Αγαπητοί φίλοι wattpaders και διανοητικά διαταραγμένοι μου αναγνώστες,

Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό εδώ και δικαιολογημένα. Το Κτήνος άρχισε να ανεβαίνει στις 15 Απριλίου 2016 και σιγά σιγά απέκτησε τον πρώτο του σταθερό αναγνώστη (καλέ μου @HorrorProject ναι, εσένα εννοώ), λίγο αργότερα βρήκε το κοινό του, αναπτύχθηκε, εξελίχθηκε και έφτασε τις 440 σελίδες στο έγγραφο μου στο Word.

Έχουν αλλάξει πολλά από την πρώτη φορά που καταπιάστηκα με αυτή την ιστορία, περισσότερα από όσα μπορείτε να φανταστείτε. Η πρώτη-πρώτη σκέψη άνθισε όταν ήμουν δεκαπέντε, ω, ναι, κι όμως! Τώρα είμαι εικοσιτρίo, times flies... Νομίζω ότι εκείνη την περίοδο ξεκίνησα να παρουσιάζω τα πρώτα δείγματα λογοτεχνικής γραφής και η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ άγουρα...

Εγκατέλειψα το Κτήνος (τότε Haunted) μετά από κάποιους μήνες και καταπιάστηκα με άλλα σενάρια τα οποία με απασχόλησαν για τα επόμενα χρόνια. Δεν ξέρω τι με έπιασε έτσι ξαφνικά, αλλά το 2016 μου ήρθε η επιφοίτηση και επέστρεψα σε εκείνη την πρώτη ιδέα μου για ένα κορίτσι φυλακισμένο σε ένα σκοτεινό ίδρυμα, κατατρεγμένο από ανθρώπους και δαίμονες και στο ταξίδι της προς την Άβυσσο.

Από τα αρχικά προσχέδια δεν κράτησα πολλά, οι νέες ιδέες εκτόπισαν τις παλιές και ανώριμες και η ιστορία αναπλάστηκε κι άρχισε σιγά σιγά να παίρνει την σημερινή της μορφή. Πρόκειται για ένα έργο που έχει στα αλήθεια εξελιχτεί και αλλάξει, έχει γίνει μεγαλύτερο, πιο περίπλοκο, πιο σκοτεινό και πιο αστείο απ' ότι αρχικά μπορούσα να προσδοκώ. Και εγώ με τη σειρά μου το έχω αγαπήσει πιο πολύ από ότι θα περίμενα, μέσα από τα ατελείωτα κεφάλαια και τα ξενύχτια πάνω απ' το laptop μου, μέσα από τους χαρακτήρες, αλλά κυρίως μέσα από εσάς και τις αντιδράσεις σας!

Οι αναγνώστες είναι αυτοί που κάνουν μια ιστορία αυτό που είναι, καθώς όπως έχει πει και η αγαπητή J. K. Rowling: «Καμία ιστορία δεν ζει, εκτός κι εάν κάποιος θέλει να την ακούσει». 

Είμαι σίγουρη ότι ακούγεται κάπως ψυχρό και τυπικό κάθε φορά που ευχαριστώ κάποιον για τον χρόνο που διαθέτει ώστε να διαβάσει και να ψηφίσει τα κεφάλαια μου, αλλά ειλικρινά το εννοώ, και δεν το νιώθω ψυχρό, ούτε τυπικό μέσα μου. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όσους περιμένουν υπομονετικά ν' ανέβει η συνέχεια, για όσους αφήνουν μηνύματα στον τοίχο ή το inbox μου, γράφοντας ότι αγαπούν την ιστορία, ότι την κατατάσσουν στην λίστα τους με τα καλύτερα αναγνώσματα που έχουν βρει στο wattpad, και ότι ανυπομονούν για το παρακάτω.

Ναι, αργώ. Ναι, είμαι αχαΐρευτη και ναι κάπως πρέπει να το διορθώσω αυτό. Σας αξίζει μια πιο τυπική συγγραφέας. Θα το προσπαθήσω, λοιπόν, αν και μια καθυστέρηση με διακρίνει γενικά στη ζωή... Μην το πάρετε προσωπικά.

Ας εξηγήσω, λοιπόν, τι συμβαίνει εδώ πέρα... Κάνοντας τα μαθηματικούλια μου, συνειδητοποίησα ότι οι 440 σελίδες στο Word μου δεν είναι απλά 440. Με τα δεδομένα ενός έντυπου βιβλίου (γιατί εάν όλοι προσευχηθούμε πολύ δυνατά, ίσως κάποτε εκδοθεί το τερατούργημα μου), οι σελίδες είναι μάλλον 713. Αυτό ισούται με 150.126 λέξεις και το Κτήνος δεν έχει ολοκληρωθεί καν. 

Πράγμα που σημαίνει τι ακριβώς; Ότι μέχρι να το ολοκληρώσω μάλλον θα ξεπεράσει κατά πολύ, πάρα πολύύύύ τις 1.000 σελίδες. Εάν μπορέσω να το εκδώσω, λοιπόν, κάποτε δεν θα θυμίζει πια βιβλίο, αλλά τούβλο. Ή, μάλλον, ογκόλιθο.

Όπως σας είχα αναφέρει στο παρελθόν, είχα αρχίσει να φλερτάρω με την ιδέα μιας διλογίας βιβλίων. Βλέποντας, όμως, το σχεδιάγραμμά μου για την πλοκή και καταλαβαίνοντας ότι έχω να γράψω αρκετό υλικό ακόμα για να πω την ιστορία όπως την θέλω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η τριλογία είναι μονόδρομος.

Όταν βρισκόμουν ακόμα στην ιδέα της διλογίας, οι τίτλοι που μου άρεσαν περισσότερο ήταν: 

Μαθήματα Φόνων για αρχάριους & Μαθήματα Φόνων για προχωρημένους.

Από όσο θυμάμαι δεν σας πολύ-άρεσαν. Τς, τς, τς, ξινούλιδες...

Είστε τυχεροί, επειδή δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον επιπλέον τίτλο για να τους συμπληρώσω. Έτσι τα «Μαθήματα» δεν θα αντικαταστήσουν το «Κτήνος».

Η καινούρια ιδέα για τους τίτλους είναι η ακόλουθη:

Βιβλίο 1ο: Το Κτήνος

Βιβλίο 2ο: Το έχεις μέσα σου

Βιβλίο 3ο: Απώτερο Σκοτάδι

Το Κτήνος έχει ανέβει ολόκληρο. Ξεκινάει όταν η Αντριάννα γίνεται τρόφιμος του ιδρύματος και τελειώνει όταν εκείνη επισκέπτεται το αναρρωτήριο για να δει τον κακοποιημένο Κάι, μετά την επίθεση του Γκρίφιν και των άλλων. Θεωρώ ότι αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ σημαντικό, καθώς περιλαμβάνει την στιγμή εκείνη που η Άντρι κάνει την επιλογή της και αποφασίζει να παλέψει για τους ανυπεράσπιστους. Και να εκδικηθεί. Τότε αλλάζουν όλα.

Θα καταρρίψω τους πάντες και τα πάντα. Διότι, το Ντέιβις Πλέις μπορεί να είναι ένα μέρος, όπου τα τέρατα νικούν τους ήρωες, αλλά εγώ δεν έχω καμία διάθεση να καμωθώ την ηρωίδα. Δεν είμαι ηρωίδα. Είμαι απλά ένα προϊόν όλων των αντίξοων συνθηκών που έχω περάσει, όλων των σκατένιων ανθρώπων που έχω συναντήσει και όλων των ανέντιμων συμπεριφορών, με τις οποίες έχω έρθει αντιμέτωπη. Είμαι αυτό στο οποίο με μετατρέπει σταδιακά το Ντέιβις Πλέις. Ένα ακόμη εκ των πολλών τερατουργημάτων του, ένα παραπάνω ανθρωπόμορφο τέρας που φυλακίζει πίσω από τα ψηλά του κάγκελα. Ορκίζομαι, όμως, ότι εγώ θα διαφέρω από όλα τ' άλλα τέρατα τόσο στον στόχο, όσο και στα σημεία. Θ' αφήσω πίσω μου την φιλεύσπλαχνη Αντριάννα Βάλενταϊν από το Μονρό της Νέας Υόρκης, και θα χαρίσω στην Ονάουα του Μέιν την Αντριάννα που πραγματικά της αξίζει, θα της δώσω επιτέλους το κτήνος που προσπαθούσε να ανασύρει από μέσα μου τόσον καιρό. Και θα είναι ένα κτήνος ανόμοιο με οποιοδήποτε άλλο έχει δει ποτέ αυτή η καταραμένη πολιτεία. Το υπόσχομαι.

Ε; Δεν είναι ένας όμορφος επίλογος για το πρώτο βιβλίο; Πείτε ναιιιι!

Μπαίνουμε, έτσι, στο 2ο βιβλίο της σειράς (δεν έχω συνηθίσει ακόμα την ιδέα της σειράς, όμως με χαροποιεί ιδιαίτερα, με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι όλον αυτό τον καιρό ήμουν τελικά πιο δημιουργική από ότι νόμιζα, και μου χαρίζει μια αίσθηση επίτευξης και αυτό-εκπλήρωσης)! Ονομάζεται «Το έχεις μέσα σου», διότι η Αντριάννα κάνει την προσωπική της ενδοσκόπηση και όπως μαρτυρά και η περίληψη ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού της που ως τώρα ήταν άγνωστες και σκοτεινές. Αυτές θα την βοηθήσουν να εκπληρώσει το σκοπό της και να διαπράξει τους φόνους. Ή να αποπειραθεί. XD

Στο 3ο βιβλίο τον λόγο θα έχουν οι Μαρς, το Τάγμα και η μάχη τους ενάντια σε ένα απώτερο σκοτάδι. Έχουμε, άλλωστε, αφήσει διάφορα υπερφυσικά θέματα ανεπίλυτα, έτσι δεν είναι;

Νote: Στο παρόν βιβλίο έχω ανεβάσει ξανά τα τελευταία κεφάλαια που είχα προσθέσει στο Κτήνος πριν πάρω την απόφαση να το διαιρέσω. Πλέον ανήκουν στο δεύτερο βιβλίο. Μην διστάσετε να τα επισκεφτείτε, να κάνετε μια μίνι επανάληψη ή να τους χαρίσετε την ψήφο σας. 

Το ολοκαίνουριο υλικό ξεκινάει από το Κεφάλαιο 5: Άλλη μια μέρα που τους σιχαίνομαι όλους.

Εκπέμπει μια υπέρλαμπρη αισιοδοξία, ξέρω... Η Αντριάννα είναι πια μια μικρή, χαρούμενη ηλιαχτίδα που σκορπάει φως και αγάπη ολούθε! Θα το διαπιστώσετε και εσείς...

Θα χαρώ να ακούσω τις σκέψεις σας, τις προτάσεις σας για ενδεχόμενους εναλλακτικούς τίτλους των βιβλίων ή και ολόκληρης της τριλογίας, τη γνώμη σας για το νέο εξώφυλλο (εγώ το έχω ερωτευτεί, αυτό το πρασινάκι κάτι μου κάνει, το ίδιο και η κοπελίτσα με τα οστά και τα λουλούδια).

Τέλος, θα σας ζητήσω να μου πείτε πώς νιώθετε, τις ιδέες σας, τις προσδοκίες σας για τα 2 βιβλία που απομένουν και όλα όσα επιθυμείτε να δείτε σε αυτά!

Μιλήστε καλέ, βασίζομαι επάνω σας...

Α, και σας αγαπώ! Όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά. Επειδή με έχετε υποστηρίξει απίστευτα όλο αυτόν τον καιρό με τις ψήφους, τα σχόλια, το ενδιαφέρον και την παρουσία σας. Και επειδή εάν χρειαστεί ποτέ να κρύψω ένα πτώμα ή να σκάψω έναν λάκκο, ξέρω ότι θα είστε εκεί για εμένα.

Να είστε! Αλλιώς θα σας βάλω και εσάς μέσα!

Σβετλίν