Στέφανος

Μερικές μέρες ακόμη πέρασαν  με ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές . Οι  γονείς της Ιφιγένειας αποδείχτηκαν υπέροχοι άνθρωποι και μας φέρθηκαν σαν να ήμασταν  πραγματική τους οικογένεια. Σήμερα ήταν η μέρα που μας αποχαιρέτησαν και έφυγαν για την Κέρκυρα εκεί όπου βρισκόταν το πατρικό της Ιφιγένειας.

Τώρα  αργά το βράδυ καθόμασταν ξαπλωμένοι αγκαλιά χωρίς να μιλάμε. Επιτέλους την ένιωσα δική μου για ακόμη μια φορά. Η Μελίνα ήταν στο δωμάτιο της και κοιμόταν. Χάιδευα τα μαλλιά της Ιφιγένειας όσο εκείνη σχημάτιζε  νοητούς κύκλους με το δάχτυλο της στο  γυμνό στέρνο  μου. Της σήκωσα το κεφάλι και της άφησα ένα φιλί στο μέτωπο.

"Χαίρομαι που είσαι πιο ήρεμη" της είπα και της χαμογέλασα.  Εκείνη με κοίταξε τρυφερά.

"Σε εσένα το οφείλω αυτό. Ήταν το καλύτερο δώρο να καλέσεις τους γονείς μου και να περάσουμε όλοι μαζί όμορφες στιγμές" είπε και στα λόγια της χαμογέλασα ξανά και της άφησα ένα ακόμη φιλί.

" Δεν μου οφείλεις τίποτα άλλωστε οι γονείς σου είναι υπέροχοι άνθρωποι. Θα το δεις. Δεν πρόκειται να υπάρξουν άλλες καταστάσεις που θα μας ταράξουν "της είπα και την είδα να παίρνει μια βαθιά ανάσα.

"Το  ελπίζω αν και νιώθω ότι η καταστροφή είναι κοντά." είπε ελαφρώς φοβισμένη και την έσφιξα πιο πολύ στην αγκαλιά μου για να νιώσει την ασφάλεια που αποζητά.

"Δεν  χρειάζεται να κάνεις τέτοιες σκέψεις μάτια μου. Όλα θα πάνε καλά" είπα και ξεκίνησα ένα τρυφερό φιλί όμως μας διέκοψε ο ήχος του κινητό της. Το πήρε από το κομοδίνο και ξεκίνησε να διαβάζει το μήνυμα. Μόλις τελείωσε ανάγνωση κατάλαβα ότι ταραχτηκε. Μου το έδωσε και μόλις το διάβασα θύμωσα. Θύμωσα με τα κάθαρματα της κοινωνίας,με εμένα που δεν μπορώ να την κρατήσω ασφαλής... Με όλους.

Άγνωστος

Η κλεψύδρα ξεκίνησε αντιστροφή μέτρηση. Ο καθένας θα πάρει αυτό που του αξίζει. Η καταστροφή σου έρχεται.. Ετοιμάσου να χάσεις τόσο την ζωή σου όσο και τους αγαπημένους σου. Εγώ θα είμαι εκεί να σε βλέπω να καταστρέφεσαι  αργά και βασανιστικά ...

Μόλις διάβασα το μήνυμά έσφιξα το κινητό μου στο χέρι όμως δεν άφησα για πολύ τον θυμό μου να με παρασύρει. Χαλάρωσα ελαφρώς και έκλεισα στην αγκαλιά μου την Ιφιγένεια που είχε αρχίσει να βουρκωνει.

"Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει πια από εμένα; μου πήρε την κόρη μου. Δεν μπορεί να μου κάνει μεγαλύτερο κακό. Ακόμη και να με σκοτώσει δεν θα είναι τιμωρία αλλά λύτρωση" είπε δακρύζοντας  και εγώ της χάιδευα την πλάτη για να ηρεμήσει.

"σσσςςς Ιφιγένεια μην το λες αυτό. Δεν πρόκειται ούτε να σε αγγίξει ούτε να του παραδοθείς μόνη σου. Σε παρακαλώ μην κάνεις καμιά απερισκεψία "της τόνισα αυστηρά γιατί μπορούσα να διαβάσω την σκέψη της στο καθρέφτη τον ματιών της. Ήθελε να θυσιαστεί για τους αγαπημένους της όμως δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω μια τέτοια κίνηση.

"Σε αγαπάω πολύ και δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να θυσιαστεί και να καταστραφεί γι' αυτό το κάθαρμα. Να το θυμάσαι αυτό που θα σου πω. Ακόμα κι αν υπάρξουν στιγμές που θα νιώθεις ότι κινδυνεύεις εγώ θα είμαι εκεί για να σε σώσω. Έστω και το τελευταίο δευτερόλεπτο θα είμαι εκεί για να σε προστατεύσω. "της είπα και αφού την φίλησα στο μέτωπο κρατώντας την αγκαλιά όλο το βράδυ χαθήκαμε σε έναν ανήσυχο ύπνο με φόβο το άγνωστο. Είναι  όμως πάντα κακό ή έμεις το καθορίζουμε;

Ιφιγένεια

Η επόμενη μέρα έφτασε κι εγώ ξύπνησα από τον ανήσυχο ύπνο που βρισκόμουν όλη τη νύχτα. Οι σκέψεις λυσσομανούσαν στο μυαλό αρνούμενες να μου επιτρέψουν λίγες ώρες ηρεμίας.

Σηκώθηκα προσέχοντας να μην ξυπνήσω τον Στέφανο και κατέβηκα στην κουζίνα όπου και έβαλα ένα καφέ να πιω. Κάθισα στο τραπέζι και κοιτούσα ξανά και ξανά το μήνυμα στο κινητό. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα πληγωθώ  τόσο πολύ από έναν άνθρωπο. Θυμώνω με τον εαυτό μου που εθελοτυφλούσα και εξαιτίας μου χάθηκε η κόρη μου, η Αριάδνη μου, το λουλούδι μου, ενώ, κινδυνεύουν και  όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.

Τις σκέψεις μου διέκοψε το κουδούνι. Κατευθύνθηκα προς την πόρτα όμως δεν αντίκρυσα κανέναν παρά μόνο ένα σχετικά μεγάλο μακρόστενο  κουτί. Περίεργη το πήρα μέσα και αφού έκλεισα την πόρτα το άνοιξα.
Δυστυχώς όμως δεν ήξερα ότι αυτή η κίνηση ήταν η χειρότερη που θα μπορούσα να κάνω... Θα με κατέστρεφε. Αμέσως μόλις αντίκρυσα το περιεχόμενο έβαλα το χέρι μπροστά από το στόμα μου σοκαρισμένη και άξαφνα  έβγαλα μια κραυγή. Το βλέμμα μου είχε κολλήσει στο περιεχόμενο. Άπλωσα τα τρεμάμενα χέρια μου και πήρα δειλά το ματωμένο φορεματάκι που βρισκόταν μέσα.

Παράλληλα, ο Στέφανος λόγο της κραυγή μου ήρθε κατευθείαν κάτω για να δει τι συμβαίνει όμως εγώ αδυνατούσα να του απαντήσω. Το μυαλό μου είχε κολλήσει στην εικόνα που έβλεπα μπροστά μου. Ο Στέφανος με έκλεισε στα χέρια του και με ταρακούνησε προκειμένου να συνέλθω από το σοκ όμως καθιστούσε σχεδόν αδύνατο.

"Ιφιγένεια.. Ιφιγένεια μωρό μου σύνελθε. Τι είναι αυτό που κρατάς;" είπε τα ταραγμένος με την κατάσταση μου.

"Ει-είναι τ-το φόρεμα που Φ-φορούσε η Αριάδνη μου τ-την ημέρα π-που π-πέθανε " είπα έχοντα  το βλέμμα μου ακόμη καρφωμένο στο φόρεμα του μωρού μου. Του αγγέλου μου. Στα λόγια μου ο Στέφανος ταράχτηκε ακόμα περισσότερο. Έριξε το βλέμμα του στο κουτί και  είδε μια κάρτα. Την πήρε στα χέρια του όμως πριν ξεκινήσει να την διαβάζει την πήρα εγώ.

Ελπίζω να σου άρεσε το δωράκι μου. Μπορώ να σου κάνω πολλά τέτοια. Στο είπα Ιφιγένεια.. Θα σε καταστρέψω με τον χειρότερο τρόπο και στο τέλος θα πας να συναντήσεις την κόρη μας.
Καλή σου μερα!

Μόλις τελείωσα την ανάγνωση η κάρτα έπεσε από τα χέρια μου από την ταραχή. Ο Στέφανος την πήρε από το πάτωμα και μόλις την διάβασε την τσαλακωσε με μίσος.

Εγώ βρισκόμουν ακόμη ακίνητη στο κέντρο του σαλονιού εμφανώς σοκαρισμένη με τα δάκρυα να τρέχουν στα άψυχα πια μάτια μου. Κρατούσα ακόμη το φορεματάκι του μωρού στα χέρια μου. Ο Στέφανος γύρισε στο μέρος μου και με ταρακούνησε ελαφρώς για να συνέλθω όμως ήταν αδύνατο. Με οδήγησε στον καναπέ και κάθισε γονατιστός μπροστά μου.

"Αγάπη μου, ηρέμησε. Σε παρακαλώ. Μίλησε μου" είπε μα εγώ δεν αντέδρασα. Συνέχισα να κοιτάω το κενό. Κάποια στιγμή ένιωσα να μου παίρνει το φόρεμα από τα χέρια μου και το τράβηξα κατευθείαν.
Τον κοιταξα εξοργισμένη και με μίσος.

"Ιφιγένεια σε παρακαλώ. Δεν σου κάνει καλό κορίτσι μου... Να το βλέπεις" είπε τρυφερά όμως εγώ συνέχισα να τον κοιτάω θυμωμένη.

"Δεν θα μου πάρεις τα πράγματα του παιδιού μου" είπα με μίσος και εκείνος με κοίταξε σοκαρισμένος .Ακόμη κι αν ο θυμος μου είχε θολώσει την σκέψη μου ένιωθα ότι ήθελε να με απομακρύνει από το παιδί μου. 

Με είχε πιάσει κρίση και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι λάθος . Όλες μου οι σκέψεις οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο Στέφανος θέλει να απομακρύνει την Αριάδνη μου από κοντά  μου. Άρχισα να φωνάζω και να σπάω πράγματα . Ο Στέφανος προσπαθούσε να με ηρεμήσει όμως δεν μπορούσε . Τον χτυπούσα συνέχεια  με τις γροθιές μου στο στέρνο του.

"ΣΕ ΜΙΣΩ ...ΣΕ ΜΙΣΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ .ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ  ΜΟΥΥΥ......ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ"φώναζα ανεξέλεγκτα.  Τον χτυπούσα μανιωδώς και εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να με αφήνει να ξεσπάω πάνω του . Το  βλέμμα του γαλήνιο όμως ακόμα και αυτό δεν ήταν αρκετό για να με συνεφέρει . Συνέχισα να φωνάζω μέχρι που κάποια στιγμή ένιωσα να πέφτω σε ένα μαύρο πέπλο .

Με  τύλιξε με τις μεταξένιες του άκρες και με οδήγησε σε έναν ύπνο βαθύ . Ήξερα  ότι η συμπεριφορά μου δεν ήταν σωστή και θα το διαπίστωνα πολύ σύντομα όταν θα είχα ξανά τις αισθήσεις μου χωρίς όμως να ξέρω ότι πια θα είναι αργά .

Καλησπέρα αστεράκια μου!!
Πως είστε;
Λοιπόν... Είδαμε το δώρο του Νικόλα προς την Ιφιγένεια.
Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Είσαστε έτοιμοι για δράση και... Τρέλα;
Αναμένετε...
Σύντομα κοντά σας ξανά!!!