Είναι απόγευμα και κάθομαι στο δωμάτιο και το χαζεύω και ακόμα ποιο πολύ μου αρέσει η θέα από την βεράντα.
Π: Ναι.
Απάντησα στο χτύπημα της πόρτας.
-Πένι?
Π: Άντριουμ....
Τον αγκάλιασα για να νιώσω ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του.
ΑΝ: Τι έπαθες?
Με ρώτησε χαλαρά με την βαριά αλλά και γλυκιά φωνή του.
Π: Φοβάμαι.
ΑΝ: Μην ανησυχείς θα τους φέρουμε πίσω.
Π: Ελπίζω.
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα.
Π: Ναι.
Άνοιξε και είδαμε τον Έβαν να μπαίνει.
Ε: Συγγνώμη που ενοχλώ αλλά Πένι πρέπει να ετοιμαστείς, πλησίασε η ώρα.
Π: Ένταξη, μπορείς να φωνάξεις την Amelia Έβαν?
Ε; Ναι, Πένι.
ΑΝ: Έβαν?
Ε: Ναι.
ΑΝ: Ο λαός θα έρθει?
Ε: Ναι, αλλά φωβούντε λίγο όταν πήγαμε να τους μιλήσουμε.
ΑΝ: Εντάξει, οι Cullen θα έρθουν?
Ε: Ναι.
Ο Έβαν βγήκε από το δωμάτιο κι αφού μετά από δύο λεπτά που ήρθε η Amellia έφυγε ο Άντριουμ.
Α: Πένι πρώτα θα διαλέξεις φόρεμα.
Άνοιξε τη ντουλάπα που ήταν σαν ένα δωμάτιο με λίγα φορέματα.
Α: Ποιο θέλεις?
Κοιτούσα τα φορέματα ήταν όλα τόσο ωραία μεσαιωνικά.
Π: Είναι τόσο όμορφα.
Α: Το ξέρω κάποια τα είχε πάρει για εσένα.
Π: Μα πως ήξερε πως θα είμαι.
Α: Όπως είπαμε η μητέρα σου ήταν θνητή, αυτή δεν μπορούσε αλλά ο πατέρα σου μπορούσε να δει πως θα ήσουν όταν μεγαλώσεις, απλά σε εσένα δεν μπορεί να δει κανείς το μέλλον σου Πένι, ούτε καν ο αδερφός μου.
Π: Γιατί?
Α: Δεν ξέρω, τώρα ας ετοιμαστούμε.
Δεν είπα τίποτα με έβαλε να δοκιμάσω φορέματα και τελικά καταλήξαμε σε ένα πολύ όμορφο φόρεμα, απαλό ροζ με λουλούδια,

με έδωσε και κάτι πανέμορφες γόβες

και το μακιγιάζ που μου έκανε ήταν απαλό και φυσικό όπως και τα μαλλιά μου.
Α: πένι είσαι θεά, είσαι τόσο όμορφη!
Π: Ευχαριστώ, για όλα Amelia.
Α: Μην με ευχαριστείς.
Π: Amelia?
Α: Τι είναι?
Π: Φοβάμαι λίγο.
Α: Πένι κοίταξε με.....
Την κοίταξα γεμάτη με απορία.
Α:....Μην φοβάσαι τίποτα εμείς είμαστε εδώ κι ο αδερφός μου δεν θα σε αφήσει να πάθεις τίποτα.
Δεν είπα τίποτα και χαλάρωσα λίγο και προσπάθησα να διώξω τις σκέψεις που με άγχωναν.
Χτύπησε η πόρτα του δωματίου που ήμασταν και απάντησα.
- Ο Άντριουμ είμαι.
Α: Έλα αδερφούλη είναι έτοιμη.
Άνοιξε αργά η πόρτα και μπήκε μέσα τον είδα να φοράει πανέμορφα ρούχα που έμοιαζε με πρίγκιπας από παραμύθι.

ΑΝ: Πένι....είσαι πολύ όμορφη.
Η αλήθεια είναι πως κοκκίνισα στην έκφραση '' είσαι πολύ όμορφη ''
Π: Σε ευχαριστώ.
Α: Πάμε? Όπου νά νε ξεκινάμε.
ΑΝ: Ναι πάμε.
Βγήκαμε από το δωμάτιο και προχωρίσαμε προς την μεγάλη αίθουσα που βλέπουμε στην αρχή μόλις μπούμε στο παλάτι.
ΑΝ: έτοιμη?
Τον κοίταξα μέσα στα μάτια και τα είδα γεμάτα σιγουριά.
Π: Ναι.
Άνοιξαν οι μεγάλες πόρτες που ήταν μπροστά μας, είδα πολύ κόσμο κάτω να μας περιμένει. Κοίταξα για λίγο τον Άντριουμ και προχώρησα να κατευένοντας την σκάλα που ήταν διακοσμημένη της ήταν πολύ ωραία με ροζ λουλούδια και το φως που υπήρχε έκανε την ατμόσφαιρα ποιο ελαφριά και αρκετά ήρεμη.

Όταν κατέβηκα άκουσα ψιθύρους από αυτούς που βρίσκονταν ήδη εκεί.
Ο Άντριουμ με έπιασε από το χέρι και με πήγε στην αίθουσα που βρίσκονταν ο θρόνος,
μας περίμενε ένας μεγάλος σε ηλικία, λογικά βρυκώλακας και αυτός.
-Πένι από δω ο Dark Roberoys ο ποιο μεγάλος σχεδόν από όλους τους βρυκώλακες.
Με ενημέρωσε ο κ.Τζειμς ο πατέρας του Άντριουμ.
Π: Γεια σας.
Είπα από ευγένια.
DR:Εσύ πρέπει να είσαι η νεαρή Πένι.
Π:Ναι.
DR: Το ξέρεις πόσο πολύ μοιάζεις με τους γονείς σου.
ΑΝ: Και επίσης θα ήταν και πολύ περήφανοι τώρα.
Πρόσθεσε ο Άντριουμ στο τέλος
ΤΖ:Ας ξεκινήσουμε.
Μαζεύτηκαν όλοι σε αυτή την αίθουσα και αρχήσαμε πρώτα με τον λόγο του κ.Τζειμς.
ΤΖ: Καλησπέρα σας σήμερα μαζευτήκαμε σήμερα, επειδή επέστρεψε ο κληρονόμος του Βασιλιά και της Βασίλισσας η Πριγκίπισσα Πένι, ήρθε για μας βοηθήσει.
Σήμερα είναι μία σημαντική μέρα για το βασίλειο ας ξεκινήσει η στέψη.
Μόλις είπε και την τελευταία λέξει όλοι άρχισαν να χειροκροτούν.
Γύρισα από την άλλη μεριά και ξεκίνησε η τελετή της στέψης.

{.....}

DR:Πένι κόρη του Βασιλιά και της Βασίλισσας του χωριού των βρυκολάκων ορκίζεσαι ότι θα προστατεύεις το βασίλειο και θα κάνεις το καλύτερο για αυτό?
Π: Ορκίζομαι.
DR:Ορκίζεσε το κακό δεν θα κυριεύσει?
Π: Ορκίζομαι.
DR: Από δω και πέρα θα είσαι η Βασίλισσα αυτού του Βασιλείου.
Σηκώθηκα και κοίταξα μπροστά που χειροκρότησαν και μετά άρχισε ο χορός.
ΑΛ:Πένι!
Π: Άλεξ , δεν το πιστεύω ακόμα πως είμαι Βασίλισσα.
ΑΝ:Πρέπει να το πιστέψεις πλέον έχεις πολλές ευθύνες.
Π: Το ξέρω,Άντριουμ!
Πήγα και το αγκάλιασα και αυτόν με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και με αγκάλιασε και αυτός.
Δεν είπε κανείς από τους δύο μας τίποτα απλά με κοίταξε μέσα στα μάτια.
-Κχ!
Γύρισα να δω ποιός ήταν και είδα τον γιατρό Κάρολαη μαζί με κι άλλα μέλη.
Π:Γιατρέ.
Κ:Πένι μην με λες γιατρέ απλά να με φωνάζεις Κάρολαη.
Π:Εντάξει.
Κ:Να σας συστήσω την στην οικογένεια μου...
Έδειξε πίσω του που στέκονταν που στέκονταν τρεις άντρες και τέσσερις γυναίκες και ένα νεαρό κορίτσι, περίπου στην ηλικία μου.
Κ: Από δω η γυναίκα μου η Esme...

Πολύ γλυκό πρόσωπο και πολύ ευγενική, ψηλή, με καστανό ξανθά μαλλιά και μελί μάτια.
Π:Χάρηκα πολύ.
Της είπα με το χαμόγελο στα χίλια.
Es:Και εγώ πολύ υψηλοτάτη.
Η φωνή της ήταν τόσο γλυκιά και ευχάριστη.
Κ:Από δω ο Emmett και η Rosalie...

Ο Emmett ήταν ο ποιο μεγαλόσωμος από τους άλλους, με καστανά μαλλιά και μελί μάτια, ενώ η Rosalie ξανθά μαλλιά με μελί μάτια.
Κ: ο Jasper με την Alice.

Ο Jasper είχε λίγο ποιο μεγάλα, ξανθά μαλλιά από τους άλλους και μελί μάτια, ενώ η Alice αγορέ, λίγο ανακατεμένα, σκούρα μαλλιά και μελί μάτια.
Κ: Και ο Edward με την Bella και την κόρη τους Renesme.

Π: Χάρηκα πολύ για την γνωριμία.
Ε: Και εμείς χαρήκαμε πολύ για την γνωριμία.
Όλοι τους φαίνονταν πολύ καλή
ΤΖ: Πένι πρέπει να πας για χωρό.
Π: Ένταξη.
Μόλις το άκουσα με έπιασε κρύος ιδρώτας, όλοι θα ήταν εκεί και θα με κοιτούσαν.
ΑΝ: Πένι πάμε?
Π: μμμμ?....ναι

📌 Γειά σας συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω το κεφάλαιο.
Πείτε μου αν σας άρεσε??