Ιφιγένεια

Η επόμενη μέρα έφτασε με εμένα να κάθομαι  στην κουζίνα της έπαυλης και να πίνω τον καφέ μου.

Το χθεσινό δείπνο  περνούσε σαν ταινία ξανά και ξανά στο μυαλό μου. Δεν μπορούσα να συνειδητοποίησω την νέα απειλή που είχε εισβάλλει στην ζωή μας.
Όχι δεν την φοβόμουν.
Μπορούσα να τη αντιμετωπίσω αλλά δεν ήξερα αν θα κατάφερνε να ρίξει στα δίχτυα της τον Στέφανο.

Τις σκέψεις μου διέκοψαν βήματα. Δεν γύρισα να κοιτάξω αφού ήξερα ήδη ποιός ήταν. Ένιωσα ένα απαλό φιλί στον σβέρκο μου και έκλεισα τα μάτια μου από την αίσθηση που μου δημιούργησε. Κάθισε απέναντι και πήρε την κούπα του.

"Καλημέρα μωρό μου" μου είπε και του χαμογέλασα. Πίναμε τον καφέ μας ανίκητοι όσο εγώ έβραζα από μέσα μου γιατί ήθελα να του φωνάξω τόσα πολλά αλλά αρκέστηκα στην σιωπή. Δυστυχώς όμως δεν είχε την ίδια άποψη με αποτέλεσμα να με εκνευρίσει ακόμη περισσότερο.

"Δεν μου είπες χθες πως σου φάνηκε η Βανέσα;" με ρώτησε κι εγώ κρατιόμουν να μην εκραγώ.

"Εντάξει καλή, βέβαια δεν πρέπει να με συμπάθησε τόσο" είπα ουδέτερα για να μην αποκαλύψω τα νεύρα μου. Εκείνος με κοίταξε απορημένος.

"Όχι μωρό μου ιδέα σου θα ήταν. Εγώ πιστεύω σε λάτρεψε "είπε κι εγώ ασυναίσθητα  γέλασα ειρωνικά με αποτέλεσμα να με δει και να θυμώσει.

"Μπορείς να μου πεις γιατί γελάς ειρωνικά;" είπε ενώ είχε άρχισε να θυμώνει. Εγώ πήρα τον καφέ μου και κάθισα στον πάγκο.

" Ίσως γιατί μου έριξε τόσες προσβολές που εσύ δεν κατάλαβες καμία;" είπα ειρωνικά και ταυτόχρονα θυμωμένη. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και τώρα είμαι έτοιμη να δεχτώ τις συνέπειες.

"Ιφιγένεια δεν μου αρέσει ο τρόπος για τον οποίο μιλάς για την Βανέσα. Εκείνη σε συμπάθησε τόσο κι εσύ από την πρώτη γνωριμία  ξεκίνησες να την φημολογείς;" είπε θυμωμένος ενώ σηκώθηκε από την καρέκλα και με κάρφωσε στα μάτια.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφάσισα να δράσω πιο διπλωματικά.

" Στέφανε αυτή είναι η εντύπωση που μου έδωσε. Δεν είχα καμία κακή πρόθεση απλά σου λέω αυτό που είδα. Αν θέλεις παρατήρησε το και θα δεις ότι έχω δίκιο, αν όχι ζήσε με τις αυταπάτες" του είπα ειρωνικά και κοίταξα τον πάτο της κούπας μου. Εκείνος εκνευρίστηκε υπερβολικά και με γρήγορα βήματα με πλησίασε. Μπήκε ανάμεσα από τα πόδια μου και με έπιασε σφιχτά από την μέση. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής και με κοιτούσε βαθιά στα μάτια με τα δικά του να έχουν σκουρίνει από τον θυμό του.

"Δεν μου αρέσει ο τρόπος σου και ελπίζω να μην το συνεχίσεις. Ωστόσο τώρα πρεπει να σε τιμωρήσω για τον τρόπο που μου μίλησες. Δεν νομίζεις; " μου είπε άγρια ψιθυριστά και δάγκωσε τον λοβο του αυτιού μου κάνοντας με να αναστενάξω. Αμέσως το μυαλό μου έσβησε από τον θυμό που με είχε κατακλύσει. Αγκάλιασα την πλάτη του όσο εκείνος άρχισε να αφήνει φιλιά στον λαιμό. Με δάγκωνε και με φίλουσε με πάθος. Έφτασε στο ύψος του προσώπου μου και μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί. Τα χείλη μας κοινούνταν άγρια προσπαθώντας να επιβληθεί ο ένας στον άλλον. Τα χέρια του έκαναν διαδρομές σε όλο το σώμα μου. Κάποια στιγμή σταμάτησε στο ύψος των μοιρών  μου. Τον σταμάτησα και του είπα

"Είναι το παιδί επάνω" είπα λαχανιασμένα και εκείνος με κοίταξε με ένα φλεγόμενο βλέμμα.

"Δεν είναι. Την πήγε η Αθηνά στις κούνιες και μετά θα την πάει στον Δημήτρη." είπε και μου χαμογέλασε πονηρά. Όταν του ανταπέδωσα το χαμόγελο με άρπαξε στην αγκαλιά του και ξεκίνησε να ανεβαίνει τις σκάλες για το υπνοδωμάτιο όσο εγώ γελούσα.
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και ξάπλωσε πάνω μου. Με κοιτούσε βαθιά στα μάτια και μου χάιδευε το μάγουλο μου.

"Είσαι πανέμορφη.. Ή δική μου πανέμορφη" είπε και τότε του χαμογέλασα ευτυχισμένα . Τα χέρια του άρχισαν πάλι να κινούνται κατά μήκος του σώματος μου δείχνοντας μου την διαδρομή για το μονοπάτι του έρωτα. Και για ώρες με οδηγούσε σε εξωτικούς προορισμούς και με κατακτούσε με όλο το πάθος και την αγάπη που έχει εκείνος για μένα μέχρι που στο τέλος κοιμηθήκαμε αγκαλιά για ακόμα μια φορά.

Μετά από περίπου δύο ώρες ξύπνησα στην αγκαλιά του. Αθόρυβα σηκώθηκα και έκανα ένα μπάνιο. Είχα σκοπό να περάσω από το σπίτι μου και να πάρω κάποια πράγματα που χρειαζόμουν. Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι όπου βρήκα την μικρή να παίζει. Την αγκάλιασα και ξεκίνησα να παίζω μαζί της. Κάποια στιγμή άκουσα το κουδούνι. Σηκώθηκα γρήγορα για να μην ξυπνήσει ο Στέφανος. Άνοιξα την πόρτα με ένα χαμόγελο το οποίο όμως έφυγε όταν είδα το άτομο στην πόρτα.

"Καλημέρα" της είπα και την είδα να κάνει μια έκφραση αηδίας.

"Πάλι εδώ εσύ;" είπε και αφού μου έδωσε τα πράγματα που κρατούσε με προσπέρασε. Εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου σε μια προσπαθεία να αποβάλλω την οργή μου και την ακολούθησα στο σαλόνι.

"Γεια σου χρυσό μου ο μπαμπάς;" είπε η Βανέσα στην Μελίνα ενώ την κοιτούσε αδιάφορα. Η Μελίνα χωρίς να την κοιτάξει συνέχισε να παίζει με τις κούκλες της.

"Πάνω κοιμάται και καλύτερα να μην κάνεις φασαρία γιατί είναι κουρασμένος" είπα και της χάρισα ένα πονηρό χαμόγελο με αποτέλεσμα για ακόμα μια φορά να την σοκάρω.

"Χμμ δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό από εσένα. Κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα" είπε κοιτώντας με υποτιμητικά και εκεί ήταν που δεν άντεξα. Σηκώθηκα όρθια και της είπα με εξοργισμένη φωνή

"Άκου να σου πω. Με ξέρεις μόνο λίγες ώρες και με έχεις προσβάλλει άπειρες φορές. Δεν σου έχω δώσει αυτό το δικαίωμα γι'αυτό καλά θα κάνεις να φερθείς σαν σωστή κυρία- όσο γίνεται βέβαια - και να μην με προκαλείς. Δεν σου ζήτησα να με συμπαθήσεις απλά να με ανεχτείς όπως κάνω κι εγώ "είπα και τότε άκουσα βήματα από τις σκάλες . Έτσι απομακρύνθηκα και πήγα στην κουζίνα αφήνοντας την παγωμένη στο σαλόνι. Άκουσα την φωνή του Στεφάνου ναβτην καλεί και μετά εκείνη

" Γλυκέ μου μου έλειψες και είπα να έρθω για καφέ πειράζει; "είπε και στο τέλος γέλασε με νάζι αποκρύπτοντας το φίδι που είναι πραγματικά. Εκείνος χαμογέλασε

"Μα φυσικά ρε μικρό. Ιφιγένεια;" φώναξε και αφού πήρα μια ανάσα έκανα την εμφάνιση μου. Πήγα δίπλα του και τον αγκάλιασα . Αυτός μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο ενώ πήγε να με φιλήσει στο στόμα.

"Στέφανε είναι η Μελίνα μπροστά" είπα ψιθυριστά όμως για κακή μου τύχη ακούστηκα και στους γύρω. Η Βανέσα μας κοίταξε και είπε στον Στέφανο.

"Στέφανε για πρώτη φορά νομίζω έχει δίκιο η Ιφιγένεια. Δεν νομίζω ότι δίνεις καλή εντύπωση στην Μελίνα βάζοντας  μέσα στο σπίτι οποιαδήποτε γυναίκα." στην αρχή ξαφνιάστηκα που με υπερασπίστηκε όμως γρήγορα άρχισα να βράζω από οργή. Πήγα ξανά να σηκωθώ και να αρχίσω να φωνάζω όμως με διέκοψε η φωνή της Μελίνας που για ακόμα μια φορά μας άφησε άφωνους.

" Μαμά πείνασα "είπε ενώ ήρθε στην αγκαλιά μου.Εγώ πάγωσα στην θέση μου όπως και οι υπόλοιποι ενώ δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου. Τον λόγο φυσικά πήρε η Βανέσα.

"Μελίνα μου γιατί την λες μαμά αφού δεν είναι η μαμά σου;" την ρώτησε προσπαθώντας να δείξει γλυκιά όμως απέτυχε. Εγώ κράτησα την Μελίνα στην αγκαλιά μου.

"Γιατί η Ιφιγένεια με αγαπάει πολύ όπως κι εγώ την αγαπάω. Είναι συνέχεια μαζί μου και μου φέρεται σαν να είναι η κανονική μου μαμά. Επίσης αγαπάει και τον μπαμπά. Άρα αν το θέλει κι εκείνη είναι η μαμά μου. Θέλεις;" είπε ενώ στην τελευταία της πρόταση γύρισε και με κοίταξε με τα γλυκά της ματάκια όσο την είχα ακόμα στην αγκαλιά μου. Καινούργια  δάκρυα άρχισαν να ξεφεύγουν από τα μάτια μου και το κοριτσάκι μου τα σκούπισε με τα μικρά του χεράκια. Εγώ κούνησα το κεφάλι μου και την έκλεισα στην αγκαλιά μου ενώ γελούσα και ταυτόχρονα έκλαιγα.

"Ναι γλυκιά μου θα γίνω η μαμά σου" είπα και τότε αισθάνθηκα ένα χέρι τον ώμο μου. Γύρισα και είδα τον Στέφανο να με έχει πάρει αγκαλιά ενώ μας κοιτούσε συγκινημένος . Μας χάρισε την κάθε μία από ένα φιλί στο μέτωπο και απευθύνθηκε στην Βανεσα.

"Όπως βλέπεις μικρή εγώ έχω κάνει την οικογένεια μου" είπε ενώ μας χαμογέλασε γλυκά αγνοώντας το δολοφονικό βλέμμα της Βανέσα προς εμένα μα δεν ίσχυε το ίδιο και για την  Μελίνα. Όχι μόνο είδε το βλέμμα της αλλά φοβήθηκε κιόλας σε σημείο να κουρνιάσει περισσότερο στην αγκαλιά μου κι εγώ θέλοντας να της προσφέρω την ασφάλεια  που χρειάζεται την έσφιξα περισσότερο πάνω μου.

"Δεν πρόκειται να αφήσω κανένα να σε πειράξει" της ψιθύρισα γλυκά στο αυτί ενώ της χάρισα ένα φιλί. Εκείνη μου χαμογέλασε και γύρισε το βλέμμα της στον Στέφανο που μας κοιτούσε χαμογελαστός.

Την άφησα διπλα μου και σηκώθηκα. Ο Στέφανος με κοίταξε περίεργα διότι ήταν Κυριακή και κανένας από τους δύο μας δεν δούλευε.

"Λοιπόν εγώ θα πάω λίγο από το σπίτι μου να πάρω κάποια πράγματα που χρειάζομαι και θα επιστρέψω να φάμε. Φαντάζομαι θα καθίσεις Βανέσα να μας κάνεις παρέα έτσι;" είπα στο τέλος ελαφρώς ειρωνικά και προκλητικά και εκείνη με έκαψε με το βλέμμα της.

"Φυσικά γλυκιά μου. Εδώ θα με βρεις όταν γυρίσεις "είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και αφού το ανταπέδωσα ετοιμάστηκα να φύγω. Πριν βγω από την πόρτα άκουσα την Μελίνα να με φωνάζει.

"Μαμά να έρθω κι εγώ;" μόλις το είπε αυτό ένιωσα να θλίβομαι. Για έναν ανεξήγητο λόγο δεν ήθελα να έρθει, σαν να ήθελα να την σώσω από κάτι κακό. Έσκυψα και έφτασα στο ύψος της.

"Αγάπη μου σε παρακαλώ πολύ όχι σήμερα. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα αργήσω. Απλά μην έρθεις σήμερα μαζί μου. Θα πάμε αύριο βόλτα εντάξει ;" της είπα γλυκά κι εκείνη συμφώνησε με ένα νεύμα του κεφαλιού της όσο παρατηρούσα τον Στέφανο να με κοιτάει ερωτηματικά. Έδωσα ένα φιλί στην Μελίνα και κατευθύνθηκε  προς την εξώπορτα με τον Στέφανο να με ακολουθεί βγήκαμε έξω μαζί. Έκλεισε ελαφρά την πόρτα πίσω του και γύρισε σε εμένα.

"αγάπη μου τι έγινε;" με ρώτησε και εγώ δεν του απάντησα αλλά κατευθείαν κλείστηκαν στην αγκαλιά του που τόσο είχα ανάγκη . Εκείνος με έσφιξε πάνω του και περίμενε να του μιλήσω.

"Δεν είναι κάτι απλά έχω ένα άσχημο προαίσθημα. Αυτό είναι όλο" είπα όσο πιο ήρεμη μπορούσα αφού έβλεπα ότι η νευρικότητα άρχισε να με διακατέχει. Εκείνος γέλασε ελαφρά

"Βρε μωρό μου μην αγχώνεσαι τίποτα δεν θα γίνει. Αντε πήγαινε τώρα και σε περιμένουμε." μου είπε και αφού μου χάρισε ένα φιλί ετοιμάστηκε να μπει μέσα. Τελευταία στιγμή του τράβηξα το μπράτσο και του είπα

"Είμαι ερωτευμένη μαζί σου "εκείνος μου χαμογέλασε και μου απάντησε με γλυκιά φωνή.

"Κι εγώ "και χάθηκε πίσω από την πόρτα του σπιτιού. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να αντιμετωπίσω ότι θα ερχόταν.

Γειά σας αστεράκια μου!!
Χρόνια πολλά!!
Χριστός Ανέστη!! Εύχομαι να περάσατε και να συνεχίσετε να περνάτε υπέροχες στιγμές!!
Είδαμε για ακόμα μια φορά την αγαπημένη σας Βανέσα!!
Το ξέρω ότι την λατρεύετε όλοι και θα την λατρέψετε ακόμη περισσότερο.
Το ζευγαράκι μας ακάθεκτο όμως. Περνάει τις καλύτερες μέρες.
Και η Μελίνα έβαλε στην θέση της την Βανέσα με αποτέλεσμα η Ιφιγένεια να συγκινηθεί.
Περιμεμω τα σχόλια σας!!
Αντίο!!