°°Ποιος είναι ο φταιχτης μη ρωτας...°°

Τα νύχια της χτυπούσαν την επιφάνεια του τραπεζιού με εξαιρετική μαεστρία ώσπου τον ήχο τους επισκίασαν τα βήματα που άκουσε να πλησιάζουν.
Το ύφος της άλλαξε άρδην σαν είδε τη μορφή της να διασχίζει το δωμάτιο.

"Άργησες πέντε ολόκληρα λεπτά..." επισήμανε σοβαρή , δίχως κανένα συναίσθημα στη φωνή

"Η τελειότητα δεν είναι κατι εύκολο..." της αντιγυρισε ευθύς αμέσως και η Εμινέ χαμογέλασε

"Χτενιζες τη γούνα σου να υποθέσω έτσι; Ξέρω πως οι σκύλες έχουν αρκετή!"

Η Μπαχάρ γέλασε ειρωνικά και κάθισε απέναντι της δίχως να απαντήσει στο σχόλιο

"Ποιος διάολος λοιπόν σε φέρνει στα μέρη μας;"

"Ο ίδιος διάολος που αποφάσισε να με διώξει υποθέτω..." της απάντησε σθεναρά "Μόνο που αυτή τη φορά ήρθα όχι μόνο για να μείνω αλλά και με δώρα!"

"Δώρα;"

"Ζήτησες να με δεις Μπαχάρ. Ορίστε! Εδώ είμαι! Λέγε τι θέλεις να τελειώνουμε. Το τι έφερα θα φανεί στη πορεία αλλά κάτι μου λέει πως θα σε τσούξει αρκετά... Σωστά;"

"Είσαι γελασμενη! Μια φθηνή γυναίκα όπως τότε! Κουνηθηκες στα αφεντικά σου και μετά τους κατηγορησες και από πάνω!"

"Αυτά είπατε στο κόσμο;" η Εμινέ διατηρούσε ένα πολύ ψυχρό και αναίσθητο ύφος ενώ σε αντίθεση με εκείνη η Μπαχάρ είχε αρχίσει να δείχνει στάδια αδυναμίας

"Αυτά έγιναν...!"

"Τέλος πάντων δεν έχω να πω και πολλά με μια γυναίκα που όχι μόνο δε ξέρει να ικανοποιεί τον άντρα της, αλλά τον έχασε κι όλας από μια χριστιανή..." Είπε επιδεικτικά έχοντας μελετήσει αρκετά καλά τις ζωές τους πριν εμφανιστεί "Για να μην αναφέρω πως είσαι και στείρα!"

"Δε σου επιτρέπω παλιοθηλυκο!"ξέσπασε εμβρόντητη αλλά η Εμινέ γέλασε

"Πονάει η αλήθεια; Που να δεις τη κόρη μου!"

"Την ποια;" Η Μπαχάρ έτσι όπως είχε σηκωθεί , έχασε την ισορροπία της και στήριξε τα χέρια στο τραπέζι για να κρατηθεί όρθια

"Μα τη κόρη μου φυσικά! Ή καλύτερα τη κόρη του Γιαμάν... Ήρθε η ώρα να γνωρίσει το μπαμπά της... Πόσο κρίμα που ήσουν ανάξια να του χαρίσεις ένα παιδί και θα βρει ένα έτοιμο. Δε νομίζεις; Και όχι μόνο αυτό..." Η Εμινέ την έκλεισε σαν το ποντίκι στη φάκα και έχοντας την ακριβώς εκεί που ήθελε τη πλησίασε για πρώτη φορά και στάθηκε μπροστά της. Γέλασε ηχηρά και έκανε μια στροφή "Εκτός από κόρη έχεις μπροστά σου και τη μελλοντική του γυναίκα Μπαχάρ... Τη μάνα του παιδιού του και το πρώτο του έρωτα... Θα μάθω γιατί σε παντρεύτηκε μη σπας το κεφάλι σου... Ξέρω καλά ποιος κρύβεται πίσω από όλα και τι μερίδιο έχει ο κάθε ένας... Προς το παρόν, πνιξου στην απελπισία σου και ψοφα!" τελείωσε ανεβάζοντας το τόνο της φωνής της και κρατώντας μέσα στα μάτια της, το πρόσωπο της Μπαχάρ, γύρισε και έφυγε...

********

Η κούπα ήταν καυτή μα εκείνη την αγκάλιαζε σκεπτική και κοιτούσε ψηλά το συννεφιασμένο ουρανό. Πήγαινε για βροχή. Μαύρα κομμάτια σαν πέτρες είχαν καλύψει σε ορισμένα σημεία τον ουρανό ενώ κατά διαστήματα οι αχτίδες που τολμούσαν να βγουν απ'αναμεσα τους, έσβηναν μονομιάς.

Η δουλειά πήγε στραβά και δεν έκλεισαν το ακίνητο τη προηγούμενη μα τουλάχιστον είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν και ο Γιαμάν αποφάσισε να της μιλήσει για το παρελθόν.
Πλέον ήταν σε πλήρη θέση να καταλάβει όλα όσα έγιναν με τον Μπαρίς, τη συμπεριφορά του, τη γυναίκα στο γραφείο αλλά και τη ζωή του... Δεν της έκρυψε πράμα. Μέχρι και για το θάνατο του πατέρα του και τον όρκο που πήρε της είπε έτσι ώστε να καταλάβει πως ο γάμος του με τη Μπαχάρ ήταν εξ αρχής καταδικασμένος ...

Ένιωσε τις γυμνές του παλάμες να αγκαλιάζουν τη σάρκα της από πίσω και χαμογέλασε.

"Χθες μου έκανες κήρυγμα για το γεγονός πως μένω σε ρετιρέ και να μάθω να ζω πιο λιτά αλλά από ότι βλέπω δεν σε πειράζει η θέα..."

"Ο κόσμος να χαλάει γύρω σου το χιούμορ σου βλέπω κρατάει καλά!" Απάντησε γερνώντας το κεφάλι της στο στήθος του

"Τα νεύρα και το χιούμορ είναι τα χαρακτηριστικά μου, δε μπορώ να κάνω κάτι για αυτό..."

"Γιατί πιστεύεις ότι γύρισε και τι ήθελε;" ρώτησε αυτό που την απασχολούσε επιτέλους και εκείνος αναστεναξε και στήριξε το κεφάλι του, πλάι στο δικό της.

"Ότι και να θέλει, εγώ δεν έχω τίποτα να δώσω πόσο μάλλον να προσφέρω. Αυτό που είχαμε ήταν κάτι που πέθανε μαζί με τις καταστάσεις. Δεν την κατηγορώ που έφυγε δίχως να πει λέξη μα με όσα τραβούσα στο νοσοκομείο εκείνο το διάστημα δεν είχα μυαλό να τρέξω πίσω της. Τη μια έγινε η δικη την άλλη έφυγε. Όσα έμαθα τα έμαθα αργότερα και ήταν πια αργά Μυρσίνη... Δεν κατάφερα ποτέ να είμαι παρόν γιατί την ίδια στιγμή ο πατέρας μου ήταν στην εντατική. Βγήκε και μετά εκείνη είχε εξαφανιστεί και εγώ δέχθηκα κάτω υπό πίεση να παντρευτώ τη Μπαχάρ. Έτσι έγιναν όλα. Τουλάχιστον από τη δική μου οπτική. Μετέπειτα κάθε επαφή που είχα με το Μπαρίς σταμάτησε ενώ όσους γνωστού ρώτησα κανεις δεν ήξερε τη τύχη της...
Και να... Τώρα ήρθε στα ξαφνικά και μάλιστα μοιάζει με εντελώς διαφορετικο άνθρωπο..."

"Τη λυπάμαι... Δε νομίζω να είναι εύκολο να σου προσάπτουν τόσα ψέματα στη πλάτη..θεωρώ πως καμία γυναίκα δε θα έπαιζε με ένα τόσο λεπτό θέμα Γιαμάν. Πόσο μάλλον με μια σεξουαλική παρενόχληση τέτοιου βαθμού..."

"Το ξέρω... Δεν έχω ιδέα γιατί έγιναν όλα και τη τελευταία φορά που έθιξα αυτό το θέμα στο Μπαρίς, εκείνος κατεληξε στο νοσοκομείο Μυρσίνη μου... Όπως και να έχει...." Ο Γιαμάν πήρε μια βαθιά ανάσα "Το παρελθόν ειναι παρελθόν και ο καθένας αξίζει να βρει τη δική του λύτρωση. Εγώ τη δική μου τη βρήκα..." τελείωσε και πιάνοντας τη από τη μέση τη γύρισε απαλά προς το μέρος του. "Έχει όνομα, είναι τσαχπινα, μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι, με εκνευρίζει, μα καταβαθος μου έμαθε πως τελικά εύκολα λες σαγαπω χωρίς να ξέρεις τι σημαίνει όταν είσαι νέος..."

"Τι εννοείς;"

"Αυτό που κατάλαβες. Είσαι αρκετά έξυπνη... Το βάπτισμα του πάθους και της έλξης, με τον όρο αγάπη είναι λανθασμενο..."

"Θα την παντρευοσουν... Έκανες έρωτα μαζί της..."

"Ναι. Δεν θα φέρω αντίρρηση σε όσα λες. Θα τα έκανα αν δεν άλλαζαν τα πράγματα. Ίσως όμως με τη πάροδο του χρόνου το πάθος να ξεφτιζε και να εμένα με τη παραδοχή του λάθους μου..."

"Τι σκοπεύεις να κάνεις;"

"Τίποτα. Η ζωή μας συνεχίζεται κανονικά gözlerim , το μόνο που λείπει ειναι μια απάντηση...." της επισήμανε πονηρά

"Δεν μένω εδώ πάνω! Δε θέλω προσωπικό. Δε θέλω κόσμο. Δε θέλω χλιδή. Δε θέλω λεφτά..."

"Πολύ ωραία τότε κάτι έχω στο νου μου..."

"Όπως;"

"Πήγαινε να ετοιμαστείς και θα δεις!" Το πονηρό του βλέμμα έφερε ανυπομονησία στα μέσα της και σαν μικρό παιδί, έτρεξε αμέσως μα ντυθεί. Άκομα δεν του είχε δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση για το μέλλον και όπως φάνηκε, ο Γιαμάν είχε ανάγκη να το ακούσει από τα χείλη της...
Κάθισε στο μπαλκόνι και τη χαζευε να τρέχει πέρα δώθε ανέμελα και να ετοιμάζεται. Παρόλα αυτά όμως, ένιωθε πως κάτι κακό πλησιάζει και αυτό δεν μπορούσε να το αρνηθεί στον εαυτό του. Έμοιαζε με ένα τεράστιο βαρυδιο που ήρθε και εκατσε στο λαιμό...
Αναστεναξε βαθιά, προσπάθησε να αποβάλλει τις αρνητικές σκέψεις και στολίζοντας τα χείλη του με ένα λαμπερό χαμόγελο, μπήκε καί εκείνος μέσα...

*****

"Κατάλαβες; Και τόλμησε να μου το πετάξει έτσι μεσα στα μούτρα!!" Η Μπαχάρ είχε πάθει κρίση. "Σε μένα! Αυτή η σιχαμενη! Που ήρθε από το πουθενά να διεκδικήσει τον άντρα μου!"

"Θα ηρεμήσεις;" προσπάθησε να τη συγκρατήσει ο Μπαρίς "Έχουμε γίνει θέαμα στα γύρω τραπέζια!"

"Δεν με απασχολεί! Πρέπει να κάνουμε κατι και μάλιστα σύντομα! Δε θα αφήσω να παρουσιάσει στο Γιαμάν αυτό το μπασταρδο για παιδί του! Είναι αμαρτία!"

"Πάψε πια με τις υστερικές αμαρτίες σου και κοίταξε βαθιά να δεις πόσες αμαρτίες έχεις κάνει εσύ!"

"Τι εννοείς; Εγώ ότι έκανα το έκανα από αγάπη!"

"Α ναι; Γιατί κάτι πήρε το αυτί μου για ομαδικό βιασμό της Εμινέ πριν φύγει!" Η Μπαχάρ μίκρυνε τα χείλη της και σοβαρεψε

"Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλας!" το αρνήθηκε αμέσως και εκείνος μην αντέχοντας άλλο , έπιασε απαλά το μπράτσο της χωρίς να το δει ο κόσμος και το έσφιξε

"Αν μάθω πως έβαλες κάποιον να τη βιάσει θα σε θάψω εγώ ο ίδιος το κατάλαβες; Σου ξεκαθάρισα τη θέση μου από την αρχή όταν ζήτησες να την αγγίξω! Σιχαίνομαι το βιασμό!"

"Άφησε με, με πονάς!" Γρυλισε μεσα από τα δόντια της "Δεν έχω καμία ανάμιξη με αυτό και ειλικρινά καλά να πάθει και ούτε με ενδιαφέρει! Δε θα την αφήσω να αραδιασει τα ψέματα της στο Γιαμάν!"

"Μπαχάρ λογικεψου! Και σε εκείνη να μη πάει είναι ήδη ερωτευμένος με τη Μυρσίνη και κάνει μπαμ! Κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου και δε λες να δεις επιτέλους καθαρα! Ποτέ δεν ήταν για σένα αυτός ο άντρας!"

Η Μπαχάρ τον κοίταξε μνησικακα και δάγκωσε τα χείλη της με μίσος

"Αν δεν τον έχω εγώ, δε θα τον έχει ούτε η Μυρσίνη! Και πίστεψέ με, θα φροντίσω για αυτό προσωπικά! Δε θα θέλει να τη δει ούτε στα μάτια του!"

"Μπαχάρ φτάνει! Μα τον Αλλάχ νομίζω θέλεις ιατρική βοήθεια!"

"Μια χαρά είμαι! Και μη κάνεις πίσω τώρα! Ξέρω για σένα όσα δε ξέρει κανείς Μπαρίς..." του υπενθύμισε με το τρόπο της και ζωγραφίζοντας στα χείλη της ένα πονηρό χαμόγελο, ξεκίνησε να του αναλύει τις επόμενες κινήσεις τους...

🙄🤔🙄🤔