"Ελίζα;" Η Λάουρα έπεσε στα γόνατα τρομαγμένη προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει μα το μόνο που έβλεπε ήταν μια κοπέλα να σφαδαζει από πόνο. " Ηρέμησε σε παρακαλώ και μίλα  μου!"

"Πέθανε..." κατάφερε να πει μα σαν άκουσε τον εαυτό της να προφέρει τη λέξη, γουρλωσε τα μάτια της και έπειτα λιποθύμησε...

****

"Στο είπα Τζάκσον! Δήλωσαν πως αυτοκτόνησε! Η κατάσταση του ήταν τόσο χάλια που με ενημέρωσαν πως το πτώμα είναι προτιμότερο να καεί πριν βγει στη δημοσιότητα. Νομίζεις ήθελα εγώ μια τέτοια κατάληξη;;" τσιριξε η Τζίνα από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου. Μέρες τώρα ο Τζάκσον είχε φύγει από το σπίτι ενώ η   επικοινωνία τους , γινόταν  τηλεφωνικά όταν αυτό  ήταν απαραίτητο. Τα νέα όμως δεν ήταν καλά. Η Τζίνα βρέθηκε για μια στιγμή να αναρωτιέται αν ήθελε πραγματικά να πεθάνει το παιδί της ενώ ξέροντας πως η ίδια τον έβαλε στο ίδρυμα για να πετύχει το σκοπό της, ένιωσε για πρώτη φορά στη ζωή της τύψεις.

"Δε ξέρω τι λες μα το κρίμα στο λαιμό σου ! Έσυ υπέγραψες για να μπει , ήμουν κάθετος στο θέμα!"

"Έπρεπε να το κάνω! Που να φανταστώ πως θα αυτοκτονουσε διάολε! Έσυ φταις που χάσαμε όσα είχαμε! Αχρηστε!" Του έκλεισε το τηλέφωνο και κάθισε στο κρεβάτι μπερδεμένη. Αναρωτήθηκε αν άξιζε μα πλέον ήταν αργά. Ο Στίβεν την είχε παρει τη προηγούμενη μέρα λέγοντας της πως θα ήταν καλό να παρουσίαζαν το Κίαν σαν νεκρό μα εκείνη αρνήθηκε λέγοντας του ότι η Ελίζα, σαν ερωτευμένη γυναίκα, θα έμπαινε σε βαθειά θλίψη για να δεχτεί έναν επικείμενο γάμο. Το δικο της σχεδιο ηταν να την απειλήσουν πως αν παντρευτεί θα βγάλουν το Κίαν μα δε πρόλαβε να το κάνει πράξη.
Η μοίρα της έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ο διευθυντής του Ιδρύματος, τη πήρε το επόμενο πρωί ανακοινώνοντας της πως εν τέλει ο Κίαν αυτοκτόνησε. Ο Πίτερ δεν είχε ιδέα για όσα είχαν συμβεί ενώ το μόνο που του είπε ήταν πως σύντομα η Ελίζα θα δεχόταν το γαμο. Τον ενημέρωσε φυσικά πως ο Κίαν μπήκε πάλι μέσα για βίαιη συμπεριφορά μα ως εκεί. Τα παρουσίασε όλα σαν συγκυρίες που τους βόλευαν.
Κοίταξε το καθρέφτη απέναντι της , είδε τη φωτογραφία και δάκρυσε. Ήταν μοναδική οικογενειακή που είχαν κρατήσει από τότε που ο Ρόμπερτ ήταν εν ζωή. Ξάφνου τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σκλήρυναν, σηκώθηκε και βάζοντας σαν τρελή  τις φωνές άρχισε να πετάει στο πάτωμα ότι έβρισκε μπροστά της...

****

Έδωσε μια δυνατή γροθιά στο σιδερένιο ντουλαπάκι και βγάζοντας τη ζώνη εργασίας κάθισε στο παγκάκι που υπήρχε στο κέντρο του δωματίου πιάνοντας το κεφάλι του. Αυτοκτονία έγραφε πλάι από το όνομα του μα ο Μπομπ δεν ήταν ηλίθιος. Έψαξε στο ιατρείο, στην απομόνωση ακόμα και σε μέρη που δεν επιτρεπόταν να έχει πρόσβαση μα δε κατάφερε τίποτα. Ο Κίαν ήταν άφαντος. Η διεύθυνση δήλωσε πως οι φρουροί τον βρήκαν κρεμασμένο στο κελί του με το σεντόνι και το πτώμα μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο μα εκείνος δε το πίστεψε. Με καρδιά βαριά , σηκώθηκε για να αλλάξει καθώς η βάρδια του τελείωνε μα δεν ήθελε να φύγει. Η συνείδησή του,  του απαγόρευε να βγει από το κτήριο. Σαν να τον διέταζε και να του έλεγε πως δεν έψαξε σωστά. Πώς κάτι έκανε λάθος.

Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα ολόκληρο σύστημα είχε τη δυνατότητα να βγάλει ένα ψεύτικο πόρισμα και δεν έβλεπε το λόγο. Πήρε απρόθυμα τα πράγματα του, τα πέταξε μέσα στο σάκο και βγήκε από το δωμάτιο. Είδε τους Νικ και Τζέιμς να κρυφογελανε στο γραφείο τους μα δεν είχε αντοχή γι αυτούς. Παρακάλεσε από μέσα του το Θεό να τους κάψει τις ψυχές ρίχνοντας βαριά κατάρα και γύρισε τη πλάτη από την άλλη.

"Απολύεσαι σύντομα!" Φώναξε ο Τζέιμς μα απαξιωσε. Είχε ήδη σκεφτεί να υποβάλει παραίτηση από αυτή τη καταραμένη δουλειά. Βγήκε από το κτήριο, έδωσε τη ταυτότητα του στον εξωτερικό φρουρό μα σαν άνοιξε η κεντρική πύλη, πρόσεξε ένα απορριμματοφόρο σταθμευμένο στα δεξιά του δρόμου. Έκπληκτος από την ώρα, πλησίασε περίεργα μα μέσα δεν είχε κανένα.

"Κωλοδουλειά..." ψέλλισε βγάζοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου μα πάγωσε σαν άκουσε ένα μουγκρητό που έμοιαζε ανθρώπινο . Κοίταξε γύρω του μα δεν είδε κανένα. "Είναι κανένας εδω;" ρώτησε μα δε πήρε απάντηση. Το βλέμμα του έπεσε προς τη πύλη όπου ειδε τον οδηγό να μιλάει με τους φρουρούς και θεωρώντας πως παρανοησε έκανε μα φύγει μα άκουσε πάλι τον ίδιο τρομακτικό ήχο. Αυτή τη φορά όμως ήταν πιο κοντά . Χωρίς να θέλει να πιστέψει πως ακούστηκε από το πίσω κάδο ο οποίος είχε ήδη τοποθετηθεί στα σίδερα για ανέβασμα,  πλησίασε τρομαγμένος. Πάτησε πάνω στη βάση και μόλις κοίταξε μέσα , ο σάκος έπεσε από τα χέρια και εκείνα βρέθηκαν στο στομα αποτρέποντας το ουρλιαχτό του. Κάπου ανάμεσα στα δεκάδες αποφάγια, στα βρώμικα λεκιασμενα κουρέλια των ασθενών, στις πάνες καθαριότητας και στα διάσπαρτα διάφορα σκουπίδια, είδε ένα ανθρώπινο χέρι να προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια. Κουνούσε μονάχα το ένα δάχτυλο και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη, άρχισε να παραμερίζει κάθε αντικείμενο ρίχνοντας κλέφτες ματιές στον οδηγό.  Τίποτα από όσα είχε δει και ακούσει δεν άγγιζαν την κτηνωδία από το θέαμα που αντίκρισε σαν απομάκρυνε από πάνω του τα σκουπίδια... Ο Κίαν μετά βίας ενέπνεε και ήταν πνιγμένος στα αίματα....

****

"Σου είπε ψέματα είμαι σίγουρη..." Η Λάουρα ρύθμισε το νερό στο πιο ζεστό και τη βοήθησε να μπει μέσα. Με τα χίλια ζόρια τη σήκωσε από το πάτωμα ενώ και η ίδια ήταν συντετριμμένη. Δε μπορούσε όμως να την αφησει έτσι, το χρωστούσε στο Κίαν. Η Ελίζα μεταμορφώθηκε από τη πεταλούδα που εκείνος έβλεπε σε ένα φυτό. Το βλέμμα της ήταν κολλημένο στο κενό, τα δάκρυα έρρεαν ακατάπαυστα ενώ έπειτα από τις κραυγές της , δεν ξαναβγηκε  λέξη απ τα χείλη της. "Θα δεις πως..."

"ΘΑ ΔΩ;;;" τσιριξε ξαφνικά πιάνοντας δεξιά και αριστερά τη μπανιέρα. "ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΙΣΩ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΠΑΜΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΟ!" Η Ελίζα διασπάστηκε σε κομμάτια που χάθηκαν. Έκλαιγε σπαρακτικά ζητώντας του να γυρίσει πίσω  και βάζοντας τα χέρια ανάμεσα από τα μαλλιά της, τα έσφιξε και άρχισε να τα τραβά με μανία.

"Ελίζα μη!" Η Λάουρα προσπάθησε να την ακινητοποιήσει πιάνοντας δυνατά τα χέρια της και μόλις ξεμπλεξε τα δάχτυλα από τα μαλλιά της, τα ένωσε και την κράτησε αγκαλιά "Και μένα με πονάει..." είπε χάνοντας τη δύναμη της και βάζοντας και η ίδια τα κλάματα, την έσφιξε ...

Σας φιλώ...