Ιφιγένεια

Η μέρα μου πέρασε ευχάριστα με την Νεφελη. Εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων ένιωθα χάλια με τον εαυτό μου, με τους γύρω μου... Με όλους....
Ευτυχώς η Νεφέλη  αν και προσπάθησε πολύ, κατάφερε να μου αλλάξει την διάθεση.

Τώρα καθόμασταν στην αυλή της συζητώντας για διάφορα θέματα μέχρι που άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Περίεργη το σήκωσα .

"Παρακαλώ;" είπα και μόλις άκουσα την φωνή από το ακουστικό χαμογέλασα ανακουφισμένη.

"Κυρία Ιφιγένεια η Αθηνά είμαι. Πήρα να σας ενημερώσω ότι θα πάω την μικρή στον κύριο Δημήτρη για να παίξουν. Μου τηλεφώνησε πριν λίγα λεπτά" μου είπε και τότε κοίταξα την Νεφέλη χαμογελώντας της καθησυχαστικά.

"Εντάξει Αθηνά μου αλλά γιατί δεν πήρες τον Στέφανο; "ρώτησα περίεργη πλέον να ακούσω την απάντηση της.

" Τον  κάλεσα πολλές φορές αλλά δεν απάντησε. "είπε και εκείνη την ώρα κοίταξα την Νεφέλη και αμέσως κατάλαβε από το βλέμμα μου ότι η καταστροφή πλησίαζε.

"Εντάξει γλυκιά μου. Ευχαριστώ "είπα και το έκλεισα.

"Τι έγινε; Ποιός ήταν;" ρώτησε η Νεφέλη περίεργη ενώ ήπιε  λίγο  από τον καφέ της.

" Η Αθηνά ήταν. Με ενημέρωσε ότι θα πάει την Μελίνα στον δικό σου να παίξουν" είπα αδιάφορα και την είδα να σηκώνεται απότομα παρεξηγημένη.

"Δεν είναι δικός μου ο Δημήτρης "είπε  θιγμένη και εγώ την κοίταξα με ένα πονηρό χαμόγελο και σήκωσα το ένα μου φρύδι.

"Μα εγώ δεν είπα κάτι για τον Δημήτρη. "εκείνη μόλις συνειδητοποιήσε την παγίδα μου χαμήλωσε το κεφάλι ντροπιασμένη.

"Εεεε κατάλαβα ότι είπες για τον
Δ-Δημήτρη γιατιιι είναι μόνος της. Το υπέθεσα δηλαδή" είπε αμήχανα και κάθισε ξανά στην καρέκλα της αρπάζοντας τον καφέ της.

"Χμμμμ... Ξέρειςςς μπορείς να παραδεχτείς ότι θέλεις τον Δημήτρη.. Δεν θα σε παρεξήγησω" είπα χαλαρά και εκείνη πνίγηκε με τον καφέ της.

"Γκχμ γκχμ δεν θ-θέλω τον Δ-Δημήτρη "είπε τραυλίζοντας ενώ κοκκίνησε. Εγώ την κοίταξα με ένα βλέμμα που φανέρωνε την δυσπιστία μου.

" Ωωωω καλά. Ίσως, λέω ίσως να.. μου αρέσει λίγο "είπε σχεδόν ψιθυριστά και αμέσως πετάχτηκα από την θέση μου.

"ΤΟ ΞΕΡΆ" φώναξα χτυπώντας παλαμάκια και εκείνη κοκκίνησε  ακόμη περισσότερο.

"Ρε Ιφιγένειαααα" είπε παραπονιάρικα και εγώ χαμογέλασα πλατιά.

"Τι;;  Αφού τον θες εσύ, σε θέλει και αυτός γιατί δεν τα φτιάχνετε επιτέλους;" είπα και εκείνη με κοίταξε σαστισμένη.

"Που το ξέρεις ότι με θέλει;" είπε χαμηλώνοντας το βλέμμα της και εγώ την κοίταξα τρυφερά.

"Αγάπη  μου είμαι  σίγουρη ότι είναι τρελός για εσένα. Φαίνεται άλλωστε. Λοιπόν.... Εγώ φεύγω. Πρέπει να αντιμετωπίσω την καταιγίδα που έρχεται... Το νιώθω" είπα μονότονα και αφού την αγκάλιασα άρχισα να απομακρύνομαι.

"Ότι  και να γίνει να είσαι δυνατή" μου είπε συμπονετικά και αφού της χάρισα ένα χαμόγελο απομακρύνθηκα από το σπίτι της. Μπήκα στο αυτοκίνητο και οδήγησα προς την έπαυλη.

Έφτασα και πλησίασα την πόρτα. Έβαλα το κλειδί  στην κλειδαριά χωρίς όμως να ανοίξω. Σταμάτησα απότομα γιατί ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα.

Έψαξα με το βλέμμα μου τους χώρους για να βρω τον Στέφανο  όμως δεν ήταν πουθενά. Ησυχία επικρατούσε στο σπίτι. Φώναξα το όνομα του χωρίς να λάβω κάποια απάντηση. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου και γι'αυτό κατευθύνθηκα προς το υπνοδωμάτιο.

"Αγάπη μου κοιμασ-ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΏ;" φώναξα με την εικόνα που αντίκρυσα. Δάκρυα ένιωσα να βγαίνουν από τα μάτια μου. Ένιωθα την καρδιά μου να σπάει σε χιλιάδες κομμάτια, να γίνεται θρύψαλα στην θέα του Στέφανου με την Βανέσα γυμνούς αγκαλιά .

Η Βανέσα ήταν ξυπνητή και με κοιτούσε με ένα μοχθηρό χαμόγελο.

"ΕΊΠΑ ΚΆΤΙ.. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΏ;ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΌ ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΜΙΑ ΑΠΆΝΤΗΣΗ" είπα έχοντας πια χάσει την ψυχραιμία μου. Από τις φωνές μου φάνηκε να ξύπνησε ο Στέφανος. Στην αρχή με κοίταξε χαμογελώντας όμως μόλις είδε την κατάσταση μου γύρισε το βλέμμα του στην γυναίκα που είχε στην αγκαλιά του. Νομίζω ότι μου φάνηκε μπερδεμένος και σοκαρισμένος όμως δεν μου ήταν δυνατόν να πιστέψω κάτι τέτοιο την δεδομένη στιγμή.

"Ι-φιγένεια δ-δεν είναι αυτό που νομίζεις" είπε ο Στέφανος χάνοντας τα λόγια του. Προσπαθούσε να με πείσει όμως δεν ήμουν διατεθημένη να ακούσω τίποτα. Άλλωστε.. Οι εικόνες είναι καλύτερες από τα λόγια.

"Δεν έχω να ακούσω κάτι Στέφανε. Μου φτάνει αυτό που βλέπω. Απλά έχω μια απορία... Αν την ήθελες τόσο πολύ γιατί δεν μου ζητούσες να χωρίσουμε;" είπα εντελώς ψυχρά ακόμα κι αν μέσα μου ένιωθα να πεθαίνω.

"Αγάπη μου άσε με να σου εξηγήσω." είπε αναστατωμένος και προσπάθησε να με αγγίξει όμως απομακρύνθηκα με ένα αηδιασμένο βλέμμα.

" Αγάπη μου τι να της εξηγήσεις; αφού θέλαμε να το κάνουμε απλά μας εμπόδιζε  η κοπέλα από εκεί. Πάντα εμπόδιο ήταν άλλωστε "είπε η Βανέσα ναζιάρικα ενώ του χάιδευε με τα νύχια το μπράτσο του.

" Βανέσα σταματά "είπε ο Στέφανος ταραγμένος.

Την κοίταξα αηδιασμένη με ένα μίσος χαραγμένο στο βλέμμα μου.

"Εσύ θα ήταν καλύτερα να το βουλώσεις... Ξέρεις ποιά είναι η ειρωνεία; Όταν με γνώρισες, εμένα έλεγες ότι είμαι εύκολη αλλά εσύ αποδείχτηκες εύκολη ...Λυπάμαι που ντροπιάζεις το γυναικείο φύλο" είπα τονίζοντας κάθε μου λέξη τις οποίες και εννοούσα μια προς μια. Με κοίταξε εξοργισμένη και αμέσως σηκώθηκε πάνω έτοιμη για επίθεση.

"Πως τολμάς; Νομίζεις ότι ΕΣΥ ένα ανόητο κοριτσάκι θα μπορέσεις να προσβάλεις ΕΜΈΝΑ; Είσαι πολύ γελασμένη κοπέλα μου. Εγω είμαι μια κυρία. Δεν φταίω εγώ που δεν μπόρεσες να κρατήσεις κοντά σου τον Στέφανο. Το ίδιο είχες κάνει και με την Αριάδνη θυμάσαι... Απέτυχες" είπε με μίσος χαραγμένο στο βλέμμα της όμως τίποτα δεν με τρόμαζε πια. Όλα είχαν τελειώσει για εμένα. Το γεγονός όμως ότι πρόσθεσε στα τιποτένια λόγια της την κόρη μου θα το πλήρωνε και μάλιστα ακριβά....

"Ναι το βλέπω από αυτά που φοράς. Κυρία δεν σε κάνουν τα λεφτά και η φήμη αλλά ο χαρακτήρας σου. Εσύ μπορείς να έχεις τα λεφτά του μπαμπάκα από μικρή αλλά δεν έχεις κάτι που κάθε άνθρωπος είναι απαραίτητο να έχει.. Αξιοπρέπεια.
" είπα με ψυχρή φωνή και την πλησίασα. Με κοιτούσε σοκαρισμένη. Δεν περίμενε ότι θα της μιλούσα ποτέ έτσι.

"Αυτό γιατί από την στιγμή που με γνώρισες βάλθηκες να με καταστρέψεις. Δεν φτάνει που έκανες ότι έκανες πιάνεις και στο στόμα σου την κόρη μου. Αυτό όμως δεν  πρόκειται να το επιτρέψω. Είναι άδικο να φεύγουν τέτοιοι άγγελοι και να μένουν τέτοια σκουπίδια ζωντανά. Το γεγονός ότι ο Στέφανος σου αποκάλυψε το παρελθόν μου δεν σημαίνει ότι μπορείς να μιλάς έτσι. Μην σε ξανακούσω να αναφέρεις την κόρη μου γιατί θα έχεις άσχημο τέλος. "είπα και την χαστούκισα με δύναμη με αποτέλεσμα το κεφάλι της να γυρίσει. Πλησίασα την πόρτα όμως πριν φύγω γύρισα προς το μέρος της που με κοιτούσε σοκαρισμένη.

" Και κάτι ακόμα. Δεν σε χαστούκισα γιατί μου πήρες τον Στέφανο - γιατί φυσικά σε αυτό δεν φταις μόνο εσύ- αλλά γιατί έχεις τόσο λίγη αξιοπρέπεια που απο την πρώτη στιγμή που με γνώρισες, μου φέρθηκες ελεεινά και βάλθηκες να με καταστρέψεις. Όσο για εσένα Στέφανε δεν έχω να πω πολλά... Μόνο μία λέξη ... Τελειώσαμε "είπα με σκληρή φωνή κοιτώντας στο τέλος τον Στέφανο που με παρατηρούσε όλη αυτή την ώρα σαστισμενος  και γυρνώντας την πλάτη μου απομακρύνθηκα από το σπίτι και από μια ζωή που διαλύθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα αγνοώντας επιδεικτικά τον Στέφανο που με κυνηγούσε και μου φώναζε να σταματήσω.

Έτρεχα γρήγορα δίνοντας ώθηση στο σώμα μου να απομακρυνθεί από την πηγή του κακού δίνοντας  παράλληλα  μια υπόσχεση στο εαυτό μου... Να μην επιτρέψω σε  κανέναν άλλον να με καταστρέψει..

Δυστυχώς όμως πολλές φορές το κακό είναι στο επόμενο σου βήμα και μπορεί μέσα σε δευτερόλεπτα  να σε καταστρέψει όπως έκανε και σε εμένα αυτή την στιγμή το αυτοκίνητο που κατευθυνόταν προς το μέρος μου και συνέθλιψε το σώμα μου με αποτέλεσμα να χάσω τις αισθήσεις μου και να πάρω το δρόμο για τον νέο εφιάλτη που έχει κατακτήσει την ζωή μου....
Τις σωματικές πληγές...
Η αντίστροφη μετρηση είχε ξεκινήσει με την κλεψύδρα να μέτρα τις κινήσεις σε μια αναμέτρηση του καλού και του κακού.

Ποιό όμως νικάει τελικά;

Ή μήπως δεν υπάρχει νίκη πάρα μόνο απώλειες που θα σημαδέψουν ανεξίτηλα  τις ζωές όλων των ηρώων;

Δεν ήξερα την απάντηση αλλά θα την ανακάλυπτα σύντομα...

Καλησπέρα!!!
Δεν έχω να πάω πολλά..
Μπορείτε να βρίσετε ελεύθερα την Βανέσα...
Ποιός ήταν μέσα στο αυτοκίνητο που την χτύπησε;
Περιμενω τα σχόλια σας και αστεράκια!!
Το επόμενο σύντομα..
Η αγωνία κορυφώνεται..
Μείνετε συντονισμένοι!!!