Έριξε μια ζακέτα στη πλάτη της , της άφησε μια κούπα ζεστό τσάι μπροστά της και κάθισε απέναντι της.
"Αισθάνεσαι καλύτερα;" ρώτησε ύστερα από τα χθεσινά μα εκείνη αρκέστηκε σε ένα άχαρο απλανές βλέμμα. "Έχε λίγο πίστη Ελίζα. Σήμερα θα βγω και θα πάω εγώ να μάθω. Ας μην ..." το κουδούνι χτύπησε σταματώντας την "Ποιος μπορεί να είναι απ εξω;" αναρωτήθηκε αφου δε χτυπησε το θυροτηλεφωνο μα βλέποντας την αδιαφορία της Ελίζας σηκώθηκε. Κοίταξε από το ματάκι και είδε το πατέρα της. Χωρίς να ξέρει όσα προηγήθηκαν, άνοιξε διστακτικά τη πόρτα. "Κύριε Ρομπινσον;"

"Ήρθα να δω τη κόρη μου" δήλωσε βάζοντας το πόδι μέσα και χωρίς να παρει έγκριση προσπέρασε την Λάουρα και μπήκε.

"Πώς μπαίνετε έτσι μέσα!"

"Θα σε συμβούλευα να μας αφήσεις μόνους νεαρή μου!" της είπε κακοτροπα

"Δε το νομίζω! Σπίτι μου είναι!" έσπευσε εκείνη να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Ο Στίβεν άρχισε να κοιτάζει δεξιά και αριστερά ώσπου πήγε στη κουζίνα αδιαφορώντας για τη Λάουρα που τον κυνηγούσε από πίσω εκνευρισμένη.

"Ώστε εδώ είσαι!" το επιθετικό του ύφος προμήνυε πως δε πήγε για καλό ενώ η Ελίζα σκληρυνε βλέποντας τον.

"Θα σας παρακαλούσα να περάσετε έξω!" επέμενε η Λάουρα

"Κι εγώ να φύγεις πριν καλέσω την αστυνομία για καταπάτηση ξένης περιουσίας. Αν δεν απατώμαι το σπίτι ανήκει στο Κίαν Ντέβερο" της είπε και εκείνη ξέροντας τη δυναμική αυτών των ανθρώπων τον αγριοκοιταξε .

"Λάουρα είναι εντάξει...Άφησε τον. Πήγαινε στο δωμάτιο σε παρακαλώ" επενέβη η Ελίζα σοβαρή και εκείνη σεβόμενη την επιθυμία της και βλέποντας τη να ανακτά μια δυναμική, αποχώρησε και τους άφησε μόνους.

"Λεγε τι θες και φύγε" είπε κοφτα η Ελίζα χωρίς να καθίσει.

"Τι έχεις πάθει μου λες; Το παιδί μου δεν θα φερόταν ποτέ με αυτό το τρόπο!"

"Δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι πλέον πατέρα" συνέχισε στο ίδιο ύφος.

"Ωραία λοιπόν. Μάλλον ήρθε η ώρα να τελειώνουμε"

"Αυτό λέω κι εγώ" Η Ελίζα κάθισε καθώς τα πόδια της ήταν αδύναμα για να τη κρατήσουν όρθια.

"Ο Κίαν Ντέβερο όπως θα έμαθες πέθανε" ξεκίνησε να λέει παγερά "Κι εσύ σε λίγες μέρες θα παντρευτείς το Πίτερ!" Της είπε και η Ελίζα έβαλε ειρωνικά τα γέλια.

"Σήκω φύγε από δω μέσα!" Ύψωσε το χέρι της δείχνοντας του τη πόρτα ενώ με το άλλο, έπιασε την άκρη του τραπεζιού για στήριγμα και σηκώθηκε.

"Αν δε το κάνεις..."

"Με απειλείς;" τον διέκοψε

"Ξεκάθαρα. Δε θα σου πως ψέματα αυτή τη φορά για να καταλάβεις τη σοβαρότητα της κατάστασης και να συνεργαστείς"

"Έξω!" Η Ελίζα ανέβασε το τόνο της φωνής της μα εκείνος δεν έδειξε να πτοείται.

"Η Τζίνα κρατάει στα χέρια της έγγραφα που μπορούν να με κάψουν στις επιχειρήσεις μα και στη ζωή μου. Αν βγουν στη δημοσιότητα θα καταστραφούν όλα. Ο Τζάκσον  έχει χάσει τη περιουσία τους στο τζόγο και με ένα γάμο , ο Πίτερ γίνεται αυτόματα δικαιούχος..."

"ΈΞΩ!" τσιριξε αυτή τη φορά και εκείνος ετριξε το σαγόνι.

"Αν δε τον παντρευτείς σε τρεις μέρες από τώρα, θα αφήσω τη μάνα σου και την αδερφή σου στο δρόμο. Θα τις πετάξω έξω από το σπίτι, θα χωρίσω και θα φροντίσω έτσι ώστε όχι μόνο να μη βρουν δουλειά μα και να μου χρωστάνε για μια ζωή"

"Είσαι τέρας! Ακούς τι λες;"

"Αν αυτά τα χαρτιά βγουν στη δημοσιότητα θα καταστραφούμε όλοι μαζί. Σου δίνω τη δυνατότητα της επιλογής! Είτε θα παντρευτείς το Πίτερ και θα συνεχιστεί η ζωή ως έχει, είτε θα σας πάρω μαζί στο βούρκο! Κι αν δε σε νοιάζει για τον εαυτό σου, σκέψου τη μάνα σου! Μου ανήκει ολόκληρη η περιουσία της μέχρι και το τελευταίο δολάριο! Θα τη πετάξω στο δρόμο χωρίς να της δώσω ούτε ρούχα!"

Η Ελίζα δάκρυσε από τη σκληρότητα του ανθρώπου που κατονόμαζε πατέρα όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να είχε κόντρες με τη μητέρα της στο παρελθόν μα την αγαπούσε και αυτό που της ζητούσε να κάνει ήταν τιποτενιο.

"Ώστε για αυτό πρόκειται έτσι; Για τα λεφτά..." ψέλλισε λυπημένη

"Όχι. Είναι για την εικόνα μου στο κόσμο. Δεν έζησα 50 χρόνια για να γίνω ξεφτίλα από μια οχιά όπως η Τζίνα! Δεν έχεις επιλογή..." Ο Στίβεν βγήκε προς τα έξω και σταμάτησε στη πόρτα "Η μάνα σου βρίσκεται στα πρώιμα στάδια της εμμηνόπαυσης. Τα φάρμακα που χρειάζεται να παίρνει για την οστεοπόρωση που τη χτύπησε είναι πανάκριβα. Αν δε δεχτείς, δε θα βρίσκεις ούτε φαρμακείο σε αυτή τη καταραμένη χώρα για να ζητιανεψεις!"

"ΑΡΚΕΤΑ!" Μια γνώριμη βαθειά φωνή τράβηξε τη προσοχή τους. "ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;" ένας Πίτερ έξαλλος μπήκε φουριοζος μέσα βρίσκοντας την εξώπορτα ανοιχτή .

Ο Στίβεν δεν έδειξε όμως να φοβάται ούτε να υπολογίζει τη παρουσία του. Αντί αυτού, πέρασε αμέσως στην επίθεση και προς το πρόσωπό του. Για οποίο λόγο κι αν ο Πίτερ επέλεξε να σταθεί απέναντι του, δεν έπρεπε να δείξει πως τον επηρεάζει. Ο Στίβεν ήταν έξυπνος άνθρωπος. Κατάλαβε αμέσως πως σίγουρα κάτι είχε αλλάξει και επέλεξε να του δώσει μια γεύση.

"Μην ανησυχείς. Η μάνα σου θα σου πει χειρότερα αν δε συνεργαστείς με τη σειρά σου. Ξέχασε το ιατριλικι σου! Ξέχασε τα βρωμοπαιδα στην Αφρική από όπου ήρθες. Θα μείνετε στο δρόμο να τρώτε από τα σκουπίδια όπως παλιά..." Ο Πίτερ γουρλωσε τα μάτια έκπληκτος που είχε γνώση για αυτή την κατάσταση "Πίστευες πως δε ξέρω; Πόσο ηλίθιος είσαι! Η μάνα σου όμως με κρατάει καλά. Ο γάμος αυτός θα γίνει ακόμα και με το ζόρι! Σε κάθε άλλη περίπτωση θα σας καταστρέψω όλους! Ο πατέρας σου θα μπει φυλακή αν δε τον σκοτώσουν οι τοκογλύφοι πρώτα και σου υπόσχομαι πως σιγά σιγά θα πάτε όλοι να βρείτε τον μπάσταρδο τον αδελφό σου στη κολ.." Ο Πίτερ άξαφνα πήγε κοντά και του έδωσε μια μπουνιά . Ο Στίβεν παραπατησε μα δεν έπεσε. "Αχρηστε! Ούτε να δερνεις ξέρεις!" Είπε πιάνοντας το σαγόνι του "Έχετε τρεις μέρες! Στη τέταρτη θα σας τελειώσω!" τους απείλησε για ακόμα μια φορά και έφυγε από το διαμέρισμα.

"Συγγνώμη που ήρθα μα..." Ξεκίνησε την απολογία του ο Πίτερ μόλις έμειναν μόνοι και η Ελίζα, χώθηκε στην αγκαλιά του και έβαλε τα κλάματα.

"Τι συμβαίνει γύρω μας Πίτερ; Ποιον Θεό θυμωσαμε;" μουρμούρισε μέσα στα αναφιλητά της κι εκείνος έμεινε απλά να της χαϊδεύει τα μαλλιά...

Σας φιλώ...