-«Ντέρεκ τα σχέδια που σου ζήτησα παραδόθηκαν στον μηχανικό;» ρώτησε η Έλλη  ενώ μελετούσε στο αυτοσχέδιο γραφείο της μέσα στο εργοτάξιο.

-«Ναι, το πρωί τα παρέδωσα με το που έφτασα.» απάντησε εκείνος σκυμμένος στο πλευρό της να σημειώνει ήρεμα με το μολύβι του.

-«Όπως πάμε σε ένα  μήνα και κάτι  η πλατφόρμα άντλησης θα είναι έτοιμη. Δεν το πιστεύω πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος.» μουρμούρισε αναστενάζοντας πριν γύρει το σώμα της πίσω στη καρέκλα και να δώσει το περιθώριο στον Ντέρεκ να κάνει το ίδιο.

-«Αυτό οφείλεται στην καλή οργάνωση που είχαμε ήδη κάνει. Είχαμε θέσει χρονοδιάγραμμα τους  τέσσερις μήνες . Τελικά σε τρεις θα είμαστε έτοιμοι. Να σου φέρω καφέ;» πρότεινε ο Ντέρεκ ενώ ήδη σηκωνόταν από τη καρέκλα του την ίδια στιγμή που στο χώρο εμφανιζόταν ο Ιβάν.

Και οι τρεις κοιτάχτηκαν .

-«Δεν χρειάζεται από ότι βλέπεις να μου φέρεις. Σε ευχαριστώ πάντως.» είπε εκείνη παρατηρώντας τα δυο αχνιστά ποτήρια στα χέρια του Ιβάν που ήδη την πλησίαζε χαμογελώντας και ο Ντέρεκ απομακρύνθηκε μουρμουρίζοντας ότι πρέπει να σιγουρευτεί για κάτι.

-«Με αυτή την παγωνιά δεν νομίζω να αρνηθείς ότι είχα μια πολύ καλή ιδέα Έλλη.» της είπε μιας και την είχε φτάσει.

-«Δεν θα αρνηθώ τίποτα που θα με ζεστάνει ..έστω και προσωρινό.» απάντησε χαμογελώντας και πήρε την κούπα από τα χέρια του.

-«Σήμερα έλαβα την πρόσκληση για το γενέθλιο πάρτι της εταιρείας σας.»

-«Ναι, δυστυχώς δεν νομίζω να το αποφύγουμε. Ο πατέρας μου δεν δέχεται δικαιολογίες πάνω σε αυτό από ότι ενημερώθηκα ήδη. .«

-«Ας του κάνουμε το χατίρι .Εδώ από ότι βλέπω οι εργασίες προχωράνε βάση του πλάνου σου. Ίσως ένα μικρό διάλειμμα να μας χρειάζεται.»

-« Δεν θέλω να φύγω αν δεν ολοκληρωθεί η πλατφόρμα...σε ένα μήνα θα ίναι έτοιμη και θα μπορούσα να φύγω...τώρα στη μέση έτυχε αυτό...να πηγαίνω , να επιστρέφω... αλλά  εσύ ξέρεις πως έχουν αυτά.»

Ο Ιβάν έγνεψε. 

-«Βαριέσαι τις δεξιώσεις και τα πάρτι μήπως; Ξέρω πόσο υπεύθυνη είσαι στη δουλειά σου, το έχω δει αυτό όλο αυτόν τον καιρό αλλά είσαι και νέα κοπέλα. Θα έπρεπε να σου αρέσουν.»

-«Μου αρέσουν όταν αυτά γίνονται από επιλογή μου και όχι εν μέσο μιας σημαντικής εργασίας. Τέλος πάντων, όπως είπα δεν μπορώ να το αποφύγω. Εσύ θα μπορέσεις να παρευρεθείς; Θα στείλουν εσένα ως εκπρόσωπο οι μέτοχοι ή κάποιον άλλον;  »

-«Πίστεψε με έκανα τα αδύνατα δυνατά για να βρεθώ δίπλα σου στη δεξίωση. Και  θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχισμένος αν δεχόσουν να ταξιδέψεις μαζί μου, με το τζετ της εταιρείας ." απάντησε χαμογελώντας και ήταν σειρά της Έλλης να γνέψει συμφωνώντας.

Η επόμενη κίνηση του την ξάφνιασε όμως και πάγωσε το χαμόγελο που είχε ανθίσει στα χείλη της. Γιατί ο Ιβάν έπιασε το χέρι της και το έφερε στα χείλη του φιλώντας το. Και κρατώντας το σε αυτό το σημείο συνέχισε:-" Υπέροχα Έλλη. .. θα μου έδινες αφάνταστη χαρά αν δεχόσουν επίσης να ήσουν η συνοδός μου στην δεξίωση . Και πριν ταξιδέψουμε πίσω στη πατρίδα σου, σου έχω μια μικρή έκπληξη...Κανόνισα αυτό  Σαββατοκύριακο να παρευρεθούμε στην πρεμιέρα του Κρατικού μπαλέτου της Μόσχας όπου θα παρακολουθήσουμε την περίφημη Λίμνη των Κύκνων. Η κλασσική χορογραφία έχει την αναθεωρητική ματιά του Γκόρσκι και την υπογράφει ο Γκορντέεφ που ήταν στα διάσημα μπαλέτα Μπολσόι.  Θα παρευρίσκεται  εκεί όλη η αφρόκρεμα της Ρωσίας. Από το πρόεδρο  της χώρας  και τους πολιτικούς ως και τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες. Δεν γίνεται να αρνηθείς.» συνέχισε  με ένα άκρως σαγηνευτικό χαμόγελο πρόσωπο και δυο γαλανά μάτια να περιμένουν με αγωνία την απάντηση της.

Πώς θα μπορούσε να αρνηθεί σε ένα τόσο φιλόξενο και δεσποτικό συνεργάτη; Ειδικά όταν την καλούσε σε μια παράσταση που ήταν διάσημη ανά τον κόσμο; Θα ήταν τελείως τρελή αν αρνιόταν την μοναδική ευκαιρία αυτή να απολαύσει ένα θέαμα τέτοιας εμβέλειας και απήχησης.

-«Δέχομαι.»