Σαν σε όνειρο θα θυμάμαι 'κείνη τη στιγμή,

Τη στιγμή εκείνη που αντίκρισα, των ματιών σου το γαλάζιο φως,

Τη λάμψη την ουράνια που πηγάζει απ' τη βαθιά σου πίστη,

Τη λάμψη την ουράνια που ασπίδα είναι της ψυχής σου,

Μιας ψυχής που στης Εδέμ τον κήπο κατοικεί.

Σαν σε όνειρο θα θυμάμαι 'κείνη τη στιγμή,

Που κράτησα το χέρι σου και βρέθηκα στους ουρανούς,

Τη στιγμή που πέταξες και φως μάζεψες απ'τ' άστρα,

Φως να το σκορπίσεις στο σκοτάδι και το φόβο,

Που τύραννοι είναι του κόσμου των θνητών.

Δεν λησμόνησα ποτέ πως αρκούσανε διό λέξεις,

Διό λέξεις βγαλμένες απ'τα βάθη της καρδιάς σου,

Βγαλμένες απ' το θείο άσμα που τραγουδά το πνεύμα σου,

Για να βρω το μονοπάτι του φωτός,

Το μονοπάτι των αγγέλων,

Το μονοπάτι που μ'οδηγεί, στη ζεστή σου αγκαλιά...

"Σ'αγαπώ"

Αθάνατη ανάμνηση θα μείνει 'κείνη η στιγμή,

Αθάνατη σαν την ελπίδα που κατοικεί,

στην ευγενική σου την ψυχή...