Στέφανος

Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που είχε συμβεί. Ένα τόσο κοντινό μου άτομο μου έκανε το μεγαλύτερο κακό.
Χωρίς να το θέλω πλήγωσα την κοπέλα που αγάπησα πιο πολύ στον κόσμο.

Καθόμουν στον καναπέ έχοντας το κεφάλι μου μέσα στα χέρια μου. Ξεφυσούσα και προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω μια λύση να σώσω την κατάσταση που δημιούργησα όμως έπρεπε πρώτα να πάρω κάποιες απαντήσεις.

"Γιατί;;;" ρώτησα χαμηλόφωνα χωρίς όμως να πάρω κάποια απάντηση.

"ΓΙΑΤΊ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ;; ΓΙΑΤΊ;" ρώτησα φωνάζοντας και είδα για λίγο την Βανέσα να με κοιτάζει με ένα τρομαγμένο βλέμμα όμως γρήγορα βρήκε την αυτοκυριαρχία της.

"Γιατί σε ήθελα δικό μου" είπε με αποφασιστικότητα ενώ άρχισε να με πλησιάζει όμως εγώ έτεινα το χέρι μου  για να την εμποδίσω.

"Πες μου την αλήθεια... ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ" είπα τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις και εκείνη με κοίταξε ειρωνικά όμως μπορούσα να διακρίνω τα μάτια της να γυαλίζουν.

"Αυτή είναι η αλήθεια Στέφανε.. Είμαι ερωτευμένη μαζί σου όμως εσύ πάντα με έβλεπες σαν την μικρή σου αδερφή. Σε είχε τυφλώσει αυτή η γυναίκα.. Είχες γίνει έρμαιο στις επιθυμίες της. ΞΎΠΝΑ ΣΤΈΦΑΝΕ.. ΣΕ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΣΕ," είπε φωνάζοντας  στο τέλος και εγώ την κοίταξα με μίσος.

" Επειδή την αγαπάω δεν σημαίνει ότι με  χειραγωγεί. Η μόνη που κινεί τα νήματα στις ζωές των άλλων σύμφωνα με τις επιθυμίες της είσαι εσύ. Γιατί έχεις μάθει να έχεις ότι θες. Είσαι μια κακομαθημένη. Αυτό είσαι " είπα με σκληρή φωνή και την είδα για λίγο να λυγίζει όμως γρήγορα επέστρεψε στο μισητό της εαυτό .

"Δεν είναι έτσι Στέφανε... Σε αγαπώ.. Τελευταία προειδοποίηση.. Θα μείνεις μαζί μου; "είπε και μπορούσα  να δω την ελπίδα στο βλέμμα της όμως δεν υπήρχε περίπτωση να το έκανα ποτέ αυτό.

"Δεν υπάρχει περίπτωση . Καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει ; Με  υπνωτισες για να μας δει η Ιφιγένεια ενώ δεν σε χω αγγίξει και περιμένεις να μείνω μαζί σου;..... ΣΉΚΩ ΚΑΙ ΦΎΓΕ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ." είπα φωνάζοντας μπροστά στο πρόσωπο της πια και αφού με κοίταξε με μίσος πήρε την καμπαρντίνα της και πλησίασε την πόρτα. Άγγιξε το χερούλι και γύρισε προς το μέρος μου.

"Θα φύγω. Αλλά ένα πράγμα να μην ξεχάσεις ποτέ... Θα επιστρέψω μεταμορφωμένη στο χειρότερο σου εφιάλτη. Από την στιγμή που δεν εκτίμησες την αγάπη μου δεν θα σε αφήσω να εκπληρώσεις την δική σου. Θα βρίσκομαι πάντα εμπόδιο ανάμεσα σας. Θα επιστρέψω...." είπε με μίσος και έφυγε χτυπώντας  την πόρτα πίσω της.

Τράβηξα τα μαλλιά μου σε μια προσπάθεια να ξεσπάσω τα νεύρα μου. Αναστατωμένος  πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και κάλεσα το μοναδικό άτομο που ήξερα ότι θα με βγάλει από τον λαβύρινθο στον οποίο έχω μπλεχτεί.

"Έχω πρόβλημα" είπα κοφτά και σιγή επικράτησε από το ακουστικό.

"Έρχομαι" είπε απότομα και έκλεισα την κλήση.

Περίμενα να έρθει, αγκαλιά με ένα μπουκάλι ουίσκι και με τις τύψεις να με κατακλύζουν χωρίς όμως να έχω πληγώσει εκούσια την Ιφιγένεια.
Το μόνο σίγουρο...
Έπρεπε να βρω μια λύση...
Πριν να είναι αργά....

Ιφιγένεια

Άρχισα να ανοίγω σιγά τα μάτια μου νιώθοντας έναν αφόρητο πόνο στο σώμα μου. Περίμενα να καθαρίσει η όραση μου και άρχισα να παρατηρώ τον χώρο γύρω μου.

Βρισκόμουν σε ένα παλιό και σκοτεινό  εργοστάσιο. Το μέγεθος του σε τρόμαζε με τα σκουριασμένα σίδερα να εμφανίζονται στο πέρασμα σου και μεγάλες δεξαμενές να καλύπτουν μεγάλη έκταση . Γυαλιά από τα σπασμένα τζάμια απλώνονταν σε ολη την επιφάνεια του ενώ την εικόνα αυτή συμπλήρωνε και οι αμέτρητοι κόκκοι σκόνης θαρρείς και παρατηρούσες μια μαύρη θάλασσα να ξετυλίγεται μπροστά σου.  Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα σκισμένο και φθαρμένο από τα χρόνια στρώμα . Τα χέρια μου ήταν πολύ σφιχτά δεμένα με σκοινί με αποτέλεσμα να έχουν ματώσει. Είχα αρχίσει να αναστατώνομαι και γι'αυτό προσπάθησα να ανασηκωθώ όμως απέτυχα. Δεν μπορούσα να κουνήσω το σώμα μου. Ο οξύς πόνος στην μέση μου το  καθιστούσε  αδύνατο.

Πανικός με είχε καταβάλει γιατί παρόλο   που ήξερα ποιό άτομο με είχε απαγάγει όταν τον αντίκρυσα ένιωσα τον φόβο να σκιάζει την ψυχή μου.

Μαζεύτηκα για λίγο φοβισμένη στην θέση μου όμως σύντομα βρήκα την αυτοκυριαρχία μου.

"Νικόλα" είπα με ειρωνικό τόνο και εκείνος με κοίταξε αλαζονικά.

"Αγάπη μου" είπε πονηρά και έκανα αμέσως μια έκφραση αηδίας.

"Βλέπω δεν ξαφνιάστηκες που με είδες" είπε περισσότερο σαν διαπίστωση και εγώ τον κοίταξα ειρωνικά.

"Ναι γιατί βλέπεις.. Είναι πολύ αυτοί που θέλουν να με απαγάγουν καθημερινά" είπα με αυθάδεια και τότε είδα τα μάτια του να παίρνουν ένα σκούρο μαύρο χρώμα. Ήξερα πολυ καλά ότι είχε θυμώσει. Με μια απότομη κίνηση έπιασε σφιχτά το σαγόνι μου και με ανάγκασε να τον κοιτάξω στα μάτια. Προσπάθησα να τραβηχτώ όμως ο πόνος στην πλάτη μου με έκανε να μορφάσω. Μόλις με είδε χαμογέλασε αλαζονικά.

"Πονάς γλυκιά μου;" είπε ειρωνικά και με κούνησε ξανά με αποτέλεσμα ο πόνος να με  αναγκάσει να αφεθώ στα χέρια του.

"Τ-τι μου ε-έκανες;" ρώτησα ψιθυριστά  ανήμπορη να φωνάξω 

"Ωωω εγώ τίποτα γλυκιά μου αλλά κάποιος άλλος ναι. Και μάλιστα σε χτύπησε 'κατά λάθος' με το αυτοκίνητο" είπε με μοχθηρή φωνή και έφυγε από μπροστά μου. Τότε αντίκρυσα το μοναδικό άτομο που δεν περίμενα να με πληγώσει ποτέ.

"Χ-χάρη τ-τι κ-κάνεις εσύ εδώ; "είπα σοκαρισμένη και με κοίταξαν και οι δύο με ένα αλαζονικό χαμόγελο.

" Δεν με περίμενες Ιφιγένεια έτσι;" είπε ο Χάρης ειρωνικά και έγειρε το σώμα του σε μια δεξαμενή που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά μου.

"Γιατί είσαι μαζί του; "ρώτησα αγριεμένη και πριν απαντήσει τον διέκοψε ο Νικόλας

"Μα είναι εύκολη η απάντηση αγάπη μου. Γιατί ήθελε και εκείνος να εκδικηθεί μια γυναίκα που παίζει με τα συναισθήματα των ευάλωτων ανδρών και τους εκμεταλλεύεται" είπε ειρωνικά και εκείνη την στιγμή ήθελα τόσο πολύ να τον χτυπήσω. Τον κοίταξα εχθρικά

"Είσαι εσύ ευάλωτος άνδρας; Ας γελάσω.. Ο μόνος που εκμετάλλευτηκε  ήσουν εσύ. "είπα απόλυτα και από τα νεύρα του με χαστούκισε.

Το κεφάλι μου γύρισε και μετά τον κοίταξα με ένα σκληρό βλέμμα.

"Αναρωτιέμαι.. Είστε ευχαριστημένοι τώρα με αυτό που κάνατε; Κερδίσατε κάτι; "είπα σκληρά όμως άκουσα μια διαφορετική φωνή. Οι άνδρες έκαναν στην άκρη και εμφανίστηκε η Βανέσα να χαμογελάει αυτάρεσκα.

"Αυτοί όχι ακόμα. Εγώ ήδη έχω αρχίσει να χαίρομαι με την εικόνα που βλέπω μπροστά μου "είπε και χαμογέλασε μοχθηρά.

"Ώστε κι εσύ εδώ εε;;; έπρεπε να το περιμένω" είπα και την κοίταξα στα εχθρικά της ματιά.

"Σου έλειψα γλυκιά μου; "είπε ειρωνικά και άρχισε να με πλησιάζει.

"Όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν είχα να βλέπω  κάποιον να πέφτει τόσο χαμηλά όσο πέφτεις εσύ." είπα ειρωνικά και τότε την είδα να παγώνει. Το βλέμμα της άκρως εχθρικό. Με γρήγορα βήματα μείωσε την απόσταση μεταξύ μας και με χαστούκισε τόσο δυνατά που τα μακριά της νύχια άφησαν σημάδι στο πρόσωπο μου όμως δεν με ένοιαζε την δεδομένη στιγμή.

"Σου το χρωστούσα από προχθές. Άκου κάτι.. Εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι ηλίθια το κατάλαβες;" είπε θυμωμένη και με έπιασε από τον λαιμό.
Την κοίταξα με ένα χαμόγελο και εκείνη με έσφιξε ακόμη περισσότερο.

"Ν-νο-μίζεις ο-ότι ε-έτσι θ-θα κ-κάνεις τ-τον Σ-Στέφανο να σ-σε α-αγαπήσει; "είπα με δυσκολία γιατί το σφίξιμο γινόταν ολοένα και πιο δυνατό. Σταμάτησε να με σφίγγει για λίγο και περιμένε να συνεχίσω να μιλάω.

"Δεν συνηθίζει να πηγαίνει με κοινές γυναίκες... Κι εσύ με την συμπεριφορά σου έδειξες ότι είσαι πολύ χειρότερη "είπα με χαμόγελο και με έσφιξε ξανά ακόμα περισσότερο.

"Άλήθεια;;; θες μήπως να πεις κι άλλα; απλά να ξέρεις την επόμενη φορά που θα το επιχειρήσεις δεν θα βρεθείς μόνο εσύ πεθαμένη αλλά και η 'κόρη σου' όπως αποκαλείς την Μελίνα "είπε ειρωνικά και την κοίταξα εχθρικά.

"Δεν θα το κάνεις.. Αν το κάνεις ο Στέφανος θα σε μισήσει και δεν πρόκειται ποτέ να σου ξαναμιλήσει πράγμα που δεν νομίζω να το θέλεις "είπα σίγουρη για την απάντηση μου και την είδα για λίγο να διστάζει.

" Μπορεί.. Αλλά τι θα γινόταν αν μάθαινε ότι αυτός που την σκότωσε ήταν ο πρώην σου; σίγουρα δεν θα ήθελε να σε ξαναδεί μπροστά του "είπε και εγώ κατέβασα το κεφάλι.

"Άδικος ο κόπος σας. Θα καταλάβει ότι λείπω και θα έρθει να με ψάξει" είπα ψιθυριστά κοιτώντας ακόμα το πάτωμα.

Άκουγα τα τακούνια της να με  πλησιάζουν όμως δεν σήκωσα το βλέμμα μου. Ακούμπησε το χέρι της στο πρόσωπο μου και πλησίασε στο αυτί μου.

"Το πιστεύεις; Μάλλον δεν έχεις μάθει γλυκιά μου τι ωραία που περάσαμε χθες που έφυγες; κοιμήθηκαμε στο κρεβάτι μας... Και όχι μόνο" μου ψιθύρισε με νόημα ειρωνικά και  μου έδειξε μια φωτογραφία στην οποία κοιμόταν αγκαλιά στο κρεβάτι του. Ένα ένιωσα ένα δάκρυ να κυλάει από τα μάτια μου. Μπορεί να τους είχα δει με τα μάτια μου όμως πονάει εξίσου να μου θυμίζει ξανά και ξανά αυτό που αντίκρυσα.

"Είσαι ακόμα σίγουρη ότι θα σε ψάξει; ελπίζεις ακόμα; "με ρώτησε με ένα χαμόγελο και άρχισε ξανά να σφίγγει δυνατά τον λαιμό μου εμποδίζοντας τον αέρα να εισέλθει στον οργανισμό  μου. Έκλεισα τα μάτια ελπίζοντας ότι όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω όμως οι χειρότερες στιγμές της ζωής σου είσαι αναγκασμένος να τις ζήσεις χωρίς να ξέρεις ποιό θα είναι το τέλος...

Καλό ή κακό;

Ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο;

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να το μάθεις...
Να το ζήσεις....

Γεια σας!!
Ψηφίσατε σήμερα;
Λοιπόν...
Είδαμε ποιος κρύβεται πίσω από την απαγωγή.
Το περιμένατε να συμμετέχει και ο Χάρης;
Φυσικά όπως έχω πει τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...
Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Περιμένω σχόλια και τα λέμε στο επόμενο!!!