Προσπάθησε ν α ανοίξει τα βλέφαρα της. Είχε αποκοιμηθεί έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου. Το μόνο που έφτανε στα αυτιά της ήταν ο χτύπος της καρδιάς του έτσι που το κεφάλι της είχε ακουμπήσει πάνω στο στήθος του. Ντράπηκε και προσπάθησε να ανασηκωθεί αλλά το χέρι του δεν της άφησε περιθώρια. Παρέμεινε στη θέση της, έχοντας ξυπνήσει αντικρίζοντας μπροστά της μια μεγαλειώδη σκηνή. Πολλές σκηνές φτιαγμένες από μαύρο καραβόπανο ενωμένες έχοντας σχηματίσει ένα μικρό καταυλισμό τους περίμενε μπροστά τους να τους φιλοξενήσει. 

Ανατρίχιασε όταν κατάλαβε ότι εκεί μέσα θα ήταν μια γυναίκα και ένα αρσενικό ...και ανάμεσα τους μια ανεξέλεγκτη  έλξη . Ένιωσε την ανάσα της να αλλάζει και αυτομάτως παρασύρθηκε και η δική του. Γνώριζε τι σκεφτόταν. Το ίδιο με εκείνον . Και η φλόγα φούντωνε. Σταμάτησε το άλογο μπροστά στη σκηνή και γλίστρησε απαλά από πάνω του παρασέρνοντας μαλακά το κορμί τ ης πάνω στο δικό του .Ένιωσε το στήθος της στο στέρνο του πριν την αφήσει στο έδαφος δίπλα του. Ολόκληρος δονήθηκε από επιθυμία να την κατακτήσει εδώ και τώρα αλλά τιθάσευσε με αρκετή δυσκολία την ανάγκη του αυτή. Έπιασε το χέρι της στο δικό του και άνοιξε το βήμα του μπροστά.

Με το ελεύθερο χέρι του παραμέρισε το μαύρο καραβόπανο που κάλυπτε την είσοδο και την παρέσυρε μέσα. Μικρές σκηνές προέκταση η μία της άλλης και όλες μαζί ένα σύμπλεγμα. Το έδαφος του μικρού καταυλισμού στρωμένο απ άκρη σ άκρη με περσικά χαλιά που κάλυπταν κάθε εκατοστό . Στη σκηνή που σταμάτησαν  αντιλήφθηκε την διαφορά στο μέγεθος καταρχάς μιας και ήταν εμφανώς μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες αλλά και εφοδιασμένη με αντικείμενα που παρέπεμπαν σε κρεβατοκάμαρα σκέφτηκε η Έλλης κοιτώντας το χαμηλό κρεβάτι – ανάκλιντρο στο κέντρο της σκηνής , μια σέλα καμήλας για κάθισμα μπροστά σε ένα έπιπλο με καθρέπτη, και παντού μεγάλες τούρκικες μαξιλάρες στο δάπεδο. Σε μια άλλη γωνιά της σκηνής ένα τραπέζι στρωμένο με ποικίλα φαγητών και πάμπολλων φρούτων . Ενώ την ήδη μαγευτική ατμόσφαιρα συμπλήρωνε η μυρωδιά από εξωτικά λουλούδια που απογείωνε το όλο σκηνικό . Βγαλμένο θαρρείς από ανατολίτικο παραμύθι σκέφτηκε η Έλλη και στράφηκε προς τον Νιζάρ νιώθοντας το βλέμμα του πάνω της τόση ώρα.

-«Σ αρέσει; »

-«Είναι υπέροχο.. Λες και ζω ένα όνειρο.. Εδώ θα εγκατασταθεί η αντλία εξόρυξης; Σε αυτό το σημείο;  Θα πάμε μαζί να πάρουμε δείγματα του εδάφους; » ρώτησε για να τον δει να χαμογελάει στραβά.

 -"Πίστευα ότι θα αντιλαμβανόσουν ότι χρειαζόμουν  μια δικαιολογία για να σε απομονώσω...Μάλλον εδώ  είναι το σημείο που θα κοκκινίσεις και σαν παρθένα θα βάλεις έκπληκτη τα κλάματα... θα φωνάξεις  ίσως για την καλά προμελετημένη αποπλάνηση μου ...Τι από όλα θα κάνεις Έλλη;"

Η Έλλη δεν κοκκίνισε. Ούτε θύμωσε με τα λόγια του. Χαμογέλασε με τη σειρά της στραβά. Έκανε μερικά βήματα και μείωσε την απόσταση μεταξύ τους. Σήκωσε το χέρι της και ακούμπησε τα δάχτυλα της στο στήθος του δίχως να διακόψει την επαφή μαζί του. 

-"Σωστή  η σκέψη σου  θα πω μονάχα..."  είπε με φωνή που είχε βαθύνει την στιγμή που το χέρι του έκλεινε γύρω από το δικό της. 

-"Αν και θα πρέπει να σου ορκιστώ ότι είχα υποσχεθεί ότι θα έμενα μακριά σου. Από την πρώτη στιγμή που σε θέλησα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Ένας όρκος που  όμως δεν έχω την δύναμη να κρατήσω περισσότερο. Είναι αδύνατο. "

Στα βλέμματα τους έκαιγε η ίδια δίψα και τα σώματα τους έτρεμαν από την ίδια ανάγκη. Δεν χρειάστηκαν περισσότερα λόγια. Η απόσταση ανάμεσα τους καλύφτηκε αστραπιαία. Το στόμα του κάλυψε το δικό της. Το φιλί του της φανέρωσε όλη την πείνα και την απόγνωση του. Τα χείλη της άρχισαν να τρέμουν και άνοιξαν και ο Νιζάρ καλοδέχτηκε αυτή τη κίνηση για να τρυπώσει στο στόμα της. Αργά και μεθοδικά θα γινόταν δική του. 

Ήταν δική του, τόνισε το υπερμεγέθη εγώ του εκείνη τη στιγμή και χαμήλωσε τα χείλη του . Χάρισε φιλιά στις άκρες των χειλιών της, το λαιμό της , τα αυτιά της. Προσπάθησε να τιθασεύσει την κτητικότατα που του γεννούσε αυτό το θηλυκό. Έγινε τρυφερός. Ήταν δική του χωρίς καμία αμφιβολία αλλά θα το απολάμβανε αργά -αργά. Θα την στράγγιζε ως το μεδούλι της. 

Ένιωσε τα χέρια της στο στέρνο του και αναρίγησε. Περίμενε περισσότερα από μια γυναίκα έμπειρη αλλά η σκέψη αυτή έσβησε αμέσως καθώς το χέρι του ανασήκωσε το μακρύ πέπλο από το καφτάνι, σύρθηκε κατά μήκος του κορμιού της για να τερματίσει την πορεία του στο δεξί της στήθος. Το κράτησε στη χούφτα του κτητικά και ο αντίχειρας του πρόσφερε την απόλυτη ευχαρίστηση στο κορμί τρίβοντας τη θηλή της κυκλικά. Το κατάλαβε από την ανάσα της που κόπηκε υπό το άγγιγμα του και έπειτα η ίδια ανάσα άρχισε ξανά υπό άστατο ρυθμό. Λάτρευε την ανάσα της . Όταν μαγκωνόταν, όταν πνιγόταν, όταν θύμωνε ,  όταν αφηνόταν ελεύθερη. Όπως και να την ένιωθε  την λάτρευε. 

Την μετακίνησε απαλά προς το ανάκλιντρο. Δεν του ήταν αρκετό πλέον να την αισθάνεται έτσι. Ήθελε περισσότερα. Τα διεκδικούσε όλα. Λίγο πριν την ακουμπήσει πάνω στα δροσερά σεντόνια τράβηξε το καφτάνι με μια κίνηση μονάχα και εκείνο κατέληξε στο δάπεδο. Άφησε το κορμί της ν α κυλήσει πίσω . Του χρειαζόταν λίγος χρόνος να αφομοιώσει αυτό που αντίκριζε. Δίχως να το καταλάβει είχε κρατήσει την ανάσα του. Ήταν τόσο μαγευτικό όσο φανταζόταν κι ακόμη περισσότερο. Δικαίωσε το κορμί του που από την πρώτη στιγμή την ζήταγε απεγνωσμένα. Τράβηξε ανυπόμονα τη κελεμπία του από πάνω του και πέταξε το σαρίκι του χάμω. Έμεινε με το παντελόνι και γλίστρησε πάνω από το κορμί της χαμηλώνοντας το κεφάλι του ώστε στο στόμα του να πάρει τη μια από τις δύο θηλές της.

-«Σε θέλω τόσο.. όσο δεν έχω θελήσει ποτέ μου άλλη γυναίκα...» μουρμούρισε φυσώντας την ανάσα του πάνω στην ήδη ορθωμένη ροζ θηλή της και ο αναστεναγμός της έφτασε στα αυτιά του αναριγώντας τον. Έκλεισε τα χείλη του γύρω της και άρχισε να παίζει μαζί της. Το ένα του χέρι σύρθηκε με αγωνία στο άλλο της στήθος. Το ελεύθερο χέρι του ζήτησε μερίδιο ηδονής και κατηφόρισε πιο χαμηλά από τη κοιλιά της. Διέσχισε την επίπεδη επιφάνεια και κατηφόρισε ανάμεσα στους δυο λόφους των ποδιών της βρίσκοντας με απίστευτη ευκολία το πυρήνα της ύπαρξης της. Έπαιξε μαζί του ανυπόμονα όσο οι στεναγμοί και η ανάσα της Έλλης μπερδευόταν με απίστευτη απόλαυση στα αυτιά του. Βύθισε το δάχτυλο του μέσα της κερδίζοντας το ανασήκωμα του κορμιού της που ζητούσε περισσότερα. Τα χέρια του εκεί που την χάιδευαν εκεί άναβαν φωτιές. Η Έλλη ένιωθε σαν μια τεράστια εστία φωτιάς να τους είχε κυκλώσει χαρίζοντας τους απίστευτη ηδονή και απόλαυση.

Ήθελε περισσότερα και εκείνη. Το σώμα της σαν τόξο τινάχτηκε με το που το δάχτυλο του κύλησε στον υγρό, εσωτερικό πυρήνα  της. Απαιτούσε περισσότερα. Κλαψούρισε το όνομα του σχεδόν.

-«Κάνε μου έρωτα Νιζάρ..» τον παρακάλεσε και εκείνος με τη σειρά του ανατρίχιασε. Τα χέρια του κινήθηκαν αυτοβούλως και κατέβασαν το παντελόνι του. Κινήθηκαν γοργά πάνω ξανά στο κορμί της και γράπωσαν τους γλουτούς της . Δεν μπορούσε να της κάνει έρωτα τώρα. Δεν είχε χρόνο να σκεφτεί. Δεν είχε χρόνο να κινηθεί πιο αργά. Το μυαλό του ήταν ναρκωμένο από την γεύση της. Τα ηνία της ένωσης του τα κρατούσε η γενετήσια δύναμη καλά στα χέρια της. Έχοντας ξεφύγει από τα όρια της . Έχοντας γίνει επικίνδυνη . Σχεδόν καταστρεπτική. 

Σαν λυγμός ακούστηκε στο χώρο το όνομα της από τα χείλη του καθώς βυθιζόταν μέσα της. Σαν κραυγή το δικό του όνομα από τα χείλη της ενώθηκε με το λυγμό του καθώς οι δύο τους ενώνονταν και γινόντουσαν το απόλυτο ένα. Μια στιγμή τους δόθηκε σαν πολύτιμη ανάσα. Εκείνη για να δεχτεί στα βάθη της τη σκληρή του δύναμη και για εκείνον, να απόλαυση τη γλυκιά ηδονή της απόλυτης , ολοκληρωτικής υποταγής της. 

 Ρίγη έκστασης συγκλόνισαν και των δύο την σάρκα. Όρμησαν ταυτόχρονα τα χείλη τους να ρουφήξουν διψασμένα τη γεύση του άλλου από το στόμα. Τα νύχια της ασυναίσθητα καρφώθηκαν στη πλάτη του. Και όλα γύρω τους έσβησαν. Αφέθηκαν τα κορμιά τους οριστικά πλέον. Το σώμα της βρέθηκε να ρουφάει το φαλλό του που σφυροκοπούσε αλύπητα τα βάθη της στον ίδιο άγριο ρυθμό που λεηλατούσαν τα χείλια του τα δικά της. Αφέθηκαν και τα παθιασμένα , άγρια φιλιά τους, οι βραχνές , σπασμένες της κραυγές μπλέχτηκαν σε ένα κρεσέντο ηδονής που κορυφώνονταν σε μια λαχανιασμένη επώδυνη σειρά αναφιλητών. Μέσα της , το καυτό παλλόμενο μέλος του έσφυζε καθώς χωνόταν όλο και πιο βαθιά και όλο πιο γρήγορα με κάθε άγρια του κίνηση. 

Η ανάσα της κοβόταν , το σώμα της τρεμούλιαζε προειδοποιητικά. Δεν θα άντεχε περισσότερο το σφυροκόπημα του. Δεν άντεχε άλλο να κρατάει αυτό που της ζήταγε το κορμί του να του δώσει. Ένιωσε ο Νιζάρ ότι εκείνη ήταν κοντά στη κορύφωση και ένιωσε περήφανος. Και απελπισμένος την αμέσως επόμενη στιγμή καθώς ένιωσε το κορμί του ασφυκτικά κλεισμένο στη παγίδα του δικού της. 

Δεν μπορούσε ούτε εκείνος να δεχτεί περισσότερη ένταση. Ήταν χαμένος. Και όσο τα κύματα της ηδονής είχαν αρχίσει ανεπαίσθητα στη αρχή σαν μικρός παφλασμός να χτυπάνε το κορμί της μετατράπηκαν ραγδαία σε τεράστια κύματα με απίστευτη ορμή παρασύροντας και εκείνον που κάρφωσε το φαλλό του μέσα της με όση δύναμη του είχε απομείνει . Την έσφιξε πάνω του με ασυγκράτητο πάθος, τρέμοντας σύγκορμος. 

Μούσκεμα στον ιδρώτα και οι δύο στροβιλίστηκαν στο απόλυτο κενό . Αρπάχτηκαν απεγνωσμένοι σφίγγοντας ο ένας τον άλλον πάνω του καθώς ένας ανυπόφορα έντονος οργασμός τους χτυπούσε ανά κύματα . Η Έλλης πρόλαβε να ουρλιάξει . Ο Νιζάρ πρόλαβε να δαγκώσει τον ώμο της και μετά...Εκτινάχτηκαν.. ..χάθηκαν...και έσβησαν.