Το χρώμα του είχε στραγγίξει καθώς τα μάτια του παρέμεναν στυλωμένα στο κόκκινο υγρό που έβαφε τα χερια του όλο και περισσότερο ενώ πήγαζε από εκείνη , ο ίδιος δεν αισθάνονταν χτυπημένος σε κάποιο σημείο του σώματος του.

« Σελινα για όνομα του θεού πες κατι ..δεν μπορεί να μην έχεις αντιληφθεί πως κάποια σφαίρα σε πέτυχε !» φώναξε ταρακουνώντας την αγανακτισμένος με την γαλήνια έκφραση στο πρόσωπο της αψηφώντας το γεγονός πως αιμορραγούσε.

Μισοκλείσε τα βλέφαρα της σκεπτική ενώ σήκωσε αδύναμα το δεξί της χερι χαϊδεύοντας τρυφερά τα γένια που σκέπαζαν το πιγούνι του με τον ερωτά να σιγοκαίει στα δυο εκφραστικά της μάτια που προδίδαν οτιδήποτε περνούσε από το νου της .

« Μην ανησυχείς γλυκέ μου ..μια γρατζουνιά είναι μονάχα ..σκέψου πως ίσως αν δεν σε είχα καλύψει εγκαίρως να έπεφτες νεκρός!
Ας μην το κάνουμε θέμα φώναξε τον Χορχέ να με εξετάσει ώστε να πάψεις να ανησυχείς !» ψιθύρισε με δυσκολία καθώς η αναπνοή της γίνονταν βαριά ολοένα , η καρδιά της χτυπούσε ασυγχρόνιστα ενώ η όψη της πρόδιδε πως πονούσε .

Προσεχτικά απομάκρυνε το χερι του από το σημείο που αιμορραγούσε έπρεπε πάση θυσία να αποκτήσει γνώση σχετικά με την πληγή και το σημείο οπου είχε σφηνωθεί ίσως η μοιραία σφαίρα , με μια πρόχειρη ματιά παρατήρησε έντρομος την φανέλα της μουσκεμένη στο αίμα πηρέ μια βαθιά ανάσα ανακτώντας την χαμένη του ψυχραιμία .

« Θεέ μου μια γρατζουνιά αποκαλείς εσύ αυτό το αιματοκύλισμα ?»
αναρωτήθηκε σέρνοντας το σώμα του προσεκτικά προς την άλλη μεριά του δωμάτιου που βρισκόταν το κινητό του αφού πρώτα ακούμπησε μαλακά το σώμα της στην άκρη του κρεββατιού δίχως να την μεταφέρει στο στρώμα καθώς η επίθεση ίσως να μην είχε τερματιστεί .

« Μην ανησυχείς ..θα είμαι καλα ..» άρθρωνε με δυσκολία καθώς ο πόνος γινόταν ανυπόφορος και τα πνευμόνια της σε κάθε αναπνοή καίγονταν , παρατήρησε τα άκρα της να τρέμουν , τα χείλη να στεγνώνουν ενώ έντονο αίσθημα δίψας και αδυναμίας την έπληξε .

Προχωρούσε σαν εκπαιδευμένος στρατιώτης με το σώμα να εφάπτεται στο έδαφος ενώ παράλληλα κρύος ιδρώτας τον έλουζε καθώς το κομοδίνο έμοιαζε λες και απομακρύνονταν οσο πάσχιζε να το πλησιάζει όπως ακριβως στα όνειρα που κυνηγάς κατι ενώ τελικά δεν το προσεγγίζεις ποτέ .

Με λίγη προσπάθεια το χερι του ακούμπησε την λεία επιφάνεια της πανάκριβης συσκευής οπου κατέληξε στο έδαφος με αποτέλεσμα να ραγίσει η οθόνη παρόλα αυτά , το άρπαξε βίαια πληκτρολογώντας σαν τρελός το τηλέφωνο του γιατρού .

Δευτερόλεπτα αγωνίας διένυε ακούγοντας από την άλλη άκρη της γραμμής τον χαρακτηριστικό ήχο κλήσης δίχως να παίρνει απάντηση παίζοντας με τα νευρά του , στην τρίτη συνεχομένη επανάκληση η υπομονή του στερεψε γι' αυτό νευρικα πληκτρολόγησε ένα μήνυμα οπου σιγουρά δεν θα αγνοούσε { Έγινε άλλη μια επίθεση στο σπίτι μου η Σελινα αιμορραγεί βιάσου ..} πάτησε αποστολή ελπίζοντας να μην έπεφτε εξω στις υποθέσεις του .

Πλησίασε ξανα κοντά στην ζαλισμενη φιγούρα οπου δεν κινούνταν ενώ είχε γύρει το κεφάλι της στο πλάι με τα βλέφαρα της σφαλισμένα η καρδιά του κόντεψε να πεταχτεί εξω από το στήθος στην θέα της πλησίασε ταρακουνώντας ελαφρά τους ωμούς της .

« Είσαι εντάξει ..?
Μίλησε μου Σελινα θεέ μου μην με κρατάς σε τέτοια αγωνιά !» φώναζε αναμένοντας εναγωνίως μια κίνηση ένα νεύμα από την μαρμαρωμένη μορφή εμπρός του .

Στράφηκε με ματιά μισόκλειστα να τον αντικρύσει μα η όραση δεν την βοηθούσε η εικόνα του στροβιλίζονταν σαν πούπουλο στον άνεμο χειροτερεύοντας την ζαλάδα που πάσχιζε να την καταπιεί « Νιώθω απίστευτη αδυναμία ..δεν μπορώ να σε δω καθαρά μα δεν μετανιώνω για την πράξη μου ..τουλάχιστον ένας από εμάς είναι ασφαλής» ψέλλισε κουρνιασμένη στην αγκαλιά του ένα καταφύγιο που κατάφερνε να μετριάζει τον πόνο προσφέροντας γαληνή .

Η φωνή του ακουγόταν από κάπου μακρια « Μείνε μαζί μου μωρό μου μην λιποθυμήσεις !
Κρατήσου μέχρι να έρθει ο Χορχε μην πέσεις σε νάρκη ! >>

Μπορούσε να τον ακούσει μα αισθανόταν ανήμπορη να απαντήσει σαν να μην βρισκόταν πια στο ίδιο δωμάτιο προστατευμένη αναμεσά στα χερια του ενώ η ανάσα του την ζέσταινε οσο η παγωνιά την τύλιγε σταδιακά .
Βυθιζόταν ολοένα σε έναν κρύο ωκεανό μέχρι που η επιφάνεια του νερού κάλυψε το πρόσωπο της και η ανάσα της σταμάτησε .

Η πόρτα άνοιξε με έναν εκκωφαντικό κρότο αντικρύζοντας τον Λεονάρντο κυριολεκτικά έξαλλο να βαριανασαίνει έτοιμος να επιτεθεί προτού αντιληφθεί τι συνέβαινε μεσα στο αναστατωμένο δωμάτιο, ενώ η σφηνωμένη σφαίρα στον τοίχο επάνω από την πλάτη του κρεββατιού επιβεβαίωνε τους παίκτες ήχους πυροβολισμών που συντάραξαν όλο το οίκημα συθεμελα .

« Τι συνέβη εδώ μεσα ..?
Που στο καλό είναι η Σελινα ..?»

« Άφησε τις ερωτήσεις δεν είσαι τυφλός ..βοήθησε με να την μεταφέρουμε στο κρεββάτι !»

« Αίμα είναι αυτό στα χερια σου ..?
Επιχείρησες να την δολοφονήσεις ?»

« Πάψε ανόητε ..αφού κανεις πως δεν καταλαβαίνεις θα σου εξηγήσω συνοπτικά.
Ενώ κουβεντιάζαμε αμέριμνοι μπροστά από την μπαλκόνοπορτα με την σπασμένη τζαμαρία που αντικρίζεις εμπρός σου τώρα ένας εκκωφαντικός ήχος μας τάραξε την ίδια ώρα γυαλιά εκτοξευτήκαν καταπάνω μας καθώς ένας ελεύθερος σκοπευτής επιχειρούσε να με βγάλει από την μέση !
Αντί για εμένα λαβώθηκε εκείνη ..μπήκε μπροστά για να με σώσει βλέπεις ..»

« Είναι θεότρελη !
Που έχει πληγή ..?
Είναι ..μήπως νεκρή ..?» πρόφερε ψιθυριστά σηκώνοντας προσεχτικά με την βοήθεια του αδερφού του την αναίσθητη κοπέλα.

« Μάλλον βρίσκεται στην πλάτη το τραύμα δοκίμασε να τηλεφωνήσεις εκ νέου στον Χορχε !» πρόσταξε ενώ αναζητούσε παράλληλα σφυγμό στον καρπό της .

« Έχει αδύναμο παλμό ..πρέπει να σταματήσουμε όπως όπως την αιμορραγία !» αναφώνησε ο Ρικάρντο με το αίσθημα πανικού να κυριαρχεί την ιδιά ωρα που η απελπισμένη φωνή του πατερά του από το απομακρυσμενο δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου καλούσε σε βοήθεια τρομοκρατημένος από τις αναπάντεχες εξελίξεις που διαδέχονταν η μια την άλλη απανωτά .

« Πήγαινε να τον καθησυχάσει θα αναλαβω φέρω γάζες από το μπάνιο ! Μην διανοηθείς να τον ενημερώσεις πως έχει τραυματιστεί η Σελινα !»

« Πως την έχεις δει αδερφούλη ?
Εγώ είμαι ο αρραβωνιαστικός της άσχετα αν το προσπερνάς πήγαινε εσύ κοντά του !
Πάντοτε υπεκφεύγεις !»

« Είσαι σοβαρός ?
Παίζεται η ζωή της ! Αλλα βέβαια εσένα θίχτηκε ο εγωισμός σου !
Αν θέλεις να ξέρεις χθες βραδύ μου ομολόγησε απροκάλυπτα τον ερωτά της οπότε εσύ μάλλον είσαι παρείσακτος !» σχολιασε χλευάζοντας με στόμφο τα πείσματα του εγωιστή αδερφού του .

« Ψεύτη εμένα αγαπά μεσα στο δικό σου περίβλημα !
Εγώ κατόρθωσα να επουλώσω τις πληγές της όταν εσύ σαν δειλός έτρεξες να κρυφτείς σαν την έκανες δική σου !
Δίνε του από διπλα της δεν έχεις δικαίωμα να την ακουμπάς θα γίνει γυναικα μου να πάρει !» στριγκλιζε εκτος εαυτού απομακρύνοντας τον με όλη την δύναμη του από το πλευρό της ενώ η αγωνιά ταλάνιζε και τον ίδιο .

Ο Ρικάρντο επέστρεψε σε δευτερόλεπτα βαστωντας οινόπνευμα και αποστειρωμένες γάζες, πηρέ την θέση του πλάι της όπως ακριβως είχε πράξει και ο Λεονάρντο τα βλέμματα των δυο διασταυρωθήκαν κοφτερά σαν ακονισμένα ξιφοι έτοιμα για μονομαχία .

Δυο δίδυμα αδέρφια μάχονταν για την καρδιά μιας γυναίκας οπου κείτονταν ξαπλωμένη αναμεσά τους , ζωντανή υπενθύμιση της αψιμαχίας οπου μονάχα πλήγματα θα επέφερε στις ζωές όλων.
Η πετρά του σκανδάλου δεν τολμούσε να διανοηθεί τι πλεκτάνη έγνεφε η μοίρα για τους τρεις τους .

« Δώσε μου τα υλικά θα την φροντίσω μονός μου !»

« Ξέχασε το !
Εμένα μπήκε μπροστά να σώσει ..!» μουρμούρισε απειλητικά καθώς έσκιζε το μουσκεμένο ύφασμα μονομιάς ερχόμενος αντιμέτωπος με την πραγματική πηγή της αιμορραγίας.

Αν και το τραύμα δεν είχε έκταση βρισκόταν αρκετά ψηλά στην περιοχή της πλάτης δίχως να μπορεί να αντιληφθεί εάν είχε σφηνωθεί σφαίρα στο εσωτερικό του σώματος της .

« Είναι χειρότερο από οσο νόμιζα βρίσκεται κοντά σε ζωτικά όργανα !» αναφώνησε αποστειρώνοντας βιαστικά με καθαρό βάμβακι την πληγή δίχως να λαμβάνει κάποια αντίδραση από μεριάς της.

Δεν διατηρούσε απολύτως καμία επαφή με την πραγματικότητα ήταν πασιφανές αφού ούτε καν μόρφασε καθώς το οινόπνευμα έρχονταν σε επαφή με το σώμα της .

Ο Λεονάρντο τον ακινητοποιησε τοποθετώντας την παλαμη του στον καρπό του δίνοντας του να καταλάβει πως δεν επιθυμούσε να την ακουμπά
« Θα την περιποιηθώ εγώ πήγαινε να καλέσεις ασθενοφόρο !»

« Πάψε να δίνεις διαταγές και δίνε του !
Αν ξυπνούσε τούτη τι στιγμή αντικρύζοντας μας δεξιά και αριστερά της να καθρεπτιζόμαστε ο ένας στο είδωλο του αλλού πως νομίζεις θα αντιδρούσε ?
Ο παρείσακτος εδώ μεσα είσαι μονάχα εσύ Λέο καιρός να το αντιληφθείς και να ζήσεις με την απώλεια της !»

« Κανεις λάθος αγαπητέ μου !
Αργά η γρηγορά θα μάθει την αλήθεια πισω από μας !
Μα μέχρι τότε δεν αντέχω να την αγγίζεις εσύ ενώ εγώ της έχω ζητήσει να με παντρευτεί !
Πες μου κατι ..κάνατε ..ξέρεις εχθές?» πρόφερε κομπιάζοντας διστακτικά απορώντας συνάμα αν η καρδιά του θα άντεχε την αποστομωτική απάντηση οπου γνώριζε εκ των προτέρων πως θα τον ισοπέδωνε κυριολεκτικά.

Αντίθετως ο Ρικάρντο αδιαφόρησε σκύβοντας εκ νέου επάνω από την πληγή δίνοντας μάχη να περιορίσει την αιμορραγία .

Ο ήχος από το κουδούνι της εξώπορτας απέσπασε την προσοχή και των δυο ανδρών ενώ δεν χρειάστηκε παραπάνω από ένα βλέμμα για να συνεννοηθούν.

Από μικροί διέθεταν ένα είδος χαρίσματος να διαβάζουν ο ένας τα μάτια του αλλού μεσα από τα βαθύ τους συνομιλούσαν όταν οι λέξεις έχαναν την αξία και το συναίσθημα έπαιρνε φωτιά .

« Πάω εγώ !» αναφώνησε βιαστικός ο Λεονάρντο τρέχοντας προς την έξοδο ελπίζοντας να είχε καταφθάσει ο γιατρός η το ασθενοφόρο που λογικά είχε καλέσει ο αδερφός του.

Κατέβαινε δυο δυο τα σκαλιά οσο τα κουδουνίσματα απειλούσαν να τον κουφάνουν οσο πιο επίμονα γίνονταν .

Ανοίγοντας την εξώπορτα βρέθηκε ενώπιον ενός αγνώριστου Χορχε χλωμού , ταραγμένου που έμοιαζε να τα έχει χαμένα μονάχα η εικόνα του αντικατόπτριζέ τα συναισθήματα του.

Τα σκούρα πυκνά μαλλιά του ήταν ανακατεμένα, η μαύρη γραβάτα του χαλαρωμένη σε συνδυασμό με το λευκό μισάνοιχτο πουκάμισο φάνταζε σαν να πνίγεται .

Δίχως να ανταλλάξει περιττούς χαιρετισμούς τον προσπέρασε εισβάλλοντας σαν τρελός κατευθυνόμενος προς την σκάλα ενώ παράλληλα άνοιγε την τσάντα οπου μετέφερε τα απαραίτητα ώστε να αξιολογήσει την σοβαρότητα της κατάστασης ετοιμος να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες .

« Λεμέ και ένα γεια γιατρουδακο !» σχολιασε ενοχλημένος ακολουθώντας τα βήματα του στο καθιστικό.

« Πως έγινε πάλι αυτό ..?» ρωτούσε ξέπνοος έχοντας διανύσει μεσα σε δευτερόλεπτα όλη την απόσταση του χαοτικού καθιστικού φτάνοντας στην επιβλητική σκάλα με την καρδιά του να ανεβάζει συνεχώς παλμούς .

« Θα σου εξηγήσει επάνω ο άλλος !»

« Ποιος άλλος ..τι μου λες ..?»

« Θα σε οδηγήσω στο υπνοδωμάτιο οπου θα διαπιστώσεις μονάχος σου σε ποιον απευθύνομαι ..»

Φτανωντας στο κατωφλι της κρεββατοκαμαρας του Ρικαρντο κοντοστάθηκε άναυδος ερχόμενος αντιμέτωπος με μια εξωπραγματική εικόνα.

Ο Ρικάρντο στεκόταν στο προσκεφαλι της σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μετωπο της ολόιδιος με τον άνδρα που στεκόταν λίγα εκατοστά πισω του .

« Τι συμβαίνει εδώ μεσα ..?» ψέλλισε αδυνατώντας να συλλάβει με την απλή λογική την απατή που είχε στηθεί στις πλάτες της .

« Δεν είναι ωρα για αυτά έχει χάσει αρκετό αίμα !» πηρέ το λογο ο Ρικάρντο γνέφοντας ταραγμένος κάνοντας χώρο με σκοπό να διευκολύνει το έργο του.

Πλησίαζε με τρεμάμενα ποδιά το σώμα της ενώ δάκρυα απειλούσαν να κυλήσουν στα ματιά του που έμοιαζαν αρκετά με τα δικά της .

Γονάτισε πλάι στο κρεββάτι εκπλήσσοντας τους δυο άνδρες με την αλλόκοτη συμπεριφορα που επιδείκνυε ξεχνώντας εντελώς τον επαγγελματισμό του.

Παρόλα αυτά κανεις τους δεν διέκοψε την στιγμή ψιχανεμιζομενοι πως κατι ανώτερο κρυβόταν πισω από το προφανές .

Χάιδεψε τρυφερά το χερι της κλείνοντας τα βλέφαρα του σφικτά προτού κυλήσουν τα δάκρυα της αγάπης που γεννιόταν μεσα του για εκείνη από την πρώτη μερα που την είχε γνωρίσει.
Ακριβως στην ιδιά κατάσταση με την σημερινή ανήμπορη και τραυματισμένη να μάχεται για την ιδιά την ζωή .

« Δεν θα σε αφήσω να μου πάθεις κακό τώρα που γνωρίζω πως είσαι αδερφή μου !» ψιθύρισε σοκάροντας τους παρευρισκομενους που δεν κατόρθωσαν να βγάλουν άκρη από τα λεγόμενα του πιστεύοντας πως μάλλον ήταν υπό την επήρεια μέθης .

« Δεν σε φέραμε για κουβερνάντα της εδώ ..να την σώσεις είναι η δουλειά σου !» μούγκρισε νευριασμένος ο Λεονάρντο στεκομενος πλάι στον Ρικάρντο σε μια άκρη με τις καρδίες τους να ταλανίζονται από αμείλικτο φόβο .

Αμέσως επανήλθε στην πραγματικότητα γυρίζοντας προσεκτικά το κορμί της βρίσκοντας την πηγή της αιμορραγίας, ταυτόχρονα έβγαλε τον μεγεθυντικό του φακό από την τσάντα εστιάζοντας στην ανοιχτή πληγή που είχε καθαριστεί επαρκώς παρατήρησε δίχως να το εκφράσει αφού δεν γνώριζε ποιος από τους δυο ήταν ο πραγματικός Ρικάρντο .

Έπειτα από είκοσι λεπτά αβάσταχτης σιωπής που μονάχα οι λαχανιασμένες ανάσες μπορούσαν να διασπάσουν ενώ τα ερωτήματα παρέμεναν κλειδωμένα στα μυαλά τους.

Δεν τολμούσαν να αποσπάσουν την προσοχή του γιατρού που είχε αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην εξέταση της αναίσθητης κοπέλας ενώ μια ρυτίδα ανησυχίας χαρασονταν αναμεσά στα φρύδια του .

« Είναι εντάξει !
Η σφαίρα πέρασε ξυστά χωρίς να διαπεράσει το εσωτερικό του δέρματος της !
Καθάρισα εκ νέου την πληγή σύντομα θα επανέλθει βέβαια θα ήθελα να μας αφήσετε για λίγο μονούς καθώς εχω να της ανακοινώσω κατι πολύ σημαντικο !»

Ο Ρικάρντο συνοφρυώθηκε σταυρώνοντας τα χερια του αμυντικά στο στερνό θέλοντας να μάθει περισσότερα ίσως και όλα.
« Συμβαίνει κατι που εμείς δεν επιτρέπεται να ακούσουμε ..?
Τι μυστικά διατηρείτε εσείς οι δυο μεταξύ σας ?»

« Σοβαρά τώρα μου ζητάς τον λογο ? Ενώ εσύ καν δεν μου είχες αναφέρει την ύπαρξη του δίδυμου αδερφού σου ? »

« Δεν το θεώρησα σημαντικό !
Είχε αποποιηθεί οτιδήποτε είχε σχεση με την οικογενεια μας εδώ και χρόνια οπότε με την σειρά μου τον ξέχασα !
Εσυ τι είδους σχεση έχεις μαζί της ..γιατί προηγούμενος την αποκάλεσες αδερφή σου..?»

« Θεέ μου είστε ολόιδιοι σαν είδωλο σε καθρέπτη ! » σχολίασε εκθαμβος παρατηρώντας τους από πάνω κατω αναζητώντας έστω και την παραμικρή διαφορά ανάμεσα τους.

Εκ πρώτης όψεως δεν είχε αντιληφθεί πως για παράδειγμα ο Ρικάρντο ήταν ελάχιστα πιο ψηλός από τον αδερφό του η πως τα σωματοτυπα τους διέφεραν στις λεπτομερείες καθώς κατά τα αλλα έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό .

« Νομίζω κατι σε ρώτησε !
Μην αποφεύγεις να απαντήσεις την ποθείς και εσύ έτσι ..?» επενέβη ο Λεονάρντο με τις γροθιές του σφιγμένες καθώς η ζήλια του ανακάτευε το στομάχι, δικαιώνοντας ολους όσους αναφέρονταν σε ένα συναίσθημα βασανιστικό άγνωστο μέχρι πρότινος σε εκείνον μα τώρα που το βίωνε αισθανόταν πιο ευάλωτος από ποτέ .

« Για όνομα του θεού φιλέ μου !
Θα ήταν κολάσιμο αμάρτημα να ποθήσω ερωτικά το ίδιο μου το αίμα την ετεροθαλή αδερφή μου !» αναφώνησε με βροντερή φωνή προκαλώντας ένα σάστισμα και στους δυο ταυτόχρονα .

« Έλα τώρα κόψε τα αστεία !
Αδερφή σου εκείνη από που και ως που ?
Κατάγεστε μήπως από το ίδιο κορφοβούνι ?» σχολιασε καυστικά περιγελώντας τον ο Ρικάρντο .

«Ήρθε η ωρα να βάλω κάποια πράγματα στην θέση τους παλιέ μου φιλέ !
Αρχικά κατάγομαι από πλούσια οικογενεια κατι που ποτέ δεν άφησα να διαρρεύσει καθώς δεν μου άρεσε οι χωρικοί με τους οποίους συνεργαζόμουν να με αντιμετωπίζουν ως αριστοκράτη .
Παραδέχομαι πως με βοήθησες στο να γινώ γνωστός στους κύκλους του θεάματος με αποτέλεσμα να αποκτήσω πολλούς διάσημους πελάτες και σε ευγνωμονώ γι αυτό .
Μα καλύτερα τα ασκοπα αστειάκια σχετικά με την καταγωγή μας να τελειώνουν εδώ ! »

« Α ώστε ουδείς ειλικρινής αναμεσά μας !
Δεν μου είπες όμως από που και ως που αδερφή σου μια άγνωστη που σου έφερα στο ιατρείο εκείνη την ζοφερή ημέρα ?>> επέμεινε δύσπιστα αδημονώντας να διαλευκάνει το παρασκήνιο των γεγονότων που διαδέχονταν το ένα το άλλο δίχως παύση .

Ξεφύσησέ ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά να βεβαιωθεί εάν κοιμόταν ακόμη καθώς δεν ήθελε να το μάθει τυχαία έπρεπε να γίνουν όλα ορθά και μεθοδευμένα ώστε όσο το δυνατόν να μην πληρωθεί.

Μα υπήρχε ακόμη κατι μια φοβερή υποψία είχε προκύψει έπειτα από την ενδελεχή εξέταση του που έπρεπε πάση θυσία να γίνει βεβαιότητα αλλιώς θα έχανε τον ύπνο του τα βράδια .

« Οσο κι αν επιμείνεις δεν θα αποκαλύψω τίποτα περαιτέρω για την ωρα !
Πρέπει να μεταφερθεί για μερικές εξετάσεις στην κλινική έχω κάποια θέματα να διερευνήσω ! »

Ανακοίνωσε αποφασιστικά βγάζοντας από την τσέπη του παντελονιού το κινητό του καλώντας ασθενοφόρο αδιαφορώντας εάν ο Ρικάρντο θα διαφωνούσε φοβούμενος για μια ακόμη φορά για την φήμη του μα προς έκπληξίν του δεν έβγαλε αχνά .

« Κάνε ότι χρειαστεί αρκεί να αναρρώσει πλήρως ..» ψιθύρισε σκεπτικός αποφεύγοντας το φλογερό βλέμμα του Λεονάρντο για πολλοστή φορά εδώ και ωρα , θεωρούσε φαίνεται πως θα τον ανάγκαζε να οπισθοχωρήσει με απειλές και φαρμακερά κοιτάγματα μα ήταν γελασμένος .

Λίγη ώρα μετά ο Ρομπέρτο θλιμμένος χωμένος σε μια γωνιά του διαδρόμου παρακολουθούσε τους τραυματιοφορείς να μεταφέρουν την αναίσθητη Σέλινα.
Κατόπιν εντολών που λάμβαναν από τον Χορχε που με την σειρά του ακολουθούσε σιωπηρά πισω από το φορείο που κουβαλούσε ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής του που δεν είχε την ευκαιρία γνωρίσει και επιθυμούσε να βιώσει οσο τίποτα άλλο στο κοσμο .

Πισω στο άδειο υπνοδωμάτιο με τα ματωμένα σεντόνια ζωντανή υπενθύμιση των γεγονότων, οι δυο αδερφοί φιλονικούσαν διεκδικώντας μια θέση στο πλευρό της πράγμα που και για τους δυο θεωρούνταν κατοχυρωμένο .

« Είναι η αρραβωνιαστικιά μου δεν έχεις θέση στο πλάι της !»

« Εμένα αγαπάει μου το δήλωσε απροκάλυπτα εχθές !
Δεν θα την παραδώσω αβασάνιστα στα χερια σου!
Ας αφήσουμε εκείνη να επιλέξει μέχρι τότε μονάχα εγώ θα έχω πρόσβαση στο θάλαμο που θα την τοποθετήσουν !»

« Ξέχασε το !
Μόνο νεκρός θα την εγκαταλείψω !
Αλλα έτσι ήσουν πάντοτε ήθελες όλοι να θαυμάζουν εσένα να είσαι το κέντρο του σύμπαντος!
Μα όχι πια μεγάλωσες Ρίκι καιρός να μάθεις να χάνεις ! » φώναζε εξοργισμένος γραπώνοντας τον επιθετικά από το πουκάμισο του για άλλη μια φορά καθώς οι διαμάχες μεταξύ τους έμελε να συνεχιστούν αδιάκοπα .

« Πάρε τα χερια σου από πάνω μου τώρα !
Ότι λέω είναι νομός και το ξέρεις γλυκέ μου αδερφούλη ..θα βάλω άνδρες να την φυλάνε ώστε να μην μπορείς να την πλησιάσεις !
Είναι πολύ ευάλωτη τώρα για της αποκαλύψω την αλήθεια αλλα να σε σίγουρος πως το θέατρο σου έληξε άδοξα !»

« Τι θέλεις λοιπόν από εκείνη ?
Μέχρι εχθές την έβριζες με τα χειροτέρα επίθετα σήμερα τι άλλαξε ..?»

« Δεν θέλω να παντρευτεί μαζί σου αυτό άλλαξε !»

« Πολύ ωραία κι αν δεν γίνει αυτός ο γάμος ..τι σκοπεύεις να κανεις εσύ μαζί της ?» δεν περίμενε ομολογουμένως την συγκεκριμένη ερώτηση να υπωθει αυτό ζωγραφίστηκε κατά μήκος του σαστισμένου προσώπου του ενώ για να βρει απάντηση χρειαζόταν να βουτήξει στα βαθύ του εαυτού του .

« Ξέρεις κατι για το μόνο που είμαι σίγουρος την δεδομένη στιγμή είναι πως δεν σκοπεύω να της επιτρέψω να ενωθεί με τα ιερά δεσμά του γάμου μαζί σου !
Μείνε μακρια της ! » αποκρίθηκε αργόσυρτα με την απειλή να πλανιέται στον αιθέρα αμείλικτη σαν την πιο σκληρή τιμωρία.

Έπειτα χάθηκε σαν σίφουνας πισω από το άρμα της αφήνοντας τον Λεονάρντο νικημένο και πιο οργισμένο από ποτέ, να σπάει ότι έβρισκε μπροστά του με μια πρόταση να επαναλαμβάνεται ξανα και ξανα στα βάθη του μυαλού του « Δεν θα παραιτηθώ ποτέ από εκείνη !>>

Στην κλινική επικρατούσε το απόλυτο χάος κόσμος συνωστιζόταν στην αναμονή αγωνιώντας για κάποιον δικό του που βρισκόταν σε κίνδυνο , γιατροί και νοσοκόμες διέσχιζαν φουριόζοι τους διάδρομους βαστώντας στα χερια τους τις εξετάσεις των ασθενών βαδίζοντας σκεπτικοί καθώς ξεκλεβαν χρόνο να τις μελετησουν.

Κάπου εκεί αναμεσά στην αναμπουμπούλα καθισμένος στην αναμονή ο Ρικάρντο πάσχιζε να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη πίνοντας γουλιά γουλιά τον αγαπημένο του καφέ .
Ερωτήματα χιλιάδες συναισθήματα άπειρα το ένα να υπέρνικα το προηγούμενο σε έναν φονικό τυφώνα που λάβανε χώρα στο μυαλό του.

Τα λόγια του Λεονάρντο στριφογυριζαν ξανά και ξανά αναζητώντας απαντήσεις, τι συμφερον θα αποκόμιζε ο ίδιος εάν χώριζε την Σέλινα από τον αδερφό του ?

Άραγε είχε παραπλανήθει από το εθιστικο τραγουδισμα της σειρήνας που απειλούσε να χωρισει την οικογένεια του σε μικρά στρατόπεδα ?

Μα το κυριότερο ερώτημα όλων κατά σειρά παρέμενε ένα και μοναδικό αν τελικά κέρδιζε την μάχη θα συνέχιζε για τον πόλεμο η θα προσπερνούσε την ύπαρξη της όπως όλες τις προηγούμενες ?

Ο χώρος που αντίκρυζε εμπρός της φάνταζε άγνωστος άχρωμος καταθλιπτικός λευκοί τοίχοι την πλαισίωναν περιμετρικά βρισκόταν μονάχη ξαπλωμένη σέ ένα άνετο κρεββάτι με ορό να τρέχει στις φλέβες της .

Σταδιακά οι αναμνήσεις αρχίσαν να επανέρχονται στο νου της σαν σκηνές βγαλμένες από ταινία , οι πυροβολισμοί , ο πόνος μα για το τέλος είχε κρατήσει την καλύτερη ανάμνηση από όλες τις προηγούμενες η ζεστασιά που αισθανόταν στην αγκαλιά του κι ας ήξερε πως ήταν παροδικό .

Μα τόσο σοβαρά ήμουν που χρειάστηκε να μεταφερθώ σε κλινική ?
Αναρωτήθηκε ανήσυχη με την σιωπή που την κύκλωνε δίχως κανέναν να την μοιραστεί που είχαν χαθεί όλοι ?
Ο Χόρχε ?
Θα ορκιζόταν πως άκουσε την φωνή του μεσα στην παραζάλη του ονείρου που ταξίδευε μα το κύριο ερώτημα που την ταλάνιζε που βρισκόταν εκείνος ?

Αισθανόταν το σώμα της μουδιασμένο μα η ζαλάδα κυριαρχούσε ήθελε να ουρλιάζει μήπως κατόρθωνε να προτρέπει κάποιος με σκοπό της εξηγήσει πως είχε η κατάσταση αν κινδύνευε η ζωής της.

Αν και προαισθανόταν πως όλα θα πήγαιναν καλα σαν αντίκρυζε το χαμόγελο του που απουσίαζε σκοτεινιάζοντας τον ορίζοντα της .

Δίχως να το αντιληφθεί πλέον δεν βρισκόταν ολομόναχη αφημενη στην τύχη της, στο θάλαμο πλάι της στεκόταν χαμογελαστός με όλη την καλοσύνη και την ευγένεια να λάμπει στο πρόσωπο του ο Χορχε. Μα πως δεν τον έχω αντιληφθεί τόσο απορροφητική είμαι στις σκέψεις μου πια ?

Αναρωτήθηκε παρατηρώντας πως κρατούσε κάποια έγγραφα ανά χείρας μα προτού της ανακοινώσει τα μαντάτα που θα αλλάζαν την ζωή της διαπαντός προτίμησε αρχικά να μάθει πως αισθανόταν .

« Γλυκιά μου επιτέλους επανήλθες στον κοσμο μας !
Το έμαθες τώρα το κολπάκι οπότε νιώσεις την ανάγκη χάνεσαι σε ένα άλλο ξέγνοιαστο παράλληλο συμπάν έτσι ..? » την πείραξε προκαλώντας την να γελάσει.

« Δεν θα το έθετα ακριβως έτσι μάλλον οι συγκυρίες με καταδυναστεύουν !» συνέχισε το αστείο μα αυτή την φορά δεν απέδωσε καρπούς αφού το ύφος του άλλαξε μονομιάς έξαφνα βυθίστηκε στις σκέψεις του αφήνοντας την απέξω .

« Ξέρεις Σελινα ανησυχώ πολύ για εσένα !
Το σπίτι του Ρικάρντο αποτελεί πλέον πόλο έλξης πληρωμένων δολοφονών δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια σου ..!
Ίσως θα ήταν καλυτέρα να επιστρέψεις στο διαμέρισμα σου και να μην κατοικείς εκεί !
Είναι δεύτερη φορά που κινδύνευσε η ζωή σου κορίτσι μου !»

« Έχεις δίκιο μα ..δεν είναι τόσο ευκολά τα πράγματα !
Ξέρεις έχουν αλλάξει κάπως οι σχέσεις μας με τον Ρικάρντο ..τις προάλλες μου ζήτησε να τον παντρευτώ !» ανακοίνωσε ευτυχισμένη δίχως να περιμένει σαφώς το σάστισμα και την οργή που θα επακολουθούσε .

« Εσυ δέχτηκες ?
Μα κορίτσι μου δεν βλέπεις πως σε παίζουν ?
Δεν θα τους επιτρέψω να σε βλάψουν με οποιοδήποτε κόστος !
Αυτή η οικογενεια μονάχα ζημιά μπορεί να προκαλέσει !
Σε παρακαλώ λοιπόν μην παραμυθιάζεσαι από τις φαμφάρες και τα ροδοπέταλα δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πονέσεις ! » με το στόμα ανοιχτό παρακολουθούσε το αναίτιο ξέσπασμα, ενώ αντίθετα ανέμενε από εκείνον να χαρεί και να την υποστηρίξει όπως θα έπραττε ο καθένας εκείνος προτίμησε να την πικράνει με τα όσα ξεστόμιζε ανελέητα .

« Ξέρεις κατι ..πραγματικά δεν περίμενα αυτή την αντίδραση !
Είμαι ευτυχισμένη Χόρχε !
Αυτός ο άνδρας ανέτρεψε την ζωή μου έφερε τα πάνω κατω με έμαθε τι θα πει ερωτάς!
Να μην αντέχεις χωριστά από αυτόν που αγαπάς εκτός αυτού μου έχουν φερθεί σαν πραγματική οικογενεια που ποτέ δεν είχα την τύχη να γνωρίσω !
Ο κύριος Ρόμπερτο ανέλαβε τον ρολό ενός χαμένου πατερά γι αυτό δεν θα τολμούσα να τους εγκαταλείψω ποσό μάλλον τώρα που η ζωή του κινδυνεύει συνεχώς !»

« Συμφωνώ σου έχουν δώσει πολλά αν αυτό σε καλμάρει κάπως !
Μα είμαι κάθετος στο θέμα της ασφάλειας σου !
Σήμερα από θαύμα σώθηκες γλυκιά μου η σφαίρα δεν κατάφερε να σε τρυπήσει μα αύριο μεθαύριο ίσως να μην έχεις την τύχη με το μέρος σου !
Ο Ρικάρντο είναι ανώριμος δεν ξέρει τι θέλει !
Εσύ όμως δεν του μοιάζεις είσαι συνειδητοποιημένη , ώριμη μα πάνω από όλα αθώα !
Θα σε πληγώσει στο ξαναλέω παίζουν μαζί σου πως μπορείς να το αγνοείς !» αναφώνησε θυμωμένος πασχίζοντας να την τραβήξει μακρια από την ουτοπική ευτυχία οπου ζούσε, είχε το προνόμιο να γνωρίζει πως και οι δυο αδερφοί ποθούσαν την ιδιά γυναικά αράγε ποιος από τους δυο έφθασε στο σημείο να την ζητήσει σε γάμο ?

Με τους προχείρους υπολογισμούς του κρίνοντας από αντιδράσεις και υποχθόνια βλέμματα που αντικατόπτριζαν ζήλεια κατέληξε στο βιαστικό συμπέρασμα πως δεν θα έφθανε σε σημείο ο Ρικάρντο ένας ορκισμένος εργένης να πέσει στα γόνατα για μια γυναικά τόσο διαφορετική από κείνον .

Μα να πάρει δεν βαστούσε να αντικρύζει τα δυο γερακίσια ματιά της δακρυσμένα στυλωμένα στο πρόσωπο του με ένα βαθύ παράπονο αναζητώντας απαντήσεις που δεν ήταν σε θέση ακόμη να δώσει.

Μα υπήρχε και κατι χειρότερο που θα μάθαινε δυστυχώς από τα χείλη του σε πολύ λίγο τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων ήταν αδιάψευστα η υποψία του είχε επιβεβαιωθεί .

Αντιλαμβανόμενος την σύγχυση που της είχαν προκαλέσει τα λεγόμενα του πάσχισε να κατευνάσει κάπως τα τεντωμένα της νεύρα.

Πηρέ την παλάμη της στοργικά αναμεσά στα δικά του χέρια έτρεμε σαν φοβισμένο παιδί μα δεν ήταν πλέον μοναχη η σε αυτό τον κοσμο σύντομα θα αποκτούσε μια αληθινή οικογενεια πλέον δεν θα είχε ανάγκη υποκατάστατα αυτής .

« Δεν ήθελα να σε στενοχωρήσω ..νοιάζομαι για εσένα Σελινα μας δένουν πολλά !» ψιθύρισε καθησυχαστικά διακρίνοντας πισω από τα δακρυσμένα ματιά ένα συναίσθημα που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του το όνομα του ερωτάς απολυτός , κυριαρχικός ,κτητικός , συντριπτικός !

« Ποιοι παίζουν μαζί μου ..?
Αν ..αν γνωρίζεις περισσότερα μην με κρατάς άλλο στο σκοτάδι !» μουρμούρισε με τρεμάμενα χείλη οσο κι αν ήξερε πως η αλήθεια θα έκαιγε τα όνειρα και της ελπίδες της αφήνοντας πισω μονάχα στάχτες και αποκαΐδια .

« Παραφέρθηκα ..ξεστόμισα κατηγορίες βαρύτατες χωρίς αντίκρισμα !
Η ταραχή δεν σου κάνει καλό ειδικότερα τώρα στην κατάσταση σου..!»

« Ποια κατάσταση τι εννοείς ..?
Έχεις κατι να μου πεις το νιώθω ..μπορώ να το διαβάσω στα φουρτουνιασμένα σου ματιά μίλησε μου τι γράφουν τα χαρτιά οπου βαστάς τόση ωρα καρτερικά ?»

Πηρέ μια βαθιά ανάσα αποφεύγοντας να την κοιτάξει κατάματα δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να της ανακοινώσει μια τέτοια στιγμή τα αποτελέσματα των εξετάσεων μα ..το ζήτημα δεν έπαιρνε αναβολή καθώς θα άλλαζε την ζωή της ριζικά !»

« Μιλά Χορχε τι συμβαίνει ?
Είμαι κι εγώ άρρωστη σαν την μητέρα μου?»

« Δόξα το θεο όχι !
Μα οι εξετάσεις σου αποδεικνύουν περίτρανα πως περιμένεις παιδί Σελινα ..Βρίσκεσαι κιόλας στις πρώτες εβδομάδες !»

« Τι ..τι πράγμα ?» ψιθύρισε οσο πιο ψιθυριστα μπορούσε καλύπτοντας το στόμα της με την αναστροφή του χεριού της συγκρατώντας την έντονη επιθυμία να ουρλιάξει μα πως γίνεται να της συνέβη ?

Ήταν όλα τόσο μπερδεμένα αναμεσά τους ηδη ένα παιδί σε τόσο πρώιμο στάδιο της σχέσης θα το αναγνώριζε η θα έχρηζε της ιδίας μεταχείρισης με εκείνη ?
Τόσες απορίες και φόβοι μια έκρηξη λάβαινε χωρά μεσα της που ίσως επηρέαζε και το πλασματακι που κατοικούσε εδώ και λίγες ημέρες στην μήτρα της .

« Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου κορίτσι μου ..μην κανεις έτσι !» σχολιασε παρατηρώντας την εξεταστικά όση ωρα πίεζε τον εγκέφαλο της να δεχθεί την είδηση , ενώ παράλληλα καταπίεζε τα δάκρυα στις κόγχες των ματιών μέχρις ότου παγώσουν στο ίδιο σημείο .

« Είμαι τόσο φοβισμένη Χορχε !
Ο Ρικάρντο πως λες να αντιδράσει ? Θα με παρατήσει έτσι όπως ακριβως έπραξε ο πατέρας μου πριν χρόνια !» πρόφερε την ωρα που ο Ρικάρντο με ένα τεράστιο μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα εισέβαλλε στο δωμάτιο απορημένος με την σοκαρισμένη έκφραση στα πρόσωπα τους .

« Γιατί δεν ρωτάς εμένα πως θα αντιδράσω σειρήνα ..?»

« Άκουσες περί τίνος πρόκειται ..?» ψέλλισε παγερά κοιτώντας με τρόμο τον Χορχε σφίγγοντας του ανεπαίσθητα το χερι ώστε να πάρει δύναμη για τα επερχόμενα γεγονότα .

« Δεν είμαι συνηθισμένος να κρυφακούω αλλα αν συμβαίνει κατι που να με αφορά καλυτέρα να μου το ανακοινώσεις μην χάνεις χρόνο !»

« Δεν ..δεν είμαι έτοιμη !»

« Τόσο σοβαρό είναι λοιπόν ?
Έλα δοκίμασε με !»

« Μην επιμένεις ..όλα στην ωρα τους ! Τι ωραία λουλούδια σου είχα πει πως λατρεύω τα τριαντάφυλλα ..?»

« Μμ...Δεν θυμάμαι αλλα σε όλες σας αρέσουν γιατί να διαφέρεις ..?»

Ξεροκατάπιε σκύβοντας το κεφάλι σκεπτική για μερικά δευτερόλεπτα προτού στηλώσει την περήφανη ματιά της στην διαπεραστική δική του.

« Κι όμως διαφέρω σύντομα θα το ανακαλύψεις !
Άλλωστε είπα μονάχα πως λατρεύω τα τριαντάφυλλα όχι πως είναι αγαπημένα μου αλλα προς ενημέρωση σου οι κρίνοι είναι !
Το μαγευτικό άρωμα τους σε πλανεύει επίσης συμβολίζει την αγνότητα !»
ανακοίνωσε αποστομωνοντας τον απολαμβάνοντας την αμήχανη έκφραση του καθώς ακουμπούσε το μπουκέτο αναμεσά στα χερια της βιαστικά επιστρέφοντας στο ίδιο σημείο απέναντι της .

Παραλίγο να τον χτυπήσει η πόρτα που άνοιξε με φορά η Ντομίνγκα ερχομενη αντιμέτωπη με μια αναπάντεχη συνάντηση που η ιδιά αποσκοπούσε από καιρό αλλα δεν της δινόταν η ευκαιρία.

Στην όψη του Ρικάρντο χαμογέλασε σαγηνευτικά φλερτάροντας τον αδιάντροπα μπροστά στα ματιά του πρώην εραστή της .

« Δεν περίμενα να σε βρω εδώ Ρίκι ..έπειτα από εκείνο το βραδύ δεν μας δόθηκε ευκαιρία να βρεθούμε ξανα !
Μα να που η μοίρα μας φέρνει κοντά αν είναι κατι γραμμένο τελικά δεν ξεγραφεί καλα τα λένε μωρό μου !» σχολιασε κατακεραυνονωντας με ένα πονηρό χαμόγελο την χλωμή φιγούρα απέναντι που ανταγωνίζονταν ομολογουμένως η εμφανίσιμη γυναικά που θεωρούσε τον εαυτό της ακαταμάχητο .

« Εγώ θεωρώ πως η συνάντηση μας ήταν απορία μιας άσχημης συγκυρίας και τίποτε παραπάνω !
Ούτως η άλλως ποτέ δεν θα επιδίωκα να βρεθώ μαζί σου ότι είχες να δώσεις το πήρα δεν έχουμε κατι άλλο να πούμε !»

« Α έτσι λες Εσυ !
Επέτρεψε μου να έχω αντίθετη άποψη γλυκέ μου πρέπει να μιλήσουμε σοβαράκαθώς μάλλον η ιστορία μεταξύ μας αρχίζει τώρα να ξετυλίγεται πίστεψε με !»

« Ντομίνγκα είμαστε και εμείς εδώ παρακαλώ να σεβαστείς την ασθενή!» επενέβη ο Χορχε διακόπτοντας την ενοχλητική συζήτηση για χάρη της αδερφής τουπου άσπριζε ολοένα σαν το πανί παρακολουθώντας το θέατρο του παράλογου ενώπιον της πασχίζοντας να συλλάβει τι συνέβαινε πίσω από υπονοούμενα .

« Καλέ μου Χορχε εσένα αναζητώ φουριόζα !
Έχουμε περιστατικό στα επείγοντα μια γυναικά με βαρύ ιστορικό εισήλθε σε κρίσιμη κατάσταση προ ολίγου το νοσοκομείο βρίσκεται σε συναγερμό !
Οσο για την ασθενή που τυχαίνει να κουράρεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα έλεγα πως αδιαφορώ πλήρως ...» σχολιασε γελώντας σατανικά στηλώνοντας το μοχθηρό βλέμμα της στο πρόσωπο της .

« Πάψε επιτέλους βγες εξω τώρα !
Οσο για την ιστορία που έχεις πλάσει στο νου σου αναμεσά μας σου προτείνω να επισκεφθείς έναν καλό ψυχίατρο !» διαμαρτυρτηρηθηκε έντονα ο Ρικαρντο αρπάζοντας την επιθετικά από το μπράτσο ανοίγοντας βίαια την πόρτα με σκοπό να την πετάξει εξω .

« Άφησε την !
Θέλω να μου πει τι σας ενώνει εσάς του δυο ! »

« Γλυκιά μου δεν είναι η καλύτερη στιγμή για αυτό ! »

« Κι όμως Χορχε ήρθε φαίνεται η ωρα να επαληθευτούν όσα με συμβούλευες προ ολίγου !
Λοιπόν σε ακούω !»

« Τίποτα είναι η απάντηση στο ερώτημα σου η γυναικά είναι τρελή δεν την βλέπεις ?»

« Ρικάρντο μην επεμβαίνεις για να καλύψεις τις βρωμιές σου μιλά λοιπόν πες μου !»

« Αφού μονή της θέλει να μάθει γιατί επιμένετε να την κοροϊδεύετε οι δυο σας ?
Οσο κι αν προσπαθείτε να με βγάλετε τρελή τα γεγονότα δεν αλλάζουν έτσι δεν είναι Ρίκι ?
Τι θα βρεις να της πεις ποια δικαιολογία ?
Όταν εκείνη χαροπάλευε εμείς οι δυο απολαμβάναμε τις ηδονές της σαρκός ! »

« Ψέματα !
Τίποτε απολύτως δεν απόλαυσα μαζί σου μια ξενέρωτή ήσουν !»

« Έτσι λες εσύ γλυκέ μου η Σελινα μας από εδώ έχει αντίθετη άποψη !
Δες την ποσό προδομένη αισθάνεται η καημενούλα που πίστεψε πως είχες ματιά μονάχα για εκείνη !
Πόση απογοήτευση δοκιμάζει τις αντοχές της τούτη την στιγμή κοίταξε τα δάκρυα που κυλούν ασταμάτητα από τα πονεμένα της ματάκια !
Μα αυτό είναι το επακόλουθο της αλήθειας !
Λυπάμαι μα ο κύριος έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με εμένα καλή μου δεν αξίζεις τίποτα πέρα από ένα κορμί μιας χρήσης !» της πέταξε κατάμουτρα χαιρέκακα ενώ κάθε λέξη που ξεστόμιζαν τα αμαρτωλά χείλη της μαστίγωνε το σώμα και την ψυχή της .

« Σελινα δεν είναι έτσι τα πράγματα ...άφησε με να σου εξηγήσω !»

« Είσαι απάνθρωπη Ντομίνγκα ! Ακολουθήσε με στο γραφειο μου αυτην την στιγμη !» στριγκλισε ο Χορχε στην θέα της τσακισμένης αδερφής του ενω με το ζόρι συγκρατούσε την οργή του προτού την ξεσπάσει και καταλήξει στην φυλακή .

« Μην ακούς τους υποκριτές προστάτες σου !
Πάρτο απόφαση δεν θα γίνει ποτέ δικός σου !»

« Σκάσε επιτέλους αρκετά σε ανέχτηκα !
Επειδή σε έφτυσα ψάχνεις εξιλαστήριο θύμα να χύσεις το δηλητήριο σου !»

« Πάψτε όλοι σας !
Βγείτε από το δωμάτιο μου αφήστε με μονή μου δεν αντέχω να σας ακούω !» στρίγκλισε απελπισμένη καλύπτοντας τα αυτιά της η Σελινα που βάδιζε στα χναρια της τρέλας όση ωρα ανεχόταν αυτή την σιχαμερή ύπαρξη που δυνάμωνε ολοένα από τον πόνο που της προκαλούσε !

Όλοι τους σιωπήσαν απότομα παρατηρώντας την εξεταστικά εκτός από εκείνη την φαρμακερή γυναικά που χαμογελούσε θριαμβευτικά καθώς το θανατηφόρο έργο της δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη κατι έμελλε να αποτελειώσει την εύθραυστη αντίπαλο της .

« Εγώ αποχωρώ πρώτη μα καλό είναι να μην καθυστερείς Χορχε !
Μην αφήνεις την κυριά Σολέδαδ να κινδυνεύει ! » αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα και μολις είχε αποτυπωθεί στην ψυχή της ! Αναλογίστηκε βγαίνοντας από το δωμάτιο φουριόζα μα συνάμα πιο ευτυχισμένη από ποτέ !

Στράφηκε άλαλη προς το Χορχε ικετεύοντας τον σιωπηρά αφού η γλώσσα δεν τη βοηθούσε να αρθρώσει λέξη ευχομενη να ζούσε έναν εφιάλτη και σαν ξυπνούσε όλα να βρίσκονταν ομαλα στην θέση τους.

« Θεέ μου ..η μητέρα μου !
Μην την αφήσεις να πεθάνει !» ψέλλισε απελπισμένη λίγο προτου κατέρρευσει για άλλη μια φορά στα χερια του αδερφού της καταβεβλημένη.