Φωνές και αναβρασμός ξεσήκωσαν ολόκληρη την οικία καθώς μια χρόνια υπόγεια αντιπαράθεση ερχόταν στο προσκήνιο με δυο ομοαιματους να ακονίζουν τα μαχαίρια για να συντρίψουν ο ένας την εικόνα του αλλού καθώς η ομοιότητα μεταξύ τους ήταν καταλυτική .

« Δεν θα τολμήσεις να της μιλήσεις τέτοιος δειλός που είσαι !
Έφθασες στο σημείο να περάσεις την βραδιά σου μαζί της, να ευχαριστηθείς όσο ήθελες όσα σου προσέφερε γενναιόδωρα και έπειτα εξαφανίστηκες ..έτσι απλά τι ντόμπρος χαρακτήρας ! » σχολίαζε γελώντας ειρωνικά ο Λεονάρντο δίχως να φοβηθεί διόλου της απειλές και τα νευρά του αδικημένου αδερφού του που δεν έλεγε να τον απελευθερώσει από το σφικτό του κράτημα .

Τα γοργά του βήματα τον οδηγούσαν στην σφαλισμένη πόρτα ο πλασματικός κόσμος ευτυχίας οπού είχε πλάσει στα ματιά της Σελινα από στιγμή σε στιγμή θα κατακρημνίζονταν , αν δεν προλάβαινε το κακό προτού ακόμη γίνει .

Για άλλη μια φορά του έφραξε το δρόμο ζωντανό ανθρώπινο εμπόδιο εξοργίζοντας τον ακόμη περισσότερο όσο πάσχιζε να καλυφθεί ώστε να συνεχίζει την απατή του αμέριμνος.

« Θα της αποκαλύψω τα πάντα εγώ! Δώσε μου μονάχα λίγο χρόνο ..δεν τολμώ να αναλογιστώ την θλίψη οπού θα της προκαλέσω !
Εγώ σε αντίθεση με εσένα έχω μπλέκτει για τα καλά στα δίχτυα της και δεν επιθυμώ να ξεφυγω ..!»

« Μάλιστα ..τόσο ανόητος στάθηκες και εσύ όπως ο πατέρας !
Σας ξελόγιασε για τα καλά η επιτήδεια ώστε να βάλει στο χέρι την περιουσία !
Αυτή δεν έχει στον ήλιο μοίρα και εσείς την κάνατε άνθρωπο !
Ξέρεις από που προέρχεται η γυναικά των ονείρων σου ?
Από ένα φθηνό μπορντέλο στο κέντρο της πόλης !» ούρλιαζε εκτός εαυτού ώστε να φθάσουν και στα δικά της αυτιά όσα ξεστόμιζε μα πως τολμούσε να παίζει στα δάκτυλα όλους τους άνδρες ?
Δεν είχε ίχνος αισχύνης στην ποταπή συνείδηση της ?
Αναρωτιόταν έξω από το κατώφλι λίγο προτού ανοίξει την πόρτα ξεμπροστιάζοντας τις απάτες μια προς μια .

Η λαβή στον δεξί του ωμό τον ανάγκασε να στραφεί προς τον άλλο του εαυτό οπού αποφασισμένος ξεφυσούσε με την αγωνιά να κατατρώει όλο του το είναι .

« Μην προσπαθείς να το καθυστερήσεις ..η αλήθεια θα λάμψει !
Εγώ ήμουν αυτός που κούρσεψε την μολυσμένη της σαρκα και πηρέ αυτό που άξιζε !
Ποτέ μου δεν δίνω λογαριασμό όταν πλαγιάζω με επαγγελματίες !»
συνέχισε να ξεστομίζει σφοδρό κατηγορητήριο πίσω από τις πλάτες της καημένης κοπέλας οπού κειτόταν αναίσθητη στο κρεββάτι πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας την ιδιά ώρα που ένα παλιρροϊκό κύμα αποκαλύψεων απειλούσε την ζωή της .

Η γροθιά του προσγειώθηκε στο μάτι του με απίστευτη φορά εξφεντονιζοντας τον στο μαρμάρινο δάπεδο με ένα επιφώνημα να πηγάζει από τα χείλη του , ο Λεονάρντο με μια έκφραση αποστροφής ατένιζε τον υπερόπτη αδερφό του ταπεινωμένο για πρώτη φορά στην ζωή του .

« Αν ξαναμιλήσεις τόσο άσχημα για εκείνη θα σε σπάσω στο ξύλο δεν θα αρκεστώ σε μια γροθιά !
Νομίζεις πως κατέκτησες την κορυφή του Έβερεστ επειδή εκτόνωσες τις ορμές σου επάνω της ένα βραδύ έτσι ?
Λυπάμαι που θα σου το χαλάσω αλλά εγώ απόλαυσα και εκτίμησα την ηδονή οπού μου χάρισε απλόχερα το χθεσινό βραδύ , το πρωινό χαμόγελο οπού εσύ στερήθηκες εν γνώση σου !
Το σμαραγδένιο δακτυλίδι μου κοσμεί το δάκτυλο της αυτή την στιγμή ! Αφού δεν σε ενδιαφέρει χάσου από την ζωή μας !»

Με βλέμμα πιο σκοτεινό και από τον νυχτερινό ουρανό σηκωνόταν από το έδαφος με όψη θυμωμένου γερακιού ετοίμου για την επερχόμενη επίθεση του.

« Τόλμησες να τα βάλεις μαζί μου ανόητε εραστή ?
Για μια πρόστυχη γιατί αυτό είναι! Οσες φαμφάρες κι αν σου πούλησε με κροκοδείλια δάκρυα στα ματιά ώστε να σε πείσει να την κάνεις αριστοκράτισσα !
Δεν θα την αφήσω να κλέψει όσα μου ανήκουν !
Θα πείσω τον πατερά να σε αποκληρώσει και έπειτα να δούμε εάν θα σε παντρευτεί ανίδεε !
Τόσες και τόσες δεσποινίδες συναναστράφηκες εκείνη την ..τελευταία ερωτεύτηκες !»

« Βούλωσε το επιτέλους !
Ερωτεύτηκα ναι !
Ενώ εσένα σε ροκανίζει η ζήλεια γιατί διάλεξε εμένα αντί για εσένα τον άξεστο !
Πείσε τον πατερούλη να σου παραδώσει στα χεριά όλα τα εκατομμύρια του κόσμου εγώ δεν παραιτούμαι από εκείνη !
Τώρα δίνε του ..!»

« Θα θελες πολύ να εξαφανιστώ για να συνεχίσεις να προσποιεισαι !
Γιατί δεν δοκίμασες να συστηθείς σαν Λεονάρντο και επέλεξες να παίξεις τον ρολό μου ?
Παρτο απόφαση αν μάθει την αλήθεια θα σε απορρίψει εμένα θέλει δεν το βλέπεις ?
Σελινα μην κρύβεσαι άλλο βγες να αντικρύσεις τον αληθινό Ρικάρντο !» φώναζε ξανά και ξανά γελώντας υστερικά .

« Άφησε την ήσυχη !
Είναι άρρωστη ..το πρωί επισκέφθηκε τον Χορχε μιλώντας συνωμοτικα ενώ το μεσημέρι κατέρρευσε στα χεριά μου στο εστιατόριο από τότε δεν έχει συνέλθει ..!» ψέλλισε θλιμμένος και σκυθρωπός ενώ τα λογία του κατάφεραν να αποσιωπήσουν τον ασυγκράτητο εγωισμό του άνδρα απέναντι του .

Κοιτούσε δεξιά και αριστερά αμήχανος ενώ περνούσε νευρικα το χέρι του μέσα από τα πυκνά μαλλιά του αμφιβάλλοντας για την ακρίβεια των λόγων ενός υποκριτη , που είχε χάσει το χρώμα του καθώς τα αφηγούνταν.
Έχασε την μιλιά του μαζί με όσες σκέψεις χωρούσαν στον πεντακάθαρο διαυγή νου του πρώτη φορά σβήνονταν σαν γραμμένα σε μαυροπίνακα με κιμωλία .

« Άρρωστη ?
Μα τι ..έχει ?» συλλάβισε με την σειρά του νιώθοντας να κατακρημνίζεται σε μια μαύρη τρυπά δίχως σταματημό με τον κόσμο να περιστρέφεται γύρω του λες και ήταν μεθυσμένος.
Αυτό το αντίκτυπο είχαν οι ξαφνικές ειδήσεις επάνω του καθώς η όψη του δεν θύμιζε σε τίποτα τον εξαγριωμένο άνδρα οπού υπήρξε μέχρι πρότινος .

« Δεν θέλει να μου αποκαλύψει ..το κρύβει καλά προς στιγμήν !
Αν δεν με πιστεύεις ρώτησε τον πατερά οπού ήταν παρών την στιγμή που λιποθύμησε στα χεριά μου πιο χλωμή και από λευκό πανί !
Καταλαβαίνεις γιατί δεν μπορείς να της υποδείξεις την αληθινή σου ταυτότητα τόσο απότομα έτσι δεν είναι ?»

Ξεφύσησε σκεπτικός πολεμώντας τον αχαλίνωτο εγωισμό του που τον κατακεραύνωνε ώστε να πέτυχει το απώτερο σκοπό του καταστρέφοντας έναν κλονισμένο οργανισμό μα τι στο καλό της είχε συμβεί ?
Μήπως το ατύχημα είχε αφήσει κατάλοιπα στο σώμα της ? Αναζητούσε σαστισμένος απάντηση στα φλέγοντα ερωτήματα που πλημμύριζαν τον νου του με ταχύτητες φωτός .

« Προς το παρών λέω να επιστρέψω στο δωμάτιο μου να προσπαθήσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη ! Μην περιμένεις από εμένα επιείκεια η πράξη σου με εξέθεσε στον τύπο τώρα όλοι νομίζουν πως τα έχω μαζί της ! Αποφάσισε να λήξεις το θεατράκι προτού το πράξω !»

« Ρικάρντο τι συμβαίνει γιατί κλείδωσες ?
Άνοιξε μου !!» επέλεξε την πιο ακατάλληλη στιγμή να συνέλθει από την νάρκη της δυσχεραίνοντας την κατάσταση χίλιες φορές περισσότερο.

Τα δυο αδέρφια αντάλλαξαν βλέμματα αιχμηρά καθώς η απελπισμένη έκκληση της συνεχιζόταν πίσω από την αμπαρωμένη πόρτα .

« Άκουσες και μονός σου το δικό μου όνομα επικαλείται..!» ψιθύρισε από λαμβάνοντας στο έπακρο την ευκαιρια του να ποδοπατήσει την υπερηφάνεια του δίδυμου ανταγωνιστή που ξεροκατάπινε ανήσυχος καθώς η τέλεια ευκαιρία να ξετυλιχθεί το κουβάρι της ιστορίας μόλις είχε δοθεί .

« Θυμήσου τι σου είπα ..δεν είναι ψέμα μην αμφιβάλλεις θέλεις να της κάνεις κακό ?»

« Να την δω θέλω !»

« Όχι αυτό δεν γίνεται είναι δική μου πλέον !»

« Αυτό θα το δούμε ..!» πρόφερε κοφτά προτού συνεχίσει « Σελινα γλυκιά μου ησύχασε όλα είναι εντάξει !» φρόντισε να την καθησυχάσει ανοίγοντας την παλάμη του επιδεικτικά αναμένοντας το κλειδί της αλήθειας .

Αυτή η φωνή !
Θεέ μου η γνώριμη βραχνή χροιά του είχε επιστρέψει δριμύτερη !
Μα κάτι πολύ περίεργο συνέβαινε πίσω από αυτήν την πόρτα αναλογίστηκε υποψιασμένη , στηριζόμενη παράλληλα στο κούφωμα καθώς ο κόσμος της περιστρέφονταν με ιλλυγυωδης ταχύτητες μα γιατί αισθανόταν τόσο άσχημα ?
Ανακάθισε στην άκρη του κρεββατιού πασχίζοντας να συνέλθει προτού διερεύνηση την πηγή της οχλαγωγίας .

Στο ίδιο σημείο η μάχη συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση ενώ οι καρδιές και των δυο χτυπούσαν ακανόνιστα καθώς μια υποψία αγωνίας πλανιόταν στον αιθέρα.
« Μα γιατί δεν απαντά ? Λες να κατέρρευσε ξανά ?
Φύγε για τώρα θα αναλάβω να της μιλήσω ο ίδιος ..ίσως να κινδυνεύει !» ψιθύριζε σε παρακλητικό τόνο στον αμετακίνητο σαν βράχο συνοφρυωμένο άδερφο με τα χεριά σταυρωμένα στο στήθος του σε ένδειξη δυσπιστίας .

« Πάψε να το παίζεις σωτήρας ..γιατί δεν είσαι ! Άνοιξε την αναθεματισμένη πόρτα προτού την σπάσω !!»

« Αυτό να το ξεχάσεις !
Αυτή η πόρτα θα παραμείνει αμπαρωμένη δεν θα την αφήσω να πονέσει ξανά αρκετά την πλήγωσες !» Ω θεέ μου τα τελευταία λογία δεν έπρεπε να μου ξεφύγουν !
Αναλογίστηκε μεμφόμενος τον θυμό του για την έλλειψη συγκέντρωσης οπού του προκαλούσε .

« Α ώστε πληγώθηκε ..?
Τινί τρόπο ..?»

« Τι συμβαίνει επιτέλους εκεί έξω ..? Ποιος με κλείδωσε εδώ μέσα ?» στρίγκλιζε επίμονα χτυπώντας με τις γροθιές της τρομοκρατημένη την επιφάνεια της θύρας ενώ η ζαλάδα συνέχιζε να την ταλανίζει αδιάκοπα μα το ίδιο και η αίσθηση του κίνδυνου εσωτερικά δεν την άφηνε να ησυχάσει .

« Αγάπη μου μην φέρνεις την καταστροφή σε μισό λεπτό θα βρίσκομαι κοντά σου ! ..»

« Αγάπη σου ?» μούγκρισε ρουθουνίζοντας εκνευρισμένος ο Ρικάρντο καθώς αποχωρούσε επιστρέφοντας στο δωμάτιο του με μια νέα ουσία να κυλά στο αίμα του πρωτόγνωρη οπού σε συνδυασμό με την αδρεναλίνη που άγγιζε το ζενίθ την δεδομένη ώρα αποτελούσαν εκρηκτικό μείγμα .

Η κλειδαριά ανήγγειλε την άφιξη του στο σκοτεινό δωμάτιο την ώρα που η καρδιά της κόντευε να πεταχτεί έξω από το στήθος ενώ βημάτιζε νευρικά πάνω κάτω αδιαφορώντας για την αδυναμία που αισθανόταν.

Κάρφωσε τα μάτια της εξεταστικά επάνω του καθώς εισέβαλε φουριόζος ενώ φρόντισε να κλειδώσει πίσω του εκ νέου βάζοντας την σε σοβαρές σκέψεις .

« Που είσαι τόση ώρα ?
Τι συμβαίνει γιατί με κρατάς κλειδωμένη σαν φυλακισμένη σου ?
Επίσης με ποιον καυγάδιζες τόσο έντονα επιτέλους ?» ξέσπασε υστερικά όσα ερωτήματα την έπνιγαν τόση ώρα μονομιάς, την ιδιά ώρα που τα χέρια του τυλίγονταν γύρω από την μέση της και τα χείλη του κατηφόριζαν στο λαιμό της ερωτικά αναζητώντας άλλη μια περιπλάνηση στα άδυτα του κορμιού της .

« Άφησε με ..μην πας να με ξεγελάσεις με ερωτικά παιχνίδια ! Τι μου κρύβεις ?
Απαιτώ να μάθω ! » στήλωσε τα ποδιά της πεισματικά στο έδαφος βαδίζοντας απόμακρα προς την μπαλκονόπορτα στα δεξιά της σκεπτική .

Το γάργαρο γέλιο του θρυμμάτισε την αμήχανη σιωπή που τύλιξε άσπλαχνα το χώρο επιφέροντας μια ανεπιθύμητη απόσταση αναμεσά τους , ενώ οι εικόνες ευημερίας και ανεμελιάς του μεσημεριού ξεθώριαζαν σταδιακά με ένα βαρύγδουπο μυστικό να πλανιέται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια τους .

« Προς τι η τόση ανησυχία καρδιά μου όλα είναι εντάξει ..διαπληκτιζόμουν με έναν από τους βοηθούς μου ! Απέτυχε να κλείσει κάποια ραντεβού μου οπότε και τον απέλυσα !
Αυτό ήταν όλο μπορείς να τρέξεις στην αγκαλιά μου τώρα ?» ρώτησε με ύφος παιχνιδιάρικο που δεν έδειξε να συνερίζεται .

« Τόσο ευκολα απολύεις τους εργαζομένους σου οι οποίοι έχουν αφιερώσει χρόνο και κόπο για να φθάσεις στην κορυφή ?
Δεν χρειάζεται να σου υπενθυμίσω πως δεν γεννήθηκα στα μεγάλα σαλόνια !
Έχω βιώσει την αβεβαιότητα ουκ ολίγες φορές εξαιτίας ανεύθυνων αφεντικών !»

« Θεέ μου τι σε έπιασε βραδιάτικα ? Σαν να απλώθηκε μια κατάρα κυκλώνοντας την ευτυχία μας ..ας μην επιτρέψουμε να μας επηρεάσουν !
Τι θα έλεγες να σου ετοιμάσω κάτι να φας φαίνεσαι εξαντλημένη..?
Οσο για την δουλειά μου θα προτιμούσα να διαχειρίζομαι μονάχος μου τα θέματα οπού προκύπτουν !»

« Μάλιστα ..εγώ συνεχίζω να προαισθάνομαι πως κάποια καταστροφή με περιμένει στην επόμενη στροφή ..να πάρει αυτό το πλάκωμα στο στήθος δεν με αφήνει να απολαύσω τίποτα !
Τι συνέβη μόλις φύγαμε από το εστιατόριο γιατί δεν θυμάμαι ?» αναρωτήθηκε ρίχνοντας τους τόνους οπού είχαν οξυνθεί επικίνδυνα .

Πλησίασε δειλά κοντά της χαμογελώντας καθησυχαστικά όσο κι αν η απειλή απείχε μερικά δωμάτια μακριά και η αγωνιά του έτρωγε τα σωθικά δεν θα άφηνε να αντιληφθεί την οδυνηρή αλήθεια.

Του αρκούσε που καθρεπτιζόταν στα φουρτουνιασμένα της ματιά οπού ζέσταιναν την καρδιά του.
« Σε έχω ανάγκη Σελινα ..» ψιθύρισε βραχνά περνώντας τα δάκτυλα του μέσα από τα μοσχομυριστά μαλλιά της .

Συγκίνηση πλημμύρισε το κορμί της λίγο προτού η γλυκιά ανατριχίλα επιφέρει την έξαψη που την κατέκλυσε ποθώντας να τον νιώσει περισσότερο από κάθε άλλη βραδιά.

« Πάρε με ξανά..Κάνε με να ξεχάσω..» ψέλλισε πισωπατοντας τραβώντας τον μαζί της στο ξέστρωτο κρεββάτι .

Την ξάπλωσε επιτακτικά στο στρώμα διψώντας για ηδονή πλέκοντας τα δάκτυλα της με τα δικά του καθώς αχόρταγα η γλώσσα του τρυγούσε τους καρπούς της.

Το λευκό φανελάκι που της είχε φορέσει σαν την είχε μεταφέρει λιπόθυμη δεν έκρυβε τις ερεθισμένες θηλές της οπού φλέγονταν κάτω από το άγγιγμα του .

Με την σειρά της βάλθηκε να ξεκουμπώνει τα κουμπιά του λινού πουκαμισού του που συνάντησε σύντομα το έδαφος ενώ ανυπόμονα αφαιρούσε ότι τον εμπόδιζε να απολαύσει τα ζουμερά της στήθη προτού κατηφορίσει λίγο πιο κάτω από την σφιγμένη επίπεδη κοιλιά της οπού ιδρωμένη παλλόταν κάτω από τα έμπειρα χεριά του.

Το βάρος του κορμιού του αποτελούσε μια ευχάριστη αίσθηση που της προσέφερε ασφάλεια μια έννοια ξεχασμένη ενώ η τρυφερότητα της στιγμής την ξεπερνούσε , τίποτα δεν θύμιζε την περασμένη βραδιά που το πάθος κυβερνούσε σήμερα αρραβωνιασμένοι πλέον βάδιζαν στα μυστικά σοκάκια του ερωτά .

Είχαν γίνει ολόκληροι μια φλόγα ενώ οι αναστεναγμοί διαδέχονταν ο ένας τον επόμενο προσδίδοντας νότες σαγήνης στο παιχνίδι αναμεσά τους , η γλώσσα του έγλυφε ηδονικά τα στητά στήθη της ενώ η αίσθηση της αυτοκυριαρχίας χανόταν .

Με τα χεριά της πλεγμένα στα μαλλιά του τον καθοδηγούσε κατά τις προτιμήσεις της ενώ με ματιά κλειστά απολάμβανε την γαργαλιστική αίσθηση που μούδιαζε σταδιακά τα μέλη της , σαν κατέβηκε απότομα παρακάτω στην κοιλιά της μια κραυγή σε συνδυασμό με ένα γέλιο ικανοποίησης γέμισε την πυρωμένη ατμόσφαιρα .

« Ρικάρντο..» ψιθύριζε ξανά και ξανά κινώντας το κορμί της ανυπόμονα προς το υγρό σημείο οπού φλεγόταν παρατεταμένα , δεν τον πτοούσε που αντί να επαναλαμβάνει το πραγματικό του όνομα τον αποκαλούσε με του αδερφού του οπού είχε υιοθετήσει μα δεν αρνούνταν πως μια μικρή δόση πικρίας τον περικύκλωσε γνωρίζοντας πως την εξαπατούσε για λίγο ακόμη .

« Δείξε μου πως θέλεις να σε κατακτήσω ..ενα ένα τα βήματα μωρό μου ..δίδαξε με ακόμη ένα χορό αυτόν του λάγνου κορμιού σου !» αναφώνησε ξαναμμένος με τις αντοχές του να μετριούνται σε δευτερόλεπτα πλέον καθώς ο ερεθισμός του δεν ανεχόταν να εγκλωβίζεται στο στενό παντελόνι .

Ύψωσε το κεφάλι της αποφασισμένη να πάρει τα ηνία ώστε να εξερευνήσει και η ιδιά τις απόκρυφες ερωτικές της φαντασιώσεις που μέχρι πρότινος παρέμεναν κοιμισμένες κάπου πίσω στο υποσυνείδητο , μα ξάφνου ένα σύννεφο καπνού εμφανιζόταν στην γνώριμη γωνιά .

Ξεροκατάπιε ενώ τα δάκτυλα της έσφιξαν με δύναμη τα χεριά του καθώς η βασανισμένη μορφή της μητέρας του ξεπρόβαλε από το πουθενά περιτριγυρισμένη από φλόγες που φώτιζαν το χλωμό δακρυσμένο πρόσωπο της που την κοιτούσε κατευθείαν μέσα στα μάτια .

« Γιατί ..?» ψέλλισε μαζεύοντας το σώμα της ντροπιασμένη αγνοώντας την απορία που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του βλέποντας την να χάνει το χρώμα της απευθυνόμενη σε μια σκοτεινή γωνιά οπού δεν διέκρινε κανέναν .

« Όχι απόψε Σελινα ..δεν πρέπει !» ψιθύρισε η οπτασία αφήνοντας τις φλόγες να την τυλίξουν οδηγώντας την πίσω στην αιωνία κατοικία της αφήνοντας για άλλη μια φορά σκόρπιες πληροφορίες και προειδοποιήσεις .

Αμέσως τραβήχτηκε πίσω τυλίγοντας το σεντόνι γύρω από το γυμνό από την μέση και πάνω κορμί της απαγορεύοντας οποιοδήποτε χάδι η υπόνοια αυτού , κλειδώθηκε στο κόσμο των σκέψεων τρέμοντας σοκαρισμένη .

« Αγάπη μου ? Δεν αισθάνεσαι καλά ..?» ψέλλισε ταραγμένος καθισμένος πλάι της στην άκρη της κλίνης παρατηρώντας την εξεταστικά αναρωτώμενος μήπως ψυλλιαζόταν την πλεκτάνη που στήθηκε εν αγνοία της .

« Με συγχωρείς ..δεν τολμώ να συνεχίσω περαιτέρω.. » ψιθύρισε παγερά ξεφυσώντας θυμωμένη καθώς η όλη κατάσταση είχε καταντήσει ένας τεράστιος γρίφος , ένα φάντασμα δεν της επέτρεπε να κάνει ερωτά με τον άνδρα οπού επιθυμούσε ? Σε ποιον να το εξιστορούσε δίχως να την αποκαλέσει τρελή ?
Μα εκείνη το ζούσε όμως αυτή η γυναικά αναστάτωνε την ζωή της επισκίαζε την ευτυχία της , κάτι προσπαθούσε να της πει ήταν γεγονός μα γιατί δεν μιλούσε καθαρά και ξάστερα πλέον ?

Τα όνειρα μετατράπηκαν σε οράματα τρομακτικά και απόκοσμα αφήνοντας πίσω ένα σωρό ερωτήματα μα πως γινόταν ο ίδιος της ο γιος να μην μπορεί να την δει ?

« Μείνε εδώ θα κατεβώ για λίγο στην κουζίνα να ετοιμάσω ένα ζεστό γάλα ..» πρόφερε κοφτά ρίχνοντας επάνω της μια σατέν ρόμπα .

« Άφησε εμένα να το κάνω καλή μου ..μου αρέσει να σε φροντίζω ..» είχε κιόλας φράξει το δρόμο ταραγμένος τοποθετώντας τα χεριά του δεξιά και αριστερά της πόρτας δήθεν εύθυμα .

« Δεν χρειάζεται ..δεν θα αργήσω να επιστρέψω σε παρακαλώ το έχω ανάγκη να μείνω για μερικά λεπτά μοναχή !»

« Μην με αφήνεις στο σκοτάδι Σελινα ..τι συνέβη που σε αναστάτωσε τόσο ?
Μετάνιωσες μήπως που δέχθηκες την πρόταση γάμου ?»

« Μα πως μπόρεσες να το σκεφτείς αυτό γλυκέ μου ?
Είμαι πολύ ευτυχισμένη για αυτή μου την επιλογή ..αισθάνομαι λίγο αδύναμη αυτό είναι όλο μάλλον κρύωσα στην βροχή !» σχολίασε εύθυμα κλείνοντας το μάτι παιχνιδιάρικα ενώ τα χεριά της είχαν κλείσει γύρω από το πρόσωπο του στοργικά πείθοντας τον πως ανώφελα την κρατούσε μακριά από την μοιραία αποκάλυψη .

« Θα μείνω να σε περιμένω στο ίδιο σημείο ..ίσως όταν επιστρέψεις να μην επιθυμείς να σε κοιμίσω στην αγκαλιά μου ..»

« Χα ησύχασε παραπονιάρη μου ..δεν φεύγω για πάντα μέχρι την κουζίνα πηγαίνω ..» αστειεύτηκε δίχως να τολμά να ψυλλιαστεί τι παιχνίδι παιζόταν στις πλάτες της άραγε πως θα αντιδρούσε σαν συναντούσε τον άνδρα που της ράγισε την καρδιά δίχως ίχνος ενοχής ?
Θα επέλεγε να τον διώξει η να τον γνωρίσει καλυτέρα υπό το πρίσμα μιας νέας ταυτότητας ? Σύντομα θα μάθαινε αναλογίστηκε μεριάζοντας διστακτικός .

Το χαμόγελο που του έσκασε λίγο προτού κλείσει την πόρτα πίσω της θα κρατούσε σαν ανάμνηση από μια όμορφη τρέλα που ο εγωισμός του αδερφού του θα φρόντιζε να του στερήσει , για λίγο τουλάχιστον καθώς δεν προτίθεται να παραιτηθεί από τον ερωτά της .

Βαδίζοντας στα σκοτεινά με ποδιά γυμνά ανέμενε από στιγμή σε στιγμή να ξεπηδήσει από κάποια γωνιά η Ζηνοβία μήπως τελικά της εξηγούσε τι συνέβαινε , που είχε μπλεχτεί με χεριά ανοιχτά τρόμος την κύκλωνε μα δεν θα άνοιγε τα φωτά θα περίμενε να εμφανιστεί από το πουθενά .

« Έλα λοιπόν εμφανίσου ..θέλω να μάθω τι ζητάς από εμένα γιατί υπονομεύεις την καθημερινότητα μου δίχως να μου επιτρέπεις λίγες στιγμές ευτυχίας ..?»

« Ίσως γιατί καίγεσαι στην φλόγα του ερωτά μου ..» ψιθύρισε η βραχνή φωνή του στο αυτί της αναγκάζοντας την να στραφεί τρομαγμένη αντικρύζοντας τον εμπρός της βλοσυρό , μα ποτέ είχε προλάβει να αλλάξει ρούχα ?
Είχε κιόλας φορέσει ένα άλλο καθαρό μαύρο πουκάμισο ένα άλλο σκούρο παντελόνι μα και διαφορετική κολόνια ?
Παρατήρησε σαστισμένη λίγο προτού χαμογελάσει τρυφερά.
« Ει ζαβολιάρη ..σου ζήτησα λίγα λεπτά μονή μου δεν θα έχανα το δρόμο ..» αστειεύτηκε δίχως να φέρει γέλιο στα χείλη του συνέχιζε να την επιθεωρεί από την κορυφή μέχρι τα νυχιά αυστηρά .

« Μμ. Ήθελες να σκεφτείς μωρό μου ? Άραγε τι να απασχολεί το μυαλουδακι σου ..?»
« Μην με ειρωνεύεσαι ..!
Τι μετάλλαξη είναι αυτή ..?
Τόσο που σε πείραξε που σε άφησα για μερικά λεπτά μοναχό σου ..?»

« Όσο δεν φαντάζεσαι ..!
Μα απόψε δεν πρόκειται να κοιμηθούμε σε εκείνο το δωμάτιο προτιμώ το δικό μου !» μισοκλείσε τα βλέφαρα της μπερδεμένη ενώ ήδη αισθανόταν τις πρώτες μαχαιριές κατάστηθα να πάρει το ήξερε πως έπαιζε μαζί της .

Ξεροκατάπιε κρύβοντας τα συναισθήματα που γεννιόταν μέσα της έχοντας να αντιμετωπίσει άλλη μια συντριβή.

« Κατάλαβα ..έχεις το ελεύθερο από εμένα δεν έχω σκοπό να σε αιχμαλωτίσω !
Καληνύχτα !» αναφώνησε κοφτά γυρνώντας την πλάτη κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια βιαστικά προτού τα δάκρυα κυλήσουν ελευθέρα στα μαγουλά της .

Την ακινητοποίησε στο καθιστικό σηκώνοντας σαν πούπουλο το κορμί της στα χέρια του ενώ μια κραυγή ξεφευγε από τα χείλη της και η καρδιά της σκιρτούσε σαν τα βλέμματα τους διασταυρωθήκαν βυθίστηκε στα μυστικά που κρύβονταν στα βάθη τους αφήνοντας ελεύθερες τις σκέψεις να πετάξουν .

« Θα έρθεις μαζί μου ..!» πρόσταξε σκληρά ανεβαίνοντας τα σκαλιά οδηγώντας την στην αριστερή πτέρυγα του κτιρίου στο υπνοδωμάτιο που έφερε στο νου της φρικιαστικές εικόνες προτού αποφασίσει να τις ξορκίσει στο πίσω μέρος του εγκέφαλου της .

Την ακούμπησε στο μαλακό στρώμα κοιτώντας επίμονα τα χείλη της οπού απείχαν από τα δικά του μερικά χιλιοστά ενώ οι ανάσες τους συγχρονίζονταν απολυτά και οι θολές ματιές ζητούσαν περισσότερα ίσως και όλα .

Προς έκπληξίν της απομακρύνθηκε κλείνοντας την πόρτα απαλά πίσω του δίχως να κλειδώσει όπως στο δικό της λίγο πριν η γνώριμη αγωνιά την τύλιξε στο λεπτό , μα τι στο καλό είχε αλλάξει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα ?
Πως ένας τρυφερός και προστατευτικός άνδρας μεταλλασσόταν στην ψυχρή φιγούρα οπού είχε γνωρίσει στις αρχές με τέτοια ευκολία ?

Ανασηκώθηκε πλησιάζοντας τον στεκόταν σκεπτικός μπροστά από το παράθυρο με ένα ποτήρι ουίσκι ανά χείρας και ένα μισοάδειο μπουκάλι στο τραπεζάκι , χάιδεψε τα μαλλιά του όπως της άρεσε με την αγάπη της να ξεχειλίζει αντίδοτο στην παγερή του στάση .

« Αγαπούλα μου ..μίλησε μου έχεις κάτι ?» ψιθύρισε δειλά δίχως να παίρνει απάντηση για μερικά βασανιστικά λεπτά που φάνταζαν αιώνες .

Έσφιξε τα βλέφαρα του σαν να πονούσε πίνοντας μονορούφι όλο το περιεχόμενο του ποτηριού ενώ λίγο έλειψε να το σπάσει σαν το ακούμπησε πίσω στο τραπέζι νευρικά , έπειτα στράφηκε καταπρόσωπο κόβοντας την ανάσα .
« Είσαι ερωτευμένη μαζί μου ..?» ρώτησε κοφτά δίχως περιστροφές .

« Από την πρώτη στιγμή ..» ψιθύρισε δακρυσμένη με την καρδιά της να επιβεβαιώνει με παλμούς όλα όσα ξεστόμιζε με σιγουριά έτοιμη για οποιαδήποτε αντίδραση από μεριάς του ακόμη και απόρριψη , το σώμα του παρέμενε άκαμπτο ενώ οι κόρες των ματιών του είχαν διασταλεί παρατηρώντας επίμονα το δακτυλίδι που κοσμούσε το αριστερό της χέρι .

« Θέλω να φύγω.. » αναφώνησε απογοητευμένη και συνάμα μετανιωμένη είχε βιαστεί να ξεσκεπάσει την καρδιά της εμπρός του πιστεύοντας σε λογία του αέρα και υποσχέσεις που μάλλον θα έπαιρνε πίσω .

« Που έχεις να πας ?»
« Μακριά σου ..εκεί μόνο θα είμαι ασφαλής !»
« Λάθος θα είσαι δυστυχισμένη ..!»
« Ίσως ..μα δεν θα πονάω..»
« Δεν φταις εσύ ..»

« Δεν σε καταλαβαίνω ..τέλειωσε ?» η απάντηση στην ερώτηση της ήταν ένα βαθύ φιλί τόσο παθιασμένο όσο κανένα από τα προηγούμενα αναμεσά τους , τελικά ποτέ μαζί του δεν θα τα μάθαινε όλα πάντοτε θα παρέμενε ένα κομμάτι ανεξερεύνητο κατέληξε με αντικρουόμενα συναισθήματα να την κατακλύζουν σαν την μετέφερε στο κρεββάτι δίχως τα χείλη να χωρίσουν .

« Καλυτέρα να επιστρέψω στο δωμάτιο μου ..» ψιθύρισε αντικρύζοντας τον να αφαιρεί το πουκάμισο του πετώντας το σαν σκουπίδι στις πολυθρόνες απέναντι ενώ πλάγιαζε στο πλευρό της δίχως να την πιέσει να του δοθεί .

Λεπτά απολυτής σιγής ακολουθήσαν με τους ήχους των τριζονιών να την γεμίζουν ξαπλωμένοι ανάσκελα σαν ξένοι ατένιζαν το ταβάνι έως ότου εκείνος στραφεί προς το μέρος της ανέκφραστος , οσφρηζοντας την οσμή που ενέδιδε το κορμί και τα μαλλιά
της.
« Κοιμήσου σειρήνα !» ψέλλισε χαϊδεύοντας τα χείλη που ποθούσε όσο τίποτα να φιλά ακατάπαυστα μα όχι μόνο εκείνος .

« Δεν θα με αγκαλιάσεις ..?» παραπονέθηκε παίζοντας απογοητευμένη με το δακτυλίδι που περίσσευε στο δάκτυλο της πια εφόσον τα όνειρα δεν διαρκούν πολύ σβήνουν στο πέρασμα της νύχτας για κακή της τύχη το δικό της φρόντισε να την παγιδεύσει .

« Το έχεις ανάγκη ..?»

« Δεν φαντάζεσαι ποσό ..» ψιθύρισε κουρνιάζοντας με ματιά κλειστά στο στερνό του που ενέδιδε την ιδιά μυρωδιά της μοναξιάς λίγο πριν από το φινάλε.
« Ξέρεις τι θα θυμάμαι από εμάς ..εκείνο τον χορό στην βροχή !» ψέλλισε θλιμμένη αφήνοντας τον ύπνο να επουλώσει την πληγή λίγο πριν ανοίξει μεγαλύτερη, εκείνος άγρυπνος έσφιξε τα χείλη έως ότου ασπρίσουν οργισμένος καθώς ο ύπνος αποτελούσε πολυτέλεια την δεδομένη στιγμή .

Έριξε ένα αναβράζον παυσίπονο στο νερό του παλεύοντας να κατευνάσει τον απίστευτο πονοκέφαλο που σφυροκοπούσε όλο το βραδύ τα μηνίγγια του , δεν είχε έρθει να πάρει ! Μα ούτε εξηγήσεις δεν του ζήτησε τόσο αδιάφορα τον προσπέρασε λοιπόν ?

Όλα τα βήματα οδηγούσαν στο κατώφλι της κρεβατοκάμαρας της αριστερής πτέρυγας έπρεπε να βεβαιωθεί με τα ιδιά του τα μάτια εισπνέοντας βαθιά με τα νευρά του τεντωμένες χορδές έστρεψε αργά το στρογγυλό πόμολο .

Δέχτηκε ένα τεράστιο χτύπημα στο στομάχι αντικρύζοντας τους να κοιμούνται γαλήνια αγκαλιασμένοι σαν ερωτευμένα πιτσουνάκια με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου να φωτίζουν τα πρόσωπα τους ενώ φορούσε ακόμη το δακτυλίδι του στο χέρι ακουμπούσε χαλαρή στο στερνό του , ένας θεός ξέρει πως κρατιόταν αυτό το λεπτό από να εισβάλει και να σπάσει ότι έβρισκε εμπρός του έσφιξε την γροθιά του με όλη την δύναμη του τρέμοντας σύγκορμος από τον θυμό που τον κυρίευε .

« Ώστε δεν άντεξες να μην μιλήσεις !» μουρμούρισε κλείνοντας την πόρτα χτυπώντας την μπουνιά του στον τοίχο πίσω του ενώ το σπίτι δεν τον χωρούσε , όλα γύρω τον έπνιγαν του θύμιζαν εκείνο το κομμάτι του εαυτού του που μισούσε και ολοένα έβγαινε στην επιφάνεια μα για χάρη της άξιζε να καταχωνιάσει .

Στην φτωχογειτονιά στο διαμέρισμα της Σολεδαδ η Ματιλντα πιστή στην αδερφική αγάπη οπού έτρεφε για την παιδική της φίλη είχε ξυπνήσει αξημέρωτα για να ετοιμάσει με την ησυχία της το σπίτι οπού επικρατούσε μια αναστάτωση και έπειτα να προετοιμάσει το πρωινό τους .

Σκεπτική συμμάζευε λιγάκι την κουζίνα περιμένοντας να γίνει ο αχνιστός καφές φίλτρου οπού λάτρευαν από μικρές να γεύονται και που φυσικά η βαφτιστήρα της δεν είχε ξεχάσει να αγοράσει από το μάρκες , και τι δεν ψώνισε τρόφιμα , γλυκά , ρούχα και για τις δυο τους εισέβαλλε στο σπίτι με αγκαλιά τις αμέτρητες τσάντες .

Πίνοντας μια γουλιά από τον τονωτικό καφέ στην αγαπημένη της κίτρινη κούπα αναλογιζόταν την παράξενη συμπεριφορά των δυο γυναικών όταν επέστρεψαν από το σπίτι του γιατρού , καμία τους δεν επιθυμούσε να συζητήσει τα πεπραγμένα μαζί της αφήνοντας την στο σκοτάδι .

Το σταθερό τηλέφωνο αν και πολύ νωρίς άρχισε να κουδουνίζει αδιάκοπα ξυπνώντας και την Σολεδαδ η οποία δεν επιθυμούσε να σηκωθεί από το κρεββάτι γυρνώντας από την άλλη μεριά ώστε να αποκοιμηθεί εκ νέου σήμερα αισθανόταν πιο αδύναμη από ποτέ , στην κουζίνα η Ματιλντα έσπευσε να απαντήσει φουριόζα .

« Νονά μου καλημέρα !
Με συγχωρεις αν σε ξύπνησα αλλά έπρεπε πάση θυσία να σου υπενθυμίσω να αγοράσεις τα φάρμακα οπού μου έγραψε ο Χορχε για την μαμά ..»

« Καλημέρα κορίτσι μου γλυκό ..πως κοιμήθηκες ?
Αχ έννοια που την έχεις την μαμά σου ..δεν υπάρχει πιο καλή κόρη από εσένα σε ολάκερο τον κόσμο Σελινα μου !
Μα δεν νοιάζεσαι μονάχα εσύ για εκείνη πίνω το καφεδάκι μου περιμένοντας να ανοίξει το πλησιέστερο φαρμακείο για να τρέξω !
Μα τα λεφτά που μου έδωσες είναι πολλά ..»

« Το γνωρίζω μα θέλω να έχετε όσα περισσότερα μπορώ να σας προσφέρω ! Είναι δώρο θεού που βρέθηκαν στο δρόμο μου αυτοί οι άνθρωποι ειδικά το αφεντικό μου ο κύριος Ρομπερτο του χρωστάω πολλά !
Μόλις πάρω το μηνιάτικο μου θα σας δώσω κι αλλά !»

« Μα είναι ήδη υπερ αρκετά άλλωστε έχουμε συνηθίσει να μην είμαστε σπάταλες !
Εφόσον δεν πληρώθηκες που βρήκες εσύ τόσα χρήματα μικρό μου ?» αναρωτήθηκε ναζιάρικα προκαλώντας το γάργαρο γέλιο της που ανακούφισε λιγάκι την ψυχή της ποσό καιρό είχε να χαρεί πραγματικά το βασανισμένο αυτό πλάσμα αναλογίστηκε συγκινημένη από την άλλη άκρη της γραμμής .

« Μην ανησυχείς νονά μου δεν έμπλεξα ! Είναι μια προκαταβολή που επέμενε το αφεντικό μου να μου δώσει σαν επιβράβευση ! Η μαμά μου έχει ξυπνήσει ?»

« Όχι ακόμη κόρη μου ..είναι νωρίς ο ύπνος θα της κάνει καλό !
Θα σου τηλεφωνήσει μόλις ξυπνήσει ..εσύ πως τα πηγαίνεις με τον γοητευτικό νεαρό ?» άλλαξε απότομα το θέμα προκαλώντας αμηχανία στην Σελινα η οποία δαγκώθηκε διστακτική καθώς την απάντηση ούτε η ιδιά δεν την γνώριζε , αν δοκίμαζε να αποκαλύψει τα τελευταία γεγονότα με την πρόταση γάμου και διαλύονταν όλα δεν θα τολμούσε να την κοιτάξει στα μάτια ξανά .

« Γιατί σιωπησες καλή μου ?»

« Ε...Συγνώμη απορροφηθηκα σε κάποιες σκέψεις ξύπνησε το αφεντικό μου πρέπει να κλείσω ..ίσως μέχρι το βραδύ να έρθω από εκεί η μητέρα έχει καταπέσει θέλω να την πείσεις να βγείτε έξω έστω στο παγκάκι κοντά στο σπίτι ..σε φιλώ !» πρόφερε βιαστικά τερματίζοντας την κλήση επαληθεύοντας τα αλλεπάλληλα οράματα που δεν έπαυαν να την ταράζουν κάθε βραδύ με την ιδιά κατάληξη να καραδοκεί στο φινάλε .

Βήματα κουρασμένα έφθασαν στα
αυτιά της έως ότου ξεπρόβαλε μισολιπόθυμη η Σολεδαδ σοκάροντας την κουμπαρά της με αποτέλεσμα η κούπα να καταλήξει συντρίμμια στο μωσαϊκό ενώ μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκε πλάι της να την συγκρατεί βήμα βήμα μέχρι τον καναπέ .

« Θα τηλεφωνήσω στον γιατρό γλυκιά μου !» αναφώνησε έντρομη αφότου την τακτοποίησε στον αναπαυτικό καναπέ ενώ με το ζόρι συγκρατούσε τα δάκρυα της οπού σε ακατάλληλη ώρα επέλεγαν να κυλήσουν .

Η εικόνα που παρουσίαζε σήμερα η φίλη της χαρακτηριζόταν με μια λέξη αποκαρδιωτική σαν την αντίκρυσε απέναντι της να βαστιέται από το κούφωμα της πόρτας για να μην καταρρεύσει , φορώντας το λευκό μακρύ νυχτικό της αναμαλλιασμένη , παραιτημένη να πεθάνει ράγιζε την καρδιά της μέρα την μέρα που είχε χαθεί η όρεξη της για ζωή ?
Αναρωτιόταν πληκτρολογώντας βιαστικά το νούμερο οπού τους είχε γράψει σε ένα χαρτάκι η Σελινα την περασμένη μέρα .

« Άφησε κάτω το ακουστικό !
Μην ειδοποιήσεις την κόρη μου δεν είναι ανάγκη ..!» ψέλλισε ζαλισμένη κρατώντας το μέτωπο της με χεριά που έτρεμαν , επέλεξε να την αγνοήσει κρίνοντας από την εικόνα που αντίκρυζε εμπρός της όσο κι αν επιθυμούσε η ιδιά να πεθάνει δεν θα της το επέτρεπε .

« Κλείσε το τηλέφωνο είπα !»

« Μα ..δεν είσαι καλά πρέπει να μεταφερθείς σε μια κλινική αγάπη μου!»

« Δεν θα αφήσω την τελευταία μου πνοή μέσα σε ένα νοσοκομείο !
Αλλά μην φοβάσαι μόλις φάω πρωινό θα είμαι εντάξει είμαι νηστική από εχθές το μεσημέρι !
Η σούπα οπού μου ετοίμασες για βραδινό έμεινε στο πιάτο δεν πήγαινε τίποτα κάτω ..έλα πλησίασε έχω να σου εκμυστηρευτώ πολλά !» πρόφερε αδύναμα γνέφοντας να καθίσει κοντά της .

Δίχως να επιθυμεί να την αναστατώσει περισσότερο τοποθέτησε το ακουστικό στην θέση του παίρνοντας θέση στο πλευρό της διακρίνοντας με μια ματιά την θλίψη οπού σκίαζε το χλωμό πρόσωπο της .
Ακούμπησε τα χεριά της επάνω στα δικά της προτού ξεκινήσει να ξετυλίγει το κουβάρι των χθεσινών γεγονότων.

« Ξέρεις..Χθες στο σπίτι του γιατρού ..συνάντησα εκείνον ! Πάγωσα ολόκληρη σαν πρόφερε το όνομα μου ..με αναγνώρισε έπειτα από τόσα χρονιά απουσίας ..σιωπής!» ψιθύρισε καταπνίγοντας τους λυγμούς της κρύβοντας καλά τον πόνο που ζωντάνεψε δριμύτερος στα βαθύ της καρδίας.

Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα να συλλάβει ο νους της τα μαντάτα « Δηλαδή η Σελινα γνωρίζει..? Επίτηδες σε οδήγησε σε εκείνο το σπίτι..?»

« Όχι ..είμαι βέβαιη δεν φαντάζεται πως διατηρεί δεσμούς αίματος με τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί !
Αρχικά αυτό υπέθεσα και εγώ μα αργότερα έκοψα αντιδράσεις της ..να βλέπεις μονάχα ποσό ευγενικά του φέρθηκε ! Ούτε εγώ δεν ξέρω πως συγκρατήθηκα σαν βρέθηκαν ο ένας ενώπιον του αλλού ..εκείνος μετανιωμένος να την θαυμάζει από πάνω μέχρι κάτω ..»

« Έλα γλυκιά μου σκούπισε τα δάκρυα σου ! Δεν του αξίζει του άτιμου να σε αναστατώνει έπειτα από τόσα έτη που παρήλθαν !
Αν τον είχα μπροστά μου θα τον χαστούκιζα με όλη μου την δύναμη ορκίζομαι ! Μα εκείνη έχει δικαίωμα να τον ζήσει ..ας της δώσουμε την επιλογή ..δηλαδή ο γιατρός είναι ..?»

« Ακριβώς γιος του ..» πρόφερε κοφτά στρέφοντας αλλού το βλέμμα καθώς τα δάκρυα κυλούσαν ποτάμι « Ήθελα προτού πεθάνω να της εξομολογηθώ την αλήθεια μα τώρα είμαι αποφασισμένη πως δεν θέλω να έχει καμία σχέση με έναν άθλιο ανεύθυνο πατερά !»

« Συγνώμη που θα σε λυπήσω για πρώτη φορά καλή μου ..δεν θα συμφωνήσω μαζί σου είναι κόρη του βιώνει χρόνια την απώλεια του κρίμα είναι να μην έχει μια ευκαιρία !
Έχει μερίδιο της περιουσίας του στην τελική !» στράφηκε με ματιά που πετούσαν σπίθες προς το μέρος της.

« Αν την είχε αναγνωρίσει εξαρχής θα διεκδικούσε ότι της αναλογεί..τωρα δεν δικαιούται τίποτα! Και δεν ακούω κουβέντα !»

'
Ξεφυσυξε πελαγωμένη διακρίνοντας την αρνητική στάση που διατηρούσε με το δίκιο της μα για πρώτη φορά εντάσσονταν υπερ. της δικαιοσύνης και όχι της μνησικακίας , η απουσία του πατερά δηλητηρίαζε την ψυχή της βαφτισιμιάς της χρονιά τώρα και θα συνέχιζε το καταστροφικό έργο της εάν κάποιος δεν αναλάμβανε επιτέλους να την διαφωτίσει κι ας επέλεγε εκείνη τον δρόμο που θα ακολουθούσε .

Προς το παρών αγκάλιασε όπως ακριβώς είκοσι έξι χρονιά πίσω μια συντετριμμένη νεαρή κοπέλα με ένα μωρόν δίχως πατερά στην μήτρα σήμερα σαν να μην πέρασε μια μέρα η ιδιά γυναικά έκλαιγε για τον ίδιο άνδρα αναμεσά στα χεριά της με μονή διαφορά πως το μικρό ανυπεράσπιστο βρέφος του τότε ήταν μια δυναμική δεσποινίς που άξιζε να συναντήσει τις ρίζες της .

Το ίδιο ακριβώς ερώτημα ταλάνιζε και τον Χορχε που στριφογυρνούσε ανήσυχος αναμεσά στα πανάκριβα φλοραλ σεντόνια ενώ η Ανχελικα απολάμβανε έναν γαλήνιο δίχως έγνοιες ύπνο , εκείνος έβραζε στο ζουμί του καθώς οι πρώτες αχτίνες του ηλίου εισέβαλαν μέσα από τις γρίλιες των παντζουριών .

Σηκώθηκε αποφασισμένος να ξεδιαλύνει το μυστήριο που πλανιόταν γύρω του από τις χθεσινές αλλόκοτες συμπεριφορές αναμεσά στον πατερά του και την Σολεδαδ , έκανε το μπάνιο του όπως κάθε μέρα και αφού ντύθηκε αποφάσισε να έχει μια πρόχειρη κουβεντούλα με τον πατερά του .

Όπως είχε προβλέψει έπαιρνε το πρωινό του πλάι στην πισινά διαβάζοντας την αγαπημένη του εφημερίδα που δεν έχανε τεύχος ενώ φρόντιζε να ξυπνά καθημερινά προτού ακόμη χαράξει το φως της νέας ημέρας καθώς όπως έλεγε του άρεσε να αντικρύζει την ανατολή του ηλίου .

« Καλημέρα !» πρόφερε κοφτά καθισμένος στα δεξιά του γεμίζοντας το άδειο του φλιτζάνι με καφέ που είχε ανάγκη να κυλήσει στο αίμα του ώστε να φέρει εις πέρας την πολυάσχολη μέρα του έπειτα από την αγρυπνη νύχτα που έσβηνε σταδιακά σαν ο ήλιος έπαιρνε θέση στο θρόνο του έως ότου δύσει .

Ο Χουάν κατέβασε την εφημερίδα του ρίχνοντας ένα φευγαλέο βλέμμα προς το μέρος του μαύροι κύκλοι κοσμούσαν και τα ματιά του γιου του κατέληξε βιαστικά ενώ ήδη μπορούσε να μαντέψει το περιεχόμενο της σύντομης συζήτησης μεταξύ τους .

« Πως και τόσο πρωινός ?
Συνήθως ξυπνάς στις εφτά είναι μόλις έξι !» Σχολίασε εύθυμα γυρνώντας πίσω στην εφημερίδα του κρύβοντας τα συναισθήματα του .

« Με ρωτάς αν έκλεισα μάτι ! Με τριβελίζει μια υπόνοια που αν δεν μοιραστώ μαζί σου θα τρελαθώ ! Δεν θα χάσω χρόνο θα μπω κατευθείαν στο θέμα διατηρούσες στο παρελθόν σχέση με την Σολεδαδ ?» στραβοκατάπιε ακούγοντας την ερωτηση οπού σαφώς ανέμενε να δεχτεί από τον παρατηρητικό γιο του μα κατέληγε πως δεν ήταν έτοιμος να δώσει απαντήσεις αν και δεν του έμεναν πολλές επιλογές να κρυφτεί από το δάκτυλο του τόσα έτη μετα .

« Πριν χρόνια ήμουν πολύ ερωτευμένος μαζί της ..έπειτα διάφορες συγκυρίες κυρίως οι παππούδες σου μας χώρισαν !
Είναι μεγάλη ιστορία..»

« Πολύ θα ήθελα να την ακούσω ..! Γιατί δεν εναντιώθηκες στους γονείς σου ?
Πως την ξέχασες με τέτοια ευκολία ..?»

« Αχ ήμουν ένας ανεύθυνος νέος μόλις είκοσι χρονών ..εργαζόταν στο πατρικό μου στις υπηρεσίες της αυστηρής μου μητρός !
Θυμάμαι την μέρα που βρέθηκε μπροστά μου θαμπώθηκα λαμποκοπούσε νιάτα και ομορφιά !
Ερωτευτήκαμε σχεδόν αμέσως παραφορά , μα σαν τα μαντάτα έφθασαν στα αυτιά των γονιών μου για αυτή την ανίερη σχέση αρχίσαν ομηρικοί καυγάδες και απαγορεύσεις . Την επόμενη μέρα κιόλας την πέταξαν στο δρόμο οι φωνές μου δεν αρκούσαν ούτε με υπολόγιζαν !
Είχαν σχέδια για εμένα ..έπειτα από λίγες μέρες συναντηθήκαμε κρυφά σε ένα πάρκο εκεί μου ανακοίνωσε πως..» δίστασε να συνεχίσει πίνοντας μια γουλιά κρύο νερό διώχνοντας τον κόμπο που του έφραζε τον λαιμό .

« Τι σου ανακοίνωσε πατερά συνέχισε !» απαίτησε ανυπόμονα απέχοντας μερικά μονάχα βήματα από την αλήθεια που κρατούσε χρόνια θαμμένη μέσα του ο φαινομενικά ειλικρινής άνδρας που τον γαλούχησε με αρχές .

« Ήταν έγκυος !
Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου ..αμέσως την απέρριψα σαν δειλός δηλώνοντας πως παντρεύομαι την μητέρα σου χωρίς να με συγκινήσουν τα πρησμένα από το κλάμα ματιά της ποσό μάλλον το μωρόν μου που θα γεννούσε ..ήμουν ένας γελοίος ποταπός νεανίσκος !
Όταν το μετάνιωσα και ζήτησα να αναγνωρίσω το παιδί μου έκλεισε όπως ήταν φυσικό την πόρτα στα μούτρα αφού πρώτα με χαστούκισε ..έκτοτε οι ενοχές με τρώγουν μέρα νύχτα ..»

« Μια ..μια στιγμή θέλεις να πεις πως η Σελινα είναι ..μα δεν το χωρά ο λογισμός μου !» συλλάβιζε σαστισμένος από το εύρος των αποκαλύψεων που δεν τολμούσε ούτε να φανταστεί .

« Δεν ωφελεί πλέον να κρύβομαι είναι αδερφή δική σου και της Παλομα ! Έχω μια χαμένη κόρη εκεί έξω που δεν της έδωσαν την ευκαιρία να γίνει μέλος της οικογένειας μας !
Μέχρι χθες από εδώ και μπρος όλα θα αλλάξουν η αδικία θα διορθωθεί ..ελπίζοντας να με συγχωρέσει κάποια μέρα..» έκλεισε μετανιωμένος με βουρκωμένα ματιά την θλιβερή εξιστόρηση του μελανού σημείου της ζωής του που ποτέ δεν του επέτρεψε να ευτυχίσει παρόλα τα καλά που απέκτησε .

Έσκυψε ντροπιασμένος το κεφάλι δίχως το απαραίτητο σθένος να αντικρύσει κατάματα τον πρωτότοκο γιο του που με την σειρά του ατένιζε το κενό παγωμένος αντίθετα με το μυαλό του που πυρετωδώς επεξεργαζόταν ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια της ιστορίας μα καθώς ένα ένα τα κομμάτια συνέθεταν το παζλ η αθώα μορφή της ετεροθαλούς αδερφής του που παραλίγο να ερωτευθεί με εφιαλτικές συνέπειες ξεπρόβαλε προκαλώντας του αν και δεν ευθύνονταν ενοχές.

Πετάχτηκε εξαγριωμένος όμοιος με παράφρονα εκσφενδονίζοντας με μανία τα αντικείμενα που κοσμούσαν το γυάλινο τραπέζι μετριάζοντας κάπως την οργή οπού σαν λάβα σάρωνε ότι καλό αισθανόταν μέσα του για τον μόνο άνθρωπο που θεωρούσε πως δεν θα πρόδιδε την εμπιστοσύνη του .

« Καταλαβαίνεις τι μπορεί να είχε συμβεί αν ερωτευόμουν την ιδιά μου την αδερφή εν αγνοία μου ?
Τόσο ανεγκέφαλος παραμένεις ακόμη και στα πενήντα σου χρονιά ?
Δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε !
Να δω πως θα ανακοινώσεις στην Παλομα πως δεν είναι η μονάκριβη σου ..μην περιμένεις από εμένα να το πράξω ..!
Φεύγω δεν μένω εδώ ούτε λεπτό παραπάνω !» ούρλιαξε υστερικά αδιαφορώντας αν θα ενοχλούνταν η εγκυμονούσα σύζυγος του ακόμη και ο πλανήτης ολόκληρος κατευθύνθηκε όσο πιο γρηγορά μπορούσε προς το λευκό τζιπ του μαρσάροντας φρενιασμένα στον αυτοκινητόδρομο .

Δυο χεριά τυλίξαν το κορμί της σε μια κολλά χαρτί αναλογίστηκε φορώντας το πιο γλυκό χαμόγελο της γυρνώντας ανυπόμονη να απαθανατίσει την εικόνα του στα βαθύ της μνήμης καθώς δεν έτρεφε αυταπάτες έπειτα από τις χθεσινές εξελίξεις όσο κι αν ποθούσε να την πείσει πως είναι ο ιδανικός τόσο πιο σιγουρευόταν για το αντίθετο παρόλα αυτά θα το ζούσε για όσο διαρκούσε .

Το συγκρατημένο χαμόγελο που δεν έφθανε μέχρι τα μάτια επιβεβαίωνε το ποσό άβολα αισθανόταν κοντά της , το ίδιο ακριβώς υποδήλωναν οι νευρικές κινήσεις του και συνάμα η αμυντική στάση του σώματος του .

Έκλεισε το οβάλ πρόσωπο του αναμεσά στις ζέστες χούφτες της ξεχειλίζοντας αγνό ερωτά κι ας ήξερε πως δεν υπήρχε ανταπόκριση από την δική του καρδιά , εκείνη δεν την έμελλε και μόνο που έζησε αυτή την γλυκιά ουτοπία κοντά του ήταν αρκετό ..άραγε έφθανε το λίγο που βίωσαν να την κρατήσει ερωτευμένη παντοτινά ..?
Η μόλις γνώριζε τον επόμενο η σκέψη του θα εξανεμιζόταν μονομιάς ..?

« Που ταξιδεύεις σειρήνα σε ποια πελάγη κολυμπάς ..? ψιθύρισε ποιητικά φιλώντας πεταχτά τα βελούδινα χείλη της .

« Μακάρι να ήξερα και εγώ η ιδιά ..» απάντησε μονοπωλώντας τον τρυφερό του εαυτό ίσως καλώντας τον από τα βαθύ του υποσυνείδητου να επιστρέψει λέγοντας ένα σωρό όμορφα ψέματα που εκείνη θα πίστευε .

« Είναι εύκολο να παραδεχθείς πως με σκεφτόσουν ..μπορώ να το διαβάσω στην μελαγχολική ματιά σου !»

« Έχω και αλλά προβλήματα αγάπη μου ..αλλά ναι δεν το αρνούμαι θυμόμουν ποσό όμορφα περάσαμε χορεύοντας στην βροχή ..οπού το γέλιο πήγαζε αβίαστα από τις ψυχές μας γινόμασταν άτρωτοι στις κακές επιρροές ..τι ωραία περάσαμε τότε !»

« Γιατί μιλάς σε παρελθοντικό χρόνο ..για κάτι που αύριο κιόλας μπορούμε να το ξαναζήσουμε !
Τι έχεις Σελινα ..?» ψέλλισε ανήσυχος αναφερόμενος σαφώς στην ξαφνική αρρώστια που προέκυψε από το πουθενά φέρνοντας τα πάνω κάτω .

« Ας πούμε ότι ψυχανεμίζομαι άσχημες εξελίξεις ..αλλά είμαι σίγουρη πως ποτέ δεν θα το βιώσουμε με την ιδιά ένταση !» έφερε ιπποτικά το χέρι της στα χείλη του ασπαζοντας το τρυφερά.

« Εγώ δεν έχω την ιδιά γνώμη εμείς οι δυο έχουμε να ζήσουμε πολλές ενδιαφέρουσες εμπειρίες από έναν απλό χορό στην βροχή .. μας αρμόζει ένα τανγκό μέσα στην καταιγίδα !
Θέλω το σώμα σου υποταγμένο στο ρυθμό του δικού μου !» ψιθύρισε δαγκώνοντας το κάτω μέρος των αισθησιακών χειλιών του καθώς ο πόθος τους αγκάλιαζε φλογίζοντας την ατμόσφαιρα , ξάφνου ιδρώτας τύλιγε τα σώματα δίχως καν να αγγιχτούν αρκούσε μονάχα ένα βλέμμα .

Τραβήχτηκε πίσω αμυντικά διαβάζοντας τι προθέσεις στο πρόσωπο του υπενθυμίζοντας στον εαυτό της πως βρίσκονταν ακόμη στο δωμάτιο του φορώντας άκρως προκλητικά ρούχα ,με ένα κρεββάτι πίσω τους έτοιμο να φιλοξενήσει το άγριο σμίξιμο τους που δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να επαναληφθεί .

« Καλυτέρα να πάω να αλλάξω σε λίγη ώρα θα ξυπνήσει ο πατέρας σου !» αποκρίθηκε αμήχανη την ώρα που ένας εκκωφαντικός ήχος διαπερνούσε την ακοή τους ενώ σπασμένα γυαλιά από την μπαλκονόπορτα εμπρός τους εκτοξεύονταν καταπάνω τους .

« Σελινα πρόσεχε !» αναφώνησε παρακινώντας την να τρέξει να γλιτώσει μα όπως αντιμετώπισε την προηγούμενη επίθεση εκείνη δεν έκανε βήμα μπήκε μπροστά να τον προστατέψει για άλλη μια φορά , έντρομοι παρακολουθούσαν μια σφαίρα να καρφώνεται στον τοίχο που προοριζόταν για εκείνον άλλη μια φορά .

Κάλυψε με την παλάμη της το στόμα της συγκρατώντας μια κραυγή ενώ αισθανόταν τα μέλη του κορμιού της να έχουν παραλύσει έτρεμε σύγκορμη από το σοκ « Τι ήταν πάλι αυτό ..? Θα σε είχαν σκοτώσει αυτή την φορά Ρικάρντο θεέ μου !!» φώναξε νιώθοντας πως θα λιποθυμούσε από λεπτό σε λεπτό .

« Ελεύθερος σκοπευτής αυτό ήταν ! Κάποιος συνεχίζει να θέλει να με δει νεκρό !» μουρμούρισε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του σφίγγοντας προστατευτικά το κορμί της επάνω στο δικό του πεσμένοι ο ένας επάνω στον άλλο κατάχαμα .

« Ποιος όμως ..?
Γιατί να θέλουν να σε σκοτώσουν ? Να πάρει δεν βγάζω άκρη αγάπη μου !»

« Σελινα ..» ψέλλιζε σοκαρισμένος αντικρύζοντας αίμα να βαφεί τα χεριά του.
« Τι συμβαίνει εσύ χλόμιασες ..?»

« Πληγώθηκες ..!»