Ιφιγένεια

Καθόμουν στην βεράντα την όμορφης μονοκατοικίας και περίμενα με ανυπομονησία την άφιξη του Στεφάνου... Δεν ήξερα αν είχα πράξει σωστά που του τηλεφώνησα αλλά όλο το διάστημα που ήμουν μακριά του κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν πρεπει να αφήσουμε την Βανέσα να μας καταστρέψει.. Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο ώστε να προστατέψουμε μαζί το παιδί μας. Στην σκέψη αυτή ακούμπησα το χέρι μου στην φουσκωμένη σχετικά κοιλιά μου αφού ήμουν ήδη 5 μηνών...

Τις σκέψεις μου διέκοψε το κουδούνι και αμέσως έσυρα το καροτσάκι μέχρι την πόρτα.. Πήρα μια βαθιά ανάσα και την άνοιξα αποφασιστικά. Το χαμόγελο μου πλάτυνε όταν αντίκρυσα τον πανέμορφο έρωτα μου να στέκεται ακριβώς απέναντι μου με γουρλωμένα ματιά ενώ είχε καρφώσει το βλέμμα του στην κοιλιά μου...
Σε αυτή την εικόνα χαμογέλασα ξανά.

"Ι-Ιφιγένεια είσαι;;;" ρώτησε ενώ άφησε την πρόταση του μετέωρη και ανέλαβα να την συμπληρώσω εγώ.

"Ναι Στέφανε... Είμαι έγκυος στο παιδί μας..." είπα εγώ και χαμογέλασα γλυκά βλέποντας την σαστισμένη έκφραση του. Έκανα στην άκρη και του έκανα νόημα να περάσει μέσα.

"Πέρασε μέσα. Νομίζω έχουμε να πούμε πολλά" είπα εγώ και ακόμα εμφανώς μπερδεμένος πέρασε μέσα αφήνοντας τον σάκο του στον καναπέ  τον οδήγησα στην βεράντα και κάθισε απέναντι μου με το βλέμμα του ακόμα καρφωμένο στην κοιλιά μου.

"Πόσο μηνών είσαι;" είπε διστακτικά και εγώ του έδωσα τον υπέρηχο που είχα στη τσέπη της ζακέτας μου.

"Πέντε μηνών " είπα εγώ και του χαμογέλασα γλυκά.

"Απίστευτο" είπε εκείνος ακόμη σαστισμένος. Κοιτούσε μια τον υπέρηχο και μια την κοιλιά μου. Με μια κίνηση του πήρα το χέρι και το ακούμπησα στην φουσκωμένη  κοιλιά μου. Εκείνος με κοίταξε και μόλις του χαμογέλασα έβαλε καλύτερα το χέρι για να το νιώσει. Ξαφνικά μου χαμογέλασε και με σήκωσε στην αγκαλιά του γυρίζοντας με γύρω από τον εαυτό του.

"ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΆΚΙ.. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩ.. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ..." φώναζε χαρούμενος ενώ εγώ γελούσα με την αντίδραση του. Με άφησε ξανά στο καροτσάκι και πήρε θέση ξανά απέναντι μου.

"Είμαι τόσο χαρούμενος που θα αποκτήσουμε παιδάκι...πότε το έμαθες; " είπε εκείνος συγκινημένος  ενώ μου χάιδευε το μάγουλο απαλά.

" Την  ημέρα που θα έβγαινα από το νοσοκομείο. Τις πρώτες μέρες δεν ήμουν έτοιμη να στο πω και όταν ήθελα να σου πω δεν... Πρόλαβα "είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου στο πατωμα.

" Ιφιγένεια... Τι συνέβη; Για ποιο λόγο επέλεξες να φύγεις χωρίς να με ενημερώσεις για το παιδί; Τι σε κράτησε μακριά από την οικογένεια μας; " ρώτησε τρυφερά ενώ με ανάγκασε να τον κοιτάξω στα μάτια. Ξεφύσηξα και ξεκίνησα την αφήγηση μου.

" Πφφ λοιπόν.. Την ημέρα που με άφησες στην Νεφέλη και έφυγες για την εταιρεία πετάχτηκε μπροστά μου η.... Βανέσα... Φοβήθηκα τόσο πολύ όμως δεν το έδειξα.. Δεν ήθελα να της δείξω ότι την φοβάμαι ακόμα κι αν ήταν αλήθεια. Με ανάγκασε να την ακολουθήσω και με πήγε σε μια έπαυλη που από ότι κατάλαβα είναι δική της... Στην αρχή με δηλητηρίασε με σκέψεις όπως ότι εσύ θα ζεις πλάι μου από υποχρέωση και άλλα τέτοια όμως εγώ δεν την πίστεψα... Μου έδωσε δύο επιλογές... Ή θα σε εγκατέλειπα χωρίς εξήγηση και θα έφευγα στο εξωτερικό ή.... θα με έκανε να αποβάλλω.... Τρόμαξα πολύ... Στην αρχή αρνήθηκα όταν όμως.... Έβλεπα την βελόνα με το υγρό που θα στερούσε την ζωή από το παιδί μας να βρίσκεται μερικά εκατοστά μακριά μου... Δέχτηκα... Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχανα ακόμη ένα παιδί Στέφανε... Συγνώμη "είπα όλα όσα συνέβησαν πριν δύο μήνες κοιτάζοντας το πάτωμα. Δεν ήθελα να δω την έκφραση του... Φοβόμουν... Δεν θα άντεχα να με κατηγορούσε... Προς έκπληξη μου μου έπιασε τα χέρια και με έκλεισε στην αγκαλιά του. Εγώ σαστισμένη τον έσφιξα πάνω μου μη θέλοντας να τον πια μακριά μου.

"Είσαι καταπληκτική μητέρα Ιφιγένεια και χαίρομαι που είσαι στην ζωή μου... Δεν υπάρχει κάτι να σου συγχωρήσω.. Έκανες το καλύτερο για το παιδί μας... Και σε αγαπώ γι'αυτό" είπε γλυκά και αφού με κοίταξε για λίγο στα μάτια με φίλησε με πάθος και προσμονή.. Το φιλί γρήγορο και διψασμένο.. Θέλαμε να αναπληρώσουμε όλο τον χαμένο χρόνο.. Μόλις σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσες χαμογελάσαμε.

" Τι θα κάνουμε; "είπα απελπισμένη και φοβισμένη και εκείνος με έσφιξε στην αγκαλιά του.

"Προς το παρόν θα μείνεις εδώ μεχρι να γεννήσεις... Δεν γίνεται να διακινδυνέψουμε την ζωή του παιδιού μας" μου είπε τρυφερά και εγώ τον κοιταξα παραπονεμένη.

"και θα είμαστε πάλι χωριστά; Δεν μπορώ μακριά σας" είπα λυπημένη και μου χάιδεψε το πρόσωπο.

" Δεν μπορούμε μωρό μου να κάνουμε αλλιώς. Θα έρχομαι συχνά να σε βλέπω. Δεν θα σε αφήσω μόνη απλά θέλω να είσαι μακριά από εκείνη. Εγώ όλο αυτό το διάστημα θα την έχω πλησιάσει ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν θα κάνει κακό σε εσένα και το μωρό μας. Εντάξει; "ρώτησε εκείνος ενώ μου χάιδευε την κοιλιά μου. Εγώ κούνησα  το κεφάλι καταφατικά και κλείστηκα στην αγκαλιά του.

" Η Μελίνα τι κάνει; "ρώτησα με χαμηλή φωνή γιατί δεν ήθελα να ακούσω πράγματα που θα με πλήγωναν βαθιά. Ήξερα ότι είχα κάνει λάθος που έφυγα χωρίς να σκεφτώ και το άλλο μου παιδί όμως δεν είχα άλλη επιλογή.

"Υπήρξε και καλύτερα.. Τις πρώτες μέρες δεν μου μιλούσε αλλά τώρα είναι καλύτερα. Ήταν βαρύ γι'αυτήν να νιώθει ότι την εγκατέλειψε και η δεύτερη μαμά της" είπε εκείνος αμήχανα και εγώ έσκυψα το κεφάλι για να μην δει τα δάκρυα μου. Μόλις κατάλαβε σήκωσε το κεφάλι μου και με ανάγκασε να την κοιτάξω.

"Ειιι δεν φταις εσύ. Ξέρω ότι δεν ήθελες να την αφήσεις όμως δεν είχες άλλη επιλογή. Θα της εξηγήσουμε και θα καταλάβει" είπε προσπαθώντας να με κάνει να νιώσω καλύτερα ομως εγώ κούνησα το κεφάλι αρνητικά.

"Δεν μπορείς να καταλάβεις Στέφανε. Είναι πολύ βαρύ για ένα παιδί αυτό. Πέρασε για δεύτερη φορά την εγκαταληψη... Νομίζει ότι αυτή διώχνει τους ανθρώπους μακριά της... Και γι 'αυτό φταίω εγώ. Πόσο εγωίστρια ήμουν. Έφυγα χωρίς να με νοιάζει το κακό που θα έκανα στο παιδί μου.  Είμαι απαίσια μαμά " είπα ενώ δάκρυα κυλουσαν από τα μάτια μου. Μου χάιδεψε το μάγουλο και με κοίταξε τρυφερά.

" Θα τα ξεπεράσουμε όλα μαζί. Θα την βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Δεν θέλω να κατηγορείς τον εαυτό σου. Μην κάνεις αυτό το λάθος.  Είσαι μια καταπληκτική και τρυφερή μαμά και είμαι τυχερός που θα μεγαλώνω μαζί σου τα παιδιά μας. Το σημαντικό τώρα είναι να διορθώσουμε την κατάσταση. Εσύ μόνο μην στενοχωριέσαι.. Κάνει κακό στο άλλο παιδάκι μας... Μου το υπόσχεσαι; "ρώτησε και αφού κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά κλείστηκα στην αγκαλιά του.

Την στιγμή μας διέκοψε το κινητό του. Μόλις είδε το μήνυμα μου το έδωσε να το διαβάσω κι εγώ.

Από Βανέσα

Γειά σου Στέφανε. Σε παίρνω τηλέφωνα και δεν μου απαντάς. Ξέρω ότι είσαι πολύ θυμωμένος μαζί μου καλέ μου όμως  θέλω να σου μιλήσω, να απολογηθώ για την συμπεριφορά μου.... Δεν ήμουν σωστή... Θέλω να επιστρέψουμε στις παλιές μας σχέσεις γλυκέ μου... Μου έλειψες.  Όταν το δεις πες μου να βρεθούμε... Σ'αγαπώ

Μόλις το διάβασα ένιωσα τα νεύρα μου να αυξάνονται. Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο θράσος έχει αυτή η γυναίκα.

"Πόσο διπρόσωπη είναι αυτή η γυναίκα;" είπα με απέχθεια και εκείνος αμέσως μου έπιασε το χέρι για να με ηρεμήσει.

"Πολύ αλλά μην σε ανησυχεί. Εμάς μας βολεύει.. Θα μπορώ να είμαι πιο κοντά της για να την κρατάω μακριά σου.. Υπομονή.. Λίγους μήνες ακόμα και θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας "μου είπε τρυφερά και εγώ συμφώνησα γιατί δεν μου άρεσε να τον βλέπω στενοχωρημένο.

Η ώρα είχε περάσει. Κόντευε μεσάνυχτα και εμείς ήμασταν αγκαλιά στην βεράντα. Συζητούσαμε για όλα όσα   γεγονότα είχα χάσει μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους. Κάποια στιγμή ένιωσα το κρύο να καίει το δέρμα μου και εκείνος αμέσως το κατάλαβε. Με μια κίνηση με πήρε στην αγκαλιά του και με πήγε στο προσωρινό δωμάτιο μου. Με ξάπλωσε τρυφερά και έμεινε για λίγο ακίνητος από πάνω μου να με κοιτάει. Με μια προσεκτική κίνηση ένωσε τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί φέρνοντας στο φως συναισθήματα που είχα να νιώσω καιρό.

"Η Ιόλη;" ρώτησε ξέπνοα χωρίς όμως να απομακρυνθεί.

"Θα μείνει στο σπίτι του Πάνου.. του ατόμου που έστειλε μαζί μου η Βανέσα..μπορεί στην αρχή να εκτελούσε  τις εντολές εκείνης όμως τώρα έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι και είναι πια ο σύντροφος της Ιόλης . Είναι πολύ ερωτευμένοι" είπα εγώ και χαμογέλασα στην σκέψη των φίλων μου.

" Ωραία "είπε χαμογελώντας πονηρά και έπεσε ξανά πάνω μου σε ένα αχόρταγος φιλί.

Και έτσι όλο το βράδυ αναπληρώναμε τις μέρες και τις νύχτες που χάσαμε μακρια ο ένας από τον άλλον εκφράζοντας την αγάπη μας..

Και έτσι μετά από δύο μήνες μπορώ να πω ότι ένιωσα ξανά ζωντανή..
Γιατί μόνο με τον Στέφανο νιώθω ολοκληρωμένη...
Γιατί τον αγαπώ...

Γειά σας!!
Μμμ ευτυχία μυρίζομαι... ή μήπως όχι;;;
Λίγα κεφάλαια πριν το τέλος..
Ελπίζω να σας άρεσε!!
Καλό βράδυ...