- Πένι ξύπνα έχουμε προπόνηση.
    Άκουσα την Amelia από πάνω μου, να μου λέει να ξύπνισω.
Π: Τι ώρα είναι?
Α: 5:00πμ.
Π: ΤΙΙΙΙΙ!? Άσε με να κοιμηθώ λίγο ακόμα!!
  Γκρίνιαξα αυτό το θέμα για τον ύπνο είναι πολύ λεπτό για εμένα, αν δεν κοιμηθώ ένα δωδεκάωρο θα είμαι σαν ζόμπι μετά.
Α: Όχι! τώρα θα ξεκινήσουμε, διαταγές του Άντριουμ!
Π: Οοο! Έλα τώρα!
Α: Σήκω, ντύσουν με άνετα ρούχα και έλα να φάς πρωινό, όλοι είναι εκεί και σε περιμένουν.
Π:..Εντάξει.
  Ξε φύσηξα και σηκώθηκα για να ετοιμαστώ με τα χίλια ζόρια, τα πόδια μου  δεν είπα άκουγαν στις διαταγές μου, ήμουν τόσο εξαντλημένη.
  Ετοιμάστηκα και πήγα στην κουζίνα που κάποιοι κάθονταν στους πάγκους και κάποιοι στο τραπέζι.
Π: Καλημέρα.
  Είπα με κλειστά τα μάτια από την  νύστα μου.
Σ: Κάποιος θέλει κι άλλο ύπνο!
Π: Γιατί με ξυπνήσατε τόσο νωρίς?
ΑΝ: Εννοείς γιατί με ξύπνησες τόσο νωρίς, επειδή εγώ την είπα.
  Πήγα και τον αγκάλιασα με ένα παραπονεμένο βλέμμα.
Π: Νυστάζω!
   Χαμογέλασε και με τύλιξε τα παγωμένα, γυμνά χέρια του γύρο μου. (Όχ, Θεέ μου, τι γυμνασμένα χέρια και αυτό το αμάνικο φανελάκι που φωράει απαπαπαπα...)
ΑΝ: Πρέπει να το συνηθίσεις.
Π: Τι εννοείς?
Ε: Κάλη μου Πένι ο φίλος μου από δω θα σε ξυπνάει κάθε μέρα για εξάσκηση.
Π: ΤΙΙ!? Και το σχολείο?
ΑΝ: Θα πρέπει να το αφήσεις για λίγο.
Π: Δεν είσαι με τα καλά σου....
ΑΝ: Η απλά θα κάνουμε μετά το σχολείο και τα Σαββατοκύριακα με της γιορτές ή με τις διακοπές θα κάνεις έτσι αλλά πρέπει να βιαστούμε δεν έχουμε χρόνο.
Π: .....Καλά αλλά πρέπει να τους πούμε πως θα πάω στους γονείς στην Ελλάδα για λίγο μέχρι να τακτοποιήσουν κάτι τελευταία πράγματα.
ΑΝ: Αργότερα αν θες, μετά την προπόνηση πάμε να του ενημερώσουμε.
Π: Εντάξει και τους γονείς μου πότε θα τους βρούμε?
ΑΝ: Θα τους βρούμε όταν θα είσαι έτοιμη.
Π: Πάμε για προπόνηση?
ΑΝ: Φάει και μετά πάμε για προπόνηση, Στέφαν! Armando! Πηγένετε να ετοιμάσετε τα πράγματα για την προπόνηση.
Σ: Από ποια μεριά?
ΑΝ: Από την πίσω με τα δέντρα.
  Το σπίτι του είναι πολύ ποιο έξω από το <<Χωριό μου>> και είναι μέσα στα δέντρα και ποιο καλύτερο δεν έχει κεντρικό δρόμο, δεν περνάει αυτοκίνητο επειδή  ο κεντρικός δρόμος που είναι χιλιόμετρα ποιο κάτω τα δέντρα και αυτά τον καλήβουν και είναι ξεχασμένος.
  Έφαγα και σηκώθηκα να αφήσω το πιάτο μου.
ΑΝ: Πάμε?
  Τον άκουσα να απαντάει στεκούμενος στη πόρτα της κουζίνας με τα πόλυ ωραία αθλητικά του ρούχα.
  Ένα άσπρο μπλουζάκι κοντομάνικο και μία γκρί φόρμα
Π: Εεε...Εε..Εντάξει.
  Μου χαμογέλασε με το τέλειο πλάγιο χαμόγελο του και ξέκηνισαμε όλοι για την πίσω αυλή του σπιτιού όπου θα γινόταν η εκπαίδευση μου.
Σ-Ε: Όλα είναι έτοιμα.
  Μας ενημέρωσαν τα παιδιά και μόλις είδα το μέρος με τα πράγματα εντυπωσιάστηκα.
Πάλι καλά είχαν φώτα αλλιός δεν θα έβλεπα τίποτα.
ΑΝ: Έτοιμη?
Π: Λίγο?!
ΑΝ: Θα τα καταφέρεις.
Π: Τα πιστεύεις αυτά που λες?
ΑΝ: Ναι, μην αγχώνεσαι.
Π: Εγώ πάλι όχι και θα προσπαθήσω να μην αγχωθώ.
ΑΝ: Έτσι μπράβο!
  Και εκεί είναι που αναστέναξα, να δούμε θα τα καταφέρω?
ΑΝ: Ωραία παιδιά μαζευτείτε! Ωραία τώρα ο καθένας θα πάρει από μία ιδιότητα επειδή ένα παιδί από μία Βασιλική οικογένεια βρυκωλάκων ξέρουμε πως το παιδί θα γεννηθεί με πολλές ιδιότητες οπότε ο καθένας θα πάρει από μία. Eve θα πάρεις την ιδιότητα σου δηλαδή  η μαντική. Στέφαν θα πάρεις την ιδιότητα σου την φλόγα. Έβαν εσύ του δάσους. Lisa εσύ του ελέγχου μαζί με την αδερφή μου και κάτι ακόμα Amelia Θα πάρεις και κάτι ακόμα θα πάρεις του οράματος μαζί με εμένα. Irina, Armando εσείς θα την εκπαιδεύσετε να μιρίζει τον άλλον από μακριά. Όλοι μαζί θα έχουμε την εκπαίδευση τον εξωτερικών δυνάμεων τι εννοώ, θα την βοηθήσουμε με την ταχύτητα που δεν νομίζω να την έχει λόγου που δεν είναι εντελώς βρυκώλακας.Ενταξεί?
  - Ναι!
ΑΝ: Και εσύ Πένι πρέπει να ξεκλειδώσεις την δύναμη μέσα σου που δεν έχει κανείς.
Π: Πως?
ΑΝ: Μόνο εσύ μπορείς να το βρεις και θα σε βοηθήσουμε όλοι να την βρεις.
   Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και πήγαμε σε ένα σάκο του μποξ.
ΑΝ: Θα σε δείξω κάποιες άμυνες που θα χρειαστείς οπωσδήποτε.
  Με έδειξε κάποιες απλές κινήσεις και τις έκανα και εγώ.
ΑΝ: Ωραία, έχεις ξανά παίξει μποξ?
Π: Όχι, γιατί?
ΑΝ: Έτσι ρωτάω, συνεχίζουμε.

                                                        {......}

  Είχα πόση ώρα εκεί και χτυπούσα ένα σάκο, είχε ήδη ξημερώσει καλά και ή ώρα ήταν 7:και κάτι. Έχω ήδη εξαντληθεί, κάνω εξάσκηση εδώ και τρείς ώρες χωρίς ένα διάλειμμα.
Π: Άντριουμ θα κάνουμε κανένα διάλειμμα έχω εξαντληθεί, δεν αντέχω άλλο.
ΑΝ: Ναι φτάνει για σήμερα, τα πήγες καλά για πρώτη μέρα.
Π: Ευχαριστώ, πότε θα πάμε στο χωριό να δω και τους άλους βρυκόλακες?
ΑΝ: Όχι τώρα μόλις προετοιμαστείς κυκλοφορούν τσιράκια του Dio τον ενημερώνουν για το κάθε τι γίνετε, τώρα πήγαινε να ετοιμαστείς να πάμε στο σχολείο να τους ενημερώσουμε.
   Πήγα να ετοιμαστώ φόρεσα κάτι απλό

                                                                  {.....}

Ετοιμάστηκα και είπα  να περάσω από το δωμάτιο του Άντριουμ να συνεννοηθούμε το τι θα πούμε. Φτάνω απ'έξω και χτυπάω.
ΑΝ: Ναι!
Π: Η Πένι είμαι...
ΑΝ: Πέρνα.
  Ανοίγω την πόρτα και δεν είναι εκεί.
ΑΝ: Είμαι στο μπάνιο μισό λεπτό!
Π: Ναι μην ανησυχείς περιμένω.....
   Έκοψα αυτό που ήθελα να πω λόγο αυτό που είδαν τα ματάκια μου, είδα έναν Άντριουμ με κοιλιακούς και απευθείας κλείνω τα μάτια μου.
Π: Εγώ.....αν.... είναι καλύτερα να........ φύγω..
ΑΝ: Δεν χρειάζεται κάτσε.
Π: Δεν χρειάζεται, καλύτερα να πάω.
  Έτρεξα προς την πόρτα πήγα να την ανοίξω και ένα χέρι βρέθηκε εκεί και την έκλεισε.
Με πλησίαζε όλο και ποιο κοντά μέχρι που είχαμε απόσταση πνοής μεταξύ μας, πήγα να κάνω πίσω και με έπιασε από την μέση να τράβηξε προς το μέρος του με αποτέλεσμα να νιώσω τα κρύα του χίλια, τόσο παθιασμένα που με πήγαινε αυτός όπου με ήθελε. Μόλις φτάσαμε στο κρεβάτι σταμάτησα να τον φυλάω.
ΑΝ: Τι έγινε ?
Π: Τίποτα απλά δεν είμαι έτοιμη...και....
ΑΝ: Δεν χρειάζεται να με απολογείσαι εντάξει? Σε καταλαβαίνω.
  Του χαμογέλασα και βγήκα κατακόκκινη από το δωμάτιο του τρέχοντας και άβολα.

                                                                {.....}
       

ΚΡ: Θα χρειαστώ μία υπογραφή μεγαλύτερου και μέσα στον οικογενειακό κύκλο.(ΚΡ=Διευθυντής Κιμ Ρατζίν. Αν δεν τον θυμάστε)
Π: Σας κάνει ο αδερφός μου?
ΚΡ: Ναι αν είναι ενήλικος. Θα χρειαστώ και από εσένα Άντριουμ.
ΑΝ: Εντάξει, μπορούμε να τους φωνάξουμε τώρα για να πάμε να ετοιμαστούμε?
ΚΡ: Φυσικά.
     βγήκαμε από το γραφείο του και σταθήκαμε στο προαύλιο, εκείνη την ώρα υπείρχαν παιδιά που είχαν διάλειμμα και πολύ φασαρία. Βγάλαμε τα κινητά έξω και απευθείας πήραμε στην Amelia και στο Άλεξ για να έρθουν.
Π: Άλεξ μπορείς να μιλήσεις?
ΑΝ: Amelia έλα στο σχολείο!
ΑΛ: Ναι Πένι γιατί?
Α:Γιατί τι έγινε!?
Π: Δεν θα μας αφήσουν να λείψουμε θα χρειαστεί να βάλεις υπογραφή.
ΑΝ: Μην ανησυχείς δεν μας επιτέθηκαν μία υπογραφή χρειαζόμαστε.
Π: Μπορείς?
ΑΛ: Ναι έτσι κι άλιος θα έπερνα την θέση κάποιου που λύπη σήμερα και δεν θέλω να δώσω τη θέσει σε κάποιον που είναι ήδη εξαντλημένος.
Α: Εντάξει.
Π: Τα λέμε.
ΑΝ: Θα μπορέσει να έρθει?
Π: Ναι, εσένα η αδερφή σου?
ΑΝ: Ναι.

                                                               {.......}

ΑΛ: Άργησα?
ΑΝ: Όχι, να και η αδερφή. Πάνω στην ώρα  ήρθες.
Π: Πάμε ?

                                                                {.......}

 
ΑΛ: Εγώ πρέπει να πηγαίνω τώρα επειδή με περιμένουν στο περιπολικό.
Π: Εντάξει.
ΑΛ: Τα λέμε στο σπίτι!
Α: Και εγώ να πηγαίνω.
ΑΝ: Οκ!
Α: Τα λέμε.
    Μήνα με  μόνοι μας, τι να κάνω τώρα?
ΑΝ: Θες να πάμε κατευθείαν σπίτι η να πάμε να πιείς τίποτα?
Π: Ότι θες εσύ.
ΑΝ: Τότε δεν θα σε ρωτούσα. Θα σου έλεγα να πάμε να πιείς τίποτα αλλά σκέφτηκα μήπως δεν έχεις όρεξη.
Π: Καλά πάμε.
ΑΝ: Ωραία.
   Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πλησιάσαμε την ποιο κοντινή καφετέρια.
ΑΝ: Ας κάτσουμε εδώ.
Π: Ωραία είναι!
ΑΝ: Σε αρέσει?
Π: Ναι.
  - Τι θα παραγγείλετε?
ΑΝ: Έναν φρέντο σπρέσο μέτριο και εσύ Πένι?
Π: Εμ...μία βυσσινάδα.
ΑΝ: Ευχαριστούμε.
  Μόλις έφυγε αρχίσαμε να μιλάμε.
ΑΝ: Νιώθω πως κάτι σου λείπει.
   Εκείνη την ώρα ξαφνιάστηκα.
  - Συγγνώμη η παραγγελία σας.
  ΑΝ: Ναι, ευχαριστούμε.
Μόλις έφυγε ξανά μπήκε στο θέμα αυτό.
ΑΝ: Αν θες πες μου τι σε απασχολεί.
Π: Λοιπών είναι πολλά πρώτον οι γονείς μου και δεύτερον μου λείπει η χώρα μου και η παρέα μου.
ΑΝ: Μπορώ να σου υποσχεθώ για τους γονείς σου πως θα τους σώσουμε οστόσω για την παρέα σου θα πας να τους δεις μόλις τελειώσουν αυτά.
  Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και με λύπη.
ΑΝ: Πένι?
Π: Ναι?
ΑΝ: Όταν φτάσεις σε ένα σημείο στην εκπαίδευση και είσαι έτοιμη θα πρέπει να πάμε να ανακοινώσουμε πως η διάδοχος του Βασιλείου ζει.
Π: Μέχρι πόσο θα κρατήσει η εκπαίδευση?
ΑΝ: Ανάλογα με την επίδοση σου.
Π: Οι γονείς σου ξέρουν πως είμαι η διάδοχος?
ΑΝ: Ναι.
Π: Θα πάμε από το σπίτι μου να το συμμαζέψω?
ΑΝ: Να το συμμαζέψεις ναι να μείνεις όχι .
Π: Γιατί?
ΑΝ: Επειδή δεν είναι ακόμα ασφαλής.
Π: Μέχρι πόσο ακόμα?
ΑΝ: Μέχρι περάσει ο κίνδυνος!
Π: Τουλάχιστον μπορώ να το καθαρίσω το σπίτι?
ΑΝ: Ναι.

                                                                 {.......}

     Είμαστε σπίτι και κάνουμε ξανά προπόνηση.
ΑΝ: Σταμάτα τώρα.
Π: Τελειώσαμε!
ΑΝ: Όχι! Έβαν?
Ε: Ναι!
ΑΝ: Θέλω να κάνετε μία επίδειξη.
Π: Τι?
Ε: Ναι.
ΑΝ: Έτοιμοι?
Π: Όχι?
ΑΝ: Πάμε!
     Άρχισα να κάνω επίθεση και ήδη βρισκόμουνα κάτω.
Π: Άου!
Ε: Σε χτύπησα?
Π: Όχι, καλά είμαι, είσαι πολύ γρήγορος δεν είναι δίκιο!
ΑΝ: Δεν υπάρχει δίκιο ανάμεσα σε εσένα και με αυτούς, θα κάνουν τα πάντα να σε σκοτώσουν και να πάρουν την βασιλεία.
Π: Αν την θέλουν τόσο πολύ, γιατί δεν την έχουν πάρει τόσο καιρό?
ΑΝ: Επειδή ζεις και όσο ζει η διάδοχος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Π: Κι αν το  κάνουν?
ΑΝ: Θα πέσει πάνω τους μία κατάρα.
Π: Τι κατάρα?
ΑΝ: Κανείς δεν ξέρει, το είχε προσπαθήσει ο Dio αλλά κανείς δεν ξέρει γιατί δεν το ξανά προσπάθησε.
Π: Ο τέλεια!
ΑΝ: Συνεχίζουμε. Έτοιμοι? Πάμε!

                                                                {.....}

ΈΝΑΣ ΜΉΝΑΣ ΜΕΤΆ

  Οι μέρες περνάνε με την εκπαίδευση μου, είμαι σε έναν καλό δρόμο. Τα αντανακλαστικά μου ήταν καλά και τώρα έγιναν ακόμα ποιο καλύτερα.
Σε λίγες ώρες θα πάω να καθαρίσω και το σπίτι μου, έχω παρακαλέσει το Άντριουμ να πάω να μείνω εκεί και ως γνωστή απάντηση λέει (όχι δεν είναι ακόμα ασφαλής να μείνεις μόνη σου) έχω βαρεθεί να ακούω το ίδιο πράγμα.
ΑΛ: Πένι!
Π: Ναι?
ΑΛ: Ετοιμάσου να πάμε να καθαρίσουμε  το σπίτι.
Π: Τώρα θα πάμε ?
ΑΝ: Ναι.
Π: Οκ, πάω να ετοιμαστώ.
 

                                                                  {.....}

Π: Είμαι έτοιμη!
  Φόρεσα κάτι ρούχα που δεν χρειάζομαι.

ΑΝ: Θα έρθω και εγώ.
Π: Δεν χρειάζεται.
ΑΝ: Ααα, θα έρθει και η Amelia.
Π: Δεν με ακούς?
ΑΝ: Πάμε?
Π: Άντριουμ!
ΑΝ: Θέλω να βοηθήσω.
Α: Πένι άστον είναι τόσο ξεροκέφαλος πάμε?
Π: Καλά.
   βγήκαμε έξω για να πάρουμε τα αυτοκίνητα ως γνωστών θα πήγαινα με τον Άλεξ.
ΑΝ: Πένι εσύ μαζί μου και εσύ Amelia με τον Άλεξ.
ΑΛ: Οκ.
   ''Γιατί?''μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο χωρίς να πω πολλά.
ΑΝ: Εε! Άλεξ!
ΑΛ: Ναι!
ΑΝ: Θα περάσουμε από ένα σούπερ μάρκετ να πάρουμε καθαριστικά και μετά θα έρθουμε.
ΑΛ: Οκ!
Π: Άντριουμ δεν χρειάζεται να βοηθήσεις.
ΑΝ: Βοηθάω επειδή δεν θέλω να κουρευτείς, είσαι ήδη εξαντλημένη από την εκπαίδευση, δεν θέλω να πάθεις κάτι κακό.
Π: Μην ανησυχείς δεν θα πάθω τίποτα.
ΑΝ: Αν πάθεις πως θα ζήσω εγώ μετά.
Π: Είσαι γλύκας τελικά!
  Τον τράβηξα το μάγουλο.
Φτάσαμε σέ ένα κοντινό σούπερ μάρκετ κοντά στο σπίτι μου και κατεβήκαμε να πάρουμε τα πράγματα .
Π: Γειά σας!
  Χαιρέτισα την μεγάλη σε ηλικία υπάλληλο.
  - Χαίρετε.
ΑΝ: Τι θα πάρουμε για αρχή?
Π: Ένα καλάθι για να τα βάλουμε μέσα.
ΑΝ: Αυτό το βήμα το ξέρω, έχω ξανά πάει σε μαγαζί.
  Εκεί με έφυγε ένα γέλιο που ακούστηκε λίγο.
ΑΝ: Γελάς?
Π: Ναι....!
ΑΝ: Τι θα πάρουμε?
Π: Πάμε από δω. Για κράτα λίγο το καλάθι.
ΑΝ: Ναι.
Π: Θα πάρουμε αυτό μου φαίνεται καλό.
    Αφού πήραμε αυτά που θέλαμε πήγαμε προς το ταμείο, δεν είχε πόλυ κόσμο δύο περίμεναν μπροστά μας.
Π: Πόσο κάνει?
  - Πόσο ωραίο ζευγάρι που είστε, κάνει 25,68£ ''Λίρες''  (δηλ.29,99€)
Της χαμογέλασα και πήγα να βγάλω τα λεφτά από το πορτοφόλι μου και με τράβηξε να τα βάλω πάλι μέσα.
ΑΝ: Θα πληρώσω εγώ.
Π: Δεν χρειάζεται.
  Είπα με ευγενικό τρόπο.
ΑΝ: Όχι, εγώ θα τα πληρώσω.
Π: Είπα κάτι.
   Αυτό το είπα μέσα από τα δόντια μου για να μην τσακωθούμε.
ΑΝ: Θες να μαλώσουμε?
Π: Καλά!
  Την χαμογέλασα και την απάντησα.
Π: Αυτός θα πληρώσει.
    Την πλήρωσε και τα βάλαμε στο πορπαργκαζ του αυτοκινήτου και αναχωρήσαμε προς το σπίτι μου. Δεν μίλησα καθόλου την διάρκεια.
ΑΝ: Φτάσαμε!
Π: Ναι....
  Πήγα να βγω από το αυτοκίνητο και η πόρτα έκλεισε και εγώ έκατσα ξανά στην θέση μου.
Π: Τι έγινε?
ΑΝ: Τίποτα, απλά θα ήθελα ένα φιλί πρώτα και μετά να μπούμε μέσα.
  Τον δίνω ένα πεταχτώ και με κράτησε πάλι στην θέση μου και με φίλησε με πάθος αυτή την φορά. Μου ήταν δύσκολο να αναπνεύσω, μάλλον και αυτός δυσκολεύονταν, άκουγα την ανάσα του βαριά.
ΑΝ: Πένι?
Π: Ναι?
ΑΝ: Δεν μπορώ άλλο φοβάμαι μην σε δαγκώσω.
   Δεν μίλησα και σταμάτησα όσο και να μην μπορώ να σταματήσω αυτό το φιλί.
ΑΝ: Συγγνώμη, πάμε μέσα.
  Του χαμογέλασα και βγήκα από το αυτοκίνητο. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και μπήκαμε μέσα.
Π: Ήρθαμε!
  Τους φώναξα και από'σο είδα είχαν ξεκινήσει το καθάρισμα.
ΑΛ: Εδώ!
Π: Βλέπω ξεκινήσατε, γιατί δεν μας περιμένατε?
  Έρχετε προς το μέρος μου και βάζει το χέρι του στους όμμους μου.
ΑΛ: Αδερφούλα ας μην αργούσες με τον κύριο απο'δω.
   Κοκκίνισαν σαν ντομάτα εκείνη την ώρα και αυτός ο...ο... Χαζός γελούσε.
Π: Ήμασταν στο σούπερ μάρκετ.
ΑΛ: Ναι, και το αυτοκίνητο εδώ και...15 λεπτά είναι έξω από το σπίτι , λίγο παράξενο μου φαίνεται.
Π: Τέλος πάντων ας ξεκινήσουμε το καθάρισμα!
   Ξεκινήσαμε να βγάζουμε τα πράγματα από την σακούλα και αρχίσαμε το καθάρισμα. 

            
                                                           {........}

ΜΕΤΆ ΑΠΌ 4 ΏΡΕΣ

ΑΛ: Αχ, Τελειώσαμε.
   Κάτσαμε στους καναπέδες τόσο εξαντλημένοι.
Π: Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
ΑΛ: Και εγώ.
Π: Εσείς οι δύο.
Α: Μια χαρά είμαι.
ΑΛ: Τι??
ΑΝ: Και εγώ.
  Είπε με ένα στραβό χαμόγελο.
Π: Αα, ναι, ξέχασα εσείς δεν κουράζεστε, την καλύτερη δύναμη που έχουν οι βρυκόλακες.
    Γέλασαν και ο Άντριουμ με έτριψε το κεφάλι που σαν να είμαι μικρό παιδάκι.
Α: Πένι?
Π: Ναι?
Α: Έχεις καμία φωτογραφία από' ταν ήσουν μικρή.
Π: Ναι αλλά άστο τώρα κάπου εδώ γύρο θα είναι.
Α: Έλα ρε Πένι!
ΑΝ: Αν δεν θέλει άστην.
Α: Καλά.
Π: Καλά θα τις φέρω λόγο της Amelia.
Α: ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ! Πένι μου!
   Πήγα σε ένα συρτάρι και έψαχνα.
Π: Μα που πήγε? είναι των γονιών μου και του Άλεξ. Που είναι?μμμμμ!
Α: Αν δεν το βρίσκεις άστο!
Π: Α! Να το! Το βρήκα!
  Πήγα ξανά στην θέση μου με το άλμπουμ. Έκατσα στην μέση και αρχίσαμε να βλέπουμε τις παλιές και όχι και πολύ καλές φωτογραφίες μου, θα έλεγε κανείς πως κοκκινίσα επειδή κάποιες φωτογραφίες είμαι με μία πάνα και χωρίς ρούχα και αυτό είναι λίγο άβολο. Τουλάχιστον τους έκανα να γελάνε μαζί μου.
Π: Λοιπών λέω να μην δούμε άλλες.
Α: Ένταξη, να δούμε από το γάμο των γονιών σας?
Π: Εμμμ.....Ναι.
   Πήγα άφησα το δικό μου και γίρισα με το άλμπουμ των γονιών μου, να πω την αλήθεια ένιωσα πόνο που ακόμα δεν τους βρήκαν και νεύρα που δεν τους βρήκα εγώ ακόμα. Πήγα έκατσα ξανά στην θέση μου και εκεί άρχισα να ξεφυλλίζω το άλμπουμ.

Α: Τι ωραίο είναι το άλμπουμ, άνοιξε το.
  Την χαμογέλασα και άρχισα να το ξεφφυλλίζω, μόλις τους είδα ένα δάκρυ ξεχείλισε από το μάτι μου, προσπάθησα να το κρατήσω, μου ήταν αδύνατο.
Α: Είναι πολύ όμορφοι.
  Είδε την φωτογραφία που είναι και οι δύο στην εκκλησία, η μαμά μου με ένα εκπληκτικό νυφικό και ο πατέρας μου με ένα πανέμορφο κουστούμι.

Π: Ναι, είναι πολύ......
  Έβαλα τα κλάματα με λυγμούς, δεν μπόρεσα να το καταπολεμήσω το πόνο που ένιωθα μέσα στη καρδιά μου.
ΑΝ: Πένι? Κλαίες?
Π: Όχι απλά...
ΑΛ: Έλα εδώ.
   Μου είπε και σήκωσε την Amelia για να κάτσει δύπλα μου.
ΑΛ: Μην κλαίες, θα τους βρούμε.
ΑΝ: Πένι! Κοιτάμε λίγο.
   Γύρισα να το κοιτάξω, αυτός με κοιτούσε μέσα στα μάτια.
ΑΝ: Θα πάμε να τους βρούμε όταν θα είσαι  έτοιμη δεν θέλω να πάθεις τίποτα μέχρι τότε, μέχρι να αρχίσεις να προστατεύσεις το εαυτό σου, θα σε προστατεύω εγώ. Εντάξει?
Π: Ναι.  
ΑΛ: Πένι θες να κοιμηθείς λίγο?
Π: Είμαι λίγο κουρασμένη.
   Του απάντησα με κόκκινα μάτια.
ΑΝ: Θα την πάω εγώ στο δωμάτιο της, σε πηράζει?
ΑΛ: Όχι πηγένετει, πρώτη πόρτα αριστερά.
ΑΝ: Εντάξει. Πένι πάμε?
Π: Ναι.
ΑΝ: Πάρτε τον Έβαν να έρθει.
Α: Εντάξει.
    Ανεβήκαμε της σκάλες και μπήκαμε στο δωμάτιο μου, πλησιάσαμε το κρεβάτι μου και έκατσα.
ΑΝ: Εγώ να πηγαίνω τώρα.
Π: Άντριουμ?
ΑΝ: Ναι
Π: Μπορείς να κάτσεις μέχρι να με πάρει ο ύπνος?
ΑΝ: Ναι.
     Έκανα ποιο μέσα για να κάτσει. Με αγκάλιασε γύρο από την μέση μου. Μετά γύρισε το κεφάλι του στο αυτί μου.
ΑΝ: Ότι και να γίνει εγώ θα είμαι εδώ και θα σε προστατεύω.
Π: Άντριουμ?
ΑΝ: μμμμ?
Π: Φοβάμαι να φτάσει εκείνη η μέρα.
ΑΝ: Είσαι ποιο δυνατή από όσο φαίνεσαι, μην φοβάσαι.
Π: Είμαι δειλή.
ΑΝ: Αυτός που είναι πραγματικά δυνατός μέσα του φοβάται, αυτός που θέλει να δείχνει στους άλλους το πόσο δυνατός είναι, είναι δειλός και θέλει να το κρύψει με μία μάσκα. Εσύ είσαι πραγματικά δυνατή.

📌Γειά σας να ένα πόλυ μεγάλο κεφάλαιο.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτό το βιβλίο
Πίσω στο θέμα μας η Πένη φοβάται για αυτό το πόλεμο. Πόσο σοβαρός είναι?
Θα τα καταφέρουν?