ΠΡΟΒΑΤΟΜΟΡΦΟΣ ΛΥΚΟΣ

Διχως να χασει στιγμή την ψυχραιμία της άφησε ελεύθερο τον εαυτό της να γελάσει «Χα.. Ρικαρντο ομολογώ πολύ καλό το αστείο σου ειλικρινά ! Όμως ας είμαστε ρεαλιστές γλυκέ μου ουτε που ήθελες να ξέρεις γι αυτά τα πλασματα . Τωρα τι ξάφνου μεταμορφώθηκες σε στοργικός πατέρας ; Γυρνά στην οικογένεια σου και ξεχνά μας εμάς !» μιλούσε σκληρά οσο ποτέ άλλοτε το πρόσωπο της είχε μετατραπεί σε μια οργισμένη μάσκα από γρανίτη που δεν έλεγε να την σπάσει κανένα συναίσθημα πια .

Ο τόσος πόνος που ήρθε αντιμέτωπη μεσά σε αυτό το μικρό διάστημα την μεταμόρφωσε στον χειρότερο εφιάλτη τους .

Τα έχασε το διέκρινε στο σαστισμένο του ύφος που κοιτούσε αμήχανα τριγύρω μια το Χορχέ μια την αμίλητη Σολέδαδ μα κυρίως το βρέφος που διαμαρτυρόταν επίμονα στην αγκαλιά του θείου του.

« Δεν έχω έρθει έως εδώ για να διαπληκτιστώ Σέλι..! Αυτό το μωρό είναι δικο σου ; Τα υπόλοιπα δεν μετρούν για εμένα ετούτη την στιγμή ! Τι απέγινε το άλλο; Συνέβη κάποιο ιατρικό λάθος ; πες μου μην με βασανίζεις !》απαίτησε για πολλοστή φορά τρέμοντας σύγκορμος.

《 Φύγε Ρικάρντο ενοχλείς όπως βλέπεις ! Δεν σου χρωστώ καμία απολύτως εξήγηση ! 》ανακοίνωσε αποχωρώντας με το μωρό στα χερια διχως να κοιτάξει πισω το σπασμένο απ την αγωνιά πρόσωπο και τα βουρκωμένα του μάτια .

Με δυο δρασκελιές την γράπωσε  από το μπράτσο νιώθοντας το τρέμουλο του κορμιού της όμοιο με του δικού του ενώ οι παλμοί της καρδίας του κοντεύαν να τρυπήσουν τον στερνό του.
« Μην παίζεις  μαζί μου σειρήνα ..ξέρω με μισείς και έχεις κάθε δίκιο μα δεν σου δινω όμως το διικαίωμα να μου στερησεις την πατροτητα!»

« Φαινεται θα αναγκαστω να σας το πω και δεύτερη φορα σε πληθυντικο αριθμό αυτην την φορα ..αφήστε μας ησυχους δεν σας αφορά η ζωή των παιδιών μου ποσό μάλλον η δική μου .
Αν δεν με απατά η μνήμη μου γεύεστε την πατρότητα ήδη ένα νεογέννητο σας περιμένει !» ανακοίνωσε αυστηρά σπρώχνοντας τον ελαφρά εισέβαλε στο δωμάτιο έτοιμη να του κλείσει μια για πάντα την πόρτα στα μούτρα .

Μα το χερι του στην κρύα επιφάνεια της πόρτας ζητούσε απεγνωσμένα παράταση ενώ τα βουρκωμένα ματια του παρατηρούσαν με μανία κάθε γωνιά από το πρόσωπο του βρέφους λες και πάσχιζε να το αποτυπώσει σαν φωτογραφία ανεξίτηλα στην μνήμη του .

Αντικρύζοντας την πονεμένη έκφραση που χαράχτηκε αναμεσά στα φρύδια του κάμφθηκε ελαφρά αδιαφορώντας για την γκρεμισμένη καρδιά της που σκιρτούσε κατω από τα συντρίμμια της .

Ονειρευόταν καθημερινά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης να αντίκρυζε αγάπη και στοργή στο πρόσωπο του για το πλάσμα που είχε αγκιστρωθεί μεσά της παλεύοντας να ζήσει .

« Σου μοιάζει ο μικρός .. άφησε με να τον κρατήσω μόνο για λίγο!» σαν τον άκουσε να μιλάει το τέρας της ζήλειας μεσά της αφυπνίστηκε μονομιάς που μια άλλη γυναικα τον ανέμενε στο σπιτι.
Τα βραδιά του ζέσταινε το κρεββάτι και συνάμα την καρδιά σε αντίθεση με την δική της που ξεροστάλιαζε στην παγωμένη Σιβηρία .

« Φύγε και μην επιστρέψεις Ρικαρντο !
Μονο για δουλεια θα επικοινωνουμε απο εδώ και περα αν και καλυτερα να μου μεταφερουν τις προτασεις οι βοηθοι σου ! Λυσε μου μια απορία γλυκέ μου τόσο γρηγορα πάγωσε το πάθος στο κρεββάτι σου που αναζητάς τρόπους να αναθερμάνεις την χαμένη λίμπιντο σου .. ; » ρώτησε χαμηλόφωνα με λάγνα ειρωνική φωνή που μονομιάς αναστάτωσε τις αισθήσεις του .

Πλησίασε σε απόσταση μιας αναπνοής από τα χείλη της διψώντας να τα γευτεί για ακόμη μια φορα λαίμαργα αχόρταγα να σφράγιζε μια για πάντα την ιστορία αναμεσά τους όπως τουλάχιστον μα η ανάγκη να την προστατεύσει υπερνικούσε τα πάντα .
« Για εσένα τα κάνω όλα πίστεψε με ..εμείς οι δυο δεν πρόκειται να πάψουμε να μιλάμε ..οσο για το γάμο μου που τόσο ανησυχείς με φροντίζει η γυναικούλα μου ..! Κι κατι τελευταίο πρόσεχε πολύ υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σε βλάψουν εκεί εξω !»

« Πιο πολύ από εσένα κανεις!» φώναξε κλείνοντας την πόρτα κατάμουτρα προτού αντικρύσει το αντίκτυπο που είχαν όσα με τόσο κυνισμό διαλαλούσε επιβεβαιώνοντας τις υποψίες της πως πάντοτε στην μνήμη θα παρέμενε η μεθυστική σειρήνα της μιας βραδιάς.

Στο σπίτι η νόμιμη η κυριά και στο κρεββάτι του η παράνομη με τα μπάσταρδα παιδιά της αλλα το σχέδιο του δεν θα περνούσε βλέπεις είχε περίσσια αξιοπρέπεια να τον πολεμήσει έως τελευταίας ρανίδας .

Στο καθιστικό τον ανέμενε η Σολέδαδ με τον Χορχέ καθισμένοι στο σαλόνι δίχως να ενοχλήσουν την συνομιλία τους κοντοστάθηκε προς στιγμήν παρατηρώντας προσεχτικά προς το μέρος τους ερχόμενος αντιμέτωπος με την μητέρα της που πρώτη σηκώθηκε παίρνοντας κυριαρχικά τον λογο . 

« Μια ερώτηση μονάχα πως γίνεται να αναφέρεσαι με τόση σιγουριά στην πατροτητα των παιδιών ; Εφόσον η κόρη μου πριν λίγους μήνες παράτησε στα σκαλιά της εκκλησίας έναν ανδρα οπου σου έμοιαζε εκπληκτικά  ;
Τι συμβαίνει επιτέλους και κανεις σας δεν ανοίγει επιτέλους τα χαρτιά του ;» αντέδρασε ψύχραιμα λες και προετοιμαζόταν χρόνια για την συγκεκριμένη ερώτησή ωστόσο όφειλε να σεβαστεί την ευαίσθητη κατάσταση της υγείας της πασχίζοντας να ακονίσει τις αιχμηρές πτυχές της αλήθειας .

« Κυριά Σολέδαδ έχω ακούσει τόσα από την Σελινα για εσάς ..σας οφείλω μια τιμιά απάντηση . Η ομοιότητα μου με τον Λεονάρντο εξηγείται ευκολά καθώς είναι δίδυμος αδερφός μου . Από μικρός ζήλευε ότι αποκτούσα εγώ με κάθε πιθανό τρόπο το έκανε δικο του αυτό προσπάθησε και με την κόρη σας . Οσο για την πατροτητα. Είμαι βέβαιος τα παιδιά είναι δικά μου ..»

« Μα… Δεν καταλαβαίνω με ποιο δικαίωμα διεκδικεί τα παιδιά του αδερφου του εφόσον δεν σύναψε ποτέ σχέσεις με την κόρη μου μονάχα μια λογική απάντηση ξεδιαλύνει το μυστήριο ..μα όχι όχι δεν μπορεί ! Κοιμήθηκε και με τους δυο σας ..» ψέλλισε συγκλονισμένη τρεκλίζοντας προς τα πισω προτού καταλήξει στα στιβαρά του χερια .

Μαζεύοντας την υπερηφάνεια που είχε περισσέψει στάθηκε γερά στα ποδιά της περιφρονώντας την χειρά βοήθειας που της παρείχε στήλωσε τα κουρασμένα μάτια της στο πρόσωπο του κι έπειτα αποχώρησε με αργά βήματα .

Οι δυο άνδρες έμειναν μονοί αντικρυστά να ανταλλάσσουν βλέμματα όλο υπονοούμενα προτού ο Ρικαρντο λήξει την επίσκεψη του με μια φράση
« Να τους προσέχεις βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο !» ψέλλισε συνωμοτικά ορμώντας βιαστικά προς την έξοδο .

Η ώρες πέρασαν νεράκι η μερα έδωσε την θέση της στην νύχτα οσο η Σολέδαδ βρισκόταν καθισμένη σε ένα παγκάκι του κήπου αγναντεύοντας μακρια την θεά της πόλης με τα φυσικά μάτια καθώς η ψυχή της ταξίδευε αλλού .

Η πίκρα που κουβαλούσε έμοιαζε ολοένα πιο ασήκωτη από την μια το μωρό που αγνοούνταν κι απ την άλλη ο άγνωστος πατέρας αναρωτιόταν επι ώρες τι φάνταζε χειρότερο να έχεις παίξει με δυο αδερφούς έχοντας χαρίσει ηδονή και στους δυο διχως αναστολές η να μην ξαναβρείς το μωρό που ίσως να κατέχει ένας απ τους δυο .

Δεν της κρατούσε μυστικά η Σελίνα μα φρόντισε να κουκουλώσει κατω απ την μύτη της ένα τόσο απεχθές .
Μάλλον δεν γνώριζε καλα τις κρυφές πτυχές του χαρακτήρες της κατέληξε  λυπημένη νιώθοντας ένα γνώριμο χάδι στα μαζεμένα μαλλιά της .

Γυρίζοντας αντίκρυσε τον Χουάν και για μια στιγμή ταξίδεψε στο χρόνο δεν μπορούσε να διακρίνει ρυτίδες ουτε ουλές στα ματιά της είχε μείνει ενας πανεμορφος γοητευτικός τριαντάρης.

Οπως τοτε μπορόυσε μονάχα να διακρίνει τα πλούσια καστανά καλοχτενισμένα μαλλιά του τα πράσινα αθώα ματιά που στοίχειωναν τα όνειρα της εδώ και χρόνια και το πανέμορφο αισιόδοξο χαμόγελο που της έδωσε δύναμη την δεδομένη στιγμή .
« Σόλε μου ..γιατί είσαι θλιμμένη ;» ψιθύρισε χαϊδεύοντας στοργικά το πρόσωπο που λάτρευε .

« Δεν έπρεπε να είσαι εδώ πέρασες μεγάλη περιπέτεια γυρνά στο κρεββάτι !»

« Ποσο με νοιάζεσαι τελικά ακόμη μ αγαπάς το νιώθω ..η καρδιά σου χτυπά όπως τότε σαν σε πρωτοφίλησα πισω απ τις ανθισμένες τριανταφυλλιές εκείνο το δειλινό ..θυμάσαι ..; Άραγε θα με συγχωρήσεις ποτέ προτού περάσω στην αιωνιότητα ;»

Απ τα ματιά της έσταξαν δυο σταγόνες που τις σκουπισε με τα ακροδάχτυλα του ευλαβικά σαν να ήταν αγίασμα έπειτα τύλιξε τα χερια του γύρω απ το παγωμένο της σώμα στοργικά όπως πρώτα χαρούμενος που δεν δοκίμασε να αντισταθεί .

« Μην μιλάς για εκείνα τα χρόνια  κυλήσαν σαν τον ποταμό και πισω δεν γυρνάνε ..έπραξες όπως όριζε η μοίρα σου μην έχεις ενοχές καλέ μου ..θα ήθελα να φύγω εγώ πριν από εσένα δεν θα άντεχα να σε χάσω..» ψέλλισε κουρνιάζοντας τρυφερά αναμεσά στα δύο του χέρια ξεσπώντας την λύπη της .

Επέστρεψε στο σπιτι σαν μαινόμενο θεριό θυμός και σκέψεις τον βασάνιζαν μερα και νύχτα είχε χάσει τον ύπνο του το κορμί του αναζητούσε το δικο της σπαρακτικά με κάθε του πόρο μα δεν την είχε ..και ένιωθε καταδικασμένος .

Μπαίνοντας αντίκρυσε το χολ φωταγωγημένο και την κυριά τραπεζαρία το ίδιο στο σπιτι επιτέλους είχε επικρατήσει ησυχία σε σύγκριση με το πρωί που τα κλάματα της κόρης του γίνονταν ανυπόφορα .

Περίεργος προχώρησε προς το εσωτερικό το πόδι του πάτησε πάνω σε ένα μικρό ρεσο κεράκι που δεν είχε προσέξει με αποτέλεσμα να το σβήσει παραβλέποντας φυσικά το μονοπάτι που σχεδίαζαν και οδηγούσε προς το κατώφλι της τραπεζαρίας .

Δεν χρειαζόταν επεξήγηση το θέαμα μιλούσε από μόνο του η γυναικά του γύρευε να τον αποπλανήσει με κάθε μέσο μα για άλλη μια φορα θα κατέληγε σε φιάσκο κατέληξε.

Αντικρύζοντας την να ξεπροβάλει ντυμένη προκλητικά φορώντας ένα πανέμορφο κατάμαυρο μακρύ φόρεμα με αβυσσαλέο ντεκολτέ συνδυασμένο με ασημί ψηλοτάκουνα πέδιλα βαμμένη πολύ προσεγμένα έχοντας τα μαλλιά της μπούκλες να χύνονται στον ένα της ωμό φανταζε τοσο αδιάφορη στα δικά του μάτια .

« Σε περίμενα αγάπη μου νομίζω ήρθε ο καιρός για ανακωχή !» σχολιασε χαρίζοντας του ένα από τα πιο σαγηνευτικά χαμογελά της .

« Κάλυψε τα θέλγητρα σου Ντομίνγκα και πάψε να το παίζεις μοιραία γυναικά γιατί στα μάτια μου δεν είσαι !»

« Δεν με πτοούν οι προσβολές σου .. ξέρω καλα πως εμείς οι δυο έχουμε γευτεί τι θα πει πόθος ένα βράδυ ξέφρενο που με πήρες τρελαμένος από πόθο και λαγνεία το ξέχασες ;» ψιθύρισε χαϊδεύοντας τον λοβό του αυτιού του .

« Μην με ακουμπάς δεν έχω σκοπό να παίξω στο ύπουλο παιχνίδι σου !»

« Πίστεψε με σου έχω επιφυλάξει μια βραδιά γεμάτη πάθος όπως τότε ..οσο και να παλεύεις να αντισταθείς δεν τα καταφέρνεις μωρό μου !»

« Σου ξεκαθάρισα εξαρχής πως δεν με ελκύεις ! Περιόρισε τα θέλγητρα σου σε άλλους άνδρες!»

« Κι αν προσποιούμουν πως ήμουν εκείνη ; Θα Εκανες ερωτά μαζί μου ;》

« Καληνύχτα ..» απάντησε κοφτά ανεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά την ιδιά στιγμή που το κουδούνι της εξώπορτας διατάρασσέ την ηρεμία της βραδιάς απορρημένη παρατήρησε το ρολόι πάνω από το τζάκι επιβεβαιώνοντας πως ήταν πολύ αργά για επισκέψεις.

Έσπευσε να ανοίξει αντικρύζοντας στο κατώφλι δυο αστυνομικούς πάγωσε σύγκορμη " Θεέ μου μας ανακάλυψαν" η πρώτη σκέψη που πέρασε απ το μυαλο της μα πάσχισε να δείχνει ανήξερη κι κυρίως πως δεν τα είχε χαμένα .
« Παρακαλώ κύριοι τι σας φέρνει περασμένα μεσάνυχτα στο κατώφλι μας ;» ψέλλισε συγκρατημένα  χαμογελαστή .

« Έχουμε στα χερια μας ένταλμα σύλληψης για τον Ρικαρντο Στόουν κατηγορείται για την δολοφονία του συνεργάτη του Τζορτζ !» κάλυψε το ανοιχτό στόμα της με την αναστροφή του χεριού της σοκαρισμένη .

« Μα...Μάλλον κάποιο λάθος έχει γίνει ο σύζυγος μου δεν είναι ικανός να διαπράξει κατι τόσο ειδεχθές ! Ο κύριος αυτός άλλωστε αυτοκτόνησε έτσι δεν είναι ; Σας ζητώ πολύ ευγενικά να αποχωρήσετε έως ότου διερευνήσει την υπόθεση ο δικηγόρος της οικογένειας !»

Ο αστυνομικός παραμέρισε αδιάφορα σχεδόν βίαια το σώμα της εισβάλοντας στο εσωτερικό « Κυριά μου δεν έχετε αντιληφθεί προφανώς πως δεν ήρθαμε έως εδώ για μια απλή προειδοποίηση αλλα για να συλλάβουμε τον ύποπτο ! Πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση ! »

« Σας απαγορεύω να εισέρχεστε δια της βίας στον προσωπικό μου χώρο !»

« Θα συλλάβουμε και εσάς τότε για παρεμπόδιση καθήκοντος και υπόθαλψη εγκληματία πως σας φαίνεται σαν ιδέα ;» ειρωνεύτηκε θυμωμένος ο άνδρας ενώ ο συνάδελφος του έβγαζε από την τσέπη του ένα ζευγάρι χειροπέδες ανεβάζοντας την αδρεναλίνη της στα ύψη .

Στην κορυφή της σκάλας ξεπρόβαλε θαρραλέα ο Ρικαρντο έτοιμος να αντιμετωπίσει τις πιθανές κατηγορίες για κατι που δεν διέπραξε ελπίζοντας να καταφέρει να υπερασπιστεί επάξια τον εαυτό του και να αποδείξει πανηγυρικά την αθωότητα του .
« Ντομινγκα άσε τους κυρίους να πράξουν τα δέοντα άλλωστε καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται θα σας ακολουθήσω οικειοθελώς !» ανακοίνωσε ψύχραιμα με πρόσωπο ανέκφραστο .

« Μην παραδοθείς αγάπη μου είσαι αθώος δεν τον σκότωσες εσύ !» αναφώνησε με βουρκωμένα ματιά η Ντομινγκα ενώ ήδη του περνούσαν τις στενές  χειροπέδες βίαια σπρώχνοντας τον προς την έξοδο σαν κοινό αλήτη.
« Κάλεσε τον δικηγόρο μου !» της φώναξε προτού τον χώσουν στο περιπολικό και τον πάρουν μακρια.

Κι έμεινε εκεί μαρμαρωμένη με τα ματιά καρφωμένα στο σημείο που λίγα δευτερολεπτα πιο πριν βρισκόταν παρκαρισμένο το όχημα της ασφάλειας η καρδιά της χτυπούσε ακανόνιστα το κορμί της έτρεμε ενώ η ζάλη ολοένα και μεγάλωνε .

Σαν επανήλθε βιαστικά στην πραγματικότητα αφαίρεσε βιαστικά τα ψηλοτάκουνα πέδιλα πετώντας τα στην γωνία τρέχοντας προς το δωμάτιο του Ρόμπερτο ήταν ανάγκη να γνωρίζει ακόμη κι αν λογομαχούσε μαζί του επειδή εισέβαλε χωρίς άδεια στον προσωπικό του χώρο .

Βίαια εισέβαλε στο δωμάτιο σαν σίφουνας ανοίγοντας το φως όπως περίμενε κοιμόταν ατάραχος δίχως να φαντάζεται τα φρικιαστικά πράγματα που συνέβαιναν λίγα βήματα πιο πέρα παίρνοντας μια γερή τζούρα οξυγόνου τον σκούντησε . « Κύριε Ρόμπερτο ξυπνήστε συμβαίνει κατι τρομερό !»

Ο άνδρας τινάχτηκε τρομαγμένος αντικρύζοντας την μπροστά του σαστισμένος « Τι γυρεύεις εσύ εδώ μεσά βάλθηκες να με βγάλεις απ την μέση τώρα;》 Παραπονέθηκε ζαλισμένος μια αντίδραση που φάνταζε κατανοητή αφού δεν έτρεφε ουδεμιά συμπάθεια στο πρόσωπο της .

« Δεν είναι ωρα για κακίες κύριε συνέλαβαν τον Ρικαρντο προ ολίγου έχουν στοιχεία πως σκότωσε τον συνεργάτη του τον μεγαλοπαραγωγό !» ανακοίνωσε χωρίς περιστροφές ενώ ο Ρόμπερτο απέναντι της έχανε σταδιακά το χρώμα του και η όψη του μαρτυρούσε αβάσταχτο πόνο σαν να τον είχαν καρφώσει με μαχαίρι στην πληγή.

« Πρέπει να τηλεφωνήσω στον δικηγόρο άμεσα τώρα ! Κι έπειτα θα πάμε στο τμήμα εσύ φρόντισε να διαχειριστείς τους δημοσιογράφους που αργά η γρηγορά θα μας κυκλώσουν ! Φώναξε την βοηθό μου να με ετοιμάσει ! Θεέ μου πως συνέβη αυτό το κακό στον γιο μου !» αναφώνησε υψώνοντας τα χερια προς τον ουρανό συγκλονισμένος .

« Προχωρά ..» φωνάζαν οι αστυνομικοί τραβώντας τον βίαια σχεδόν σαν να τον χτυπούσαν προς το γραφείο του ανακριτή που τον περιεργαζόταν παγερά οσο ποτέ « Κάθισε κατω !» διέταξε κοφτά και θυμωμένα γνέφοντάς στους άλλους να αποχωρήσουν .

« Ποιες είναι οι κατηγορίες που με έφεραν εμπρος σας κύριε ; Απαιτώ την παρουσία συνηγόρου ! Η συμπεριφορά σας είναι αντισυνταγματική !»

« Στόουν δεν σε παίρνει για μαγκιές ! Υπάρχουν αποδείξεις που θα σε χώσουν για χρονιά στην φυλακή ! Επειτα από έρευνα ιδιωτικού ερευνητή που προσέλαβε η οικογένεια του εκλιπόντα τα στοιχεία ανατράπηκαν. Η υπόθεση άνοιξε εκ νέου καθώς όλοι μιλούσαμε για αυτοκτονία υπάρχουν πλανά από κάμερες ασφάλειας που υποδεικνύουν εσένα να τον σπρώχνεις στον θάνατο !»

« Αποκλείεται να συνέβη αυτό που στο καλό είναι αυτά τα πλανά ; Υπάρχουν μάρτυρες που με είδαν να τον επισκέπτομαι το απόγευμα και να αποχωρώ από το κτίριο ρωτήστε τον φρουρό ! Είμαι αθώος δεν δέχομαι καμία κατηγορία τις αρνούμαι όλες κατηγορηματικά !»

« Ρίξε τους τόνους σου και φρόντισε την υπεράσπιση σου θα ναι δύσκολο να αποδείξεις πως είσαι καθαρός ! Βρέθηκαν αποτυπώματα σου στο σημείο του λαιμού του θυματος !» δεν έβγαλε μιλιά φέρνοντας στο νου του την στιγμή που τον είδε να θωπεύει άσεμνα την Σελίνα μεσά στο γραφείο .

« Επιμένω πως αργά η γρηγορά θα αποδειχθεί η αθωότητα μου !» ψέλλισε ενώ η αγωνιά είχε τρυπώσει στην καρδιά του σαν φίδι πως θα ξέμπλεκε από μια υπόθεση που απειλούσε να του καταστρεψει την ζωή και την καριέρα εφόσον ήταν αθώος ; Πως θα αντέστρεφε τα τόσα ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του ;

Ξημέρωσε μια βροχερή μερα ο ουρανός δεν έλεγε να σταματήσει για λίγο την νεροποντή για να λάμψει ξανα ο ήλιος έστω για μερικές ώρες στην έπαυλη του Χουάν επικρατούσε ηρεμία και ξεκούραση για όλους εκτός από την Σελίνα που ρέμβαζε σκεπτική καθισμένη στο σκοτάδι .

Στο στήθος ένα βάρος δεν της επέτρεπε να αναπνεύσει ελευθέρα ξανα σκέφτοταν έντονα την κόρη της.
Αγωνιούσε σε τι χερια είχε πέσει εάν βρισκόταν εν ζωή η αν είχαν χαθεί μια για πάντα τα ίχνη οτι κι αν συνέβαινε για ένα ήταν αποφασισμένη πως έως και την τελευταία της ανάσα θα πάλευε να μάθει την αλήθεια .

Κάπου αναμεσά στα γκρίζα σύννεφα κρύβονταν ο δικός της ήλιος που θα ζέσταινε ξανα την καρδιά της έπειτα απ την θύελλα τουλάχιστον έτσι ήθελε να ελπίζει στρέφοντας το βλέμμα προς την πηγή που της εδινε δύναμη .

Το μικρό της θαύμα αναδεύτηκε ελαφρώς στην κούνια προτού αρχίσει να διαμαρτύρεται ζητώντας το πρωινό του γεύμα « Τώρα μωρό μου ησύχασε !» πρόφερε χαμογελαστή καθώς τον σήκωνε προσεκτικά στην αγκαλιά της σαν το πολυτιμότερο μπιμπελό τόσο πολύ φοβόταν μην του συμβεί το παραμικρό .

Αφού τον τάισε αισθάνθηκε έντονη την ανάγκη να φάει και η ιδιά κατι αφού είχε μέρες να φροντίσει τον εαυτό της αλλα πρώτα από ολους προείχε η ασφάλεια του μωρού κι έπειτα η δική της .

Ηταν απίστευτο πως σου αλλάζει ένα τόσο δα πλασματακι την ζωή και τις προτεραιότητες κατέληξε φιλώντας τρυφερα το μέτωπο του τοποθετώντας το πισω στην κούνια .

Βγήκε για λίγο από το δωμάτιο αναρωτώμενη για πιο λογο η μητέρα της απέφευγε να της μιλήσει το προηγούμενο βραδύ αν και η επίσκεψη του Ρικαρντο αρκούσε για να ανατρέψει τα δεδομένα που μέχρι στιγμής θεωρούσε πως γνώριζε .

Διασχίζοντας το σαλόνι πεινασμένη άκουσε δυνατά χτυπήματα προερχόμενα από την εξώπορτα τρομοκρατήθηκε μήπως κάποιος επίδοξος διαρρήκτης πάσχιζε να την παραβίασει η ίσως κατι χειρότερο που δεν χωρούσε ο νους της μηπως οι άνθρωποι που είχαν την κόρη της ζητούσαν τωρα να της αρπάξουν και τον μικρό .

Κοντοστάθηκε διστακτική μπροστά της οσο τα χτυπήματα δυνάμωναν τοσο και οι παλμοί της καρδίας της κάλπαζαν που κόντευε να αναταραχθεί απ την αδημονία.

Ισως αν το αγνοούσε και γύριζε στο δωμάτιο της να είχε χειρότερη κατάληξη εάν τελικά κατάφερναν να εισβάλουν στον προσωπικό της χώρο ενώ παράλληλα θα έθετε σε κίνδυνο και τους δικούς της  .

Άνοιξε δειλά την πόρτα βαστώντας γερά σαν ανά χείρας ένα αιχμηρό αντικείμενο που είχε αρπάξει περνώντας απ το τζάκι ήλπιζε μονάχα να μην χρειαζόταν να το χρησιμοποιήσει .

Τα έχασε κυριολεκτικά σαν η ματιά της συναντήθηκε με τη σκληρή δικιά του .
« Λεονάρντο εσυ…αν κι δεν εκπλήσσομαι από την απρόσμενη επίσκεψη  ομολογουμένως ο αδερφός σου φρόντισε για αυτή είμαι βεβαία ποιος άνεμος σε φέρνει ξανα λοιπόν στο κατώφλι μου με τέτοια θεομηνία να μαίνεται εξω και μάλιστα τόσο νωρίς το πρωί !»

Αγέρωχος όπως πάντα προσπέρασε με ευκολία την ειρωνεία που τον εξόργιζε απίστευτα μα για χάριν του σκοπού του θα θυσίαζε φόρεσε λοιπόν το στοργικό προσωπείο που περίτεχνα είχε λαξεύσει εδώ και χρονιά κι μπήκε απευθείας στο θέμα « Σελινα κινδυνεύεις ! Τόσο εσύ οσο και το παιδί σου !»ανακοίνωσε στωικά διχως περιστροφές κλείνοντας την πόρτα πισω του .

Τα γόνατα της κοπήκαν αστραπιαία αναγκάστηκε να γραπωθεί από το τραπεζάκι στο πλάι ώστε να γλιτώσει την πτώση τρεμόπαιξε τα βλέφαρα αργά ξεροκαταπίνοντας πασχίζοντας να προσπεράσει άλλη μια φουρτούνα.
«Από ..ποιον ..απειλούμαι αυτή τη φορα ;» συλλάβισε συγκλονισμένη ενώ το σώμα της τραντάζονταν συθέμελα από ανησυχία.

Η τεράστια  ικανοποίηση που τον πλημμύρισε παραλίγο να ξεβάψει την όμορφη μάσκα αγωνίας που κάλυπτε το όμορφο πρόσωπο του απολαμβάνοντας να την κάνει να υποφέρει.
« Γλυκιά μου ο Ρικαρντο έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο ! Είναι υπεύθυνος για την απαγωγή της κόρης σου ενώ από θαύμα γλίτωσε ο γιος σου αφότου τον διαβεβαίωσαν πως θα πέθαινε μεσά σε λίγες ώρες ! Δεν θα ηρεμήσει αν δεν σε βγάλει από την μέση !»

Σοκαρισμένη γονάτισε στο κρύο μάρμαρο καλύπτοντας το παγωμένο πρόσωπο της αδυνατώντας να αφήσει το αγκάθι να εισβάλει στην πληγή προκαλώντας αιμορραγία  εκείνος δήθεν ανήσυχος έτρεξε να την βοηθήσει μα με ένα βιαστικό νεύμα του έκοψε την φορα .

« Για ποιο λογο να σε πιστέψω Λεονάρντο ; Σε παράτησα σύξυλο στο δημαρχείο μπροστά σε τόσο κοσμο εσύ πρέπει να με μισείς θανάσιμα ίσως τα επινοείς όλα αυτά !»

« Ποτέ μου δεν σε μίσησα Σέλι…ήμουνα πάντοτε προσκολλημένος στην θύμηση σου η καρδιά μου σου ανήκει δεν θα τολμούσα να σε βλάψω ! Μολις έμαθα τις πονηρές βλέψεις του έτρεξα σαν μανιακός να στα προφτάσω ! Απορώ πως αμφέβαλες έστω και μια στιγμή για εμένα !»

« Έχεις αποδείξεις ; Κανέναν σας δεν εμπιστεύομαι πλέον !»

« Σαφώς και έχω στα χερια μου αδιάσειστα στοιχεία που τον ενοχοποιούν στα μάτια δικαστών και ενόρκων ! Έχω χειροπιαστές μαρτυρίες υπογεγραμμένες από το προσωπικό του νοσοκομείου μα και απ την εκλιπούσα προϊστάμενη ! Ο Ρικάρντο τους πλήρωσε αδρά να εξαφανίσουν τα μπάσταρδα όπως τα κατονόμασε επι λέξη ! Διάβασε και μονή σου !» μια στοίβα χαρτιά προσγειώθηκαν στα τρεμάμενα χερια της που με δύναμη συγκρατούσε .

Οι λέξεις αρχίσαν να χορεύουν μπρος τα μάτια της έναν θανάσιμο χορό χρησιμοποιώντας για μελωδία τους καλπασμούς της καρδίας που ευχόταν να σταματούσε ετούτη την στιγμη παρά να δεχοταν πως ότι αγαπησε γκρεμίζονταν αφήνοντας σκόνη και θραύσματα στο περασμα του .

Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες θέριζαν κάθε ριζά αγάπης από μεσά της σαν άλλος γεωργός που  καθάριζε τα σπαρτά του από τα ζιζάνια που κοντεύαν να τα σαπίσουν μια πρόταση της προκάλεσε λυγμούς που συντάραζαν την αβάσταχτη σιωπή οπου την κύκλωνε .

Τα γράμματα είχαν τόση δύναμη χτυπούσαν σαν χαστουκιά  αδυσώπητα το κορμί της σε κάθε σημείο.
Ηταν αποσπασμα από την μαρτυρία της νεκρής προϊστάμενης η οποία πληρώθηκε αδρά για να κλέψει από το χειρουργείο κιόλας τα μωρά της μα το χειρότερο η διαταγή υπώθηκε ως εξής ! «Αρπάξτε τα νεογέννητα αν γεννηθούν νεκρά πετάξτε τα σαν να μην υπήρξαν ! Μα αν εν τελεί αναπνέουν δώστε τα σε ιδρύματα η απλώς παρατήστε τα στο δρόμο αβοήθητα ! Δεν θέλω να υπαρχει ίχνος τους ! Οσο για την μητέρα εκτελεστέ την εν ψυχρώ ! Η ζωή μου είναι τόσο οργανωμένη δεν θα αφήσω κανέναν να την διαταράξει με ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο !»

Η καρδιά της ξεσκίστηκε σαν χαρτί στα δύο μονομιάς στήλωσε τα ματιά της στο γλυκό φιλικό πρόσωπο του αναζητώντας παρηγοριά.

Την βοήθησε να σηκωθεί ακουμπώντας τρυφερά το σώμα της στον βελούδινο καναπέ μπροστά του .
«Τι θα κάνω με όλο αυτό ; Που να πάω για να γλιτώσω ;» αναρωτιόταν φοβισμένη προτού συνεχίσει την σκέψη της «Λες να φύγω από τη χωρά να μεταναστεύσω κάπου μακρια ίσως ..Ευρώπη !» συνέχισε ακούγοντας τον εκκωφαντικό ήχο των δεικτών του νοητού ρολογιού να την πιέζουν .

«Δεν θα στο πρότεινα ! Το σπίτι είναι περικυκλωμένο από άνδρες του οπου κι αν πας σε ακολουθούν σαν σκιά έχουν εντολή να ανοίξουν πυρ κατά βούληση εάν επιχειρήσεις να το σκάσεις  !»

« Ω θεέ μου γι αυτό μας επισκέφθηκε χθες για να καλύψει τα νώτα του !»

« Δυστυχώς ναι μα και κατι ακόμη.. το όνομα Χουάν μήπως σου λέει κατι ;》 Οι σειρήνες στο μυαλο της ηχήσαν δυνατά  «Δεν μπορεί να εννοείς τον ιδιοκτήτη του μπαρ που εργαζόμουν ..» συλλάβισε σαστισμένη .

« Ακριβως γλυκιά μου υπήρχε συμβόλαιο πολλών χιλιάδων δολαρίων που εσύ αθέτησες αφού δεν κοιμήθηκες με τον αδερφό μου εκείνο το βράδυ ! Οι νονοί της νύχτας δεν ξεχνούν Μπορεί αργούν αλλα πάντοτε στο τέλος δρουν εξαλείφοντας μια για πάντα τις οφειλές τους ! Ακόμη και αθώο αίμα !»

« Δεν…δεν εννοείς ;»

« Ακριβως μωρό μου στο στόχαστρο βρίσκεται ο γιος σου !» …