Στέφανος

Υπάρχουν φορές που πρέπει να θυσιαστείς για κάποιον που αγαπάς....
Υπάρχουν φορές που πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιον ώστε να είναι ασφαλής μακριά σου ακόμα κι αν σε πονάει μόνο η σκέψη...
Σου τρώει αργά και βασανιστικά τα σώθηκα και την ελπίδα που σιγοκαίει  βαθιά μέσα σου σαν φλόγα σε λιωμένο κερί   όμως ξέρεις ότι έτσι έπρεπε να γίνει....

Μετά από τόσους μήνες και επιτέλους μπορώ ξεκάθαρα να δικαιολογήσω την φυγή της Ιφιγένειας... Έπρεπε να προστατέψει το παιδί μας και είμαι πολύ περήφανος γι'αυτό.... Μπήκα στην θέση της με την δική μου φυγή...

Ακόμη τρεις μήνες έχουν περάσει με την Ιφιγένεια στην Ιταλία και εμένα στην Ελλάδα. Το παιδάκι μας συνέχεια μεγαλώνει και εγώ δεν είμαι εκεί να δω πως αναπτύσσεται στην κοιλιά της μαμάς του... Φυσικά υπήρξαν πολλές φορές που την έχω επισκεφτεί μαζί με την Μελίνα αλλά πάντα πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός για να μην καταλάβει κάτι το φίδι που έχω δίπλα μου..
Πόσο αηδιάζω όταν πρέπει να της φέρομαι ευγενικά και μάλιστα να πρέπει να την φλερτάρω.....
Είμαι αναγκασμένος να συμβάλλω στο βρώμικο παιχνίδι της μόνο για να είμαι σίγουρος ότι η οικογένεια μου θα είναι ασφαλής...
Η οικογένεια μου.....
Πόσο μου λείπουν;;
Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έχω αφήσει την γυναίκα της ζωής μου σε καλά χέρια...
Στον γιο μας....
Ναι είναι αγόρι....
Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που το μάθαμε...
Σε αυτή την ανάμνηση χαμογελάω ασυναίσθητα και ένα δάκρυ ξεφεύγει από τα μάτια μου...

Flashback /1,5 μήνας πριν

Ήρθα στην Ιταλία να δω την οικογένεια μου... Ή γυναίκα της ζωής μου έχει φτάσει πια 6,5 μηνών και ανυπομονεί να κρατήσει στην αγκαλιά της το παιδί μας όπως κι εγώ.. Στην προηγούμενη άφιξη μου είχα φέρει και την Μελίνα μαζί μου. Αναπλήρωσαν τον χαμένο χρόνο και έτσι η Ιφιγένεια είναι πιο ήρεμη..
Σήμερα έχουμε κλείσει ραντεβού στον γυναικολόγο για να μάθουμε το φύλο του μωρού μας. Είμαστε και οι δύο πολύ αγχωμένοι. Κατευθυνόμασταν στο ιατρείο με τα χέρια  και τις καρδιές μας ενωμένες .Λίγο πριν ανοίξουμε την πόρτα την τράβηξα σε απόσταση αναπνοής. Κοιταζόμασταν βαθιά στα μάτια. Είχε ένα ελαφρύ χαμόγελο στο πρόσωπο της που με έκανε να την λατρεύω ακόμη περισσότερο .

"Τι συμβαίνει;"με ρώτησε γλυκά και για ακόμη μια φορά αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω αυτόν τον άγγελο στην ζωή μου . Μου την έστειλε άραγε κάποιος για να με κάνει ευτυχισμένο ή καταφέραμε και ενωθήκαμε εξαιτίας της αγάπης μας...ήταν προκαθορισμένο από κάποια ανώτερη δύναμη; Δεν ξέρω μπορεί....δεν πιστεύω σε αυτά ..το μόνο σίγουρο  είναι ότι δεν μπορεί να ζήσει ο ένας μακριά από τον άλλο...

"Τίποτα απλά...ήθελα να σου πω ...ευχαριστώ ..για όσα μου έχεις χαρίσει μέχρι στιγμής ...."είπα εγώ διστακτικά και εκείνη μου χαμογέλασε τρυφερά ενώ μου χάιδεψε το μάγουλο μου. Έκλεισε απαλά το χέρι της στο δικό μου και αφού μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο  αγάπη άνοιξε την πόρτα. Μέσα στο ιατρείο αντικρίσαμε μια γλυκιά γυναίκα περίπου σαράντα  χρονών να μας κοιτάζει με ένα χαμόγελο . Αμέσως σηκώθηκε από την θέση της και αγκάλιασε την Ιφιγένεια που την κοιτούσε χαρούμενη.

"Κοριτσάκι μου είσαι πολύ όμορφη ..μου θυμίζεις την μαμά σου όταν ήταν έγκυος σε εσένα ... έτοιμη να μάθουμε για το παιδάκι μας ;"ρώτησε ενώ μας κοίταξε χαμογελαστή . Εμείς      κοιταχτήκαμε και αφού μου έσφιξε το χέρι κουνήσαμε τα κεφάλια μας καταφατικά.

Μερικές στιγμές αργότερα βρισκόμασταν μπροστά από την οθόνη και περιμέναμε με αγωνία να μάθουμε το φύλο του νέου μέλους της οικογένειας μας  .Η  Ιφιγένεια ξαπλωμένη στο κρεβάτι και εγώ από δίπλα της να της κρατάω το χέρι σφιχτά με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη .

"Λοιπόν....το μωράκι σας είναι υγιέστατο ..έτοιμοι να μάθετε το φύλο ;"ρώτησε και εμείς την κοιτάξαμε με ένα βλέμμα γεμάτο αγωνία .Έβαλε το μηχάνημα του υπερήχου στην φουσκωμένη κοιλιά της Ιφιγένειας και μας κοίταξε χαμογελαστή .

"Στέφανε νομίζω ότι θα πάρει άλλος την θέση σου στην καρδιά της Ιφιγένειας ...ο γιός σας"είπε εκείνη χαμογελαστή και μόλις συνειδητοποίησα τα λόγια της κοιταχτήκαμε συγκινημένοι. Αμέσως έπεσα πάνω της και την αγκάλιασα σφιχτά όσο  εκείνη έκλαιγε με λυγμούς . Άφηνα διάσπαρτα φιλιά στα μαλλιά της ενώ δεν την άφηνα στιγμή από τα χέρια μου . Με  είχε κάνει τον πιο ευτυχισμένο άντρα στον κόσμο .

'Σε ευχαριστώ....σε ευχαριστώ γι αυτό το υπέροχο δώρο...."της είπα συγκινημένος και την έσφιξα στην αγκαλιά μου .Δάκρυα έτρεχαν συνεχώς από τα μάτια μας χωρίς να μπορούμε να το ελέγξουμε .

"Το πιστεύεις ;θα έχουμε αγοράκι ...''

¨Ναι μωρό μου και πρέπει από νωρίς να του μάθω πως να χειρίζεται τις ζόρικες γυναίκες γιατί αν πέσει σε κάποια που να μοιάζει στην μαμά του θα είναι δύσκολα τα πράγματα "είπα ενώ έκανα πολλές προσπάθειες να συγκρατήσω  το γέλιο μου όταν μου έριξε μια μπουνιά στο μπράτσο .

"Το  μωρό μου δεν θα χρειάζεται άλλη γυναίκα σαν έμενα .Θα του φτάνει η μαμά του "είπε περήφανα και εγώ έκανα μια γκριμάτσα  αποδοκιμασίας .

"Ωχχ ξεκίνησε από τώρα ο έρωτας "είπα εγώ και της χάρισα ένα τρυφερό φιλί εμποδίζοντας έτσι την προσπάθεια της  να μου αντιμιλήσει .

...............

Στην ανάμνηση αυτή ένα λαμπερό χαμόγελο κόσμησε το πρόσωπο μου .Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στην ζωή μου .Τώρα πια ήμουν σίγουρος ότι τίποτα δεν θα μας εμποδίσει από το να ζήσουμε το όνειρο μας ..ενωμένοι ..

Με τις σκέψεις αυτές να με συντροφεύουν στις δύσκολες ώρες μακριά τους και με μοναδική παρηγοριά την Μελίνα κοιτούσα έξω την βροχή να μαστιγώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Ο ουρανός σε γκρι αποχρώσεις με μερικές γαλάζιες πινελιές .Όλη η ατμόσφαιρα έδινε  μια λυπητερή νότα που όμως έμενα δεν με άγγιζε γιατί μου θύμιζε την Ιφιγένεια ....λατρεύει την  βροχή και την βοηθάει να απαλύνει τον πόνο της αλλά και να παίρνει αποφάσεις .Έτσι λοιπόν κι εγώ τώρα ορκιζόμουν σε αυτή ότι δεν πρόκειται  να επιτρέψω σε κανέναν να μας βλάψει περισσότερο .Κάναμε λάθη πολλά, ήρθε όμως η στιγμή να τα διορθώσουμε και να βάλουμε μόνοι μας ένα τέλος που αρμόζει στην δική μας ιστορία....ένα τέλος που να αρμόζει σε παραμύθι γιατί κάθε ιστορία αγάπης χρειάζεται την ευτυχία . Ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια και να ζήσουμε όπως εμείς επιθυμούμε και όχι όπως μας προστάζουν ...γιατί η αγάπη δεν χωρά λογική και διαταγές...λειτουργεί με βάση τα συναισθήματα και με φωτεινό οδηγό την καρδιά ...γιατί μόνο εκείνη θα σου δείξει τον σωστό δρόμο χωρίς να σε προδώσει ...το κατάλαβα αργά στην ζωή μου όμως ήρθε η στιγμή να το αξιοποιήσω σωστά.

Μερικές στιγμές αργότερα κατέβαινα τα σκαλιά με μια βαλίτσα στα χέρια έτοιμος να πετάξω για να βρεθώ δίπλα στον έρωτα μου .Ωστόσο μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε στο τέλος της σκάλας , η Βανέσα....έβαλα το ψεύτικο μου χαμόγελο και την πλησίασα. 

"Πως και ήρθες γλυκιά μου;"είπα τρυφερά ενώ μισούσα τον εαυτό μου που ήταν αναγκασμένος να υποκρίνεται όμως έπρεπε να το κάνω για την οικογένεια .

"Ήθελα να σε δω γλυκιέ μου ..μου έλειψες ....που πας όμως με την βαλίτσα;"τύλιξε τα χέρια της στον λαιμό μου μιλώντας ναζιάρικα εγώ όμως μπροστά μου αντίκριζα ένα φίδι έτοιμο να θανατώσει το θήραμα του και όχι μια γυναίκα που απέπνεε θηλυκότητα .

"Με ενημέρωσαν ότι πρέπει να παρευρεθώ με κάποιους πελάτες στο εξωτερικό και δεν μπορώ να το αναβάλω ..Κρίμα που τελικά δεν θα δειπνίσουμε μαζί "είπα με προσποιητή λύπη ενώ ενδόμυχα φανταζόμουν ότι ήμουν ήδη μέσα στην αγκαλιά της Ιφιγένειας .

"Ώστε επαγγελματικό ταξίδι εε; Πότε  θα σταματήσεις να μου λες ψέμματα Στέφανε ; Σε αυτή πας έτσι;  Όσα ταξίδια έχεις κάνει τους τελευταίους μήνες ήταν για να δεις αυτή εε;;;"άρχισε να φωνάζει ενώ βημάτιζε νευρικά σε όλο τον διάδρομο .

"Τι θέλεις πια Βανέσα; Εκνευρίζεσαι γιατί δεν πέτυχε το σχέδιο σου εε;; Νομίζεις ότι δεν θα μάθαινα αυτή την απάνθρωπη πράξη σου ;"ρώτησα εγώ κοιτώντας την αηδιασμένος όμως εκείνη δεν μου έδωσε σημασία .

"ΑΥΤΗ ΦΤΑΙΕΙ ..ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΑΨΗΦΙΣΕΙ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΠΑΛΙ ...ΤΟ ΠΑΛΙΟΘΗΛΥΚΟ ..ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ...ΕΠΡΠΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΗ .."φώναζε υστερικά ενώ με κοιτούσε με βλέμμα που γυάλιζε . Εγώ με μια κίνηση την πλησίασα εξοργισμένος και της έπιασα σφιχτά τους καρπούς της .

"Άλλη φορά δεν θα ξαναπιάσεις στο στόμα σου ούτε τη γυναίκα μου ούτε το παιδί μου .Είσαι τυχερή που είσαι ελεύθερη ακόμη όμως όχι για πολύ. Ήρθε η ώρα να τιμωρηθείς και πίστεψε με θα είναι πολύ σκληρή η τιμωρία σου . Μόλις βγω από  αυτή την πόρτα μην τολμήσεις να με ακολουθήσεις γιατί στο αεροδρόμιο της Ιταλίας σε περιμένει η αστυνομία να σε συλλάβει ..ένα βήμα να κάνεις και θα βρεθείς στην φυλακή γνωρίζοντας ότι εγώ ήμουν η αίτια γιατί σε μισώ ....σε μισώ που πλήγωσες την οικογένεια μου και θα συνεχίσω να το κάνω ....το κατάλαβες;¨είπα σκληρά ενώ το σφίξιμο στο χέρι δυνάμωνε χωρίς να με ενδιαφέρει αν την πονάω .

"μαα....κι εγώ είμαι  η οικογένεια σου "είπε εκείνη και μπόρεσα να δω μερικά συναισθήματα  στην φωνή της όμως δεν με ένοιαζε πια .Είχε μια ευκαιρία και  την χαράμισε εξαιτίας της εμμονής της .

"ΗΣΟΥΝ η οικογένεια μου .Αδερφή μου ήταν ένα γλυκό κορίτσι με αθώο χαρακτήρα όχι αυτή η εγωίστρια, πανούργα και κακιασμένη  γυναίκα που έχω μπροστά μου .Παλιά τα μάτια σου με καλούσαν να σε προστατέψω όμως τώρα που τα κοιτώ μου φέρνουν αηδία ...δεν μπορώ να σου συγχωρήσω ότι πήγες να σκοτώσεις το παιδί μου μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου.....με έχεις απογοητεύσει και εύχομαι ...να μην σε είχα γνωρίσει ..."είπα εγώ σκληρά χωρίς να με συγκινεί το γεγονός ότι έτρεχαν δάκρυα από  τα μάτια της .

Εκείνη την στιγμή διέκοψε ο ήχος του κινητού .Μόλις είδα ότι με καλούσε η Ιόλη ανησυχία άρχισε να τρυπώνει στην ψυχή μου και απάντησα αμέσως .

"ΣΤΕΦΑΝΕ Η  ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΓΕΝΝΑΕΙ .....ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΙΤΑΛΙΑ ΤΩΡΑ "μου φώναξε ενώ μπορούσα ξεκάθαρα να ακούσω τις φωνές τις Ιφιγένειας εξαιτίας του πόνου που ένιωθε .Στην πρόταση αυτή πολλά συναισθήματα με κατέκλυσαν .Από την μία πλευρά  ευτυχία και ανυπομονησία όμως ταυτόχρονα και ανησυχία για την υγεία της Ιφιγένειας. Αμέσως έκλεισα το τηλέφωνο και κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα όμως πριν την ανοίξω με εμπόδισε η Βανέσα . Τα χέρια της έτρεμαν ενώ με έσπρωχνε προς την αντίθετη κατεύθυνση .

"ΟΧΙ ΟΧΙ ...όχι δ-δεν μ-μπορώ να σε αφήσω να πας σε αυτή ...όχι ..με αγαπάς απλά αυτή σε έχει στρέψει εναντίων μου όμως εγώ είμαι διατεθειμένη να σε συνεφέρω ...εμένα αγαπάς "παραμιλούσε ενώ κουνούσε το κεφάλι νευρικά στην προσπάθεια της να αρνηθεί την κατάσταση .

"ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ...ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΟΥΤΕ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ...ΣΕ ΛΙΓΕς ΩΡΕΣ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΦΘΗΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...μην με καθυστερείς λοιπόν ...φύγε από μπροστά μου. "  με μία κίνηση την έσπρωξα. Άνοιξα την πόρτα μα πριν χαθώ στους δρόμους μακριά από το κεφάλαιο του παρελθόντος γύρισα για να πω την τελευταία μου λέξη .

"Λυπάμαι ...λυπάμαι που χαράμισα τόσες στιγμές για εσένα ..στην αρχή νόμιζα ότι με λίγη βοήθεια θα ερχόσουν στα λογικά σου όμως τώρα καταλαβαίνω ότι είσαι αδιόρθωτη ..είσαι αξιολύπητη που προσπαθείς να στερήσεις την ευτυχία από τους άλλους γιατί δεν έχεις εσύ .Φρόντισε να μην σε ξαναδώ μπροστά μου .."είπα ψυχρά και έφυγα αφήνοντας την πίσω καθισμένη στο πάτωμα να κλαίει ουρλιάζοντας το όνομα μου ..
δεν με ένοιαζε τίποτα πια ..
μόνο η οικογένεια μου ...
έρχομαι γιέ μου ...
έρχομαι να σε κλείσω στην αγκαλιά μου ..

Γειά σας!!
Σας άργησα λίγο το κεφάλαιο όμως ελπίζω να άξιζε τον κόπο..
Λοιπόν... Επιτέλους ο Στέφανος ξεκαθάρισε την θέση του απέναντι της...
Το μωράκι έρχεται...
Θα πάνε όλα καλά;;
Θα δούμε στο επόμενο...
Σε δύο με τρία κεφάλια η ιστορία μας τελειώνει...
Ελπίζω όσοι την διαβάζετε να έχετε μείνει ικανοποιημένοι...
Μέχρι το επόμενο φιλιά!!!