Μέσα σε αυτή την αγκαλιά με πήρε ο ύπνος δεν κατάλαβα το πότε, μα ένιωθα την καλύτερη ασφάλεια.

                                                             {......}

Μετά από λίγη ώρα άνοιξα τα μάτια μου και είδα δύο χέρια, γύρισα απότομα πίσω για να δω και ήταν ο Άντριουμ.
Π: Δεν έφυγες?
ΑΝ: Είχα πάει λίγο κάτω και ξανά είρθα.
Π: Δεν το κατάλαβα πως έφυγες.
ΑΝ: Κοιμόσουν πολύ βαριά, ήσουν κουρασμένη από το καθάρισμα.
Π: Σε ευχαριστώ που έκατσες μαζί μου.
   Τον αγκάλιασα από την μέση του σφιχτά και με ανταποκρίθηκε και αυτός, με μία αγκαλιά και ένα φιλί.
ΑΝ: Σ'αγαπώ.
   Με το είπε απότομα, σήκωσα το κεφάλι και του χαμογέλασα
Π: Και εγώ.
ΑΝ: Πείνας καθόλου?
Π: Λίγο.
ΑΝ: Πάμε κάτω?
  Του κούνησα το κεφάλι θετικά. Σηκωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς τα κάτω.
ΑΛ: Ξυπνήσαις αδερφούλα?
Π: μμμμμ.
ΑΛ: Πείνας?
Π: Ναι.
ΑΛ: Θες να σε φτιάξω....
Π: Τι?
ΑΛ: Τίποτα άστο.
Π: Άλεξ πες μου πεινάω!
ΑΛ: Εμμμμ.....Πίτσα?
Π: Ναι, έχουμε υλικά?
ΑΛ: Ναι, πήγα και πήρα όσο κοιμόσουν.
    Μόλις το άκουσα αυτό έτρεξα κατά πάνω του.
Π: Είσαι ο καλύτερος αδερφούλης.
ΑΛ: Καλά άσεμε να αναπνεύσω, χρειάζομαι οξυγόνο.
   Άρχισαν και οι υπόλοιποι να γελάνε.
ΑΛ: Καλά άσεμε να πάω να σε μαγειρέψω.
Α: Θα έρθω και εγώ να σε βοηθήσω.
ΑΛ: Εντάξει.
ΑΝ: Εμείς ας κάτσουμε εδώ.
       Μόλις κάτσαμε άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε ο Έβαν "πότε ήρθε?"
Ε: Έχω ελέγξει.
ΑΝ: Ωραία.
Π: Έβαν πότε είρθες ?
Ε: Έχω λίγη ώρα.
Π: Θες να κάτσεις?
Ε: Όχι τώρα αργότερα.
Π: Εντάξει.
  Του χαμογέλασα και ξανά βγήκε πάλι έξω.
Π: Τι ώρα είναι?
ΑΝ: 15:00μ.μ, γιατί? 
Π: Τίποτα, βασικά δεν θα πάμε για προπόνηση?
ΑΝ: Το βράδυ.
   Μου χαμογέλασε με έσπρωξε να ξαπλώσω πάνω του. Μέχρι να γίνουν οι πίτσες ήμασταν όλοι στο σαλόνι και βλέπαμε τηλεόραση. 

                                                         {.......}
ΑΛ: Πάω να δω τις πίτσες.
   Σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε προς την κουζίνα.
Π: Είναι έτοιμες?
  Φώναξα.
ΑΛ: Βάζω και το τελευταίο ταψί και φέρνω τις άλλες δύο που είναι έτοιμες.
Π: Οκ!
   Έφερε τις άλλες δύο που μοσχοβολούσαν σε όλο το σπίτι.
Π: Αχ, τι ωραία που μιρίζει , ΓΙΑΣ ΤΑ ΧΕΡΆΚΙΑ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΟΎΛΗ ΜΟΥ (αυτό με ξέφυγε στα ελληνικά)
Α: Τι?
Π: Συγγνώμη το είπα στα ελληνικά.
    Ο Άλεξ γελούσε.
Α: Τι είπες?
Π: Είναι μία έκφραση που λέμε εμείς οι έλληνες όταν κάποιος δοκιμάζει ωραίο φαγητά και του κάνει εντύπωση για κάτι που έφτιαξε ο άλος μόνος του με τα χέρια του, μπορείς να το ακούσεις σε χωριά τις Θεσσαλίας ποιο πολύ. Κατάλαβες?
Α: Ναι.
Π: Άντριουμ μετά θα πάμε για προπόνηση?
ΑΝ: Θες?
Π: Ναι.
ΑΝ: Σήμερα θα κάνουμε λίγο αλλά αύριο θα κάνουμε ποιο πολύ και όχι στο σπίτι.
Π: Και που τότε?
ΑΝ: Θα δεις.
      Φάγαμε και τα μαζέψαμε για να είναι όλα καθαρά και μετά πήγαμε στο σπίτι του Άντριουμ για προπόνηση.
Α: Πάμε Πένι!
Π: Αου!
Ε: Είσαι καλά!
Π: Καλά είμαι.
ΑΝ: Πάμε πάλι.
   Τον κοιτάξαμε και συμφωνήσαμε.
Α: Να το πω εγώ?
ΑΝ: Πες το.
Α: Έτοιμη? Πάμε!
   Ξεκινήσαμε ξανά να παλεύουμε αλλά αυτή την φορά έκανα εγώ την διαφορά. Με κράταγε από πίσω νομίζοντας πως θα κερδίσει '' έκανε λάθος'' προσπάθησα να βγάλω λίγο τα χέρια μου προς τα πάνω για να πιάσω το σβέρκο του και τον γίρισα μπροστά με μεγάλη επιτυχία, στο τέλος ανέβηκα από πάνω κάνοντα σαν να τον καρφώνω.
ΑΝ: Τέλος! Η νήκη πάει στην Πένι!
Α: Πένι! Πένι! Πένι!
Ε: Μπράβο βελτιώθηκες πολύ.
ΑΝ: Όντος Πένι βελτιώθηκες πολύ, σε δίνω ένα μεγάλο μπράβο και συγχαρητήρια.
   Πήγα να μιλήσω μα με κόπηκε η ανάσα μου και στάθηκα στον Έβαν που ήταν δύπλα μου.
Ε: Πένι είσαι καλά?
Π: Ναι.
ΑΝ: Σίγουρα?
Π: Ναι, απλά κουρασμένη είμαι.
ΑΝ: Θες να σε πάω να ξεκουραστείς?
Π: Ναι, λίγο.
   Πέρασε τα χέρια του γύρο από την μέση μου και με έπιασε.
ΑΝ: Πάμε, Έβαν μπορείς να κλήσεις τα φώτα.
Ε: Μην ανησυχείς θα τα τακτοποιήσω εγώ εδώ.
Α: Θα σε βοηθήσω και εγώ.
      Με πήγε στο δωμάτιο και με άφησε στο κρεβάτι.
Π: Άντριουμ?
ΑΝ: Ναι?
Π: Θα μπορέσεις να κάτσεις άλλη μία φορά μέχρι να με πάρει ο ύπνος?
ΑΝ: Ναι.
Π: Θα περιμένεις λίγο να αλλάξω, να φορέσω πυτζάμες?
ΑΝ: Ναι, πήγαινε θα περιμένω.
    Πήρα τις πυτζάμες και πήγα στο μπάνιο, τις φόρεσα γρήγορα και γύρισα πίσω πάλι. Μπήκα μέσα με τις ροζ πυτζάμες και τις ροζ, λαγουδήσιες παντόφλες μου. Μόλις με είδε με χαμογέλασε.

Π: Ήρθα.
ΑΝ: Έλα εδώ λαγουδάκι μου.
    Πήγα και ξαπλόσα δύπλα του κι με τύλιξε με τα χέρια του και για ακόμα μία φορά ένιωσα ασφαλής.
ΑΝ: Πένι?
Π: μμμμμ?
ΑΝ: κοιμάσαι?
Π: Όχι, γιατί?
ΑΝ: Τίποτα.
    Σκύβει και με φιλάει.
ΑΝ: Καληνύχτα
  Μου είπε με μία βαριά φωνή που κάνει να τον ερωτευτείς.
Π: Καληνύχτα.
    Του απάντησα και του χαμογέλασα
Με πήρε κατευθείαν ο ύπνος.

                                                         {.......}

     Μία ηλιαχτίδα φως με τύφλωσαι και με έκανε να ξυπνήσω.
ΑΝ: Καλημέρα υπναρού!
Π: Τι ώρα είναι?
ΑΝ: Είναι 7:00πμ.
Π: Νυστάζω!
ΑΝ: Πρέπει να σηκωθείς για την προπόνηση.
Π: Εσύ τι ώρα ξύπνησες?
ΑΝ: Δεν κοιμήθηκα.
Π: Γιατί?
ΑΝ: Επειδή είμαι βρυκόλακας.
Π: Τι ρωτάω, δεν είναι τίποτα είμαι από τον ύπνο. Και τι έκανες τόσες ώρες που δεν κοιμόμουν? Δεν βαρέθηκες?
   Με χαμογέλασε.
ΑΝ: όχι δεν βαρέθηκα, σε κοιτούσα όσο κοιμόσουν. Πάμε για πρωινό?
Π: Ναι, πείνασα.
    Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα προς το μπάνιο, πάλι καλά δεν ήταν κανείς και δεν θα χρειαζόταν να περιμένω απέξω.
  Βγήκα από το μπάνιο και κατευθείαν στο δωμάτιο να ετοιμαστώ. Φόρεσα άνετα ρούχα,

Για την προπόνηση και κατέβηκα κάτω για να πάρω πρωινό.
Α: Καλημέρα!
Σ: Καλήμερα
Π: Καλημέρα.
ΑΝ: Ήρθες? Τι θες να φας?
Π: Τι έχει?
ΑΝ: Καφέ, κρέπες με μέλι, θες?
Π: Ναι, πότε θα ξεκινήσουμε?
ΑΝ: Μόλις φάμε.
   Φάγαμε, ετοιμαστήκαμε και πήραμε κάποια πράγματα που θα χρειαστούμε για εκεί, βασικά ακόμα να μάθω που θα πάμε οπότε πήρα μόνο νερά και κάτι να τσιμπήσουμε.
ΑΝ: Έτοιμη?
Ε: Ναι.
Σ: Ναι.
Α: Ναι.
Π: Ναι.                               
Ε: Ναι.
S: Ναι.
I: Ναι.
L: Ναι.
Α: Ναι.
ΑΝ: Οπότε όλοι έτοιμοι, πάμε.
   Βγήκαμε έξω και είδαμε δύο αυτοκίνητα.
ΑΝ: Θα χωριστούμε, στο αυτοκίνητο του Armando θα πάνε η Sohny, η lisa, η Έλεν, η Eve. Σε εμένα Η Amelia, Έβαν, ο Στέφαν και η Πένι.
Αr: Οκ.
    Μπήκαμε μέσα και ξέκηνισαμε προς το μέρος για την προπόνηση.

                                                         {......}

     Έχουμε εδώ και 20 λεπτά που δεν έχουμε φτάσει και έχω βαρεθεί.
Π: Πόσο ακόμα έχουμε να φτάσουμε?
ΑΝ: Ένα 10 λεπτό ακόμα. 
    Έβγαλα έναν στεναγμό και έπεσα πάλι πίσω στο κάθισμα.
Ε: Κάνε λίγο υπομονή θα φτάσουμε.
    Μου είπε ο Έβαν που κάθονταν δύπλα μου και από την άλλη η Amelia.

                                                          {......}
ΑΝ: Φτάσαμε!
         Σταματήσαμε μέσα σε ένα δάσος που μου φένονταν κάπως γνώριμο, δεν έδωσα και πολύ σημασία σε αυτό το συναίσθημα, έδωσα στο άλλο το συναίσθημα που ήταν ευτυχία και γαλήνιο αυτό το μέρος.

ΑΝ: Σου αρέσει?
Π: Ναι, είναι πανέμορφα αυτό το μέρος σε προκαλεί μία γαλήνη μέσα σου, μία ηρεμία.
ΑΝ: Ας ξεκινήσουμε και όταν τελειώσουμε να κάτσουμε εδώ να ξεκουραστούμε.
     Τακτοποιήσαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε.
ΑΝ: Πένι σήμερα δεν θα κάνεις με τον Έβαν.
Π: Και με ποιον θα κάνω?
ΑΝ: Με εμένα.
Π: Δεν μπορώ.
ΑΝ: Γιατί?
Π: Γιατί δεν μπορώ.
ΑΝ: Πένι προσπάθησε να με κοιτάξεις ως εχθρό σου.
   Τον κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
ΑΝ: Πένι αυτούς που θα αντιμετωπίσεις κάποιοι δεν ήταν βρυκόλακες από πάντα έγιναν χωρίς την θέληση του. Ήταν απλή άνθρωποι που ο Dio του μετάτρεψε σε βρυκόλακες, το δηλητήριο που τους έδωσε για να γίνουν έτσι κιλά στο αίμα τους. Δεν θυμούνται ποιοί ήταν και τι έκανα, σε παρακαλώ πάλεψε μαζί μου.
Π: Δεν μπορώ.
ΑΝ: Άμα με πιάσω και με κάνουν σαν αυτούς, δεν θα σε θυμάμαι και θα σε κάνω κακό αν δεν με σκοτώσεις, αυτό το δηλητήριο σχεδόν έχει χαθεί από εμάς.
    Κούνησα το κεφάλι μου απλά.
ΑΝ: Πάμε.
Ε: Έτοιμη?
   Στην ερώτηση έτοιμη κουνήσαμε απλά το κεφάλι.
Ε: Πάμε!
   Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
                                    
                                                        {......}

  Απέτιχα τρείς φορές αυτή την φορά θα τα καταφέρω, απέφευγα κάθε κίνηση του μέχρι που μπόρεσα να τον πετάξω κάτω.
Ε: Τέλος!
   Σηκώθηκα από πάνω του και το αγκάλιασα.
Ε: Νικητής η Πένι.
ΑΝ: Είμαι περήφανος για εσένα.
     Τον είχα αγκαλιάσει από την μέση και δεν θα το άφηνα.
ΑΝ: Τώρα Πένι θα πάμε σε άλλη εξάσκηση.
Π: Σε ποιά?
ΑΝ: Amelia μπορείς να μου φέρεις τα σπαθιά?
Α: Ναι.
Π: Τι?
ΑΝ: Ναι, θα σε μάθουμε να παλεύεις με σπαθί και η καλύτερη δασκάλα σε αυτό το τομέα είναι η Amelia.
Α: Τα έφερα.
ΑΝ: Αυτό είναι το δικό σου, του κληρονόμου βρήσκετε  στο κάστρο και φυλάγεται από την κατάρα των γονιών σου.
      Το πήρα στα χέρια μου και το έβγαλα από την θήκη του, ήταν πανέμορφο.

Π: Πρέπει να κόβεις?
Α: Ναι, Πάμε?
Π: Εεεε?Ναι, ναι.
Α: Πρώτον τα πόδια θα είναι λίγο ανοιχτά και ένα πίσω από το άλλο.
       Με βοήθησε να φτιάξω τα πόδια όπως πρέπει.
Α: Δεύτερον το σπαθί μπροστά.
      Βγάζει ένα πανέμορφο σπαθί μέσα από μία δερμάτινη θήκη.

   Και μετά κάνω και εγώ το ίδιο το βγάζω από την θήκη του και το φέρνω μπροστά στο πρόσωπο μου όπως και η Amelia.
Α: Τρίτων περιμένεις την πρόκληση από τον αντίπαλο και μετά ξεκινάς και εσύ και τετάρτων όσο ποιο κοντά πας μπορείς ή να τραυματιστείς ή να τραυματίσεις.
    Κούνησα το κεφάλι μου θετικά.
Α: Τώρα ας μας κάνουν μία επίδειξη τα αγόρια. Άντριομ, Στέφαν.
    Πήγαν στο αυτοκίνητο και έβγαλαν κι άλλα σπαθιά πολύ όμορφα και εντυπωσιακά.

ΆΝΤΡΙΟΥΜ

ΣΤΈΦΑΝ

Α: Πάρτε θέση!
    Πήραν θέση και έβγαλα τα σπαθιά από την θήκη τους.
Α: Έτοιμοι! Πάμε!
  Ο Στέφαν προκάλεσε πρώτος το Άντριουμ και όρμησε. Τώρα καταλαβαίνω πως πάνε τα πόδια μία μπροστά μία πίσω και χρειάζεται δύναμη.
Π: Amelia?
Α: Ναι?
Π: Πολύ δεν πλησιάζουν με τα σπαθιά?
Α: Μην ανησυχείς και οι δύο ξέρουν τι κάνουν είναι οι δύο καλύτερη ξιφομάχοι από την ομάδα, αλλά έχεις δίκιο.
   Σκεφτόμουν εκείνη την ώρα την μάχη που θα κάναμε αργότερα και με έκανε να μην μπορώ να κρατήσω το σπαθί στο χέρι μου '' Πένι ξύπνα μπορείς να το κάνεις!''
Α: Ει! Αγόρια! Μην πλησιάζετε τόσο.
Π: Θέλω να προσπαθήσω και εγώ Amelia.
Α: Εντάξει, αγόρια φτάνει η επίδειξη τώρα θα κάνω εγώ με την Πένι!
   Σταμάτησαν και οι δύο εκείνη την ώρα κι είπαν ''εντάξει''
Α: Πάμε Πένι?
Π: Ναι.
Ε: Πάρτε θέση!
    Πήραμε θέση με την στάσει που με έδειξε.
Ε: Έτοιμοι?
   Κουνήσαμε τα κεφάλια μας στην ερώτηση.
Ε: Πάμε!
    Με πέταξε το σπαθί λίγο ποιο πέρα από μένα.
Ε: Τέλος, νικήτρια η Amelia.
      Κάναμε αρκετές ώρες εξάσκηση και είπαμε να τα μαζέψουμε σιγά σιγά .
ΑΝ: Είναι έτοιμα τώρα ας κάτσουμε να ξεκουραστούμε.
     Κάτσαμε στα δέντρα και μιλούσαμε, εγώ κοίταγα το δάσος γύρο μου, τόσο πολύ ηρεμία είχα να την ζήσω πόλυ καιρό πριν έρθω στο Λονδίνο, όταν ήρθα άλλαξαν τα πάντα.
   Ο Αέρας ήταν τόσο καθαρός που άκουγες τα πουλιά να κελαηδούν και τα ελάχιστα ζώα να αφουγκράζονται, αυτό σταμάτησε μετά από λίγα λεπτά και ακούστηκε ένας ανατριχιαστικός ήχος μέσα από το δάσος.
Π: Τι ήταν αυτό?
     Σηκωθήκαμε απότομα στον αέρα, όσο ποιο πολύ φύσαγε τόσο ποιο κοντά πλησίαζε.
ΑΝ: Προστατέψτε την Πένι.
  Με περικύκλωσαν και έβγαλαν σπαθιά.
Α: Πένι πάρε και το δικό σου.
   Με έδωσε και το δικό μου και ξαφνικά εμφανίστηκαν κάποιοι με μαύρους μανδύες και τα πρόσωπα δεν φένονταν. '' Τους έχω ξανά δει αλλά που?''
ΑΝ: Πένι πρόσεχε τους, δεν είναι καλή, δεν έχουν τίποτα είναι άψυχα ον.
  Κούνησα το κεφάλι και στραβοκαταπια, έτρεμα δεν ξέρω τι να κάνω.
  Ξεκίνησαι η επίθεση από αυτούς, κατάφερα να σκοτώσω τρεις από αυτούς και τρεις να τραυματίσω ελαφρός.
Όλοι προσπαθούσαν τόσο πολύ και τα κατάφερνα να προστατέψουν τον εαυτό τους και εμένα μαζί αλλά ποιο ο Άντριουμ, ήταν συνέχεια εκεί μαζί μου, δεν με άφηνε λεπτό μακριά του.
  Ήρθε κατά πάνω μου ένα από αυτά τα πλάσματα και με πέταξε το σπαθί μου  μακριά με έπιασε από το λεμώ και με κόλλησε σε ένα δέντρο που βρισκόταν λίγο ποιο πίσω μου, με κρατούσε τόσο σφιχτά που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, αυτό το πλάσμα σήκωσε το σπαθί του.
  - Μην τολμήσεις!
   Άκουσα ένα ουρλιαχτό από μπροστά μου, μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα μπροστά μου τον Άντριουμ.
ΑΝ: Πένι είσαι καλά?
    Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ούτε και να μιλήσω.
ΑΝ: Πένι απάντα μου μην με τρομάζεις.
    Τον έβλεπα τόσο ανησυχώ και μετά άρχισαν να θολόνουν γύρο μου και να μην μπορώ να ακούσω κανέναν.

📌Γεια σας! τι μου κάνετε? ελπίζω να είστε όλοι καλά.
   Η Πένι έχει εξασκηθεί πολύ και τώρα είναι καιρός να κρατήσει και όπλο στα χέρια της και να το μάθει όσο ποιο γρήγορα γίνετε για  τις δυνάμεις της για να πάει να σώσει τους γονείς και να διηκήσει έναν λάο που περιμένει την εμφάνιση της και την βοήθεια της.
Τι λέτε να γίνει?
Θα είναι καλά η πρωταγωνίστρια?