Χρειάστηκαν λίγο χρόνο να επιστρέψουν στην πραγματικότητα. Κύλησε το κορμί του στο πλάι της τραβώντας την πάνω του, χαρίζοντας της ένα απαλό φιλί στα χείλη της. Πρόλαβε να δει τα μάτια της που ήταν γεμάτα δάκρυα απόλαυσης πριν εκείνη ακουμπήσει το μάγουλο της στο σημείο της καρδιά του και ακούσει το αλαφιασμένο φτερούγισμα της. Είχαν πεθάνει ταυτόχρονα και είχαν αναστηθεί. Είχαν γίνει ένα. Το απόλυτο του σύμπαντος ένα. Είχαν νιώσει όλη τη δύναμη του έρωτα . Ως το μεδούλι. Μα δεν ήταν αρκετό. Για κανέναν τους.

Τον ένιωσε να ανασηκώνεται πρώτος. Τον κοίταξε με θολό ακόμη βλέμμα.

-"Απίστευτη αρχή." της ψιθύρισε για να τον δει να  χαμηλώνει το σώμα του , να σκύβει το κεφάλι του και με έκπληξη να της ανοίγει τα πόδια. Αντιστάθηκε εκείνη αλλά υπό την επιθυμία της που φούντωσε αστραπιαία υποχώρησε. Ένιωσε το στόμα του να χαϊδεύει και να αφήνει φιλιά στο στομάχι , στη κοιλιά της μέχρι που τρύπωσε επιτακτικά ανάμεσα το τρίχωμα της ήβης της ψάχνοντας για το τρυφερό εξόγκωμα που έσφυζε από επιθυμία. Μετά χέρια του της έσπρωξε τα πόδια της να ανοίξουν , ως εκεί που δεν έπαιρνε άλλο και κόλλησε αστραπιαία το στόμα του πάνω του  και  βάλθηκε να το ρουφάει αλύπητα. Εκείνη σπαρτάρησε από απόλαυση. Κραύγασε βραχνά και μετά.., μετά από λίγο ένα γοργό κοφτό, κουρελιασμένο αναφιλητό ξέφυγε από τα χείλη της προειδοποιώντας ξανά για το αναπόφευκτο μοιραίο. Ο Νιζάρ τα ήθελε όλα. Την ανασήκωσε και γλιστρώντας κάτω από το κορμί της την απόθεσε πάνω του. Ανυπόμονα έσπρωξε το φαλλό  του να καρφωθεί μέσα της. Ξανά επιτακτικά. Το αλύπητο σφυροκόπημα ξανάρχισε βαθιά στα σωθικά της καθώς το σώμα της ανεβοκατέβαινε πάνω στο δικό του . Η ανάσα του βαριά και κοφτή στο στήθος της την έκαναν να λιώνει και να σβήνει στα χέρια του. Τα χείλη του διεκδίκησαν τις θηλές της. Τις δάγκωναν, τις φίλαγαν, τις έγλειφαν και άλλοτε τις πιπίλιζαν. Αλλά την στιγμή της υπέρτατης απόλαυσης , εκείνη τη στιγμή που τα σώματα τρεμούλιαζαν από ηδονή και όλα είχαν σβήσει γύρω τους, τα χείλη σαν τρελαμένα ενώθηκαν σε μια απελπισμένη κίνηση σάμπως θα έπιναν κάθε πνοή εκείνης της στιγμής.

*

Η αίσθηση του χρόνου είχε χαθεί και από τους δυο. Δεν είχε καμία σημασία αν ήταν μέρα ή νύχτα. Πόσες ώρες , πόσες  μέρες είχαν κυλήσει.  Είχαν χαθεί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου με μικρές ανάπαυλες για ύπνο.

Ένιωσε την θαλπωρή της αγκαλιά του και αναδεύτηκε απαλά νιώθοντας παράλληλα το χέρι του να την κρατάει επίμονα πάνω του. Πετάρισε τα βλέφαρα της και έψαξε με το βλέμμα της το δικό του. Του χαμογέλασε δειλά. Ακόμα και έπειτα μετά από όλα αυτά που είχαν πράξει μεταξύ τους ένιωθε άβολα και ντρεπόταν. Το βλέμμα του μυστήριο της προκάλεσε ανατριχίλα.

-«Ντύσου και ακολούθησε με.»

Η βραχνή φωνή του την πρόσταξε και εκείνη σαν άβουλο πιόνι στα χέρια του ανασηκώθηκε. Λες και μάγια της είχε κάνει και βρισκόταν εντελώς υποταγμένη υπό το βλέμμα του. Έριξε το καφτάνι πάνω της και περπάτησε πίσω του μιας και ήδη είχε φορέσει το παντελόνι του. Στα σκοτεινά περάσματα από τα καραβόπανα ένιωσε το χέρι του να πιάνει το δικό της και της ξέφυγε ένας μικρός αναστεναγμός ανακούφισης.

Έξω πλέον στην απόλυτη σιωπή της ερήμου κοντοστάθηκαν μαγεμένοι . Ο έναστρος ουρανός φάνταζε τόσο κοντινός που ένιωθες ότι αν άπλωνες το χέρι θα μπορούσε ς ν α ακουμπήσεις τα αστέρια που φεγγοβολούσαν με όλα τους την αίγλη πάνω από τα κεφάλια τους. Η νύχτα είχε απλώσει ένα απολαυστικό και αναζωογονητικό πέπλο δροσιάς που αγκάλιασε τα σώματα τους που ακόμη έκαιγαν από τις καυτές περιπτύξεις τους. Με τα πέλματα γυμνά περπάτησαν πιασμένοι από το χέρι, σιωπηλοί μες στη νύχτα . Δεν χρειάστηκε η Έλλης να αναρωτηθεί για το προορισμό τους μιας και σε λιγότερο από 5 λεπτά , μόλις κατάφεραν να προσπεράσουν ένα αμμώδες , κάπως απότομα ανάχωμα που όσο το ανέβαιναν οι πέτρες πλήθαιναν προκαλώντας το προβληματισμό της Έλλης, φτάνοντας στη κορυφή η θέα την άφησε με το στόμα ανοικτό από έκπληξη και θαυμασμό.

-«Μα πως;» ψέλλισε και γύρισε να κοιτάξει τον Νιζάρ που στεκόταν περήφανος στο πλευρό της .

-«"Wadi shap"...Μια από τις πολλές οάσεις στην έρημο του Ομάν.» διευκρίνισε εκείνος.

-«Είναι εκπληκτικό.» ψιθύρισε κοιτώντας μαγεμένη τα καταπράσινα νερά μιας μικρής λίμνης που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε ένα σχετικά πετρώδες περιβάλλον . Η νύχτα , τα αστέρια και το φεγγάρι με το φως τους πρόσδιδαν στο περιβάλλον μια ιδιαίτερη νότα μυστικισμού και μαγείας απογειώνοντας την ήδη πανέμορφη θέα.

-«Όχι περισσότερο από σένα...» ένα ς ψίθυρος ακούστηκε από τα χείλη του και γύρισε να τον κοιτάξει αλλά το σταθερό βλέμμα του προς την λίμνη την έπεισαν ότι ήταν αποκύημα της φαντασίας της και ξαναγύρισε το βλέμμα της ευθεία μαλώνοντας τον εαυτό της .

-"Εδώ θα εγκατασταθεί κάποια από τις  αντλίες μας;" ρώτησε δειλά κοιτώντας το μαγευτικό περιβάλλον εμπρός της.

-"Όχι φυσικά. Κανένας δεν θα αλλοιώσει αυτό το μέρος. Ίσως αργότερα με χρήματα που θα εκμαιεύσω από τα νέα κοιτάσματα πετρελαίου να δημιουργηθεί ένα τουριστικό θέρετρο εδώ αξιοποιώντας τη φυσική ομορφιά του μέρους. " 

-"Είναι τόσο πολύ σημαντική για τη χώρα σου αυτή η εξόρυξη..." ψιθύρισε η Έλλη κοιτώντας το σκληρό προφίλ του.

-"Είναι μείζονος σημασίας . Θα σταματήσει η χώρα μου να είναι ο φτωχός συγγενής των Αραβικών χωρών. Όλα τα έχω σχεδιάσει . Προσεχτικά. Βήμα - βήμα...Δεν θα επιτρέψω σε κανένα να χαλάσει ότι με τόσο κόπο έχω χτίσει. "

-"Και ο ..γάμος σου Νιζάρ; Είναι και αυτός βάση σχεδίου;"

 Ο Νιζάρ  κινήθηκε αμήχανα.  Η  Έλλη έμεινε με τρελό καρδιοχτύπι  να τον  κοιτάζει παρακαλώντας να ακούσει από τα χείλη του να το   αρνιέται και έπειτα, θαρρείς ανυπόμονος την τράβηξε μαζί του από το χέρι που δεν είχε αφήσει λεπτό ν α κρατάει και κατηφόρισαν μαζί προς την λίμνη.

Η απάντηση της δόθηκε σιωπηλά. Για λίγο   είχε βρεθεί  να παίζει  την ηρωίδα  σε ένα  παραμύθι. 

Μόνο φτάνοντας δίπλα στα νερά , ο Νιζάρ άφησε το χέρι που κρατούσε και αυτό για να ξεφορτωθεί το παντελόνι του. Ήταν σαφές ότι είχαν έρθει για να κολυμπήσουν. Γύρισε το ολόγυμνο κορμί του και κοίταξε την Έλλης. Ένα κορμί μυώδες, με στενούς γοφούς και ανοικτή πλάτη, με χέρια στιβαρά . Δίχως να μιλήσει σήκωσε τα χέρια της και απομάκρυνε το καφτάνι από πάνω της. Όπως και ο ίδιος δεν φορούσε εσώρουχα . Έμεινε ακίνητη μπροστά του δίνοντας του χρόνο να θαυμάσει ο κορμί της όπως και η ίδια είχε κάνει πρωτύτερα.

-«Εκπληκτική...» αυτή η μόνη λέξη του έφτανε για να γεμίσει αυτοπεποίθηση την Έλλης . Έκανε διστακτικά ένα βήμα προς εκείνον όταν ο ίδιος μοίρασε την απόσταση αστραπιαία. Την άρπαξε στα χέρια του και με μια κίνηση την ανάγκασε να πηδήσει στην αγκαλιά του και να τυλίξει τα πόδια της γύρω από τη μέση του.

Και κάτω από το φως του έναστρου ουρανού, στην απόλυτη σιγαλιά της πλανεύτρας νύχτας και στην δροσιά της μαγευτικής όασης δύο κορμιά έγιναν ένα .