Άνοιξε κουρασμένη τα μάτια της μιας και ο ύπνος κατάφερε να την πάρει αργά τα ξημερώματα. Ένιωθε σαν να είχε περάσει από πάνω της φορτηγό.Στην καλύτερη. Είχε τόσα να σκεφτεί που όλη νύχτα στριφογύριζε στο κρεβάτι της. Σηκώθηκε αργά , χώθηκε στο μπάνιο ,  πλύθηκε και κατέβηκε ακόμη φορώντας το νυχτικό της.  -«Καλημέρα Έλλη! Όλοι είναι έξω και απολαμβάνουν την λιακάδα!  Όσο για εσένα , σε περιμένει πλούσιο πρωινό και το αγαπημένο σου κέικ δεσποινίς μου! » την ενημέρωσε  στη κουζίνα που πήγε, ευδιάθετα η Χάριετ σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και  η Έλλη προβληματισμένη περπάτησε το μακρύ διάδρομο που οδηγούσε στη βεράντα όπου βρίσκονταν όλοι.

Βγαίνοντας  στο χολ όμως  αυτό που αντίκρισε την έκανε να φρενάρει το σώμα της και  εμβρόντητη να πνίξει την κραυγή που σκαρφάλωσε ακούσια στο λαιμό της. Γιατί σαν να μην συμβαίνει τίποτα   κατέβαινε τη σκάλα εκείνος . Εκείνος που στοίχειωσε άθελα του τις ώρες της χθεσινοβραδινής νύχτας κάνοντας την να χάσει τον ύπνο της. Εκείνος που ήταν υπαίτιος για τους μαύρους κύκλους της - που δεν είχε φροντίσει να καλύψει- και υπεύθυνος για την εξάντληση που ένιωθε.  Εκείνος που  είχε χαστουκίσει . Εκείνος που είχε διατάξει να πετάξουν έξω από το σπίτι της. Μια διαταγή που δεν εισακούστηκε. Ο οποίος είχε με τη σειρά του αντιληφθεί την Έλλη στο χολ και σαν γεράκι είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω της. Στο θήραμα του.

Αρχικά, ένιωσε ντροπή για την περιβολή της , για την πρόχειρη και καθημερινή της εμφάνιση αλλά σύντομα η σκέψη ότι βρισκόταν στο σπίτι της και ότι μπορούσε να κυκλοφορεί όπως ήθελε την έκανε να ανασυγκροτηθεί , να ισιώσει το κορμί της και αποφασιστικά με ένα χαμόγελο στα χείλη να προχωρήσει αγέρωχα προς τη βεράντα αφήνοντας τον πίσω της να την ακολουθεί. Ένα γρύλισμα της φάνηκε ότι ακούστηκε εκ μέρους του και ικανοποιημένη χαμογέλασέ πλησιάζοντας την οικογένεια της.  

-"Καλημέρα σε όλους. Πως είσαι σήμερα πατέρα ;" απευθύνθηκε  στον  πατέρα της με γνήσια ανησυχία  φτάνοντας στο τραπέζι ενώ κάθισε δίπλα στη μητέρα της η οποία της σέρβιρε χαμογελώντας μερικές φέτες κέικ. Όλοι ανταπαντάνε  καλημερίζοντας την. Εκτός από εκείνον. Εκείνος κάθεται απέναντι της και σερβίρει καφέ. Εκνευρισμένη  άπλωσε το γυμνό χέρι της για να σερβίρει καφέ στο φλιτζάνι της.

-«Πολύ καλύτερα Έλλη μου. Έχω ραντεβού σε μισή ώρα με το γιατρό Φελί άδικα μιας και νιώθω περίφημα. Τέλος πάντων ,  δεν ξέρω αν πρόλαβες χθες με αυτήν την αναστάτωση να  γνωρίσεις τον Νιζάρ Καμπίρ. Είναι επικεφαλής της ομάδας  από το Ομάν που συνεργαζόμαστε και σύντομα επίσημος συνεργάτης μας.  Να μην ξεχάσω  να αναφέρω ότι είναι πρώτος πρίγκηπας στη χώρα του και αυριανός διάδοχος του θρόνου του Ομάν."  άκουσε   την μπάσα φωνή του πατέρα της να την ενημερώνει με θαυμασμό και σήκωσε  το βλέμμα της πάνω του έντρομη μην τυχόν και είχε το θράσος να αναφερθεί στο χθεσινό γεγονός.

Τον είδε  να την κοιτάζει ανεξιχνίαστα με ένα  απαλό μειδίαμα στα χείλη που έκανε το στομάχι της να δεθεί .

Αν το κάθαρμα αναφερόταν στο χθεσινό γεγονός και τάραζε τον πατέρα της θα τον τσάκιζε στα χαστούκια και στις κλωτσιές !Όσο αρρενωπός και να δείχνει έτσι φρέσκος, ξεκούραστος μερικές κλωτσιές στον πριγκηπικό του πισινό θα τις ευχαριστιόταν πάρα πολύ αυτή τη στιγμή.

-«Χάρηκα κυρία μου...»  της απευθύνθηκε ο Νιζάρ   με  άψογη αγγλική προφορά και χροιά εαρινή  και εκείνη ανασήκωσε το φρύδι προβληματισμένη.

Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα μπορούσε να μιλήσει τόσο καθαρά τη γλώσσα τους και αυτό που σκέφτεται καθρεπτίζεται στο άβαφο πρόσωπο της. -«Παρομοίως ..» σχεδόν μουγκρίζει δίχως να το εννοεί καθόλου βάζοντας ένα κομμάτι από το αγαπημένο της κέικ στο στόμα και του χαμογελά  ειρωνικά αλλά φευγαλέα μην τυχόν και την πάρει είδηση κανείς .

*
Η αντιπάθεια της  είναι ολοφάνερη σε όλο το πρόσωπο και στη στάση του σώματος της και στενεύει τα μάτια του ενοχλημένος απέναντι της . Όχι μόνο τον είχε χτυπήσει δίχως λόγο και αφορμή αλλά φαινόταν ότι δεν υπήρχε στάλα μετάνοιας πάνω της. Άνετα θα της έδινε ένα χέρι ξύλο αν και ποτέ του δεν είχε χτυπήσει γυναίκα. Ως τώρα. Γιατί εκείνη είναι το μοναδικό θηλυκό   που του γεννάει αυτό το συναίσθημα. Πιστεύει ότι η ευχαρίστηση που θα ένιωθε αν τις έριχνε μερικές στο πισινό θα ήταν απίστευτη! Φυσικά και αυτά τα δύο μακριά πόδια, που ξεπρόβαλαν από το κοντό σατέν νυχτικό της , θα του χαρίζανε  επίσης απίστευτη ευχαρίστηση αν τυλίγονταν  γύρω από τη μέση του  ,σκέφτηκε αλλά το μετάνιωσε αμέσως. Ήταν σύζυγος του συνεργάτη του και τέτοιες σκέψεις έπρεπε να περιοριστούν στο ελάχιστο τόνισε μαλώνοντας τον εαυτό του νοερά κοιτώντας την σκληρά προσπαθώντας να μείνει ανεπηρέαστος από τα βρεγμένα της μαλλιά που νότιζαν το απλό λευκό της νυχτικό που αυτομάτως γινόταν διάφανο και φανέρωνε το δαντελένιο σουτιέν που φόραγε από μέσα.

Καταστροφικό αυτό.

Εχθές του ήρθε ουρανοκατέβατο το χαστούκι της και ακόμα στη θύμηση του ένιωθε ένα μούδιασμα στο μάγουλο. Άρον – άρον τον είχε καληνυχτίσει ο Λούκας .Ο καημένος  τα είχε χάσει κυριολεκτικά με τη συμπεριφορά της γυναίκας του που την κυνήγησε ζητώντας σίγουρα εξηγήσεις. Την  μία στιγμή  αγκάλιαζε τον άντρα της τρυφερά και την δεύτερη στιγμή χαστούκιζε τον καλεσμένο του. Πραγματικά τον λυπόταν που την έχει παντρευτεί. Αυτό το κακό είχαν οι δυτικές, φιλελεύθερες γυναίκες. Στη χώρα του ήταν αλλιώς και μακάριζε την τύχη του που η Ναντίν , που προοριζόταν για σύζυγος του ήταν μεγαλωμένη με τις σωστές αξίες, έθιμα του τόπου τους  και αρχές.

-«Λούκας , τόσο μικρός και παντρεμένος; Μπράβο φίλε μου...» ανέφερε δίχως να το εννοεί κοιτώντας την Έλλη να μασουλάει με ευχαρίστηση μια δεύτερη φέτα από το κέικ μπροστά της ενώ όλη της η προσοχή είχε στραφεί στο να χαζεύει την οθόνη του κινητού της δίχως να φανερώνει σε καμία περίπτωση τους καλούς της τρόπους .

-«Ναι, μόνο 30 χρόνων και έχω κιόλας και μια κόρη ....» του απάντησε ο Λούκας  για να δει την ακατανόμαστη  να σηκώνει επιτέλους το βλέμμα της από το κινητό της και να κοιτάζει προβληματισμένη γύρω της.

-«Πού είναι αλήθεια η μικρή  ;» ρώτησε η Έλλη αφού κατάπιε την μπουκιά της και κοίταξε  τη μητέρα της προβληματισμένη .

-«Ανέβασε πυρετό το πουλάκι μου  από χθες το βράδυ και έχει μείνει στο δωμάτιο της.» απάντησε εκείνη και η Έλλη που πρόφαση έψαχνε να εξαφανιστεί γέμισε το φλιτζάνι της ξανά με καφέ, ζήτησε  συγγνώμη και   απομακρύνθηκε άμεσα ανακουφισμένη .
*
Αλλάχ και τι σόι μάνα δεν ξέρει ότι το παιδί της είναι άρρωστο, σκέφτεται ο Νιζάρ εξοργισμένος με τη στάση της. Έφερε βιαστικά το φλιτζάνι στα χείλη του πίνοντας λίγο από το καφέ του για να  καταφέρει να κρατήσει το στόμα του κλειστό και δεν ξεστομίσει όσα ένιωθε.

Όσο για την Έλλη, εκείνη μπήκε στο σπίτι ανακουφισμένη που απέφυγε το βλέμμα του  μιας και τόση ώρα υπό τη παρακολούθηση του  κόντεψε να φάει όλο το κέικ από την αμηχανία της . Τελείως ξεδιάντροπος ο τύπος της φάνηκε! Την κοίταζε και την κοίταζε και ανάθεμα αν καταλάβαινε τι σκεφτόταν! 

Βλέποντας τον Τζάκ  στο χώρο τον πλησίασε αστραπιαία.

-«Καλημέρα Έχουμε κανένα νεότερο ; Μάθαμε τίποτα;» ρώτησε με αγωνία καθώς στην σημερινή ειδησιογραφία που διάβασε πρωτύτερα στο κινητό της δεν είδε να αναφέρεται καν η επίθεση που είχε δεχτεί ο πατέρας της.

-«Καλημέρα Έλλη. Ότι και να έχουμε  εντοπίσει  ο πατέρας σας έχει δώσει ρητή εντολή να μην ανακατευτείς . Συγνώμη αλλά εκτελώ εντολές...» απάντησε ο Τζάκ  συνεχίζοντας το διάβα  του όσο εκείνη  γρύλισε εκνευρισμένη  και συνέχισε το δρόμο της προς το δωμάτιο της μικρής.

Η μικρή με το που την είδε  χάρηκε  τόσο πολύ που παράτησε το κρεβάτι της και έτρεξε να χωθεί στην αγκαλιά της.  -«Θα μου διαβάσεις την Ραπουνζέλ, Έλλη;» ρώτησε με δυσκολία αφάνταστα   βραχνιασμένη και της έδωσε ένα βιβλίο που βρισκόταν ανάμεσα στα σκεπάσματα ταχύτατα.

-«Καλύτερα να σου δώσει λίγο από το πρωινό σου να φας. Καλημέρα Έλλη! Έρχομαι σε λίγο. » άκουσε  την φωνή της κουνιάδας της , της Έμμας να διακόπτει από το μπάνιο δυνατά και χαμογελώντας ξεκίνησε  να διαβάζει την ιστορία μιας κοπέλας με μακριά ξανθά μαλλιά. Η μικρή λόγω του πυρετού αποκοιμήθηκε πριν μάθει το τέλος και η Έλλη  ανασηκώθηκε προσεχτικά και άφησε το βιβλίο ήσυχα στο κομοδίνο.

Ευτυχώς δηλαδή. Αυτό το στερεότυπο να μαθαίνουν στα κορίτσια ότι για να σωθούν χρειάζεται πάντα ένας πρίγκιπας με λευκό άλογο την ξεπερνούσε. Δηλαδή καμία πριγκίπισσα δεν μπορούσε να σωθεί από την κακιά μητριά που την είχε απαγάγει  από μόνη της;

-«Τι σκέφτεσαι;» ρώτησε η Έμμα βγαίνοντας από το μπάνιο  κρατώντας μερικά ρούχα διπλωμένα της μικρής. Η Έλλη άφησε το βλέμμα της να την ακολουθήσει όσο άνοιγε την ντουλάπα και βόλευε τα ρούχα της μικρής εντός.

-«Ότι η Ραπουνζέλ ήταν ηλίθια.» απάντησε χαμηλόφωνα και βγήκε  νωχελικά το μπαλκόνι ακούγοντας πίσω της  την κουνιάδα της να γελάει σιγανά.

Στάθηκε στο κάγκελο και άφησε το πρωινό αεράκι να παίξει με τα βρεγμένα της μαλλιά και τις άκρες του νυχτικού της. Και ενώ περίμενε την κουνιάδα της να τελειώσει ότι έκανε και να βγει να την συντροφεύσει το   βλέμμα της εντόπισε έκπληκτο  τη  μητέρα της που ξεναγούσε τον Νιζάρ ανάμεσα στα τριαντάφυλλα της και στα λοιπά λουλούδια του κήπου! Κοτζάμ πρίγκιπας και καταδεχόταν να του μιλάνε για άνθη και σπάνια λουλούδια ,  αναρωτήθηκε έκπληκτη και σάστισε περισσότερο με το ύφος του που έδειχνε   προσηλωμένος στη συζήτηση .

Άκου πρίγκιπας. Περισσότερο για μοντέλο έμοιαζε παρά για πρίγκιπας! Και εκείνη χαστούκισε έναν  άκρως σαγηνευτικό  πρίγκιπα; Όλες οι Ραπουνζέλ του κόσμου θα την ευγνωμονούσαν κάποια στιγμή , σκέφτηκε και χαμογέλασε αφηρημένα ενώ εκείνη τη στιγμή άκουσε  το κινητό της  να χτυπάει και απάντησε γρήγορα κοιτώντας ανήσυχη προς τα μέσα μην τυχόν ξύπνησε  ο  εκνευριστικός ήχος τη μικρή ασθενή .

-«Ντέρεκ είμαι στο σπίτι μου με την οικογένεια μου. Τι έχουμε πει να μην με ενοχλείς όταν βρίσκομαι εδώ;» μάλωσε  τον ομιλητή της όταν εκείνος έπαυσε να μιλάει αλλά για  τον Ντέρεκ αυτό ποτέ δεν αρκούσε μιας και πάντα ξεκινούσε μετά  να της απαριθμεί τους  όλους εκείνους τους  σοβαρούς λόγους που τον έκαναν να της τηλεφωνήσει.

Ακούμπησε νωχελικά  στο περβάζι αφήνοντας τον Ντέρεκ να της εξηγεί την αναγκαιότητα του τηλεφωνήματος του, παρατηρώντας έκπληκτη τον Νιζάρ να βρίσκεται  σχεδόν  κάτω από το μπαλκόνι  . Και ενώ εκείνη χαμογέλασε στη αυτόματη  σκέψη της Ραπουνζέλ που έριχνε τα μαλλιά της για να σκαρφαλώνει ο πρίγκιπας της ,  ο Νιζάρ, ο δικός της πρίγκιπας την κοίταζε θυμωμένος , με βλέμμα που πέταγε φλόγες . Ευτυχώς η οπτική τους αντιπαράθεση διακόπηκε χάρη στην μητέρα της που τον τράβηξε ανυπόμονα να του δείξει το θερμοκήπιο της με τις σπάνιες ορχιδέες της. 

Τι στο καλό είχε  με εκείνη  δεν μπορούσε να καταλάβει η Έλλη. Δεν μπορούσε να χωνέψει ακόμα το χαστούκι που έφαγε; Εκνευρισμένη επικεντρώθηκε στο τηλεφώνημα της. Μετά από λίγο μπήκε μέσα στο δωμάτιο όπου χαιρέτησε  την Έμμα και κατευθύνθηκε στο δικό της δωμάτιο . Εκεί ένιωθε προστατευμένη. Αλλιώς είχε φανταστεί εκείνο το Σαββατοκύριακο και αλλιώς προέκυψε τελικά, σκέφτηκε ξεφυσώντας ανεβαίνοντάς την σκάλα.  

Κάθισε στο δωμάτιο της όσο ήταν δυνατόν αλλά γρήγορα αναγκάστηκε να κατέβει στο γραφείο όπου υπήρχαν όλα τα μηχανήματα που χρειαζόταν για να δουλέψει. Φορώντας ένα απλό  παντελόνι και ένα πουκάμισο μπήκε στο γραφείο για να αντικρίσει όλους τους άντρες να κάθονται στο σαλονάκι που διέθεταν στο δωμάτιο  και να συζητάνε ζωηρά για την πολιτική .

-"Δεν θα σας ενοχλήσω . Μερικά φαξ θέλω να στείλω στο γραφείο..." είπε και πέρασε μέσα μουδιασμένη.

-"Κανένα πρόβλημα Έλλη. Κάνε δουλειά σου." απάντησε ο Λούκας χαμογελώντας απολαμβάνοντας το ποτήρι με το ποτό του.   Εκνευρισμένη κάθισε πίσω από το γραφείο και άνοιξε τον υπολογιστή με τις σκέψεις της να έχουν στήσει  ξέφρενο χορό. Αυτόν αλήθεια πότε  να τον ξεφορτωνόντουσαν ; Δεν είχε δουλειές να κάνει; Ένα χαρέμι να φροντίσει; Καμήλες να ταΐσει; Την έρημο να σκουπίσει; Και αυτό το άρωμα του είχε ποτίσει κάθε ίντσα αυτού του σπιτιού! Τόσο έντονο  ήταν!

Έπειτα από κάμποση ώρα την παρουσία της στο γραφείο έκανε η μητέρα της συνοφρυωμένη. -«Συγγνώμη  αν τυχόν διακόπτω. Έλλη, η μικρή ξύπνησε και έκλαιγε που έφυγες και δεν της τέλειωσες την ιστορία.» είπε  η μητέρα της στην Έλλη κάνοντας να σηκώσει το κεφάλι της από την οθόνη του υπολογιστή .

-«Η Έμμα δεν είναι  εκεί να της την συνεχίσει;» ρώτησε ενώ πατούσε στο φαξ  που βρισκόταν στο πλάι μερικά νούμερα  ,εισπράττοντας το αποδοκιμαστικό βλέμμα της μητέρας της.

-«Εκεί είναι  η καημένη Έλλη μου.  Αλλά πήγαινε και εσύ λίγο σε παρακαλώ  να καθίσεις με την μικρή  μπας και η κοπέλα  προλάβει να φάει κάτι και να πάρει μια ανάσα. Θα το κάνεις γλυκιά μου;» παρακάλεσε την Έλλη , η οποία ένευσε θετικά συνεχίζοντας να περνάει στο φαξ μερικά έγγραφα όταν ένιωσε ένα παράξενο αίσθημα και σήκωσε το βλέμμα της για να αντικρίσει τον Νιζάρ απέναντι της να την κοιτάζει παγωμένα .Τον κεραυνοβόλησε  πίσω με τη σειρά της οργισμένη. Τι στον κόρακα επιτέλους ήθελε από εκείνην  και δεν την άφηνε σε ησυχία; Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της βγήκε από το δωμάτιο δίχως να καταδεχτεί να του ξανακοιτάξει.  Και προτίμησε να περάσει την υπόλοιπη μέρα  στο δωμάτιο της μικρής. Να γευματίσει μαζί της εκεί παρά να κατέβει στην τραπεζαρία και αντικρίσει πάλι εκείνον. Προφασίστηκε  ένα πονοκέφαλο και απέφυγε και το βραδινό γεύμα. 

Καθώς στριφογύρισε ακόμη μερικές φορές στο κρεβάτι της ανασηκώθηκε ξεφυσώντας. Η παρουσία εκείνου την είχε τόσο αναστατώσει που δεν περίμενε να ηρεμίσει και να  κοιμηθεί ούτε εκείνο το βράδυ. Ένας από τους αγαπημένους της τρόπους χαλάρωσης ήταν η άσκηση και το κολύμπι. Σηκώθηκε ταχύτατα και φόρεσε το μαγιό της. Ένας τρόπος για να κοιμηθεί ήταν να έφερνε τον εαυτό της στα όρια του. Αυτό θα έκανε. Κατεβαίνοντας στο κάτω όροφο   σταματούσε και αφουγκραζόταν προσεχτικά μην τυχόν και έπεφτε πάνω τους ξανά. Τίποτα απολύτως δεν άκουγε.  Υπέροχα.

Με μια δυνατή βουτιά  βρέθηκε στο δροσερό  νερό  και έσχισε την επιφάνεια του. Κατευθείαν ξεκίνησε να κολυμπάει  με ταχύτητα από την μια πλευρά της πισίνας στην άλλη. Ένιωθε το νερό να παρασέρνει όλες τις αγωνίες της και μετά από μια έντονη κολύμβηση  που κράτησε μισή ώρα έπιασε επιτέλους  τον εαυτό της να διαμαρτύρεται κουρασμένος.  Έκοψε το ρυθμό της λαχανιασμένη με την καρδιά της να χτυπάει γρήγορα στο στήθος της. Πλησίασε την μια άκρη της πισίνας και έπιασε τη κουπαστή της σκάλας βγάζοντας το κεφάλι της έξω βαριανασαίνοντας έχοντας ακόμη τα μάτια της κλειστά. Μες την ησυχία της νύχτας μονάχα η αναπνοή της ακουγόταν . Έδωσε ώθηση στο σώμα της να ανέβει ένα ακόμη σκαλοπάτι  και άπλωσε το χέρι της να πιάσει την κουπαστή σε υψηλότερο σημείο ώστε να βγει.  

Ούτε το κρύο σίδερο της κουπαστής κατάφερε  να πιάσει  ούτε ένιωσε  το μέταλλο της παγωμένο γύρω από την παλάμη του χεριού της.  Αντιθέτως αυτό που έπιασε ή την έπιασε  σωστότερα ήταν ανθρώπινο και ζεστό. Και  την τράβηξε έξω με ορμή κάνοντας την να σταθεί  όρθια στο πλακάκι στην άκρη της πισίνας ενώ τα νερά έτρεχαν ακόμη  ορμητικά από πάνω της σαν χείμαρρος. Μόνο ένα επιφώνημα έκπληξης κατάφερε  να αφήσει κατά την άνοδο της και ανοίγοντας έκπληκτη τα μάτια της βρέθηκε μπροστά στον Νιζάρ. Σε ένα Νιζάρ που   έδειχνε απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό του με ένα βλέμμα βαθύ και άκρως σαγηνευτικό.

-«Πως τολμάς;» εκνευρισμένη όσο ποτέ η Έλλη   τράβηξε απότομα  το χέρι της από το δικό του και αμέσως το σήκωσε στο πρόσωπο της προσπαθώντας   να διώξει τα νερά και τα βρεγμένα  μαλλιά από τα μάτια της θέλοντας να απελευθερώσει την όραση της.  

-«Έβγαινες και απλά στο έκανα ευκολότερο...» απάντησε εκνευριστικά ήρεμα εκείνος  ενώ εκείνης τα μάτια είχαν καρφωθεί στα χείλη του. Απέτρεψε το βλέμμα της γρήγορα νιώθοντας τη φωτιά μέσα της που άναβε και έκανε ένα άτσαλο  βήμα δεξιά του , τόσο όσο χρειαζόταν για να τον προσπεράσει και να αρπάξει την   πετσέτα  ώστε να τυλίξει το σώμα της προφυλάσσοντας το από το αρπακτικό του βλέμμα. Κατά έναν περίεργο τρόπο ένιωθε εκτεθειμένη απέναντι του και τύλιξε το σώμα της όσο γίνεται καλύτερα.

-«Κρίμα...»  ο ψίθυρος του κατάφερε να φτάσει στα αυτιά της και να γίνει αντιληπτός κάνοντας την να χάσει τη ψυχραιμία της και να γυρίσει  κοιτώντας τον με ανασηκωμένο το φρύδι της.

-«Κρίμα..; Τι ...είναι κρίμα;  "  ρώτησε τραυλίζοντας  . Κρύωνε, ένιωθε ότι κρύωνε ξαφνικά απέναντι του.  Και όλο της το θάρρος  όταν κατάφερε να τον κοιτάξει κατά μέτωπο , πνίγηκε στον κατάμαυρο ωκεανό του με τις χαριτωμένες γαλάζιες σκιές που είχαν σκοτεινιάσει. Ένα απαλό μειδίαμα στα χείλη του ήρθε να φωτίσει το σκοτεινό του βλέμμα. 

-«Σε προτιμούσα δίχως την πετσέτα» είπε απροκάλυπτα και η Έλλη  κλονίστηκε από  την θρασύτητα της δήλωσης του.

-«Γι αυτό αναγκάζετε τις γυναίκες της χώρας σας να κυκλοφορούν καλυμμένες από την κορφή έως τα νύχια; » απάντησε  εκείνη καυστικά  ανταποδίδοντας  νιώθοντας όμως  ψήγματα θυμού που  είχε τολμήσει   να την φλερτάρει μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Δεν θα καθόταν άπραγη όμως. Δεν είχε μάθει να μην απαντάει όταν την προκαλούσαν .

-«Ενημερωμένη...» Το  βλέμμα του είχε βυθιστεί  στο δικό της. Η Έλλη  το ένιωθε σαν δίνη  που την τραβούσε στα βάθη του.

-«Όλοι απανταχού του πλανήτη  γνωρίζουν τις δυσκολίες που έχετε υποβάλει το γυναικείο πληθυσμό στη χώρα σας. Δεν σας κολακεύει αυτό ιδιαίτερα και καλύτερα να σταματήσετε να χαμογελάτε.»  του απάντησε  επιτιθέμενη  θέλοντας να σβήσει το αυτάρεσκο χαμόγελο από τα χείλη του.

-«Ενώ εσείς στον αναπτυγμένο κόσμο είναι απόλυτα σωστό να κυκλοφορείτε όπως θέλετε, να χαστουκίζετε όποιον θέλετε,  να είστε ανεπαρκής σαν σύζυγος και ως μητέρα;» Ο Νιζάρ είχε περάσει στην κατά μέτωπο επίθεση  με σκληρή φωνή , παγωμένη και  εκείνη  μπερδεμένη ένιωσε την  παγωνιά του βλέμματος του να την πονάει. Η Έλλη ανατρίχιασε  για πολλοστή φορά εξαιτίας του. Το βλέμμα του την αποσυντόνιζε και τα λόγια  του την  μπέρδευαν.  Δεν μπορούσε   να φανταστεί σε τι αναφερόταν ο Νιζάρ . Για τίποτα δεν ήταν σίγουρη παρά μονάχα σε ένα που ήταν απτό γεγονός. Μπροστά της είχε  ένα σοβινιστικό Ανατολίτη  ,ένα  φαλλοκράτη , ένα  χαρακτηριστικό δείγμα του αντρικού αραβικού πληθυσμού κι δεν θα καθόταν περισσότερο να ασχοληθεί μιας και αυτή η συζήτηση δεν θα έβγαζε πουθενά . Τόσο αγώνα είχαν  κάνει οι καημένες  κοπέλες εκεί πέρα ,  γενιές και γενιές και δεν είχαν καταφέρει τίποτα , εκείνη θα κατάφερνε  να τον κάνει να δει τα πράγματα αλλιώς; Μεταμόσχευση μυαλού  χρειαζόταν ο συγκεκριμένος και πάλι  με αβέβαιο το αποτέλεσμα!

-«Σε λυπάμαι...» ψιθύρισέ μονάχα  σφίγγοντας τη πετσέτα γύρω από το στήθος της  και γύρισε το σώμα της με κατεύθυνση  την έξοδο .Πίστευε και ήταν σίγουρη δηλαδή ,  πως αν καθόταν περισσότερο θα κατάφερνε ο παρευρισκόμενος να την κάνει να ξεχάσει τους τρόπους της . Δεν είχε προλάβει να κάνει δύο βήματα όμως όταν ένιωσε το χέρι του να την τραβάει βίαια προς εκείνον και να  βρίσκεται το κορμί της να  προσκρούεται με ορμή  πάνω στο  σκληρό του στέρνο . Ένα στέρνο   που ανεβοκατέβαινε με μανία σημάδι της εσωτερικής του ταραχής. Η Έλλη ταραγμένη σήκωσε το βλέμμα της στο δικό του με χείλη που είχαν χωρίσει από το ξάφνιασμα της κίνησης του. Ο Νιζάρ έστεκε  στη θέση του κρατώντας την σφικτά πάνω του φανερά εξοργισμένος. Το χέρι του έσφιγγε το χέρι της  τόσο ,που η ενόχληση ξεκίνησε  να διαχέεται στο  υπόλοιπο σώμα της .

-«Μην τολμήσεις και το ξαναπείς αυτό. Δεν είσαι σε θέση να λυπάσαι εσύ εμένα αλλά εγώ εσένα.» σφύρισέ σαν μανιασμένος άνεμος  και ο  απελευθερωμένος αέρας  από τα χείλη του της έφεραν μια ιδέα από καρύδα, καραμέλα και σοκολάτας .

-«Να λυπάσαι εμένα; Σου φαίνομαι ότι είμαι για λύπηση; Τι σκατά εννοείς , μου λες;» τραύλισε   εκείνη από το σοκ .

-«Οι γυναίκες στη χώρα μου έχουν ήθος και είναι αξιοσέβαστες σύζυγοι όχι σαν εσένα που δεν ξέρεις τι σημαίνει ο ρόλος οικογένεια μιας και σε έπιασα  όχι μόνο να μην ξέρεις για την κατάσταση της κόρης σου αλλά και να  συνομιλείς απροκάλυπτα με τον εραστή σου !» 

Τα λόγια του είχαν αφήσει εντελώς έκπληκτη , παγωμένη και άφωνη την Έλλη. Το μυαλό της είχε ήδη επεξεργαστεί και αναλύσει τα δεδομένα και το συμπέρασμα ήταν άκρως ανησυχητικό! Ο συγκεκριμένος εκτός των λοιπών μειονεκτημάτων είχε επιπλέον ένα! Ήταν ψυχασθενής! Είχε αναλύσει λανθασμένα τα πάντα όλα! 

Αγανακτισμένη από τις προσβολές του έφερε αυθόρμητα τα χέρια της στο στήθος του.  Τα ακούμπησε αισθησιακά και αργά στο στήθος του σέρνοντας τα. Και όταν αυτά  έφτασαν στο σημείο που ήθελε εκείνη , τέντωσε τις παλάμες της με όση δύναμη είχε και με ικανοποίηση τον είδε να χάνεται μέσα στο νερό της  πισίνας.