Στέφανος

Σήμερα περάσαμε μια πολύ οικογενειακή μέρα. Ήταν καταπληκτικά . Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι και αυτό το χρωστάμε στην Ιφιγένεια . Γιατί χάρις αυτήν ζούμε επιτέλους ευτυχισμένες στιγμές . Βλέπω  μετά από καιρό τον εαυτό μου να χαμογελάει αληθινά .

Βρισκόμασταν  ο ένας απέναντι στον άλλον . Μεταξύ μας επικρατούσε σιγή. Ήθελα από ώρα να την κλείσω στην αγκαλιά μου μαζί με την Μελίνα και να είμαστε σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια,όμως ξέρω ότι είναι νωρίς. Νωρίς για  να προσθέσω ένα αγαπημένο πρόσωπο της Μελίνας στην ζωή της με μια νέα ιδιότητα, ένα νέο ρόλο καθώς και για την Ιφιγένεια που ξέρω ότι αν της προτείνω μια τέτοια αλλαγή θα δειλιάσει, θα φοβηθεί εξαιτίας του παρελθόντος της. Παρ'όλο που ακόμα δεν το γνωρίζω μπορώ να καταλάβω ότι έχει περάσει δύσκολα και έχει στιγματιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Με σταθερά βήματα την πλησίασα και κάθισα δίπλα της. Την κοίταξα στα μάτια και αμέσως διάβασα την επιθυμία της και την έκανα πραγματικότητα.  Την τύλιξα με τα χέρια μου και με ορμή ένωσα τα χείλη μας. Μια λέξη χρειαζόταν μόνο για να περιγράψουμε αυτό που νιώθαμε. Πάθος... Πάθος και έρωτα που ήταν έτοιμος να μας κάψει. Την τραβούσα ολοένα και περισσότερο στην αγκαλιά μου θαρρείς και προσπαθούσα να ενωθούμε. Να γίνουμε δύο ψυχές σε ένα σώμα. Εκείνη είχε τα χέρια της στα μαλλία μου και τα τραβούσε με λύσσα χωρίς όμως να με πονάει φανερώνοντας κι εκείνη την ένταση που ένιωθε. Κατέβασα τα χέρια μου στη μέση της και συνέχιζα διασχίζοντας πορεία σε όλο της το σώμα. Ήθελα να χαϊδέψω κάθε σπιθαμή του κορμιού της. Να μάθω τις πιο κρυφές της αδυναμίες. Όμως σταμάτησα. Δεν ήθελα να βιαστώ ούτε να την πιέσω για κάτι που ίσως το μετάνιωνε αργότερα.

Κάποια στιγμή σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσα. Απομακρυνθήκαμε και κοιταχτήκαμε  στα μάτια αναψοκοκκινισμένοι. Μου χαμογέλασε φωτεινά και ερωτικά. Την έκλεισα στην αγκαλιά μου και της φίλησα τα μαλλιά.
Αυτή κούρνιασε  περισσότερο στην αγκαλιά μου λες και εξαρτιόταν η ηρεμία της από αυτό.
Μείναμε έτσι για λίγα λεπτά μέχρι που ακούστηκε μια γλυκιά φωνούλα να λέει ψιθυριστά

"Επιτέλους" γύρισαμε αυτόματα τα κεφάλια μας και βρήκαμε την Μελίνα μαζί με την Αφροδίτη να μας κρυφοκοιτάνε από την σκάλα με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα πρόσωπα τους.
Η Ιφιγένεια μόλις είδε την Μελίνα πάγωσε ενώ όταν αντίκρυσε  την Αφροδίτη για κάποιο λόγο πετάχτηκε μακριά μου. Αμέσως πήρε το σοβαρό βλέμμα της και της απάντησε

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς αστεράκι μου" είπε κάνοντας  την ανήξερη προσπαθώντας να δικαιολογηθεί για την εικόνα που αντικρυσε η μικρή.

Η Μελίνα μόλις την άκουσε έσμιξε  τα φρύδια της και αφού πήρε μια αστεία φατσούλα μας ρώτησε

"Τι  δηλαδή δεν είστε μαζί; "είπε και τότε εγώ με την Ιφιγένεια κοιταχτήκαμε.
Νομίζω έχω πάθει ένα εγκεφαλικό.

"Εσύ που τα έχεις μάθει αυτά αγάπη μου;" της είπα προσπαθώντας να μείνω ψύχραιμος.

"αα ήμασταν μια μέρα με τον νονό στην παιδική χαρά και έπαιζα με ένα αγοράκι και τότε ο νονός με ρώτησε αν είμαστε μαζί" είπε λες και ήταν φυσικό . Εγώ άρχιζα να γίνομαι κόκκινος από τα νεύρα μου και η Ιφιγένεια που το παρατήρησε έσπευσε να σώσει την κατασταση.

" εε αγάπη μου δεν πας πάνω να παίξεις; "είπε παραπονεμένα και τότε η Αφροδίτη άρχισε να γελάει αφού τόση ώρα προσπαθούσε να διατηρήσει την σοβαρότητα της.

"Δεν θέλω μόνη μου βαριέμαι" είπε παραπονεμένα ενώ κοιτούσε την Ιφιγένεια

"Μελίνα μου πήγαινε πάνω και θα έρθω κι εγώ μετά να παίξουμε" είπε η Αφροδίτη που είχε αρχίσει να ηρεμεί και αφού η Μελίνα δέχτηκε, ανέβηκε στο δωμάτιο της.

Τότε εγώ σαν μενόμενος ταύρος άρχισα να πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι. Η Ιφιγένεια με την Αφροδίτη προσπαθούσαν να με ηρεμίσουν όμως μάταια.

"Αρχικά τι δουλειά έχει η κόρη μου, η δική μου κόρη με αγόρια. Δεύτερον ποιός αλήτης ήταν αυτός που θέλει να την παρασύρει και τρίτον γιατί αφήνω τον μαλακά τον Δημήτρη με την μικρή; απαντήστε μου γιατί θα τρελαθώ" άρχισα να παραμιλώ έχοντας χάσει πια την ψυχραιμία μου.

Η Ιφιγένεια προσπαθούσε να με ηρεμήσει χωρίς όμως να με πλησιάζει γεγονός που μου φάνηκε παράξενο .

"Στέφανε ηρέμησε ,είναι μικρά παιδάκια τι μπορεί να  της κάνει; απλά έπαιζαν . Επιπλέον μην κατηγορείς τον καημένο τον Δημήτρη ξέρεις πολύ καλά πόσο αγαπάει την μικρή "ειπε η Ιφιγένεια προσπαθώντας να με λογικέψει.

Εντάξει για τον Δημήτρη δίκιο έχει απλά είναι επιπόλαιος κάποιες φορές.Αλλά για τον αλήτη που προσπάθησε να πλησιάσει την κόρη μου είμαι κάθετος . Νόμιζα ότι είναι δεδομένο ότι μέχρι να ενηλικιωθεί θα την προσέχω . Άλλωστε είναι το κοριτσάκι μου, η πριγκίπισσα μου.

"Ιφιγένεια μην μου λες να ηρεμήσω ,είναι μικρή ακόμη για αγόρια . "Είπα αγριεμένος και τότε άκουσα το γέλιο της Αφροδίτης . Την κοιτάξαμε και οι δύο , εγώ με το πιο αγριεμένο βλέμμα .

Αυτή όταν μας κατάλαβε μας κοίταξε και αναφώνησε
"Τι; αφού γίνεσαι υπερβολικός . Το μόνο που μένει να πεις είναι ότι θα αποκτήσει αγόρι στα 30"είπε και τότε την κοίταξα απορημένος .

"Εε καλά όχι και έτσι .. στα 25"είπα χαλαρά και με κοίταξαν λες και ήμουν τρελός .

"Καλά εγώ δεν μπορώ να ακούω άλλο . Φεύγω παιδάκια . Να μου φιλήσετε  την Μελίνα "είπε η Αφροδίτη και έφυγε .

Και τώρα οι δυό μας Ιφιγένεια.

Την κοιτούσα με ένα επικριτικό βλέμμα και αυτή προσπαθούσε να με αποφύγει .

"Τι έγινε ; "μου είπε ενώ απέφευγε να με κοιτάξει .

"Εσύ θα μου πεις. Γιατί από την ώρα που ήρθε η Αφροδίτη έχεις απομακρυνθεί από εμένα και δεν με πλησιάζεις ; "της είπα ελαφρά θυμωμένος και αυτή με κοίταξε μετανιωμένη.

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς . Απλά έτυχε "προσπάθησε να πει χαλαρά όμως με ένα μου βλέμμα λύγισε .

"Ουφφ καλά απλά προχθές στο τραπέζι κατάλαβα ότι κάτι συνέβαινε μαζί σας και δεν ήξερα αν ήθελες να μάθει ότι είμαστε μαζί "μου είπε και πάγωσα .Άρχισα να γελάω .

Γελούσα κι εκείνη με κοιτούσε θυμωμένη.

"Αλήθεια τώρα ; Είναι δυνατόν να πιστεύεις κάτι τέτοιο ; Η Αφροδίτη είναι αυτή που μου είπε να έρθω στο νοσοκομείο να σε βρω ""της είπα και αυτή με κοίταξε απορημένη .
Φαινόταν ότι ήταν πολύ μπερδεμένη .Έτσι αποφάσισα να της εξηγήσω .

"Η Αφροδίτη είναι μια πολύ καλή μου φίλη η οποία με βοήθησε μετά την εγκατάλειψη της γυναίκας μου όμως κάποια στιγμή έπρεπε να φύγει στο εξωτερικό και χάσαμε επαφές. Επέστρεψε πριν κάποιες μέρες και όταν της είπα για σένα μου είπε να μην σε αφήσω γιατί είσαι σπάνια "της είπα και στα λόγια μου την είδα να χαμογελάει .

Την πλησίασα και την αγκάλιασα από την μέση

"Ακόμη δεν έχεις καταλάβει πόση ζημιά μου έχεις κάνει ; Είσαι  τόσο σπάνιος άνθρωπος Ιφιγένεια που αν σε χάσω θα είμαι πολύ ανόητος .Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα μου έχεις γίνει απαραίτητη .Το  άρωμα σου, η αγκαλιά σου... τα φιλιά σου... όλα . Μου έχεις γίνει απαραίτητη εσύ . Και δεν μπορώ ούτε στην σκέψη να δεχτώ ότι θα σε χάσω "
Πήγα να συνεχίσω όμως η Ιφιγένεια έβαλε το δάχτυλο της  στα χείλη μου εμποδίζοντας με.

"Μην πεις άλλα.. αυτά ήταν υπέρ αρκετά . Μου έχεις γίνει κι εσύ απαραίτητος . Κατάφερες να βγάλεις στην επιφάνεια τον ανέμελο εαυτό που έκρυβα εδώ και χρόνια .Με έκανε να ζω την κάθε στιγμή με χαρά και έρωτα . Και μην ξαναπείς ότι θα με χάσεις . Θα  φύγω μόνο όταν εσύ με διώξεις από κοντά σου. Μόνο όταν πάψεις να με χρειάζεσαι στην καθημερινότητα σου και βρεις ένα άλλο άτομο να σε συμπληρώνει ."μου είπε γλυκά και με αγκάλιασε πίσω .

"Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ . Ακόμα  κι αν χωρίσουμε κάποια στιγμή θα ξαναγίνουμε ένα "της είπα και την παρέσυρα σε ένα γλυκό φιλί .Την άγγιζα τόσο προσεκτικά θαρρείς και ήταν πορσελάνινη  κούκλα .Μια κούκλα που φοβόμουν μην σπάσει .
Ναι γιατί αυτό είναι η Ιφιγένεια ακόμα κι αν δείχνει σκληρή. Μπορεί ανά πάσα στιγμή με μια λάθος κίνηση να γίνει θρύψαλα .Να σπάσει και να αφήσει τα σημάδια της σκορπισμένα .

Άλλωστε ο καθένας μας κρύβει μια ευαίσθητη πλευρά .Ένα  ευαίσθητο σημείο το οποίο μπορεί ακόμα και να σε λυγίσει .Να σου σπάσει την απρόσωπη μάσκα και να σε διαλύσει με μια μόνο κίνηση .Γιατί μερικοί άνθρωποι εκεί στοχεύουν .Να σε κάνουν αδύναμο ώστε να μπορεί μετά να σε χειραγωγεί και στο τέλος να σε σπάσει .

Μπορούν όμως όλα να ανατραπούν. Έχεις κάποιον να σε προσέχει .

Και η Ιφιγένεια έχει εμένα.

Γειά σας!
Λοιπόν..
Είδαμε τον Στέφανο χαζομπαμπα με την πριγκίπισσα του.
Είδαμε και την σχέση της Αφροδίτη με τον Στέφανο.
Η αλήθεια πλησιάζει το θέμα είναι ποιος θα την αντέξει.
Φιλάκια!!