Στέφανος

Την επόμενη μέρα ξύπνησα νωρίς και χάζευα την Ιφιγένεια ενώ κοιμόταν. Ήταν τόσο ήρεμη και γλυκιά. Σκεφτόμουν όλα όσα μου είχε πει την προηγούμενη μέρα. Μου φαίνεται αδιανόητο κάποιος να κάνει κάτι τόσο απάνθρωπο και μάλιστα χωρίς να το έχει μετανιώσει.

Από την άλλη σκεφτόμουν την δύναμη που έχει μέσα της. Είναι πολύ σπάνιο κάποιος να έχει περάσει τόσο δύσκολα στη ζωή του και παρ'όλα αυτά να συνεχίζει να ζει και να προσπαθεί για το καλύτερο.

Είμαι τόσο σίγουρος για την απόφαση μου. Δεν πρόκειται να την αφήσω ποτέ μόνη της. Όσο κι αν μας απειλεί αυτό το κάθαρμα θα τον αντιμετωπίσουμε μαζί. Έχω αποφασίσει να είμαι σύμμαχος της και συνοδοιπόρος της σε όλες τις δυσκολίες που πιθανώς έρθουν. Γιατί είμαι ερωτευμένος με αυτό το πλάσμα και δεν το αλλάζω με τίποτα στον κόσμο.

Στην σκέψη μου αυτή χαμογέλασα και της χάιδεψα απαλά τα μαλλιά. Εκείνη αναδεύτηκε λίγο όμως δεν ξύπνησε.

Σηκώθηκα και αφού ετοιμάστηκα άφησα ένα σημείωμα στην Ιφιγένεια και έφυγα για την εταιρία. Έπρεπε να δράσω πριν τα πράγματα ξεφύγουν.

Πριν φτάσω πήρα τηλέφωνο τον Δημήτρη να έρθει επειγόντως. Μόλις μπήκαμε στην εταιρία με βρήκε η γραμματέας μου.

"Καλημέρα κύριε Παπαδόπουλε, κύριε Δημήτρη. Στο γραφείο σας έχω στην ατζέντα σας σημειωμένα τα σημερινά ραντεβού σας" μου είπε αλλά εγώ την διέκοψα

"Ακύρωσε όλα τα ραντεβού σε παρακαλώ . Πρέπει να φύγω νωρίτερα σήμερα" είπα και χωρίς να περιμένω απάντηση μπήκα στο γραφείο μου. Ο Δημήτρης αφού φλέρταρε λίγο την γραμματέα μου με ακολούθησε.

"Καλά ρε εσύ δεν είσαι κολλημένος με την Νεφέλη;" του είπα γιατί αυτό νόμιζα

" Είμαι φίλε μου αλλά μέχρι να την κατακτήσω μην ξεχνάμε και τον παλιό μου εαυτό που άνηκα σε όλες τις γυναίκες" είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και τότε αποφάσισα να τον προσγείωσω λίγο.

"Ναι καλά περίμενε να μάθει η Νεφέλη πόσο γυναικάς είσαι και θα σου φέρει το τασάκι στο κεφάλι "του είπα αφού έπαιζε τόση ώρα με το τασάκι πάνω στο γραφείο μου. Μόλις άκουσε τα λόγια μου σοβάρεψε  απότομα

"Στέφανε αυτό δεν πρέπει να το μάθει. Μπορεί να είχα ένα παρελθόν αλλά αυτό δεν πρέπει να την επηρεάσει στην απόφαση της. Γι'αυτό θέλω απόλυτη εχεμύθεια"μου είπε απολύτως σοβαρά και τότε κατάλαβα ότι έχει μπλέξει άσχημα με την Νεφέλη.

Χαμογέλασα και τον χτύπησα ελαφρά στον ώμο.

" Χαίρομαι φίλε μου. Χαίρομαι που επιτέλους σοβαρεύεσαι και δεν είμαι μόνος στο κλαμπ των ερωτευμένων. "του είπα και παραλίγο να πνίγει με τον καφέ που έπινε . Με κοίταξε λες και ήμουν τρελός.

"Στο ποιό;" είπε και τότε τον κοίταξα χαμογελώντας περισσότερο.

"Πάλι τα ίδια; Δημήτρη παρ'το απόφαση είσαι ερωτευμένος και άσε επιτέλους το καημένο το τασάκι  "είπα αφού από το άγχος του έπαιζε με το τασάκι. Ξερόβηξε καθώς το άφηνε στο γραφείο και επειδή άρχισε να τον πιάνει πανικός προσπάθησε να αλλάξει συζήτηση.

"Λοιπόν για πες τι με ήθελες;" είπε και μόλις μου θύμησε τον λόγο της επίσκεψης του σοβάρεψα. Απομακρύνθηκα από το γραφείο και πλησίασα το παράθυρο έχοντας γυρισμένη πλάτη στον Δημήτρη.

"Θέλω να κανονίσεις με μια εταιρεία  ασφάλειας να βάλουν άτομα έξω από το σπίτι μου και έξω από το σπίτι της Ιφιγένειας" του είπα και τότε χωρίς να γυρίσω μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν μπερδεμένος.

"Μα.. Πως; γιατί;" είπε και τότε άρχισα να του εξιστορώ όλα όσα μου είχε  αφηγηθεί την προηγούμενη μέρα η Ιφιγένεια.

Μόλις τελείωσα τα λόγια μου σιγή επικράτησε. Ο Δημήτρης προσπαθούσε  να επεξεργαστεί όλα όσα του είπα και εγώ ακόμη μια φορά χαμένος στις σκέψεις μου.

" πωωωω.. Τι έχει περάσει αυτή η κοπέλα; πραγματικά είναι... Πολύ δυνατή" είπε έχοντας μείνει άναυδος. Στράφηκα προς το μέρος του.

"Νομίζω τώρα κατάλαβες τον λόγο που σου ζήτησα κάτι τέτοιο" είπα με σκληρή φωνή.

"Ναι.. Και θα το κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ "είπε και σηκώθηκε να φύγει. Πριν περάσει την πόρτα γύρισε προς το μέρος μου.

"Ααα σήμερα έρχεται η Βανέσα και θα ήθελε πολύ να σε δει. "μου είπε και αμέσως ένα μειδίασμα εμφανίστηκε στα χείλη μου χαρούμενος για την άφιξη αυτή.

"Αααα αλήθεια πολύ ωραία. Αν δεν είναι κουρασμένη φερ'την σπίτι να γνωρίσει και την Ιφιγένεια. Είμαι σίγουρος ότι θα την λατρέψει. "ο Δημήτρης στο άκουσμα της πρότασης μου κάτι ψιθύρισε που δεν  μπόρεσα να ακούσω. Δεν φαινόταν πολύ ευχαριστημένος αλλά... Μάλλον ήταν ιδέα μου.

" Εντάξει. Θα έρθουμε στις 9"είπε και έφυγε από το γραφείο αφήνωντας με μόνο να σκέφτομαι την Ιφιγένεια.

Αυτή η γυναίκα με έχει αλλάξει. Από σκληρό και σκυθρωπό με έχει κάνει χαρούμενο. Σε καμία περίπτωση δεν ήμουν τόσο ανυπόμονος για μια σχέση. Πάντα είχα τις γυναίκες απλά για ξεκάθαρη καλοπέραση χωρίς όμως να τις εκμεταλλεύομαι αφού συμφωνούσαν σε αυτό.

Και μέσα σε μια στιγμή όλα άλλαξαν. Χρειάστηκαν μόνο κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να πέσει ο καφές πάνω μου για να αντικρύσω αυτά τα υπέροχα μάτια.
Αυτά τα μάτια που από εκείνη την στιγμή είναι η πρώτη σκέψη στο μυαλό μου. Μπορεί τότε να της μίλησα απότομα αλλά δεν ήταν γιατί θύμωσα με την απροσεξία μας αλλά γιατί μόλις την κοίταξα στα μάτια  ένιωσα κάτι δυνατό και δεν ήμουν σε θέση να αποδεχτώ ότι ακόμη μια γυναίκα θα μπορούσε να με κάνει μόνο με ένα βλέμμα υποχείριο της.

Δυστυχώς τα γεγονότα με την πρώην γυναίκα μου, την Ναταλία, με είχαν κάνει πολύ σκληρό και είχα αποκτήσει μια πολύ άσχημη εντύπωση για τις γυναίκες. Αυτή την πτυχή του εαυτού μου όμως κατάφερε να την γκρεμίσει η Ιφιγένεια. Να γκρεμίσει τον τοίχο που έβαζα πάντα ανάμεσα μας. Μπορεί να την έχω πληγώσει πολλές φορές και ίσως να την ξαναπληγώσω. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι θα κάνω τα πάντα για να την κρατήσω κοντά μου.

Με αυτές τις σκέψεις έφυγα από το γραφείο με προορισμό το σπίτι.

Ιφιγένεια

Σήμερα η μέρα μου πέρασε γρήγορα. Μετά από κάποια ραντεβού στο γραφείο να 'μαι τώρα στο νοσοκομείο για να δω την πολυαγαπημενη μου Ιόλη.

Χτύπησα την πόρτα ελαφρά και όταν άκουσα το χαρακτηριστικό' περάστε ' άνοιξα αργά την πόρτα. Μπροστά μου αντίκρυσα έναν άγγελο. Έναν άγγελο που έπεσε στην γη και πληγώθηκε από την απληστία και την κακία  των ανθρώπων. Γιατί κάποιες φορές οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολλοί σκληροί με τους γύρω τους. Υπνωτίζονται από την απληστία, τον εγωκεντρισμό και την ματαιοδοξία τους με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε τέρατα... Τέρατα τα οποία μπορούν να σε καταστρέψουν στο δευτερόλεπτο. Καμία σχέση με τα τέρατα στα παραμυθια, γιατί εκείνα έχουν κάποιον για να τους σώσει από αυτή την άσχημη πτυχή του εαυτού τους , οι άνθρωποι όμως όχι.

Τα καστανόξανθα μαλλιά της ανέμιζαν από το ελαφρύ αεράκι που ξεπροβάλε από το παράθυρο. Γύρισε το κεφάλι της προς την κατεύθυνση μου και τα γαλανά της ματιά που ήταν σαν πάγος καρφώθηκαν στα δικά μου. Το σύνολο στολιζε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της που έκανε την εικόνα της ακόμη πιο γλυκιά. Της χαμογέλασα κι εγώ και έσπευσα να πάω κοντά της.

"Γλυκιά μου πως είσαι;" την ρώτησα με απαλή φωνή. Εκεινη με ξανακοίταξε στα μάτια.

"Χάρις σε εσένα πολύ καλύτερα" είπε και τότε της χαμογέλασα καταβάλλοντας μεγαλη προσπαθεία να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Την πλησίασα και της χάιδεψα τα μακρυά της μαλλιά.

" Γλυκιά μου εγώ δεν έκανα τίποτα. Εσύ είσαι αυτή που έχεις τόση δύναμη μέσα σου και συνεχίζεις να χαμογελάς "της είπα αυτό που πίστευα. Γιατί είναι αλήθεια. Είναι από τα λίγα άτομα που σε τόσο μικρή ηλικία έχει αντέξει τόσο πόνο και συνεχίζει να χαμογελάει.

Κάθισα σε μια καρέκλα κοντά της και της έπιασα ελαφρώς το χέρι. Εκείνη το δέχτηκε και μου το έσφιξε.

" Η Νεφέλη μου είπε ότι είσαι πολύ καλύτερα και αύριο θα μπορέσεις να βγεις από εδώ" είπα και αμέσως  είδα τα μάτια της να λάμπουν. Εγώ γέλασα ελαφρά και την κοίταξα ξανά.

"Τι έχεις σκοπό να κάνεις μικρή μόλις αναρρώσεις πλήρως;" την ρώτησα για να δω αν έχει σκεφτεί το μέλλον της.
Το σκέφτηκε λίγο αμφιταλλαντευόμενη αν θα μου απαντήσει.

"Θέλω να ταξιδέψω. Θέλω να πάω παντού και να επισκεφτώ όλες τις διάσημες γκαλερί με πίνακες ζωγραφικής.. Αλλά δεν γίνεται "μου είπε στην αρχή χαρούμενη με το πρόσωπο της να λάμπει και στην τελευταία της πρόταση ένα σύννεφο κάλυψε την λάμψη στα μάτια της.

"Γιατί δεν μπορείς γλυκιά μου; "την ρώτησα γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω τον ενδοιασμό της

"Οι γονείς μου δεν θα με αφήσουν γιατί είμαι ανήλικη. Και δεύτερον πρέπει να συγκεντρωθώ για να δώσω πανελλήνιες του χρόνου αφού τώρα έχασα την χρόνια" είπε ενώ συνέχιζε να είναι θλιμμένη. Τότε σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου μια ιδέα.

"Μμμ. Από ότι έχω καταλάβει σου αρέσει η ζωγραφική έτσι; "είπα και εκείνη κούνησε το κεφάλι της ως απάντηση.

"Πολύ. Από μικρή μου άρεσε πάρα πολύ να αποτυπώνω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου σε σχέδια και να τους δίνω ζωή με χρώματα τα οποία έχουν επιλεχθεί με το ίδιο κριτήριο. Για μένα η ζωγραφική δεν είναι απασχόληση αλλά έκφραση. Μέσω του πινέλου ή του μολυβιού μπορώ να εκφράσω όλα όσα δεν μπορώ να φωνάξω στους γύρω μου.. Ακόμα κι αν τότε δεν το καταλαβαίνουν.  Με  καταλαβαίνεις; "με ρώτησε καθώς τόση ώρα είχε χαθεί σε ένα δικό της κόσμο και ανέλυε τα συναισθήματα που της δημιουργεί η τέχνη. Έβλεπα ένα  άλλο άτομο  να εξελίσσεται μπροστά μου.

"Απόλυτα"είπα με ένα τεράστιο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο μου.

"Ποιά είναι η αγαπημένη σου χώρα που θα ήθελες πολύ να επισκεφθείς;" είπα ενώ στο μυαλό μου έφτιαχνα καλύτερα την ιδέα που μου είχε έρθει πριν.

"Μμμ η Ιταλία νομίζω. Πέρα από το γεγονός ότι είναι μια πανέμορφη χώρα, έχει μια μεγάλη ιστορία στην τέχνη αλλά και έχει πολλά στοιχεία τέχνης "είπε και τότε άστραψα ολόκληρη. Της χαμογέλασα πονηρά όσο αυτή με κοιτούσε μπερδεμένη

"Και γιατί δεν πας σε ένα πανεπιστήμιο καλών τεχνών στην Ιταλία; "είπα και μόλις το άκουσε χάρηκε πολύ όμως γρήγορα επέστρεψε στην θλιμμένη της όψη.

"Οι  γονείς μου δεν θα με αφήσουν γιατί είναι μακριά" είπε και τότε αποφάσισα να επέμβω.

"Θα τους μιλήσουμε μαζί "της είπα και τότε χάρηκε τόσο πολύ που άρχισε να με ευχαριστεί συνέχεια.

"Ευχαριστώ ευχαριστώ είσαι πάρα πολύ καλή Ιφιγένεια" είπε ενώ στο πρόσωπο της καθρευτιζόταν η ευτυχία.
Και τώρα ήμουν σίγουρη. Μπορεί να ήμουν υπεύθυνη κατά ένα μέρος για την πράξη της όμως μπόρεσα να την βοηθήσω να συνεχίσει την ζωή της με όρεξη και πολύ ευτυχία.

Γειά σας αστεράκια!!
Πως είστε;
Λοιπόν..
Ξεκίνησε τις ενέργειες του ο Στέφανος.
Ο Δημήτρης φοβάται μην χάσει την Νεφέλη από την φήμη του γυναικοκατακτητή.
Η Ιφιγένεια μίλησε με την γλυκύτατη Ιόλη καθ τελικά την βοήθησε να πραγματοποιήσει ένα όνειρο ζωής.
Η Βανέσα, αδερφή Δημήτρη για όσους δεν θυμάστε επιστρέφει στην Ελλάδα.
Τι έχετε να πείτε για όλα αυτά;
Τα λέμε στο επόμενο!