Ο Τόμας με κοίταξε και έβγαλε ένα κουτάκι από την τσέπη του. Όπα ,τι, κουστούμι ,κουτάκι ,κάνει αυτό που νομίζω; Θα κάνει αυτό που νομίζω

Μου έδωσε το κουτάκι . Παραξενέφτηκα αλλά το άνοιξα , μέσα δεν υπήρχε δαχτυλίδι ,υπήρχε ένα κολιέ"Χρόνια πολλά"είπε. Ήταν πολύ ωραίο μπορώ να πω αλλά στεναχωρήθηκα που δεν ήταν δαχτυλίδι. Ο Τόμας με κοίταξε και μάλλον από το ύφος μου νόμιζε ότι δεν μου άρεσε γιατί μου είπε "Δεν σου αρέσει. Έτσι;"
"Τι;Όχι όχι .Μου αρέσει πολύ αλήθεια. Είναι πανέμορφο" είπα αλλά δεν δένεται να κατάφερα τίποτα. Έπιασα το πρόσωπο του και του έδωσα ένα γλυκό φιλί ."θα μου το φορέσεις ;"τον ρώτησα και του χαμογέλασα πλατιά.

Έκανε τα μαλλιά μου στην άκρη και μου το φόρεσε. Όταν το κούμπωσε γύρισα και τον κοίταξα. Το πρόσωπο του έλαμψε και μου είπε"Σου πάει πολύ" . Έπιασα το χέρι του και τον ρώτησα "Πάμε μια βόλτα;""Πάμε" . Πληρωσαμε,πηραμε τα παλτα μας και φύγαμε από το εστιατόριο. Πήρα τα παπούτσια μου στα χέρια και αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος της παραλίας χεράκι χεράκι. Ήταν πανέμορφα έτσι όπως το φως το φεγγαριού αντανακλώνταν στην ήρεμη θάλασσα. Ανεβαίναμε και καθίσαμε στην άκρη σε κάτι βραχάκια ενώ βλέπαμε την θάλασσα και συζητάγαμε για διάφορα θέματα.

Κάποια στιγμή κουραστικά , γύρισα και ξάπλωσα πάνω του αλλά ένιωσα έναν οξύ πόνο και πετάχτηκα απότομα ενώ έβγαλα μια μικρή κραυγή πόνου ενώ ξάπλωσα πάνω στο βράχο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Τόμας είχε έρθει από πάνω μου "Βάλερη. Βαλ τι έγινε;"

"Πρέπει να σου πω κάτι"

"Τι συμβαίνει;"

"Στο σπίτι όταν με πήρες αγκαλιά ένιωσα έναν οξύ πόνο στην πλάτη γι αυτό σε έσπρωξα πίσω,το ίδιο έγινε και στα Goodys ,όπως και εδώ τώρα."

"Γιατί δεν μου το είπες;"

"Δεν ήθελα να σε ανησυχήσω"

"Τώρα Δηλαδή είναι καλύτερα;" είπε και με έπιασε από τους ώμους αλλά το άγγιγμα του ήταν σαν μαχαίρια που με κάρφωναν στην πλάτη και άρχισα να φωνάζω.

"Αυτό ήταν θα σε πάω στο σπίτι" συνέχισε και με πήρε αγκαλιά σε στυλ νύφης αλλά για πρώτη φορά ο πόνος δεν σταμάταγε και ήταν αφόρητος. Λίγο πριν φτάσουμε στο αμάξι όλα θόλωσαν και ενα μαύρο πέπλο με σκέπασε.

Μερια Τομας

Την κράταγα στα χέρια μου και την πήγαινα στο αμάξι . Φώναζε από τον πόνο και είχε ιδρώσει ολόκληρη. Λίγο πριν φτάσουμε στο αμάξι λιποθύμησε στα χέρια μου . Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι και δεν ήξερα τι να κάνω . Την πήγα στο σπίτι και πήρα τηλέφωνο την μάνα της, της είπα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την Βάλερη και έπρεπε να έρθει στο σπίτι αμέσως. Μπορώ να πω πως λυπάμαι που της χάλασα τις διακοπές αλλά είναι σοβαρό. Πήγα στο μπάνιο και έντεκα μερικές πετσέτες. Τις πήγα στο σαλόνι και τις ακούμπησα μια μια στο μέτωπο της.

Μετά από αρκετή ώρα χτύπησε το κουδούνι και μπήκε μέσα η μαμά της βαλ. Ήρθε κοντά μου και με ρώτησε "Τι έγινε;" και της εξήγησα την κατάσταση. Καθώς μιλούσαμε άκουσα την Βάλερη.

Μερια Βαλερις

Άκουγα ομιλίες οπότε άνοιξα τα μάτια μου. Είδα την μαμά μου να μιλάει με τον Τόμας"μαμά!"της είπα και έπιασα το κεφάλι μου."Τι κάνεις εδώ δεν είχες πάει διακοπές;"

"Με φώναξε ο Τόμας "

"Οοουυυ σου ειπεεε γιαα..."

"Ναι μου είπε οτι σε πονάει πολύ η πλάτη σου μερικές φορες "

"Ναι ξέρεις τι σημαίνει αυτό;"

"Όχι"είπε και εγώ με τον Τόμας κοιτάζαμαι με ένα βλέμμα αγελάδα "Μην με κοιτάτε έτσι εγώ πίστευα ότι θα έχω ένα φυσιολογικό παιδί. Όσο γίνετε .Όχι ένα αντίθετο μισό"συνέχισε και μπορώ να πω πως ένιωσα λίγο άσχημα που είμαι ένα αντίθετο μισό. Ο Τόμας το παρατήρησε , ήρθε κοντά μου και με πήρε αγκαλιά αλλά ένιωσα πάλι αυτό τον πόνο και τον έσπρωξα μακριά.

Η μαμά μου ήρθε κοντά μου και είπε"Τόμας πήγαινε λίγο μέσα"και ο Τόμας την άκουσε χωρίς παράπονο."Σήκωσε την μπλούζα σου"Όπα Whaaaaat!"Θέλω να δω την πλάτη σου".ΑΑΑΑΑ πες το έτσι. Σήκωσε την μπλούζα μου και με ακούμπησε σε μερικά σημεία όπου και εγώ αναρωτιέμαι πως δεν την σκότωσα."Έχεις μερικές νοικοκυρές και μελανιές αλλά δεν ξέρω τι είναι . Περίμενε πάω να φέρω το βιβλίο μου , κάτι θα λέει μέσα.".

Της έγνεψα καταφατικά , άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω ενώ μέσα μπήκε ο Τόμας.

"Τι έγινε; Τι σου είπε"ρώτησε και κάθησε δίπλα μου

"Ούτε εκείνη ξέρει πάει να φέρει το βιβλίο της για να μας πει . Πιστεύει ότι θα γράφει κάτι μέσα"του είπα και ήρθε κοντά μου και με φίλησε. Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα η μαμά μου και την έπιασε υστερία ."ΟΧΙ"Φώναξε και άπλωσε μπροστά τα δύο της χέρια ενώ μας χώρισε απότομα με την μαγεία της αφήνοντας το βιβλίο να πέσει κάτω.

"Μαμααα!!! Τι σε έπιασε"είπα και την κοίταξα με απορία.

"Άμα είναι σωστά αυτά που λέει εδώ μέσα ήμαστε σε πολύ καλή κατάσταση"

"Τι εννοείς;"

"Εδώ μέσα λέει ότι είσαι στο στάδιο της μεταμόρφωσης.Θα βγουν μερικά σημάδια που θα δείχνουν το είδος σου πρώτα , μετά τα φτερά σου και στη συνέχεια θα βγουν μερικά άλλα σημάδια που θα δείχνουν την ολοκλήρωση σου."

"Αυτό είναι σπουδαίο αλλά γιατί έχω αυτούς του πόνους;"

"Ναι αυτό είναι το κακό κομμάτι. Λέει επίσης ότι για να ολοκληρωθεί θα πρέπει να βρίσκεσαι κοντά σε έναν αγνό άγγελο , και οτι μπορείς να πεθάνεις χωρίς να πάθει κάτι ο Τόμας ή το αντίθετο μέχρι να ολοκληρωθεί. Μάλλον θα έχεις παρατηρήσει ότι τις περισσότερες φορές που πονάς είναι όταν σε αγγίζει ο Τόμας ή οταν βρίσκεται κοντά σου."

"Για συνέχισε"την παρότρυνα αν και πίστευα οτι δεν θα μου άρεσε αυτό που θα έλεγε.

"Δεν ξέρω πως θα στο ξανά πω αλλαα... .Πρέπει να έχεις μια μικρή απόσταση από τον Τόμας για λίγο . Μέχρι να ολοκληρωθείς."

"Όχι."είπε ο Τόμας

"Με τίποτα" συμπλήρωσα εγώ.

"Δεν καταλαβαίνεται . Βάλερη μπορεί να μην αντέξεις και ... να πεθάνεις"

"Δεν με νοιάζει δεν μπορείς να κατ..."

"Θα το κάνω,θα κρατήσω απόσταση"με έκοψε ο Τομας .

"Όχι δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις πάλι"είπα και πλέον δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.

"Δεν μπορώ να σε χάσω"είπε και άπλωσε διστακτικά τα χέρια του και σκούπισε τα μάγουλα μου.

"Μπορείς να την βλέπεις αλλά θα έχεις μια μικρή απόσταση"είπε η μαμά μου για να με κάνει να νιώσω καλύτερα και μπορώ να πω οτι έπιασε.

...................................................