Μας άφησε στο σπίτι μας ο Μάρκος τον καληνυχτίσαμε και  έπειτα έφυγε για το δικό του, κοιτάξαμε την ώρα και είχαι πάει ήδη 00:15μμ η μαμά και ο μπαμπάς είχαν ήδη κοιμηθεί πήγαμε  και εμείς για ύπνο και κάπως ετσι περάσαμε το  καλοκαίρι μας βγαίναμε με τα παιδιά. Ειχαμε εξοικειωθεί και  μιλάγαμε πάρα πολύ όλλα αυτά θα τα αφήναμε για τις διακοπές πάλη, ναι ήρθε ο Σεπτέμβριος για ακόμα μία φορά ναι θα πάω σε καινούριο σχολείο και αυτό με κάνει να φοβάμαι για τα παιδιά εκεί που θα συναντήσω.
ΑΛ: Πένι ξύπνα!
Π: μμμμ!
ΑΛ: Ναι τώρα όμως έχεις και σχολείο!
Π: Τι? Έφτασε κιόλας αυτή ημέρα?
ΑΛ:  Ναι και  πρέπει να ετοιμαστείς !
Π:  Καλά!
  Και ξανά έκλεισα τα μάτια μου  πάνω στο μαξιλάρι.
ΑΛ: Έλα  τώρα ξύπνα!
Π: Τι ώρα είναι?
  Ρώτησα για  να λογαριάσω  τι ώρα θα  ξύπνισω.
ΑΛ: Είναι 7:00πμ!
Π: Εεεεε τώτε θα ξυπνήσω 10:00-11:00πμ!
ΑΛ: Τι λες παιδάκι μου καλό?
Π: Αυτό που άκουσες !
  Του είπα χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου για να τον δω, μα τον φαντάζομαι τι φάτσα θα πήρε (😂).
ΑΛ: Εχείς σχολείο αν κιόλας ξέρει αυτή την λέξει !
Π: Την ξέρω και πολύ καλά μάλιστα.
  Του απάντησα χωρίς να δείχνω κανένα μεγάλο ενδιαφέρων.   
ΑΛ: Γιατί πρέπει σε ξυπνάω εγώ? Τι έκανα θεέ μου?
Π: Μάλλον κάτι  θα έκανες για να σε τιμωρεί!
     Άνοιξα τα μάτια μου και  τον είδα να είναι απελπισμένος μαζί μου και γέλασα ελαφρώς για  να  μην με δει έλα ντε που  με είδε και ποιος με σώζει από  τα χέρια  του.
ΑΛ: Τόσες ώρες με  πήραζες?
Π:  Καθόλου!
    Είπα στραβό καταπίνοντας είχαι πάρει αυστηρό βλέμα προς εμένα.
ΑΛ: Σε ένα λεπτό αν δεν είσαι κάτω θα έρθω να σε πάρω με τις πιτζάμες και θα σε πάω στο σχολείο.
Π: Όχι δεν χρειάζεται κατεβαίνω αμέσως.
   Γύρισε και έφυγε δεν είχα και άλλη επιλογή και δεν αστειεύοταν πιστέψτε με καθόλου δεν αστειεύεται πήγε να με το  κάνει στο δημοτικό και δεν ήταν ευχάριστο. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα στο μπάνιο για να πλυθώ και να κάνω την  συνηθισμένη μου ρουτίνα, γύρισα ξανά στο δωμάτιο μου για να  ντυθώ άνοιξα την ντουλάπα μου και έψαχνα ρούχα και βρήκα το ανοιχτόχρωμο μαύρο τζιν μου με δύο σκισίματα στα γόνατα και μετά βρήκα μία άσπρη μπλούζα με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο  και τα άσπρα μαύρα παπούτσια μου.

Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα κάτω στη κουζίνα που με  περίμεναν όλοι τους, κατευθείαν γύρισα το κεφάλι μου προς το ρολόι η ώρα ήταν 7:45  σε  ένα τεράρτο έπρεπε να είμαι στο  σχολείο και για'υτό είπα ένα καλημέρα και πήγα να φίγω.
   ΜΑ: Που πας δεν θα  κάτσεις να φας πρωινό?
  Με ρώτησε και με κοιτάξει ο αδερφός μου  με ένα ειρωνικό βλέμα για  να δει  τι θα πω.
Π: Άργησα και πρέπει να βιαστώ να φτάσω στο σχολείο στην ώρα μου.
  Της εξήγησα.
Α: Εγώ πάντως ήρθα  εσύ ήσουν αυτή  που δεν ξυπνούσε!
Π: Θα σου πω.....
ΜΑ: Ησυχία πια, κάθε φόρα  τα ίδια δεν βαρεθήκατε?
  Πήγα να πω αλλά  με  διέκοψε η μάνα μου.
Π: Πάω!
Α: Κάτσε θα σε πάω  εγώ!
Π:  Όχι δεν χρειάζεται.
  Του είπα επίμονα.
Α: Όχι θα  σε πάω εγώ είπα και δεν θα το ξανά πω!
Π: Καλά!
   Φάγαμε γρήγορα και  αναχωρήσαμε  στις  7:55πμ σε λίγο θα ήταν 8:00πμ και ανησυχούσα μήπως δεν φτάσω στην ώρα μου κανονικά μπαίνουν στις 8:15πμ εγώ πρώτα  έπρεπε  να είμαι στο γραφείο του διευθυντή για να μου πει σε ποιο τμήμα και ποια είναι τα βιβλία μου, μετά από πολύ καθυστέρηση φτάσαμε και  δέκα πάλη καλά.
ΑΛ: Φτάσαμε!
Π: Πρέπει να πάω γρήγορα στο γραφείο.
ΑΛ: Να προσέχει!
Π: Εντάξει και εσύ το ήδιο!
  Τον έδωσα ένα  φιλί στο μάγουλο και έσπευσα γρήγορα να  πάω στο γραφείο, μα με σταματήσε μία γνώριμη φωνή.

Σ: Πένι?
Π: Σιμόν?
Σ: Εδώ ολόκληρος!
Με χαμογέλασε πλατιά και προχωρούσαμε προς στα μέσα του προαυλίου.
Π: Μα τι κάνεις έδω?
Σ: Εδώ έρχομαι.
Π: Μα νόμιζα πως είσαι ποιο μεγάλος.
Σ: Από  την παρέα και  τον αδερφό σου είμαι ο  ποιο μικρός , με έσενα  είμαι  ίσα.
  Μου εξήγησε να καταλάβω το τι γίνετε.
Π: Τώρα τα κατάλαβα όλλα.
Σ: Τώρα  που θα πας?
Π: Στο γραφείο του  διευθυντή μπορείς να με πας μέχρι εκεί?
  Τον ρώτησα λίγο ντροπαλά μάλλον έφταιγε το στρες που είχα επειδή με τα παιδιά είμαστε κοντά ότι  χρειαστεί ο ένας  θα πάμε  να τον βοηθήσουμε και  για'υτό με  φάνικε παράξενο.
Σ:  Είσαι σοβαρή φυσικά και ναι!
   Μου απάντησε και  μου χαμογέλασε.
Π: Ευχαριστώ!
Του είπα λόγο ευγένειας.
Σ: Φτάσαμε εδώ είναι το γραφείο του και τα γραφεία των καθηγητών.
Π: Εντάξει, Ευχαριστώ.
Σ: Θες να τον ενημερώσω πως είσαι εδώ?
Π: Όχι  εντάξει είμαι.
Σ: Καλά θα σε περιμένω εδώ.
  Χτύπησα την  πόρτα τρεις φορές και μετά άκουσα μία φωνη.
-Περάστε!
   Πέρασα κατευθείαν μέσα στο γραφείο και έκατσα στην καρέκλα που ήταν απέναντι από τον διευθυντή.
-Εσύ πρέπει να είσαι η Πένι,  μικρή?
Π: Ναι.
-Εγώ είμαι ο διευθυντής  του σχολείου κ.Κιμ Ράτζι.
Π: Εμ θα ξεκινήσουν από σήμερα τα μαθήματα να φανταστώ?
Κ: Ναι και τώρα θα σου πω σε  ποιο τμήμα θα είσαι.
Π: Ωραία!
Κ: Είσαι στο....Γ4α που είναι  στο δεύτερο όροφο και αυτά είναι τα βιβλία σου, μπορείς να έρθεις στο τέλος να πάρεις και τα υπόλοιπα.
Π: Σας ευχαριστώ.
Κ: Τιμή μας να σας έχουμε στο σχολείο μας.
Π: Σας ευχαριστώ και πάλη.
  Βγήκα έξω από το γραφείο και είδα τον Σιμόν να με  περιμένει σε μία καρέκλα μισό ξαπλωμένος, μόλις με είδε πεταχτείκαι πάνω και  ήρθε σε εμένα.
Σ: Που ήσουν τόση ώρα?
Π: Μου  εξηγούσε τους κανόνες του σχολείου, μου έδωσε τα βιβλία και θα ξανά περάσω στο τέλος  να πάρω και  τα άλλα.
  Του εξήγησα και κατάλαβε πως βαρέθηκα εκείνη την ώρα  που με εξιγούσε του κανόνες.
Σ: Σε ποιο τμήμα είσαι?
Π: Γ4α αν κατάλαβα καλλά.
Σ:  Μαζί με εμένα!
Πετάχτηκε από την θέση του ενθουσιασμένος και όπως πάντα το χαμόγελο στα χίλια του αλλά αυτή την φορά ποιο έντονο.
Κ:  Δεσποινίς Πένι.
Άκουσα  το όνομα μου και γύρισα για να δω ποιος με φώναξε.
Π: Κύριε διευθυντά.
Κ: Ξέχασα να σας πω πως μόλις χτυπήσει το κουδούνι να έρθετε από το γραφείο για να σας παρουσιάσω στην τάξη.
    Δεν πρόλαβα να πω εντάξει και χτύπησε το κουδούνι.
Κ: Πάμε σας συστήσω στο τμήμα σας?
Π: Ναι
   Ανεβήκαμε τις σκάλες και έπειτα από λίγο  φτάσαμε χτύπησε την πόρτα και άκουσα με μία γυναίκα φωνή.
  ΚΡ: Γεια σας κ.Κύμερον, αγαπητά παιδία μου θέλω να συστήσω σε μία καινούρια μαθήτρια από την Ελλάδα την δεσποινίς Πένι θα έρχεται εδώ σχολείο.
   Ένιωθα τόσο πολύ αμήχανα που πρέπει να είχαν εκκινήσει τα μάγουλα μου, τα παιδιά ήταν εντάξει απέναντι μου και η κ. Κύμερον με φέρθηκε καλά με έβαλε να κάτσω μπροστά από ένα αγόρι που ένιωθα κάπου τον έχω ξανά δει. Δεν με πήραζες που ήμουν πρώτη θέση. Δεν μπορώ να τον βγάλω από τον μυαλό μου αν δεν θυμηθώ που τον έχω ξανά δει θα σκάσω είναι ψηλός, καστανοξανθος, με πράσινο του δάσος και  λίγο μέλι μάτια. Το ντύσιμο του ήταν σχετικά κλασικό όπως οι έφηβοι με ένα μαύρο σκισμένο τζιν, μία άσπρη μπλούζα και ένα κάπως παράξενο βλέμα που τον έκανε πολύ όμορφο. Κάποιος ξαφνικά με έκανε να ξεφύγω και να τρομάξω.
  - Γεια!
  Π: Οου γεια!
  - Σε τρόμαξα?
  Π: Λίγο.
  - Συγγνώμη, χίλια συγγνώμη!
  Π: Δεν πειράζει!
  - Θες να κάτσω δίπλα σου?
  Π: Ναι κανένα πρόβλημα.
  - Με λένε Μυρτώ.
  Π: Εμένα Πένι.
Μ: Χάρηκα Πένι.
Π: Και εγώ.
Κ: Παιδιά κάντε ησυχία να ξεκινήσουμε το μάθημα !
  Φώναξε η καθηγήτρια για να ησυχάσουμε και να ξεκινήσουμε το μάθημα. Το μάθημα ήταν αγγλική ιστορία και ένιωθα συνεχώς πως κάποιος με κοιτάζει επίμονα για κάτι αλλά δεν κατάλαβα ποιος ήταν επειδή όλοι τους η θα πρόσεχαν στο μάθημα ή θα τους έβλεπες να τους πέρνει ο ύπνος  στο θρανίο τους. ''Μα τι συναίσθημα είναι αυτό?''
Μ: Πένι!
Π: Ναι.
Μ: Τελειώσαμε!
Π: Πότε κιόλας.
Μ: Πάμε έξω?
Π: Ναι, θέλω να πάρω και αέρα.
   Βγήκαμε έξω και κατευθύνθηκα σε ένα παγκάκι με μία παρέα.
Π: Που θα πάμε?
Μ: Εκεί στο παγκάκι μας περιμένουν.
  Με απάντησε και χαμογέλασε αχνά.
Π: Οκ!
  Τις είπα και  προχωρήσαμε προς εκείνη την παρέα.
Μ: Hi, Γεια σας  παιδία σας έχω μία καινούρια συμμαθήτρια μου την Πένι.
  - Γεια σου Πένι!
    Ακούστηκαν όλοι μαζί σαν χορωδία και με έκανε να χαμογελάσω.
Π: Γεια σας.
Μ: Πένι τα παιδία η Άννα...
Α: Χάρηκα πολύ.
  Και  μου  χαμογέλασε.
Μ: Από δω η Τζουντη....
Τ: Γειααα!
   Είπαι χαρούμενη και με αγκάλιασε σφιχτά και  με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Π:Γεια σου, είσαι  πολύ ομορφή μήπως είσαι από την Κίνα? 
  Ρώτησα λίγο ντροπαλά και λίγο αμήχανα.
Τ: Ναι, πως το κατάλαβες εκτος από τα μάτια?
Π: Από την προφορά του ονόματος προσπαθώ να μάθω κινεζικά από σο φαίνεται δεν τα κατάφερα!
Τ: Θα στα μάθω εγώ αν θες?
   Μου πρότινε και έγνεψα καταφατικά θα ήθελα να μάθω κινεζικά δεν θα είχα πρόβλημα να με τα μάθει η Τζούντη .
Μ: Συνεχίζω και από δω η Τζίνα...
Τζ: Χάρηκα!
Π: Και εγώ.
   Της είπα με ένα πλάτη χαμόγελο.Μέχρι τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα στα αγγλικά μου και με κάνει περήφανη αυτό το συμβάν.
Μ: Και τώρα να συνεχίσω και με τα αγόρια από δω ο Τέο....
Τ:  Χάρηκα πάρα  πολύ!
Π: Και εγώ.
Μ: Από δω ο Άντον .....
Α: Χάρηκα.
Π: Και εγώ.
Μ: Επόμενος είναι ο  Jonathan.....
Π: Χαρτικά.
  Ούτε έκανε κάτι ούτε να πει τίποτα, τι δεν τον άρεσε?, μου λέτε  γιατί είναι τόσο ψυχρός?
Μ: Είναι λίγο ψυχρός με τα καινούρια μέλοι,  δεν τους εμπιστεύεται εύκολα μην ανησυχείς δεν έχεις τίποτα.
   Μου είπε η Μηρτώ στο αυτή μου για να μην το ακούσει ο Jonathan και τις κούνισα το κεφάλι μου καταφατικά.
Σ: Γεια σας παιδία!
ακούστηκε μία πολύ γνώριμη φωνή.
Π: Σιμόν?
Σ: Βλέπω πως βρήκες παρέα?
Τε: Γνωρίζετε?
Σ:  Ναι, οι γονείς μου νοικιαζαν ένα σπίτι και βρήκαμε την οικογένεια της Πένις και έτσι του πήραμε από το αεροδρόμιο επειδή δεν ήξερα τους δρόμους και  τους συνοδέψαμε στο σπίτι.
Μ: Τέλεια!
Π:  Τα παιδία πως είναι?
Σ: Καλά περιμένουν να ξανά βρεθούμε !
Μ: Βλέπω ξέρει κιάλες παρέες!
Π: Ναι!  
     Χτύπησε το κουδούνι για το επόμενο μάθημα δυστυχώς η Μηρτό δεν ένιωσε καλά την πονούσε το κεφάλι και έπρεπε να φύγει μου υποσχέθηκε πως αν δεν την πονάει το κεφάλι της θα έρθει στο σχολείο για να μην με αφήσει μόνη μου, επίσης έμαθα πως μένει στο ίδιο δρόμο με το δικό μου οπότε θα έχω και παρέα στο γυρισμό.
   Πήγα σε μία  άλλη αίθουσα που με έδειξε ο Σιμόν λόγο της χημείας και επειδή μπήκα τελευταία για να πω στον καθηγητή πως είμαι η καινούρια δεν έβρισκα θέση και με έβαλε με εκείνο το αγόρι που κάθετε από πίσω μου ''Θα σκάσω αν δεν θυμηθώ από που τον ξέρω!''. Με τρόμαζε λιγάκι.'' Άρε Μηρτό τώρα έπρεπε να φύγεις?''. Πήγα με δειλά βήματα προς το μέρος του και έκατσα στη άδια καρέκλα δίπλα του.
  Μόλις έκατσα δίπλα  του ένιοσα εκείνο το παράξενο όνειρο που έβλεπα και συνεχίζω να βλέπω, να έρχεται βολίδα στο μυαλό μου ''Τι μου συμβαίνει?''κούνισα το κεφάλι πέρα δώθε για να συγκεντρωθώ στο μάθημα επειδή η χημεία δεν είναι στο στιχίο μου και προσπαθώ να τα πηγαίνω καλά.

                                                               {....}

  - Παιδία τελειώσαμε την επόμενη φορά θα έχουμε αυτό το μάθημα!
      Μας τόνισε   κατά κάποιο τρόπο ο καθηγητής μάλλον θα μας βάλει τεστάκι για να δει ποιος παρακολουθούσε  , τα μαθήματα θα τα πάρω από τον Σιμόν. Πήγα να σηκωθώ αλλά ζαλίστηκα και παρά πάτησα, πριν ακόμα πέσω ένιωσα ένα χέρι να με κρατάει ''Μα ποιος είναι?''
  - Είσαι καλλά?
  Άκουσα μία φωνή αγοραστική και κατάλαβα πως  είναι ο  διπλανός μου.
Π: Εεεεμ, ναι καλά είμαι.
  Του απάντησα λίγο ζαλισμένη ''Γιατί ζαλίζομαι?'' ένιωθα να με διαπερνά ένα  κύμα πονοκεφάλου.
- Σίγουρα? Δεν μου φαίνεσαι καλά!
Π: Ναι, καλά είμαι.
  Πήγα να κάνω άλλο ένα βήμα και για ακόμη μία φορά παρά πάτησα.
-Δεν το νομίζω, πάμε στο ιατρείο του σχολείου.
Π: Όχι καλά είμαι σε είπα.
- Πρέπει να πας και εγώ συνήθος δεν αφήνω ανθρώπους όταν δεν αισθάνονται καλά,  το κατάλαβες?
  Μου τόνισε κάποια πράγματα.
Π: Καλά.
- Έλα πάμε.
Με  κράτησε και με πήγε μέχρι το ιατρείο πριν  μπω τον σταμάτησα.
- Τι έπαθες?
Π: Καλά είμαι δεν χρειάζεται να μπω εκεί μέσα. 
  Πριν πει κάτι ένιωθα τα πόδια μου να μην με κρατάνε.
- Ει, Πένι ξύπνα!
                                               {....}

  Άνοιξα τα μάτια  μου και ένιωσα το κεφάλι μου να πονάει.
Π: Άου!
  Έβγαλα ένα επιφώνημα πόνου και η νοσοκόμα που ήταν από την άκρη του κρεβατιού και το παιδί από το  τμήμα  μου γύρισαν να  με κοιτάξουν.
-Πένι είσαι καλλίτερα?
  Το κοίταξα και είδα  στα μάτια του αγωνία  και ανησυχία, τα μαλιά του  γυάλιζαν σε μία ακτίνα ήλιου που πέρναγε από το πίσω παράθυρο, έμοιαζαν σαν να ήταν φτιαγμένα από χρυσό σκέτος Θεός.
  Π:Εεε? Ναι, τι έγινε ακριβώς?
  - Δεν θυμάσαι τίποτα?
  Π: Θυμάμαι μέχρι που σταθήκαμε έξω από αυτή τη  πόρτα λόγο που δεν αισθανόμουν καλά και μου είπες  να με πας στο ιατρείο και το τελευταίο που θυμάμαι είναι να μην με κρατάνε τα πόδια μου.
  - Και μετά λιποθύμησαις .
  Π: Τα  παιδιά θα ανησύχησαν !
  - Σε περιμένουν απ'έξω !
  Π: Ναι?
  - Ναι.
  Π: Ωραία θα πάω.
  - Που να πας?
  Π: Έξω?
  - Θα τους φωνάξω εγώ και επί την ευκαιρία με λένε Άντριουμ!
Π: Χάρηκα και  σε ευχαριστώ!
Με χαμογέλασε και βγήκε εξω για να φωνάξει τα παιδιά  έτσι όπως ακριβώς με είπε. Μετά θα έλεγα από λίγα δευτερόλεπτα μπήκα μέσα αστραπιαία και ήρθαν απο πάνο μου.
Σ: Είσα  καλά?
Π: Ναι μία χαρά τώρα!
Σ:  Θες να σε πάω σπίτι να ξεκουραστείς ?
Τε:  Μήπως εγώ?
Π: Όχι δεν χρειάζεται!
  - Δεσποινίς έχουμε πάρει τηλέφωνο για να σας πάρουν,  δεν χρειάζεται να κάτσετε εδώ πρέπει να ξεκουραστείτε.
Π: Εντάξει, ξέρετε ποιος θα  έρθει να  με πάρει?
  - Ακούστε πήραμε τους  γονείς σας τηλεφωνώ αλλά δεν τον σήκωναν και μετά πήραμε τον αδερφό σας και πάλη καλά το σήκωσε και θα έρθει να σας πάρει.
Π: Εντάξει.

                                                  {.....}

  Μετά από λίγη ώρα ήρθε,  τα παιδιά δεν ήταν εκεί τα  είχα διώξει για να μην χάσουν το μάθημα και φυσικά να πάρω από  όλους τις σημειώσεις για να μην μένω πίσω.
ΑΛ: Πένι είσαι καλά?
Π: Ναι, μια χαρά είμαι.
ΑΛ: Τι έγινε?
  Με ρωτρώτησε τρομαγμένος για εμένα.
Π: Μην  τρομάζεις καλά είμαι.
  -  Μην ανησυχείτε καλά είναι η μικρή απλά όλο αυτό ήταν  από το άγχος αφού είναι  καινούρια στο σχολείο και από  το στρές, θα χρειαστεί ξεκούραση και αύριο θα μπορέσει να ξανά έρθει.
Ενημέρωσε η νοσοκόμα τον Άλεξ και κατά ησυχάστηκε.
ΑΛ: Μπορώ να την πάρω?
   Ρώτησε στην γιατρό για να  σιγουρευτεί.
-Ναι.
ΑΛ: Πάμε Πένι?
  Δεν είπα τίποτα μόνο κούνισα το  κεφάλι και  φάγαμε. Μπήκα στο αυτοκίνητο και φύγαμε για το σπίτι.
Μόλις φτάσαμε δεν ήταν κανείς επικρατούσε μία γαλήνια ησυχία αλλά ξαφνικά άρχισε να δονίζει  το κινητό του  Άλεξ.
ΑΛ: Γειά σας κύριε ....
  Του είπε  σαν να ήταν ο αρχηγός, γράψε λάθος ήταν ο αρχηγός της αγγλικής αστυνομίας.
ΑΛ: Ναι όλλα  καλά  δεν ήταν κάτι το ανήσυχο άγχος και  στρες....Δεν χρειάζεται κύριε......Καλά!
Έβγαλε μία μεγάλη πνοή .
ΑΛ:... σας ευχαριστώ.
Π: Τι  έγινε?
ΑΛ: Θα  είμαστε μαζί  σήμερα.
Π: Σε  άφησαν?
ΑΛ:  Ναι, Θες τίποτα να φάμε?
Π: Ναι,τι ακριβώς?
ΑΛ:  Θες να  φτιάξω.....
Π: Τι?
ΑΛ: Εεεμ, πίτσα?
Π: Ναι!
    Ο αδερφός μου φτιάχνει τις καλύτερες πίτσες έχω να  προσθέσω.
Π: Να σε βοηθήσω?
ΑΛ: Όχι μικρή κάτσε να ξεκουραστείς!
Π: Καλά.
  Ξεφτύσω. Μέχρι να γύνει η  πίτσα έστειλα στην Μηρτό για να δω  πως  είναι, κάποιος  θα μου έλεγε που την βρήκα, ανταλλάξαμε αριθμό και insta και  για αυτό μπήκα στο Instagram και ευτυχώς την είδα ενεργή, ήθελα  να μιλήσω μέχρι να έρθει ο Άλεξ στο σαλόνι

ΕΓΩ: Μυρτώ?
  Ρώτησα.
                      ΜΥΡΤΏ:  Ναι! Πένι εσύ είσαι?

ΕΓΩ: Ναι, πως είσαι?

                           ΜΥΡΤΏ: Καλά τώρα αύριο  θα έρθω🤨

ΕΓΩ:  Τι  έπαθες?

                             ΜΥΡΤΏ: Σας άφησε να φύγετε πολύ  ποιο νωρίς? Ρωτάω  επειδή τέτοια ώρα κάνουμε μάθημα κανονικά!

ΕΓΩ: Όχι, δεν μας άφησαν νωρίς εγώ απλά δεν ένιωσα καλά και είχα έναν μικρή λυποθημία.

                               ΜΥΡΤΏ: Είσαι καλά?😱😨

ΕΓΩ:  Ναι, δεν  ήταν  τίποτα! Άγχος και στρές ήταν και  πρώτη μέρα και  σε  διαφορετική χώρα.

                                    ΜΥΡΤΏ: Είσαι καλύτερα?♥️

ΕΓΩ: Ναι, είμαι σπίτι με τον αδερφό μου και περιμένω να φτιάξει την πίτσα🍕♥️

                                 ΜΥΡΤΏ: Τέλεια, αν μία μέρα να κανονίσουμε για ταινία και να φταίξει πίτσα ο αδερφό σου, φτιάχνει καλή?

ΕΓΩ: Μόνο καλή, ΤΕΛΕΙΑ!!!!!

                                   ΜΥΡΤΏ: Ωραία, τώρα  θα  σε αφήνω επειδή θέλω να φάω με άνοιξες την όρεξη😅.

ΕΓΩ: Εντάξει!😂

                                  ΜΥΡΤΏ: Bye♥️♥️♥️
ΕΓΩ: Bye!!!♥️♥️

    Έκλεισα το κινητό και το άφησα στο τραπέζι του σαλονιού που ήταν μπροστά μου  και  πήρα  το τηλεκοντρόλ στα  χέρια μου και άλλαζα κανάλια επί  πέντε  ολόκληρα λεπτά  και απολίτος τίποτα, δεν είχε  ΤΙΠΟΤΑ. Σκέφτηκα να κοιτάξω την ώρα  για να δω αν έχουν τελειώσει τα παιδιά για να πω να με στείλουν τα  μαθήματα από το  σχολείο, ήταν 11:25πμ είπαν μα μην ανήσυχω και το πρώτο πράγμα που θα κάνουν όταν φτάσουν σπίτι είναι να μου τα στείλουν.
ΑΛ: Δεν έχει τίποτα?
   Με ρώτησε όταν έφτασε στο καναπέ που καθόμουν και εγώ.
Π: ΤΙΠΟΤΑ, ΈΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ!
ΑΛ: Να βάλουμε κανένα σειρά ξένη ή  καμία ελληνική ταινία πήρα τα  συντί πριν  φύγουμε?
   Με ρώτησε, εγώ προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα και τα δύο τα βλέπω πάρα πολύ.
Π: Ότι θες εσύ!
Του είπα και τελικά έβαλε ελληνική ταινία. Πήγε τρέχοντας στο δωμάτιο και πήρε τα  συντί και κάτι στικάκια.
ΑΛ:  Τώρα που το θυμήθηκα πήρα και όλα τα στικάκια μαζί μου.
   Μου χαμογέλασε μέσα στα στικάκια εκτός από ελληνικές ταινίες είχαμε  και ξένες, εγώ προτιμούσα ελληνική καλλίτερα.
ΑΛ:  Πάω να δω την πίτσα, εσύ διάλεξε.
Π: Εντάξει!
  Πήγε με μεγάλα και γρήγορα βήματα στην κουζίνα για να δει την πίτσα με είχε σπάσει την μύτη η μυρωδιά τόσες ώρες αλλά δεν μιλούσα επειδή ήξερα πως δεν ήταν έτοιμη η άτιμη.
Π: Είναι έτοιμη?
ΑΛ: Ναι! Βάζω και το δεύτερο ταψί και έρχομαι, διάλεξες ταινία?
Π: Ναι!
ΑΛ: Ποια?
Π: Η Αλίκη στο ναυτικό.
  Το ξέρω είναι παλιά και όλοι όσο να νε την έχουμε δει χίλιες φορές,  εγώ πάντος δεν χορταίνω να την βλέπω ειδικά τις έγχρωμες.
ΑΛ: Ωραία, έρχομαι τώρα!
      Άφησε την πιατέλα με τα κομμάτια πίτσα που μύριζαν τόσο μα τόσο ωραία,  βάλαμε την ταινία και κάτσαμε να φάμε.

                                                    {.....}

   Είχε πάει ήδη 14:00μμ η ώρα και οι γωνείς μας είπαν πως θα  καθυστερήσουν λίγο παρά πάνω  σήμερα λόγο που  είναι καινούργιοι και πρέπει να κάνουν κάποια χαρτιά να τρέξουν γενικότερα, Εμείς έχουμε ήδη φάει και έχουμε τελειώσει την  ταινία και είμαστε στα δωμάτια μας βασικά εγώ στο μόνο είμαι στο δωμάτιο μου ο Άλεξ είναι στην κουζίνα και σημαδεύει λιγάκι τα χάλια που άφησε όταν μαγείρευε, άφησε το δεύτερο ταψί μέσα στην κουζίνα για να μην κρυώσει και όταν έρθουν να την βρουν φρέσκια.
  Ενο εγώ στο δωμάτιο και διαβάζω τα μαθήματα που με έστειλαν δεν ήταν και πολά θα τα τελειώνω ποιο νωρίς.
ΜΑ:  Παιδία  ήρθαμε!
  Ακούσαμε την μαμά μας να φωνάζει. κατέβηκα τρέχοντας κάτω.
Π: Πως τα περάσατε?
   Τους ρώτησα για να δω πως λειτουργούν τα συστήματα εδώ.
ΜΠ: Λίγο κουραστικά αυτοί που ήταν κακούργοι, αλλά μια χαρά.
ΜΑ: Ο Άλεξ που είναι?
ΑΛ: Στην κουζίνα!
    Με πρόλαβε και φώναξα.
ΜΑ: Τι κάνεις ?
ΑΛ: Τώρα έρχομαι!
  Βγήκε από την κουζίνα με μούσκεμα χέρια.
ΜΑ: Τι  έκανες στην κουζίνα ?
ΑΛ: Επηδεί είχα φτιάξει πίτσα συμμάζεψα τα χάλια, έχει και για σας.
ΜΠ: Δεν φάγατε?
Π: Φάγαμε απλώς έφτιαξε δύο ταψιά.
ΜΑ: Σας ευχαριστούμε ψυχάκια  μου!
ΜΠ: Μα ποιος  έπαιρνε τηλεφωνώ δύο κλήσεις έχω.
ΜΑ: Και εγώ.
Π: Μην ανησυχήσετε από το σχολείο ήταν.
ΜΑ: Για ποιο λόγο.
Π: Είχα ζαλιστεί και παρά πάτησα και  με έφερε μία μικρή λυποθημία, από το άγχος που είχα με είπε η γιατρός από το σχολείο.
   Η μάνα μου από όσο φένετε δεν το πήρε ψύχραιμα έμεινε με το στόμα ανοιχτό, ο  πατέρας μου  λίγο  μπερδεμένο.
ΜΑ: Είσαι καλά? Θες μήπως να σε πάμε στο νοσοκομείο?
Π: Μαμά  καλά είμαι!
ΜΠ: Πως ήρθες  σπίτι? Μην μου πεις με τα πόδια!
ΑΛ: Όχι, εγώ πήγα και την πήρα,  μην  την ζαλήζετε άλλο.
ΜΑ: Πως το ήξερες?
ΑΛ: Η Πένι είχαι δώσει και τον δικό μου αριθμό.
ΜΠ: Να ηρεμήσουμε λέω εγώ.
ΑΛ: Πηγαίνετε να ετοιμαστείτε και θα βάλω εγώ να φάτε.
    Πήγαν στην κρεβατοκάμαρα για να ετοιμαστούν  και μετά από λίγο  κατέβηκαν κάτω για να φάνε.

                                                   {....}

  Ξύπνησα με ένα παράξενο συναίσθημα αλλά δεν το έδωσα και πολύ σημασία. Σηκώθηκα και κατευθυνθήκα προς  το μπάνιο για να κάνω την συνηθισμένη ρουτίνα που κάνω κάθε μέρα και μέτα πήγα πάλι στο δωμάτιο μου για να ντυθώ άνοιξα την πόρτα και ακούστηκε το κινητό μου,  που το είχα πάνω στο κομοδίνο, προφανώς είχα μήνυμα.

    ΜΥΡΤΏ: Καλημέρα! Θα έρθει σχολείο?
        
                             ΕΓΩ : Καλημέρα! Ναι θα έρθω.

   Της απάντησα κατευθείαν μόλις το είδα, για να μην είναι στο διαβάστηκε , δεν μου αρέσει να με τον κάνουν και δεν του τος κάνω.  

  ΜΥΡΤΏ: Ωραία! Θες να περάσω να σε πάρω?

                 
                         ΕΓΩ: Ναι! Θα σε περιμένω!

  ΜΥΡΤΏ: Θα είμαι σε 30' εκεί!
 

                         ΕΓΩ: Οκ!♥️

   Άνοιξα γρήγορα την ντουλάπα και πήρα ένα μάυρο σκισμένο τζιν και την μάυρη μπλούζα με έναν αετό στο μπροστά μέρος. Μετά άρπαξα τα άσπρα τα σνίκερ  μου που ήταν πίσω από  την πόρτα και κατέβηκα κάτω για πρωινό.
Π: Καλημέρα.
ΜΑ: Καλημέρα.
   Είπε η μαμά επηδεί βρισκόταν μόνο  και εγώ στο σπίτι  ''Μα  που πήγαν''
Π: Ο Άλεξ?
ΜΑ: Πήγε ποιο νορίς στη δουλειά όπως και ο πατέρας σου, επηδεί έχω αργήσει πρέπει να φήγω έκατσα λίγο παραπάνω για να δεις κάποιον έδω και να μην τρομάξει.
Π: Εντάξει, τα λέμε αργότερα τότε?
ΜΑ: Να προσέχεις!
Π: Εντάξει!
     Εκλησέ την πόρτα και έφυγε, έκατσα στο τραπέζι για να φάω, κοίταξα την ώρα που βρησκόταν στο τοίχο,  ήταν 8:00πμ σε 5' θα είναι εδώ η Μυρτώ έπρεπε να βιαστώ,  μόλις έφαγα έκλεισα τα φώτα και έπειτα κλείδωσα την πόρτα και με γρήγορα βήματα βγήκα στο δρόμο που εκείνη την ώρα έρχονταν η Μυρτώ.
Μ: Καλημέρα!
Π:Καλημέρα! Πως είσαι σήμερα?
Μ: Καλά εσύ?
Π: Μια χαρά σαν δεν έγινε ποτέ τόσο ξεκούραστη.
Μ: Χαίρομαι, με είχες κατά τρομάξει.
Π: Συγγνώμη!
Μ: Δεν πηράζει!

                         {.....}

Φτάσαμε στο σχολείο και συναντήσαμε και τα άλλα παιδιά που μας περίμενε με αγωνία πλησίασε προς εκεί και έπεσαν πάνω μας από τον ενθουσιασμό τους.
Π: Καλημέρα!
Σ: Καλημέρα, πως είσαι σήμερα?
Π: Μια χαρά!
Σ: Εσύ Μυρτώ?
Μ: Μια χαρά, δεν ήταν και τίποτα ένας απλός πονοκέφαλος.
   Συζητάγαμε με τα παιδιά μέχρι να χτυπήσει το κοδούνι για μέσα.

📌Συγγνώμη αυτό το κεφάλαιο βγήκε πολύ μεγαλύτερη από τα άλλα και σας κούρασα 😣 ελπίζω το επόμενο να βγει ποιο μικρό και να μην χρειαστεί να σας κουράσω 🤞για να με υποστηρίξετε και να ανεβάσω κι'άλλο βιβλίο μπορίτε να με αφήσετε ένα ⭐και ένα💬.

•Τελικά ποιος είναι αυτός που βοήθησε την ηρωίδα μας?

•Θα ξανά μιλήσουν?

•Θα γίνει κάτι?