Στέφανος

Υπάρχουν φορές στην ζωή που νιώθεις ότι θέλεις να ξεσπάσεις για όλα όσα συμβαίνουν  όμως πρέπει  να κρατηθείς δυνατός για να στηρίξεις ανθρώπους που σε έχουν ανάγκη ..έχουν ανάγκη την αγκαλιά ..την ζεστασιά και την ασφάλεια που εύχονται όσο τίποτα άλλο να τους προσφέρεις .

Αυτό όφειλα να κάνω κι εγώ τώρα για την Ιφιγένεια . Όφειλα να είμαι άγρυπνος φρουρός δίπλα της και να μην επιτρέψω τίποτα να την πληγώσει .

Δυστυχώς δεν ήμουν ικανός να αποτρέψω την πληγή που άνοιξε στην ψυχή της όμως έπρεπε τουλάχιστον να την βοηθήσω να το ξεπεράσει .

Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού και περίμενα αγωνιωδώς να ξυπνήσει. Ήξερα ότι τα λόγια που μου είπε πριν δεν τα εννοούσε όμως ήμουν σίγουρος ότι μόλις ξυπνήσει θα κατηγορεί τον εαυτό της για το ξέσπασμα της. Άρχισε να ανοίγει τα μάτια της. Με κοίταξε στα μάτια και μόλις θυμήθηκε άρχισε να δακρύζει . Το κλάμα της βουβό μα το ίδιο σκληρό για εμένα .
Με μια κίνηση έφτασα κοντά της και προσπάθησα να την ηρεμήσω .

"Σσςςς όλα καλά " είπα καθησυχάζοντας την και πήγα να την αγγίξω όμως απομακρύνθηκε από δίπλα μου και συνέχισε να κλαίει .

"Συγνώμ-μη Σστέφ-αν-ε δ-δεν τ-τα εν-νοούσα όσ-σα είπ-πα "προσπάθησε να πει μέσα από το κλάμα της και εγώ αγνοώντας την επιθυμία της με μια κίνηση έφτασα σε απόσταση αναπνοής . Με την κίνηση μου αυτή σταμάτησε να κλαίει και με κοιτούσε υπνωτισμένη.

"Μωρό μου ηρέμησε .Ξέρω ότι δεν εννοούσες τα λόγια σου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς "της είπα γλυκά και εκείνη με κοίταξε με μάτια βουρκωμένα.

"Όχι Στέφανε δεν ..καταλαβαίνεις . Έχει αρχίσει ήδη να με καταστρέφει . Με κάνει άλλο άνθρωπο . Μιλάω  άσχημα σε εσένα ,έχω χάσει τον ύπνο μου . Τι αλλο έχει σειρά ;"μιλούσε ασταμάτητα ενώ βημάτιζε νευρικά σε όλο το δωμάτιο . Την  άφησα να ξεσπάσει και έπειτα με αποφασιστικά βήματα την πλησίασα . Την γύρισα απότομα προς το μέρος μου.

"ΗΡΕΜΗΣΕ...πφφ Ιφιγένεια ,κορίτσι μου σε παρακαλώ όλα θα φτιάξουν .Δεν πρόκειται να τον αφήσω να συνεχίσει το σχέδιο του. Θα είμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά ...στο υπόσχομαι "είπα σοβαρά και αφού την κοίταξα στα μάτια για επιβεβαίωση με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι καταφατικά .

"Εντάξει ..εγώ λέω να πάω σήμερα λίγο στην Νεφέλη . Έχει άδεια  και θα μου έκανε καλό να ηρεμήσω λίγο "είπε μονότονα και εγώ απευθείας συμφώνησα . Θέλω το καλύτερο για αυτήν και ξέρω ότι μόνο η Νεφέλη θα μπορέσει να την συνεφέρει.

Μετά από περίπου μια ώρα και αφού είχε ετοιμαστεί κατευθυνόμασταν προς την πόρτα. Άνοιξε την πόρτα και κοντοστάθηκε . Με κοίταξε και με αγκάλιασε.

"Θα επιστρέψω αργά. Μην με περιμένετε για φαγητό." είπε και αφού έγνεψα  χάθηκε πίσω από την πόρτα στου δρόμους της πόλης. Στάθηκα με την πλάτη στην πόρτα και ξεφύσηξα. Είχα αποφασίσει να μην πάω στην εταιρεία σήμερα. Αφού σιγουρεύτηκα  ότι η Μελίνα κοιμόταν ακόμα κλείστηκα στο γραφείο μου.

Μετά από περίπου 2 ώρες άκουσα την πόρτα να ανοίγει .Ετριψα κουρασμένα τα μάτια μου και έριξα το βλέμμα μου στην πόρτα . Είδα την Μελίνα να τρέχει προς το μέρος μου και την Αθηνά να την ακολουθεί.

"Μπαμπάκααα μου"φώναξε χαρούμενα ενώ κάθισε στα  πόδια μου και με αγκάλιασε .
Γέλασα και ανταπέδωσε στην αγκαλιά της.

"Γλυκιά μου.. Που πας έτσι όμορφη;" της είπα γλυκά και τότε με κοίταξε με γλυκά ματάκια.

"Θα πάμε με την κ. Αθηνά στο πάρκο να παίξω" είπε και σηκώθηκε από τα πόδια μου.

"Ωραία. Καλά να περάσετε" είπα και αφού μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο έφυγε μαζί με την Αθήνα.

Μόλις η πόρτα έκλεισε επέστρεψα το βλέμμα μου στα έγγραφα της εταιρείας μα πριν προλάβω να συνεχίσω άκουσα το κουδούνι. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

" Τι ξεχάσατ-ααα εσύ είσαι Βανέσα;" είπα καθώς άνοιγα την πόρτα. Η έκπληξη ήταν εμφανής στο πρόσωπο μου αφού μπροστά μου αντίκρυσα την Βανέσα να με κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα.

"Γιατί εγώ δεν σου κάνω για παρέα;" είπε ναζιάρικα και δάγκωσε το κάτω χείλος της. Εγώ την κοιτούσα μπερδεμένος.

"Όχι απλά νόμιζα ήταν η Αθηνά με την Μελίνα. Πέρασε" είπα και έκανα στην άκρη για να εισέλθει στο σπίτι. Κάθισα στον καναπέ και με ακολούθησε κι εκείνη. Κάθισε σταυροπόδι έχοντας ακόμη πάνω της την καμπαρντίνα και με κοιτούσε προκλητικά.

"Θα βάλεις κάτι να πιούμε; "είπε και αφού έγνεψα πήγα στην κουζίνα. Πήρα ένα μπουκάλι κρασί με δύο ποτήρια και πήγα ξανά στο σαλόνι .
Πήγα να καθίσω όμως με διέκοψε η φωνή της.

"Μπορείς να μου φέρεις και λίγο νερό;" είπε γλυκά και έκανα αυτό που μου ζήτησε. Μόλις επέστρεψα την είδα να κρατάει τα δύο πλέον γεμάτα ποτήρια και να τείνει προς το μέρος μου το ένα. Την ευχαρίστησα και πήρα θέση δίπλα της.

Για λίγη ώρα μιλούσαμε για την πορεία της εταιρείας. Όταν πια το ποτήρι μου είχε αδειάσει άρχισα να νιώθω κάποια ελαφριά υπνηλία. Χασμουρήθηκα και μου φάνηκε ότι την είδα να χαμογελάει πονηρά.

"Είσαι εντάξει γλυκιές μου;" με ρώτησε και εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι.

"Ναι απλά είμαι λίγο κουρασμένος" είπα με βαριά φωνή και έτριψα τα μάτια μου. Μόλις άκουσε τα λόγια μου σηκώθηκε και έβγαλε απότομα την καμπαρντίνα της. Αυτό που είδα με άφησε άναυδο.

" Β-Βανέσα τ-τι κάνεις;" είπα σοκαρισμένος αφού μπροστά μου έστεκε η Βανέσα φορώντας μόνο τις γόβες της και μικροσκοπικά εσώρουχα.

Δεν μου απάντησε μόνο χαμογέλασε πονηρά. Με μια απότομη κίνηση έκατσε πάνω μου εγκλωβίζοντας με ανάμεσα στα πόδια της. Πλησίασε το πρόσωπο μου και έσκυψε στο αυτί μου.

"Τίποτα γλυκιέ μου απλά ξέρω έναν ευχάριστο τρόπο να σε ξεκουράσω" είπε ψιθυριστά ερωτικά στο αυτί μου και δάγκωσε τον λοβο μου.

"Μ-μα Βανέσα σ-σε παρακαλώ κατέβα από π-πάνω μου" είπα ενώ προσπάθησα να την απομακρύνω από εμένα χωρίς αποτέλεσμα όμως αφού η ζάλη επανερχόταν σε μεγαλύτερο βαθμό. Έπιασε τα χέρια μου και με φίλησε απότομα. Με φίλουσε παθιασμένα χωρίς εγώ να ανταπόδοσω. Εμένα ακίνητος, σαστισμενος πλέον από την κίνηση της Βανέσας.

Προσπάθησα να την διώξω όμως δεν τα κατάφερα. Σταμάτησε το φιλί και με κοίταξε στο πρόσωπο. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν από την υπνηλία που με είχε κατακλείσει. Χάιδεψε με τα μακριά της νύχια το πρόσωπο μου και ξεκίνησε να με φιλάει ξανά.
Άνοιξα τα μάτια μου σε αυτή της την κίνηση όμως αντίκρυσα την Ιφιγένεια. Χαμογέλασα και ανταπέδωσα στο φιλί της. Της χάιδευα τα  μαλλιά .

"Σε θέλω " μου ψιθύρισε η αγάπη μου στο αυτί ενώ άρχισε να με φιλάει στον λαιμό. Πρώτη φορά ένιωθα την Ιφιγένεια τόσο διαχυτική όμως μου άρεσε. Την σήκωσα από πάνω μου με όση δύναμη μου είχε απομείνει και της έκανα νόημα να πάμε στο δωμάτιο. Μου χαμογέλασε πονηρά και με τράβηξε από το χέρι με προορισμό το δωμάτιο.

Με μια απότομη κίνηση με ξάπλωσε και ανέβηκε πάνω μου. Με φίλουσε με μανία ενώ τα χέρια της προσπαθούσαν διακαώς να ξεκουμπώσουν  το πουκάμισο μου. Ένιωθα τόσο ξένο το άγγιγμα της όμως ταυτόχρονα με προκαλούσε να το νιώσω. Μου έβγαλε τα ρούχα και πλησίασε ξανά το πρόσωπο της στο δικό μου. Εκείνη την στιγμή και ενώ τα μάτια μου άρχιζαν να κλείνουν αντίκρυσα το πρόσωπο της Βανέσας να μου χαμόγελα πονηρά.

"Β-Βανέσα τ-τι μ-μου ε-καν-νες;" ρώτησα με δυσκολία αφού άρχιζα σταδιακά να πέφτω σε  βαθύ ύπνο. Εκείνη μου χάιδεψε τα χείλη και αφού με φίλησε πεταχτά μου είπε με πονηρή και μοχθηρή φωνή.

"Κοιμήσου γλυκέ μου και όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι διαφορετικά"

Έτσι κι εγώ αδυνατώντας να παλέψω τον εαυτό μου για να κρατηθώ ξύπνιος χάθηκα σε ένα βαθύ ύπνο χωρίς να γνωρίζω τι μου επεδίωκε η μοίρα....

Καλησπέρα σας!
Τι μου κάνετε;
Δεν έχω να πω πολλά...
Περιμενω τα σχόλια σας για την αγαπημένη σας Βανέσα..
Που αποσκοπεί αυτή της η κίνηση;
Θα μάθουμε στο επόμενο.
Μέχρι τότε...
Αντιοοοο!!!!