Κάναμε προσευχή και κάποια στιγμή πάω προς τα πίσω ψάχνοντας με το βλέμμα μου μια φίλη. Τότε είδα το Σήφη να με παρατηρεί. Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να ψάχνω τη φίλη μου. Όπως γύρισα το κεφάλι μου είδα τη κολλητή μου να κάθεται μόνη της και να κλαίει. Πάω κοντά της και της λέω:
Εγώ: Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις; Έγινε κάτι; 
Μάρθα: Όχι τίποτα.
Εγώ: Πως τίποτα αφού κλαις.
Μάρθα: Τίποτα σου λέω. Είμαι καλά. Πάμε στην τάξη. Θα μας βάλει απουσία η καθηγήτρια!!!
Εγώ: Ποιός; Αφού η ξινή δεν είναι εδώ έχουμε κενό. Άσε τους άλλους και πάμε σε μια καφετέρια να μου πεις τι έχεις!
Μάρθα: Εντάξει πάμε. Αλλά δεν θα αργήσουμε!!!
Εγώ: Άντε όμως.
Μάρθα: Καλά.

Είπε και έφυγαν αμέσως.

Αυτό συγνώμη που είναι μικρό αλλά είχα πολλά μαθήματα τις τελευταίες μέρες. Αν θέλετε αφήστε ένα σχόλιο για το τι θέλετε να αλλάξω στην ιστορία. Επίσης αν θέλετε πατήστε το χρυσό αστεράκι δίπλα. Τι νομίζετε ότι έχει η Μάρθα; Θα το δούμε στο επόμενο κεφάλαιο.
Σας ευχαριστώ πολύ!!! 😘