"Πολύ σιωπηλή είσαι κορίτσι μου σήμερα..." Η Τζίνα της πρόσφερε ένα τσάι αφού το φαγητό είχε πλέον τελειώσει ενώ οι άντρες αποσύρθηκαν  στο γραφείο. 

"Μια χαρά είμαι απλά υπάρχει λίγη παραπάνω πίεση στη σχολή, αυτό είναι όλο" η Τζίνα ρούφηξε το τσάι της σκεπτική και ανικανοποίητη απ την απάντηση της Ελίζας.

"Το τελευταίο μήνα πάντως, δείχνει σαν κάτι να σε απασχολεί . Κατανοητό να μη θέλεις να μιλήσεις, μα αν το νιώσεις, μη διστάσεις"

"Ευχαριστώ πολύ και το εκτιμώ. Σε λίγους μήνες τελειώνω . Ο Πίτερ,  δεν ξέρω αν σας μίλησε μα σκεφτόταν να κάνει αίτηση για την επόμενη χρονιά στη Καλιφόρνια"

"Κάτι μου ανέφερε. Έχει λαμπρές προοπτικές, σε σχέση με τον αδερφό του που ειλικρινά δεν ξέρω αν θα τελειώσει τη σχολή ποτέ" η Ελίζα δε θέλησε να σχολιάσει κάτι και η Τζίνα το κατάλαβε. "Ξέρεις με συγχωρείς για την απρεπή συμπεριφορά του. Είναι καλό παιδί μα οξύθυμο και απότομο μερικές φορές..."

"Κατανοητό. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, απλά υπάρχουν φορές..."

"Που ξεπερνάει τα όρια"τη διέκοψε η Τζίνα. "Μη του δίνεις σημασία. Κάποια στιγμή θα μεγαλώσει..."

"Ωωωω, δε νομίζω μητέρα !" Η φωνή του αντήχησε σαν καμπανάκι , κλονίζοντας ολόκληρο το νευρικό της σύστημα. Είχε να τον δει από εκείνη τη μέρα στο διαμέρισμα μα ακόμα κι αν πέρασε ένας μήνας, ο θυμός της παρέμενε στα ύψη. Τόσο με εκείνον όσο και με το Πίτερ που της έβαλε και τις φωνές επειδή θεώρησε ξεδιάντροπο το γεγονός πως άνοιξε με τη ρόμπα. Η Ελίζα δεν είχε μυστικά από εκείνον μα όταν του ζήτησε τα ρέστα που δεν την ενημέρωσε για την άφιξη του Κίαν, δε βρήκε  την ανταπόκριση που επιζητούσε με αποτέλεσμα να μαλωσουν άσχημα.

Ο Κίαν χάρισε ένα φιλί στη μητέρα του, άρπαξε ένα κομμάτι κέικ από το δίσκο και παίρνοντας θέση στο τραπέζι, ανέβασε τα πόδια του πάνω.

"Κατέβασε τα πόδια σου αμέσως!"

"Ωχ μωρέ μάνα πρωί πρωί!"

"Μεσημέρι είναι Κίαν!"

"Άρα πρωί... Στα λόγια μου έρχεσαι!"

"Τι θες;" Η Τζίνα άρχισε να εκνευρίζεται ενώ η Ελίζα απέφευγε κάθε επαφή κοιτάζοντας αδιάφορα δεξιά και αριστερά

"Πρέπει να θέλω κάτι; Μόλις ξύπνησα και ήρθα να πω μια καλημέρα!"

"Δε με ξεγελάει εμένα αυτή η καλοσύνη σου Κίαν, λεγε τι θες και γρήγορα γιατί διακόπτεις τη συζήτηση μας"

"Το κουτσομπολιο εννοείτε προς το πρόσωπο μου!" Τη διόρθωσε χαμογελαστός

"Εγώ καλύτερα να πηγαίνω, ίσως με ψάχνει και ο Πίτερ" η Ελίζα σηκώθηκε

"Αν σε έψαχνε θα ήταν εδώ δε σε κόβει;" της είπε αδιάφορα κι εκείνη προς σεβασμό στη μητέρα του , απαξίωσε.

"Κίαν κλείσε το στόμα σου επιτέλους!" Επενέβη η Τζίνα "πήγαινε κορίτσι μου και θα τα πούμε μετά ειναι"

"Μανα είμαι ερωτευμένος!" Τον άκουσε να λέει καθώς έφτανε ως τη πόρτα.

"Καθε βδομάδα είσαι τι άλλαξε;"

"Αυτή δε μοιάζει με τις άλλες μάνα..." Η Ελίζα έφτασε στο τέλος της πόρτας μα σαν βγήκε η Τζίνα ούρλιαξε από μέσα.

"ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ; ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ; ΔΕΝ ΤΟ ΆΚΟΥΣΑ ΑΥΤΟ !"

"Εγώ τη γουστάρω! Αν περάσω και στο μάθημα της θα την καταφέρω !"

Η Ελίζα τον κορόιδεψε κουνώντας το κεφάλι πέρα δώθε,  θεωρώντας τον όπως πάντα βλαμμένο. Δεν εβλεπε πουθενά οριο στην ανωριμότητα του ενώ κάθε φορά, τις αποδείκνυε περίτρανα πως το μυαλό του ήταν ισάξιο ενός κουκουτσιου. Κοίταξε την ωρα και κίνησε  προς το γραφείο για να βρει τον Πίτερ.

****

"Έλα βρε αγάπη μου πως κανεις ετσι;"

"Πίτερ φύγε γιατί θα φας τη χτένα στο κεφάλι!"

"Ε και τι θα παθω;"

"Είναι εκείνη με το σιδερένιο περίβλημα. Ακόμα περιμένεις;"

"Αμάν μωρέ Ελίζα! Τι σου ζήτησα πια;"

"Τι μου ζήτησες; Τολμάς και ρωτας;" σηκώθηκε εκνευρισμένη , πήγε στη ντουλάπα μπροστά και γδυθηκε. Εκείνος πήγε από πίσω της και φιλώντας την γλυκά άρχισε να της τρίβεται

"Δεν έχω όρεξη" του το ξεκοψε

"Ολα αυτά τα κάνεις επειδή σου ζήτησα να βοηθήσεις τον Κίαν;" της γκρίνιαξε

"Να βοηθήσω ένα φτωχό άνθρωπο να το καταλάβω, έναν άρρωστο επίσης, μα να βοηθήσω τον αδερφό σου στα μαθήματα του επειδή του γυάλισε μια καθηγήτρια νομίζω ξεπερνάει τα όρια!" Η Ελίζα έσκυψε για να βγάλει από το κάτω συρτάρι ένα καθαρό εσώρουχο κι εκείνος στάθηκε πίσω της και την ακούμπησε στα οπίσθιά

"Τώρα τι θες; Να με πάρουν μέσα για χειροδικια; Μου τρίβεσαι για να κάνουμε σεξ αφού ξαπλώσω στο κρεβάτι και προετοιμαστείς; Δε θα πάρω ευχαριστώ !" Ο Πίτερ τη κοίταξε έκπληκτος κι εκείνη κατσουφιασε.

"Με συγχωρεις ... Απλά ειμαι λιγάκι εκνευρισμένη..." προσπάθησε να δικαιολογηθεί

"Εμένα με συγχωρείς... Δεν ήξερα πως σε ενοχλούσε η διαδικασία..." έσπευσε να της πει λυπημένος.

"Πίτερ; Δεν έχω πρόβλημα μαζί σου μα με αυτό που μου ζήτησες. Μπορείς να το καταλάβεις;" του είπε τρυφερά βλέποντας ακόμα τα μούτρα του πεσμένα

"Το καταλαβαίνω και ήμουν αντίθετος εξ αρχής μα η μαμά μαλωσε μαζί του. Του ζήτησε όχι απλά να περάσει στο μάθημα της μα και σε όλα. Αν δε το κάνει θα τον αποκληρώσει. Του έδωσε μια τελευταία ευκαιρία να συμμορφωθεί Ελίζα και δεν μπορώ να τον αφήσω έτσι..."

"Εγώ δεν συμπάσχω. Καταλαβαίνω εν μέρη αυτό που λες μα κατάλαβε κι εσύ τι μου ζητάς..."

"Δες το αλλιώς. Ίσως είναι μια ευκαιρία να τα βρείτε. Για πόσο θα μαλώνετε  Ελίζα; Θέλω τη γυναίκα μου σοβαρή και όχι να τσακώνεται σαν σχολιαροπαιδο!" Ο τόνος της φωνής του αυτή τη φορά δεν της άρεσε καθόλου.

"Της ποιάς σου;" τον ρώτησε

"Της γυναίκας μου!" Της είπε περήφανα  νομίζοντας πως θα της προκαλέσει σοκ μα λογαριασε χωρίς το ξενοδόχο.

"Αν συνεχίσεις έτσι σε βλέπω να μένεις χωρίς γυναίκα!" Του αντιγυρισε αφήνοντας τον παγωτό και ξάπλωσε. Έκλεισε το φως από τη πλευρά της και γύρισε πλευρό. Ένιωσε το στρώμα να βυθίζεται και ξεφυσησε αγανακτισμένη.

"Ελίζα;"

"Δεν έχουμε να πούμε κάτι Πίτερ..."

"Σε παρακαλώ...Λίγο καιρό μόνο...Είναι έξυπνος και ίσως βάλει και μυαλό. Που ξες,ίσως όντως να θέλει να περάσει τη τάξη...Βέβαια δεν ξέρει ακόμα ότι σκοπεύουμε να ..." Η Ελίζα σηκώθηκε και άναψε το φως

"Δεν ξέρει;;"

"Εμ ... να.. Αυτή τη σκέψη κάναμε με τη μαμά. Δεν του το είπαμε ακόμα και..."

Την ίδια στιγμή

"ΜΑΜΑΑΑ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!!" Ούρλιαξε ο Κίαν μαθαίνοντας τα νέα....

"Μη φωνάζεις! Η θα κάνεις ιδιαίτερα για να τελειώνει αυτό το θέατρο του παραλόγου η πες αντίο στα λεφτά!"

"Δεν με νοιάζουν τα λεφτά!!! Εγώ πάνω σε αυτή την ηλίθια  δε βασίζομαι! Δεν την εχω ανάγκη !"

"Η συζήτηση έληξε!"

"Κάνεις λάθος! Θα φύγω απ το σπίτι στο ορκίζομαι!"

"Δε θα το κάνεις!"

"Και τι με κρατάει;;"

"Ο μπαμπάς... Δεν πρέπει να ταράζεται. Έχει κάποιες αρρυθμίες Κιαν και..."

"ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ;;;" φώναξε έξαλλος μα η Τζίνα γελούσε από μέσα της.

"Δεν έχει σημασία αυτό.." Η Τζίνα πήρε ένα αριστοκρατικό θλιμμένο βλέμμα και συνέχισε "Δε θέλεις να πάθει κάτι ο μπαμπάς,  θέλεις;"

Σας φιλώ...