-«Έχετε προσκαλεστεί σε γεύμα σήμερα από την βασιλική οικογένεια.»

Η δήλωση βόμβα της Αννέτας που την ενημέρωσε για αυτή την εξέλιξη  ευχαρίστησε μόνο το στομάχι της που είχε μείνει άδειο  αλλά κάποια όργανα όπως το μυαλό και η καρδιά της μόνο ευχαρίστηση δεν ένιωσαν. Γεύμα με την βασιλική οικογένεια άρα με τους γονείς και πιθανόν με τα αδέρφια του Νιζάρ . Αν δεν είχε προηγηθεί αυτό το φιλί να ένιωθε κάπως προστατευμένη απέναντι τους με τον Νιζάρ στο πλευρό της ως συνεργάτης τώρα όμως...ούτε αυτόν δεν μπορούσε ν α κοιτάξει στα μάτια. Ντρεπόταν...ντρεπόταν για το πως ανταποκρίθηκε το κορμί της στο φιλί του. Εκείνος πιθανότατα την φίλησε για καταφέρει να την κάνει να το βουλώσει και να της δείξει ποιος ήταν πραγματικά το αφεντικό και ο κυρίαρχος και εκείνη...απλά , έτσι εύκολα , υποδουλώθηκε με ένα του φιλί!  Και αυτό την γέμιζε ντροπή. Ντροπή και θυμό για εκείνον που την έφερε σε αυτή τη θέση! 

Φορώντας το σκούρο χρυσό καφτάνι με ένα ζευγάρι ψηλές γόβες κάθισε στο καθρέπτη να βαφτεί απαλά αναλογιζόμενη  και ριγώντας ξανά στη ανάμνηση του φιλιού τους. Ήταν πιο παθιασμένο φιλί που είχε ζήσει ως τώρα. Μια μικρή σκέψη  που τρύπωσε στο μυαλό της ,  την έκανε να χαμογελάσει στο είδωλο της που την κοίταγε στο καθρέπτη της τουαλέτας της. 

Μια σκέψη που της  υπενθύμισε και της τόνισε ότι  δεν θα έπρεπε να ντρέπεται καθόλου γι αυτό και να μην έχει κανένα ηθικό ενδοιασμό ..μιας και ήταν ελεύθερη να απολαμβάνει τέτοιου είδους χαρές!  Αυτός που θα έπρεπε να ντρέπεται ήταν μονάχα εκείνος! Ο Νιζάρ που τόλμησε να φιλήσει την ¨γυναίκα¨ του συνεργάτη του! Αν κάποιος θα έπρεπε να νιώθει τύψεις και ενοχές ήταν μονάχα εκείνος!

Και με αυτή τη σκέψη το ηθικό της αναπτερώθηκε. Πέρασε στα χείλια της το αγαπημένο της  κόκκινο κραγιόν και με τον δυτικό αέρα αυτοπεποίθησης βγήκε από το δωμάτιο ακολουθώντας την Αννέτα που θα την οδηγούσε   στο γεύμα που ήταν καλεσμένη.

Οδηγήθηκε μέσω του δαιδαλώδους διάδρομου σε μια τεράστια μεν αλλά αρκετά  όμορφη  αίθουσα, με ένα πανέμορφο χαλί να ντύνει το δάπεδο,   σε ζεστές αλλά μοντέρνες αποχρώσεις του κόκκινου  και του χρυσού ενώ παντού κυριαρχούσαν  βαριά ξύλινα σκαλιστά έπιπλα και κεραμικά μεγάλων διαστάσεων. Αυτή η ανατολίτικη διακόσμηση  όσο περνούσε ο καιρός της φάνταζε και ολοένα πιο οικεία. 

 Με το που μπήκε στην αίθουσα, μια ομάδα γυναικών , ντυμένων παραδοσιακά με πανέμορφα υφάσματα, στράφηκε προς το μέρος της και την πλησίασε χαμογελώντας ευγενικά, ενώ στο κέντρο της ξεχώριζε η επιβλητική παρουσία μιας ώριμης γυναίκας αρκετά ψηλής , περιποιημένης και με έξυπνο βλέμμα γυναίκας.

-«Καλώς ήρθες κόρη μου στο Ομάν. Ανυπομονούσαν να γνωρίσω τη γυναίκα του συνεργάτη μας. Στον συνεργάτη που θα μας βοηθήσει να αναδείξουμε τον πλούσιο πλούτο του Ομάν και θα του οφείλουμε ευγνωμοσύνη για την μεγάλη ανάπτυξη που θα δοθεί στη χώρα μας. » την υποδέχτηκε και χωρίς δισταγμό την αγκάλιασε ζεστά.

-«Καλώς σας βρήκα εξοχότατη.»  

-«Ελπίζω να πεινάς και να  απολαύσεις το γεύμα μας. Πέρνα όμως, μην καθυστερείς. θα κρυώσει το τσάι μας.» την προέτρεψε και την τράβηξε μέσα πιάνοντας την αγκαζέ και συνέχισε σε φιλικό τόνο. -«Είμαι η Λαιλά , μητέρα του Νιζάρ και 3 σύζυγος του Σουλτάνου του Ομάν και θα σε παρακαλέσω θερμά να με αποκαλείς απλά με το όνομα μου. Λαιλά. Το όνομα μου σημαίνει ''νύχτα'' στη γλώσσα σας. Εμείς οι Άραβες το έχουμε αυτό με τα ονόματα. Θέλουμε να σημαίνουν κάτι. Τα περισσότερα αραβικά ονόματα προέρχονται από απλές λέξεις όπως "ειρήνη" και "όμορφος" .Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ μεγάλα καθώς αποτελούνται από  το δοσμένο όνομα (ισμ), το υποκοριστικό (λάκαμπ), το πατρώνυμο (νάσαμπ) και ίσως το οικογενειακό όνομα (νίσμπα). Κάθισε όμως.»

Η Έλλη κάθισε απλά στη θέση που της υποδείχθηκε. Σε μια μεγάλη πλουμιστή μαξιλάρα στο πάτωμα. Και παρακολούθησε τις υπόλοιπες γυναίκες να την πλαισιώνουν ευχάριστα. Όλες φορούσαν πέπλα και πανέμορφα καφτάνια κεντημένα με πολύχρωμες πέτρες. Το δικό της μονάχα φάνταζε απλό, σκέφτηκε δίχως να γνωρίσει ότι μέσω της απλότητας του το σκούρο χρυσό της καφτάνι επισκίαζε τα υπόλοιπα.

-«Επέτρεψε μου να σε κεράσω το παραδοσιακό ποτό φιλοξενίας στο Ομάν.» και η Έλλη την παρακολούθησε ν α ετοιμάζει και της σερβίρει τσάι. Ένα βαρύ χαρμάνι με διάφορα αρώματα πλημμύρισε την ατμόσφαιρα.

-«Η ώρα επιτρέπει βέβαια αλκοόλ, όπως άλλωστε θα έχετε συνηθίσει στη χώρα σας αλλά αγαπητή μου θα πρέπει να σε ενημερώσω  ότι απαγορεύεται η κατανάλωση του στο Ομάν. Αλλά επειδή δεν είσαι από εδώ θα μπορούσα να σου σερβίρω αν το ήθελες πολύ.»

-«Δεν είμαι λάτρης του αλκοόλ ιδιαίτερα. Το τσάι είναι μια χαρά.» απάντησε χαμογελώντας .

-«Αυτό είναι υπέροχο τότε . Σε καλώ και αύριο να πιούμε τσάι την ίδια ώρα  και να απολαύουμε μια βόλτα στο κεντρικό κήπο του παλατιού. Θ α βγαίναμε και τώρα αλλά δυστυχώς έτυχες σε μια ιδιαίτερη ημέρα σαν τη σημερινή.» τόνισε χαμογελώντας και η Έλλη αντιλήφθηκε τα υπόλοιπα κορίτσια να γελάνε παιχνιδιάρικα μέσα από τα πέπλα τους.

-«Κορίτσια, ντροπή! Θα νομίσει η καλεσμένη μας ότι γελάμε για εκείνην! Ταμάρα!» επίπληξε μια κοπέλα με πράσινο πέπλο που εκείνη τη στιγμή τράβαγε το πέπλο από το πρόσωπο της χαμογελώντας παιχνιδιάρικα .

-«Μητέρα, η καλεσμένη μας είναι μια πανέξυπνη κοπέλα που θα καταλάβει ότι δεν θα μπορούσαμε να γελάμε για εκείνη κατάμουτρα όπως το άφησες να εννοείται. Επίσης είναι μια μοντέρνα κοπέλα που δεν θα θιχτεί αν με δει δίχως το πανί να καλύπτει το πρόσωπο μου. Σωστά αγαπητή Έλλη;" μίλησε η Ταμάρα αφήνοντας την Έλλη να θαυμάσει το πανέμορφο   πρόσωπο της που είχε τόσες ομοιότητες με εκείνο του αδερφού της. -" Μέχρι τώρα δεν είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε κάποια κοπέλα από τον τόπο σου Έλλη. Όχι σε προσωπικό επίπεδο  και στο δικό μας χώρο. Έχω τόσα να σε ρωτήσω αν μου επιτρέπεις. Για αρχή θέλω να σε ρωτήσω πως μπορεί η μικρή μας αδερφή να σπουδάσει ιατρική στην χώρα σου.  Είναι ένας τομέας όπου χρειάζεται ανάπτυξη και η μικρή έχει δηλώσει την επιθυμία της να συμβάλει σε αυτό με τις ευχές του αδερφού  μας φυσικά. Ντρέπεται  όμως να σε ρωτήσει η ίδια βλέπεις και έβαλε εμένα που γνωρίζω καλύτερα τη γλώσσα. »  η Ταμάρα  τελείωσε το καταιγιστικό της μονόλογο λες και με το που απελευθερώθηκε από το πέπλο της ,ξεχύθηκε ασυγκράτητη η προσωπικότητα της.

  Η Έλλη  χαμογέλασε. Περίμενε ελάχιστα να δει αν  θα διέκοπτε η μητέρα τους ενοχλημένη  και αφού δεν το έκανε πήρε το λόγο.

-«Για αρχή θα πρέπει να βελτιώσει τα αγγλικά της.» με το έξυπνο σχόλιο της γέλασαν όλες και η μητέρα η ίδια . Και με την Ταμάρα ασυγκράτητη έσπασε ο πάγος ανάμεσα τους και κάθισε πίνοντας τσάι να συνομιλεί με τα νέα κορίτσια και να  τους λύνει όποιες τυχόν απορίες είχαν με κυρίαρχο θέμα τις σπουδές της μικρής Χαναάν που όπως της εξήγησαν σημαίνει αλληλεγγύη  .

-«Κορίτσια αρκετά για σήμερα. Την ζαλίσατε την καλεσμένη μας! Ετοιμαστείτε να πάμε να υποδεχτούμε τον πατέρα σας. Θα πρέπει να έχει φτάσει στη τραπεζαρία. » τους υπενθύμισε κάποια στιγμή η μητέρα τους και όλες σηκώθηκαν πάνω ταχτοποιώντας τα πέπλα , τα καφτάνια τους και φορώντας τα πασουμάκια που είχαν βγάλει για να νιώσουν ανετότερα μιλώντας ακατάπαυστα και γελώντας. Η Έλλη ετοιμάστηκε ωστόσο  να αποχωρήσει και κοίταξε την πόρτα μήπως δει την Αννέτα που θα την οδηγούσε πίσω στα διαμερίσματα της.

-«Έλλη, για πού ετοιμάζεσαι; Φυσικά και θα έρθεις μαζί μας  στο δείπνο, έτσι μητέρα; Δεν σε καλέσαμε απλά για τσαι με  βουτήματα. Θα καθίσουμε μαζί.» η Ταμάρα πέρασε το χέρι της στο δικό της και  γύρισε και κοίταξε την μητέρα της περιμένοντας την επιβεβαίωση της.

-«Αγαπητή Έλλη θα καθίσεις με τις αδερφές του Νιζάρ. Δεν χρειάζεται να   ανησυχήσεις για τίποτα. Όταν γνωρίσεις το σύζυγο μου θα καταλάβεις ότι πρόκειται για ένα απλό άνθρωπο. Είμαστε  όλοι γενικά απλοί σαν άνθρωποι στο προσωπικό μας χρόνο και έτσι μεγάλωσα και τα παιδιά μου. Πάμε κορίτσια μου. »  έδωσε το πρόσταγμα η μητέρα και όλες μαζί  κατευθυνθήκαν προς την τραπεζαρία. 

Με το που διάβηκαν την πόρτα της τραπεζαρίας η Έλλη αντιλήφθηκε  μια παρέα από άντρες ,  ντυμένους με τα παραδοσιακά ρούχα της χώρας τους , λευκές κελεμπίες όπου  ανάμεσα τους  ξεχώριζε ο Νιζάρ που συνομιλούσε ευχάριστα με την ομήγυρη . Ξεχώριζε εκείνος αλλά την προσοχή της τράβηξε  μια γυναικεία φιγούρα ντυμένη με ένα λευκό πέπλο, πίσω τους ,που φάνταζε στα μάτια της Έλλης κάπως  παράξενη η παρουσία της σε αυτή την αντρική παρέα. Τι ρόλο είχε ανάμεσα σε άντρες μια μόνη γυναίκα; 

    Πλησίασαν την αντρική παρέα παρατηρώντας  ότι  η σουλτάνα περπάταγε με ψηλά το κεφάλι αλλά οι κοπέλες  τα είχαν γύρει με  ελαφριά κλίση προς τα εμπρός. Προτίμησε να κρατήσει το πιγούνι της ψηλά . Δεν ήταν υπήκοος αυτής της χώρας για να προσκυνήσει το σουλτάνο  της και ούτε είχε σκοπό να σκύψει το κεφάλι ποτέ σε  κάποιον άντρα. Γονίδιο της γιαγιάς από την Ελλάδα που έμαθε σε όλα της τα παιδιά, ανεξαιρέτου φύλου  ,την ισότητα και την δικαιοσύνη. Η γιαγιά μετανάστης μεταβίβασε τα πιστεύω της στα παιδιά της και έτσι είχε ανατραφεί και η ίδια από τους γονείς της. Πλησιάζοντας τους, αντιλήφθηκε το βλέμμα του Νιζάρ πάνω της επικεντρωμένο. Του το αντιγύρισε θαρραλέα. Αν νόμιζε ο Νιζάρ ότι θα το έπαιζε τεθλιμμένη σύζυγος που υπέπεσε στο αμάρτημα  της απιστίας ήταν βαθιά  γελασμένος.

-«Αγαπητέ μου στην ώρα σου βλέπω.» πείραξε η σουλτάνα  τον σύζυγο της ο οποίος της χαμογέλασε καλοσυνάτα πριν την τραβήξει πάνω του .

-«Πως θα μπορούσα με τέτοια σύζυγο που με περιμένει πάντα , στο σπίτι να μην γυρίσω;» παιχνιδιάρικα της απάντησε και η σύζυγος του , του χαμογέλασε ικανοποιημένη με το αίσθημα της βαθιάς αγάπης ενός πολυετές  αντρόγυνου στο βλέμμα.

-«Εύχομαι τόσο ο γιος μας όσο και οι κόρες μας να είναι τόσο ευτυχισμένοι με τους συζύγους  τους όπως είμαι εγώ.  Να υποθέσω ότι η πανέμορφή  κοπέλα είναι η συνεργάτης του Νιζάρ για την οποία μου έχει μιλήσει. » ρώτησε  ο σουλτάνος χαμογελώντας πατρικά προς την Έλλη  και πριν προλάβει η ίδια να απαντήσει καταφατικά ή  ο Νιζάρ να κάνει τις συστάσεις , τις έκανε η μητέρα του κοιτώντας τον γιο της  αυστηρά.

-«Χάρηκα πολύ για την παρουσία σας στη χώρα μου , η οποία μόνο όφελος θα προσφέρει σε αυτήν. Είμαι σίγουρος , γνωρίζοντας πόσο ενδελεχής είναι τις κινήσεις του γιου  μου ότι θα αποδοθούν σύντομα οι καρποί από την συνεργασία σας. Ας καθίσουμε όμως γιατί το ταξίδι ήταν μακρύ και η κοιλιά άδεια. » της είπε απευθυνόμενος σε εκείνην και η Έλλη του χαμογέλασε απαλά.

Πήραν τις θέσεις τους  όλοι οι παρευρισκόμενοι στο τραπέζι με την  Έλλη  να κάθεται ανάμεσα στη Ταμάρα και στην  Χαναάν. Παρατήρησε  στη κεφαλή του τραπεζιού να κάθεται ο σουλτάνος  και δεξιά του να παίρνει θέση η Σουλτάνα. Αριστερά του σουλτάνου κάθισε ο Νιζάρ και ακριβώς δίπλα του  η κοπέλα που συνόδευε το σουλτάνο  εξαρχής ,προκαλώντας της μια ανεπαίσθητη ενόχληση.

Τράβηξε το βλέμμα της βιαστικά από πάνω τους  και το έστρεψε στο σουλτάνο που μόλις είχε σηκώσει το ποτήρι του ετοιμαζόμενος να κάνει μια πρόποση. Άφησε το βλέμμα της να ξεκουραστεί στο κρυστάλλινο ποτήρι με το χρυσαφί, αφρώδη  οίνο. 

-«Μου γνωρίσατε ένα άνθρωπο καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της χώρας που τόσο αγαπώ. Να σας γνωρίσω λοιπόν και εγώ ένα άνθρωπο που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή του γιού μου και πιθανού αντικαταστάτη  μου. Σήμερα επισκέφτηκα το παλάτι του Μουχρά πασά και όπως είχαμε συμφωνημένο , έφερα τη πρωτότοκη  του κόρη , την Αισά, να σταθεί στο πλευρό του Νιζάρ στη μετέπειτα ζωή του  ως πρώτη του σύζυγο.»

Τα μάτια της Έλλης καρφώθηκαν σε αυτά του Νιζάρ αιχμηρά. Χειρότερα και  από καλογυαλισμένες λεπίδες σπαθιού. 

Οι ευχές έφτασαν στα αυτιά της σαν ελαφρύς παφλασμός. 

 Το βλέμμα της μετακινήθηκε στην φασκιωμένη γυναίκα στο πλευρό του Νιζάρ που μουδιασμένη είχε σκύψει το κεφάλι της και κοιτούσε- αν μπορούσε να κοιτάξει με αυτό το πέπλο που την τύλιγε ολόκληρη σαν ντολμάς με αυγολέμονο - το πιάτο της. 

Γύρισε πάλι το βλέμμα στο Νιζάρ και χαμογέλασε στραβά σηκώνοντας  με τη σειρά της το ποτήρι της. Το χρυσαφί υγρό αναδεύτηκε όπως και είχε συμβεί πρωτύτερα στο άκουσμα της είδησης και στα δικά της σωθικά. 

Όλοι στράφηκαν κατά το μέρος της. Σε όλους άφηνε την εντύπωση ότι χαμογελούσε. Αλλά  το  συγκεκριμένο χαμόγελο της  έσταζε ειρωνεία.  Ο  Νιζάρ το αντιλήφθηκε αυτό και εξαγριώθηκε  περισσότερο. Περισσότερο από ότι βρέθηκε εγκλωβισμένος  στα ξαφνικά με μια μνηστή που δεν είχε ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή του, περισσότερο από ότι τον είχε εξαγριώσει ήδη ο μπελάς που κουβάλησε από την Αμερική .

-«Στην υγεία του ζευγαριού. Είθε να είναι τόσο αγαπημένοι όσο ...εγώ με το σύζυγο μου.» τόλμησε ν α ευχηθεί  καυστικά  και να κλείσει το μάτι στο Νιζάρ που κρατούσε τα κρυστάλλινο ποτήρι του τόσο δυνατά που οι αρθρώσεις του είχαν ασπρίσει.

-«Στη υγεία του ζευγαριού .» συμφώνησαν όλοι  κοιτώντας το νέο ζευγάρι και έφεραν το ποτήρι με το γλυκό νέκταρ στα χείλια τους να πιούν στην υγειά του.

Στην Έλλη η σαμπάνια είχε γεύση όξινη. Πικρή. Ξινή . Σαν τα νέα που μόλις είχε ακούσει.  Άφησε το ποτήρι της ήρεμα στην επιφάνεια του τραπεζιού και έσφιξε τα δόντια όσο άρχισε να κόβει  μικρές μπουκιές από  ότι περιείχε το πιάτο της. Με το ζόρι έφερε στο στόμα της μερικό από το φαγητό. Της φαινόταν άνοστο , αδιάφορο . 

Και με την πρώτη ευκαιρία ζήτησε να αποσυρθεί  στο διαμέρισμα της μη χαρίζοντας δεύτερη ματιά σε ένα άντρα που δεν την άξιζε . Αυτό που του χάριζε  απλόχερα  και ασταμάτητα όμως όλη αυτή την ώρα  ήταν ενδόμυχα ένα πλούσιο , υβριστικό λεξιλόγιο σε κάθε γλώσσα που ήξερε.