Στέφανος

Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Σήμερα με έχει Φέρει σε κατάσταση εκτός εαυτού. Δεν μπορώ να καταλάβω την συμπεριφορά της. Εντάξει.. Το κατανοώ ότι δεν της φέρθηκα και με τον καλύτερο τρόπο αλλά αυτή δεν είναι η Ιφιγένεια που γνωρίζω. Φυσικά και το περίμενα ότι θα μου πήγαινε κόντρα αλλά όχι και μπροστά στο παιδί. Όμως το ποτήρι ξεχύλισε όταν άφησε το γεύμα στη μέση για να μιλήσει στο τηλέφωνο .

Προσπάθησα να ηρεμήσω και κατευθύνθηκα προς την τραπεζαρία . Εκεί αντίκρυσα μια πανέμορφη εικόνα ..την μικρή να γελάει όπως παλιά και αυτό το οφείλω στην Ιφιγένεια. Μπορεί να έγινα σκληρός απέναντι της αλλά αυτό δεν αλλάζει την ευγνωμοσύνη μου για την Ιφιγένεια. Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με την μικρή αν και ξέρω ότι δεν το κάνει επειδή είναι η δουλειά της αλλά επειδή το θέλει ..ναι το έχω καταλάβει ότι αγαπάει πολύ την μικρή . Γι'αυτό και πήρα την απόφαση να απομακρυνθώ. Για να μην πληγωθεί η μικρή. Βέβαια ξέρω ότι αυτό δεν άρεσε στην Ιφιγένεια αλλά έχω πάρει την απόφαση μου όσο δύσκολη κι αν είναι.

Ξερόβηξα για να κάνω αισθητή την παρουσία μου και τότε όλες γύρισαν και με κοίταξαν. Μόλις με είδε η Μελίνα με κοίταξε με ένα παραπονεμένο βλεμμα

"Άντε καλέ μπαμπά.. Πείνασα" είπε και έκανε μια αστεία φάτσα με αποτέλεσμα να αρχίσουμε να γελάμε όλοι. Αφού πήρα ξανά την θέση μου στο τραπέζι ξεκινήσαμε να τρώμε. Σιωπή απλώθηκε στον χώρο μέχρι που την έσπασε η Αφροδίτη.

"Ιφιγένεια λοιπόν.. Ψυχολόγος είπαμε έτσι; "είπε με ένα χαμόγελο.. Ήξερα τι έκανε και δεν μου άρεσε καθόλου. Ήθελε να της αποσπάσει πληροφορίες για την προσωπική της ζωή. Προσπάθησα να την σταματήσω όμως δεν μπόρεσα.
Η Ιφιγένεια όταν άκουσε την ερώτηση της χαμογέλασε αν και ήξερα ότι το χαμόγελο της δεν ήταν αληθινό.

"Ναι Αφροδίτη...Ψυχολόγος" είπε και στην φράση της όλο το πρόσωπο της έλαμψε . Μόνο με μια ματιά μπορούσες να διακρίνεις την αγάπη της για το επάγγελμα που ασκεί.

"Πολύ ωραίο επάγγελμα... Και από προσωπική ζωή;; Είσαι παντρεμένη;" είπε πάνω στην τελείως αποτυχημένη προσπάθεια της να μην προδοθεί ότι  αυτό ήθελε εξαρχής  να μάθει. Η Ιφιγένεια σε αυτή την ερώτηση αρχικά χλώμιασε  και τα μάτια της σκοτείνιασαν. Ήπιε λίγο από το νερό της για να συνέλθει ενώ προσπαθούσε να μην δείξει ότι την επηρέασε αυτή η ερώτηση. Την κοίταξα για λίγο ανήσυχος όμως όταν μου έριξε ένα παγωμένο βλέμμα γύρισα αλλού. Από την μία ήθελα να μάθω τι έχει συμβεί αλλά ήξερα ότι δεν ήταν έτοιμη για  κάτι τέτοιο... Ειδικά με αυτή την συμπεριφορά μου.

"Όχι δεν είμαι παντρεμένη ούτε σε κάποια σχέση.. Προς το παρόν" είπε αφού βρήκε ξανά την αυτοκυριαρχία της. Έλα όμως που όταν συνήλθε αυτή αρρώστησα εγώ.. Τι ήταν αυτό που είπε; δηλαδή σκέφτεται να κάνει σχέση;

'Κι εσένα τι σε νοιάζει; μεγάλη κοπέλα είναι' πετάχτηκε το υποσυνείδητο μου.
'Μα δεν με νοιάζει κάτι.. Εγώ από απλή περιέργεια ρωτάω.' είπα και τότε άκουσα τον Αγαμέμνονα να γελάει.. Αα δεν είμαι καλά.. Μου φαίνεται πρέπει να μου κάνει κι εμένα μια συνέδρια η Ιφιγένεια.
' Συμφωνώ αλλά όχι για να ξαναβρείς την λογική σου' είπε με πονηρό τόνο κι εγώ τον ρώτησα περίεργος να μάθω
' Δηλαδή;'
'Πρέπει να σου κάνει μια ψυχανάλυση για να σου αναλύσει Το Σύνδρομο Του Έρωτα' είπε εξίσου πονηρά και τότε ένιωσα λες και μου έριξαν παγωμένο νερό.
' Όχι βέβαια εγώ δεν την έχω ερωτευτεί' είπα
'μα εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο... Μόνος σου προδόθηκςς, άστο 'είπε και απελπισμένος διέκοψα την συζήτηση με τον Αγαμέμνονα.

Έριξα μια ματιά στα κορίτσια και τα έβλεπα να μιλάνε και να γελάνε. Ήταν τόσο χαρούμενες και οι δύο. Αναρωτιέμαι κάποιες φορές πως γίνεται κάποια παιδιά να έχουν τόσο λάθος γονείς. Είναι μεγάλη αδικία να θεωρείται βάρος ένα παιδί ενώ έξω στον κόσμο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να τους δώσουν όλη τους την αγάπη όπως η Ιφιγένεια. Σκέφτομαι ότι θα γινόταν πολύ καλή μαμά. Υπέροχη μαμά και.. Ακόμη πιο υπέροχη σύζυγος.

Τις σκέψεις μου διέκοψε ο ήχος κλήσης ενός κινητού. Στρέψαμε το βλέμμα μας όλοι στην Ιφιγένεια αφού το δικό της ήταν. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Έτσι και δεν ήταν κάτι επείγον  θα το πετούσα μέσα στην πισίνα. Μας κοίταξε απολογητικά και έστρεψε το βλέμμα της στο τηλέφωνο.. Αμέσως σοβάρεψε.

"Συγνώμη πάλι απλά είναι από το νοσοκομείο και πρέπει να απαντήσω" είπε ελαφρώς ανήσυχη και πήγε πιο πέρα να μιλήσει. Γύρισα και κοίταξα την Αφροδίτη ερωτηματικά. Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους ως ένδειξη άγνοιας. Παρακολουθούσα με το βλέμμα μου κάθε κίνηση της Ιφιγένειας και ολοένα αγχωνόμουν  περισσότερο. Την έβλεπα να πηγαίνει πέρα δώθε στον διάδρομο ενώ είχε ένα άκρως συνοφριωμένο πρόσωπο. Μπορούσες να διακρίνεις εύκολα την αναστάτωση της. Αφού το έκλεισε ήρθε γρήγορα μέσα συγχυσμένη 

"Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω.." είπε ενώ έβαζε το παλτό της. Πριν την ρωτήσω εγώ με πρόλαβε η Αφροδίτη

"Όλα καλά;" της ρώτησε με περιέργεια.

"Θα δείξει. Κάτι συνέβη με μια ασθενή μου.. Λοιπόν Αφροδίτη χάρηκα που σε γνώρισα. Μικρή θα τα πούμε. Στεφάνε..αντίο "είπε ενώ στην πρόταση που αντιστοιχούσε σε  εμένα με κοίταξε με ένα πληγωμένο βλέμμα και έφυγε γρήγορα.
Αμέσως σηκώθηκα για να την ακολουθήσω αλλά με σταμάτησε το χέρι της Αφροδίτης .

"Ας την καλύτερα, πρέπει να αντιμετωπίσει ένα μάλλον σοβαρό πρόβλημα ..δεν μπορεί να ασχολείται μαζί σου"μου είπε με ένα συμπονετικό βλέμμα και αφού ξεφύσηξα, κατένευσα.

Μπορεί για τώρα να έκανα πίσω αλλά δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι .Θα πάω αργότερα στο νοσοκομείο να την δω. Δεν μπορώ σε μια τέτοια στιγμή να την αφήσω μόνη της γιατί ξέρω πόσο κατηγορεί τον εαυτό της. Και αυτό δεν πρόκειται να την αφησω να το κάνει .Όσο κι αν προσπάθησα να της φερθώ  σκληρά δεν κατάφερα τίποτα . Αντίθετα κατάλαβα κάτι που τόσο καιρό αρνιόμουν να το αντιμετωπίσω .Δεν ξέρω ...ίσως δεν ήθελα να το παραδεχτώ γιατί φοβόμουν ... γιατί ήμουν δειλός να αποδεχτώ  τα συναισθήματα που επανέρχονται στην επιφάνεια τα οποία μόνο η Ιφιγένεια κατάφερε να τα ξεκλειδώσει από τα έγκατα της ψυχής μου. Είναι  σαν ένα κουτί κλειδωμένο .Έχουμε την πεποίθηση ότι ποτέ δεν θα καταφέρουμε να το ανοίξουμε ...να αντικρίσουμε  το περιεχόμενο του.. να έρθουμε σε επαφή με αυτό ..να το αγγίξουμε ...όμως τελικά συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε το μοναδικό κλειδί που μπορεί με μια κίνηση να αποκαλύψει όλα όσα ήταν κρυμμένα .Να εισβάλλει βαθιά εκεί που ακόμα και το φως δεν μπορεί .Αυτό ήταν και η Ιφιγένεια ...το κλειδί που κατάφερε να ξεκλειδώσει το μπαούλο με τα συναισθήματα μου που είχα κλειδώσει για να προστατευτώ από μια ακόμα προδοσία .Όμως....δεν βγαίνουν πάντα αυτά που αποσκοπείς.. γιατί η Ιφιγένεια κατάφερε κάτι που θα ορκιζόμουν ότι καμία γυναίκα δεν θα μπορούσε να το καταφέρει ..Με έκανε να την ερωτευτώ ......

Καλά μου αστεράκια!!
Πως είστε;
Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά κάποια προσωπικά θέματα με εμπόδισαν από την δημοσίευση του νέου κεφαλαίου.

Λοιπόν...
Είδαμε την Ιφιγένεια αναστατωμενη. Τι λέτε να έγινε;
Επίσης είδαμε τον Στέφανο να μας εξομολογείται τον έρωτα του.
Θα γίνουν αποκαλύψεις στο επόμενο κεφάλαιο. Θα είναι όμως καλές ή... Κακές;
Τα λέμε στο επόμενο!!!