-«Θεέ μου ..» ήταν το μόνο που κατάφερε και ψέλλισε η Χάριετ τρομαγμένη  στο άκουσμα της είδησης φέρνοντας τα χέρια της στο στόμα να το καλύψουν .  Μα  βλέποντας την Έλλη κατάχλομη ,έτοιμη να καταρρεύσει κυριολεκτικά, έσπευσε να την πιάσει από το μπράτσο και να την ταρακουνήσει ελαφριά.

-«Ο πατέρας μου.. πως είναι;... Ποια είναι η κατάσταση του;» κατάφερε να ψελλίσει με τρεμάμενη φωνή  και το βλέμμα στυλωμένο πάνω στον άνδρα της ασφάλειας  καθώς άπλωσε το χέρι της να στηριχτεί από την επιφάνεια  του τραπεζιού φοβούμενη την απάντηση του .

-«Δεν γνωρίζω ακριβώς. Δεν πρέπει να φέρει  τραύματα αν κατάλαβα καλά δεσποινίς. Σε λίγα λεπτά θα είναι εδώ άλλωστε, λίγη υπομονή. Αν είχε χτυπήσει   σίγουρα θα μεταφερόταν  σε νοσοκομείο και όχι εδώ.» απάντησε ο άντρας της φρουράς μπερδεμένος και ο ίδιος   ενώ αμέσως μετά προσηλώθηκε σε ότι άκουγε από το ασύρματο ακουστικό του που βρισκόταν στο αυτί του. -«Μόλις πέρασαν την πύλη.» είπε προς ενημέρωση των δύο γυναικών που κρέμονταν κυριολεκτικά από τα χείλη του  και κατευθείαν  η Έλλη έτρεξε ξυπόλυτη προς το χολ ακολουθούμενη από τη Χάριετ και το φρουρό  πίσω τους τελευταίο να της ακολουθεί αγνοώντας τα γυαλιά που υπήρχαν διάσπαρτα στο δάπεδο .

Την στιγμή που άπλωνε το χέρι της να ανοίξει τη εξώπορτα και να πεταχτεί έξω , την είδε  απότομα  να ανοίγει , τραβήχτηκε τελευταία στιγμή στην άκρη όσο ο προσωπικός φρουρός του πατέρα της και δυο ακόμα  μέλη από τη προσωπική του φρουρά  πέρασαν  μέσα υποβαστάζοντας τον πατέρα της όπου  βιαστικά τον μετέφεραν στο καναπέ του καθιστικού που βρισκόταν ευθεία μπροστά  τους όπου τον ακούμπησαν, προσεχτικά.

Με το που τον ακούμπησαν  στα αφράτα μαξιλάρια η Έλλη που τους είχε ακολουθήσει γονάτισε εμπρός του. Σχεδόν σύρθηκε. Άρπαξε το χέρι του  μέσα στο δικό της και ξεκίνησε να το τρίβει άτσαλα ενώ το τρομαγμένο βλέμμα της χάραζε την δικιά του πορεία στο σώμα του πατέρα της.

Από μια γρήγορη ματιά δεν φαινόταν κάτι το σοβαρό αλλά και πάλι δεν θα μπορούσε να ήταν σίγουρη.

-«Μπαμπά..μπαμπά μου...μίλα μου... πες μου κάτι , γαμώτο..» μουρμούρισε πανικοβλημένη για να τον δει να ανοίγει τα μάτια και να την κοιτάζει θυμωμένος.

-«Πόσες φορές... θα σου πω... να ... μην βρίζεις;» μουρμούρισε ο πατέρας της κάνοντας την να χαμογελάσει και  όσο εκείνος πάλι έκλεινε τα μάτια του αναστενάζοντας  , εκείνη  γύρισε  να κοιτάξει τον Τζάκ , ο οποίος  ήταν ο υπεύθυνος ασφαλείας τους τα τελευταία  30 χρόνια τώρα. Πριν από την γέννηση της ακόμα  είχε έρθει στην δούλεψη του πατέρα της και έπειτα από τόσα χρόνια ήταν επικεφαλής μια μεγάλης ομάδας που διαφύλαττε την σωματική τους ακεραιότητα. 

Με ένα του νεύμα σηκώθηκε από τη θέση της και τον πλησίασε ενώ άφησε την Χάριετ να προσπαθεί να δώσει λίγο νερό στο χλωμό ακόμη πατέρα της.

-«Πες μου τι έγινε γιατί κοντεύω να τρελαθώ Τζάκ. Είναι καλά; Τι σκατά συνέβη; » σφύριξε, με το βλέμμα καρφωμένο στον κατάκοιτο άντρα  ενώ εκείνος την  έσπρωξε και την απομόνωσε σε μια γωνιά του δωματίου τραβώντας την απαλά από το χέρι.

-«Καθοδόν για το σπίτι  συνέβησαν όλα Έλλη . Κανείς δεν το περίμενε. Δεν έχουμε λάβει ουδεμία απειλή  για να είχαμε λάβει τα μέτρα μας! Πρέπει να  ξέρεις ότι  ο πατέρας σου βρισκόταν  σε γεύμα γνωριμίας  με τους Ρώσους απεσταλμένους και ο Λούκας με τους Άραβες σε γεύμα εργασίας για να συζητήσουν κάποιες τελευταίες προϋποθέσεις  . Το κλίμα ήταν αρκετά καλό και από τις δύο πλευρές , τόσο που σκέψου ότι ο πατέρας σου  στο τέλος κάλεσε τον υπεύθυνο της αποστολής από την Αραβία μέσω του Λουκ να έρθει να περάσει το Σαββατοκύριακο μαζί σας, οικογενειακά.  Επιβιβάστηκαν όλοι τελειώνοντας στα αυτοκίνητα  σύμφωνα με το πρωτόκολλο αλλά τελευταία στιγμή τηλεφώνησαν στον  Λούκα για κάποια έγγραφα  με διευκρινήσεις που  έφτασαν από Ανατολή και έπρεπε άμεσα να υπογραφούν  αμφότερα και από τους δύο εμπλεκομένους και έφυγαν για την εταιρεία με τον νέο τους συνεργάτη . Σε ένα αυτοκίνητο τελικά επιβιβάστηκε  ο πατέρας σου, μόνος τελικά και στο δεύτερο εμείς. Οι Ρώσοι είχαν ήδη αποχωρήσει. Δεν είχαμε προλάβει να φτάσουμε όταν μας πλαισίωσε  μια μηχανή  μεγάλου  κυβισμού και ο πίσω αναβάτης ξεκίνησε να πυροβολεί το  αυτοκίνητο μανιωδώς. Ο πατέρας σου δεν χτύπησε , δεν γινόταν άλλωστε με τα αλεξίσφαιρα τζάμια , απλά χτύπησε λίγο πάνω στο σοκ του να καλυφτεί.» άκουσε τη μπάσα και δυνατή φωνή του Τζάκ να της λέει και η Έλλη χρειάστηκε μερικά δεύτερα μόνο για να σκεφτεί.

-«Αυτή τη στιγμή κιόλας  ειδοποίησε τη φύλαξη του ιδρύματος και  στείλε ενισχύσεις να μεταφέρουν την μητέρα και τις άλλες με ασφάλεια πίσω, εδώ. Είναι στο ίδρυμα μαζί με τη μητέρα, η Έμμα και η μικρή. Μην έρθουν όλες με το ίδιο όχημα. Με διαφορετικό και σταδιακά. Ενημέρωσε τον Λούκ για το γεγονός και πες του να έρθει αμέσως πίσω. Επικοινώνησε με τον γιατρό Φέλι να έρθει σπίτι να δει τον πατέρα. Ενημέρωσε τις αρχές και ενίσχυσε την ασφάλεια  τοσο στην εταιρεία όσο και στο σπίτι και ξαμόλησε λυτούς και δεμένους να μάθουμε ποιος είναι πίσω από την επίθεση αμέσως!» διέταξε η Έλλη με τρεμάμενη φωνή και γύρισε προς το πατέρα της που συνερχόταν αργά και σταθερά.

Στάθηκε από πάνω του και του χαμογέλασε καθησυχαστικά ενώ το μυαλό της δούλευε σε φρενήρης ρυθμούς. Ο Τζακ είχε χαθεί ήδη στο γραφείο του.

Ποιος σκατά θέλησε να βλάψει τον πατέρα της στα καλά καθούμενα; Ποτέ δεν είχε ανακατευτεί με μπερδεμένες υποθέσεις και ποτέ δεν είχαν ξανά αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο. Ούτε καν όταν είχε παλιότερα ασχοληθεί με την πολιτική. Άρα ότι ήταν προέκυψε από τις τωρινές συμφωνίες που προσπαθούσε να κλείσει. Και μιας αυτή και ο πατέρας της είχαν  αναλάβει την Ρωσία, μία πολιτισμένη χώρα και η επίθεση ήταν στοχευμενη προς αυτούς , μια προφανής απάντηση υπήρχε για να δοθεί στο γρίφο που προέκυψε.

Σκατοάραβες. Δεν ήξερε ποιος ακριβώς  ήταν πίσω από όλα αυτά αλλά όλοι τα ίδια σκουπίδια ήταν. Αυτοί που θέλανε πιθανόν όλη την πίτα δική τους!

Και όσο η Έλλη  προσπαθούσε να οργανώσει τα πάντα  και να δει τι κρύβεται πίσω από την επίθεση άρχισαν να καταφτάνουν σπίτι τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας της.

Η μητέρα της μπήκε σπίτι κάθιδρη,  χλωμή και με μουσκεμένα τα μάγουλα όπως τα μάτια της από το κλάμα. Έτρεξε αμέσως πάνω στο σώμα του πατέρα της και άρχισε να κλαίει γοερά κρατώντας τον στην αγκαλιά της έτοιμη να λιποθυμήσει από το πόνο. Όσα και να της έλεγε η Έλλη ή ακόμη και ο ίδιος ο άντρας της για να την καθησυχάσουν, αυτή παρέμεινε στην ίδια στάση και μόνο όταν ο Τζάκ πέρασε στο καθιστικό τον γιατρό Φελί  μαζεύτηκε  σε μία άκρη και άφησε από τα χέρια της τον άντρα της  για να εξεταστεί.

-«Έλλη, μα τι σκατά έγινε ξαφνικά μου λες;» άκουσε  κάποια στιγμή την κουνιάδα της Έμμα να ρωτάει αγχωμένη και να την πλησιάζει βιαστικά ενώ με την άκρη του ματιού της είδε την ανιψιά της, την Βικτωρία, να την ανεβάζει η Χάριετ στη σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια τους.

-«Δεν ξέρω ακόμη Έμμα. Έχω μια μικρή υποψία που περιμένω να γίνει βεβαιότητα.  Μου αρκεί σε αυτή τη πρώτη φάση ότι  ο πατέρας είναι καλά. Θα μάθουμε αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει. Επικοινώνησες εσύ με τον Λούκα;» ρώτησε η Έλλη με το βλέμμα της στραμμένο μόνιμα στο γιατρό Φελί.

-«Ναι, ήταν στο δρόμο προς την εταιρεία όταν μιλήσαμε. Μου εξήγησε ότι  πρωτύτερα γευμάτιζαν όλοι μαζί αλλά αναγκάστηκαν να  χωρίσουν ώστε εκείνος να  επιστρέψει στην εταιρεία για κάποιο λόγο. Είναι στο δρόμο, έρχεται.» απάντησε μουδιασμένη η Έμμα .

-«Γερός σαν λιοντάρι ο φίλτατος Τζορτζ. Λιγάκι η πίεση ανεβασμένη αλλά το βρίσκω φυσιολογικό μετά από ένα τέτοιο συμβάν. Ας ξεκουραστεί, να πάρει και ένα χάπι της πίεσης και να γευματίσει ελαφριά για βράδυ. Θα επανέλθω αύριο να δω πως πάει.» άκουσαν τον γιατρό να λέει και της ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης .

Έκανε νόημα στον Τζάκ να αναλάβει να τον μεταφέρει στο δωμάτιο του με την βοήθεια μερικών ανδρών της ασφάλειας και σε λίγα λεπτά το καθιστικό είχε αδειάσει.

Στεκόταν μονάχη με το στομάχι ακόμα σφιγμένο, ξυπόλυτη, με σφιγμένες γροθιές, να κοιτάζει αφηρημένα ένα μπουκέτο ηλιοτρόπια σε ένα από τα βάζα του καθιστικού ενώ το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς. Οι οποίοι φόβοι και ανησυχίες  της είχαν βγει αληθινές .

Ούτε άκουσε την πόρτα να ανοίγει πίσω της, ούτε τα βήματα που την πλησίαζαν έτσι χαμένη που ήταν στις δαιδαλώδεις σκέψεις της.

Μόνο όταν ένιωσε το άγγιγμα στο ώμο τινάχτηκε  τρομαγμένη. Με ένα πνιχτό λυγμό στα χείλη γύρισε και αντίκρισε  τον αδερφό της, Λούκας που την κοιτούσε με αγωνία. Ρίχτηκε στην αγκαλιά του και ένιωσε το σφικτό του αγκάλιασμα .

-«Τρόμαξα τόσο Έλλη .... αλλά ο Τζάκ μου είπε ότι ο πατέρας είναι καλά! Πως είναι ; Τι είπε ο γιατρός Φέλι;» την ρώτησε κρατώντας την στην αγκαλιά του ακόμη .

-«Λίγο η πίεση του ανέβηκε, είπε, αλλά του έδωσε χάπι . Τρόμαξα Λούκ...ακόμα τρομαγμένη είμαι ...» μουρμούρισε σχεδόν και τον ένιωσε να της χαϊδεύει την πλάτη καθησυχαστικά.

-«Όλα καλά τώρα...ηρέμησε καρδούλα μου . Είμαι εγώ εδώ τώρα.» τον άκουσε να της λέει ήρεμα και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του κοιτώντας τον προσεχτικά.
-"Το φοβόμουν ότι θα εμπλεκόμασταν σε τέτοιες καταστάσεις με τους..." Μια λεπτή κίνηση, μια ξαφνική παρουσία στο χώρο , την έκανε να σταματήσει να μιλάει και να κοιτάξει πίσω από τον ώμο του Λούκα. Αυτό που αντίκρισε δεν ήταν παρά άλλοι τρεις άνδρες άγνωστοι σε αυτήν. Έσμιξε τα φρύδια της παρατηρώντας τους.
Αλλά εκείνος που μαγνήτισε το βλέμμα της σχεδόν αμέσως ήταν ο άντρας στο κέντρο.
Ήταν ότι πιο τέλειο είχε αντικρίσει ποτέ της στο αντίθετο φύλο.
Ήταν ψηλός,  ευθυτενής και ιδιαίτερα γεροδεμένος. Ψηλότερος σίγουρα από τον αδερφό της. Μελαχρινός με απίστευτες, αυστηρές γωνίες στο καθαρό πρόσωπο του. Και αν όλα πάνω του άνετα  θα τα χαρακτήριζε τέλεια τα μάτια του ήταν υπεράνω κάθε λόγου και έκφρασης. Με ένα απίστευτο λαμπερό, μαύρο  χρώμα και τριγύρω καθαρές γαλάζιες αντανακλάσεις  που της θύμισαν γαλάζιους κομήτες που  διέσχιζαν την πιο σκοτεινή νύχτα.

Ανατρίχιασε.

Όπως η ίδια  όμως είχε προσήλωση το ενδιαφέρον της πάνω του έτσι και ο ίδιος την κοιτούσε με έκδηλο το ενδιαφέρον του.

-«Καινούργια άτομα στην ασφάλεια.. ;» ρώτησε ψιθυριστά τον αδερφό της χωρίς να από στρέψει το βλέμμα της για να εισπράξει ένα σιγανό βρυχηθμό εκ μέρους του Λούκα .

-«Ο επενδυτής από την Αραβία που γευματίζαμε όλοι μαζί πριν το γεγονός. Έλα να σε συστήσω.» άκουσε τον Λούκ να λέει και μέσα της ένιωσε κάτι να συσπάται.

Παρ όλα αυτά,  πλησίασε αποφασιστικά  και  κοίταξε αγέρωχα στα μάτια  τον άντρα στο κέντρο όσο αυτός απέναντι της με μάτια που έλαμπαν είχε απλώσει το χέρι του να την χαιρετίσει.

-« Νιζάρ να σου συστήσω την Έλλη. Έλλη από δω ο ....» ξεκίνησε να μιλάει ο Λούκας και εκείνη να ακούει  τα λόγια του που στροβιλίστηκαν στο μυαλό της δίχως να δώσει βαρύτητα.

Καμία.

Η Έλλη δεν έριξε ουδεμία ματιά στο απλωμένο του χέρι παρά το προσπέρασε και αφού σήκωσε το χέρι της αστραπιαία το κατέβασε με δύναμη στο τέλεια ξυρισμένο μάγουλο του .

-«Έλλη!!!!» άκουσε σαν βροντή την έκπληκτη φωνή του αδερφού της   αλλά δεν έδωσε σημασία.

Ο άντρας απέναντι της είχε σαστίσει.

Τόσο όσο η ενόχληση να αντικαταστήσει το ξάφνιασμα του. Στο  απρόσμενο χαστούκι,   αστραπιαία άπλωσε το χέρι του να την γραπώσει.
Να αρπάξει το ίδιο χέρι που ακόμη ήταν ζεστό από την επαφή με το μάγουλο του. 
Τον εμπόδισαν να κάνει πράξη τις σκέψεις του οι άνδρες της προσωπικής του ασφαλείας οι οποίοι απέτρεψαν την όποια κίνηση του καθώς ο ένας μπήκε ανάμεσα τους και ο δεύτερος τράβηξε την Έλλη πιο κει.

Τον κοίταξε πάνω από τους ώμους των σωματοφυλάκων του με αγέρωχο  βλέμμα πετώντας σπίθες οργής που άνετα συναγωνιζόντουσαν τις σπίθες των δικών του ματιών.

-«Ας  βρεθεί κάποιος να τον πετάξει έξω από το σπίτι !» διέταξε κοφτά και γύρισε την πλάτη της στον  πανέμορφο άντρα που έτριβε το μάγουλο του χαμογελώντας της  ανεξιχνίαστα.

Στρίβοντας στη γωνία έπεσε σχεδόν πάνω στον Τζάκ που είχε ακούσει τις φωνές της και είχε τρέξει κατά το μέρος της.

-«Έλλη άκουσα φωνές! Τι συμβαίνει πάλι ;»

-«Πέτα έξω αυτόν τον Άραβα από το σαλόνι μου και πες του Λούκα ότι τον θέλω στο γραφείο αμέσως!» διέταξε κοφτά η Έλλη προσπερνώντας τον βιαστικά και χάθηκε στο δαιδαλώδη διάδρομο του σπιτιού σφίγγοντας τη γροθιά της που την έκαιγε.

Είχε καθίσει στην καρέκλα του γραφείου μπροστά σε έναν κλειστό υπολογιστή και κοίταγε προσηλωμένη την σβηστή οθόνη του .Το χέρι της ακουμπισμένο στην επιφάνεια του γραφείου είχε ακουμπήσει απαλά. Η παλάμη της είχε ανασηκωθεί και τα δάχτυλα της με εκνευριστική αρμονία χτύπαγαν το ξύλο επαναλαμβανόμενα.

Η πόρτα άνοιξε απότομα, δίχως να χτυπήσει και ένας εκνευρισμένος Λούκας μπήκε  μέσα και βρόντηξε πίσω του την πόρτα.

-«Έλλη! Μπορείς να μου πεις τι  έπαθες; Τι συμπεριφορά ήταν αυτή μου λες;;; Πρώτη φορά σε βλέπω να χάνεις έτσι τον έλεγχο!» της φώναξε ο αδερφός της κάνοντας την να σηκώσει το βλέμμα από την σβηστή οθόνη του υπολογιστή, να σμίξει τα φρύδια και να πεταχτεί πάνω απότομα, έτοιμη για καβγά .

-«Ίσως γιατί πρώτη φορά επιχείρησαν να σκοτώσουν κάποιον από εμάς!»

-«Και έπρεπε να τον χτυπήσεις; Αυτός έφταιγε για την επίθεση;;; Αφού μαζί γευματίζαμε προηγουμένως!! Πραγματικά δεν σε αναγνωρίζω! Ξέρεις ποιος ήταν αυτός που χτύπησες;» συνέχισε να φωνάζει ο Λούκας περνώντας νευρικά το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του ενώ πηγαινοερχόταν στο γραφείο ταραγμένος κι συνέχισε σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά :-«Ένας από τους πρίγκηπες του Ομάν δεσποινίς μου!»

-«Ε τότε και γι αυτόν θα ήταν η πρώτη φορά που τον χτύπησε κάποιος.» μονολόγησε έκπληκτη η Έλλη πριν ξεσπάσει σε νευρικό γέλιο. Ένιωσε τον Λούκα να σταματάει το βηματισμό του και να την κεραυνοβολεί με το βλέμμα του.

-«Πραγματικά με αφήνεις άφωνο με τη συμπεριφορά σου! Εδώ παίζονται εκατομμύρια δολαρίων και η Έλλη χαστουκίζει όποιον βλέπει μπροστά της στα καλά καθούμενα ! Θα το αποδώσω στο σοκ που έχεις υποστεί και αύριο θα τον καλέσω να του ζητήσεις συγνώμη νεαρή μου!» τον άκουσε να της λέει βάζοντας τα χέρια του στη μέση του και η Έλλη σοβάρεψε και στάθηκε απέναντι του ίση .

-«Δεν  θα ζητήσω συγνώμη από κανέναν αν πρώτα δεν μάθω ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την επίθεση Λούκ. «

-«Τι εννοείς μικρή;»

-«Το θεωρείς τυχαίο που τώρα που ξεκινήσαμε σαν όμιλος να έχουμε διασυνδέσεις με την Αραβία δεχθήκαμε επίθεση; Τόσα χρόνια δεν είχε συμβεί το παραμικρό, ούτε καν όταν ο πατέρας αναμείχθηκε με τη πολιτική και ξαφνικά μετά από το γεύμα σας είναι τυχαίο γεγονός ότι άρχισαν να  πυροβολούν τον πατέρα ;Ποιος έχει συμφέρον να  χαλάσει τη συνεργασία με τη Ρωσία; Η αντίθεση μου να συνεργαστούμε με αυτά τα ανατολίτικα σκατά που δεν ξέρω και εγώ μέχρι που είναι χωμένοι έχει γίνει περισσότερη σίγουρη μετά από αυτό το απόγευμα. Αν δεν φταίει άμεσα ο πρίγκηπας σου σίγουρα όμως φταίει έμμεσα!!! Και γι αυτό εγώ δεν ζητάω συγνώμη από κανέναν. Το ευχαριστήθηκα και θα το επαναλάμβανα με την ίδια ευχαρίστηση ! Και στη τελική αν κάποιος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη είναι αυτοί  από ολόκληρο τον κόσμο... Δεν τους θέλω Λουκάς ... » είπε με δυνατή και καθαρή φωνή που  στο τέλος  έσπασε και βούρκωσε ενθυμούμενη τη μοναδική φίλη της που είχε χάσει εξαιτίας τους. Απέναντι της ο Λούκας αναστέναξε, την έκλεισε στην αγκαλιά του σφικτά χαϊδεύοντας την πλάτη της.

-«Θεέ μου μπέρδεμα... Ήρθαμε μαζί να δούμε τον πατέρα   γιατί ανησύχησε και εκείνος και βρέθηκε να δέχεται επίθεση... Δεν πρόλαβα καν να σας συστήσω! Τι να πω... Τα έχω χαμένα και ο ίδιος.... Δεν πιστεύω όμως ότι το Ομάν βρίσκεται πίσω από αυτή την επίθεση. Είναι μα ειρηνική χώρα Έλλη, δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες αραβικες χώρες! Έλα, πάμε να δούμε τον πατέρα και το συζητάμε αύριο με καθαρό μυαλό μικρή...Είσαι ακόμα ταραγμένη .» της είπε με απαλή φωνή  και κρατώντας την στην αγκαλιά του βγήκαν από το γραφείο με κατεύθυνση τη κρεβατοκάμαρα των γονιών τους.

-«Ας μην αναφερθούμε στο γεγονός μπροστά στο πατέρα μιας και η πίεση του είναι ανεβασμένη ήδη, ναι;» παρακάλεσε τον Λούκ λίγο πριν μπουν στο δωμάτιο των γονιών τους και αυτός απλά ένευσε θετικά .