Ο Τέρι καθόταν στην κουζίνα στεναχωρημένος. Η Ευδοκία τον λυπόταν. Δεν έπρεπε να του μιλήσει έτσι η κυρία Ανδρέου.
Όλοι ήξεραν τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, αλλά κανείς δεν είχε πρόβλημα με αυτό. Μα να τον πει ντιγκινταγκα;
-Μη στεναχωριέσαι καλέ μου Τέρι. Εμείς σ' αγαπάμε για αυτό που είσαι. Δεν έχει σημασία κάτι τέτοιο για μας, πίστεψε με.
-Σ'ευχαριστώ Ευδοκία. Αλλά ήταν τόσο προσβλητική! Ποιον πείραξα πια; Αυτός είμαι και δεν θέλω να αλλάξω.
-Καλά ηρέμησε. Η κυρία Ανδρέου μιλούσε πάνω στα νεύρα της δεν το εννοούσε.
-...
-Πάω τώρα πάνω στην Αλίκη. Θα τα πούμε μετά!
Φτάνοντας όμως στο δωμάτιο της, είδε πως είχε ένα περίεργο χαμόγελο. Σαν να είχε γίνει κάτι.
-Για πες μου δεσποινίς; Τι έγινε και είσαι έτσι; Είναι κάτι που δεν ξέρω;
-Ευδοκία θα σου πω. Αλλά τσιμουδιά εντάξει; Δεν μιλάς σε κανέναν!
-Τάφος. Λέγε τώρα.
Όταν βγήκε από το δωμάτιο ήταν κι εκείνη χαρούμενη. Επιτέλους μπορούσε να φανεί χρήσιμη σε κάτι, να βοηθήσει κάποιον!
Το άλλο πρωί η Νεφέλη σηκώθηκε ορεξάτη από το κρεβάτι της. Σε λίγες μέρες θα πουλούσε την εταιρεία και σύντομα θα έπαιρνε τα λεφτά. Σύντομα επίσης θα ξεφορτωνόταν και την Αλίκη! Είχε ήδη βρει τον υποψήφιο γαμπρό και θα πήγαινε αμέσως να της μιλήσει.
Δεν πρόλαβε.
Οι φωνές της ακούστηκαν σε όλο το σπίτι.
-Ευδοκίααα! Τσακίσου κι έλα πάνω!
Εκείνη έφτασε τρέχοντας.
-Τι έγινε;
-Που είναι η Αλίκη; Ποιος της άνοιξε την πόρτα;
-...
-Εγώ την άνοιξα και την άφησα να φύγει με τον Οδυσσέα!, ακούστηκε πίσω τους η φωνή της Ελένης.
Την κάλυπτε! Ήξερε πως η Ελένη έλεγε ψέματα για να μην την απολύσει κι αυτή η Νεφέλη. Στην πραγματικότητα εκείνη ήταν που άνοιξε την πόρτα και την βοήθησε να φύγει όταν όλοι κοιμόντουσαν το βράδυ.
Η Νεφέλη γύρισε και κοίταξε την Ελένη γεμάτη μίσος.
-Εσύ; Δεν έχεις ξεκουμπιστεί ακόμα τσούλα; Τι πήγες κι έκανες;
-Αυτό ακριβώς που έπρεπε κυρία Ανδρέου! Κι έτσι μπορώ να φύγω με το κεφάλι ψηλά.
-Μη με κάνεις να θυμηθώ τι έγινε χθες! Εξαφανίσου τιποτένια!
Η Ελένη την κοίταξε ειρωνικά και γύρισε την πλάτη της.
Δεν πρόλαβε να φτάσει ως τη σκάλα.Η Νεφέλη της όρμησε από πίσω. Την τράβηξε από τα μαλλιά και την έριξε κάτω. Ύστερα της κατάφερε μια δυνατή γροθιά στο δεξί μάτι.
-Βοήθεια! Βοήθεια! Κάποιος ας έρθει πάνω, σκοτώνονται!, τσίριξε η Ευδοκία.
-Σκάσε χωριάτισσα! Θα μου το πληρώσει αυτό που μου έκανε!, ούρλιαξε η Νεφέλη και έσυρε από τα μαλλιά την Ελένη στον διάδρομο. Όμως ξαφνικά αυτή της έβαλε τρικλοποδιά και την έριξε κάτω, ενώ η Ευδοκία συνέχισε να τσιρίζει σε κατάσταση υστερίας.
Νεφέλη και Ελένη άρχισαν να μαλλιοτραβιούνται στη στιγμή. Φυσικά νικήτρια του καυγά ανακηρύχτηκε η Νεφέλη, με το δυνατό κροσέ που της έριξε.
-Να για να μάθεις δούλα. Θα σου κάνω τη μούρη κρέας, να μην ρίχνει ούτε αρσενική γάτα το βλέμμα της πάνω σου!
Η Ελένη προσπάθησε να ανακτήσει τις δυναμης της και στη στιγμή της έδωσε μια γερή κουτουλιά.
Η Νεφέλη παραπάτησε για λίγο, αλλά επέστρεψε δριμύτερη με ένα δυνατό χαστούκι.
Πίσω της όμως εμφανίστηκε ο Τέρι. Της έπιασε τα χέρια. Εκείνη δεν έβλεπε κανέναν και τίποτα. Του έδωσε μια δυνατή κλοτσιά...(ξέρετε που)
-Ξεκουμπιστείτε από το σπίτι μου! Κι εσύ η τσούλα αλλά και εσύ ο κουνιστός! Φύγετε, άνθρωποι του Σατανά!
Η Ευδοκία την πήγε με το ζόρι στο δωμάτιο της. Ίσως έπρεπε να της κάνουν μια ηρεμιστική ένεση τελικά.
-Ευδοκία; Μου φαίνεται πως πρέπει να φέρουμε παπά εδώ, στην βίλα, να την εξαγνίσει! Μας έχει μολύνει ο Σατανάς!, είπε η Νεφέλη.
Δεν της απάντησε. Κατέβηκε κάτω και είδε την Ελένη και τον Τέρι να φεύγουν.
-Πρόσεχε Ευδοκία! Αυτή η γυναίκα είναι τρελή, είπε μονάχα η Ελένη. Κι ύστερα εξαφανίστηκε.
Ο Τερι την χαιρέτησε λυπημένος.
Όλα είχαν τελειώσει τώρα πια.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Γιατί μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι. Έτρεξε να ανοίξει ενώ είχε ένα άσχημο προαίσθημα.
Και στην πόρτα ήταν...ο Μίλτος!

Ούτε Ζαμπίδης να ήταν η Νεφέλη! Για πείτε πως σας φάνηκε. Σχόλιο+Αστεράκι!