Εγώ είχα κλειστά τα μάτια μου όλη αυτή την ώρα αλλά τα άνοιξα όταν γύρισε το κεφάλι μου και χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου με τον δάχτυλο του. Κοιταζόμασταν για λίγο και είχε ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Μετά από λίγο έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά μου για στήριγμα και σηκώθηκε. Βοήθησε και εμένα να σηκωθώ , με έβαλε να κάτσω στον καναπέ και χωρίς να πει τίποτα σηκώθηκε και έφυγε αφήνοντας με μόνη μου με τις σκέψεις μου.

Πλέον ήμουν ήρεμη , αλλά και μόνη . Έκανα το μόνο πράγμα που ήρθε στο μυαλό εκείνη την στιγμή. Πήρα τηλέφωνο την Άννα.

Τουτ Τουτ Τουτ

"Βρε βρε βρε ποιά μας θυμήθηκε"

"Είναι αδικαιολόγητη το ξέρω αλλά συνέβησαν τόσα πολλά"

"Και εγώ έπρεπε να μείνω απ' έξω"

"Ρε Άννα συγγνώμη"

"Μην μου λες εμένα συγγνώμη. Ξέρω οτι περνάς πολλά, αλλά 2 μήνες; Έπρεπε να περιμένεις 2 μήνες για να με πάρεις ένα τηλέφωνο ;"

"Έχεις δίκιο"

"...Τέλος πάντων . Θα το ξεχάσω γιατί είσαι φίλη μου σε αγαπώ και ξέρω οτι περνάς πολλά."

"Είσαι φίλη ρε Άννα ."

"Είδες τρομάρα μου. Λοιπόν στις έξι στη γνωστή καφετέρια, για τιμωρία κερνάς καφέ"

"Yes ser"είπα και το κλείσαμε.

Πήγα όλο χαρά στο δωμάτιο μου και φόρεσα μια κροκ τοπ μπλούζα με λουλούδια και μια μαύρη φούστα . Έβαλα τις γαλαζοπράσινες πλατφόρμες μου και βάφτηκα ελαφρά.

Όταν ετοιμάστηκα πήγα στην καφετέρια που είχαμε πει οτι θα συναντηθούμε με την Άννα και την περίμενα. Μετά από μερικά λεπτά εμφανίστηκε οπότε είπαμε στον σερβιτόρο τι θέλαμε και άρχισα να της λέω οτι είχε συμβεί αυτούς τους δύο μήνες. Όταν τελείωσα με κοίταζε με ανοιχτό το στόμα.

"Μιλάς σοβαρά ; Έγιναν όλα αυτά και εγώ στην απέξω;"

"Άννα πες μου τι να κάνω με τον Ντάνι το έκανε για να με ηρεμήσει. Πίστευα. Αλλά πίσω από αυτή τη χαλάρωση νομίζω ότι ένιωσα και κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι είναι όμως. Νομίζω ότι νοιώθω άσχημα"

"Γιατί να νιώθεις άσχημα;"

"Γιατί,να είναι και ο Τόμας και νιώθω άσχημα γιατί νιώθω πράγματα για αυτόν και αυτός επίσης, και το ξέρω. Αυτό που δεν ξέρω όμως είναι το πως θα αντιδράσει όταν το μάθει. Και από την άλλη είναι το θέμα με τον αδερφό του. Πφφφ σκατά τα έχω κάνει."

"Όχι δεν τα έχεις κάνει"είπε με αυστηρό ύφος και σηκώθηκε"Σήκω φεύγουμε"συνέχισε και πήρε την τσάντα της ενώ μου έκανε νόημα με το χέρι της να σηκωθώ.

"Που πάμε ;Μόλις ήρθαμε."

"Πάμε στο σπίτι σου. Πάρε τηλέφωνο τον Τόμας και πες του να έρθει στο σπίτι σου, πάρε και τον Μάρκο και πες του να έρθει και αυτός αλλά μην του πεις οτι θα είναι ο Τόμας εκεί. Ούτε στον Τόμας μην πεις ότι θα είναι ο Μάρκος εκεί"είπε και ακολούθησα κατά γράμμα οτι μου είπε.

Φτάσαμε στο σπίτι μου και αρχίσαμε να το συμμαζέυουμε. Εγώ όταν πέρασα μπροστινά από τον καθρέφτη είδα τα σπασμένα κομμάτια και αναμνήσεις από πρίν από μερικές ώρες ξύπνησαν μέσα μου. Άκουσα το κουδούνι και φώναξα στην Άννα "Άννα μπορείς να ανοίξεις;" "Φυσικά. Γειά σου Τόμας."

"Γεια σου Άννα,μου τηλεφώνησε η Βάλερη είναι μέσα;"

"Ναι μέσα είναι πέρασε"τους άκουγα να μιλάνε όσο μάζευα τα γυαλιά από το πάτωμα. Όταν τελείωσα πήγα στο σαλόνι.

"Γεια σου Τόμας"

"Μου έλειψες τόσο πολύ" είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ και ήρθε κοντά μου να με φιλήσει αλλά γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα το πάτωμα."Είσαι καλά;"με ρώτησε .

"Ναι μια χαρά " είπα και έβαλα μια τούφα που έπεφτε στο πρόσωπο μου πίσω από το αυτί μου ενώ σήκωσα αδιάφορα τον ώμο μου και τον κοίταξα.

"Σίγουρα;"

"Ναι σου λέωω"του είπα και άκουσα το κουδούνι.

Πήγα και άνοιξα την πόρτα και μπροστά μου βρέθηκε ο Μάρκος .

"Γεια σου Μάρκο, πέρασε"του είπα και έκανα λίγο χορό να μπει . Με το που τον είδε ο Τόμας άναψαν τα λαμπάκια του.

"Τι κάνει αυτός εδώ;"είπε και τον έδειξε με το χέρι του.

"Εγώ τον κάλεσα πρέπει να μιλήσουμε"

"Ναι οκ εγώ φεύγω από 'δώ"είπε και πλησίασε την πόρτα.

Με μια κίνηση του καρπού μου την κλείδωσα και τον πλησίασα

"Χρειάζομαι εξηγήσεις"ειπα και άκουσα τον Μάρκο.

"Πες της"

"Τι να της πω;"έκανε τον ανήξερο ο Τόμας

"Για εκείνο το βράδυ. Πες της τι έγινε εκείνο το βράδυ."

"Δεν υπάρχει περιπτώσει να της πω τίποτα. Δεν την αφορά" του είπε θυμωμένα ο Τόμας

"Δεν την αφορά; Για το Θεό Τόμας είναι ολόιδιες. Δεν το βλέπεις;"του φώναξε ο Μάρκος" Πες της τι συναίβει εκείνο το βράδυ"

"Όχι"

"Τόμας πες μου τι συναίβει εκείνο το βράδυ"

"Όχι"είπε και με κοίταξε

" Πες μου"

"Δεν σε αφορά"

"Απ' ότι φαίνεται με αφορά και πολύ μάλιστα. Πες μου"είπα

"Πες της "του είπε και ο Μάρκος

"Ααααα. Καλά θα της πω. Κάθησε"μου έδειξε τον καναπέ."Βάλερη αυτά που θα σου πω θα σου έρθουν λίγο απότομα αλλά πες μου οτι θα καταλάβεις σε παρακαλώ"

"Θα καταλάβω, το υπόσχομαι"