Την ξάπλωσε στο πλάι, την σκέπασε και σηκώθηκε.

"Κίαν; Είμαι γυμνή αν μπει μέσα θα σκεφτεί..." Η φυσικότητα που έδειχνε το κορμί της στο Κιαν , δεν είχε εξήγηση. Ίσως επειδή την άγγιξε εκείνη τη μέρα στη λίμνη, η ίσως επειδή κατάφερε να της βγάλει μια βαθειά αίσθηση εμπιστοσύνης. Σε κάθε περίπτωση όμως, ήταν ο Κίαν.

"Ξέρεις που θα βρεις ρούχα. Μείνε εδώ να δω τι θέλει και μη διανοηθεις να βγεις έξω. Δεν ξέρω τις προθέσεις του εντάξει;"

"Είσαι τόσο..."

"Μαλακας ..." ψέλλισε γεμάτος τύψεις και βγήκε. Αν δε χτυπούσε η πόρτα θα  είχε ήδη μπει μέσα της και το ήξερε. Μπορεί στο δικό της αθώο μυαλό να μην υπήρχε αυτή η σκέψη μα ο Κίαν είχε αρχίσει να αμφιβάλλει άσχημα για την αυτοσυγκράτηση του. Δεν του άρεσαν οι πουστιες μα πάραυτα την είχε ήδη αγγίξει στη λίμνη. Πέρασε τα όρια....

"Μη φωνάζεις!!! Έρχομαι!!" Ο Κίαν άνοιξε και ο Πίτερ μπήκε μέσα αλαφιασμενος.

"Μήπως ήρθε εδω;;;" ρώτησε τρομαγμένος

"Ποια; Πίτερ τι λες;"

"Η Ελίζα! Θεούλη μου Κίαν! Πήδηξε από το αυτοκίνητο!!! Δε τη βρίσκω!!"

"Τι δουλειά έχει εδώ ρε; Ηρέμησε λιγάκι!!!"

Ο Πίτερ έβαλε τα κλάματα και έπιασε το κεφάλι του.

"Άνοιξε τόσο εύκολα τη πόρτα... Θεε μου αν έπαθε κάτι θα τρελαθώ! Μέχρι να κάνω στην άκρη και να γυρίσω το αμάξι..."

"Σε αυτές τις περιπτώσεις τραβάμε χειρόφρενο Πίτερ!!" Του βγήκε φυσικά μα μουτζωσε τον εαυτό του

"Κοντεύω να τρελαθώ! Τι έκανα Κίαν;; Πώς της το έκανα αυτό; Η Ελίζα είναι ότι πιο όμορφο έχω..."

"Καταρχήν ηρέμησε..."

"Όχι... Όταν φτάνεις στο σημείο να χάσεις τον άνθρωπο σου βλέπεις καθαρά... Εκανα τόσα λάθη... Και συγγνώμη που σου φώναξα. Εσύ φέρθηκες σωστά ενώ εγώ σαν μαλακας... Η μαμα φταίει!!! Αυτή και οι παραξενιές της για τους ανθρώπους!! Αυτή με έφαγε!! Πόσο ηλίθιος ειμαι..." το παραλήρημα του Πίτερ δεν είχε τελειωμό και ο Κίαν μπορούσε να διαβάζει τον αδερφό του και ένιωσε πως ήταν ειλικρινής... Ξέροντας πως η Ελίζα σίγουρα θα ακούει από μέσα, αποφάσισε να κάνει πίσω... Ίσως ο Πίτερ να άλλαζε.... Τα χρόνια που είχαν σχέση ήταν 4 και δεν έσβηναν τόσο απλά. Έβλεπε τον Πίτερ να κλαψουριζει σαν μωρό και πονούσε και ο ίδιος. Ο Κίαν ήταν πολλά μα όχι κακός άνθρωπος. Η ψυχή του ,πέρασε από πολλά στάδια...Δεν έπαυε να είναι όμως αδερφός του και να τον συμπονει

"Τι κάθομαι εδω;; Ίσως κινδυνεύει!! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΝΑ ΤΗ ΒΡΩ!! ΑΝ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΏΜΗ!!! ΑΝ ΕΧΕΙ ΧΤΥΠΉΣΕΙ;;; ΑΝ ΕΠΑΘΕ ΚΑΤΙ ΚΑΤΆ ΤΗ ΠΤΏΣΗ; ΦΕΎΓΩ!! ΘΑ ΠΆΩ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ! ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!!! ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΆ ΦΕΎΓΩ!!!!" Ο Κίαν δε κατάφερε να τον εμποδίσει. Ο Πίτερ έγινε καπνός μέσα σε δευτερόλεπτα.

Άκουσε την πόρτα πίσω του να ανοίγει και γυρίζοντας  ειδε την Ελίζα που προφανώς και άκουσε τα πάντα , να στέκεται δακρυσμένη .

"Νομίζω πως πρέπει να σε πάω πίσω..." τα μούτρα του Κιαν ήταν κατεβασμένα μέχρι το πάτωμα μα δεν άργησε να ανακτήσει τον εαυτό του. "Έχει τρελαθεί...Σ'αγαπαει.."

"Το ξέρω μα...Δε θέλω να επιστρέψω απόψε..." Ο Κίαν έσφιξε το σαγόνι δυνατά και πήγε προς τη κουζίνα.

"Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσες να μείνεις Ελίζα. Σε καμία ώρα θα έρθει η Λάουρα από δω..." ξεστόμισε λέξεις που μετάνιωσε αμέσως μα ήξερε πως ήταν για το καλό. Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε πως ο Πίτερ μίλησε αληθινά και μέσα από τη καρδιά του και αν την άφηνε να μείνει, άσχετα με όσα προηγήθηκαν, ήξερε πως η νύχτα θα ήταν μεγάλη.

"Μάλιστα..." την άκουσε να λέει με περίεργο τόνο στη φωνή από το σαλόνι και αμέσως μετά η πόρτα του δωματίου του κοπανηθηκε με δύναμη.

"Συγγνώμη μικρή μου... Δεν έχω το δικαίωμα να σε κρατήσω. Όχι έτσι..." μονολόγησε θυμωμένος αυτή τη φορά και δίνοντας μια μπουνιά το ψυγείο έπνιξε τη κραυγή του για να μην ακουστεί...

****

"Δεν ξέρω σου λέω!!! Έχω ψάξει παντού!! Αν πάθει κάτι ξεχάστε με το κατάλαβες;; Εσύ φταις για όλα!!!" Ο Πίτερ έκλεισε το τηλέφωνο στη μάνα του και κάθισε κουρασμένα στο καναπέ.

"Γύρνα πίσω... συγχώρεσε με που φέρθηκα έτσι..." άρχισε να κλαίει για ακόμα μια φορά ώσπου άκουσε τη πόρτα να χτυπάει. Πετάχτηκε και την άνοιξε τρέχοντας.

"ΕΛΊΖΑ!!! ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ !!" Ο Πίτερ την έπιασε και τη σήκωσε στην αγκαλιά του. Φορούσε το λευκό της φόρεμα μα ήταν τόσο συγκινημένος που δεν αντιλήφθηκε πως μοσχομυριζε αφρόλουτρο. Έκλαψε κι εκείνη.... μόνο που η Ελίζα, δεν ήξερε για ποιο λόγο έκλαιγε....Τόσο παραπονιαρικα, τόσο γοερά... Τόσο λυπημένα... θυμωμένα... Οργισμένα...
Έκλαψε όμως και έκλαψε πολύ...

*****

Ένα μήνα αργότερα

"Μου είπες καταραμένε πως η νίκη ήταν σίγουρη!!" Ξεφωνησε ο Τζάκσον

"Άλογα είναι! Όλοι σε αυτό πόνταραν που να φανταστώ πως θα έπεφτε το αναθεματισμένο και θα έσπαγε το πόδι πριν το τερματισμό;;;"

"Ανάθεμα σε ! Μη μου ξαναπείς λέξη!!!"

Ο Τζάκσον έκλεισε το τηλέφωνο μέσα στα νεύρα και κάθισε στο γραφείο. Το ποσό που χάθηκε ήταν τεράστιο και η Τζίνα σίγουρα θα το ανακάλυπτε. Έβγαλε ένα μπουκάλι ουίσκι και άνοιξε την ατζέντα του. Έπρεπε να αναπληρώσει τη χασούρα από τις ιπποδρομιες και γρήγορα. Με τζόγο απέκτησε τη περιουσία και δεν ήθελε για κανένα λόγο να τη χάσει από αυτόν. Άνοιξε από τον υπολογιστή το σύστημα της τράπεζας και τσέκαρε το δεύτερο λογαριασμό...

"Ίσως αν τραβήξω από εδώ, να τα βάλω όλα οανω στη μετοχή των Σαντερς και να εκτοξευθεί! Αυτό θα κάνω... Σίγουρα θα πετύχει!!" Έτριψε τις παλάμες του και κάθισε προς τα πίσω. Έπρεπε να ρεφάρει πάση θυσία..

****

"Πανέμορφη είσαι ειλικρινά..." Ο Πίτερ της τράβηξε στην αγκαλιά του και τη κράτησε. Πέρασε ένας μήνας από το συμβάν και μέσα σε αυτό το διάστημα δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην ζήτησε συγγνώμη από τη συμπεριφορά του.

Τριάντα μέρες....Τόσες ήταν που δεν ήρθε σε επαφή η Ελίζα με τον Κίαν ο οποίος δεν πάτησε το πόδι του ούτε στη τελετή πριν την αποφοίτησή της που διοργάνωνε το Πανεπιστήμιο και πήγαν όλοι. Προφασιστηκε δουλειές...

"Έχω τόσο άγχος..." δήλωσε αμήχανα

"Μη λες χαζομάρες. Είναι η στιγμή σου Ελίζα..." Ο Πίτερ από την άλλη έγινε υπόδειγμα αντρός. Στη καθημερινότητα φυσικά  γιατί στο τομέα του σεξ , δεν υπήρχε καμία αλλαγή. Όχι πως ήρθαν σε επαφή αρκετές φορές... Κάτι μέσα της δεν ήθελε ενώ όσες φορές έγινε η πράξη, δεν ένιωθε όπως έπρεπε... με τους γονείς τους βρέθηκαν μόνο 2 φορές και όλα κύλησαν ομαλά και τυπικά.

Είχε στείλει αρκετά μυνήματα στο Κιαν καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει την απουσία του μα έπειτα σταμάτησε...

"Λοιπόν πάμε;"

"Πάμε..." είπε και βγήκαν από το διαμέρισμα...

Η αποφοίτηση της είχε φτάσει...

Σας φιλώ...