Κροταλισε τα δάχτυλα του στο τιμόνι. Βγήκαν έξω και τη κράτησε από το χέρι κοιτάζοντας τον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου περήφανος για την επιλογή του.
"Όμορφα δεν είναι;"

"Ναι Πίτερ. Πάμε μέσα γιατί έχω παγώσει σε παρακαλώ;"

"Αμάν μωρέ Ελίζα. Πώς γίνεται να κρυώνεις συνεχώς;"

-βοηθάς πολύ σε αυτό πίστεψε με...

"Κρυώνω. Άνθρωπος είμαι και κρυώνω..." απάντησε διώχνοντας τις σκέψεις της και εκείνος πιάνοντας την από τη μέση, την οδήγησε μέσα.

"ΈΚΠΛΗΞΗ!!!" Φωνές και χειροκροτήματα ακούστηκαν μόλις μπήκαν κι εκείνη σαστισμένη γύρισε και τον αγριοκοιταξε.

"Μου υποσχέθηκες..." το άγριο βλέμμα της γέμισε με θλίψη μα εκείνος ήταν υπερβολικά χαρούμενος για να το προσέξει

"Υποσχέθηκα να σου χαρίσω μια όμορφη βραδιά. Τι πιο όμορφο από τους δικούς μας ανθρώπους;" Η Ελίζα γύρισε προς το τραπέζι μα βλέποντας τη Μεγκαν τρόμαξε.

"ΜΕΓΚΑΝ!" Ίσως ήταν η πιο αληθινή στιγμής χαράς... Έτρεξε κοντά της και την αγκαλιασε σφιχτά. "Ποτέ ήρθες; Γιατί δεν είπες τίποτα;"

"Συγχαρητήρια Ελίζα. Έγινε κάτι μα δεν είναι της παρούσης...Θα στα πω μετά. Έφτασα σήμερα το πρωί. Θέλαμε να σου κάνουμε έκπληξη μα..."

Η Ελίζα την αγκαλιασε ξανά

"Πόσο μου έλειψες...." της είπε λυπημένη.

"Και μένα. Δεν κατάφερα να κάνω φιλίες εκεί. Μα δε σκοπεύω να φύγω. Έγιναν διάφορα έλα να κάτσουμε!"

"Μόνη ήρθες; Ο Ντουέιν;"

"Μετά αυτά κορίτσια!" Επενέβη η Κάθριν δίνοντας παράλληλα τα εύσημα στη κόρη της και ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Μόλις κάθισαν, η Ελίζα δεν παψε να κοιτάζει την αδερφή της που έδειχνε θλιμμένη. Κατάλαβε πως ότι κι αν έγινε είχε άμεση σχέση με το σύζυγό της μα αποφάσισε να μη ρωτήσει ακόμα. 

Προς έκπληξη της το πρώτο μισάωρο κύλησε ομαλά. Μίλησαν για την αποφοίτησή, για τη δυσκολία των μαθημάτων μα και περνούσε η ώρα η Ελίζα ένιωθε το κόμπο να σφίγγει γύρω από το λαιμό της. Οι  προσωπικές ερωτήσεις γύρω απο το γάμο και τα παιδιά, δεν της άρεσαν καθόλου ενώ ο Πίτερ το απολάμβανε.

"Έχεις ντυθεί σαν φτηνή γυναίκα Ελίζα. Σε παρακαλώ πρόσεχε την επόμενη φορά..." της ψιθύρισε η μητέρα της χαμογελώντας

"Είμαι μια χαρά. Κομμένα τα σχόλια της εμφάνισης μου" τόλμησε να της απαντήσει έχοντας και η ίδια ένα πνιχτό χαμόγελο μα της Κάθριν δε της άρεσε καθόλου. Πάνω που πήγε να τη μαλώσει, η Τζίνα σηκώθηκε όρθια

"Να το και το αγόρι μου !" Αναφώνησε και γύρισαν όλοι προς τα πίσω.

"Κιαν...." ψέλλισε η Ελίζα βλέποντας τον να μπαίνει μέσα.

"Μαμά; Αυτός είναι ο άντρας που έλεγες;" πετάχτηκε χαμηλόφωνα η Μεγκαν

"Σσς..Ναι αυτός. Μόνη εσύ πλέον, μόνος αυτός, θα δέσετε. Είναι ατίθασος μα η Τζίνα με ενημέρωσε πως έστρωσε..."

Η Ελίζα δεν ήθελε να πιστέψει αυτό που άκουσε.

"Κακώς ήρθες αγόρι μου" Η Τζίνα τον αγκαλιάσε μα ο Κίαν είχε στραμμένο το βλέμμα στην Ελίζα. Πήγε κοντά της και βάζοντας το ένα χέρι στη μέση της έσκυψε για προς το μέρος της.

"Συγχαρητήρια και από κοντά μικρή μου πεταλούδα..." της ψιθύρισε και απομακρύνθηκε.

"Λοιπόν λοιπόν! Κιαν δεν νομίζω να έτυχε ποτέ να γνωρίσεις τη Μεγκαν!" Η Τζίνα πετάχτηκε κάνοντας της απαραίτητες συστάσεις κι εκείνος τη κοίταξε αδιάφορα. Έμοιαζε λιγάκι με την Λιζ , ήταν ελαφρώς πιο αδύνατη χωρίς καμπύλες και στήθος μα για εκείνον, πέρασε απαρατήρητη.

"Χάρηκα" αρκέστηκε να πει.

"Το κορίτσι μας ήρθε σήμερα.." συνέχισε η Τζίνα

Ο Πίτερ καθόταν απέναντι απο την Ελίζα όπως  ήθιστε και όχι πλάι της με αποτέλεσμα ο Κίαν να τραβήξει μια καρέκλα και να πάρει θέση κοντά της.

"Καλώς ήρθε λοιπόν" ειπε αδιάφορα για ακόμα μια φορά και γύρισε προς την Ελίζα "Λοιπόν μικρή, πως αισθάνεσαι;"

"Αχ μωρέ Κίαν αυτά τα είπαμε. Μην επαναλαμβανομαστε. Να ερχόσουν στην ώρα σου νεαρέ μου" τον μαλωσε η Τζίνα και συνέχισε "Ήρθε η ώρα να μάθουμε και για τη Μεγκαν ! Πες μας κορίτσι μου για τις σπουδές σου"

Η Ελίζα ένιωσε αηδία. Ο τρόπος με τον οποίο δρούσαν δεν της άρεσε καθόλου 

Η Μεγκαν άρχισε να εξηγεί τη  πορεία της λέγοντας παράλληλα πως είχε τελειώσει ένα χρόνο πριν. Πώς σκόπευε να ανοίξει ιατρείο με έδρα στη Βοστόνη για να βρίσκεται κοντά στους δικούς της παραλείποντας όλα όσα είχαν σχέση με τον Ντουέιν.

"Αχ τι λαμπρό κορίτσι! Ορίστε βρε! Κι τέτοια κοπέλα σου αρμόζει!" Είπε η Τζίνα και ο Κίαν έφτυσε το κρασί που έπινε οανω στο λευκο φόρεμα της Ελίζας.

"Θεούλη μου Κίαν!!!"

"Τι θεούλη μου ρε μάνα! Πώς διάολο τα λες έτσι αυτά;;;" απάντησε εκνευρισμένος κοιτάζοντας την Λιζ.
"Κοίτα πως έγινε το φορεμα. Συγγνώμη μικρή θα σου πάρω άλλο. Είναι κρίμα να χαλασ.."

"Όχι φυσικά! Για ξεσκονοπανο θα πάει. Πάλι καλά που έριξες κρασί γιατί δε μου άρεσε καθόλου!"  Επενέβη ο Πίτερ και η Ελίζα σηκώθηκε οργισμένη. Πέταξε τη πετσέτα της στο τραπέζι και έφυγε προς το μπάνιο.

"Τώρα γιατί θύμωσε;" Ο Πίτερ έκανε το χαζό και κοίταξε την Κάθριν η οποία έδειχνε ικανοποιημένη

"Λοιπόν, ένα φόρεμα είναι... Δε πειράζει. Έχω μια ιδέα!" Αποκρίθηκε η Τζίνα "αφού το γεύμα τελείωσε γιατί δεν πάτε όλοι μια βόλτα έξω. Θα δείξετε και στη Μεγκαν τη πόλη. Λείπει από μικρή και είναι ευκαιρία να διασκεδάσει. Τι λες Κιαν;"

"Υπέροχη ιδέα. Θα πάμε απλά να αλλάξει η Ελίζα"

"Δεν έχω διάθεση..." σχολίασε ο Κίαν

"Εσύ δεν έχεις διάθεση για έξω;;;" ρώτησε έκπληκτος ο Πίτερ.

"Πάντως θα μου άρεσε να έβγαινα λιγάκι..." πήρε θέση διστακτικά και η Μεγκαν χαρίζοντας ένα τεράστιο χαμόγελο στο Κίαν ο οποίος άρχισε να βράζει.

"Εμένα με συγχωρείτε" είπε και σηκώθηκε. "Πάω να κατουρήσω!" Η Τζίνα κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό ενώ η Κάθριν έπαθε σοκ .

"Αι σιχτίρ παλιό ηλίθιοι..." μουρμούρισε πηγαίνοντας προς το μπάνιο και μόλις έστριψε από το διάδρομο, σταμάτησε μπροστά στις γυναικείες. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και ανοίγοντας την είδε όρθια. Ακουμπούσε τα χέρια της δεξιά και αριστερά στο νιπτήρα, το κεφάλι ήταν σκυμμένο προς τα κάτω και έπαιρνε βαθειές μεγάλες ανάσες.

"Λιζ;" είπε για να μη τη τρομάξει κι εκείνη σηκώνοντας το κεφάλι τον κοίταξε λυπημένη. Ο Κίαν μπήκε και έκλεισε πίσω του. Πήγε κοντά της, στάθηκε πίσω της και άπλωσε τα χέρια του στα δικά της. Έχωσε το κεφάλι του στα μαλλιά της και εκείνη αναστέναξε. Η τρυφερότητα που της έβγαλε της θύμισε το βράδυ που πήγε σπίτι του. Με τα δάχτυλα του άρχισε να χαϊδεύει τα χέρια της ώσπου έφτασε στους ώμους.

"Έξι άτομα κάθονται εκεί έξω και ότι αξίζει βρίσκεται στο μπάνιο..." της ψιθύρισε και τη γύρισε προς το μέρος του.

"Πώς μπορούν; Ήθελα μόνο να περάσω όμορφα..." κλαψουρισε

"Μπορούν. Δυστυχώς μπορούν. Μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάζει πόσες φορές θα σου το πω; Και τώρα ηρέμησε. Πάρε μια ανάσα και πάμε έξω..."

"Δε μπορούμε να μείνουμε εδώ;"

"Όχι μικρό μου... Για πολλούς και διάφορους λόγους. Πάμε έξω να τελειώνει όλο αυτό το θέατρο και αύριο σου υπόσχομαι να ..."

"Είπα στη μάνα μου λίγες μέρες πριν πως θέλω να χωρίσω με το Πίτερ..." Πέταξε τη βόμβα της "Κι εκεινη ... εκεινη ..." τραυλισε με δυσκολια και πάτησε τα κλάματα

Σας φιλώ....