"Είναι δυνατόν να σε άφηνα μόνη;" της είπε χαιδευοντας απαλά τα μαλλιά της και τη προέτρεψε να σταματήσει να κλαίει. Κοιτάζοντας το πλήθος απέναντι του, πόσο μάλλον τον Πίτερ, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αγρίεψαν. Έστρεψε το βλέμμα στη Λάουρα η οποία είχε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στο πρόσωπο της και έπειτα  έπιασε απαλά την Ελίζα από το πηγούνι και το σήκωσε για να τον κοιτά. "Θα έρθει σκοτάδι απόψε...Σε θελω δυνατή" φιλώντας την στα χείλη, ακούστηκαν έξω από την εκκλησία οι σειρήνες της αστυνομίας.

Δυο χρόνια αργότερα.
Φοίνιξ,  Αριζόνα

"Μου πέταξες μπογιά; Αλήθεια τώρα;!"  Η Ελίζα κατέβηκε απο τη σκάλα με το πινέλο στα χέρια και κοιτάζοντας τον εχθρικά  κούνησε πέρα δώθε το φονικό της εργαλείο

"Μα ζήτησες να σου δώσω τη μπογιά μωρό μου εγώ φταίω που...ΕΛΙΖΑ ΜΗ!! ΑΤΙΜΟ ΠΛΑΣΜΑ!!!" Αναποδογυρισε το κουβά ολόκληρο πάνω του και έτρεξε προς τα έξω με εκείνον να τη κυνηγάει από πίσω.

"Ωωωω!!! Αμαχος πληθυσμός!" φώναξε η Λάουρα βλέποντας τους να τρέχουν προς το αμάξι λερωμενους κρατώντας την κοιλιά της.

"Είσαι τυχερή που έχουμε βρέφος σε κατάσταση αναμονής!" Η Ελίζα είχε πάει από την άλλη πλευρά γελώντας δυνατά κι ο Κίαν την απείλησε με στενεμενα μάτια.

"Κάτω τα χέρια από τη γυναίκα μου!!" Πετάχτηκε ο Μπομπ βγαίνοντας από το διπλανό σπίτι.

"Κάτι μας είπες τώρα κι εσύ!" Του αντιγυρισε ο Κίαν

"Εγώ στα έλεγα να μη τους φέρουμε εδώ! Τα βλέπεις;" γκρίνιαξε προς τη Λάουρα η οποία έδειξε να το διασκεδάζει.

"Μη γίνεσαι μουντρουχος!" τον μαλωσε εκείνη φιλώντας τον τρυφερά. Τα δέκα χρόνια που τους χώριζαν ηλικιακά δε τους εμπόδισαν από το να δέσουν μεταξύ τους και φυσικά να πορευτούν μαζί στη ζωή, προκαλούσαν όμως αρκετές φορές αστείους καυγάδες μεταξύ τους.

Δυο χρόνια πριν, μέσα σε εκείνη την εκκλησία άλλαξαν πολλά. Άλλαξαν και οι ίδιοι σαν άνθρωποι. Έπειτα από όσα εκμυστηρεύτηκε ο Μπομπ στο παιδικό του φίλο Άλαν, εκείνος δε πίστευε στα αυτιά του. Έκανε "σκούπα" το νοσοκομείο, απείλησε να ξηλώσει όλους τους γιατρούς στα επείγοντα ώσπου ένας από αυτούς μίλησε. Ο Κίαν βρισκόταν στην άλλη πτέρυγα. Τον είχε αναγνωρίσει φυσικά και είχε ενημερώσει τον αδερφό του μα ορκίστηκε πως δεν είχε ιδέα για τον λόγο της αλλαγής. Τον είχαν βάλει στη καρδιολογική, συνδεδεμένο με ορο. Περιποιηθηκαν τα τραύματα του μα ήταν σε καταστολή. Ο γιατρός του είπε πως ο Πίτερ έδωσε την εντολή και τον πλήρωσε για να μη πει λέξη το ίδιο και στις νοσοκόμες που τον φρόντισαν. Έκαστος ο κάθε γιατρός, απολύθηκε μαζί με το προσωπικό για συγκάλυψη εγκλήματος κατά ασθενή ο οποίος έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας στο ίδρυμα Τόμας Ζεντριξ. Την ίδια κι όλας μέρα ο Κίαν στάθηκε στα πόδια του. Με πατερίτσες από τα χτυπήματα μα το έκανε. Είχαν 24 ώρες για να ξεσκεπάσουν τη πλεκτάνη και ήξερε πως μόνο ένας άνθρωπος θα τον βοηθούσε... Η Λάουρα στην οποία έστειλε το Μπομπ για να την ενημερώσει κάτω από άκρα μυστικότητα. Βέβαια εκείνη όταν τους  αποκάλυψε όσα σχεδίαζαν να κάνουν εις βάρος της Ελίζας την επόμενη μέρα, προκάλεσε εν αγνοία της τον όλεθρο.
Ο Μπομπ φρόντισε να φτιάξει μια ηχηρή κατάθεση ενώ δύο μήνες αργότερα στο δικαστήριο, κέρδισε τη μάχη. Οι φρουροί έφαγαν από ισόβια ποινή κάθειρξης έκαστος ενώ το ίδρυμα έκλεισε.
Ο Πίτερ δε γλίτωσε από τον Άλαν ο οποίος αποδείχθηκε πιο ισχυρός και από τον Στίβεν,  κρίθηκε ένοχος για συγκάλυψη, εκβιασμό  και παραπλάνηση μα στο δικαστήριο αποκαλύφθηκε ένα πολύ πιο σκοτεινό γεγονός... Πάνω στη τρέλα του μυαλού που του αφαίρεσαν την ιατρική του ιδιότητα, ξέσπασε σε κραυγές. Χωρίς να το θέλει, αποκάλυψε πως  είκοσι χρόνια πριν, έσπρωξε ο ίδιος το Ρόμπερτ στο νερό επειδή τον εξόργισε η φασαρία και δε μπορούσε να διαβάσει. Κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας με πρόθεση και η ποινή ορίστηκε στα 20 έτη άνευ δικαιοδοσίας αναστολής.

Ο Τζάκσον έπειτα από τη δική του Πίτερ και τη δημοσιότητα που απέκτησε το θέμα, βρέθηκε νεκρός στο γραφείο του. Έπειτα από έρευνες αποδείχθηκε πως μάλλον επρόκειτο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και η υπόθεση έκλεισε αφήνοντας πίσω ένα τεράστιο πόσο από χρέη αφού το διαζύγιο με τη Τζίνα είχε κολλήσει στα χαρτιά και δε πρόλαβε να κατοχυρωθεί νόμιμα η πράξη.
Ο δικηγόρος της , ο οποίος είχε σαφές εντολές να βγάλει στη δημοσιότητα τα αίσχη του Στίβεν αν συνέβαινε κάτι , δε δίστασε να τον ξεμπροστιάσει σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δύο εβδομάδες αργότερα, πέθανε από καρδιά μην αντέχοντας τη κατάρρευση της εταιρείας του από τη λογοκρισία του κόσμου  ενώ όλα τα χρήματα του πέρασαν αυτόματα στην Κάθριν η οποία έπειτα από το σοκ που έπαθε στην εκκλησία, παρέμενε υπό στενή παρακολουθηση στο νοσοκομείο έχοντας τη Μεγκαν στο πλευρό της.

Όλοι έπεσαν ένας προς εναν σαν στοίβα από ντόμινο. Βέβαια εκείνη η μέρα, είχε και τα καλά της αφού η Λάουρα έδεσε με το Μπομπ βρίσκοντας επιτέλους την αγάπη και μόλις όλα τελείωσαν μετακόμισαν μακριά. Δύο χρόνια αργότερα η υγεία της Κάθριν επανήλθε και μαζί με αυτή η αυτοπεποίθηση της. Ανέλαβαν εξολοκλήρου με τη Μεγκαν την εταιρεία η οποία δεν άργησε να φτάσει στα ύψη και θριάμβευσαν έχοντας φυσικά στο πλευρό τους τον Κίαν με την Ελίζα. Όσο κι αν ήθελαν να φύγουν δε το επέλεξαν. Η Κάθριν αποδείχθηκε βράχος και στους δύο. Πάλεψαν ενωμένοι και όταν τελείωσαν οι δικές και βγήκαν οι ετυμηγοριες έκαναν ένα μικρό ταξίδι μόνοι τους. Ήρεμοι πλέον από όλα... Επέλεξαν ένα μικρό νησί στα νότια του Ατλαντικού με ελάχιστους κατοίκους και κάτι σαν δύο ολόκληρους μήνες εκεί. Η Ελίζα δε τόλμησε να του πει ποτέ πως διάβασε το ημερολόγιο του ενώ φρόντισε να του δώσει ώθηση για να γεμίσει και τις επόμενες σελίδες, με αγάπη αυτή τη φορά...

Επιστρέφοντας πίσω, επέλεξαν να φτιάξουν τη βάση τους στην Αριζόνα και να αποδεχτούν τη πρόσκληση της Λάουρας όταν το απέναντι σπίτι από το δικό τους έμεινε άδειο. Μετακόμισαν εκεί και έζησαν μια ζωή γεμάτη ευτυχία...
Μια ζωή , γεμάτη γκρι ... Όπως και το όνομα της κόρης τους , Γκρέυ...

Έπειτα από τη δίκη του Πίτερ  που πραγματοποιήθηκε στις 15 Γενάρη και τον εγκλεισμό του στο σωφρονιστικό ίδρυμα Ραϊκερς,  κανένας δεν ξαναείδε τη Τζίνα. Οι αρχές έψαξαν αρκετά σε αεροδρόμια μα και σταθμούς μα δεν υπήρχε ίχνος της. Κάποιοι γνωστοί , είπαν πως την είχαν δει να ζει κάτω από μια γέφυρα , κάποιοι άλλοι, είπαν πως εθεάθη να κοιμάται σε μια κούτα έχοντας μερικά πεταμένα αποφάγια στο πλάι ενώ μερικοί είπαν πως το πτώμα της ζητιανας που βρέθηκε εκείνον το παγωμένο χειμώνα που πέρασε  ήταν το δικό της...

Κανένας δεν έμαθε τη τύχη της...
Σίγουρα όμως, πήρε ότι ακριβώς της άξιζε...

Σας φιλώ...

Σας το έχω πει πολλές φορές και δε θα μακρυγορησω σε αυτό το βιβλίο...

Οι "ταμπέλες" είναι άσχημες...
Μη κρίνετε τους ανθρώπους από την εξωτερική εμφάνιση, ψάξτε βαθειά μέσα στα μάτια τους και δείτε την αλήθεια που βρίσκεται από πίσω...

Μπορεί και η δική τους ζωή να άρχισε με χρώμα, να ουρλιάζει το χρώμα... να ζει με αυτό... Ίσως όμως καταβαθος, με λίγη ώθηση να ψάχνουν κι εκείνοι το δικό τους γκρίζο....

Να είστε όλοι καλά...
Σας ευχαριστώ ολόψυχα..😢😢