Ιφιγένεια

"Μαα π-πως ήξερες π-που είμαστε;" είπε για ακόμα μια φορά σαστισμένη Βανέσα ενώ είχε χάσει το χρώμα της.

"Σας χάλασα τα σχέδια εε;; Τι κρίμα που δεν θα σκοτώσετε την Ιφιγένεια "είπε με ένα σκληρό χαμόγελο και ακούμπησε χαλαρά σε μια δεξαμενή παίζοντας με το όπλο στα χέρια του. Με κοίταξε για λίγο μέσα στα μάτια και του χαμογέλασα.

"Σ-στέφανε ε-εγώ δεν" είπε τραυλίζοντας χωρίς όμως να καταφέρει να συνεχίσει την πρόταση της γιατί ο Στέφανος την κάρφωνε αλύπητα στα μάτια. Το πρόσωπο του είχε αγριέψει.

"Εσύ τι Βανέσα; Συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει; Έχεις απαγάγει ένα άτομο μόνο και μόνο γιατί δεν έγινε το δικό σου. Που είναι η Βανέσα που ήξερα; Η καλή και γλυκιά Βανέσα;" είπε ο Στέφανος θυμωμένος πλέον και η Βανέσα κατέβασε το κεφάλι.

Για λίγο δεν μιλούσε. Μετά από κάποιες στιγμές σήκωσε το κεφάλι της έχοντας βάλει ξανά την σκληρή της έκφραση .

"Αυτό το κοριτσάκι χάθηκε Στέφανε όταν σε αγάπησα και εσύ ήσουν ήδη παντρεμένος. Τότε που με έβλεπες μόνο σαν την μικρή σου αδερφή" είπε σκληρά και τον κοίταξε.

"Βανέσα έχεις καταλάβει τι έκανες; Νομίζεις δεν θα το μάθαινα; Όλο αυτό τον καιρό ήξερα τι σχεδιάζατε αλλά ήθελα να νομίζετε ότι μας ξεγελάσατε "είπε ο Στέφανος ανεβάζοντας λίγο τον τόνο της φωνής του.

" Πως; "εωτησε μόνο η Βανέσα και ο Στέφανος χαμογέλασε πονηρά.

" Αφού θες να μάθεις λοιπόν, θα σου πω εγώ  "της απάντησα εγώ αυτή την φορά χαμογελώντας απαλά  και ξεκίνησα να μιλάω  για όσα έγιναν πριν μέρες που μας οδήγησαν στο να μάθουμε την αλήθεια.

Flashback
Δύο μέρες πριν

Ετοιμαζόμουν για να πάω στην Νεφέλη. Είχε ρεπό και είχα συμφωνήσει με τον Στέφανο να την επισκεφτώ ώστε να ξεχαστώ λίγο. Πριν φύγω ακούσαμε το κουδούνι. Εμφανώς περίεργοι ανοίξαμε και προς μεγάλη μου έκπληξη αντίκρυσα τον Χάρη να μας κοιτάει περίεργα. Ο Στέφανος μόλις τον είδε αγρίεψε. Με το χέρι μου τον άγγιξα στην πλάτη προκειμένου να ηρεμήσει και παρατήρησα με  ένα μισό χαμόγελο ότι πέτυχα τον σκοπό μου.

"Χάρη τι κάνεις εσύ εδώ; περνά μέσα" είπα και του έκανα χώρο να περάσει. Εκείνος ξεφύσηξε και κάθισε στον καναπέ. Ο Στέφανος στάθηκε από πάνω του κοιτώντας τον αγριεμένος.

"Τι δουλειά έχεις εδώ;" τον ρώτησε με την βαριά φωνή που τόσο αγαπώ και σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στερνό του.

"Εεεε ο Στέφανος εννοεί πως και μας επισκέφτηκες" είπα αμήχανα κάνοντας νόημα στον Στέφανο να ηρεμήσει. Για λίγο δεν μιλούσε παρά μόνο κοιτούσε με σκυμμένο το κεφάλι τα χέρια του. Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξα.

"Θέλω να σου μιλήσω... Δηλαδήηηη και στους δύο σας "έσπευσε να διευκρινίσει όταν είδε το βλέμμα του Στέφανου.

"Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι" είπε ο Στέφανος και πήγε να φύγει από το σαλόνι αδιάφορος όμως η φωνή του Χάρη τον διέκοψε.

"Τα ονόματα Βανέσα και Νικόλας σου λένε κάτι; "είπε ενώ πλέον είχε σηκωθεί και αντίκριζε την πλάτη του Στέφανου που τώρα πια γυρνούσε αργά προς την κατεύθυνση μας.

"Που τους ξέρεις εσύ αυτούς;" είπα στον Χάρη αναστατωμένη.

"Πφφ καθίστε και θα σας εξηγήσω "είπε και ξεφύσηξε. Εμείς υπακούσαμε στο θέλημα του και καθίσαμε απέναντι του.

"Λοιπόν.. Την ημέρα που είχαμε βγει και συναντήσαμε στο μπαράκι τον Στέφανο εσύ έφυγες ενώ  εγώ έμεινα μόνος και συνέχισα το ποτό μου. Κάποια στιγμή πριν φύγω με πλησίασαν δύο άτομα... Μια γυναίκα και ένας άντρας. Μου είπαν τα ονόματα τους και μου είπαν την σχέση που έχουν μαζί σας. Μου ζήτησαν να τους βοηθήσω σε κάτι που ήθελαν. Με τροφοδοτούσαν με λόγια για σένα  που μου προκάλεσαν θυμό προς το πρόσωπό σου και όντας πληγωμένος που έφυγες για να βρεις τον Στέφανο.. Συμφώνησα... Ή συμφωνία ήταν.. Να βοηθήσω να σε απαγάγουμε και μετά να σε βασανίσουμε... "είπε και τράβηξε απελπισμένος τα μαλλιά του. Εμείς τον κοιτούσαμε σαστισμένοι. Ο Στέφανος με μια κίνηση τον πλησίασε και τον έπιασε από την πλουζα.

" ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΡΕ "φώναξε ο Στέφανος και τον έπιασε από τον λαιμό όσο εγώ προσπαθούσα να τον απομακρύνω.

"ΛΕΓΕ ΡΕ ΤΙ ΈΧΕΤΕ ΚΑΝΟΝΊΣΕΙ; ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΌΓΟ ΕΙΣΑΙ ΕΔΏ; ΣΧΈΔΙΟ ΤΩΝ ΆΛΛΩΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΌ;" ρώτησε φωνάζοντας όμως ο Χάρης δεν μπορούσε να μιλήσει γιατί του έσφιγγε τον λαιμό.

"ΣΤΈΦΑΝΕ ΑΣΤΟΝ ΝΑ ΜΙΛΉΣΕΙ. ΆΣΤΟΝ ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑ ΜΈΝΑ" φώναξα και τον έσπρωξα. Με κοίταξε και του χάιδεψα ελαφρά το μάγουλο . Έκλεισε τα μάτια του και όταν τα ξανάνοιξε ήταν εμφανώς πιο ήρεμος. Επιστρέψαμε στις θέσεις μας και κοίταξα τον Χάρη.

"Για ποιό λόγο μας τα λες όλα αυτά Χάρη; Γιατί τώρα; "ρώτησα κουρασμένη  πια από όλη την κατασταση.

"Ήρθα να σας προειδοποιήσω. Ιφιγένεια... Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αφήσω να σου κάνουν κακό...μπορεί εκείνο το βράδυ να συμφώνησα αλλά την αμέσως επόμενη μέρα το είχα μετανιώσει. Μέρες τώρα σκεφτόμουν πως να το αποτρέψω και γι'αυτό είμαι εδώ" είπε και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια. Μπορούσες να διακρίνεις μετάνοια να καθρεφτίζεται από τα βαθύ της ψυχής του. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

" Θέλω να σας βοηθήσω. Να κάνουμε κάτι όλοι μαζί ώστε να μην συμβεί κάτι τέτοιο "είπε και κοιταχτήκαμε  με τον Στέφανο προβληματισμενοι. Τότε ήταν που μου ήρθε η τέλεια ίδεα.

"Δεν θα αποτρέψουμε τίποτα. Όλα θα γίνουν βάση του δικού τους σχεδίου." είπα αποφασιστικά και στάθηκα απέναντι τους που με κοιτούσαν σοκαρισμένοι.

"Ιφιγένεια τι λες; δεν πρόκειται να επιτρέψω να σου κάνουν κακό " είπε ο Στέφανος ενώ τράβηξε τα μαλλιά του.

" Ποιός σου είπε ότι θα μου κάνουν κακό; "είπα και σήκωσα το φρύδι μου. Εκείνοι με κοίταξαν ερωτηματικά.

"Τι έχεις στο μυαλό σου;" με ρώτησε ο Χάρης και εγώ απλά χαμογέλασα.

"Αφού επιθυμούν να με έχουν, θα με έχουν... Αλλά με τους δικούς μου όρους" είπα και χαμογέλασα.

" Η απαγωγή θα γίνει κανονικά με την μόνη διαφορά ότι εμείς θα το γνωρίζουμε. Θα τους αφήσω να νομίζουν ότι νίκησαν και λίγο πριν με σκοτώσουν θα έρθει ο Στέφανος ενώ θα έχει καλέσει ήδη την αστυνομία. Έτσι θα τους καθυστερήσει μέχρι να έρθει και μόλις έρθει θα τους συλλάβει "είπα απλά και τους κοίταξα για να δω τις αντιδράσεις τους. Ο Στέφανος μόλις με άκουσε σηκώθηκε πάνω φωνάζοντας .

" ΌΧΙ ΙΦΙΓΈΝΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΦΉΣΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΤΟ ΔΌΛΩΜΑ. ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΦΉΣΩ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙΣ. "είπε φωνάζοντας ενώ χτύπησε με δύναμη τον τοίχο. Εγώ τον πλησίασα και του χάιδεψα το χέρι κοιτώντας τον στα μάτια.

"Θα είμαι εντάξει.. Αλήθεια.. Είναι ο μόνος τρόπος να δικαιωθεί ο άγγελος μου.... Μόνο έτσι θα ηρεμήσω.. "είπα γλυκά και αφού με κοίταξε ξεφύσηξε και συμφώνησε.

Δεν ήμουν σίγουρη γι'αυτό που τους πρότεινα όμως ήταν ο μόνο τρόπος να δικαιωθούμε και να ζήσουμε χωρίς φόβο πια.

.....................................

"Δηλαδή τόσες μέρες ήξερες ότι θα σε απαγάγουμε;" είπε η Βανέσα σαστισμένη και εγώ κούνησα το κεφάλι καταφατικά.

"ΗΛΙΘΙΕ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΣ." άρχισε να τρέχει προς τον Χάρη  φωνάζοντας όμως την εμπόδισε ο Στέφανος. Προσπαθούσε να αποδεσμευτεί από την αγκαλιά του.

" ΆΣΕ ΜΕ.. ΕΊΠΑ ΆΣΕ ΜΕΕ.. ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΏΣΕΙ" φώναζε μανιακά και τον χτυπούσε στο στέρνο. Εκείνη την στιγμή ακούστηκε η σειρήνα του περιπολικού και ο Νικόλας με την Βανέσα σάστισαν.

"Όχι γαμώτο αστυνομία" είπε ο Νικόλας σιγοβρίζοντας ενώ μας κοίταξε με μίσος. Αμέσως προσπάθησαν να τρέξουν όμως τους εμπόδισαν ο Στέφανος και ο Χάρης. Η Βανέσα προσπαθούσε να αποδεσμεύετει από τον Στέφανο μέχρι που τα κατάφερε και πήρε στα χέρια της το όπλο. Το σήκωσε και σημάδεψε το άτομο που έστεκε απέναντι της. Προσπάθησαν να την πλησιάσουν  όμως κάθε προσπάθεια αποτύχενε γιατί σημάδευε και τους ίδιους .

"Ήρθε η ώρα να πληρώσεις για όλα όσα μου στέρησες.ΉΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΠΚΗΡΩΣΕΙΣ." φώναζε υστερικά στο άτομο απέναντι της και με μια κίνηση πάτησε την σκανδάλη με αποτέλεσμα ο ήχος να μου κόψει την ανάσα και να κοιτάξω την κατεύθυνση της σφαίρας. Ήξερα ότι όλα είχαν τελειώσει πια..
Μία ακόμα ζωή θα χάνονταν από τα χέρια κακού... Χωρίς να έχει σφάλλει.

Έκλεισα τα μάτια μου. Τίποτα πια δεν μπορούσε να με τρομάξει...
Όχι πια....

Σας ήρθαααα!!!!
Λοιπόν... Εκρηκτικό κεφάλαιο..
Μάθαμε την αλήθεια επιτέλους...
Τι έχετε να πείτε;
Ποιον πυροβόλησε τελικά η Βανέσα;
Θα ζήσει αυτός που πυροβολήθηκε;
Περιμενω με αγωνία τα σχόλια σας...
Σας αρέσει η ιστορία;
Περιμενω την απάντηση σας...
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια!!!