"Ξέχασε το Πίτερ!" Γρυλισε η Ελίζα διατηρώντας το αψεγάδιαστο χαμόγελο της . "Εσύ δεν είπες πως θα πηγαίναμε σπίτι μετα; Εκτός αυτού μας προσκάλεσαν και οι γονείς σου για γεύμα.."

"Το ξέρω βρε αγάπη μου" ο Πίτερ έβαλε το πτυχίο στο χαρτοφύλακα του και την κοίταξε σκεπτικός "Η μαμα θεώρησε πως ήταν καλύτερα αντί για δείπνο να βγούμε"

"Και επειδή η μαμά σου το θεώρησε αυτό σημαίνει πως είναι καλο;"

"Δεν είπα αυτό. Μα σκέψου λίγο πόσο καιρό έχουμε να βγούμε έξω..." Ο Πίτερ είχε έν μέρη δίκιο. Τη τελευταία φορά βγήκαν στα γενέθλια του που η ημερομηνία κόντευε να αγγίξει το χρόνο.

"Μπορούμε να βγούμε οι δύο μας... Όπως κάναμε παλιά Πίτερ" επέμενε κι εκείνος βλέποντας τους δικούς του να πλησιάζουν μα και τον Κίαν με τη κοπέλα του αγχώθηκε. Το φτέρνισμα δεν άργησε να έρθει κι εκείνη έβγαλε και του έδωσε ένα χαρτομάντιλο. Φύσηξε τη μύτη του και την ευχαρίστησε στα βουβά.

"Το ξέρω. Μα ίσως είναι και μια ευκαιρία να ηρεμήσουμε λιγάκι μεταξύ μας. Όλη αυτή η αντιπάθεια μου δημιουργεί νευρικότητα και δε μου αρέσει Ελίζα..." Ο Πίτερ της έκανε μια λυπημένη γκριμάτσα και την ίδια στιγμή κατέφθασαν και οι υπόλοιποι.

"Εμείς φεύγουμε, οι γονείς σου είναι ακόμα μέσα. Καταλαβαίνεις..." χαριτολογησε η Τζίνα "Λοιπόν; Θα έρθετε για δείπνο η θα βγείτε εξω;" Η Ελίζα κοίταξε το πονηρό χαμόγελο του Κίαν, ένα νικητήριο χαμόγελο και αηδιασε.

"Για την ακρίβεια ίσως βγούμε τελικά" τοποθετήθηκε

"Μπα; Το ψαράκι αποφάσισε να αποποιηθεί τη γυαλα;"

"Έμαθε και το 'αποποιούμαι' τρομάρα του!" Σχολίασε χαμηλά στο Πίτερ η Ελίζα.

"Καλή ιδέα. Είστε νέοι άνθρωποι!" Η Τζίνα τους χαμογέλασε και ο Τζάκσον έβγαλε τα κλειδιά και πάτησε το συναγερμό στο αμάξι τους. "Λοιπόν, καλά να περάσετε! Και πάλι συγχαρητήρια παιδί μου" φίλησε το Πίτερ,έπειτα τον Κίαν  και αποχαιρετώντας τους ακολούθησε το σύζυγό της.

"Και τώρα ήρθε η ώρα για αληθινό πάρτυ!" Ο Κίαν κροταλισε τα δάχτυλα του και έτριψε τις παλάμες του

"Δεν θα πάμε σε κάποιο μεγάλο κλαμπ Κίαν, μη χαίρεσαι. Κάπου ηρεμα να πιούμε ένα ποτό" ο Πίτερ προσπάθησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους μα έκανε τα πράγματα χειρότερα

"Γιατί; Δεν αντέχει η ξενέρωτη η γκόμενά σου;"

"Ποιον είπες ξενέρωτο ρε αδαή τύπε της δεκάρας; Που δεν έχεις ιδέα τι εστί ανθρώπινη εξέλιξη και παρέμεινες ένα γουρούνι;"

"Μπορούμε να ηρεμήσουμε;;" Αυτή τη φορά η Λάουρα αποφάσισε να μιλήσει και η Ελίζα ύψωσε στο Θεό το τέλειο φρύδι της και τη κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Ήρεμη είμαι γλυκειά μου..." της είπε ειρωνικά

"Λοιπόν λοιπόν! Δεν ξεκινάμε σωστά. Πάμε σπίτι να αλλάξουμε και ας δώσουμε ραντεβού στο κέντρο!" Ο Πίτερ ξεκλειδωσε και το δικό τους αμάξι μα ένα βλέμμα της Ελίζας τον έκανε να φτερνιστει ξανά.

"Να αλλάξουμε;" αποκρίθηκε σοβαρή

"Φυσικά και να αλλάξετε!" Πετάχτηκε ο Κίαν , "Δε θα γίνουμε ρεζίλι επειδή κυκλοφορείς σαν θείτσα έξω! Ρούχα της προκοπής δεν έχεις; Πάρε παράδειγμα τη Λάουρα !" Είπε με υφάκι και τραβώντας την από τη μέση τη έδωσε ένα προκλητικό γλωσσοφιλο.

"Ρε Κίαν!" Γκρίνιαξε εκείνη κατακόκκινη

"Μη το κουράζεις κοπέλα μου..." ξεκίνησε να λέει η Ελίζα, "Είναι ακατοικητος εκεί μέσα και άδειος. Δε καταλαβαίνει πως είστε σε δημόσιο χώρο. Τόσο τον κόβει..."

"Φτάνει! Ίσως καλύτερα να μη βγούμε τελικά..." Η θλίψη στο βλέμμα του Πίτερ δεν πέρασε απαρατήρητη από την Ελίζα. Όχι πως της άρεσε να έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τον Κίαν μα την εκνεύριζε η αναίδεια του.

"Θα βγούμε και θα περάσουμε όμορφα!" Η Ελίζα τον έπιασε απαλά από το χέρι και του χαμογέλασε "Παμε να αλλάξουμε λοιπόν και ας αφήσουμε τον αδερφό σου να μας πάει όπου θέλει. Σύμφωνοι;" εκείνος άστραψε απο χαρά.

"Και τώρα που πήραμε άδεια από τη μυξοπαρθενα παμε;" Ο Κίαν τεντωνε το σκοινί μα η Ελίζα του χαμογέλασε.

"Το παρθένα μας τελείωσε χρόνια πριν, όσο για το πρώτο συνθετικό της λέξης, μάλλον περιγράφεις τον εαυτό σου. Δεν θα το αναλύσουμε και πολύ..."

"Ελίζα!!!" Ο Πίτερ επενέβη αγανακτισμένος από το τρόπο που απάντησε κι εκείνη ανασηκωσε αδιάφορα τους ώμους της και μπήκε στο αυτοκίνητο.

"Πώς μίλησες ετσι;" τη μαλωσε μόλις κάθισε στη θέση του.

"Πώς μίλησα δηλαδή;"

"Απρεπεστατα! Είναι δυνατόν να αναφέρεις την παρθενιά σου με αυτό το τροπο;"

"Άφησε με να χαρείς Πίτερ. Πάμε σπίτι να τελειώνουμε σε παρακαλώ. Μια νύχτα είναι θα περάσει, πήρες πτυχίο , θα γίνεις γιατρός ... Σου υπόσχομαι να μην προκαλέσω αναταραχή όσο κι εκείνος κρατάει το στόμα του κλειστό εντάξει;" του είπε πιο τρυφερά στο τέλος

*****

"Άργησαν...Ίσως έπρεπε να βρεθούμε όλοι μαζί και να μη τους δώσεις τη διεύθυνση του κλαμπ Κίαν" η Λάουρα - μια φίλη με προνόμια όπως την αποκαλούσε , τον μαλωσε εν μέσως πλην σαφώς

"Μεγάλοι άνθρωποι είναι. Όπου να ναι ..."

"Θεούλη μου !" Η Λάουρα του έκοψε τον ειρμό κι εκείνος γυρίζοντας προς την είσοδο δεν πίστευε στα μάτια του. "Η νύφη σου είναι αυτη;;;"

"Υποθέτω...." αρκέστηκε να της απαντήσει βλέποντας τον αδερφό του και την Ελίζα. Ένα στενό φόρεμα σε γήινες καφέ αποχρώσεις αγκαλιαζε το κορμί της, οι τιράντες ήταν πεσμενες δεξιά και αριστερά στους ώμους,ενώ οι μπούκλες γύρω από τα στήθη της προκαλούσαν και μόνο που υπήρχαν εκεί. Ναι μεν ήταν ένα φόρεμα ακριβό και αυτό φαινόταν, μα πρώτη φορά την έβλεπε να ντύνεται χωρίς συντηρητισμό. Ο Πίτερ από την άλλη,είχε βγάλει τη γραβάτα, άνοιξε το πουκάμισο και σήκωσε τα μανίκια αποκτώντας έναν αέρα πλεϊμπόι.

Η Λάουρα ύψωσε το χέρι κάνοντας τους νόημα κι εκείνοι πλησίασαν.

"Αργήσαμε λίγο. Χαμός γινόταν στο δρόμο..." έσπευσε να δικαιολογηθεί ο Πίτερ φτάνοντας

"Τουλάχιστον γίνατε άνθρωποι και δεν θα γίνουμε ρεζίλι!"

"ΡΕ ΚΙΑΝ! ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!" Πετάχτηκε η Λάουρα

"Άφησε τον. Μέχρι να δαγκώσει τη γλώσσα του είναι και να πάθει δηλητηρίαση. Μετά θα ηρεμήσουμε όλοι!"

"ΡΕ ΕΛΊΖΑ! ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ!" Ο Πίτερ κατσουφιασε

"Σωστά αγάπη μου, με συγχωρείς"

Ο Κίαν άρχισε να βράζει μα επέλεξε να μη το συνεχίσει.

"Πάμε να πάρουμε κανένα μπουκάλι; Η θα τη βγάλουμε με ποτα;"

"Και δε πάμε... τέσσερις είμαστε, το μπουκάλι είναι καλή επιλογή "

Τα αγόρια σηκώθηκαν και τις άφησαν μόνες. Η Λάουρα έτριψε αμήχανα  τον ωμο της και η Ελίζα την κοίταξε

"Με συγχωρεις γι αυτή την αναταραχή. Δεν έχει σχέση με σένα ουτε έχω κάποιο πρόβλημα..." της είπε μαλακά "Απλά δεν ταιριάζουν τα χνώτα μου με το Κίαν , αν και το έχεις καταλάβει ως τώρα. Σπουδάζεις;"

"Εμ ... Όχι. Δεν πήγα σχολείο. Βασικά πήγα μα το σταμάτησα..." είπε νευρικά η Λάουρα

"Κρίμα. Είσαι νέα  κοπέλα, μπορείς ακόμα να αρχίσεις"

"Δεν ειμαι εγώ για σχολείο. Δουλεύω όμως αρκετά και θέλω κάποια μέρα να φύγω και να ταξιδέψω"

"Είναι κι αυτό μια επιλογή..." Ο αδιάφορος διάλογος έλαβε τέλος με την άφιξη των αγοριών. Τα ποτήρια γέμισαν και σίγουρη πως ο Πίτερ παρακάλεσε τον αδερφό του να είναι φρόνιμος, επέλεξε και η ίδια να συμβιβαστει με την ιδέα μέχρι να φύγουν. Τους άφησε να συζητούν μεταξύ τους ώσπου ένα παλιό γνώριμο κομμάτι από τότε που γνώρισε τον Πίτερ, έπαιξε στα ηχεία.

"Αγάπη μου; Πάμε να χορέψουμε;" της πρότεινε  έπειτα από το τρίτο ποτό.

"Αφού δε χορεύω μωρέ Πίτερ..." του γκρίνιαξε

"Και μετά μου λες να μη τη λέω ανεραστη!" Την προσβαλε ο Κίαν έπειτα από ώρα και εκείνη αντί να απαντήσει σηκώθηκε.

"Άντε πάμε γιατί αν κάτσω θα αθετησω το λόγο μου..." μουρμούρισε και ο Πίτερ την οδήγησε χαρούμενος προς τη πιστα. Έβαλε τα χέρια στη μέση της κι εκείνη κουνήθηκε ελαφρά. Λίγο όμως το αλκοόλ, λίγο τα νεύρα της για το σχόλιο του Κίαν, το κορμί της τυλίχθηκε στη φλόγα και κάθε της κούνημα μεταλλάχθηκε.

"Ωωωω πόσο θέλω να σου κάνω έρωτα..." της ψιθύρισε αγγίζοντας το κορμί της . "Μόλις πάμε σπίτι αν και κουρασμένος θα ήθελα πολύ..." ξάφνου φτερνιστηκε. "Με συγχωρείς αγάπη μου, πάω ένα λεπτό στο μπάνιο...μη φύγεις...έρχομαι" της ζήτησε κι εκείνη ξεφυσησε. Έμεινε για λίγο στατική στη πίστα μα σαν έπιασε τον Κίαν να λέει κάτι και να γελάει προς τη Λάουρα κοροϊδεύοντας εμφανώς τον αδερφό του , εκνευρίστηκε. Ξεκίνησε να χορεύει μόνη. Ούτως ή άλλως ο κόσμος ήταν αρκετός για να νιώθει άβολα και αρκετοί το έκαναν.

"Τι μωρό είσαι εσύ...." της ψιθύρισε κάποιος από πίσω κι εκείνη γυρίζοντας έντρομη είδε ένα τύπο να τη κοιταζει λαγνα

"Πάρε τα κουλά σου από πάνω μου !" Απαίτησε μα εκείνος την έπιασε από τη μέση και τη κόλλησε στον κορμι του.

"Έλα τώρα... μόνη εσύ, μόνος εγώ..."

Η Ελίζα τον έσπρωξε ελαφρά προς τα πίσω και βλέποντας τον Πίτερ να βγαίνει από το μπάνιο ένιωσε ανακούφιση

"Έρχεται το αγόρι μου. Δεν ειμαι μόνη. Φύγε αμέσως!"

"Ποιος ; Εκείνος ο βλακας; Έσυ μανάρι μου με τέτοιο κορμί θέλεις έναν αληθινό άντρα πλάι σου...." Ο τύπος την έπιασε ξανά από τη μέση μα η Ελίζα χλωμιασε. Ένα χτύπημα στον ώμο τον έκανε να γυρίσει ενώ η μπουνιά που δέχθηκε αμέσως μετά τον ξάπλωσε κάτω μονομιάς. Άνοιξε διάπλατα τα μάτια της κοιτάζοντας τον Κίαν και στο σημείο δεν άργησε να φτάσει και ο Πίτερ ο οποίος έδειχνε έξαλλος.

"Είσαι σοβαρός;;" ρώτησε δυνατα.  Ο κόσμος έκανε στην άκρη και αρπάζοντας την Ελίζα από το χέρι έφυγαν προς τα έξω. Τόσο ο Κίαν όσο και η Λάουρα βγήκαν από πίσω τους.

"Εγώ αν είμαι σοβαρός; Ο τύπος ήταν έτοιμος να τη γαμησει κι εσύ περπατούσες με το πάσο σου!"

"Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΎΣΗ ΚΙΑΝ!"

"Και τι θα έκανες ρε μαλακά; Θα του ζητούσες ευγενικά να πάρει τα χέρια του από πάνω της και θα σου έλεγε και συγγνώμη;"

"Ας ηρεμήσουμε λίγο..." πετάχτηκε η Λάουρα

"Αυτό ακριβώς θα έκανα!" Συνέχισε ο Πίτερ

"Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει λόγια Πίτερ! Ας μην την άφηνες  εξ αρχής μόνη να κουνιέται σαν καμία βιζιτου να μην είχαμε δράματα!"

Η Ελίζα έκανε στην άκρη τον Πίτερ και του άστραψε ένα χαστούκι

"ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ;" ξεσπασε κι εκείνος έτριψε το σαγόνι του σοβαρός. Γύρισε προς τη Λάουρα, την άρπαξε  από το χέρι δυνατά και αγριοκοιταξε τον αδερφό του

"Φεύγω πριν τη σκοτώσω. Να το θυμάσαι!" Ο Κίαν άρχισε να σέρνει κυριολεκτικά τη Λάουρα ως το αυτοκίνητο και μπαίνοντας μέσα, πάτησε τέρμα το γκάζι προκαλώντας καπνό και έφυγε...

Σας φιλώ...