Στο χαμηλα φωτισμένο γραφείο του τελευταίου ορόφου ενός από τα ψηλότερα κτίρια της πόλης η κλεψύδρα κυλούσε αντίστροφα για την ζωή του παραγωγού και στενού του συνεργάτη Τζορτζ που σπαρταρούσε σαν ψάρι έξω από το νερό ανάμεσα στα πλοκάμια των δυνατών χεριών του .

Η Σελινα αποφασισμένη να μην τον αφήσει να διαπράξει το έγκλημα και να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ίσως από τα σίδερα άρπαξε με δύναμη τον αριστερό καρπό του χαρίζοντας πολύτιμες ανάσες στον Τζορτζ που παρόλη την αισχρή συμπεριφορά δεν άξιζε τέτοιο φινάλε .

<< Έληξε το αστειάκι Ρικάρντο σήκω φύγε από εδώ !>> αναφώνησε λαχανιασμενη σκουπιζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπο της λίγο προτού σαν λιοντάρι που βρυχάται μούγκρισε πεισμωμένος τυλίγοντας εκ νέου τα χέρια του γύρω από το λαιμό του άτυχου άνδρα όπου βρέθηκε απροετοίμαστους για τον δεύτερο γύρο .

<< Όχι τόσο εύκολα παλιόφιλε ήρθε η στιγμή να αντιληφθείς πως η Σελινα δεν είναι από τα κοριτσάκια που ξάπλωσαν στο γραφείο σου πουλώντας το κορμί τους για ένα ρόλο ! Αρκετά άκουσες εγώ θα είμαι ο τιμωρός σου !!>> στρίγκλισε γνωρίζοντας καλά το βρωμερό παρελθόν του συνεργάτη που μέχρι πρότινος δεν τον ενοχλούσε μη επεμβαίνοντας σε ξένα χωράφια .

Μέσα από κοφτές ανάσες το θύμα του κατάφερε να ψελλίσει << Άφησε με και θα την κάνω την Πιο μεγάλη σταρ ! >> προσπάθησε να τον δελεάσει με φρούδες υποσχέσεις χορεύοντας με τον τρόμο όπου τον είχε καταλάβει .

<< Τελείωνε επιτέλους άφησε τον αυτή την στιγμή τρελάθηκες; Εσύ είσαι φονιάς σε παρακαλώ φύγε !>> έσκουζε τρεμάμενη εκείνη τραβώντας με όλη την δύναμη της προς τ πίσω τα χέρια του έως ότου η λαβή του χαλάρωσε ενώνοντας το βλέμμα της με το δικό της εισβάλοντας στον κόσμο της .

Η ικεσία στα βάθη τους φάνταζε αρκετή ώστε να κατευνάσει την οργή του Ενώ παρατήρησε όσο είχε ομορφύνει πολύ τελευταία ίσως και λόγω του μυστικού όπου έκρυβε στο σώμα της , αναλογίστηκε εστιάζοντας φευγαλέα στην κοιλιά όπου είχε αρχίσει να φουσκώνει .

Διώχνοντας βιαστικά το σκίρτημα που έσκισε τα στήθια του στα δύο έσπρωξε με φορά σαν άδειο κουφάρι το σώμα του άνδρα όπου εγείρε πάνω στο γυάλινο γραφείο προτού πέσει στο έδαφος , ο Τζορτζ σοκαρισμένος άγγιζε το λαιμό του τον έτσουζε ακόμη και στο εσωτερικό του τόση δύναμη είχε καταβάλει .

Βρίσκοντας ξανά για μερικά Δευτέρα την ανάσα του εστίασε στο αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο του που δεν είχε σταματήσει να του ρίχνει φαρμακερά βλέμματα << Σε συγχωρώ πράττοντας το καθήκον σου να υπερασπιστείς την γυναίκα όπου αγαπάς ! Παρακαλώ αφήστε με Μόναχο . Όσο για εσένα Σελινα αύριο θα πας κανονικά στο εξωτερικό γύρισμα με μόνη διαφορά πως ο συμπρωταγωνιστής σου αντικαθίσταται από σήμερα . Την θέση του παίρνει ο Ρικάρντο η χημεία μεταξύ σας είναι εκρηκτική . Καλό σας βράδυ .》

Ένα μειδίαμα άστραψε στα χλωμά χείλη του για κάποιο δικό του λογο που δεν θελησε να μοιραστει ακουγοντας την βαρια ανασα της πλαι του ξυπνωντας τις αισθησεις του οπως παντα με αυτον τον παραδοξο τροπο με ενα παθος ομοιο με ωκεανο .

Στραφηκε προς το μερος της προτου σχολιασει την απροσδοξητη πρόταση του συνεργατη του θεε μου το χρωμα ειχε στραγγιξει απο καθε πορο του σωματος της ενω βαθεια μεσα στην ματια της η θλιψη αναμεμιγμενη με οργη του ξεσκισε τα σωθικα και εφταιγε αυτος .

Απεφυγε περιτεχνα το βλεμμα του στρεφοντας το προς τον Τζορτζ ρωτοντας πως αισθανοταν ακουμποντας ανεπαισθητα τκν ωμο του με χερια που ετρεμαν 《 Ομολογω πως σου χρωστω μια εξηγηση Σελινα ..ημουν απαραδεκτος !》ψιθυρισε για πρωτη φορα στην ζωη του ντροπιασμένος.

《 Αν και ειμαι υπο την επηρεια σοκ ακομη θα τολμησω να δεκτω την απολογια σας κυριε με την υποσχεση να μην επαναληφθουν ομοιες συμπεριφορες 》κατεληξε λυτρωμενη αποδικνυοντας ποση μεγαλοψυχια διεθετε .

Της χαμογελασε δειλα επισφραγιζοντας την υποσχεση του ενω την ιδια ωρα αρπαζε την δερματινη τσαντα της απο την πολυθρονα κρεμωντας την στον ωμο ειχε ερθει η ωρα να αποχωρησει 《 Εμενα με συγχωρειτε ..με περιμενουν για φωτογραφιση απο ωρα σε ωρα ! Ας ξεχασουμε για το καλο ολων μας τι συνεβη εδω μεσα ! Εις το επανιδειν !》ανακοινωσε βιαστικη ανοιγοντας την πορτα αδιαφορη για τις αντιδρασεις των δυο ανδρων .

Δεν του εριξε ουτε ενα βλεφαρο ετσι περαστικο παρατηρησε ενοχλημενος ενω εβραζε στο ζουμι του εξαλλος παρατηρωντας με την ακρη του ματιου τον Τζορτζ να βαριανασαινει 《 Θα με σκοτωνες αληθεια ; Για μια γυναικα ; Τοσα πολλα σημαινει για εσενα λοιπον ;》

《 Δεν εχεις ιδεα !
Παω να την προλαβω εαν επιθυμεις να ληξει η συνεργασια μας θα το σεβαστω !》αποκριθηκε κοφτα διασχιζοντας το κατωφλι απο οπου μολις ειχε περασει αφηνοντας παρακαταθηκη το μεθυστικο αρωμα της .

Πατουσε ξανα και ξανα επιμονα το κουμπι του ασανσερ οπου δεν ελεγε να ξεκολλησει απο τον δεκατο οροφο νευριασμενος κλωτσησε την πορτα να παρει ηθελε τοσο να της μιλησει μα οπως ολα εδειχναν δεν θα την προλαβαινε , ξαφνου αφηρημενος παρατηρησε την πορτα του ασανσερ να ανοιγει εμπρος του διαπλατα αντικρυζοντας την στο βαθος μεταξυ δυο εργαζομενων της εταιρειας .

Ξεροκαταπιε σαν τα βλεμματα τους συναντηθηκαν ποσο μαλλον οταν τα σωματα τους ηρθαν σε αποσταση αναπνοης ακουμποντας το ενα το αλλο αναβοντας μικρες φωτιες ,η γνώριμη φλόγα αναμεσά τους δεν έλεγε να σβήσει όσο κι αν η λογική τους πρόσταζε.

Πλησίασε μερικά βήματα πιο κοντά ακόμη σκύβοντας να ψιθυρίσει στο αυτί της «Σε βλέπω που ιδρώνεις ! Δεν μπορείς να μου κρυφτείς σκεφτόμαστε το ίδιο ακριβώς πράγμα ! Στο ασανσέρ βρισκόμαστε ξέρω ότι με ποθείς κι ας υπάρχει ο Λεονάρντο αναμεσά μας !»

Αποτραβήχθηκε με ύφος αποστροφής στρέφοντας παράλληλα την προσοχή της αλλού στον ανδρα οπου στεκόταν σοβαρός χαζεύοντας τον λογαριασμό του στο φειςμπουκ ώσπου η πόρτα άνοιξε διάπλατα στον δωδέκατο όροφο του κτιρίου και οι δυο άνδρες αποχωρήσαν αφήνοντας τους μονούς .

Αμήχανη σιωπή τους τύλιξε από τις σιωπές τις ηλεκτρισμένες με διάφορων ειδών συναισθήματα που σε κατακλύζουν σώμα και ψυχή μα η γλώσσα δεν λύνεται ώστε να τα εκφράσεις ακόμη κι αν την πιέζεις πεισματικά .

Στράφηκε προς το μέρος του επιτέλους παρατηρώντας τον είχε αλλάξει αρκετά από την τελευταία φορά που τον είχε συναντήσει , θα γινόταν πατέρας άλλωστε για εαν παιδί ξένο οπού δεν γνώριζε ένα είναι καν δικό του κι που δέχτηκε με χαρά σε αντίθεση με το δικό της που πάσχιζε να εξασφαλίσει με ένα γάμο παρωδία .

Οργή την κατέκλυζε ίσως και μίσος μα σιγουρά μια ανεξέλεγκτη μανία για εκδίκηση είχε γεννηθεί και ριζώσει μέσα της τρεφόταν μέρα την μέρα από την απογοήτευση και την πικρία που αισθανόταν κάθε φορά που πρόβαρε το λευκό ποτισμένο με δάκρυα νυφικό της , κάθε ώρα που έφερνε στο νου τον δικό της εφιαλτικό πατερά που φρόντισε για την μοίρα της προτού γεννηθεί .
Δεν χρειάζονταν πολύ για να μετατραπεί ερωτάς σε μίσος και το πάθος σε ακόρεστη μανία !

« Δυο λογία θα σου πω και ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που βρισκόμαστε ! Ο Λεονάρντο φέρθηκε πιο αντρίκια ακόμη κι από σένα έναν δειλό που δεν τολμά να αναγνωρίσει το παιδί του ! Ενώ για ένα ξένο αμφίβολου πατρότητας όρισε ημερομηνία γάμου ! θλίβομαι για εσένα ειλικρινά ! Δεν θέλω ούτε να σε ξέρω ! Αυτή την εβδομάδα παντρεύομαι τον αδερφό σου μην τολμήσεις να πατήσεις στην τελετή στο απαγορεύω ρητώς εγώ η ιδιά !» αποκρίθηκε επιθετικά δίχως να περιορίζει το θυμό της .

Γέλασε ειρωνικά όπως έδειχνε αλλα μεσα του άλλη αντιμετωπίση είχαν τα λεγόμενα της « Ενώ εσύ δεν είσαι δειλή που παντρεύεσαι έναν πάμπλουτο μόνο και μόνο για να εξασφαλίσεις την άνετη ζωή στο παιδί που περιμένεις ε ? Μονάχα εγώ έχω τα πρωτεία ?
Πίστεψε με πως υπάρχουν λόγοι που εμείς οι δυο δεν μπορούμε να είμαστε μαζί αν ήξερες ίσως κατανοούσες ! Από την άλλη μην ανησυχείς προτού μου απαγορεύσεις να παρευρεθώ είχα ο ίδιος προθυμοποιηθεί ..δεν θα είναι άλλωστε ευχάριστο θέαμα !»

« Ποσό εγωιστής είσαι τελικά ! Ακόμη και τώρα την ύστατη στιγμή δεν κάνεις πίσω με αφήνεις στο έλεος ενός άνδρα που δεν πρόκειται να αγαπήσω ! Εγκαταλείπεις το παιδί σου να το αναθρέψει άλλος ! Κάποια μέρα θα το μετανιώσεις Ρικάρντο ορκίζομαι θα μετανιώσεις πικρά !» στρίγκλισε θυμωμένη λίγο προτού τρέξει μακριά αφήνοντας τον πίσω να κάνει παρέα με τις ενοχές που θα τον κυκλώνουν τα βραδιά κρύβοντας τελευταία στιγμή όπως η ιδιά νόμισε τα γυαλιστερά σαν ύαινάς βουρκωμένα μάτια.

« Ναι σε αφήνω σε εκείνον και είμαι ένας τιποτένιος γι' αυτό ! Μου αξίζει να πληρώσω !»ψέλλισε πικραμένος δίχως να έχει κουράγιο να περπατήσει του αρκούσε να κουρνιάσει σε μια γωνιά με ένα μπουκάλι ουίσκι πλάι του πασχίζοντας να ξεχάσει τα πάντα !

Ποδοβολητά βίαια κι βιαστικά ακούγονταν ολοένα πιο δυνατά στα σκαλοπάτια του κτιρίου ο Τζορτζ θορυβημένος έβγαλε από το κλειδωμένο συρτάρι ένα περίστροφο οπλίζοντας , γνώριζε πως θα επέστρεφε να ολοκληρώσει την αποστολή δεν θα άφηνε να ζήσει το κάθαρμα που τόλμησε να απλώσει τα βρωμερά χέρια του στην σάρκα της .

Ακολουθήσε σιωπή έπειτα από τον δυνατό απόηχο των βημάτων μονάχα την γοργή ανάσα του αφουγκραζόταν μεσάμέσα στον πανικό η καρδιά του λυσσομανούσε χτυπώντας ανέλεγκτα ο επικείμενος κίνδυνος του πάγωνε το αίμα ο Ρικάρντο ήταν ένας άνδρας αποφασιστικός δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του .

Το στρογγυλό πόμολο στράφηκε με φοράφόρα σπέρνοντας τον τρόμο στα έντρομα γυαλιστερά σκούρα καστανά ματιά του αντικρύζοντας ένα μαύρο γάντι να σπρώχνει μακριά την πόρτα ανοίγοντας διάπλατα , όπως το περίμενε ο Ρικαρντο είχε επιστρέψει όμως ποτέ είχε προλάβει να αλλάξει ρούχα ?
Αναρωτήθηκε αφού μόλις προ ολίγου είχε εγκαταλείψει το γραφείο , δεν ήταν δυνατόν μπας και τον γελούσε η όραση του ? Μπας κι άρχισε να τρελαίνεται ? ο μαυροντυμένος άνδρας έκλεισε πίσω την θύρα αμίλητος και σκυθρωπός !

Στα μάτια του καθρεπτιζόταν ο θάνατος και η τιμωρία τα χείλη του δυο λεπτές γραμμές τόσο σφιγμένα που είχαν ασπρίσει παντελώς κοντοστάθηκε κοιτάζοντας τον από επάνω μέχρι κάτω , φάνταζε να τον περιεργάζεται η ίσως υπολόγιζε την απόσταση που τους χώριζε έως τα χέρια του βαφτούν με το αίμα του .

« Επέστρεψες ε ? Δεν άντεξες να αφήσεις ατιμώρητη την ασυνειδησία μου ! Ένα λάθος έκανα να πειράξω την γυναικά οπού ποθείς ..είμαστε χρονια συνεργατες χρόνια συνεργάτες για όνομα του θεού μην με σκοτώσεις θα κινηθούν όλοι εναντίον σου ! Θα μπεις φυλακή όσον αφορά τις επιχειρήσεις σου θα φαλιρίσουν ! Λυπήσου με στο ξαναλέω !»

« Πάψε !» γρύλλισε κοφτά μεσά από τα δόντια βγάζοντας από την τσέπη του δερμάτινου μπουφάν του ένα χοντρό σχοινί τεντώνοντας το σε ίσια γραμμή . « Η προσβολή που έπραξες προς το πρόσωπο μου δεν δύναται να παραμείνει ατιμώρητη !
Είτε σου αρέσει είτε όχι ο θάνατος είναι μονόδρομος ..δεν δίνω δεκάρα για τίποτα από όσα είπες περί λύπησης δεν έχω μάθει να νιώθω οίκτο για τομάρια σαν το δικό σου όσο ακριβά κι αν το πουλάς .»
ψιθύρισε σκληρά και απειλητικά πλησιάζοντας με δυο δρασκελιές κοντά του ενώ εκείνος δεν θα καθόταν από την μεριά του ακίνητος ώστε να γίνει εύκολη λεία .

Βημάτιζε αργα αργά γύρω από το γραφείο έχοντας στραμμένα συνεχώς τα ματιάμάτια του προς τον διώχτη του που ακολουθούσε πιστά τα χνάρια του καλύπτοντας συνεχώς την απόσταση που τους χώριζε βαστώντας γερά το σχοινί αναμεσά στα μαύρα του δερμάτινα γάντια .

Αν προλάβαινε να πάει προς την πόρτα κι να καλέσει την ασφάλεια του ορόφου θα ευγνωμονούσε την τύχη του αιωνία μα εάν έπεφτε εν τελεί στα χέρια του θα αποχαιρετούσε την υπάρχουσα ζωή μια για πάντα . Έριξε μια βιαστική ματιά προς τα οπίσω απείχε ακόμη μερικά μετρά από την έξοδο προς την ζωή .

Ο δολοφόνος αμίλητος και σοβαρός έπαιζε μαζί του όπως η γάτα με το ποντίκι αφήνοντας τον σκόπιμα να παγιδευτεί στο ίδιο του το σχέδιο του χάριζε πολύτιμα δευτερόλεπτα και αναπνοές « Ποσά θέλεις να σε πληρώσω για λήξει εδώ αυτή η κτηνωδία ?» ρώτησε ξέπνοος παίζοντας το ύστατο χαρτί « Χα ..δεν χρειάζομαι τα βρωμερά χρήματα σου ! Θέλω να πληρώσεις με την ζωή σου που τόλμησες να ποθήσεις την γυναικά μου !» αυτό ήταν ! Αναλογίστηκε έπεφτε αυλαία όλα εδώ τέλειωναν για την πολυτελή ζωή του ο άνδρας δεν θα έκανε πίσω είχε έρθει επι σκοπού .

« Σου ζητώ για πολλοστή φορά ένα τεράστιο συγνώμη μέσα από την καρδιά μου ! Δεν φαντάστηκα ποσό σημαντική είναι η Σελινα για εσένα είναι πανέμορφη είσαι τόσο τυχερός που την έχεις δικιά σου όμως άφησε με μετάνιωσα το σφάλμα μου ! Φαντάσου εκείνη την έκφραση της θλίψης στο πρόσωπο της πως θα αντικρύσεις ξανά μετα τον θάνατο μου ? Οι ενοχές θα σε πνίξουν !» ένα σαρδόνιο χαμόγελο φώτισε προς στιγμήν το σκοτεινό πρόσωπο του .

« Ποσό πιο αηδιαστικός θα γίνεις ? Όσο περνάει η ώρα αναρωτιέμαι γιατί δεν σε στραγγαλίζω έως ότου το άψυχο σώμα σου πέσει με φορά στο γυαλιστερό σου πάτωμα !

Πίστεψε με ενοχές έχουν όσοι διαθέτουν ψυχή εγώ την έχω χάσει εδώ και χρονιά την δικιά μου ! Τέλειωσες !» πρόφερε αργόσυρτα ορμώντας κατά πάνω του αιφνιδιαστικά όπως ακριβώς υπολόγιζε .

Ο Τζορτζ έτρεξε με όλη του την δύναμη προς την έξοδο ανοίγοντας την πόρτα κατευθυνόμενος προς την σκάλα ώσπου τα παγωμένα χεριά του τυλίχθηκαν στον λαιμό του αρπάζοντας τον με δύναμη που τον έκανε να πονέσει , τα πρόσωπα τους ήρθαν σε αντιπαράθεση το μίσος ξεκάθαρα πήγαζε από κάθε πόρο του αθλητικού σώματος του !

Ένα βλέμμα αποστροφής φάνταζε αρκετό λίγο προτού επιλέξει τον τρόπο με το οποίο θα του στερούσε την ζωή είχε δυο επιλογές τα αχανή σκαλοπάτια πίσω του και το σχοινί αναμεσά στα χεριά του άραγε τι θα επέλεγε ?

« Κοίταξε με καλά υποκείμενο ! Αυτές είναι οι τελευταίες σου ανάσες ! Δεν θέλω να ξεχάσεις το πρόσωπο μου εκεί στον άλλο κόσμο που θα πας κι αν δεις την μητέρα μου δώσε χαιρετίσματα από τον δολοφόνο της !» τα μάτια του μελλοθάνατου άνοιξαν διάπλατα μπροστά στην εξωφρενική αποκάλυψη που ηχούσε στα αυτιά του .

« Σκο...Σκότωσες την ιδιά σου την μανά ? Θεέ μου ! Εσύ δεν διαθέτεις όντως ίχνος ψυχής ! Ίχνος ! Βοήθεια ασφάλεια γρηγορά !» φώναξε μέχρι να τον προδώσει κι η φωνή του καθώς το σώμα του γκρεμιζόταν με φορά στο πλάι της σκάλας στον ακάλυπτο κατηφορίζοντας έναν ένα βιαστικά τους ορόφους προτού προσγειωθεί στο ισόγειο .

Ο σεκιούριτι έκανε τον τελευταίο έλεγχο λίγο προτού κλειδώσει το κτίριο μέχρι την επόμενη βάρδια έως ότου αντίκρυσε έναν άνδρα να προσκρούει στο έδαφος με απίστευτη φορά ,ένα ουρλιαχτό φάνταζε αρκετός θρήνος για το πτώμα που είχε εμπρός του .

Έσπευσε σε βοήθεια αν και γνώριζε πως ηταν ηδη πολύ αργά το σώμα του άνδρα είχε συνθλιβεί ολοκληρωτικά ο αυχένας του είχε σπάσει το ίδιο χεριά και ποδιά που είχαν σχεδόν αποκολληθεί από το σώμα , το θέαμα γινόταν ολοένα πιο αποτρόπαιο καθώς το αίμα κύκλωνε τα παπούτσια του αποφάσισε να καλέσει την αστυνομία .

« Όλα δείχνουν αυτοκτονία ! Στεκόμουν εδώ κάνοντας τον καθιερωμένο έλεγχο την ώρα που το αφεντικό προσγειώθηκε στο έδαφος αφήνοντας την τελευταία του πνοή !» δήλωνε στο πλήθος δημοσιογράφων ο σοκαρισμένος αυτόπτης μάρτυρας του μοιραίου φινάλε στην τηλεόραση πίσω της .

Είχε κάνει μόλις ένα μπάνιο που την βοήθησε να χαλαρώσει κρατούσε στα χεριά της μια κούπα αχνιστό τσάι έτοιμη να καθίσει στον καναπέ αναπαυτικά με την ελπίδα να βάλει τις σκέψεις σε μια τάξη .

Μα μια πρόχειρη ματιά στην οθόνη απέναντι της φανταζε αρκετη να της κόψει την ανάσα διαβάζοντας την λεζάντα του δελτίου { Νεκρός ο διάσημος παράγωγος Τζορτζ υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες , έπεσε από ύψος 15 οροφών !} η κούπα γλίστρησε από τα χεριά της ενώ κι η ιδιά σωριάστηκε στο έδαφος μπροστά στο εύρος της είδησης .

« Σελινα σύνελθε κορίτσι μου ! Ξυπνά !» μια φωνή την επανάφερε στην πραγματικότητα από οπού βιαστικέ να το σκάσει ενώ όλα γύρω της σκοτείνιασαν , άνοιξε τα θολά ματιά της αντικρύζοντας το πρόσωπο του «Ρικάρντο ..»ψέλλισε ζαλισμένη χαϊδεύοντας ανεπαίσθητα το πιγούνι του « Έλα μωρό μου σήκω ! Λυπάμαι που σου χαλάω το όνειρο μα εγώ είμαι ο πατέρας του παιδιού σου !» σχολίασε ο Λεονάρντο καθώς απομακρυνόταν σκυθρωπός .

Κοίταξε βιαστικά γύρω της ηταν ξαπλωμένη στον καναπέ του ξενοδοχείου ενώ η τηλεόραση απέναντι της ηταν κλειστή για μια στιγμή πίστεψε πως είχε ονειρευτεί την δολοφονία του Τζορτζ μα η σπασμένη κούπα που φιγούραρε στο πάτωμα της επιβεβαίωσε το θλιβερό μαντάτο .

« Δεν είναι ώρα γι αυτά ! Έμαθες για τον θάνατο του παραγωγού της ταινίας μου έτσι ?»

« Έχει βουίξει ο τόπος γλυκιά μου ! Λένε πως αυτοκτόνησε !»

« Η μήπως τον δολοφονήσαν ?
Θεέ μου δεν είχε λόγο να αυτοκτονήσει τον είχα συναντήσει λίγο πριν τον θάνατο του ίσως με ενοχοποιήσουν εμένα ήμουν η τελευταία που τον είδε ζωντανό Λεονάρντο κινδυνεύω να με κλείσουν φυλακή !» αναφώνησε αγχωμένη βηματίζοντας πέρα δώθε αγνοώντας πως μερικά λεπτά πριν είχε σωριαστεί στο έδαφος .

Τα βελούδινα χεριά του τυλίχθηκαν γύρω από τους ωμούς της καθησυχαστικά « Ησύχασε γλυκιά μου δεν πρόκειται να αφήσω να σε βάλουν φυλακή ! Αλλωστε έχεις άλλοθι οι υπάλληλοι της ρεσεψιόν θα επιβεβαιώσουν την ώρα άφιξης σου στο ξενοδοχείο ! Για αυτοκτονία μίλησαν οι περισσότεροι το κτίριο ηταν άδειο ποιος είχε κίνητρο να τον βγάλει από την μέση ?» η ερώτηση του έμεινε μετέωρη αναμεσά τους καθώς ο νους της δεν χωρούσε την ιδέα να είχε δολοφονηθεί από τον Ρικάρντο ούτε σαν έννοια δεν άντεχε να το φανταστεί « Σωστά κάνεις !»απάντησε κοιτάζοντας το κενό παίρνοντας όρκο να μην αποκαλύψει σε κανέναν την παρουσία του εκεί .

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε μουντή και συννεφιασμένη δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ηταν η τελευταία ανάμνηση που είχε εκείνον να της χαϊδεύει τα μαλλιά προστατευτικά να της ψιθυρίζει γλυκόλογα να της λέει πως την αγαπά και πως όλα θα πήγαιναν καλά ένα κύμα ευφορίας την είχε τυλίξει λες και είχε κάποιο μαγικό τρόπο να της διώχνει το άγχος .

« Καλημέρα αγάπη μου σου ετοίμασα καφέ σήμερα προβλέπεται δύσκολη μέρα ! Ταξιδεύεις αν θυμάσαι καλά μετρά το γύρισμα σήμερα! Έτριψε τα ματιά της παρατηρώντας έκπληκτη πως είχε ξεχάσει να ξεβαφτεί έπειτα από την χθεσινή φουρτούνα που μυαλό για προσωπική φροντίδα , μια ελαφριά ναυτία αναστάτωνε προς στιγμήν το στομάχι της ενώ αισθανόταν μικρές πεταλουδίτσες να φτερουγίζουν στο εσωτερικό του .

« Έχεις δίκιο πως να ξεχάσω πως θα αντικρύσω την μητέρα μου έπειτα από τόσες ημέρες που έχω να την δω ! Ξέρεις ποσό μου έχει λείψει ! Άλλωστε εχω να επισκεφθώ το δημαρχειο για τις τελευταίες λεπτομέρειες του γάμου ..»

Ανακάθισε πλάι της φιλώντας πεταχτά τα ζουμερά χείλη που τον ερέθιζαν στον υπέρτατο βαθμό « Είσαι βέβαιη γι αυτό τον γάμο πλέον καλή μου ..?» ρώτησε κοιτώντας την κατάματα με προσδοκία ενώ εκείνη περιεργαζόταν την απάντηση που θα του έδινε .

« Θα είμαι ειλικρινής ..αυτό το γάμο τον βλέπω μονάχα ως εξασφαλίσει για το αγέννητο παιδί μου τίποτα παραπάνω !» η θλίψη επισκίασε από άκρη σ άκρη το ελκυστικό πρόσωπο του « Δυστυχώς το γνωρίζω από την πρώτη στιγμή ! Όμως δεν θα πάψω να ελπίζω αυτό το παιδί να μας ενώσει ξέρω πως όταν γεννηθεί θα γινώ ο τέλειος πατέρας για αυτό θα το αγαπώ θα το κατευθύνω να επιλεγεί το σωστό..»

« Ξεχνάς όμως κάτι πολύ σημαντικό ! Αν ..αποδειχθεί από το τεστ πως είναι του αδερφού σου..?» τον διέκοψε γερνώντας το κεφάλι της στο πλάι σκεπτική νιώθοντας το χάδι του στο πίσω μέρος του λαιμού της μια κίνηση που αφύπνισε ολόκληρο το κορμί της ενώ ένας αχνός αναστεναγμός ικανοποίησης ξέφυγε από τα χείλη της , τα φλεγόμενα μάτια του συνάντησαν τα δικά της περνώντας το πράσινο φως να συνεχίσει για πρώτη φορά .

Δεν έχασε χρόνο κόλλησε τα χείλη του επάνω στην επιφάνεια των χειλιών της απαιτητικά ,ακόρεστα , αδηφάγα ενώ η γλώσσα της δειλά μπλέκονταν με την δική του ανάβοντας ολοένα πιο πολύ την φλόγα αναμεσά τους το χέρι του ακούμπησε διστακτικά το στήθος της γεμίζοντας την παλάμη του παίζοντας παράλληλα με την θηλή της αισθησιακά .

Εγείρε πίσω το κεφάλι της απολαμβάνοντας την αίσθηση εγκαταλείποντας τις άμυνες του σώματος της αφηνόταν ολοκληρωτικά στο σαρωτικό άγγιγμα του όπως την πρώτη φορά που θεωρούσε πως έκανε ερωτά με τον Ρικάρντο .

Η σκέψη πως τον ποθούσε γνωρίζοντας την πραγματική του ταυτότητα τον ερέθιζε στον μέγιστο βαθμό ενώ γεννούσε μέσα στην καρδιά του αλλόκοτα συναισθήματα .

Με την σειρά της κατηφόριζε στα νυχιά της κατά μήκος της πλάτης του εξερευνώντας σταδιακά το άγνωστο κορμί του ενώ την ιδιά ώρα η γλώσσα του έπαιζε παιχνίδια στον τρυφερό λαιμό της , πνιχτοί αναστεναγμοί ηδονής πήγαζαν από το εσωτερικό της άρεσε ο τρόπος που την πολιορκούσε .

Ακολουθώντας ζαλισμένη κάθε κίνηση του επέτρεψε να την ξαπλώσει πίσω στο στρώμα κατεβάζοντας το λεπτό τιραντακι από το σατέν λευκό φανελάκι που φορούσε ,αισθανόταν τον ανδρισμό του αναμεσά στα πόδια της να αδημονεί να εισβάλει στον πυρήνα της .

Έκλεισε τα μάτια δίχως να αφήσει την λογική να την αφυπνίσει το κορμί της φλεγόταν εξίσου για τα χάδια του είχε καιρό να αισθανθεί τόση έξαψη ίσως έφταιγε και η εγκυμοσύνη αλλά τον ποθούσε τόσο οδυνηρά που θα μαστίγωνε αργότερα την αυτοσυγκράτηση της γι' αυτό .

Το άρωμα του κορμιού του της αποσπούσε την προσοχή η γεύση των φίλιων την απογείωνε η υφή των χεριών παραδεισένια πως μπορούσε να αντισταθεί ?

Τον άφησε να της αφαιρέσει το φανελάκι πετώντας το στο πάτωμα ενώ τα χείλη του ακουμπήσαν τα ερεθισμένα της στήθη για πρώτη φορά μια κραυγή ξέφυγε από τα πρησμένα χείλη της τόσο αληθινή που τρόμαξε ακόμη και την ιδιά , έπιασε τον εαυτό της να του βγάζει με μανία του πουκάμισο σχεδόν να του το σκίζει αφήνοντας φιλιά στο στήθος του .

Τα χεριά της κατηφόρισαν πιο χαμηλά χαϊδεύοντας τους σμιλεμένους κοιλιακούς του ενώ αναζητούσαν προς έκπληξίν της το σημείο οπού πήγαζε η φλόγα , σαν ακούμπησε το σκληρό ανδρισμό του βρυχήθηκε σαν παγιδευμένο λιοντάρι δυναμώνοντας την ηδονή .
« Με βασανίζεις..» ψιθύρισε ξέπνοος ενώ το χάδι της πίεζε ολοένα τις λεπτές αντοχές του .

« Ίσως και να μ αρέσει ..» αποκρίθηκε ζαλισμένη από ένα πρωτόγνωρο πάθος που κυριολεκτικά την είχε σαρώσει ενώ ξεκούμπωνε το παντελόνι του κατέβαζε το εσώρουχο του κι τον άφηνε να εισβάλει με φορά μέσα της απολαμβάνοντας την πληρότητα που αισθανόταν γατζωθηκε από πάνω του σπρώχνοντας το κορμι της όσο πιο βαθιά σπρώχνοντας σαν μεθυσμένη .

« Εισαι απίστευτη ! Μην σταματάς Σελινα σε θέλω !» ψιθύριζε τρελαμένος ενώ γίνονταν ένα ξανά και ξανά και καθώς ιδρώτας έλουζε τα γυμνά κορμιά τους .

Μια κραυγή ξεφευγε από τα χείλη της τόσο δυνατή που αντήχησε σε όλο το δωμάτιο καθώς η ηδονή έφθανε στην κορύφωση και για τους δυο που κολασμένα μοιράζονταν την δεδομένη στιγμή δίχως να υπάρχει αύριο μα καθώς η λογική ξεθόλωνε οι πρώτες ενοχές αρχίσαν να κάνουν την εμφάνιση τους .

Αποτραβήχθηκε ντροπιασμένη στην γωνιά του κρεββατιού καλύπτοντας την γύμνια της βιαστικά με το σεντόνι δεν τολμούσε να κοιτάξει προς το μέρος του άνδρα οπού μοιράστηκε το κορμι της με τον αδερφό του εν γνώση της αυτή την φορά !
Μα τι στο καλό είχε πάθει να επιτρέψει τέτοιο λάθος στον εαυτό της ? Τι είδους επιρροή ασκούσε επάνω της ο Λεονάρντο ? αναρωτήθηκε σοκαρισμένη ενώ πάσχιζε να ελέγξει την ανάσα της .

« Μετάνιωσες ηδη ?» ψιθύρισε χαμογελαστός αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει κατάματα είχε την όψη της ευτυχίας και της ικανοποίησης όλη η θλίψη είχε χαθεί μονομιάς , μα σαν να διέκρινε και κάτι άλλο την όψη του θριάμβου έναντι του αδερφού του που φθονούσε τόσο πολύ .

Μόλις του είχε παραδώσει το κλειδί του εαυτού της η τουλάχιστον αυτό πίστευε εκείνος μα θα τον διέψευδε σύντομα σηκώθηκε αδιάφορα κατευθυνόμενη προς το μπάνιο .

Αφησε το νερό να καθαρίσει την αμαρτία από πάνω της ενώ τα λογία που κάποτε είχε εκτοξεύσει εναντίον της ο Ρικάρντο επανέρχονταν να την στοιχειώσουν « Είσαι μια φθηνή !» μα ναι έτσι αισθανόταν τώρα ίσως ένα ψήγμα χειροτέρα .

Τον αντίκρυσε να πίνει καφέ τυλιγμένος με το λευκό μπουρνούζι του στον καναπέ παρακολουθώντας ειδήσεις που δεν είχαν άλλο θέμα συζήτησης από τον θάνατο του Τζορτζ , έδειχναν φωτογραφίες από το σημείο και ένιωσε να παγώνει ολόκληρη σαν αντίκρυσε την λίμνη αίματος που άφηνε πίσω του το πτώμα !

«Θεέ μου !» αναφώνησε τραβώντας την προσοχή του ενώ ηδη επιχειρούσε να κλείσει την τηλεόραση για να μην την αναστατώσει περαιτέρω .
« Μη ! Άφησε με να δω δεν είμαι κανένα μωρόν μπορώ να το αντέξω !» σχολίασε πλησιάζοντας να καθίσει στην πολυθρόνα αντί να καθίσει πλάι του .

« Ούτε να με πλησιάσεις δεν θέλεις ? Νόμιζα πως το θέλαμε και οι δυο!»

« Να πάρει έτσι είναι ! Μα επιβεβαιώσαμε με τον χειρότερο τρόπο όσα έλεγε για εμένα ο αδερφός σου είμαι μια τιποτένια ! Μπήκα αναμεσά σε δυο αδέρφια ποιος θα με συγχωρέσει τώρα ποιος ?
Ηταν ένα λάθος θέλω να το ξεχάσουμε σαν να μην συνέβη ποτέ !» αναφώνησε ταραγμένη ενώ δεν την χωρούσε ο τόπος σηκώθηκε και προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα με δάκρυα να βρέχουν το πρόσωπο της από την μια ο θάνατος του συνεργάτη της από την άλλη το μοιραίο λάθος που είχε πράξει .

Ντύθηκε βιαστικά φορώντας ένα πρόχειρο τζιν και ένα μαύρο μπλουζάκι ενώ φορούσε τα αθλητικά της έτοιμη για άλλη μια κουραστική ημέρα στο γύρισμα , μα πως μπόρεσε να το ξεχάσει ? Θα συμπρωταγωνιστούσε με τον Ρικάρντο!! Εκτός εάν τώρα που είχε πεθάνει ο παράγωγος αλλάζαν τα σχέδια και ήλπιζε ειλικρινά σε αυτό πως θα τον αντίκρυζε με τι μάτια ?

Λίγο προτού αφήσει πίσω της το δωμάτιο ένιωσε το άγγιγμα του να την συγκρατεί « Δεν έχεις να ντρέπεσαι για τίποτα ! Ο αδερφός μου έκανε τεράστια λάθη μαζί σου δεν του χρωστάς απολύτως τίποτα η ζωή σου ανήκει ! Άλλωστε περιμένει παιδί με άλλη που επέλεξε να παντρευτεί αυτό να θυμάσαι ένα παιχνίδι ήσουν μονάχα για εκείνον !»

«Ίσως έχεις δίκιο ..πρέπει να πηγαίνω έχω ετοιμάσει τις βαλίτσες μου θα τις μεταφέρει ένα ταξί στο αεροδρόμιο εδώ σε αποχαιρετώ ..θα σε ξαναδώ σε λίγες ημέρες στο γάμο μας !» σχολίασε στην προσπάθεια της να φύγει βιαστικά προκειμένου να γλιτώσει το φιλί του που δεν κατάφερε να απωθήσει .
« Να προσέχεις μωρόν μου θα είμαστε σε συνεχή επικοινωνία ! Με έκανες πολύ ευτυχισμένο !»

Μόλις εισέβαλλε στο πλατό βρήκε όλους τους μουδιασμένους από τους τεχνικούς μέχρι και το καστ της ταινίας συζητιόταν η παράξενη αυτοκτονία ενώ όλοι τους αγωνιούσαν για την τύχη της ταινίας αναμένοντας κάποια επίσημη ανακοίνωση των μέτοχων , η γνώριμη αδύνατη φιγούρα της Ντιανα εμφανίστηκε κοντά της .

« Καλημέρα στην πρωταγωνίστρια μας ! εμφανίστηκε μας για την αναστάτωση αλλά σήμερα δεν θα γίνει γύρισμα λόγω του ξαφνικού θανάτου του βασικού χρηματοδότη της ταινίας και σπόνσορα σου ! Από εδώ και πέρα η τύχη της βρίσκεται στον αέρα !»

« Κάνεις λάθος αγαπητή Ντιανα !» ακούστηκε η γνώριμη φωνή του στο βάθος αναγκάζοντας την καρδιά της να χτυπήσει δυνατά δεν είχε προετοιμαστεί να τον αντικρύσει όχι τώρα !

« Καλημέρα Ρικι ..σε τι ακριβώς λανθάνω ?» ρώτησε επικριτικά « Μην διαδίδεις μπαρούφες δημιουργώντας αρνητικές εντυπώσεις στους εργαζομένους και τους ηθοποιούς !
Η ταινία συνεχίζεται κανονικά έρχομαι έπειτα από έκτακτη μεταμεσονύχτια σύσκεψη μέτοχων είμαστε όλοι σύμφωνοι για την συνέχιση της με πρωταγωνίστρια την Σελινα !»

« Μα πως ..εμένα γιατί δεν με καλέσατε ? Και ποιος θα χρηματοδοτήσει τα γυρίσματα στο εξωτερικό ?»

«Το μεγαλύτερο βάρος το ανέθεσα ο ίδιος σε εμένα εγώ θα χρηματοδοτήσω ! Απ εκεί και πέρα η Σελινα να ετοιμαστεί έχουμε γύρισμα κανονικά μόνο αύριο δεν θα δουλέψουμε που είναι η κηδεία του Τζορτζ και θα παραστούμε όλοι !» ξεροκατάπιε ακούγοντας τον να αναλαμβάνει τα ηνία της παραγωγής ενώ μέσα της οι φήμες φούντωσαν πως ο Ρικάρντο είχε τελικά κίνητρο να σκοτώσει .

« Θέλω να σου μιλήσω ιδιαιτέρως !» τον εξέπληξε περνώντας βιαστική πλάι του παροτρύνοντας να την ακολουθήσει στα παρασκήνια , όταν επιτέλους βρέθηκαν οι δυο τους στράφηκε προς το μέρος του ανησυχη και πάρα την ντροπή που αισθανόταν όσα ένιωθε για εκείνον επαναστατούσαν ενώ η ανάγκη να τον προστατεύσει αποτελούσε πρωταρχικό στόχο . « Πες μου ότι δεν τον σκότωσες !» μπήκε κατευθείαν στο θέμα σοκάροντας τον .

« Τι είναι αυτά που λες ! Πως θα μπορούσα ξέρεις μαζί φύγαμε από εκεί μέσα δεν μπορεί να πιστεύεις πως εγώ..»

« Είχες κίνητρο παραδέξου το Ρικάρντο μην κρυβόμαστε ο ένας από τον άλλο ! Δεν σε είδα να εγκαταλείπεις το κτίριο όπως έπραξα εγώ ..εσύ ίσως πάτησες το κουμπί του επάνω ορόφου , τον βρήκες και τον έριξες από τις σκάλες ! Ούτε να το φανταστώ δεν αντέχω ..πες μου όμως είναι ανάγκη να ξέρω !»

« Μα πως έχεις τέτοια ιδέα για εμένα ? Δεν είμαι τόσο αδίστακτος που θα αφαιρούσα την ζωή ενός ανθρώπου μονάχα για την δόξα και το χρήμα και ντρέπομαι που δεν με ξέρεις ούτε στο ελάχιστο !»

« Εγώ μονάχα για εσένα νοιάζομαι δεν θέλω να σε βάλουν φυλακή !
Αν μαθευτεί πως ήσουν εκεί ..εγώ σήμερα θα φύγω από την πόλη θα πάω πίσω στην πατρίδα έχω να ετοιμάσω τον γάμο . Για εμένα έχω εξασφαλίσει άλλοθι εσύ όμως ..»

« Τοτε λοιπόν σου δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία να με εκδικηθείς Σελινα κάρφωσε με στην αστυνομία πες πως ήμουν ο τελευταίος που έφυγε από το γραφείο του ! Χώσε με φυλακή για φόνο πρώτου βαθμού παντρέψου και γίνε ευτυχισμένη κατέστρεψε με !» αναφώνησε εξοργισμένος κοιτάζοντας την γυναικά που είχε ανατρέψει την ζωή του μια για πάντα γνωρίζοντας πως θα έπραττε ότι μόλις της είχε ζητήσει .

« Πως μου ζητάς κάτι τέτοιο ? Πες μου πως ? Εγώ τα έδινα όλα για χάρη σου ..δεν σε μισώ ακόμη κι αν με πονάς Ρικάρντο δεν θα μπορέσω να γινώ ποτέ ευτυχισμένη η σκιά σου θα πλανιέται πάντοτε στην ζωή μου ! Όμως πες μου να πάρει η ευχή εσύ το έκανες ? Ανακούφισε τις υποψίες μου για μια μόνο φορά !»

« Πίστευε ότι σε βολεύει Σελινα ! Σου έδωσα την καταστροφή μου στο πιάτο ! Εμπρός έτρεχα στην αστυνομία μην χάνεις χρόνο !» κουνούσε το κεφάλι της αρνούμενη να δεχθεί όσα άκουγε ενώ από τα ματιά της κυλούσαν δάκρυα « Όχι ..γιατί θεέ μου Ρικάρντο ? Γιατί ?» αναφώνησε μένοντας μονή με τα ερωτηματικά της .

Πατώντας το πόδι της στην πατρίδα το μόνο που στριφογυρνούσε συνεχώς στο νου της βασανίστηκα ηταν τα αινιγματικά λεγόμενα που σχεδόν παραδεχόταν πως είχε δολοφονήσει τον συνεργάτη του .

Η καρδιά της είχε ραγίσει ολοσχερώς είχε κομματιαστεί έχασε πασά ιδέα για το άτομο του .

Παρόλα αυτά μια μικρή φωνούλα μέσα της ούρλιαζε πως δεν είχε αναμιχθεί εκείνος στον μυστηριώδη θάνατο οπού είχε συγκλονίσει ολόκληρη την παγκόσμια κοινή γνώμη εγείροντας χιλιάδες σενάρια που τροφοδοτούσαν οι δημοσιογράφοι με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που σου γεννούσαν εφιάλτες .

Όσο έφερνε στο νου της όσα της είχε πει η καρδιά της καταρρακωνόταν πως την είχε ικανή να πράξει το χειρότερο για να τον εκδικηθεί η ιδιά του το είχε ομολογήσει μα δεν θα τολμούσε να του καταστρέψει την ζωή δεν είχε τα κότσια να δολοφονήσει και την αγάπη που έτρεφε για εκείνον .

Φτάνοντας στο κατώφλι του σπιτιού της τα γόνατα της λύγισαν η καρδιά της πάγωσε και τα δάκρυα έτρεχαν ανεξέλεγκτα με δική τους βούληση ενώ η καρδιά χτυπούσε στο στήθος σαν ταμπούρλο , κατέβηκε από το ταξί έτοιμη να καταρρεύσει φοβόταν για την εικόνα που θα αντίκρυζε έπειτα από τόσο καιρό που είχε να συναντήσει την μητέρα της .

Λίγο προτού χτυπήσει την πόρτα η νονά της στάθηκε χαμογελαστή εμπρός της αγκαλιάζοντας την θερμά ενώ η ιδιά ούτε τα χεριά της δεν είχε την δύναμη να κινήσει , έψαχνε αγωνιωδώς την κουρασμένη φιγούρα της Σολεδαδ στο καθιστικό μα δεν υπήρχε ιχνος της πουθενά .
«Καλώς ήρθες κόρη μου μας έλειψες τόσο ! Πέρασε η φιλενάδα μου δεν κρατιέται να σε δει καρδιά μου !
Μα εσύ αδυνάτισες κορίτσι μου τι στο καλό κάνεις εκεί στα ξένα δεν τρέφεσαι καθόλου σωστά ?» κοίταξε πονεμένα στα ματιά την Ματιλντα δίνοντας απάντηση δίχως να την αρθρώσουν τα χειλη .
« Ξέρω καλά τι περνάς παιδί μου ..πρώτη το είχα προβλέψει ..μέσα σου επικρατεί η απολυτή αντάρα αυτός ο άνδρας έχει φέρει καταιγίδα στην ζωή σου !»

« Πολύ σωστά νονά μου τυφώνας με πηρέ και με σήκωσε ! Όμως είναι ανάγκη να την δω !» η Ματιλντα έγνεψε θετικά αγγίζοντας ανεπαίσθητα την φουσκωμένη κοιλίτσα της δείχνοντας πως γνώριζε τα πάντα .

Πλησιάζοντας στο υπνοδωμάτιο που μοιράζονταν οι δυο τους ένιωσε την γη να χάνεται κάτω από τα ποδιά της αντικρύζοντας την Σολεδαδ ανήσυχη και συνοφρυωμένη με την γνώριμη χλωμάδα να διώχνει την ομορφιά από το πρόσωπο της , χαμογέλασε δειλά καθώς περπάτησε προς το μέρος της
« Μάνουλα μου ..συγνώμη ..» ψέλλισε δειλά πέφτοντας με λυγμούς στην αγκαλιά της αφήνοντας κάθε πόνο να την κυριεύσει .
« Που ήσουν κορίτσι μου ? Νόμιζα θα πέθαινα και δεν θα σε είχα κοντά μου ! Τι σου έχει συμβεί παιδί μου που χάθηκε το χαμόγελο σου ? Που είναι η δυνατή Σελινα μου ?»

« Έχουν συμβεί τόσα πολλά μαμά μου ! Δεν ξέρω πως θα το πάρεις μα έχω να σου ανακοινώσω κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα μα θέλω να παραμείνεις ψύχραιμη μου το υπόσχεσαι ?» σφούγγισε τα δάκρυα με τα ακροδάχτυλα της όπως ακριβώς επρατε πάντοτε όταν ήτανε μικρούλα και χρειαζόταν την βοήθεια της .
« Μιλά μου παιδί μου θα σε ακούσω ότι κι αν είναι αυτό που σε κατατρώει ..» την ενθάρρυνε με ένα παγερό χαμόγελο που καθρεπτίζονταν όλη η αγωνιά της .

Πηρέ μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να διηγείται όσα έπρεπε και μπορούσε να χωνέψει η Σολεδαδ «Όλα ξεκίνησαν όταν άρχισα να εργάζομαι σε εκείνο το πλούσιο σπίτι που πρόσεχα τον κύριο Ρόμπερτ. Ηταν με χρονιά αναπηρία και χρειαζόταν μια πιστή βοηθό όπως θυμάσαι κι εσύ πλήρωνε καλά μα κυρίως από την πρώτη μέρα με έχρησε κόρη που δεν απέκτησε . Εκεί τον γνώρισα πρώτη φορά ηταν όλα όσα μια γυναικά ονειρεύεται όμορφος , γυναικοκατακτητής , πλούσιος , ισχυρός με μια λέξη επικίνδυνος . Προσπάθησα σκληρά να μην συσχετιστώ μαζί του μα υπήρχε έντονη έλξη σαν μαγνήτης τραβούσαμε ο ένας τον άλλο .
Ένα μοιραίο βραδύ καταλήξαμε να μοιραστούμε το ίδιο κρεββάτι έπειτα από εκείνο το βραδύ πάσχισα να θέσω αντιστάσεις .
Για να μην σου τα πολυλογώ μάνουλα μου κατέληξα να είμαι έγκυος στο παιδί του και να παντρευόμαστε αυτό το Σάββατο στο δημαρχείο γι αυτό γύρισα !» είχε μείνει στήλη άλατος κυριολεκτικά η μητέρα της ούτε τις κόρες των ματιών δεν κινούσε για μερικά ελάχιστα δευτερόλεπτα το σοκ ηταν μεγάλο .

« Σελινα δεν μπορεί να συνέβησαν τόσα στην ζωή σου κι εγώ να μην γνώριζα τίποτα ! Είσαι απαράδεκτη ! Κι από την άλλη αντιδράς απερίσκεπτα έμεινες έγκυος με έναν άνδρα ισχυρό ανώτερης τάξης χαρακτηρίζοντας τον επικίνδυνο και αύριο μεθαύριο μου λες πως τον παντρεύεσαι ? Έχεις ιδέα τι πράττεις στην ζωή σου η περιμένεις να σε συνετίσω ? Είσαι έτοιμη να δυστυχήσεις στο πλευρό ενός ακάρδου γυναικά ? Ποσό μάλλον να μεγαλώσεις ένα παιδί ολομόναχη !» ξέσπασε ανήσυχη την ώρα που η Ματιλντα εισέβαλε με έναν δίσκο με φρεσκοστυμμένο χυμό στο δωμάτιο απορροντας με την αναστάτωση αν και γνώριζε .

« Έλα να ακούσεις κουμπαρά η βαφτισιμιά σου θα μας τρελάνει τελείως ! Γνώρισε λέει έναν πλούσιο νεαρό είναι έγκυος μαζί του και παντρεύονται το Σάββατο ! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά ?» συνέχισε ενώ ο δίσκος χοροπήδησε στα χεριά της έκπληκτης Ματιλντα .
« Τι πράγμα ? Παντρεύεται το κορίτσι μας κι αντί να χαίρεσαι κάθεσαι και μοιρολάτρης φιλενάδα ? Νομίζω πως δεν βλέπεις καθαρά θα γίνεις γιαγιά η κόρη σου θα αποκατασταθεί όπως πάντοτε ήθελες με έναν νεαρό που ίσως την αγαπάει κιόλας ! Αμέσως φέρνεις την καταστροφή!» σχολίασε εύθυμα αγκαλιάζοντας την σοκαρισμένη Σελινα που αν και ηταν προετοιμασμένη για μια αντίδραση δεν ανέμενε να υψώσει αμέσως τείχος .

Για μερικά δευτερόλεπτα την παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω σκεπτική ενώ τα δάκρυα δεν σταματούσαν να κυλάνε στο πρόσωπο της ραγίζοντας την ευέξαπτη καρδιά της .
Επικεντρώθηκε στην κοιλίτσα που ίσα ίσα ξεχώριζε μέσα από την φαρδιά μπλούζα θα έπαιρνε όρκο πως σαν αντίκρυσε την φιγούρα της να ξεπροβάλει αναγνώρισε πως περίμενε παιδί .

Είχε αλλάξει το σωματοτυπο της παρότι είχε χάσει κιλά αντί να πάρει το πρόσωπο της είχε στρογγυλέψει το ίδιο και το στήθος της .

Της θύμισε την δική της τραγική ιστορία που έμελλε να είναι ένας από τους λογούς που η υγειά είχε στραγγίσει από μέσα της πρόωρα ο καημός που σιγοκαίγε στα στήθια τόσα χρονιά βρήκε τρόπο να ξεσπάσει με τον χειρότερο τρόπο .

Είχε καταλήξει πως ο ερωτάς είναι ένα γλυκό δηλητήριο αρχικά σε γλυκαίνει με γεύσεις και αρώματα σε ξεγελά σου κλέβει την ψυχή και ξάφνου από το πουθενά γίνεται πικρός αδύνατο να τον καταπιείς σε σκοτώνει άλλοτε ακαριαία άλλοτε αργά και βασανίστηκα.

Ευχόταν η Σελινα να γνωρίσει καλύτερη μοίρα από την δικιά της να αγαπήσει και να αγαπηθεί πραγματικά , ειλικρινά , ολοκληρωτικά μα το κυριότερο παντοτινά .

Θα κοιμόταν άραγε ήσυχα τα βραδιά εάν επέτρεπε απερίσκεπτα έναν γάμο που θα κάλυπτε απλώς μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη ?
Θα βρισκόταν πλάι της να σηκώσει μαζί της το σταυρό του μαρτυρίου εάν αποτύγχανε ?
Τόσα ερωτηματικά η απάντηση μια ένα παιδί χρειάζεται δυο για να υπάρχει ισορροπία δεν θα την καταδίκαζε να ζήσει όπως εκείνη κατέληξε αποφασιστικά .
« Δεν τολμώ να σταθώ εμπόδιο κόρη μου ! Δεν θέλω να περάσεις ότι εγώ μόχθησα μοναχή να σε μεγαλώσω ! Ας γίνει όπως ορίζεις εσύ ..μονάχα κόρη μου μην δυστυχήσεις ..» η φωνή στα τελευταία λογία έσπασε δάκρυα έβρεξαν κι τα δικά της ματια γνέφοντας της να πλησιάσει όσο καιρό ανέπνεε ακόμη θα βρισκόταν πλάι της φύλακας άγγελος .

Αγκάλιασε σφικτά την μητέρα της και αφέθηκε για άλλη μια φορά σκόπιμα της απέκρυψε αλήθειες που ίσως επέφεραν τον όλεθρο εάν γνώριζε τα γεγονότα ως είχαν οι επιπτώσεις θα φάνταζαν δραματικές , θα έπνιγε για πάντα μέσα της το αίσθημα δυσφορίας που θα αποκόμιζε από αυτόν το γάμο ίσως μια μέρα συνήθιζε να ζει χωρίς αγάπη .

« Καλά θα είμαι μητέρα ! Θα γίνεις γιαγιά !» αναφώνησε χαρωπά αλλάζοντας την διάθεση στο χώρο όσο κι αν η ψυχή της θρηνούσε το χαμόγελο που χαράχτηκε στα χειλη της μητερας της άξιζε το θέατρο .

« Ακούς Ματιλντα το πιστεύεις αυτό το μικρό αγγελάκι που κάποτε βαστούσα εδώ αναμεσά στα χεριά μου ..θα φέρει στον κόσμο το δικό της θαύμα ! Θεέ μου ας ζήσω να το γνωρίσω !» ύψωσε τα χεριά προς τον ουρανό ικετευτικά ενώ οι δυο γυναίκες την έκλειναν στην αγκαλιά τους .
« Θα ζήσεις !» αναφωνήσαν με μια φωνή .

Οι μέρες κυλήσαν νερό μέχρι την μέρα οπού είχε ορισθεί ο γάμος έτρεξε όλες τις διαδικασίες με πάθος και με όρεξη λες και ονειρευόταν χρονιά την σεμνή τελετή οπού θα παρευρίσκονταν πολύ κοντινοί της άνθρωποι στο δημαρχείο της πόλης .

Η Σολεδαδ είχε φορέσει το ολοκαίνουργιο μπλε σκούρο μακρύ φόρεμα που της είχε αγοράσει ενώ τα μαλλιά και το μακιγιάζ την μεταμόρφωσαν σε είκοσι χρονιά νεότερη διώχνοντας μακριά την αρρωστημένη όψη .

Ο διακριτικός κότσος οπού είχε επιλέξει αναδείκνυε τον λεπτό μακρύ λαιμό της που κοσμούσε ένα κολιέ με πέρλες που της αγόρασε η Σελινα από Λος Αντζελες και πάρα τα παράπονα της δέχτηκε τα δώρα με ευχαρίστηση .

Το ίδιο και η Ματιλντα έλαμπε από ευτυχία προβάροντας το ολοκαίνουργιο ταγέρ σε μπεζ κίτρινο τόνους που είχε επιλέξει να της δωρίσει η βαφτισιμιά της , οι δυο τους ανέμεναν εναγώνιος να αντικρύσουν την νυφούλα οπού μέσα σε έντονο κλίμα μυστικοπάθειας ετοιμαζόταν από νωρίς το πρωί .

«Έχω αγωνιά φιλενάδα ..κάτι δεν πάει καλά με αυτό το γάμο έχω αυτό το προαίσθημα ..όχι πες μου εσύ ποια νύφη επιλεγεί να μην επιμεληθούν τα μαλλιά της και το μακιγιάζ ειδικοί ? Πες μου ποια ? Δεν τον ονειρεύτηκε έτυχε !» σχολίασε βηματίζοντας πάνω κάτω στις εξίσου ολοκαίνουργιες χαμηλές μαύρες γόβες της .

« Ησύχασε γλυκιά μου καταλαβαίνω είσαι η μητέρα της ανησυχείς μα άφησε την ξέρει τι κάνει ! Επέλεξε να ετοιμαστεί μοναχή της ας σεβαστούμε την επιλογή της άλλωστε η τελετή θα είναι σεμνή μεταξύ φίλων !» ξάφνου το ύφος της φίλης της άλλαξε παρατηρώντας την σοκαρισμένη.

«Θα 'ρθει κι ο πατέρας της ? Εσύ ξέρεις ποιους έχει καλέσει ?» πάγωσε προς στιγμήν ενώ η αμήχανη σιωπή που ακολουθήσε επιβεβαίωσε τις οποίες αμφιβολίες πλανιόνταν στον αέρα.

« Έχει καλέσει ολόκληρη την οικογένεια της δίχως να γνωρίζει ! Είναι άσχημο δεν νομίζεις ? Θα παρευρίσκονται ο πατέρας ο αδερφός και η αδερφή της στην τελετή εν αγνοία της θα τους αντιμετωπίζει σαν απλούς γνωστούς ! Μίλησε της ακόμη και τώρα προλαβαίνεις !»

« Ξέχασε το αυτό ! Λάθος που την άφησες να τους καλέσει εάν γνώριζα θα το είχα αποτρέψει ! Δεν θα της κάνουν καλό αυτοί οι άνθρωποι εγώ κι εσύ είμαστε οι οικογένεια της αυτοί ηταν και θα παραμείνουν ξένοι μια ζωή !»

« Κι αν φύγουμε εμείς από την ζωή τι θα γίνει ? Είναι άδικο αυτό !»

«Μην ανακατεύεσαι Ματιλντα μείνε μακριά από όλο αυτό δεν σε αφορά !»

« Πρώτη φορά μου μιλάς έτσι ..τόσα χρονιά συζητούσες μονάχα μαζί μου τα οικογενειακά σου ξάφνου δεν με αφορά ? Δεν πειράζει σήμερα έχουμε χαρά ας μην πικραίνουμε τις καρδίες μας με σκληρά λογία που κόβουν σαν μαχαιριά ..» ψέλλισε παραπονεμενα δίνοντας τόπο στην οργή για χάρη της Σελινα οπού πάνω στην ώρα επέλεξε να ξεπροβάλει μπροστά τους σαν οπτασία .

Ντυμένη στα λευκά μέσα στο καλοραμμένο γοργόνε νυφικό οπού είχε επιλέξει έπειτα από πολύ αναζήτηση και πρόβες καθώς δεν επιθυμούσε να αγοράσει καν νυφικό προτιμούσε να φορέσει ένα απλό λευκό φόρεμα σαν να έβγαινε βόλτα καμία επισημότητα μα σκέφτηκε την μητέρα της ας μην της κατέστρεφε το όνειρο να την αντικρύσει νύφη .

« Είσαι μια κούκλα κόρη μου !
Είμαι τόσο συγκινημένη ..»αναφώνησε η Σολεδαδ παρατηρώντας από την κορυφή μέχρι τα νυχιά το βρέφος οπού ανάθρεψε κι έφθασε σήμερα να την καμαρώνει στην πιο όμορφη στιγμή της ζωής της .

Τα μαλλιά της τα είχε πιασμένα σε έναν απλό κότσο μπομπαρι ενώ το μακιγιάζ της δεν κατάφερνε να κρύψει τα πρησμένα από το κλάμα ματιά της ούτε βέβαια κι την θλίψη που επισκίαζε το πρόσωπο της .

Ολόκληρο το προηγούμενο βραδύ την βασάνιζαν φρικτοί εφιάλτες με πρωταγωνιστή τον Ρικάρντο με χέρια ποτισμένα στο αίμα έκλαψε μέχρι που δεν είχε αλλά δάκρυα για εκείνον είχε στερέψει πια .

Όσο κι αν την πονούσαν οι αδικίες και τα ψέματα που υπώθηκαν αναμεσά τους τόλμησε να θάψει αυτή την αγάπη μια για πάντα στην ζώνη του παρελθόντος σαν να μην υπήρξε ποτέ αυτό έπεισε τον εαυτό της δεν τον γνώρισε ποτέ .

Σήμερα παντρευόταν τον άνδρα των ονείρων της επαναλάμβανε ξανά και ξανά στο υποσυνείδητο της με την ελπίδα να το ενστερνιστεί κάποια μέρα τελικά καλυτερεύοντας την ζωή της , έκλεισε προς στιγμήν τα μάτια απολαμβάνοντας τον ζοφερό χορό των αναμνήσεων που περνούσαν μπροστά από τα ματιά της σαν ταινία από αυτές με το χαρούμενο τέλος .

« Πάμε ! Ας μην στήσουμε τον μέλλοντα σύζυγο μου !» πρόσταξε ζαλισμένη έτοιμη ακόμη κι αν της το ζητούσε να τα παρατήσει όλα και να τον ακολουθήσει προς το άγνωστο μονάχα οι δυο τους με το παιδί τους να έκλειναν την πόρτα στα λάθη κι να αρχίζαν από την αρχή θα το έκανε γι αυτόν ναι άξιζε να το προσπαθήσει .

Δεν είχε παρωπίδες βέβαια όσο κι αν πονούσε αυτή η σκέψη να πάρει ούτε η Ζηνοβία δεν εμφανιζόταν πια μπροστά της να την βοηθήσει με κάποιο τρόπο , αναλογίστηκε απελπισμένη οι λάθος επιλογές την έφερναν σήμερα σε αυτήν την κατάσταση οπότε ας μην μοιρολατρουσε άλλο .

« Είσαι σίγουρη γι αυτό το γάμο κορίτσι μου ? Φαίνεσαι πολύ θλιμμένη για μια κοπέλα στην δική σου θέση ! Είναι λογικό να είσαι συγκινημένη μα εσύ μοιάζεις σαν να σου έχουν ξεριζώσει την καρδιά !» σχολίασε παρατηρώντας την να στέκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο ακίνητη βυθισμένη στις σκέψεις με βλέμμα καρφωμένο στο κενό η Σολεδαδ πλησιάζοντας να χαϊδέψει μια από τις ατίθασες τούφες που πλαισίωναν το πρόσωπο της .

Ζωγράφισε ένα ψεύτικο χαμόγελο στα κατακόκκινα χειλη της γνέφοντας θετικά « Ησύχασε μαμά μου ..όλα θα πάνε καλά ! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν !» φώναξε εύθυμα δίνοντας το έναυσμα οι τρεις γυναίκες αφού την βοήθησαν με το φινετσάτο νυφικό βρέθηκαν να κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν προς έκπληξη τους σε μια εκτυφλωτική στολισμένη στα λευκά λιμουζίνα με τον σοφέρ να τις αναμένει βαστώντας την πόρτα ανοιχτή .

« Μα τι συμβαίνει ποιος προσέλαβε αυτόν τον σοφέρ ?» αναρωτήθηκε η Σελινα μιας και δεν είχε κατά νου να επιδεικνύει τόσο στην φτωχογειτονιά της το ποιων του άνδρα οπού παντρευόταν δεν της αρέσαν τα μεγαλεία , ηδη πλήθος γειτόνων είχαν πλαισιώσει το όχημα χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας το όνομα της .

Η Σολεδαδ συγκινημένη δεχόταν τις ένθερμες ευχές των επι χρονια φίλων και γνωστών το ίδιο και η Σελινα οπού δεν τολμούσε να κρύψει τα δάκρυα της , η εικόνα οπού παρουσίαζαν όλοι τους μαζεμένοι χαμογελαστοί να την καμαρώνουν άλλοι να την αγκαλιάζουν ευχόμενοι τα ομορφότερα για την πορεία της ζωής της δεν μπορούσαν πάρα να σε λυγίσουν .

Κοντοσταθηκε προτού περάσει στο εσωτερικό του πολυτελές αυτοκίνητου ρωτώντας τον σοφέρ « Ποιος έστειλε αυτό το αυτοκίνητο να μας παραλάβει ?» ο άνδρας έγνεψε χαμογελαστός « Περαστέ κυριά όλες οι απορίες σας θα λυθούν στο εσωτερικό..»

Απορημένη εισέβαλε με την ελπίδα πως θα αντίκρυζε το πρόσωπο του μα προς απογοήτευσιν της στο εσωτερικό τους περίμεναν ο Χορχε με τον Χουάν ντυμένοι και οι δυο με σμόκιν ενώ κρατούσαν ανά χείρας ένα πανέμορφο μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα που της παρέδωσαν .

Η Σολεδαδ σκούντησέ με δύναμη την Ματιλντα δίχως να κρύβει την δυσαρέσκεια της για το βλέμμα του Χουάν που κυριολεκτικά την έγδυνε με τα μάτια που κάποτε είχε αγαπήσει πολύ.
« Χα τι κάνετε εσείς εδώ ? Υποτίθεται θα σας συναντούσα στο δημαρχείο !» αναφώνησε έκπληκτη τακτοποιώντας το νυφικό ενώ βολεύονταν και οι γυναίκες στο πλευρό της .

Τον λόγο πηρέ ο Χουάν οπού δεν κατάφερνε να κρύψει το συναίσθημα που του έφραζε εδώ και ώρα τον λαιμό το ίδιο και ο Χορχε οπού διατηρούσε μια πιο ψύχραιμη στάση έναντι στην ετεροθαλή αδελφή του .
« Γλυκιά μου σκεφτήκαμε να σε συνοδεύσουμε εμείς μέχρι εκεί είναι κακό ?» τα έχασε δεν ήξερε τι να απαντήσει « Όχι σαφώς με συγκίνησε πολύ η κίνηση σας αλλωστε θα αναπληρώσετε την απουσία του πατερά μου !» η Σολεδαδ δαγκώθηκε γνέφοντας στον σοκαρισμένο άνδρα απέναντι της αντιλαμβανομένη πως είχαν πονέσει κι οι δυο εξίσου έντονα .

« Επιτρέψτε μου να εκφράσω τον θαυμασμό μου προς την εκλεκτή μου φίλη ! Είσαι ομολογούμενος η ομορφότερη νύφη οπού αντικρύζω !»

« Σε ευχαριστώ Χορχε μου ειλικρινά αν και νομίζω είσαι υπερβολικός !»

« Καθόλου γλυκιά μου ο γιος μου έχει δίκιο ! Είσαι πραγματικά εκθαμβωτική το ίδιο βέβαια και οι δυο κυρίες που σε συνοδεύουν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ομορφότερη !»

« Ειλικρινά σας αισθάνομαι σαν οικογένεια μου κύριε Χουάν το ίδιο κι τον Χορχε !» το ένα σχόλιο διαδεχόταν το προηγούμενο αφήνοντας τους παρευρισκόμενους ολοένα πιο άναυδους μα συνάμα απορημένους μήπως με κάποιο τρόπο ήξερε .

Η καρδίες του Χουάν και της Σολεδαδ χτυπούσαν στους ιδίους ρυθμούς ενώ η συγκίνηση που μοιράζονταν φάνταζε αβάσταχτη βρίσκονταν ο ένας απέναντι στον άλλο στο γάμο της κόρης τους κι ας μην την μεγάλωσαν μαζί με τον ένα η τον άλλο τρόπο η ζωή βρήκε τρόπο να γεφυρώσει το χάσμα χρονών και να σου τώρα όλοι μαζί σαν οικογένεια γιόρταζαν πίνοντας σαμπάνια .

Η Ματιλντα από μεριάς της απολάμβανε χαμογελαστή την όμορφη εικόνα της επανένωσης μιας οικογένειας έπειτα από χρονιά θρήνου και αγωνίας , από την άλλη έριχνε κλέφτες ματιές στην χλωμή φίλη της που δεν έπαιρνε τα ματια της από πάνω του ευχόμενη να έσμιγαν με κάποιο τρόπο κυνηγώντας ακόμη και σήμερα την ευτυχία που κάποτε τους στέρησαν .

Η διαδρομή για το δημαρχείο από το σπίτι της ηταν μικρή σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά βρίσκονταν ηδη στο κατώφλι του λευκού κτιρίου που ομοίαζε πολύ στην όψη με τον λευκό οίκο , ενώ ο στολισμός προσδίδε έναν αέρα αριστοκρατικό .

Ένα κόκκινο χαλί είχε στρωθεί κατά μήκος των σκαλοπατιών ενώ στα δεξιά και αριστερά είχαν στηθεί λουλουδένια παρτέρια στολισμένα με όλων των ειδών τα λουλούδια και λευκές κορδέλες ενώ λευκά ροδοπέταλα ηταν ριγμένα επάνω στο χαλί σχηματίζοντας ένα ρομαντικό μονοπάτι που θα την οδηγούσε σε εκείνον .

Πηρέ μερικές βαθιές ανάσες κρύβοντας βαθιά την θλίψη μια για πάντα τώρα όλα είχαν τελειώσει κάθε ελπίδα είχε σβήσει ένα δέχομαι κι ηταν σύζυγος του αδερφού του άνδρα που αγαπούσε , φάνταζε τόσο τρελό κι όμως ηταν πέρα για πέρα αληθινό το βίωνε στο πετσί της .

Κατέβηκαν πρώτα οι δυο γυναίκες βοηθώντας την νύφη να αποβιβαστεί εξίσου δίχως να λερώσουν η να τσαλακώσουν το νυφικό έπειτα οι δυο άνδρες άπλωσαν τα χεριά τους αναμένοντας το δικό της για να την οδηγήσουν στον σύζυγο της .

Έψαξε γύρω της απεγνωσμένα να τον αντικρύσει ξάφνου σαν μια σκιά της φάνηκε πως βρισκόταν εκεί μέσα στο αυτοκίνητο απεναντι της φορώντας τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου του να την παρακολουθεί να περιμένει να την κλέψει να την αρπάξει .

Κατευθύνθηκε με δάκρυα στα μάτια προς το μέρος της σκιάς έως ότου χάθηκε από μπροστά της σαν οπτασία το αυτοκίνητο ηταν άδειο η θέση του οδηγού κενή .

Νόμισε πως άκουσε την καρδιά της να σπάει σε κομματάκια κι ίσως δεν ηταν η μονή καθώς η νονά της σιωπηρά συμπονούσε το ίδιο και ο Χορχε που γνώριζε από την πρώτη στιγμή την ιστορία .

Έτρεξε μάλιστα πρώτος να την παρηγορήσει αγκαλιάζοντας την σφικτά από τους ωμούς « Ξέρω πως τον περιμένεις έχεις την ελπίδα να εμποδίσει αυτόν τον γάμο έστω και την ύστατη στιγμή ..μαζί σου ήμουν σε αυτό εξαρχής το γνωρίζεις αυτό !» έπνιξε ένα λυγμό χαϊδεύοντας τρυφερά το χέρι του.
« Σε ευχαριστώ για την συμπαράσταση ..νόμιζα πως μπορώ να το αντιμετωπίσω μα τελικά είμαι πιο δειλή από όσο νόμιζα ! Δεν θα 'ρθει Χορχε ! Δεν είναι εδώ δεν δίνει δεκάρα για μένα ! Θα παντρευτεί άλλη ...» ψέλλισε σπάζοντας στην αγκαλιά του αδερφού της .

« Στο έλεγα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν το γάμο Ματιλντα !»

« Ας μην χειροτερέψουμε την κατάσταση προφανώς κάτι υποβόσκει δεν έχω δει πιο θλιμμένη νύφη από την κόρη μας φαίνεται πως κάτι την αναγκάζει να προβεί σε αυτή την κίνηση ..!»

« Μην την ξαναποκαλέσεις κόρη σου ! Εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα ! Μην ζητάς θέση στην ζωή της δεν θα την κερδίσεις ποτέ !» του επιτέθηκε χαμηλόφωνα « Νομίζω δεν βλέπεις πως την έχω κερδίσει ηδη γλυκιά μου στην αγκαλιά του αδερφού της κλαίει αυτήν την στιγμή !» αποκρίθηκε έξυπνα λήγοντας άδοξα την επίθεση εναντίον του .

« Έλα κορίτσι μου σκούπισε τα δάκρυα σου δεν του αξίζουν ! Αν αγαπούσε θα πάλευε να μην σε χάσει θα περίμενε εκείνος στο δημαρχείο ξεχνά τον ! Θέλεις να ακυρώσω τον γάμο ?» ρώτησε χαμηλόφωνα με φωνή γεμάτη κατανόηση που την ανάγκασε να τον κοιτάξει κατάματα σκουπίζοντας τα πρησμένα της ματια « Όχι αυτός ο γάμος θα γίνει ! Αρκετά ο θρήνος ! Συνοδέψτε με στο εσωτερικό !» πρόσταξε παίρνοντας θέση αναμεσά στους δυο άνδρες ανεβαίνοντας ένα ενα τα σκαλοπάτια .

Την περίμενε στο βάθος πλάι στο στολισμένο τραπέζι οπού ο δήμαρχος χαμογελαστός χειροκροτούσε στο πλευρό του ο Ρόμπερτο να την παρατηρεί βλοσυρός σαν να διάβαζε τις σκέψεις που διαπερνούσαν τις σκέψεις της την δεδομένη στιγμή .

Χαμογέλασε με όλη την δύναμη της σφίγγοντας το χέρι του Χορχε για να πάρει δύναμη πλησίασε κοντά του απολαμβάνοντας το γεμάτο θαυμασμό βλέμμα του που για πρώτη φορά ανταπέδωσε καθώς δεν ηταν δα και τυφλή αυτός ο άνδρας ήτανε πανέμορφος .

Το γκρίζο καλοραμμένο κοστούμι του αναδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο το αθλητικό σώμα του καθότι και το ύψος του όσο για το πρόσωπο του διέφερε κατά πολύ από του Ρικάρντο αν τους παρατηρούσες από κοντά ακόμη και οι εκφράσεις του προσώπου .

Ένωσε το χέρι του με το δικό της αφήνοντας ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο της δίχως να μιλήσει του αρκούσε να βυθιστεί στο χαμόγελο της κι ας γνώριζε πως ηταν πλασματικό για τα μάτια του κόσμου , θα γινόταν δική του για πάντα αυτό άξιζε όλα τα λεφτά του κόσμου .

Πήραν όλοι τις θέσεις τους κοντά στο ζευγάρι την ώρα που ο δήμαρχος αναλάμβανε να κάνει την δουλειά που όριζε ο νομός η χαρακτηριστική ερώτηση είχε φθάσει η στιγμή να υπωθεί « Λεονάρντο δεχεσαι για νόμιμη σύζυγο σου την Σελινα ?» χωρίς δεύτερη σκέψη κάρφωσε τα μάτια του επάνω της δίνοντας την απάντηση .
« Δέχομαι θα ήμουν τρελός να μην το κάνω !» και τώρα η σειρά μου αναλογίστηκε κλείνοντας σφικτά τα μάτια όση ώρα ο δήμαρχος επαναλάβανε εκ νέου την ερώτηση
« Λοιπόν Σελινα δεχεσαι ..?» ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα ποδια της ενώ ο μονός ήχος οπού έφθανε στα αυτιά της πλέον ηταν οι παλμοί της καρδίας της που χτυπούσε για άλλον...