Στέφανος

Είμαι στο γραφείο μου. Ακούω εδώ και ώρα να χτυπάει το κουδούνι όμως δεν ανοίγω. Παραμένω στην θέση μου αφοσιωμένος στις σκέψεις μου και στην εικόνα απέναντι μου. Κάποια στιγμή άνοιξε με φόρα η πόρτα. Ο Δημήτρης μαζί με την Νεφελη έκαναν την εμφάνιση τους αγκαλιασμένοι. Τους κοίταξα βαριεστημένα και χωρίς να τους δώσω παραπάνω σημασία έστρεψα το βλέμμα μου ξανά  στην φωτογραφία. Κάθισαν απέναντι μου ενώ με κοιτούσαν έντονα.

"Καλά ρε γιατί δεν ανοίγεις τόση ώρα; έπρεπε να έρθει η Μελίνα για να μας ανοίξει;" είπε ο Δημήτρης ενοχλημένος με την εικόνα που έβλεπε μπροστά του όμως για ακόμα μια φορά δεν του έδωσα την απάντηση που ήθελε.

"Αα καλά αυτός μας γράφει... Ρε σύνελθε και άσε πια αυτό το μπουκάλι και την φωτογραφία από τα χέρια... Ξεκόλλα Στέφανε.. Έχουν περάσει δύο μήνες  και εσύ είσαι ακόμη κολλημένος σε αυτήν.. Έφυγε.. Κατάλαβε το πια" είπε εκείνος έντονα ενώ τα μάτια του πετούσαν σπίθες και δίπλα του η Νεφέλη τον τραβούσε για να σταματήσει να μιλάει. Τον κοίταξα με ένα απαθές βλέμμα και ήπια μια ακόμη γουλιά.

" ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΌΤΙ ΔΕΝ ΈΧΩ ΚΑΤΑΛΆΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΊΣΕΙ; ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ;; Ε ΛΟΙΠΌΝ ΜΆΘΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΔΎΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΆΛΩ ΑΠΌ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΟΥ. ΚΆΘΕ ΜΈΡΑ ΜΟΥ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΓΡΆΜΜΑ... ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΓΡΆΜΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΉ ΜΕ ΔΙΈΛΥΣΕ... ΕΠΕΙΔΉ ΕΣΎ ΕΊΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟΣ ΔΊΠΛΑ ΣΤΗΝ ΝΕΦΈΛΗ ΜΗΝ ΑΠΑΙΤΕΙΣ ΑΚΑΤΌΡΘΩΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ "είπα φωνάζοντας έχοντας αρχίσει να εκφράζω όλον αυτό τον θυμό που είχε φωλιάσει για μήνες στην ψυχή μου... Λόγια τα οποία ήθελα όσο τίποτα άλλο να τα φωνάξω στο πρόσωπο της Ιφιγένειας... Να της δείξω την κατάσταση στην οποία με έφερε μόνο και μόνο επειδή ήταν εγωίστρια ...

Ο Δημήτρης με κοιτούσε με ένα μετανιωμένο βλέμμα ενώ η Νεφέλη λυπημένη. Δεν μου άρεσε να με λυπούνται. Δεν έδωσα σε κανέναν από τους δύο σημασία και συνέχισα να πίνω το χρυσοκίτρινο υγρό που βρισκόταν στο ποτήρι μου.

"Αν τελειώσατε να με το να κοιτάτε με λύπηση νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάτε σπίτι σας.. Δεν βρίσκω τον λόγο να είστε εδώ" είπα εγώ με απάθεια και ξεφύσηξαν. Ο Δημήτρης με πλησίασε και με ακούμπησε απαλά στον ώμο.

"Φίλε εγώ αυτά στα λέω γιατί δεν μπορώ να σε βλέπω να βασανίζεσαι...έχεις χάσει τον εαυτό σου... Μπορώ να καταλάβω πόσο πονάς απλά νιώθω υπεύθυνος κάθε φορά που σε βλέπω να είσαι σε τέτοια κατάσταση." είπε εκείνος ψιθυριστά και αφού με χτύπησε απαλά στον ώμο έφυγε από το γραφείο αφηνωντας την Νεφέλη πίσω να με κοιτάει σιωπηλή.

"Έχεις εσύ σειρά για κύρηγμα; "είπα ειρωνικά και εκείνη με πλησίασε σιωπηλή και κάθισε στο γραφείο κοντά μου.

"Δεν είμαι εδώ για να σου πω τίποτα. Ούτε εμένα μου αρέσει να σε βλέπω έτσι αλλά ξέρω ότι πονάς και θες να ξεσπάσεις οπότε δεν θα σε εμποδίσω. Το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι η Ιφιγένεια σε αγαπούσε και δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο αν δεν είχε κάποιο σκοπό "είπε εκείνη και εγώ την κοίταξα ειρωνικά.

" Ναι πως;;; Είχε σκοπό να με παρατήσει για να κάνει την ζωή της ελεύθερη "είπα εγώ ειρωνικά και εκείνη με κοίταξε απογοητευμένη κουνώντας το κεφάλι. Σηκώθηκε πάνω και μου χάιδεψε ελαφρά τα μαλλιά.

"Ξέρω ότι πονάς και αυτή τη στιγμή μιλάει ο θυμός. Όταν θα είσαι πιο ήρεμος θέλω να σκεφτείς αυτά που σου είπα. Θα καταλάβεις σε συνδιασμό με τον χαρακτήρα που σου έδειχνε όλο αυτό τον καιρό και θα καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά στην φυγή της. Δυστυχώς δεν έχει επικοινωνήσει ούτε μαζί μου και αυτό με προβληματίζει. Όπως και να έχει είσαι κι εσύ φίλος μου και σ'αγαπάω. Θέλω να προσέχεις "είπε και αφού κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε από το γραφείο.

Ήπια άλλη μια γενναιόδωρη γουλιά από το ποτό μου και κάθισα πίσω στην καρέκλα αναστενάζοντας. Πήρα στα χέρια μου την φωτογραφία και την ξανακοιτάξω. Το χαμόγελο της έχει αιχμαλωτήσει τα όνειρα μου. Άνοιξα το συρτάρι και βρήκα το γράμμα που μέσα σε λίγα λεπτά είχε καταστρέψει την ζωή μου. Είχε γκρεμίσει όλα μου τα όνειρα και τις επιθυμίες μου... Έφυγε αφήνοντας πίσω μόνο ένα γράμμα. Ένα γράμμα που όμως κατάφερε να με καταστρέψει.

Flashback /πριν δύο μήνες 

Το βράδυ είχε φτάσει και εγώ ανυπομονούσα να πάω σπίτι για να δω την οικογένεια μου. Είναι όλα όπως πριν αν εξαιρέσω την παράξενη συμπεριφορά της Ιφιγένειας. Έχει γίνει πολύ απόμακρη, σχεδόν παγωμένη μαζί μου. Η σχέση μας έπαψε να είναι συντροφική αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι την έχω κοντά μου... Ξέρω ότι μόλις ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου θα την δω μέσα να κοιτάει τον ουρανό από το παράθυρο.

Το ίδιο περίμενα να γίνει και σήμερα όμως τα γεγονότα ανατράπηκαν. Μπήκα στο σπίτι χωρίς όμως να βρω πουθενά την Ιφιγένεια. Το δωμάτιο της ήταν άδειο όμως πριν βγω από το δωμάτιο παρατήρησα πάνω στο μαξιλάρι ένα χαρτί. Το άνοιξα και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα γράμμα που θα με στοιχείωνε για πάντα.

Στέφανε,
Είμαι σίγουρη ότι ψάχνεις όλο το σπίτι για να με βρεις . Δυστυχώς όπως κατάλαβες έχω φύγει.... Έχω φύγει και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω, τουλάχιστον όχι σύντομα.. Μην με ψάξεις σε παρακαλώ.. Υπάρχει λόγος που το κάνω αυτό. Θέλω να ξέρεις ότι σκοπός μου δεν ήταν να σε πληγώσω αλλά να σου ανοίξω το δρόμο για μια καλύτερη ζωή.. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Ίσως είναι καλύτερα ετσι. Ήθελα να σε απαλλάξω από μια μίζερη ζωή... Ήθελα η Μελίνα να έχει μια καλύτερη μαμά που θα μπορέσει να παίξει μαζί της και να μπορεί να την κλείσει στην αγκαλιά της  οποιαδήποτε στιγμή φοβηθεί. Το σημαντικότερο, ήθελα να είμαι η ιδανική γυναίκα για εσένα... Ήθελα να μπορώ να σου σταθώ και να πραγματοποιήσουμε μαζί τα όνειρα μας όμως αυτό δεν είναι πια εφικτό. Ξέρω ότι τώρα είσαι θυμωμένος μαζί μου και με θεωρείς εγωιστρια. Μπορεί και να είμαι.... Ποιός ξέρει; Ακόμα όμως κι αν είναι αλήθεια αυτό θα ξέρω ότι θα σου έχω προσφέρει την ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή... Μην σκεφτείς στιγμή ότι δεν σε αγάπησα... Σε αγάπησα και θα σε αγαπώ με όλη μου την ψυχή... Είσαι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή μου και δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.. Θα έχω πάντα παρέα τις όμορφες στιγμές  μας και θα χαμογελάω στην ανάμνηση σου... Και που ξέρεις ; Μπορεί κάποια στιγμή να ξανασυναντηθούμε... Θέλω να πεις μια μεγάλη συγνώμη από εμένα στα παιδιά και ότι εύχομαι να ζήσουν ευτυχισμένοι όπως αυτοί επιθυμούν...
Εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος...
Να μου φιλήσεις την Μελίνα...
Μην με ξεχάσεις.....
Πάντα θα βρίσκεσαι βαθιά στην ψυχή μου χωρίς κανένας να μπορεί να σε απομακρύνει από εκεί..
Κάποια στιγμή θα καταλάβεις την φυγή μου και ελπίζω να με συγχωρέσεις....
Αντίο....

Με αγάπη,
Ιφιγένεια

Μόλις διάβασα τα λόγια αυτά άρχισα να σπάω όλα όσα έβλεπα μπροστά μου ενώ δάκρυα κύλισαν αβίαστα από τα μάτια μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μου συνέβαινε... Ή αγάπη μου.. Ή ζωή μου με παράτησε... Με παράτησε για το καλό μου χωρίς να με ρωτήσει τι με κάνει ευτυχισμένο... Δεν με ρώτησε γαμώτο... Τώρα όμως είναι αργά... Αργά για να ανατρέψω τα γεγονότα... Και αυτό με πονάει...

...................

Στην ανάμνηση αυτή μερικά δάκρυα έφυγαν από τα μάτια μου. Γνώριμα πια  συναισθήματα ήρθαν στην επιφάνεια και έκοψαν σαν μαχαίρι την ψυχή μου. Ανήμπορος να αντέξω όλο αυτό τον πόνο πέταξα με δύναμη το ποτήρι στον απέναντι τοίχο.

"ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΣ ΓΑΜΩΤΟ ΤΙ ΉΘΕΛΑ... ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ ΜΟΝΗ  ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΉΣΕΙΣ ΤΙ ΜΕ ΚΆΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟ... ΕΙΣΑΙ ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ... ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΊΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΊΑ ΜΟΥ... ΤΕΛΕΊΩΣΕ ΙΦΙΓΈΝΕΙΑ.. ΤΕΛΕΊΩΣΕ... ΤΈΡΜΑ Ο ΠΟΝΟΣ. ΤΈΡΜΑ ΟΙ ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ... ΤΈΡΜΑ ΟΛΑ... ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΈΨΩ ΞΑΝΆ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΌ ΜΟΥ ΕΑΥΤΌ ΌΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΕΊΧΑ ΓΝΩΡΊΣΕΙ.. Τελείωσε "είπα φωνάζοντας και στο τέλος και πέταξα ότι υπήρχε πάνω στο γραφείο μου....

Εκείνη την στιγμή άκουσα τον ήχο κλήσης του κινητού μου. Στην αρχή δεν το σήκωσα όμως όταν είδα ότι επέμενε πήγα στο γραφείο μου και το πήρα στα χέρια μου. Είδα ότι ένας άγνωστος αριθμός με καλούσε και το σήκωσα απορημένος. Μόλις όμως άκουσα την συγκεκριμένη φωνή μου κόπηκε η ανάσα.

"Γεια σου Στέφανε" είπε εκείνη με την γλυκιά γνώριμη φωνή να εισέρχεται πια στον οργανισμό μου σαν ναρκωτικό και να με ηρεμεί από το προηγούμενο ξέσπασμα.

"Ιφιγένεια" είπα εγώ σοκαρισμένος. Δεν πίστευα ότι μετά από δύο μήνες που  εμένα μου φάνηκαν χρόνια μακριά της την άκουγα ξανά.

"Εγώ είμαι. Είσαι καλά;" με ρώτησε και ο θυμός που είχα πριν με μιας εμφανίστηκε ξανά.

"Με ρωτάς; Ρωτάς αν είμαι καλά όταν πριν δύο μήνες με παράτησες;; Πως θες να είμαι καλά;" την ρώτησα και τότε άκουσα την ανάσα της που γινόταν πιο γρήγορη.

"Στέφανε.... Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αν με αφήσεις θα σου τα εξηγήσω όλα... Δεν έφυγα... Γιατί το ήθελα... Με ανάγκασαν.. "είπε εκείνη με τρεμάμενη φωνή και ήθελα τόσο να την κλείσω στην αγκαλιά μου όμως διατήρησα την φωνή μου ψυχρή και παγωμένη.

"Ωραία.. Απαιτώ εξηγήσεις και τις θέλω τώρα... "είπα εγώ ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής μου.

" Δεν γίνεται από το τηλέφωνο. Πρέπει να έρθεις εδώ... Είμαι στο εξωτερικό... Στην Ιταλία " είπε εκείνη και απόρησα που είχε φύγει εκτός χώρας.

"Ιφιγένεια τι κάνεις εκεί; Μόνη σου είσαι; "την ρώτησα ταραγμένος και έβρισα τον εαυτό μου που δεν κράτησε την σκληρή μου στάση.

"Καλά είμαι ήρθα στην Ιόλη.. Είχε μετακομίσει στην Ιταλία και μένω μαζί της" είπε εκείνη και άφησα μια ανάσα ανακούφισης.

"Και γιατί τώρα ρε Ιφιγένεια; Πέρασαν δύο μήνες.. ΔΎΟ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΉΜΑΣΤΑΝ ΜΑΚΡΙΆ ΚΑΙ ΘΕΣ ΤΩΤΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ;"ρώτησα έχοντας χάσει πια την ψυχραιμία μου. Έριξα στον απέναντι τοίχο το ποτήρι και έβλεπα τα κομμάτια του να πέφτουν στο πάτωμα όπως και η ψυχή μου.

" Γιατί κινδυνεύαμε Στέφανε... Όλοι... Έλα εδώ και θα σου εξηγήσω περισσότερα και θα καταλάβεις. Θα σου στείλω σε μήνυμα την διεύθυνση και αν θελήσεις μπορείς να έρθεις. Αν όμως δεν θέλεις θα το καταλάβω... Σε πλήγωσα άθελά μου  όμως δεν άντεχα άλλο μακριά σου "είπε εκείνη και μπορούσα να καταλάβω από την φωνή της ότι είχε δακρύσει.

"Αύριο το μεσημέρι θα είμαι εκεί "είπα κοφτά και το έκλεισα. Ξεφύσηξα και στήριξα το κεφάλι μου στα χέρια μου...

Έρχομαι Ιφιγένεια...
Θα σε αφήσω να μου εξηγήσεις όμως αυτή είναι η τελευταία φορά...
Δεν θα σε ξαναφήσω να φύγεις μακριά μου...
Και αυτό είναι υπόσχεση που θα τηρήσω ο κόσμος να χαλάσει...

Καλησπέρα!!
Τελικά έφυγε η Ιφιγένεια αφήνοντας ένα γράμμα πίσω της όμως μετά από δύο μήνες έρχεται ξανά να ανατρέψει τα πάντα...
Διάβασα τα σχόλια σας τα οποία μου φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμα και σας ευχαριστώ πολύ γι'αυτό και μετέτρεψα την συνέχεια όπως μπορούσα....
Περιμένω τα σχόλια σας και αν σας αρέσει τις ψήφους σας!!
Τα λέμε στο επόμενο!!!!