Χαμένη ..όσο περνούσε η ώρα βυθίζονταν ολοένα στην αγνοία και ίσως ο νους της ξεπερνούσε την λεπτή γραμμή που χώριζε την λογική από την παράνοια , στεκόταν μαρμαρωμένη στο κατώφλι εκεινού του καταραμένου δωμάτιου που της φανέρωνε πάντοτε την σκληρότερη πλευρά του όσα άσχημα έμελλε να την βρουν εκεί μέσα συνέβαιναν .

Λίγα εκατοστα πιο πέρα από το άκαμπτο παγωμένο σώμα της στεκόταν ένας άγνωστος άνδρας που άπλωνε τα χεριά του προς εκείνη ενώ οι κινήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη νευρικά , μονάχα τα χείλη του παρακολουθούσε να κινούνται με απίστευτη ταχύτητα όμως η φωνή του δεν διαπερνούσε την ακοή της .

« Σελίνα άσε με να σε βοηθήσω να αντιληφθείς τι συμβαίνει ..καταλαβαίνω πως είσαι μπερδεμένη μα αν μου δώσεις μια ευκαιρία θα τα βάλω όλα σε σειρά μες το μυαλουδακι σου !» αναφωνούσε σπαρακτικά ο Λεονάρντο δίνοντας όλο του το είναι να την πείσει δεν θα την άφηνε να φύγει δίχως να μάθει όλη την αλήθεια την δική του αλήθεια που προτίμησε να θάβει κάτω από την ύπαρξη του αλλού .

Κουνούσε το κεφάλι δεξιά και αριστερά δίχως να αντέχει το θέαμα που αντίκρυζε εδώ και αμέτρητα λεπτά καθως ο χρόνος στον νου της είχε παγώσει οι δείκτες του ρολογιού του τοίχου απέναντι την περιγελούσαν .

Είχε πέσει θύμα δυο αδίστακτων πλούσιων αδερφών που δεν δίστασαν να την περάσουν ο καθένας ξεχωριστά σαν σκεύος ηδονής από το κρεββάτι τους .

Και το μωρό ..; Αναλογιζόταν ξανά σαν αναλαμπή μέσα στο ανταριασμένο της μυαλό που τυφώνας φονικός σάρωνε σκέψεις την μαχαίρωναν κατάστηθα αδυσώπητα και αυτός ο πόνος ...ο απερίγραπτος έκαιγε τα σωθικά της σταματούσε την καρδιά της πως αλλιώς να αντέξεις αυτή την προδοσία ..?

« Μην κάνεις βήμα να με πλησιάσεις ! Είσαι ξένος για εμένα ! Εγώ θέλω να μιλήσω στον πατερά του παιδιού μου που κείτεται εκεί μεθυσμένος και εξαθλιωμένος όμοιος με αλήτη !» Αναφώνησε λίγο προτού λυγίσει καθως δάκρυα δεν είχαν καμία θέση στα δικα της μάτια τούτη την ώρα μονάχα στους οφθαλμούς των ενοχών.

Πλησίασε αργά σαν ρομπότ προς το μέρος του με την οργή να την καθοδηγεί παρατήρησε αηδιασμένη τον άνδρα που ήταν έτοιμη να παντρευτεί η μάλλον νόμιζε πως θα παντρευόταν να μην έχει συναίσθηση για το τι συμβαίνει γύρω του με το βλέμμα του στραμμένο στο πρόσωπο της άδειο χωρίς ψυχή και δίχως αίσθημα .

Το μειδίαμα στα χείλη του φάνταζε η σταγόνα που ξεχείλιζε το ποτήρι άπλωσε το χέρι της όσο και να έτρεμε και με μια κίνηση αστραπή τον χαστούκισε !

Δεν λυπήθηκε ούτε την κατάσταση του ούτε το ξέσπασμα του φοβήθηκε του άξιζε να αισθανθεί λίγο από την φωτιά που άναψε μέσα της να πονέσει έστω και στιγμιαία .

« Σε λυπάμαι ..! Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου !» ψιθύρισε με μίσος να καθρεπτίζεται ολοφάνερα στα αγριωπά της ματιά που άλλοτε ανάβλυζαν αγάπη και κατανόηση , γύρισε να φύγει μα δεν πρόλαβε καθως ο καρπός της εγκλωβίστηκε στην δυνατή παλάμη του .

Στράφηκε ξαφνιασμένη να τον αντικρύσει με όση δύναμη είχε συγκρατήσει μέσα της η όψη του για άλλη μια φορά την τρόμαξε γεμάτος οργή , μίσος , απέχθεια της φανέρωνε πως όλο του το σώμα την μισούσε θανάσιμα .

« Άφησε με ! Δεν ανέχομαι τα βρώμικα χεριά σου επάνω μου ! Σου άξιζε αυτό το χαστούκι για τα λογία που ξεστόμιζες χθες επάνω από το λαβωμένο μου κορμί !  Για εσένα δέχθηκα την σφαίρα αχάριστε ! Για να ζήσεις εσύ θα πέθαινα εγώ και το παιδί σου ! Αλλά βέβαια τίποτα δεν σε αγγίζει εσένα με πλάσαρες στον δίδυμο αδερφό σου για να με ξεφορτωθείς !  Μα επιτέλους ποσο φθηνός μπορείς να γίνεις Ρικάρντο ..πόση αηδία μπορείς να προκαλέσεις ..;»

« Όση δεν φαντάζεσαι καλή μου !
Σε παραδίδω με μεγάλη μου χαρά στο θύμα τον αδερφό μου ! Παντρέψου τον και φόρτωσε του το μωρό κάποιου αλλού . Μα παράλληλα ετοιμάσου να υποφέρεις πλάι του καθως τα πλούτη και η περιουσία των γονιών ανήκουν σε εμένα τον πρωτότοκο !Εσείς θα ζήσετε με όσα έχει ! Είσαι η χειρότερη γυναικά επι της γής ..χάσου από μπροστά μου προτού σε πνίξω με τα ιδιά μου τα χεριά !» αναφώνησε με βαριά βροντερή φωνή γεμάτη ειρωνεία και μια κρυφή ικανοποίηση που την έκανε για πολλοστή φορά κομμάτια .

Ο Λεονάρντο πρόστρεξε στο πλάι της φοβούμενος για τα χειροτέρα απομακρύνοντας την από εκείνον προσεκτικά τυλίγοντας τα χεριά του γύρω από τους ωμούς της .

Μα ούτε ένα βλέμμα δεν γύρισε να του ρίξει ούτε μια λέξη δεν βγήκε από τα τριανταφυλλένια χείλη της την είδε να ανοίγει τα χεριά της ενώ η έκφραση στο πρόσωπο της έφερε στο νου του εικόνες βγαλμένες από ψυχιατρείο .

« Έλα σκότωσε με λοιπόν !
Τι απειλείς και δεν το κάνεις ;
Δειλέ όπως πάντα δειλός αυτό είσαι ! Ευθυνόφοβος μέχρι αηδίας ρε ! Ωραία ήταν όταν με έκανες δική σου ..ενώ την άλλη μέρα με παράτησες παρτάκια !
Δεν θέλω να σε ξαναδώ όσο ζω ! Ακόμη κι το πλάσμα αυτό που μεγαλώνει μέσα μου κοντεύω να μισήσω γιατί είναι κομμάτι σου ! Δεν θέλω τον αδερφό σου δεν τον ξέρω καν ! Εσένα μόνο ήθελα μα τώρα σε σιχαίνομαι ..σε μισώ ..!» στρίγκλιζε ανεξέλεγκτα κατάμουτρα ξεσπώντας την οργή της στον ηθικό αυτουργό της ενώ από την άλλη μεριά ο Ρομπερτο σαστισμένος παρακολουθούσε από την πόρτα τα γεγονότα .

« Παρακαλώ κάποιος να μου πει τι συμβαίνει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι που ο ίδιος αγνοώ ! Λεονάρντο ποτέ ήρθες και τι γυρεύεις αναμεσά στο ζευγάρι ; Δεύτερον Σελίνα κορίτσι μου γιατί επιτίθεσαι με τέτοια μανία στον αρραβωνιαστικό σου ?»

« Πατερά όχι τώρα οι απορίες δεν βλέπεις τα έχουμε χαμένα !»

« Τώρα ! Αυτήν εδώ την στιγμή ! Απαιτώ να μάθω τι έχει η κοπέλα γιατί σας κατηγορεί ! Σελίνα πες μου !»

Στράφηκε προς το μέρος του με ύφος αλλιώτικο αγριεμένο με μαλλιά ανακατεμένα με ιδρώτα να λούζει το πρόσωπο της και ματιά γυαλιστερά και φλογισμένα, έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά της με ενα χαμόγελο σατανικό να χαράσσεται στα χείλη της.

« Αμέσως θα σου πω τι συμβαίνει ! Έπαιζαν και οι δύο γιοι σου μαζί μου ! Με είχαν εναλλάξ επειδή έτσι τους άρεσε εγώ σαν ηλίθια αρραβωνιαζόμουν έναν άγνωστο που προσποιούνταν πως είναι ο Ρικάρντο επειδή ο ίδιος με φόρτωσε σε εκείνον για να ησυχάσει τις ενοχές στην συνείδηση του !»

« Τι πράγμα ..; Ω θεέ μου ..νομίζω θα πάθω έμφραγμα ..» ψέλλισε πιάνοντας την καρδιά του ο Ρομπερτο καθως ένας πόνος σουβλερός σαν μαχαίρι τον διαπερνούσε κόβοντας του την αναπνοή τρέχοντας έφθασε στο πλάι του ο Λεονάρντο .

« Πατερά ..ησύχασε σε παρακαλώ να φωνάξω ασθενοφόρο ..;»

« Όχι...τι..πο..τα έχει ..δίκιο..» ψέλλιζε ο ηλικιωμένος ασθμαίνοντας ενώ από τα σκληρά και αλύγιστα ματιά του έτρεχαν δάκρυα.

Μπροστά του εκτός από την εξαγριωμένη Σελινα αντίκρυζε και την θλιμμένη φιγούρα της Ζηνοβίας πλάι στον μισολιπόθυμο γιο της γονατισμένη πάντα μέσα στο μαύρο της φόρεμα .

Σήκωσε το βλέμμα προς το μέρος του και είδε τα δάκρυα να κυλούν ακατάπαυστα ενώ το αέρινο άγγιγμα της διαπερνούσε το σώμα του Ρικάρντο .

« Δεν είναι ώρα σου να πεθάνεις Ρομπερτο ! Πρέπει να αποκαταστήσεις την αδικία !» πρόσταξε αυστηρά προτού χαθεί σαν άνεμος έξω από το ανοιχτό παράθυρο θυμωμένη και πληγωμένη όσο ποτέ.

« Ζηνοβία.. Μην φεύγεις περίμενε με..!» αναφώνησε αδύναμα απλώνοντας το χέρι του προς το κενό εκεί που στεκόταν ακόμη ξέπνοη η Σελινα που έμοιαζε έτοιμη να καταρρεύσει .

« Πατερά σε παρακαλώ σύνελθε ..! Πρέπει να βοηθήσουμε την Σελίνα δεν βλέπεις ποσο άσχημα είναι ;»

« Πήγαινε σε εκείνη..Είμαι καλυτέρα ..»

« Μην κάνετε τον κόπο αυτή η κατάρα εγκαταλείπει αυτή την στιγμή αυτό το σπίτι αφού όλοι σας την χαϊδεύετε ήρθε η ώρα να της φερθεί κάποιος όπως της πρέπει !» ανακοίνωσε αργόσυρτα ο Ρικάρντο οπού ζαλισμένος σηκωνόταν από την θέση του αρπάζοντας το μπράτσο της με όλη του την δύναμη , σπρώχνοντας την προς την έξοδο .

« Πάρε τα χεριά σου από πάνω της αλλιώς δεν ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω !» στρίγκλισε ο Λεονάρντο οπλίζοντας το πιστόλι που έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του αστραπιαία στοχεύοντας κατευθείαν την καρδιά του αδερφού του .

« Λεονάρντο όχι παιδί μου για όνομα του θεού !»

« Αν δεν την αφήσει θα τον σκοτώσω πατερά δίχως δεύτερη σκέψη !»

« Όχι ..Όχι άλλο κακό !» αναφώνησε φοβισμένη με την σειρά της η Σελίνα οπού κατόρθωσε να ξεγλιστρήσει από τα χεριά του τρέχοντας μακριά προσπερνώντας έναν έναν όλους τους με ευκολία κατευθυνόμενη έντρομη προς την σκάλα .

« Σελίνα περίμενε μην φεύγεις θέλω να σου μιλήσω ..» φώναζε ξανά και ξανά ξοπίσω της ο Λεονάρντο που με μια κίνηση πέταξε μακριά το όπλο ακολουθώντας την ανήσυχος .

Το χαιρέκακο γέλιο του Ρικάρντο έφθασε στα αυτιά της ωθώντας στην τρελά σχεδόν λες και της άνοιγε τις πύλες της κολάσεως ενώ απελπισμένη διαπερνούσε την έξοδο με δάκρυα να τρέχουν ποτάμι και την καρδιά της να σπάει σε χιλιάδες κομμάτια .

« Σελίνα ..περίμενε ..»

« Άφησε με ήσυχη πάρε πίσω και το δακτυλίδι σου ! Μην ενοχλήσετε την ζωή μου ξανά ..κανένας σας ..» στρίγκλισε πετώντας το πανάκριβο κόσμημα στο γρασίδι αδιάφορη κόβοντας μια για πάντα τα δεσμά με εκείνο το σπίτι μα κυρίως με εκείνον που την παρακολουθούσε γελώντας από το παράθυρο .

Έτρεξε με όλη την δύναμη της μακριά από όλα ακόμη κι αφότου εγκατέλειψε το οίκημα συνέχιζε να τρέχει σαν παρανοϊκή δίχως φρένα και φραγμούς προσπερνώντας αυτοκίνητα που κορνάραν με κίνδυνο να την χτυπήσουν .
Αδιαφορώντας για τους περαστικούς που την αντιμετώπιζαν με φόβο θεωρώντας την τρελή εκείνη μόνο έτρεχε στο άγνωστο σε ένα μέρος που ο πόνος θα αποτελούσε παρελθόν .

Επέστρεψε νικημένος στο εσωτερικό του σπιτιού κρατώντας στα χεριά το δακτυλίδι που έμεινε να του θυμίζει πως κάποτε πίστεψε στην ευτυχία στο πλευρό της , μαγέυτηκεε πό το ελπιδοφόρο χαμόγελο της που γέμισε την ζωή του με χρώματα του ονείρου .

Τώρα όλα τα φωτά είχαν σβήσει όχι όμως και η ελπίδα που σιγοκαίγε στα σωθικά του πως αργά η γρηγορά θα επούλωνε τις πληγές που της είχε ανοίξει ο αδερφός του με την απίστευτη σκληροκαρδία του πάντοτε αυτό τον χαρακτήριζε η καταστροφή νόμος ότι έλαμπε στην ζωή του το κατέστρεφε .

Άφουγκράστηκε τις ροδές από το καροτσάκι να διασχίζουν το διάδρομο και βιάστηκε να κρύψει το δακτυλίδι στην τσέπη του προτού αρχίσει η ανάκριση από τον σκυθρωπό καταβεβλημένο πατερά του που επέστρεφε αργά στο κελί του όπως συνήθιζε να χαρακτηρίζει την κρεβατοκάμαρα του .

Κοντοστάθηκε προς στιγμήν κοιτάζοντας κατάματα τον γιο του από την κορυφή της σκάλας είχαν ακριβώς την ιδιά έκφραση στα πρόσωπα τους ενώ το σπίτι είχε ξάφνου γίνει πνίγηκε.

« Χάθηκε το χρώμα από τις ζωές μας ! Το σπίτι μοιάζει μουντό νεκρό σαν την ημέρα που χάθηκε η μητέρα σας !» ψιθύρισε θλιμμένος αδυνατώντας να πιστέψει όσα είχαν διαδραματιστεί για ακόμη μια φορά πίσω από τους τοίχους του.

« Αυτός φταίει για όλα ! Είδες πως της φέρθηκε ; Εγώ δεν κρύβω πως είμαι ερωτευμένος μαζί της ..εγώ της ζήτησα  να με παντρευτεί το παραδέχομαι ως Ρικάρντο διότι τόσο πολύ την ήθελα !
Μα τώρα.. Δεν έχω επιλογές πρέπει να την βρω να την πάρω μακριά από εδώ!Εχω σκοπό πια πατερά !
Μες το σκοτάδι υπάρχει και μια ακτίδα φωτός.. περιμένει παιδί !»

Το πρόσωπο του ηλικιωμένου άνδρα φωτίστηκε λες και ο ήλιος τον χτυπούσε καταπρόσωπο μαζί με ένα δροσερό καλοκαιρινό αεράκι μα ταυτόχρονα η αγωνιά επισκίασε την χαρούμενη αναγγελία.

« Το παιδί όμως δεν είναι δικό σου ..»

« Είναι ολοδικο μου ! Είναι η ευκαιρία μου να αλλάξω ρότα να ζήσω την φωτεινή πλευρά της ζωής ..ο άλλος ας συνεχίσει την άσωτη ζωή του μονός !
Όσο εγώ θα κατακτώ την καρδιά της !»

« Δύσκολο αυτό παιδί μου ..οδήγησε με στο δωμάτιο έχουμε πολλά να πούμε ..όσο ο αδερφός σου συνεχίζει να πίνει έτσι τουλάχιστον τον άφησα ..δεν ξέρω τι θα γίνει και με εκείνον !»

Έπειτα από λίγη ώρα καθισμένοι ο ένας αντικριστά από τον άλλο πατέρας και γιος απολάμβαναν στιγμές ένοχης σιωπής καθως οι σκέψεις τους κύκλωναν σέρνοντας στο νου τους έναν φαρμακερό χορό που δεν οδηγούσε πουθενά .

« Πρέπει να την βρεις ..» ψιθύρισε σπάζοντας την ενοχλητική περισυλλογή την ώρα που η ζωή καλούσε σε δράση , σήκωσε το βλέμμα του συνεχίζοντας να σκέφτεται εκείνη που να βρισκόταν αυτή την ώρα ;

Έξω σε λίγο βράδιαζε ο καιρός ήταν βροχερός , οι πρώτες ψιχάλες είχαν αρχίσει να ποτίζουν την ξερή γη άραγε ήταν ασφαλής ;

« Έχω αναλάβει ο ίδιος την αναζήτηση της ..έχω ήδη βάλει άνδρες της προσωπικής φρουράς μου να χτενίζουν την περιοχή για ένα σημάδι της !»

« Αν της συμβεί οτιδήποτε δεν θα βρω άλλη δύναμη να ζήσω !
Πρέπει να την βρούμε οπωσδήποτε ! Ο αδερφός σου δεν μου το βγάζεις από το νου υποφέρει !»

« Χα.. σε παρακαλώ ξέρω του έχεις αδυναμία αλλά μέχρι ποτέ ;Είδες πως την πέταξε έξω με βιαιότητα δίχως ίχνος ανθρωπιάς ; Ποσο ακόμη ; Κάθε του πράξη θα περνάει απαρατήρητη και αυτόματα θα την συγχωρεις ενώ αντίθετα ένα δικό μου λάθος γίνεται λόγος να μου κόψεις και την καλημέρα !
Ως ποτέ ; Δεν βλέπεις πως είχαμε δυο χρόνια να ιδωθούμε εξαιτίας του διαχωρισμού ..;»

« Αχ παιδί μου συνεχίζεις τον ίδιο παράλογο συλλογισμό ..! Κάνεις λάθος σε όσα φαντάζεσαι μα δεν είναι του παρόντος μην εξάπτεσαι πρέπει να οργανωθούμε να βρούμε την Σελίνα και το μωρό !»

« Ε ..βέβαια πάντοτε αλλάζεις θέμα κατά πως σε βολεύει !  Τέλος πάντων ας μην είχα αυτήν την αγωνιά να με ταλανίζει και θα συζητούσαμε επι ίσοις όροις !
Αλλά σε παρακαλώ μην ακούω άλλες αηδίες πως ο Ρικάρντο υποφέρει ..αυτός δεν έχει ιδέα τι πάει να πει πόνος καημός η οτιδήποτε σχετικό !»

« Κι όμως ..κάτι τον τρώει !»

« Ε ..τα γνωστά του καμία νέα κατάκτηση !»

« Όχι όχι.. Είχε σκοπό που γύρισε ..μα που να ναι το κορίτσι μας ..;
Έφυγε και έσβησαν τα αστέρια !»

« Ελπίζω να είναι ασφαλής ..» ψέλλισε απογοητευμένος ατενίζοντας με θλίψη την βροχή έξω να μαίνεται, ευχόμενος να αντικρύσει σύντομα το όμορφο πρόσωπο της χαμογελαστό σε συνδυασμό με την φουσκωμένη κοιλίτσα της .

Κάπου στα βάθη ενός απόκρημνου σκοτεινού τροπικού δάσους σταμάτησε επιτέλους να τρέχει στα τυφλά .

Γονάτισε στο βρεγμένο χώμα αφήνοντας την βροχή να ξεπλύνει τις αμαρτίες της άπλωσε τα χεριά της όπως πάντοτε της άρεσε άδραξε την βροχή κλείνοντας την στις παλάμες σφικτά λες και είχαν υπόσταση .

Γύρω της τα πυκνά δέντρα την αγκάλιαζαν φιλικά μέσα στην μοναξιά της ενώ μόλις είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως μάλλον είχε χαθεί μέσα στην θολούρα της .

Σηκώθηκε απότομα τρομαγμένη αναζητώντας ένα μονοπάτι που θα την οδηγούσε με ασφάλεια πίσω στην πόλη .

Η θύμηση της άρρωστης Σολεδαδ την χτύπησε σαν κεραυνός ενώ δεν είχε την δύναμη να ορίζει το μυαλό της , μνήμες έρχονταν και σβήνει, πρόσωπα έπαιρναν άλλες μορφές , τα λογία του αντηχούσαν ξανά και ξανά στα αυτιά της το ίδιο και η μορφή του γεμάτη μίσος ξεπρόβαλε από κάθε γωνιά .

Που να κρυφτεί για να τον αποφύγει ; Δεν υπήρχε διαφυγή την είχε διαβάλει όσο δεν πήγαινε μαζεύτηκε κουβάρι αδύναμη , πληγωμένη με μια λέξη συντρίμμια .

« Αρχίζω να τρελαίνομαι ..» ψιθύρισε περπατώντας στο άγνωστο γλιστρώντας δεξιά και αριστερά στις λάσπες με πυκνό σκοτάδι να καλύπτει τα πάντα δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτε απολύτως ούτε που ακουμπούσε ούτε που πατούσε .

Μούσκεμα και απελπισμένη όσο ποτέ άλλοτε βάδιζε επι ώρες δίχως να φτάνει πουθενά ενώ η βροχή από πάνω την μαστίγωνε αδυσώπητα , πεινούσε , κρύωνε , διψούσε ενώ σταδιακά το σώμα της αρχισε σταδιακά να την εγκαταλείπει .

Μπορούσε σχεδόν να ακούσει την φωνή της μητέρας της μέσα στο πουθενά να την συμβουλεύει σαν μικρό κοριτσάκι.  « Φυλάξου κόρη μου εκεί έξω δεν θέλουν όλοι το καλό μας ..η ζωή έχει και μια σκληρή πλευρά που εύχομαι να μην την γνωρίσεις ποτέ σου !» κάθε βραδύ αυτό της υπενθύμιζε λίγο πριν την προσευχή την ώρα που μητέρα και κόρη γονάτιζαν μπροστά στα εικονίσματα ζητώντας από το θεό καθεμιά ξεχωριστά ότι επιζητούσε η ψυχή τους .

« Ναι μαμά είχες δίκιο ..η ζωή έχει μια πολύ σκοτεινή πλευρά και αυτή έχει μορφή είναι του Ρικάρντο !» ψέλλιζε τουρτουρίζοντας με χεριά τυλιγμένα γύρω από το κορμί της καθως ανέβαινε μια μικρή ανήφορα που ευχόταν να οδηγεί κάπου και όχι πιο βαθιά στο δάσος .

« Φοβάμαι..» Ψιθύρισε η γνώριμη φωνούλα της βαφτισιμιάς της μέσα στον ύπνο της μπορούσε να την ακούσει ολοκάθαρα δίχως όμως να βλέπει την μορφή της στα ρουθούνια της ερχόταν η μυρωδιά του νοτισμένου από την βροχή χώματος μαζί με μια άλλη κίνδυνος παραμόνευε .

« Σελίνα !» Αναφώνησε έντρομη η Ματιλντα ξυπνώντας από άλλο έναν προφητικό εφιάλτη στην άβολη πολυθρόνα της κλινικής πλάι στην φίλη της που έδινε τον μέγιστο αγώνα επιβίωσης συντροφιά με τα χιλιάδες καλώδια που διαπερνούσαν το κορμί της .

« Θεέ μου ..τι να συμβαίνει στο κορίτσι μου ; Γιατί δεν έχει έρθει να δει την μάνουλα της ; Πρέπει να βρω τον Χόρχε !» μονολογούσε φοβούμενη μήπως την ακούσει η κοιμωμένη φίλη της που είχε βυθιστεί σε κώμα εδώ και ώρες δίχως κάνεις να ξέρει εάν θα έβγαινε ζωντανή από το τούνελ που βάδιζε .

Σηκώθηκε χαϊδεύοντας προστατευτικά το χέρι της Σολεδαδ
« Μακάρι να μπορούσες να με νιώσεις φιλενάδα !  Πάλεψε εσύ όλα τα υπόλοιπα άφησε τα επάνω μου !» ψιθύρισε καθησυχαστικά εγκαταλείποντας προσωρινά την μονάδα .

Αναζήτησε στην ρεσεψιόν το γραφείο του Χορχε ελπίζοντας να μην έχει γυρίσει ακόμη στην έπαυλη , η ευγενική κοπέλα προσφέρθηκε να την οδηγήσει η ιδιά οπότε αρχίσαν να διασχίζουν τους τεράστιους διάδρομους οπού σιωπή κύκλωνε τα πάντα .

Στα μέσα τους αντίκρυσε μια γνώριμη τσακισμένη φιγούρα να κάθεται σκυμμένος με το κεφάλι κρυμμένο αναμεσά στα χεριά του.
« Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου νομίζω θα το βρω ευκολα το γραφείο του γιατρού από εδώ και στο εξής γυρνά στην δουλειά σου !» ψέλλισε πλησιάζοντας διστακτικά τον Χουάν .

« Έχω χρόνια να σε δω αλλά δεν έχεις αλλάξει πολύ ! Είμαι η νονά της κόρης σου ..» ανακοίνωσε υποτιμητικά απαξιώνοντας ακόμη και να τον κοιτάξει έπειτα από το κακό που είχε προκαλέσει στην Σολεδαδ , μα για χάρη της ίσως βρήκε την δύναμη να του μιλήσει αφού η εικόνα του διαλυμένου άνδρα την άγγιξε βαθιά .

« Γεια σου Ματίλντα σε θυμάμαι από τότε ..!  Ακόμη εδώ πλάι της έμεινες !
Εγώ ήμουν ο ..απών ..»

« Είναι αργά για αυτοκριτική δεν νομίζεις ; Εξαιτίας σου βρίσκεται εκεί μέσα να χαροπαλεύει από την πικρά της θα σβήσει !»

« Βρίσε με αν θες ..πίστεψε με προσεύχομαι να πεθάνω εγώ αντί για εκείνη να της χαριστούν τα χρόνια μου και να σβήσω επιτόπου !» αναφώνησε οργισμένος χτυπώντας το στήθος του με μανία προτού τα χεριά της τον εμποδίσουν.

« Όχι Χουάν ..δεν είναι λύση ο θάνατος !
Η κόρη σου σε χρειάζεται έστω και τώρα ..κινδυνεύει σου το λέω με σιγουριά ! Το νιώθω το μυρίζω το βλέπω !» ψιθύρισε συγκλονισμένη εγείροντας την απορία του .

« Η Σελίνα μου τι έπαθε ; Πες μου τι ξέρεις παρακαλώ ! »

« Κάτι της συμβαίνει το ονειρεύτηκα ! Ίσως να με περιγελάσεις όμως πρόβλεψα τον θάνατο της μητρός μου προτού συμβεί ..και έλαβε εφιαλτικη τροπή λίγες ώρες μετα ! Έπειτα καθοδήγησα τους αστυνομικούς στα ίχνη του δολοφόνου οπού ομολόγησε την πράξη του και παραδόθηκε !
Αν αυτό σου λέει κάτι ..»

« Θεέ μου ..που βρίσκεται που ;»

« Κάπου μακριά από εδώ ..Κάπου με χώμα , φυτά και σκοτάδι πυκνό είναι φοβισμένη την άκουσα ολοκάθαρα να το λέει ! »

« Να πάρω την αστυνομία ! Μα να έρχεται ο γιος μου ! Χορχε !»

« Πατερά η Σελίνα ..Εξαφανίστηκε  !» τα νέα όπως ακριβώς είχε προβλέψει η Ματίλντα ξεδιάλυναν εμπρός τους καθως έντρομος ο Χορχε έπειτα από επικοινωνία που είχε με τον Λεονάρντο επιβεβαίωσε για άλλη φορά έναν φρικτό εφιάλτη !

Στράφηκε άφωνος προς το μέρος της χλωμής φιγούρας ανταλλάσσοντας βλέμματα γεμάτα νόημα ενώ η Ματιλντα κουνούσε απογοητευμένη το κεφάλι αφού από την ημέρα που ξύπνησε ξανά μέσα της αυτή η ενόραση δεν της είχε προαναγγείλει ποτέ κάτι ελπιδοφόρο.

« Τι άλλο θα μας βρει θεέ μου ;» αναφώνησε συγκλονισμένος ο άνδρας πιάνοντας το μέτωπο του ενώ ο γιος του ακουμπούσε τον ωμό του υποστηρικτικά φοβούμενος μην καταρρεύσει και ο ίδιος « Αν κάτι της συμβεί θα χάσει και ...»

« Τι θα χάσει ; Μιλά Χόρχε !»

« Κυριά Ματίλντα ηρεμήστε παρακαλώ έχω δηλώσει την εξαφάνιση της στις αρχές οι αστυνομικοί βρίσκονται ήδη στο κατόπι της το ίδιο και ο Λεονάρντο !»

« Ποιος είναι αυτός πάλι ..;»

« Αφήστε το είναι μεγάλη ιστορία ! Πάντως ενδιαφέρεται πολύ για εκείνη περισσότερο από άλλους ..» πρόφερε απογοητευμένος προϊδεάζοντας ως προ το πρόσωπο που απευθυνόταν με τόση πικρία.

«Ο άνδρας με τις δυο όψεις είναι έτσι ..;»

« Τι λέτε ..σε ποιες όψεις αναφέρεστε ;»

« Ξέρω πολύ καλά τι λέω ..αυτός την έβλαψε το ήξερα την είχα προειδοποιήσει μα ..κακό πράγμα η μοίρα αν σε βάλει στόχο δεν σε αφήνει να ξεφύγεις από τον ιστό της !»

« Προέχει να την βρούμε !
Χόρχε βγαίνω να την ψάξω να παρει πρέπει μια φορά να φανώ πατέρας ! Μείνε εδώ κοντά στην Σολεδαδ μην θρηνησουμε άλλο θα σε κρατάω ενήμερο !» πρόσταξε αποφασισμένος ο Χουάν καθως δεν άντεχε να περιμένει άπραγος όσο η κόρη του έδινε μάχη με ποιος ξέρει τι κίνδυνους , εκείνος έγνεψε καταφατικά άλαλος καθως οι ώρες κυλούσαν εις βάρος τους .

Στην μακρινή γωνιά του λαμπερού Χόλυγουντ οι συμπαραγωγοί του Ρικάρντο κατά την απουσία του συνεδρίαζαν στην χαοτική γυάλινη αίθουσα της εταιρείας του .

Έπρεπε να επιλέξουν πάση θυσία πρωταγωνίστρια για την καινούργια τους ταινία πράγμα που ήδη είχε αφήσει πίσω του ο μεγαλοπαραγωγος .

« Καμία δεν πληρεί τα κριτήρια της πρωταγωνίστριας μας !
Δεν έχει αυτό τον πόνο στο βλέμμα , την κατάρτιση , την ομορφιά !
Ουφ ..ο Ρικάρντο μας άφησε σκληρή δουλειά όσο εκείνος παραθερίζει στην πατρίδα του !» διαμαρτυρήθηκε η Ρούθ έμπιστη βοηθός του κάτι σαν το δεξί του χέρι που της είχε αναθέσει τα καστινγκ όσο εκείνος απουσίαζε .

Οι πέντε υπόλοιποι σύνεδροι παρατηρούσαν σκεπτικοί τις φωτογραφίες των υποψήφιων σε συνδυασμό με τα βίντεο από τις οντισιόν οπου απήγγειλαν το κείμενο του σεναρίου, καμία δεν τους είχε εξάψει το ενδιαφέρον πέρα από μερικές που είχαν σημειώσει ότι θα ξαναδούν .

Σε μια φωτογραφία στήλωσαν όλοι τα βλέμματα τους εκστασιασμένοι η εικονιζόμενη έμοιαζε βγαλμένη από το σενάριο οι περιγραφή της ταίριαζε επακριβώς στην πρωταγωνίστρια , το βλέμμα που ανάβλυζε απώλεια , η ανεπιτήδευτη ομορφιά , τα πυκνά μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά αυτά τα χείλη .

« Σας άρεσε η κοπέλα έτσι ;
Μόνο που δεν έχω πληροφορίες καθως δεν πέρασε από κάποια οντισιον !
Ξέκλεψα την φωτογραφία της από τον υπολογιστή του αφεντικού μονάχα το όνομα της γνωρίζω να σας πω ..Σελίνα !»

« Ξέρει να διαλέγει ο Ρικάρντο !
Μα καλά που την έκρυβε τόσο καιρό αυτή την μούσα ; Κοιτά βλέμμα Νικ θαυμαστέ σώμα χαρακτηριστικά ! Μάλλον μας την φυλουσε για έκπληξη γιατί σιγουρά κατάγεται από τα μέρη του αυτή η οπτασία !» σχολίασε ο ισχυρότερος μέτοχος μετα τον Ρικάρντο γνωστός στους κύκλους του Χόλυγουντ για τις βραβευμένες με Όσκαρ επιλογές του σε ηθοποιούς .

« Επέτρεψε μου να συμφωνήσω με τον Τζορτζ ! Νομίζω βρήκαμε την επόμενη πρωταγωνίστρια που θα μας επιφέρει κέρδη αμύθητα !»

« Ει ..παιδιά συνέλθετε η κοπέλα δεν έχει στείλει κάποιο βιογραφικό ..οπότε τίθεται εκτός συναγωνισμού !
Δεν θα στηρίξουμε ολόκληρη ταινία τόσων εκατομμύριων σε μια τυχάρπαστη λατίνα !»

« Πάψε Ντιάνα ..παραδέξου πως απλά ζηλεύεις δεν υπάρχουν τέτοια αιθέρια πλάσματα στα μέρη μας είδες τόσες ατάλαντες αυτές τις ημέρες !
Ανεύρες δίχως πάθος μονάχα φιλοδοξία και διψά για χρήμα κάνω λάθος ?»

« Όχι ..μα είναι παράλογο την ερωμένη του Ρίκ να την κάνουμε σταρ !»

« Παρακαλώ να λείπουν οι χαρακτηρισμοί ! Η κοπέλα προφανώς είναι κάποια από τις διαγωνιζόμενες και τίποτε παραπάνω ! Ξέρει να ξεχωρίζει τα αισθηματικά από την δουλειά ..»

« Χα.. Έλα τώρα Ρούθ ξέρουμε καλά ότι σε πληρώνει για να είσαι δικηγόρος του όταν λείπει ..μα ησύχασε όλοι μας ξέρουμε από την καλή και την ανάποδη τον συνεργάτη μας !»

« Εγώ αδιαφορώ τι λέει η Ντιάνα αν δεν παίξει η Σελίνα αποσύρω το κεφάλαιο !»

« Τζορτζ πολύ τολμηρή απόφαση ..είναι πολλά τα χρήματα η ταινία είναι βέβαιο μπλοκμπάστερ !»

« Θα ασπαστώ την άποψη του Τζόρτζ λυπάμαι αλλά θα αποσύρω και εγώ τα χρήματα μου αν δεν πρωταγωνιστήσει αυτή η ντίβα !»

« Μισό λεπτό παρακαλώ ησυχάστε θα καλέσω στο Skype το αφεντικό εκείνος θα μας λύσει όλες τις απορίες ! » πρότεινε η Ρούθ συνδέοντας την γιγαντοοθόνη με τον υπολογιστή την ώρα που εκτελούσε την κλήση κάποιοι από τους συνέδρους ρουθούνιζαν ενοχλημένοι όση ώρα ανέμεναν να εμφανιστεί στου δέκτες τους .

« Ρουθ ..τι συμβαίνει ;» αποκρίθηκε αγουροξυπνημένος με φόντο το κρεββάτι του και τον χαμηλό φωτισμό ίσα να φωτίζει το αξύριστο πρόσωπο του και τα ανακατεμένα μαλλιά του.

« Καλημέρα κύριε με συγχωρείται για την ενόχληση μα έχει προκύψει πρόβλημα στο συνέδριο !
Είμαστε σε ανοιχτή σύνδεση με όλους τους αυτή την στιγμή ακουστέ τι έχουν να σας πουν ! »

« Καλημέρα σε όλους σας με συγχωρείται για την ακατάλληλο παρουσιαστικό μα με πιάσατε στον ύπνο ..!»

« Στον ύπνο η σε περιπτύξεις με την κάποια Σελίνα ...Ρίκι ;»

« Ποια ; Κόψε τα αστεία πρωί πρωί Ντιάνα όπως πάντα εκθαμβωτική σε βρίσκω !» σχολίασε γελώντας ειρωνικά σαν να μην υπήρχε η αναφορά στο όνομα της άλλωστε πως να την γνώριζαν ;

« Ας μπούμε στο ψητό βρήκαμε πρωταγωνίστρια Ρίκι !»

« Επιτέλους ..ποια είναι μπορώ να μάθω κι εγώ θέλω πλήρη αναφορά Τζορτζ !»

« Σου λέει κάτι η γυναικά της φωτογραφίας ..;»

« Μα.. πως που την βρήκατε αυτήν την φωτογραφία ;
Πρόκειται για φάρσα έτσι παιδιά ;» η εικόνα της τον χτύπησε σαν γροθιά στα σωθικά μα που την είχαν ξετρυπώσει ;

« Καμία φάρσα γλυκέ μου αυτή την τυχάρπαστη έχουν επιλέξει τους μάγεψε με τα κάλλη της !»

« Ξεχάστε το ! Αρχικά δεν είναι καν ηθοποιός ..!»

« Εμείς αυτοί θέλουμε θα μάθει τα βασικά ..κάτι μου λέει πως έχει έμφυτο ταλέντο !»

« Λυπάμαι που σας το χαλάω τότε αποκλείεται ! Μόλις έχετε μια σοβαρή πρόταση το συζητάμε δεν θα ασχολούμαστε με οικιακές βοηθούς παρακαλώ !»

« Λάθος Ρίκι αν δεν παίξει εκείνη αποσύρουμε το κεφάλαιο !
Θα μείνεις δίχως συμπαραγωγούς δεν παίζουμε εδώ ..ωφελείς να σεβαστείς την επιλογή μας το καλό που σου θέλουμε να την φέρεις μαζί σου αλλιώς μην επιστρέψεις στο Λος Αντζελες !»
Ανακοίνωσε σκληρά εκ μέρους όλων σχεδόν των μέτοχων ο Τζορτζ με στόμφο πετώντας τα άλμπουμ με τις υπόλοιπες υποψήφιες επάνω στο τραπέζι εξαγριωμένος .

« Παρακαλώ να πέσουν οι τόνοι ..!
Θα επιστρέψω μονάχος μου σήμερα κιόλας για να συζητήσουμε εκ νέου το θέμα μια τέτοια κοπέλα δεν ταιριάζει στην ταινία !
Θέλετε να βγει αποτυχία ;»

《Μην κάνεις τον κόπο να μπείς καν στο αεροπλάνο αν δεν έχεις μαζί σου την εκθαμβωτική Σελίνα άκουσες ;
Αλλιώς τηλεφωνώ αμέσως στον τραπεζίτη μου !  Τόσες ημέρες χαμένες σε άσκοπες αναζητήσεις ενώ την είχες στα χεριά σου και μας το έπαιζες ανήξερος ! Τέρμα τα αστεία Ρικ αν δεν την φέρεις εδώ έληξε η συνεργασία μας !»

« Έλεος Τζορτζ σαν λιγούρης κάνεις. Λογικέψου άκου τι σου λέει ο Ρικ είναι μια οικιακή βοηθός !
Χα ..επιστρέψτε μου να γελάσω με την ησυχία μου εγώ εντάσσομαι εναντίον της !»

« Να και μια λογική ! Ρουθ εσύ τι λες ?»

« Λυπάμαι κύριε Ρικάρντο μα θέλω την Σελίνα ταιριάζει απολυτά στα κριτήρια μας ας μην είναι ηθοποιός !»

« Μα καλά τρελαθήκατε τώρα ;
Τι είναι αυτά που μου λέτε ; Τέρμα και τέλειωσε η Σελίνα δεν παίζει !»

« Πολύ καλά τότε χάρηκα για την συνεργασία μας καλές επιτυχίες κύριε Στόουν !» αναφώνησε ο Τζορτζ μαζεύοντας τον χαρτοφύλακα του έτοιμος να αποχωρίσει.

« Μισό λεπτό ..δεν διαλύονται έτσι οι συνεργασίες θα ψάξω να την βρω ..θα την περάσουμε από οντισιόν και βλέπουμε !»

« Αυτός είσαι Ρικ μην σου πω ότι διπλασιάζω το κεφάλαιο για πάρτη της !»

« Ας μην προτρέχουμε παρακαλώ ..θα σας κλείσω τώρα συνεχίστε να βλέπεται υποψήφιες και.. Ρουθ εμείς οι δυο πρέπει να κάνουμε μια κουβεντούλα ..»

« Με συγχωρείται κύριε ..»

« Καλή σου μέρα Ρικ και φέρε μας σύντομα το νέο αστέρι του Χόλυγουντ την.. Σελίνα !»

Έκλεισε βίαια τον υπολογιστή του ενώ με το ζόρι κρατήθηκε να μην τον εξφεντονισε στον τοίχο πλάι του έξαλλος από οργή .
« Χα αυτό μας έλειπε να γίνει και σταρ η ..επιτήδεια !» σχολίασε ειρωνικά αναλογιζόμενος την στιγμή που θα έριχνε τον εγωισμό του για να της ζητήσει να το ακολουθήσει στο ταξίδι του , κι μόνο στην σκέψη τα σωθικά του ανακατεύονταν.

Κατέβηκε σκεπτικός στον κήπο να παρει πρωινό με τον πατερά του σαν να μην συνέβη τίποτα το προηγούμενο βραδύ , είχε κάνει το μπάνιο του είχε ξυριστεί και ετοιμαζόταν να θέσει σε εφαρμογή την απαίτηση των μέτοχων του βέβαια υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο δεν γνώριζε εάν η Σελινα είχε εγκαταλείψει το οίκημα .

« Καλημέρα πατερά ..πως
αισθάνεσαι ; Κρύο κάνει σήμερα !»

« Πλακά κάνεις τώρα έτσι ;
Ρωτάς αν έχουμε κλείσει μάτι εγώ με τον Λεονάρντο..!»

« Γιατί ; Έγινε κάτι ...;» σχολίασε αδιάφορα προκαλώντας την οργή του πατερά του που χτύπησε με δύναμη το χέρι του επάνω στο ξύλινο τραπέζι του κήπου με αποτέλεσμα κάποια αντικείμενα να βρεθούν στο έδαφος .

« Είσαι ανεκδιήγητος δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο πραγματικά !
Η Σελίνα έπειτα από τα χθεσινά εγκατέλειψε το σπίτι και έκτοτε αγνοείται η τύχη της !  Ο αδερφός σου μαζί με την αστυνομία την αναζητούν σε κάθε πιθανή γωνιά της πόλης ..νεκρή η ζωντανή !»

Έμεινε στήλη άλατος ατενίζοντας το κενό ενώ εικόνες της χθεσινής ημέρας των βασανιζαν αδυσώπητα αλλά δεν περίμενε να φέρουν τέτοιου είδους αποτελέσματα , πέρασε το χέρι του μέσα από τα νωπά χτενισμένα προς τα πίσω μαλλιά του δεν είχε τι να πει αλλωστε το στόμα του είχε μουδιάσει .

« Καλά να πάθεις ! Αν συμβει το παραμικρό σε  εκείνη η το παιδί θα σε αποκληρώσω το ορκίζομαι !»

« Που ..πως χάθηκε ;
Τι είναι βελόνα να χαθεί ;
Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό ..» πρόφερε σοκαρισμένος τρέχοντας προς το δωμάτιο του , για να κατεβεί μερικά λεπτά αργότερα ντυμένος αθλητικά ξεκλειδώνοντας το πανάκριβο τζιπ του δίχως να πει τίποτα αφήνοντας μονάχα πίσω του ένα πυκνό σύννεφο καπνού .

« Σελίνα ..που είσαι ;
Δώσε μας ένα σημάδι να σε βρούμε !» φώναζε με όση δύναμη είχε ο Λεονάρντο φανερά καταβεβλημένος από την ολονύχτια αναζήτηση σε συνδυασμό με την ακατάπαυστη βροχή που δυσχέραινε το έργο τους .

Μέχρι στιγμής κανένα σημάδι από την όμορφη εγκυμονούσα μονάχα σιωπή και ήχοι από πουλιά και ζώα που χαρωπά συντροφεύαν την μοναξιά της οπού κι αν βρισκόταν .

Όλα τα ίχνη οδηγούσαν σε αυτό το δάσος κάποιος μάρτυρας τους είχε υποδείξει πως μια ημιτρελη κοπέλα το είχε επισκεφθεί πανικόβλητη σαν να έτρεχε να ξεφύγει από κάτι .

« Μια στιγμή ..» αναφώνησε έντρομος ο Λεονάρντο βρίσκοντας την μαύρη μακριά ζακέτα που φορούσε την τελευταία φορά που την είδε μουσκεμένη και σκισμένη στην άκρη του χωμάτινου μονοπατιού.
« Είναι δική της !» Αναφώνησε ακολουθώντας το δρόμο που τους είχε υποδείξει το σημάδι .

« Θεέ μου που να έχεις πάει Σελίνα ..; Γιατί ..;» αναρωτιόταν με την σειρά του ο Ρικάρντο που είχε εισβάλει σαν τρελός με την σειρά του στο πυκνοφυτο τροπικό δάσος με την μεγαλύτερη έκταση στην χωρά και όλων των ειδών ζώα .
« Άκουσε την καρδιά μου αν μπορείς ..ακολουθήσε τον παλμό της και θα με βρεις μπροστά σου ..» συνέχισε τον μονόλογο με την αγωνιά να τον έχει κυριεύσει θολώνοντας τον νου του .

Από κάπου μακριά μια φωνή εφιαλτική ανήγγειλε « Πιθανόν πτώμα στον καταρράκτη !»

Αυτό ήταν η χαριστική βολή κάλυψε το στόμα του με την αναστροφή του χεριού του συγκρατώντας του την κραυγή του για πρώτη φορά , μια κραυγή θρήνου και απελπισίας .
« Όχι ..Όχι δεν μπορεί να είσαι εσύ αγάπη μου όχι !» αναφώνησε τρέχοντας προς το σημείο αδιαφορώντας για οτιδήποτε κι αν του συνέβαινε άλλωστε το άξιζε αν εκείνη ήταν ..νεκρή ..