"Αγκινάρες; Ποιος νοήμων άνθρωπος επιλέγει αγκινάρες για κυρίως γεύμα! Χάθηκε ο κόσμος να φτιάξετε κάποιο κρέας;" σχολίασε ο Κίαν για τις επιλογές που έκαναν οι γονείς στο γεύμα. Δεν ειχε σκοπο να πει λέξη μα τα νεύρα του άγγιξαν το κόκκινο με την Μεγκαν η οποία είχε πάρει θέση απέναντι του και δεν σταμάτησε να το κοιτάζει πονηρά.

"Από αύριο θα μαγειρεύετε ότι θέλετε. Σήμερα θα φάμε υγιεινά!"

"Γιατί; Θα αλλάξει κάτι αύριο;" ρώτησε αδιάφορα

"Αποφασίσαμε καθώς μαγειρευαμε να αφήσουμε εσάς τους νέους μονους!" απάντησε στη θέση της Τζινας η Κάθριν.

"Όταν εννοείς εμάς τους νέους;" Ο Κίαν ήταν έτοιμος να προσβάλει την Μεγκαν για ακόμα μια φορά και έθεσε μια ερώτηση που με την απάντηση της ήθελε να κόψει τα φτερά της αδερφής της Ελίζας.

"Νέους Κίαν..!" Τόλμησε να πει η Μεγκαν. "Μπορεί να είμαι χήρα, μα δεν το επέλεξα. Ίσως αν δεν ήσουν τόσο απότομος να μου έδινες μια ευκαιρία να στο αποδείξω!" Το πιρούνι της Ελίζας έπεσε μονομιάς κάτω από την μαχητικότητα με την οποία η Μεγκαν διεκδικούσε έναν άντρα που έδειχνε ξεκάθαρα την αδιαφορία του για εκείνη.

"Το μόνο πράγμα που μπορείς να μου αποδείξεις εσύ, είναι το πως γίνεται η σταυροβελονιά στα πλεκτά. Που και πάλι θέλει μαεστρία  και δεν ξέρω αν την κατέχεις κι αυτή!

"Είσαι γάιδαρος!" Η Μεγκαν βουρκωσε καταντωντας γραφική για άλλη μια φορά.

"Έχεις δίκιο, αν κρίνω από τα προσόντα μου που ευτυχώς  δε θα τα δεις και ποτέ, μάλλον είμαι..." Ο Τζάκσον κόντεψε να φτύσει τη μπουκιά του ενώ ο Στίβεν  σηκώθηκε εκνευρισμένος πάνω.

"Σα δε ντρέπεσαι ολόκληρος άντρας!!"  Είπε πετώντας τη πετσέτα του στο τραπέζι

"Εγώ; Ή η κόρη σου που τρίβεται σαν πορνίδιο σε μπουρδελο ;;;"

"ΚΙΑΝ ΝΤΕΒΕΡΟ ΑΡΚΕΤΑ!" Τσιριξε η Τζίνα βγαίνοντας εκτός εαυτού

"Ρε δεν πας στο διάολο κι εσυ λεω εγω;" ένα επιφώνημα έκπληξης βγήκε απο τα χείλη της μάνας του μα δε μπήκε καν στη διαδικασία να μείνει "Πάω να κάνω ένα τσιγάρο και φροντίστε όλοι σας αυτή η βδέλλα να μείνει μακριά μου!"

Η Μεγκαν άρχισε να γκρινιάζει ενώ τόσο η Κάθριν όσο και ο Στίβεν αποχώρησαν από τη τραπεζαρία για να μαζέψουν τα πράγματα τους. Δεν είχα θέμα με τους Ντέβερο, και το ηξεραν φυσικά μα θεώρησαν τη συμπεριφορά του μικρού τους γιου απρεπεστατη προς το πρόσωπο της κόρης τους.

"Ειλικρινά είσαι απαράδεκτη! Τι σε έχει πιάσει μαζί του; Δε ντρέπεσαι να επιμένεις βλέποντας πως δεν έχει ενδιαφέρον προς το πρόσωπο σου;" Η Ελίζα της μίλησε ευθέως σε μια προσπάθεια να λογικεψει την αδερφή της μα από την γκριμάτσα της και μόνο κατάλαβε πως μιλάει σε τοίχο.

"Μιλάς κι εσύ που έχεις κάνει το Πίτερ σα τα μούτρα σου! Αλλά βέβαια... νομιζεις δεν σε έχω δει πως τον κοιτας;"

"Μεγκαν τι λες;" Η Ελίζα σαστισε

"Αυτό που άκουσες! Σήμερα έπιασες το χέρι του πάνω στη μηχανή! Όλα τα είδα!!"

"Ε και;" απάντησε ψάχνοντας τη δύναμη να κρατηθεί και να μην γίνουν ακόμα πιο ρεζίλι μπροστά στους γονείς του Πίτερ.

"Άρα το παραδέχεσαι;"

Οι γονείς του Πίτερ κοιτούσαν έκπληκτοι

"Φυσικά! Ο Κίαν κι εγώ περάσαμε από αρκετά στάδια και πλέον έχουμε φτιάξει τις σχέσεις μας. Είναι φίλος μου και θα σε παρακαλέσω πολύ να προσέχεις πως εκφράζεσαι! Έχει σοβαρή  σχέση και καλά θα κάνεις να το σεβαστείς!" Η ηρεμία στη φωνή  μα και το απαθεστατο βλέμμα της, έκρυψαν καλά το ηφαίστειο που ήταν έτοιμο να εκραγεί εσωτερικά της ενώ η απάντηση της , έδωσε αμέσως πνοή στους υπόλοιπους που κοιτούσαν με κομμένη την ανάσα. "Και τώρα με συγχωρείτε μα έχω να πω δυο λόγια με τους γονείς μου" Η Ελίζα βγήκε από τη τραπεζαρία μα μόλις οι πόρτες έκλεισαν πίσω της, έγειρε προς το τοίχο. Όπου κι αν κοιτούσε γύρω της ,έβλεπε τη τρέλα... Αλλοπρόσαλλα λόγια, ανούσιες καταστάσεις και γκρίνια.

"Διαλύθηκε το πανηγύρι;" Ο Κίαν μπήκε μέσα βγάζοντας το τελευταίο  καπνό απ τα χείλη κι εκείνη ένιωσε περίεργα. Έπειτα από τα λόγια της Μεγκαν, άρχισε να σκέφτεται ίσως όντως η κίνηση να του πιάσει το χέρι να είχε διαφορετική πηγή. Η άρνηση όμως να παραδεχτεί πως είναι και η ίδια έρμαιο της γοητείας του και να απαρνηθεί τις μέχρι πρότινος  αξίες της, ήταν τεράστια.

"Φαντάσου να μου έπιανες και το κωλο τι θα έλεγε!" Συνέχισε βγάζοντας την απο τις σκέψεις

"Μα ..."

"Το παράθυρο της τραπεζαρίας ήταν ανοιχτό Λιζ" έσπευσε να της εξηγήσει. "Καλή τύχη με τους γονείς σου. Πάω για ύπνο" η αλλαγή στο τρόπο ομιλίας του την προβλημάτισε. Μια ζέστη μια κρύο, ένιωθε πως έχανε το μυαλό της. Τον προσπέρασε πριν εκείνος φύγει και έχοντας μια απελπισία στο βλέμμα, ανέβηκε για να μιλήσει στους γονείς της. Όχι πως ήθελε να τους δει μα έπρεπε πάση θυσία να τους εξηγήσει πως όλο αυτό το μασκαριλικι με τη Μεγκαν έπρεπε  να σταματήσει. Έπρεπε να τη πάρουν και να φύγουν.

*****

Το απόγευμα κύλησε εφιαλτικά. Η Τζίνα με τον Τζάκσον έριξαν ένα καυγά με το Πίτερ ο οποίος τους έδιωχνε στην ουσία νωρίτερα , η Ελίζα δεν έβγαλε άκρη με τους δικούς της οι οποίοι επέμεναν πως έπρεπε να λογαριαστουν με το Κίαν και να ζητήσει συγγνώμη από τη Μεγκαν, ενώ παράλληλα εκείνη δεν ήθελε να φύγει λέγοντας εν τέλει πως ίσως ήταν επηρεασμένη από το θάνατο του άντρα της και δρούσε απερίσκεπτα. Ζήτησε συγγνώμη από την αδερφή της μα θέλοντας να κάνει το ίδιο και με το Κίαν, δεν τον βρήκε. Η απόφαση να φύγουν μόνο οι γονείς είχε παρθεί και έγινε πράξη πριν το βράδυ. 

"Πίτερ; Πιστεύεις όσα είπε η Μεγκαν;" τον ρώτησε βάζοντας τη νυχτικια της.

"Δεν ξέρω. Οι άνθρωποι αλλάζουν και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τρανή απόδειξη αλλά βίωσα την απώλεια για να περάσω σε αυτό το στάδιο. Εκείνη θεωρώ πως δρα κουτοπονηρα. Όπως και να έχει έλα να ξαπλώσουμε γιατί αύριο ποιος ξέρει τι μας ξημερώνει. Μακάρι να ήταν εδώ η Λάουρα που τα πάτε και καλά γιατί ειλικρινά θεωρώ πως η συγγνώμη της,ήταν ψεύτικη"

"Λυπάμαι που το λέω μα έχεις δίκιο..." τα φώτα έσβησαν στο δωμάτιο. Ο Πίτερ την αγκαλιασε και δεν άργησε να κοιμηθεί.

Αρκετά λεπτά αργότερα και αφού στριφογυριζε συνεχώς στο κρεβάτι, δεν άντεξε. Φόρεσε τη ρόμπα της και κατέβηκε στη κουζίνα. Τα μικρα σποτ που αναβαν στις γωνίες της κουζίνας και ο χαμηλός φωτισμός τους, πάντοτε της άρεσε. Της έφερνε μια εσωτερική ηρεμία ενώ όσες φορές τύχαινε να πάνε με το Πίτερ,περίμενε να κοιμηθούν όλοι για να κατέβει και να μελετήσει.
Άρχισε να ψάχνει στα ντουλάπια για κάποιο τσάι η ζεστό ρόφημα μα το μόνο που βρήκε ήταν καφές.

"Δεν είναι λιγάκι αργά για αυτο;"  γύρισε τρομαγμένη προς τα πίσω και τον είδε να στηρίζεται  στον απέναντι πάγκο . "Μη το ανάψεις..." Ζήτησε βλέποντας την να πλησιάζει το διακόπτη...

"Είναι σκοτεινά και..."

"Και; Θα μας μαλώσει κανένας;"

"Όχι μα..."

"Τι έπαθε η γλώσσα σου και τραυλιζεις;" Ο Κίαν πήγε κοντά της , η Ελίζα ξεροκαταπιε και σφαλισε εντελώς τη ρόμπα της. "Με ντρέπεσαι;  Δύο φίλοι δεν πρέπει να ντρέπονται ο ένας τον άλλο σωστά;" πέταξε το καρφακι του απο το μεσημέρι και της χαμογέλασε. "Ξέρεις τι λεω; "

"Τι;" ρώτησε με δυσκολια εκείνη

"Να πάμε μια βόλτα στη παραλία...Τα δύο μας. Σαν φίλοι. Θεωρώ πως μια συζήτηση θα έχει καλύτερα αποτελέσματα από το καφέ..."

"Κίαν δε νομίζω πως..."

"Πολύ μιλάς! Νομίζω στο ξαναπα!" Την έπιασε από το χέρι και ανοίγοντας τη μπαλκονόπορτα της κουζίνας που οδηγούσε στο πίσω κήπο, την έσυρε θέλοντας και μη έξω...

Σας φιλώ...