Στέφανος

Σήμερα αποφάσισα να περάσω λίγο χρόνο με την Μελίνα γιατί την έχω παραμελήσει πολύ τελευταία αλλά και γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να την βγάλω από το μυαλό μου. Με έχει τρελάνει, την σκέφτομαι συνέχεια. Γι αυτό πήρα τηλέφωνο τον Δημήτρη για να έρθει μαζί μας. Καθίσαμε μέχρι το μεσημέρι στο σπίτι και παίζαμε με τα παιχνίδια της. Μετά κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου και την μετέφερα στο κρεβάτι της ενώ μετά πήγα και μιλούσα με τον Δημήτρη για διάφορα θέματα μαζί και το φλέγον θέμα. Όταν η μικρή ξύπνησε ετοιμαστήκαμε για να πάμε για φαγητό. Έβαλα ένα ωραίο κοστούμι και κατέβηκα κάτω. Εκεί βρήκα τον Δημήτρη περιποιημένο και στην αγκαλιά του την πριγκίπισσα μου πανέμορφη.

Αφού την πήρα αγκαλιά και της έδωσα ένα φιλί στα μαλλιά φύγαμε για το εστιατόριο. Καθώς βρισκόμασταν στην είσοδο  άκουσα την Μελίνα να φωνάζει και να τρέχει προς μια κατεύθυνση. Γύρισα προς αυτήν και είδα την Ιφιγένεια πανέμορφη με έναν τύπο να τρώνε. Τα νεύρα μου τσιτώθηκαν. Πολλά ερωτήματα γύριζαν στο μυαλό. Τι ήθελαν αυτοί οι δύο μαζί ; Είχα τον άλλο τον ηλίθιο τον Άρη ,τώρα έχω και αυτόν. Τις παρατηρούσα καθώς μιλούσανε και ήταν πολύ χαρούμενες και οι δύο. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ότι η Ιφιγένεια θα γινόταν πολυ καλή μαμά αν και στο βλέμμα της μπορώ να διακρίνω πόνο όταν κοιτάει την μικρή. Φαίνονται σαν μάνα και κόρη και αυτό από την μία μου αρέσει τόσο πολύ και από την άλλη με τρομάζει.

Μετά από λίγη ώρα αφού η μικρή έχει επιστρέψει στο τραπέζι μας και μας είπε ότι μετά θα περάσει να καθίσει μαζί μας η Ιφιγένεια χάρηκα. Κάποια στιγμή άκουσα άνοιγμα σαμπάνιας και είδα ότι ο ήχος ερχόταν από το τραπέζι τους.Τότε ήταν που είχα καρφώσει το βλέμμα μου εκεί και ήμουν κόκκινος από θυμό. Προσπαθούσα να βρω μια λογική εξήγηση για την σαμπάνια αλλά το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν επέτειος και όσο το σκεφτόμουν εκνευριζόμουν ακόμη χειρότερα. Τους έβλεπα να γελάνε και σκεφτόμουν ότι αυτός την έκανε ευτυχισμένη .Ήθελα τόσο πολύ να ήμουν στην θέση του. Πραγματικά δεν ξέρω τι έχω πάθει.

'Ερωτεύεσαι' μου τονίζει το υποσυνείδητο.

'Αποκλείεται εγώ δεν ξαναερωτεύομαι από τότε ,είναι αδύνατον'

'Κι όμως έχεις ερωτευτεί ήδη χωρίς να το καταλαβεις γι αυτό και ζηλεύεις όποιον άντρα είναι δίπλα της' μου είπε πονηρά

'Όχι βέβαια, δεν έχω ερωτευτεί απλά νιώθω μια έλξη για την Ιφιγένεια τίποτα παραπάνω και δεν ζηλεύω απλά δεν θέλω να πέσει σε κανέναν αλήτη '

' Ααα ωραία δηλαδή τώρα που την φιλάει δεν σε πειράζει... Οκ... '

' Τι ,πως ,που ,άμα τον πιάσω στα  χέρια μου δεν μου γλιτώνει. '

' Αυτό είναι που δεν σε ένοιαζε ; Πλάκα σου έκανα καλέ '

' Δεν είναι ώρα για πλάκες ' τον διάλογο με το υποσυνείδητο μου διέκοψε η μικρή που ήθελε να της δώσω νερό.

Μέτα από κάποια ώρα που τους παραακολουθούσα στενά τους είδα να σηκώνονται. Αφού την αγκάλιασε, κατευθύνθηκε προς το τραπέζι μας. Η Μελίνα αμέσως έσπευσε να την αγκαλιάσει. Χαιρέτησε και αφού συστήθηκε σε όλους ,χαιρέτησε κι εμένα. Εγώ όλη την ώρα ήμουν αδιάφορος όσο γινόταν όμως φαίνεται να το πέτυχα γιατί έδειξε μια μικρή ενόχληση όσον αφορά την συμπεριφορά μου. Όταν ήρθε και κάθισε δίπλα μου αποφάσισα να της δείξω λίγη σημασία. Συζητήσαμε λίγο αλλά όταν αναφέρθηκε στο φλέγον ζήτημα και μας είπε ότι πήρε την θέση του νοσοκομείου χάρηκα τόσο πολύ γιατί είναι μια πολύ καλή επαγγελματίας αλλά και γιατί ο άλλος ήταν απλά συνεργάτης της.

Η βραδιά κύλησε όμορφα μέχρι που αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί η Μελίνα είχε ήδη αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της Ιφιγένειας. Ο Δημήτρης μου έκανε νόημα και πήρε την μικρή. Θα την πήγαινε αυτός σπίτι ενώ εγώ θα πήγαινα την Ιφιγένεια. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο όπου κατά την διάρκεια της διαδρομής υπήρχε μια σιωπή όμως δεν ήταν καθόλου άβολη, ο καθένας βυθισμένος στις σκέψεις του. Είχε γείρει στο παράθυρο και κοιτούσε έξω όσο εγώ της έριχνα κλεφτές ματιές γιατί είναι πανέμορφη με το νυχτερινό φως πάνω της. Όταν φτάσαμε της άνοιξα την πόρτα και αφού καθίσαμε λίγο χωρίς να λέμε τίποτα αποφάσισε να ξεκινήσει αυτήν την συζήτηση .

"Λοιπόν πέρασα πολύ ωραία σήμερα.. Ευχαριστώ που με έφερες"

"Δεν κάνει τίποτα. Όντως ήταν πολύ ωραία, είχε και η Μελίνα παρέα πέρασε πολύ ωραία "

"Ναι η γλυκούλα μου.. Μιλήσατε καθόλου;"

"Ναι της εξήγησα και της υποσχέθηκα ότι θα κάνω ότι είναι δυνατόν για να επανορθώσω "

"Χαίρομαι το διαχειρίστηκες άψογα "

"Χάρις σε εσένα. Μόνος μου δεν θα έκανα τίποτα "

"Υπερβολές,είσαι ένας υπέροχος πατέρας για την Μελίνα απλά μερικές φορές χρειάζεσαι σωστή καθοδήγηση "μου είπε και μου έκλεισε το μάτι. Είναι τόσο γλυκιά χωρίς αυτήν, δεν ξέρω τι θα είχα κάνει.

" Ιφιγένεια... Σε ευχαριστώ "της είπα κοιτώντας την βαθειά στα μάτια για να καταλάβει τι εννοώ αλλά έκανε πως δεν κατάλαβε και με ρώτησε

"Για ποιό πράγμα; "έτσι αποφάσισα να της πω για τον δεύτερο λόγο που της είμαι ευγνώμων

'Ποιός είναι ο πρώτος;' πετάχτηκε το υποσυνείδητο μου
'Το ότι μπήκε στην ζωή μου.. Εντάξει ευχαριστήθηκες;'
'Έτσι μπράβο αγόρι μου.Επιτέλους μετά από τόσα κεφάλαια επιτέλους το παραδέχεσαι'
'Ποιο;'
'Ότι την ερωτεύεσαι βρε μπουμπούνα'
'Χμμ εμμ όχι εγώ δεν...'
'Ναι καλά άστα αυτά στον εαυτό σου μιλάς μπορείς να με εμπιστευτείς '
'Καλά οκ, μπορεί λίγο να μου αρέσει  'τόση ώρα που μιλούσα με το υποσυνείδητο μου δεν είχα καταλάβει ότι η Ιφιγένεια τόση ώρα με ρωτούσε αν ήμουν καλά.

"Στέφανε είσαι καλα;" με ρώτησε έχοντας ένα ανήσυχο βλέμμα.

"Ναι μια χαρά ,μην ανησυχείς" την καθησύχασα με ένα γλυκό χαμόγελο

Κοιταζόμασταν για μερικά λεπτά στα μάτια χωρίς να λέμε τίποτα όμως τα μάτια ήταν αυτά που έλεγαν τα περισσότερα .Κυρίως αλήθειες  που αδυνατούσαμε να εκφράσουμε είτε από φόβο,δειλία καθώς και δισταγμό. Την οπτική επαφή έσπασε πρώτη η Ιφιγένεια η οποία έσπευσε να χαμηλώσει το βλέμμα της για να μην διακρίνω το ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλα της. Έπειτα μίλησε

"Λοιπόν καληνύχτα.. Θα μιλήσουμε αύριο για το πότε θα δω την μικρή" είπε ενώ απομακρύνοταν

"Καληνύχτα" είπα σχεδόν ψυθιριστά ενώ αστραπιαία πέρασε μια σκέψη ότι επρεπε να κάνω κάτι προκειμένου να την διεκδικήσω γιατί ανακάλυψα ότι δεν μπορώ τώρα ποια χωρίς αυτήν μου έχει γίνει απαραίτητη.

" Ιφιγένεια "με γρήγορες κινήσεις έφτασα μπροστά της και όταν γύρισε για να δει τι θέλω την έπιασα από την μέση τρυφερά και κοιτώντας την βαθιά στα μάτια ένωσα τα χείλη μου με  τα δικά της. Ξεκίνησα να κουνάω τα χείλη μου πάνω στα μαλακά και ζουμερά δικά της. Η αίσθηση ήταν μοναδική. Πότε ξανά δεν έχω νιώσει έτσι ούτε με την μητέρα της Μελίνας. Μόλις ενώθηκαν ένιωσα έναν ηλεκτρισμό να με διαπερνά. Στην αρχή δεν ανταπέδωσε γιατί ξαφνιάστηκε όμως μερικές στιγμές αργότερα άρχισε να συμμετέχει βάζοντας τα χέρια της δειλά γύρω από τον λαιμό μου ενώ παράλληλα τον χαϊδεύε. Το φιλί αυτό εμφάνιζε όλα τα συναισθήματα μας. Όσα δεν μπορούσαν να ειπωθούν. Την φιλούσα με πάθος και ένταση όμως ταυτόχρονα με τρυφερότητα ενώ χάιδευα όλο το πρόσωπο της με τα ακροδάχτυλά μου κάτι που φάνηκε να απολαμβάνει πολύ.

Αυτήν άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και σε κάποιους αναστεναγμούς που της  ξέφυγαν, τα τραβούσε ελαφρά κάτι που με αναστάτωνε ακόμη περισσότερο. Μερικές στιγμές αργότερα αποτραβήχτηκε πρώτη προκειμένου να πάρουμε ανάσα. Το πρόσωπο της αναψοκοκκινησμένο. Φαινόταν μπερδεμένη. Πριν προλάβει να πει κάτι της σήκωσα το κεφάλι και αφού της έδωσα ένα φιλί πεταχτό και της είπα καληνύχτα άρχισα να απομακρύνομαι. Εξακολουθούσε να ήταν χαμένη. Ελπίζω να μην την πείραξε που έφυγα έτσι απλώς δεν ήθελα σήμερα να ακούσω από το στόμα της να λέει ότι το μετάνιωσε. Τουλάχιστον όχι τώρα. Πήγα σπίτι και ξάπλωσα με ένα χαραγμένο χαμόγελο στα χείλη και κοιμήθηκα μη γνωρίζοντας την κατάληξη της σημερινής μου πράξης.Όμως ένα ήταν σίγουρο ,θα την διεκδικούσαν μέχρι τέλους.

Ιφιγένεια
Όταν φύγαμε από το εστίατοριο στο αυτοκίνητο υπήρξε σιωπή. Ο καθένας είχε χαθεί στις σκέψεις του. Εγώ είχα γείρει το κεφάλι στο παράθυρο όμως μπορούσα να καταλάβω ότι μου έριχνε κλέφτες ματιές. Όταν φτάσαμε και ήμασταν ο ένας αντίκριστα στον άλλο δεν ξέραμε τι να πούμε έτσι αποφάσισα να ανοίξω εγώ μια συζήτηση λέγοντας του ευχαριστώ. Κάποια στιγμή μου είπε ότι αυτός ευχαριστεί εμένα ενώ με κοιτούσε βαθιά στα μάτια. Μου φάνηκε σαν να ήθελε να μου δείξει μια από τις βαθύτερες σκέψεις του αυτές τις οποίες αδυνατούσε να εκφράσει με λόγια. Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι το "ευχαριστώ "δεν το εννοούσε για την βοήθεια με την μικρή αλλά το διέγραψα κατευθείαν από το μυαλό μου... Όχι δεν γίνεται αφού εγώ δεν θέλω να γίνει κάτι .

'Τι λες καλέ θα χάσουμε αυτόν τον παίδαρο;'
'Βρε καλώς την Κατίνα καιρό είχες να εμφανιστείς..'
'Ναι είχα κάτι δουλίτσες με τον Αγαμέμνονα'
'Πρώτον δουλίτσες το λέμε και δεύτερον ποιος είναι ο Αγαμέμνονας; '
'Καλέ η φωνή στο κεφάλι του Στεφανάκου"
'Άρα ξέρεις και τι σκέφτεται; '
'Αχα '
'Ε εε λέγε'
' Κι εσένα τι σε ενδιαφέρει; '
' Οοο εεε οοχιι εμένα ε τι να με ενδιαφέρει, από καθαρή περιέργεια ρωτάω 'όχι να μας αποκαλύψει και η Κατίνα από τώρα στις αναγνώστριες μας .χεχε.....
'Ναι καλά δηλαδή δεν τον θες καθόλου; '
'Όχι βέβαια '
' Ότι πεις τότε δεν θα σε νοιάζει για τις γκόμενές του'
' Τις ποιές.. Εεε εννοώ μπα έχει και γκόμενες; '
' Πολλές οι οποίες τον λιγουρεύονται για αυτό πρόσεχε'
'Δεν με νοιάζει' προσπάθησα να το παίξω αδιάφορη αλλά απέτυχα
' Ιφιγένεια μιλάς στην φωνή σου οπότε ξέρω τι σκέφτεσαι ,δεν μπορείς να κρυφτείς από εμένα'
' Ναι καλά '
Καθόμασταν χωρίς να μιλάμε. Κάποια στιγμή για να σπάσω την αμήχανα σιωπή είπα καληνύχτα και γύρισα για να μπω στο σπίτι. Μόλις πάω να ξεκλειδώσω με φωνάζει και με το που γυρίζω ένα ζευγάρι χείλια ακουμπάνε τα δικά μου. Άρχισε να με φιλάει εγώ όμως άργησα να ανταποκριθώ γιατί ξαφνιάστηκα. Μετά από λίγο έβαλα τα χέρια μου στον σβέρκο του και τον φιλούσα με πάθος. Τα χείλη μας κινούνταν αρμονικά και εμφάνιζαν όλα τα συναισθήματα μας που δεν τολμούσαμε να εκφράσουμε με λόγια. Το στομάχι μου γύριζε και ένιωθα τόσο ξεχωριστά. Αυτός ο άνθρωπος μου δημιουργεί καινούρια έντονα συναισθήματα που με τρομάζουν. Όμως το πήρα απόφαση, θα αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους δεν θα κατά πιέσω αυτά που νιώθω.
Απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα. Με κοίταξε με αυτά τα υπέροχα ματιά και αφού πει καληνύχτα και με φιλήσει πεταχτά φεύγει γρήγορα. Μάλλον για να μην προλάβω να μιλήσω. Και είχε δίκιο γιατί θα τον ρωτούσα τον λόγο που το έκανε. Αφού έφυγε μπήκα στο σπίτι έχοντας ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλη μου .Ξάπλωσα και σκεφτόμουν τι θα έκανα.Είμαι έτοιμη να ανοιχτώ σε κάποιον ξανά,να δώσω όλο μου το είναι και να είμαι ετοιμη να κλείσω τις πληγές του παρελθόντος; Να ξεκινήσω μια καινούρια ζωή με νέα μέλη της και αν ξαναπληγωθώ να έχω την δύναμη να το αντιμετωπίσω; Όμως όχι ....το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Στέφανος μου ξύπνησε συναισθήματα που νόμιζα ότι είχαν νεκρώσει μέσα μου .Σκεφτόμουν ξανά το φιλί μας... ο τρόπος με τον οποίο τα χείλη μας κυλούσαν αρμονικά και το μονο που σκεφτόμουν  είναι ότι θα παλέψω γι αυτό . Με  αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος έχοντας αποφασίσει τι θα κάνω.Δυστυχώς όμως δεν έρχονται  όλα όπως τα προγραμματίζεις.

Αφηγητής
Νόμιζαν ότι απλά ήταν ένας ενθουσιασμός που όμως είχαν αποφασίσει να τον ζήσουν .Όμως δεν είχαν καταλάβει ότι είχαν  αρχίσει να μπλέκονται στα δίχτυα ενός πιο έντονου και σημαντικού συναισθήματος...της αγάπης.. Είχαν γίνει μέρος μιας κατάστασης την οποία πολλοί την αναζητούν, λίγοι καταφέρνουν να την κάνουν κτήμα τους και να ζήσουν με αυτήν. Θα καταφέρουν όμως να την αποδεκτούν και να θεμελιώσουν την ζωή τους με γνώμονα την κοινή ζωή ή θα είναι πια αργά;

Γειά σας αστεράκια.Καλό μήνα!!!!
Τι έγινε το είδατε κι εσείς το φιλί έτσι; ;;
Τι έχετε να πείτε;
Ο Στέφανος αποφασιστικός σε αυτό το κεφάλαιο.
Θα καταφέρουν να είναι μαζί μετά το φιλί ή μήπως όχι;;;😈😈😈
Θέλω γνώμες.
Το επόμενο ελπίζω σύντομα.
Φιλάκια!!!!