°°Η Νηνεμια ακολουθεί της καταιγίδας... η μήπως το αντίθετο;°°

Πλάι στο πιατάκι του καφέ υπήρχε ένα μπισκότο κανέλας το οποίο άφηνε την ευωδία του σε όλο το γραφείο. Ο καιρός ήταν ψυχρός από το πρωί και έτσι ο καφές έφτασε ζεστός και μυρωδάτος στον όροφο. Χαρτιά...
Παντού υπήρχαν χαρτιά και μάλιστα αρκετά. Η δουλειά είχε αυξηθεί στη νότια περιοχή της χώρας παρά τη χασούρα στα βόρεια. Με τον Μπαρίς πλέον στο γραφείο και ξέροντας πως με κάθε ακίνητο που χάνεται χάνει και ο ίδιος ήταν δύσκολο να πιστέψουν πως εκείνος ήταν πίσω από κάθε δουλειά που έχαναν στο παρά τσακ. Παρόλα αυτά το ποσοστό του δεν ήταν μεγάλο συγκριτικά με τη δική του εταιρεία η οποία συνέχιζε απτόητη τη δράση της και έτσι θέλοντας και μη η υποψία ήταν υπαρκτή.

Δύο μήνες μετά το πανικό της Ελλάδας και όλα είχαν αλλάξει εντελώς στις ζωές τους... Όλα... Από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο είτε αυτό επρόκειτο για προσωπικά είτε για εργασία ήταν διαφορετικό.

Κοίταξε το ρολόι και χαμογέλασε...
Σηκώθηκε,  έστρωσε τη φούστα της και άφησε το βλέμμα της να κολλήσει στη σκιά που περνούσε έξω από το γραφείο της. Μέχρι και η σκιά του ήταν τόσο διαφορετική από τις υπόλοιπες...

Αυτός ο άντρας τελικά ήταν ότι ακριβώς φοβόταν πάντοτε...
Μια αδυναμία που δεν είχε τελειωμό...

Αφού βεβαιώθηκε πως η κεντρική πόρτα έκλεισε , άγγιξε τη δική της και την έσπρωξε. Αν και κανενας δε πατούσε πόδι τέτοια ώρα στην εταιρεία ήθελε να είναι προσεκτική.
Μπαίνοντας στο γραφείο του, είδε τη καρέκλα του γυρισμένη προς τα πίσω και τη μορφή του πάνω της.

"Την επόμενη φορά να είστε στην ώρα σας κύριε Ισίκ..." μίλησε πρώτη πλησιάζοντας το γραφείο και εκείνος γυρίζοντας προς τα μπροστά τη κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια

"Ποια νομίζετε πως είστε για να μου δίνετε εντολές δεσποινίς Ασλάνογλου;"

Η Μυρσίνη χαμογέλασε και πλησίασε κι άλλο. Στάθηκε μπροστά στο γραφείο και αφήνοντας τα δάχτυλα της να αγγίξουν την επιφάνεια του, άρχισε να περπατά αργά προς το μέρος του κάνοντας το κύκλο του γραφείου. Μόλις έφτασε ακριβώς δίπλα του , ο Γιαμάν εγυρε το κορμί του προς τα πίσω και τη κοίταξε σκεπτικός.

"Είμαι αυτή που θέλει να τελειώνει με τη δουλειά νωρίτερα σήμερα γιατί έχει ραντεβού..." του απάντησε προκλητικά και δίχως περιστροφές κάθισε στο γραφείο δαγκώνοντας τα χείλη της πονηρά.

Ο Γιαμάν ανασηκωσε τα φρύδια επιδεικτικά και έτσι όπως είχε γύρει στη καρέκλα έκανε απότομα μπροστά και τη παγίδευσε ανάμεσα στα χέρια του.

Καθάρισε το λαιμό του και ξεροβηξε σιγανα "Ώστε έχετε ραντεβού..."

"Μάλιστα. Και αυτό που κάνετε δεν είναι καθόλου επαγγελ..." Ήθελε να τελειώσει την εξυπνάδα της μα δε την άφησε. Τα δάχτυλα του ζουπηξαν το εσωτερικό των μηρών της και κατέληξαν στο ύφασμα της φούστας της το οποίο και ανασηκωσαν. Με συνοπτικές και γρήγορες διαδικασίες σηκώθηκε και πιάνοντας τη από τη μέση την ανέβασε στο γραφείο ολόκληρη. "Κύριε Ισίκ..."

Ότι και να ξεκίνησε να λέει,  ο Γιαμάν χώθηκε στο λαιμό της και τη δάγκωσε "Πόσες φορές σου είπα να μη φοράς αυτή την αναθεματισμενη φούστα;" ψιθύρισε κάνοντας τη να πάψει "Αφού ξέρεις πως..."

"Κάνε πίσω!" αστειευτηκε αμέσως σπρώχνοντας τον "Σε λίγο θα έρθουν και οι υπόλοιποι! Κάνε υπομονή μέχρι το βράδυ ..."

"Υπομονή; Τι είναι αυτό πάλι;" τα χέρια του αγκάλιασαν τη μέση της και τη τράβηξε κόντρα στο κορμί του.

"Ενταξει! Εντάξει! Παραδινομαι! Τέλος αυτή η φούστα!" η Μυρσίνη τον έσπρωξε ξανά χαμογελώντας μα εκείνος είχε ήδη εκείνο γλυκό αναψοκοκκινισμα στα μάγουλα και τη κάψα σε καθε του κίνηση.

Η σχέση τους είχε περάσει σε άλλο επίπεδο και το γεγονός πως βγήκε εντελώς φυσικά ήταν κάτι αξιοθαύμαστο και στους δύο...
Δεν μίλησαν για αυτό...
Δεν της ζήτησε να είναι μαζί...
Δεν μπήκαν σε ανούσιες λεπτομερείς για το μέλλον και το άφησαν να εξελιχθεί μόνο του και εντελώς φυσικά.
Το γεγονός πως ο Γιαμάν έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες του διαζυγίου πριν καν επιστρέψουν στη Σμύρνη ήταν από μόνο του αρκετό για να επισυνάψουν μια σιωπηλή συμφωνία ανάμεσα τους.

Έκτοτε όλα πήραν ένα διαφορετικό μονοπάτι στη καθημερινότητα τους...
Ο Γιαμάν μετακόμισε σε ένα άλλο διαμέρισμα που είχε και το οποίο ήταν στα προάστια της πόλης. Από εκεί μπορούσε να διαχειριστεί τα πάντα και μάλιστα του είχε λείψει εκείνο το διαμέρισμα. Συνήθιζε να μενει εκεί πολύ πριν το γάμο του με τη Μπαχάρ. Μια Μπαχάρ που ήταν κάθετη και του ξεκαθάρισε πως δε θα του δώσει ποτέ διαζύγιο αλλά δε στάθηκε εμπόδιο για εκείνον... Ο Γιαμάν ήταν αποφασισμενος πριν καν φύγει για Ελλάδα ότι θα τη χωρίσει. Αν κάτι δε σήκωνε η καρδιά του ήταν η προδοσία σε κάθε της μορφή...
Η Μυρσίνη θέλησε να μείνει αμέτοχη σε αυτό και δεν εξέφρασε ούτε γνώμη. Θέλησε να μη μάθει κανένας για τη μεταξύ τους σχέση γιατί παρά τα όσα έγιναν θεωρούσε ασέβεια να εκτεθούν τόσο νωρίς και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που ήταν αρκετά προσεκτικοί όταν υπήρχε κόσμο τριγύρω. Τουλάχιστον εκείνη γιατί ο Γιαμάν ήταν αποφασισμενος και δε λογάριαζε τίποτα σε αυτό το τομέα.
Πέρα όμως από το ερωτικό κομμάτι μεταξύ τους, υπήρχαν κι άλλα τα οποία έπρεπε να διευθετηθούν και το ήξεραν.
Ένα από αυτά ήταν το πολυπόθητο μεγάλο τους ραντεβού...
Ένα ραντεβού το οποίο ήθελαν να είναι όπως ακριβώς έπρεπε εξού και το γεγονός πως ακόμα δεν το είχαν κανει...
Θα ήταν ένα ραντεβού με το παρελθόν τους...
Ένα ραντεβού στο οποίο θα άνοιγαν τα ημερολόγια και τις ιστορίες αυτών και θα άφηναν τους εαυτούς τους εκτεθειμένους σε μια άλλη εποχή που μόνο προβλήματα προκάλεσε στο μέλλον... Μια εποχή όμως που εκτός από προβλήματα ανέδειξε και μια τεράστια αγάπη... Ανάμεσα τους ειπώθηκαν μονάχα τα βασικά μα υπήρχαν πολλά ακόμα που έπρεπε να ειπωθούν ...
Ένα άλλο ζήτημα που έπρεπε πάση θυσία να βρει λύση δεν ήταν άλλο από το φίδι στο κόρφο τους. Τουλάχιστον έτσι κατονομαζε ο Γιαμάν το Μπαρίς...
Ο Ομέρ θέλοντας να ειναι εντελώς ανοιχτός προς τον αδερφό του ύστερα από όσα έγιναν , εκτός από τη παραδοχή της σεξουαλικότητας του, του είπε όλη την αλήθεια και για εκείνον...
Ίσως δυσκολεύτηκε με το γεγονός πως κρατούσαν επαφή μα ο Ομέρ ήθελε να ανοίξει κάθε χαρτί και να εξηγήσει τους λόγους που του μιλούσε κάτι που ο Γιαμάν εκτίμησε και δε το είδε σαν προδοσία παρά τα ακίνητα που προσπάθησε να τους "φάει"

Ο Μπαρίς από την άλλη, συνέχισε να μπαινοβγαίνει στην εταιρεία καθώς δεν ήταν εφικτή η απομάκρυνση του προς το παρόν. Ο Γιαμάν ήταν σίγουρος πως προσπαθούσε να πάρει κάποια ακίνητα προς δικό του όφελος μα ήταν σχετικά μικρές συμφωνίες και εκείνος κρατούσε χαμηλό προφίλ ύστερα από την επιστροφή τους. Παρόλα αυτά όμως ήταν σίγουρος πως κάτι βρωμουσε στην όλη συμπεριφορά του.
Δεν έθιξαν κανένα γεγονός ανάμεσα τους. Πέρασαν δύο μήνες κοντά και απέφευγαν ο ένας τον άλλο σαν το διάολο που αποφεύγει το λιβάνι...

Ο Γιαμάν ήταν σίγουρος πως κάτι είχε συμβεί ανάμεσα σε εκείνον και τη Μπαχάρ μα δεν έδωσε σημασία πιστεύοντας πως οι ζηλιες της και η εμμονή της είχαν ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια...
Η απαξίωση ήταν το μόνο που του έμενε για τη πρώην γυναίκα του και όσες φορές κι αν εκείνη προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί του πάντα έβρισκε τοίχο.

"Θα έρθω να σε πάρω στις οχτώ... Και τώρα πήγαινε στο γραφείο σου γιατί αν μείνεις ακόμα ένα λεπτό θα .."

"Θα;" τον πείραξε ελαφρά κι εκείνος έσκασε ένα πλαϊνό γελακι. Δάγκωσε το εσωτερικό από τα μάγουλα του και έσκυψε στο αυτί της

"Θα σου ξεσκίσω τα ρούχα και θα κάνω αυτό το γραφείο καλοκαιρινό..." παραδέχθηκε δίχως ενδοιασμούς και εκείνη έγινε κατακόκκινη αμέσως. Δεν τον είχε συνηθίσει να μιλάει πρόστυχα και κάθε φορά που ξεφευγε δεν είχε ιδέα πως να το διαχειριστεί. Παρόλα αυτά της άρεσε και φαινόταν στην αμηχανία της . "Και μόλις σκίσω κάθε κομμάτι τους, θα  τυλίξω το χέρι μου στα μαλλιά σου, θα σε τραβήξω προς τα πίσω, θα ανοίξω τα μπουτακια σου και..."

"Εμ.. εγώ.. Εγώ πάω τώρα... Να ..." η Μυρσίνη τα έχασε και βάζοντας τα χέρια της κόντρα στο στήθος του , τον απώθησε προς τα πίσω "Πάω στο... Να δω εκείνο το ποτήρι στο φάκελο... Στο συρτάρι και..." Τα χείλη του κόλλησαν στα δικά της και χαρίζοντας της ένα βαθύ ρουφηχτο φιλί , την ανασηκωσε και τη κατέβασε. Έκανε μια αστεία  γκριμάτσα και της χαμογέλασε

"Μη ξεχάσεις να βάλεις το μπλε ποτήρι στο φακελο...!" Τη κορόιδεψε ωθώντας το κορμί της προς την εσωτερική πόρτα.  Ο Γιαμάν ήταν αδιαμφισβήτητα ένας μη διαχειρισιμος άντρας. Σαν αρσενικό δεν σου άφηνε επιλογές για να σκεφτείς την απομενη κίνηση  και ήταν απρόβλεπτος. Αυτά ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά του  που άρχισε να μαθαίνει σιγά σιγά και ήξερε πως ήταν πράγματι ικανός να κάνει καλοκαιρινό εκείνο το γραφείο. "hadi!" (Αντεε) φτάνοντας από έξω τη χτύπησε ελαφρά στα οπίσθια και εκείνη μπήκε κατακόκκινη στο γραφείο της.

"Ω θεέ.. αυτός ο άντρας θα με διαλύσει μια μέρα..." μονολογησε προσπαθώντας να ανακτήσει μια κυριαρχία που πλάι του πήγαινε περίπατο και προς αποφυγήν της τρέλας του, κλείδωσε την ενδιάμεση πόρτα.

"Αν θέλω έρχομαι και από τη κανονική πόρτα!" της φώναξε από μέσα αμέσως

"Κάτσε στα αυγά σου!" του αντιγυρισε και σαν τον άκουσε να γελάει και να απομακρυνεται κάθισε στο γραφείο της θέλοντας να ανασυγκροτηθεί.

"Αυτό γιατί είναι πάλι εδώ;" απόρησε βλέποντας ένα ακίνητο το οποίο είχε απορρίψει και πιάνοντας το χαρτί, έκανε λίγο αέρα στο πρόσωπο της και το πέταξε.
Τα επαγγελματικά ήταν επαγγελματικά και παρά το παρορμητικό χαρακτήρα του Γιαμάν η Μυρσίνη προσπαθούσε να κρατήσει κάθε ισορροπία. Εξέτασε μερικά ακίνητα καθώς και την αλληλογραφία της εταιρείας ώσπου το μάτι της έπεσε σε ένα κλειστό φάκελο που έγραφε το όνομα της απ' έξω. Παραξενεύτηκε. Ήταν χειρόγραφα γραμμένο και μάλιστα στα ελληνικά πράγμα που της προκάλεσε μεγαλύτερη περιέργεια.

Δεν είχε γραμματόσημο, ούτε κάποιο στοιχείο και πιάνοντας τον από την άκρη, έσκισε ελαφρά τη γωνία και τον άνοιξε.

Αν πράγματι θέλεις να μάθεις τι είδους άντρας είναι ο εργοδότης σου, συνάντησε με απόψε στις 8 στο κέντρο πίσω από το μεγάλο συντριβάνι...

"Τι διάολο είναι πάλι αυτό...." σκέφτηκε φωναχτά και βλέποντας τη πόρτα να ανοίγει και τον Ομέρ να μπαίνει, τσαλακωσε ταραγμένη το γράμμα και το πέταξε στα σκουπίδια...

🙄🙄🙄

(Μερικα κεφάλαια ίσως αποκτήσουν μια πιο σύντομη μορφή καθώς πλησιάζουμε στο τέλος και οι πολλές φανφάρες σε ορισμένα σημεία είναι σκέτη σάλτσα κάτι που απεχθάνομαι...Επίσης όπως προείπα δεν μου επιτρέπει και η υγεία μου να δίνω μια πιο αναλυτική μορφή γιατί δεν έχω κουράγιο. Οποτε είτε θα μπαίνουν πιο λακωνικά εκει που πιστεύω πως μπορώ είτε θα καθυστερούν για να βγουν μεγαλύτερα. Να είστε καλά! ❤️)