Ξύπνησα και ήμουν στο κρεβάτι μου αν και δεν έχω ιδέα πως βρέθηκα εκεί. Ευτυχώς αυτή τη φορά φόραγα τα ρούχα μου. Έβαλα τις παντόφλες μου και βγήκα έξω. Στο σαλόνι  καθόταν ο Ντάνι και απέναντι του ο Τόμας.

Όταν με κατάλαβε ο Ντάνι σήκωσε το κεφάλι του"Ξύπνησες!"είπε και εγώ πήγα κοντά στον Τόμας και τον πήρα αγκαλιά. Γύρισε το κεφάλι του και "ΜΑ ΤΗΝ ΟΜΟΙΌΤΗΤΑ. Ποιός είσαι εσύ;"είπα και πήγα λίγο πιο πίσω.

"Και εγώ χάρηκα που σε γνώρισα. Παρακαλώ δεν έκανα και κάτι σημαντικό απλώς σε έδωσα. Μάρκος"

"Αα εμμ... ευχαριστώ"είπα και του έδωσα το χέρι μου"Βάλερή και συγγνώμη απλά έμοιαζες τόσο πολύ με έναν φίλο μου"

"Μμμ απ' οτι φαίνεται ξέρεις τον αδερφό μου τον Τόμας"

"Τι;Γιατί δεν μου το είπε οτι έχει αδερφό;"

"Δεν έχουμε και πολύ καλές σχέσεις"

"Γιατί τι έγινες;"

"Δεν θέλω να το συζητήσω"

"Όπως θες. Μήπως θα ήθελες κάτι να σου φέρω;"

"Όχι είμαι εντάξει"

"Βάλερη εγώ πρέπει να φύγω αν με χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο"

"Κκ"

Καθίσαμε στο καναπέ με τον Μάρκο και μίλαγε μέχρι που μας διέκοψε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα και μπροστά μου βρέθηκε ένας εξαγριωμένος Τόμας.

"Που είναι;"ρώτησε μέσα από τα δόντια του

"Ποιός;"

"Είναι ακόμα εδώ;"

"Ποιός παιδί μου;"

"Ο Μάρκος Βάλερη, είναι εδώ;"

"Εδώ είναι τι σε έπιασε"είπα αλλά με αγνόησε και μπήκε μέσα στο σπίτι.

"Τι κάνεις εδώ;"

"Τόμας ηρέμησε"

"Μην μου λες εμένα να ηρεμήσω.Φύγε και μην την ξαναπλλησιάσεις ποτέ σου"είπε ο Τόμας στον Μάρκο.

"Τόμας άλλαξα."Του είπε ο Μάρκος.

"Φύγε"του φώναξε

"Άλλαξα σου λέω τι δεν καταλαβαίνεις;"

"Είσαι τρελός ;Θα σε σκοτώσω. Θέλω να σε σκοτώσω, δεν το καταλαβαίνεις"φώναξε ο Τόμας στον Μάρκο και τον έπιασε από την μπλούζα. Οκ τώρα κάνω την εμφάνιση μου εγω.

Κατέβασα τα χέρια του Τόμας από την μπλούζα του Μάρκου μπήκα ανάμεσα τους και τον έσπρωξα μακριά.

"Τόμας είσαι ηλίθιος τι σου συμβαίνει;"Και ναι παιδιά είπα το άλλο μου μισό, αυτόν που μου αρέσει και πιθανότητα το αγόρι, μου δεν έχω καταλάβει ακόμα, ηλίθιο. Μπορείτε να με σκοτώσετε .

"Γιατί υπερασπίζεσαι αυτόν τον γελίο,τον βλάκα, τον ...-σλαπ-"δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί τον χαστούκισα. Τι χαζή που είμαι αλλά δεν τελείωνε μάλλον μόλις τώρα είχε αρχίσει.

Ο Τόμας κοίταζε το πάτωμα με σφιγμένο σαλόνι και εγώ είχα βάλει το χέρι μου στο στόμα μου.

"Τόμας, συγγνώμη,δεν ξέρω τι με έπιασε"είπα και ακούμπησα το χέρι μου στο μάγουλο του αλλά το έπιασε και το έσπρωξε απότομα μακριά. Με κοίταξε και μου απάντησε.

"Δεν φταις εσύ"είπε και μετά κοίταξε τον Μάρκο.

"Όχι πάλι ρε Μάρκο.Γιατί;Γιατί πάλι ρε Μάρκο;"του είπε ήρεμα αλλά παρ' όλα αυτά υπήρχε μια ένταση στη φωνή του και στο τέλος έφυγε.

Είχα μείνει κοκκαλομένη στην θέση μου να κοιτάζω την πόρτα οταν ένιωσα το χέρι του Μάρκου στην πλάτη μου.

"Φύγε"Του είπα με σταθερή φωνή

"Βάλερη ..."αλλά πριν τελειώσει την πρόταση του γύρισα απότομα έβαλα το χέρι μου στον λαιμό του και τον κόλλησα στον τοίχο.

"Σου είπα να φύγεις"είπα μέσα από τα δόντια μου ενώ τα μάτια μου γυάλιζαν. Στο τέλος της πρότασης τον πέταξα με δύναμη μπροστά στη πόρτα.

Σηκώθηκε από το πάτωμα και βγήκε έξω. Εγώ τρελάθηκα άρχισα να περπατάω προς το δωμάτιο αλλά σταμάτησα μπροστά στον καθρέφτη όταν είδα κάτι στο λαιμό μου. Σηκωσα τα μαλλιά μου και είδα ένα τατουάζ. Ηταν δύο φτερά με ένα στεφάνι από πάνω. Βλέπω στα τατουάζ μου φτερά μα φτερά πραγματικά δεν βλέπω πουθενά. Ημουν τόσο θυμωμένη και κοίταζα τόσο έντονα τον καθρέφτη όπου αυτός έσπασε. Είναι τοσο τσαντισμένη . Με τον Τόμας που έφυγε χωρίς να δώσει εξηγήσεις με τον Μάριο αν και δεν ξέρω γιατί . Με όλους Τέλος πάντων . Αυτό είναι ήρθε η ώρα.

Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και κάλεσα τον Ντάνι.

Τουτ Τουτ Τουτ

"Έλα Ντάνι."

"Έλα Βάλερη , είσαι καλά ακούγεσαι κάπως;"

"Όχι Ντάνι δεν είμαι καθόλου καλά έλα εδώ τώρα σε χρειάζομαι"

"Τι συμβαίνει έγινε κάτι;"

"Ντάνι άμα δεν έρθεις εδώ τώρα θα τα σπάσω όλα στο ορκίζομαι"

"Έρχομαι"είπε και το έκλεισε"

Όση ώρα τον περίμενα περπάταγα μέσα στο σπίτι δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά. Πήγαινα προς το δωμάτιο όταν άκουσα το κουδούνι. Σταμάτησα απότομα γύρισα το κεφάλι μου προς την πόρτα και έτρεξα μέχρι εκεί. Άνοιξα την πόρτα και τράβηξα τον Ντάνι μέσα.

"Τι έπαθες;"με ρώτησε

"Κάνε κάτι θα τρελαθώ ,δεν ξέρω τι να κάνω"είπα και έβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι μου.

"Πρέπει να ηρεμήσεις"είπε και ήρθε κοντά μου.

"Δεν μπορώ να ηρεμήσω δεν το καταλαβαίνεις .Τι έχω πάθει νιώθω να τρελαίνομαι, όλα μου φαίνονται τόσο έντονα , μέχρι και οι φωνές στο κεφάλι μου. Οι φωνές στο κεφάλι μου. ΟΙ ΦΩΝΈΣ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΜΟΥ ΜΕ ΤΡΕΛΕΛΑΊΝΟΥΝ"είπα ,μάλλον φώναξα , και πήγα κοντά του . Έπιασα με τα χέρια μου το κεφάλι του και ακούμπησα τα μέτωπα μας.

"ΚΆΝΕ ΚΆΤΙ"του φώναξα όσο κοιτιόμασταν στα μάτια.

Με έπιασε από την μέση και με έριξε με δύναμη στο πάτωμα ενώ ήταν από πάνω μου. Με φόρα τον γύρισα και έκατσα εγώ από πάνω αλλά δεν έχασε καιρό και με επανέφερε στην αρχική μου θεση. Τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια και είδα εμένα. Τα μάτια μου είχαν ένα γαλανό κενό χρώμα.Τρελάθηκα περισσότερο"ΦΎΓΕ ΑΠΌ ΠΆΝΩ ΜΟΥ"του φώναξα και άρχισα να ουρλιάζω μέσα στη μούρη του ενώ είχα σηκώσει το κεφάλι μου όσο πιο κοντά γινόταν στο πρόσωπο του.

Έκανε κάτι που δεν το περίμενα. Με φίλησε. Και όσο με φιλούσε έσπρωχνε το κεφάλι μου πίσω μέχρι που ακούμπησε το πάτωμα. Το φιλί μας ήταν απαλό και κράτησε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτά τα δευτερόλεπτα είχα κλειστά τα μάτια μου και ένιωθα όλο το σώμα μου να χαλαρώνει. Σήκωσε το κεφάλι του και με το ένα χέρι του γύρισε απαλά το κεφάλι μου. Φίλησε απαλά την περιοχή που βρισκόταν το τατουάζ μου και ένιωσα ένα συναίσθημα ηρεμίας να καταβάλει το σώμα μου εκείνη την στιγμή.

Εγώ είχα κλειστά τα μάτια μου όλη αυτή την ώρα αλλά τα άνοιξα όταν γύρισε το κεφάλι μου και χαϊδεψε απαλά το μάγουλο μου με το δάχτυλο του. Κοιταζόμασταν για λίγο και είχε ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Μετά από λίγο έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά μου για στήριγμα και σηκώθηκε. Βοήθησε και εμένα να σηκωθώ , με έβαλε να κάτσω στον καναπέ και χωρίς να πει τίποτα σηκώθηκε και έφυγε αφήνοντας με μόνη μου με τις σκέψεις μου.