Ιφιγένεια

Αυτός ο άνθρωπος θα με τρελάνει. Σήμερα όλο προσπαθεί να με προκαλέσει ειδικά τώρα... Κάθισα απέναντι του και απλά κοιταζόμασταν.

"Γιατί κάθεσαι τόσο μακριά μου Ιφιγένεια, δεν δαγκώνω" είπε με ένα προκλητικό χαμόγελο. Πόσο θέλω να χτυπήσω αυτό το χαμόγελο

'Να το φιλήσεις θέλεις όχι να το χτυπήσεις' πετάχτηκε το υποσυνείδητο
'Ναι καλά σιγά το χαμόγελο.'
'Εε όχι και σιγά κοπέλα μου, κουκλί είναι το μωρό μου'
'Μαζέψουν Κατίνα εσύ έχεις τον Αγαμέμνονα'
'Που τον ξέρεις εσύ τον Αγαμέμνονα;'
'Εσύ μου τον είχες πει καλέ '
'Ααα ναι'επέστεψα στον κόσμο. Το παιχνίδι παίζεται με δύο άτομα Στεφανούκο.

"Δεν το ξέρω αυτό συνήθως τα μπουλντόγκ είναι άγρια" είπα με ένα χαζό χαμόγελο γιατί του την είπα και τον πείραξε

"μμμμμ άγριος είμαι σε πολλούς τομείς αν θες να δοκιμάσεις" είπε πονηρά ενώ με πλησίαζε

"Όχι ευχαριστώ, μην σε κουράζω μεγάλο άνθρωπο" άρχιζε να εκνευρίζεται και το ευχαριστιόμουν τόσο πολύ

"Λοιπόν κοφ'το αυτό με την ηλικία μου γιατί άμα σε βάλω κάτω δεν θα μπορείς να περπατήσεις για δύο μέρες"

"Μμμμ μην υπόσχεσαι πράγματα που δεν μπορείς να τηρήσεις"είπα σε στυλ απαξίωσης. Μα τα ήθελα κι εγώ όμως.
Μάλλον άρχισε να επηρεάζεται γιατί τον άκουσα να παίρνει μια κόφτη ανάσα

"Ιφιγένεια μην με προκαλείς άλλο γιατί δεν θα αντέξω για πολύ και το παιχνιδάκι σου θα στραφεί εναντίων σου και δεν θα σου αρέσει" είπε προσπαθώντας να συγκρατηθεί και να μην δείξει ότι επηρεάστηκε αλλά κρίμα που απέτυχε. Τον πλησίασα και πήγα κοντά στον λοβό του αυτιού του και του ψιθύρισα με ερωτική φωνή

"Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα μου αρέσει "και του δάγκωσε ελαφρά τον λοβό με αποτέλεσμα να αναστέναξε ελαφρά.

Ευτυχώς εκείνη την ώρα με έσωσε η πολύ αγαπημένη μου νέφος που χτύπησε το κουδούνι. Υπήρχαν δύο περιπτώσεις ή θα το πλήρωνα πολύ ακριβά ή θα υπέκυπτα στο πάθος που υπήρχε ανάμεσα μας.
Απομακρύνθηκα γρήγορα από αυτόν και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Τον άκουσα να βρίζει σιγανά.

Μόλις είδα το νέφος έπεσα στην αγκαλιά της και της ψιθύρισα

"Μόλις με έσωσες"

"Ωχχ τι έκανες πάλι;" και εκείνη την ώρα ακούσαμε τον Στέφανο από μέσα να φωνάζει ότι δεν την γλίτωσα.

Τότε γύρισε προς το μέρος μου με ένα βλέμμα του τύπου 'ξέρασε τα όλα.. Τι μαλάκια έκανες πάλι'. Εγώ την κοίταξα με ένα αθώο χαμόγελο και της είπα

"Ε εεε να δεν έκανα κάτι κακό απλά ίσως.. Λέω ίσως ναααα τον άναψα λίγοοοο" είπα μασόνταε τα λόγια μου.

"Πλάκα κάνεις.. Άπαπα άτιμο θηλυκό " είπε αφού της εξήγησα λεπτομερώς την φάση και γελάσαμε.

Προχωρήσαμε προς το σαλόνι. Εγώ κρυβόμουν πίσω από την Νεφέλη σε περίπτωση που μου επιτεθεί ο άλλος. Σταματάει μπροστά του και του χαμογελάει πονηρά ενώ είναι έτοιμη να γελάσει γιατί τον βλέπει αναμμένο.

"Τι έγινε Στέφανε σφιγμένο σε βλέπω, έγινε κάτι;" είπε με ένα χαμόγελο. Εκείνος γρύλισε και της απαντησε

"Ρώτα την φίλη σου καλύτερα Νεφέλη που κρύβεται από πίσω σου κιόλας" είπε με νεύρο και με κοιτούσε. Εγώ βγήκα σιγά σιγά από την κρυψώνα μου και του χαμογέλασα αθώα και του είπα

"Εγώ βρε Στέφανε που να ξέρω;"

"Δεν ξέρεις;" με ρώτησε με ένα ύπουλο χαμόγελο

" μπαα"ειπα και καλά αδιάφορα. Τοτε από θυμωμένος γύρισε σε πονηρό ύφος

"ααα ωραία τότε δεν έχεις να φοβάσαι κάτι" είπε έχοντας ακόμα αυτό το χαζό χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπο του

" ωχ"ψιθύρισα, όμως για κακή μου τύχη με άκουσε και με κοίταξε με ένα πολλά υποσχόμενο βλέμμα

"Είσαι καλά γλυκιά μου;" είπε ειρωνικά

"Ναι καλέ απλά με πόνεσε η μέση μου τόσες ώρες με τα τακούνια" είπα αμήχανα ενώ πήγαινα να κάτσω στον καναπέ.

Για καλή μου τύχη εκείνη την ώρα κατέβηκε ο Δημήτρης με την μικρή στην πλάτη του. Γελούσαν ασταμάτητα. Καθόμουν και τους χάζευα και μου έρχονταν παλιές αναμνήσεις και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους. Δεν άκουγα κανέναν τους μέχρι που άκουσα τον Στέφανο να με ρωτάει κάτι. Όλοι είχαν στραφεί πάνω μου περιμένοντας απάντηση. Ευτυχώς η Νεφέλη κατάλαβε όταν με είδε έτοιμη να ξεσπάσω και είπε

"Νεφέλη μου πάμε λίγο πάνω να σου πω κάτι για το νοσοκομειο" είπε ενώ με τραβούσε

"Μπορείτε να τα πείτε κι εδώ δεν ενοχλούμε" είπε ο Στέφανος που με κοιτούσε περίεργα

"εε όχι καλέ σιγά καλύτερα πάνω να έχουμε ησυχία"

"Ωραία πάτε στο γραφείο μου. Με του που ανεβείτε τις σκάλες πρώτη πόρτα δεξιά "ανεβήκαμε σχεδόν τρέχοντας πάνω γιατί άρχισα να κλαίω πολύ. Μπήκαμε μέσα και η Νεφέλη προσπαθούσε να με συνεφέρει.

"Έλα βρε κοριτσάκι μου σε παρακαλώ ηρέμησε. Δεν έχουμε πει ότι δεν θα τα σκέφτεσαι αυτά τώρα; "είπε γλυκά ενώ με είχε στην αγκαλιά της

" Εθ - είναι ποπ - πολύ δυσσσ- κολο ρε Νεφέλη" είπα μέσα από τους λυγμούς μου.

"Το ξέρω μωρό μου αλλά έχουν περάσει χρόνια πρέπει να το ξεπεράσεις "εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και ξεπρόβαλλε ο Στέφανος

"Κορίτσια το φαγητό είναι ετοι - Ιφιγένεια τι έπαθες; "είπε ανήσυχος ενώ ήρθε προς το μέρος μου. Εγώ προσπαθούσα να μαζέψω τα δάκρυα μου

"Τίποτα Στέφανε όλα καλά "είπα απαλά

"Νεφέλη μπορείς να φύγεις λίγο;" την ρώτησε όταν γύρισε να την κοιτάξει. Αυτήν γύρισε σε εμένα για να επιβεβαιωθεί και έφυγε.

Όταν έκλεισε η πόρτα ο Στέφανος γύρισε προς τα εμένα και κάθισε σκυφτός μπροστά μου για να είναι στο ύψος μου αφού καθόμουν στον καναπέ. Με κοιτούσε για λίγο πριν ξεκινήσει να μιλάει.

"Μωρό μου ποιός σε πείραξε;" είπε τρυφερά ενώ μου χαϊδεύε το μάγουλο μου.

Υπό άλλες συνθήκες θα πετούσα από την χαρά μου έτσι όπως με αποκάλεσε αλλά τώρα όχι .

Δεν του απάντησα.. Κοιτούσα απορροφημενη το κενό. Ξεφύσηξε και σηκώθηκε με πήρε στην αγκαλιά του. Κάθισα πάνω του και χώθηκα στον λαιμό του ενώ με έσφιγγε πολύ πάνω του. Άρχισα να ξανακλαίω. Δεν με ξαναρώτησε περίμενε εγώ να του πω όταν νοιώσω έτοιμη

"Αναμνήσεις... Μόνο μην μου ζητήσεις να σου πω λεπτομέρειες ... Όχι τώρα" είπα με σιγανή και βραχνή από το κλάμα φωνή. Αυτός δεν είπε κάτι πάρα μόνο μου χαϊδεύε τα μαλλιά.

"Όποτε είσαι έτοιμη" μου είπε γλυκά. Έμεινα στην αγκαλιά του για λίγη ώρα. Στην αγκαλιά την οποία όταν κλείνονται ξεχνάω τα πάντα. Με βοηθάει να γίνομαι πιο δυνατή. Και τότε κατάλαβα.

Ο Στέφανος είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Δεν ξέρω τι θα κάνω αν φύγει μακριά μου. Σε αυτήν την σκέψη τον έσφιξα πιο πολύ πάνω μου. Αυτός το κατάλαβε και έκανε το ίδιο. Κάποια στιγμή με απομάκρυνε για να με κοιτάξει και είπε

"Πάμε καλύτερα κάτω, θα μας ψάχνει το αστεράκι μας" είπε και στην λέξη 'μας' σάστισα. Τον κοίταξα και έσπευσε να μου πει

"Δεν το περίμενες;.. Ιφιγένεια για την Μελίνα έχεις γίνει ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην ζωή της και βλέπω ότι και εσύ την αγαπάς πολύ.. Σε βλέπει σαν την μητέρα που την αγάπησε σε αντίθεση με την κανονική που ποτέ δεν το έκανε. Οπότε ναι είναι 'μας' γιατί τώρα πια έχει και ένα άλλο άτομο να την αγαπάει "είπε με γαλήνια φωνή κι εγώ ήμουν βουρκωμένη . Δάκρυα χαράς έβγαιναν από τα μάτια μου. Τον πήρα αγκαλιά και τον έσφιξα ενώ τον ευχαριστούσα συνέχεια

"Ευχαριστώ... Ευχαριστώ πολύ.. Μπορεί τώρα η συμπεριφορά μου να σου φαίνεται παράξενη όμως κάποια στιγμή θα σου μιλήσω και θα καταλάβεις" του είπα και αυτός έγνεψε θετικά. Με πήρε από το χέρι και βγήκαμε έξω.

Τώρα πια ξέρω ποιά είναι η ζωή μου και θα προσπαθήσω να την δημιουργήσω όσο πιο καλά μπορώ.

Γειά σας αναγνώστες μου!!!
Λοιπόν είδαμε μια τρυφερή στιγμή ανάμεσα στον Στέφανο και την Ιφιγένεια.
Τι γνώμη αποκτήσατε;
Τι είναι αυτό που κρύβει η Ιφιγένεια από το παρελθόν της;
Ο Στέφανος πολύ γλυκός το μανάρι μου.
Ποιες θέλουν να τον παντρευτούν;
Κρίμα τον πρόλαβα εγώ 😂😂😂😂
Περιμένω σχόλια και αστεράκια.
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια ααα!!!!