Ιφιγένεια

"Καλημέρααα" άρχισε να φωνάζει πάνω από το κεφάλι μου η κολλητή μου η Νεφέλη.

"Καλημέρα νέφος" έτσι την φώναζα από μικρή. Όμως αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. "θύμισε μου πως μπήκες πρωί πρωί στο σπίτι μου" είπα ενώ χασμουριόμουν.

"Πρώτον, μπήκα με τα κλειδιά που μου έχεις δώσει γιατί ήθελα να πάρουμε μαζί πρωινό πριν φύγω για την βάρδια μου και δεύτερον, τι πρωί καλέ 10 κοντεύει."

"Αα ωραία ναι να πάρουμε" έλεγα ενώ νύσταζα ακόμα όμως ξαφνικά πετάχτηκα τρομαγμένη και είπα "Τι ώρα είναι... Ωχ χριστέ μου θα αργήσω πάλι...πω έλεος "

" Ηρέμησε ρε κοπέλα δικό σου είναι το γραφείο μπορείς να πας ότι ώρα θες "είπε το νέφος ενώ προσπαθούσε να με ηρεμήσει όμως  ήταν σχεδόν αδύνατο.
Κλασσική Νεφέλη!! Μέσα στην ηρεμία πάντα!

"Δεν είναι έτσι βρε Νεφέλη σήμερα έχω ένα πολύ σημαντικό ραντεβού. Θα έρθει ένας μπαμπάς με το  κοριτσάκι του για να κανονίσουμε τις συνεδρίες"
της είπα ενώ παράλληλα ετοιμαζόμουν με ένα συνεχές άγχος να με διακατέχει.

"Αα αλήθεια και ξέρεις ποιός.... είναι.. εννοώ είναι κανένας γνωστός και όμορφος επιχειρηματίας και τέτοια; "με κοιτούσε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα που όμως έκρυβε πολλούς μπελάδες. Σταμάτησα να κινούμαι και στάθηκα μπροστά της με τα χέρια σταυρωμένα ενώ την έκαιγα με το βλέμμα μου.

" Που θες να ξέρω ρε Νεφέλη δεν πρόλαβα να δω τον φάκελο και δεν είχα πολλά στοιχεία. Σήμερα θα τον γνωρίσω και θα σου πω... Και για να έχουμε καλό ερώτημα εσένα τι σε νοιάζει; "την ρώτησα έχοντας σηκωμένο το φρύδι σε στυλ ανάκρισης

" Εε να μην ξέρουμε αν είναι όμορφος ο άνθρωπος; "μου είπε χαμογελώντας μου αθώα όμως την ήξερα πολύ καλά για να καταλάβω ότι πίσω από το ενδιαφέρον της κρυβόταν κάποια σκέψη.
Άρχισες πάλι τα προξενιά Νεφέλη;

" Γιατί για γαμπρό θα τον πάμε; Νεφέλη συμμαζέψου γιατί αν σκέφτεσαι αυτό που φαντάζομαι δεν θα έχουμε καθόλου καλά ξεμπερδέματα "της είπα ενώ έβαζα τις μαύρες μου ψηλές γόβες. Εκείνη με πλησίασε  και κάθισε δίπλα μου.

"Γιατί ρε Ιφιγένεια νέα είσαι, όμορφη είσαι, επιτυχημένη είσαι δεν σου λείπει τίποτα.. Κοριτσάκι μου εγώ για σένα το λέω. Πρέπει να πάψει να σε επηρεάζει το παρελθόν. Πρέπει να κοιτάς το μέλλον"μου είπε σε πιο σοβαρό και τρυφερό τόνο. Με τα λόγια της αυτά χαμηλωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα με πόνο.

Όλοι τα ίδια λένε! Πρέπει να αφήσω κάποιον να μπει στην καρδιά μου;; Πώς γίνεται όμως αυτό όταν η καρδιά μου είναι θρύψαλα;

"Το ξέρω βρε Νεφελάκι μου ότι για μένα το λες αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τόσο εύκολα, ξέρεις πόσο έχω πονέσει "της είπα με πιο ήρεμο τόνο από πριν γιατί κατάλαβα ότι θέλει να είμαι καλά όμως πρέπει να καταλάβει ότι μου είναι δύσκολο να προχωρήσω.

" Το ξέρω βρε μωρό μου όμως δεν πρέπει να συνεχίσεις έτσι. Θέλεις να είσαι τόσο καταθλιπτική όσο παλιά; Άλλωστε κοίτα τι κούκλα που είσαι σήμερα" είπε θέλοντας να ελαφρύνει λίγο το κλίμα.
Μα πράγματι σήμερα ήμουν αρκετά κομψή. Φορούσα μια στενή μαύρη δερμάτινη φούστα που τόνιζε όμορφα τις καμπύλες μου με ένα σατέν πουκάμισο σε ροζ απόχρωση και ένα μαύρο σακάκι.

" Ευχαριστώ πολύ νέφος μου. Τέλος πάντων εγώ φεύγω για να προλάβω" της είπα ενώ της έδωσα ένα φιλί πριν ανοίξω την πόρτα.

"Δεν θα πιείς καφέ;"

"Όχι αγάπη δεν προλαβαίνω, θα πάρω από την καφετέρια κοντά στο γραφείο. Καλή βάρδια" της είπα ενώ έκλεινα την πόρτα. Έτσι μπήκα στο αυτόκινητο και ξεκίνησα για το γραφείο. Στην διαδρομή σταμάτησα εκεί κοντά για να πάρω ένα καφέ από την συνηθισμένη καφετέρια.

"Καλημέρα Ιφιγένεια "με χαιρέτησε η Αγγελική που μου φτιάχνει κάθε μέρα τον καφέ.

"Καλημέρα Αγγελική μου θέλω να μου κάνεις ένα freddo capuccino με καραμέλα όμως όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί έχω ένα ραντεβού στο γραφείο και φοβάμαι μην το χάσω"

"Μην ανησυχείς σε λίγα λεπτά θα είναι έτοιμος" είπε ενώ εγώ είχα καθίσει στο μπαρ και περιμένα τον καφέ κοιτώντας συνέχεια το ρολόι. Όταν μου είπε ότι ήταν έτοιμος την ευχαρίστησα και άρχισα να τρέχω για να προλάβω όμως όπως έβγαινα δεν πρόσεξα και έπεσα πάνω σε κάποιον με αποτέλεσμα να πέσει όλος ο καφές πάνω του.

"Καλά δεν βλέπεις που πας; Κοίτα πως με έκανες" μου είπε θυμωμένα ο άνδρας απέναντι μου και εγώ σήκωσα το κεφάλι μου έτοιμη να τον αντιμετωπίσω όμως η εικόνα μπροστά μου μου  έκοψε την ανάσα. Δύο κάστανα ματιά με κοιτούσαν εκνευρισμένα εκφράζοντας μια σπίθα που με συγκλόνιζε.

"Αχ χίλια συγνώμη απλά είμαι βιαστική και δεν σε είδα" είπα εγώ αμήχανα χωρίς όμως να χάνω την δυναμικότητα μου.

"Κι εμένα τι με νοιάζει κι εγώ βιαστικός είμαι αλλά εξαιτίας της ηλιθιότητας σου κοίτα πως έγινα. Πώς θα πάω εγώ τώρα σε ένα σημαντικό ραντεβού που έχω; "μου είπε ενώ με κοιτούσε με αυτά τα υπέροχα καστανά μάτια τα οποία έδειχναν φουρτουνιασμένα ,ένδειξη ότι ήταν πολύ θυμωμένος.

Εσύ είσαι ηλιθιος! Που νομίζεις ότι επειδή έχεις ωραία μάτια θα μπορείς να μας κάνεις και ότι θέλεις!!... Ιφιγένεια συγκεντρωσου κορίτσι μου!

" Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι; Δεν σου έχω δώσει το δικαίωμα. Κι εγώ έχω ένα πολύ σημαντικό ραντεβού γι αυτό και δεν θα κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου όμως δεν έφταιγα μόνο εγώ για το συμβάν... Εγώ δεν σε είδα γιατί βιαζόμουν εσύ δεν με είδες;" του αποκρίθηκα κάνοντας φανερή την ενόχληση μου. Ακόμα κι αν τα μάτια του με μάγευαν ο χαρακτήρας του ήταν δυνατόν να με εξοργίσει.

" Φυσικά και δεν σε είδα γιατί κι εγώ βιαζόμουν αλλά ποιός θα μου το έλεγε ότι η μέρα μου θα ξεκινούσε με μια τρελή";

Αα πίστεψε με δεν θέλεις να θυμώσει μια τρελή!!

" Λοιπόν επειδή έχεις εσύ νεύρα δεν θα κάτσω να με πρόσβαλεις.. Φεύγω.. Όσο για το πουκάμισο συγνώμη"του απάντησα και χωρίς να τον αφήσω να μιλήσει έφυγα βιαστικά για να προλάβω το ραντεβού. Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το γραφείο όπου βρήκα την γραμματέα μου την Μαρία και περίμενα με αγωνία να μου πει ότι το ραντεβού μου είχε αργήσει.

" Καλημέρα Μαρία μου πες μου ότι δεν ήρθαν ακόμα;"

"Όχι Ιφιγένεια μου μην ανησυχείς δεν ήρθαν. Βλέπω καφέ δεν έχεις σήμερα, θες να παραγγείλω;" με ρώτησε βλέποντας με χωρίς καφέ αφού μια από τις συνήθειες μου είναι κάθε πρωί να παίρνω καφέ πριν πάω στο γραφείο.

" Ναι Μαρία άμα μπορείς πάρε μου έναν γιατί πήγα να πάρω αλλά όπως έβγαινα από το μαγαζί έπεσε ένας πάνω μου και χύθηκε ο καφές πάνω στο πουκάμισο του με αποτέλεσμα να αρχίζει να με βρίζει"

"Ωχ κατάλαβα γι αυτό σε είδα κάπως κακόκεφη όταν μπήκες"

"Λογικό.. Τέλος πάντων.. Όταν έρθει το ραντεβού ενημέρωσε με και φέρε μου τον καφέ" της είπα ενώ πήγαινα προς το γραφείο μου.

" Οκκ.. Αα πήρε ο αδερφός σου και είπε ότι θα σε ξαναπάρει γιατί έχετε μερες να μιλήσετε. "

" Αμάν κι αυτός παραπονιάρης "
Της είπα ενώ στο τέλος της πρότασης άφησα ένα γελάκι. Μπήκα στο γραφείο και ξεκίνησα να βλέπω καινούριες υποθέσεις και τους λόγους που τους οδήγησαν να απευθυνθούν σε εμένα. Την ώρα που ετοιμαζόμουν  να ανοίξω τον φάκελο της μικρής που θα ερχόταν τώρα η Μαρία με ενημέρωσε ότι είχαν φτάσει.

"Ιφιγένεια ο κύριος Παπαδόπουλος έχει φτάσει."

"Εντάξει Μαρία πες τους να έρθουν μέσα και ρώτα τους αν θέλουν να πιουν κάτι" εκείνη την ώρα άκουσα  την πόρτα και όταν άνοιξε είδα το τελευταίο άτομο που θα περίμενα να ξαναδώ. Αυτά τα κάστανα ματιά που από την πρώτη στιγμή που τα αντίκρισα με έχουν μαγέψει.

"Εσύ ;"ρωτήσαμε και οι δύο ταυτόχρονα ενώ τα βλέμματα μας δεν απομακρύνονταν στιγμή.
Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι είχα μπλέξει άσχημα!!

Γεια σας αστερακια ....χρόνια πολλά καλή χρονιά.Εύχομαι να περνάτε χαρούμενες γιορτές με τις οικογένειες σας!!
Πως σας φαίνεται η ιστορία μου;
Σας άρεσαν οι πρωταγωνιστές μας;
Περιμένω εντυπώσεις.....
Μέχρι το επόμενο φιλάκια...