°°Η ελευθερία που τόσο λαχταρας έχει πολλά πρόσωπα... Ποια ποθείς και ποια σου δίνεται; Πως μοιάζει η απελευθέρωση και πως ο εγκλεισμός; Είναι άραγε συναισθηματικός ή μήπως πιο απάνθρωπος και αποκαρδιωτικος; Όπως κι αν έρθει ένα είναι το σιγουρο... πρέπει να το διαχειριστείς... °°

Η μποχα της κλεισούρας ήταν απλωμένη σε κάθε διάδρομο. Απέναντι ακριβώς από το δικό της κελί υπήρχε ακόμα ένα άδειο ενώ κατά τη μεταφορά της εκεί , είδε αρκετά.
Φώναξε. Τσιριξε. Προσπάθησε να μιλήσει μαζί τους ήρεμα. Προσπάθησε να καταλάβει.. Τιποτα.
Οι αρχές που πήγαν στη εταιρεία δε μιλούσαν γρι αγγλικά και όσα της έλεγε ο ρεσεψιονίστ δεν βοηθούσαν.
Μέχρι που εμφανίστηκε ο Γιαμάν...
Άρχισε να μιλάει μαζί τους στα τουρκικά και το μόνο που της είπε εν τέλει ήταν να μπει μέσα σε εκείνο το αναθεματισμενο αυτοκίνητο...
Έκτοτε ούτε που τον είδε.
Ούτε που την επισκέφθηκε κάποιος.
Δεν την άφησαν ούτε τηλέφωνο να πάρει για να βγάλει μια άκρη...
Η πρώτη της σκέψη ήταν πως επρόκειτο για κάποια παρεξηγηση και σκέφτηκε να επικοινωνήσει άμεσα με τη πρεσβεία να βρει μια άκρη.
Δεν ήθελε σε καμια περίπτωση να μείνει εκεί μέσα παραπάνω ενώ όλες αυτές στις ώρες που την είχαν κλεισμένη εκεί, κανένας δεν επικοινώνησε μαζί της. Ούτε καν οι ίδιοι οι αστυνομικοί.
Η ψυχραιμία της βάδιζε σε τεντωμένο σχοινί όταν ξαφνικά άκουσε τους ήχους από διάφορες κλειδαριές βαθιά στο διάδρομο και πετάχτηκε όρθια.
Κόλλησε τα χέρια της στα κάγκελα προσπαθώντας να δει πέρα από τα κελιά ενώ οι ομιλίες που άκουσε δευτερόλεπτα πριν έγιναν πιο έντονες.
Αναγνώρισε αμέσως τη φωνή του Γιαμάν σαν πλησίασαν λίγο ακόμα και έκανε ένα βήμα πίσω περιμένοντας. Δε θα τον άφηνε να δει την απελπισία της ούτε να τη βρει κολλημένη στα κάγκελα.

Κάθισε, πήρε μια βαθιά ανάσα και είδε δύο φρουρούς με το Γιαμάν να πλησιάζουν. Κάτι τους είπε στα τουρκικά και εκείνοι ξεκλειδωσαν τη πόρτα και έφυγαν.
Τα συναισθήματα της προς το πρόσωπο του ήταν ανακατα με αυτό της οργής να παίρνει να ηνία.

"Δεν ήταν ανάγκη! Θα έβρισκα τρόπο να τους εξηγήσω πως έκαναν λάθος!" η Μυρσίνη πήρε τη τσάντα της μα σαν έκανε να τον προσπεράσει και να βγει από το κελί εκείνος μπήκε μπροστά και της έκλεισε το δρόμο.

"Πολύ φοβάμαι πως δεν έκαναν λαθος δεσποινίς Ασλάνογλου..." Κράτησε τους τύπους

"Δεν έκαναν λαθος; Δεν είναι δυνατόν! Δεν έκανα τίποτα! Άφησε με να φύγω" η προσπάθεια της να τον απωθήσει έπεσε εκ νέου στο κενό.

"Σου εξήγησα πως δε γίνεται!" ύψωσε τη φωνή του κρατώντας τη παράλληλα από τους ώμους. "Κοίταξε με!" απαίτησε "Έχει ειδωθεί ένταλμα σύλληψης για σένα στην Ελλάδα και θα σε στείλουν πίσω αύριο το πρωί!"

"Τι πράγμα;" η Μυρσίνη έχασε το χρώμα της και τα μάτια της τον κοιτούσαν γεμάτα έκπληξη "Αυτό είναι αστείο έτσι;"

"Όχι. Προσπάθησα να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει μα δεν μου είπαν και μένα πολλά. Η βασική κατηγορία είναι ξέπλυμα χρήματος και εκμετάλλευση τραπεζικού συστήματος με δόλο..."

Ένιωσε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της και λίγο πριν πέσει , ο Γιαμάν τη κράτησε απαλά και την έβαλε να καθίσει

"Λάθος... Κάποιο λάθος έγινε..." ψέλλισε έτοιμη να βάλει τα κλάματα

"Αύριο φεύγουμε Ελλάδα..."

"Φεύγουμε;"

"Ναι. Θα φεύγαμε για τη δουλειά την άλλη βδομάδα. Με αυτό που έγινε πες πως αναχωρούμε νωρίτερα... Θα φτάσεις με το κλιμάκιο της αστυνομίας στις 7 η ώρα στο λιμανι και από εκεί θα σε αναλάβει πλοίο της Ελληνικής αστυνομίας..."

"Θεουλη μου..." Η Μυρσίνη δε πίστευε στα αυτιά της. Ένιωσε τόσο ταπεινωμένη μπροστά του. Ίσως δεν είχε ιδέα για τις κατηγορίες μα παρόλα αυτά, δεν έπαυε να την ενοχλεί αφάνταστα πολύ η συμπεριφορά των αρχών απεναντι της.

"Όπως έλεγα, θα σε μεταφέρουν στην Αθήνα και μέσα στη μέρα θα φτάσω και εγώ. Έχω ήδη μιλήσει με την Αλεξάνδρα εντελώς εμπιστευτικα για να με καθοδηγήσει λίγο τριγύρω έτσι ώστε να δούμε τι συμβαίνει... Θα φέρω και το δικηγόρο μου μαζί. Δεν ξέρω αν έχεις κάποιον στην Ελλάδα μα..."

"Δεν... Δε χρειάστηκε ποτέ" απάντησε σαστισμένη και τον κοίταξε κατάματα. Σαν εστίασε στα άγρια χαρακτηριστικά του προσώπου του, όλα τα λόγια του Μπαρίς ήρθαν και τάραξαν τη ψυχή της υπενθυμίζοντας της στα βουβά ποιον είχε μπροστά της. "Θα τη βρω την άκρη..." αποκρίθηκε ύστερα από λίγο σοβαρή και σηκώθηκε "Δε θέλω καμία βοήθεια από εσένα..!"

"Μυρσίνη συγκεντρώσου! Διακυβευονται πολλά εδώ! Δεν είναι ώρα για πείσματα!"

"Α ναι; Πόσο ειρωνικό ακούγεται αυτό από έναν άντρα ο οποίος μου έκρυψε εξ αρχής το γεγονός πως είχε σχέδιο να με εξοντώσει!" του πέταξε κατάμουτρα και εκείνος που δεν είχε ιδέα για όσα ειπώθηκαν στη εταιρεία τη κοίταξε έκπληκτος "Μη με κοιτάζεις έτσι! Νομίζεις δε θα το μάθαινα; Ήθελες να με βρεις, να με φέρεις εδώ και να με καταστρέψεις έτσι; Γιατί; Μήπως εσύ κρύβεσαι και πίσω από όλα αυτά; Οι οικογένειές μας συνδέονται και το ήξερες καλά!" του είπε χτυπώντας τον με το δάχτυλο της στο στήθος "Έλα, παραδεξου το! Είχες σχέδιο σωστά; Ας ανοίξουμε τα χαρτιά μας κύριε Ισίκ!" φώναζε πλεον "Τι θέλεις από μένα; Να με δεις φυλακή; Αυτό θέλεις; Για κοίτα!!! Το κατάφερες!! Τωρα άντε μου στο διάολο γιατί αν πιστεύεις πως θα σε αφήσω να με εξευτελίσεις κι άλλο είσαι γελασμενος!" συνέχισε οργισμένη ενώ η δυνατή της φωνη προκαλούσε αντίλαλο στα τριγύρω άδεια κελιά. "ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΆΣ;" ούρλιαξε  βλέποντας τον σαν άγαλμα και σηκώνοντας το χέρι του αστραψε ένα δυνατό χαστούκι αναστατωμένη "Αυτο γιατί σου χάρισα το κορμί μου εκείνη τη νύχτα...ΣΟΥ ΤΟ ΧΑΡΙΣΑ ΕΝΩ ΕΣΥ ΤΟ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΗΤΑΝ ΝΑ..."

Τα χέρια του αγκάλιασαν αξαφνα και βίαια το πίσω μέρος του κεφαλιού της...
Δίχως προειδοποίηση τη τράβηξε προς το μέρος του θέλοντας να σφραγίσει εκείνα τα χείλη της μα σταμάτησε...
Σταμάτησε ακριβώς λίγο πριν νιώσει τα υγρά της χείλη να βάζουν φωτιά στο είναι του...
Η Μυρσίνη είναι η κοπέλα μου....
Μπορεί να έγιναν πολλά...
Μπορεί να πάτησε με το μυαλό του κάθε όρκο...
Μα ένα πράγμα δε θα άντεχε να κάνει ποτέ...
Να αγγίξει μια γυναίκα που δόθηκε στον αδερφό του....
Ίσως δεν ένιωθε ενοχές που το μυαλό του ταξίδευε σε εκείνη έχοντας πλάι του τη Μπαχάρ, μα σίγουρα θα ένιωθε άνανδρος να την αγγίξει ξέροντας πως ο αδερφός του είναι ερωτευμένος μαζί της. Πόσο μάλλον, πως είναι ζευγάρι...
Πήρε μια βαθιά ανάσα, σφίχτηκε και χόρεψε με το βλέμμα της για εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που την είχε τόσο κοντά... Δευτερόλεπτα που σίγουρα θα ήταν τα τελευταία τους.

"Λέγε ότι θέλεις. Πίστευε ότι θέλεις επίσης.." Ξεκίνησε να λέει κοφτά και σχεδόν πάνω στα χείλη της δίχως να σχολιάσει τα λεγόμενά της για το παρελθόν.
Τα κόκαλα από το σαγόνι του ετριξαν...
Πήρε έναν βαθύ αναστεναγμό, έκανε ένα βήμα πίσω και τράβηξε τα χέρια του από πάνω της.
"Αύριο θα είμαστε Αθήνα και εγώ θα κάνω ότι χρειαστεί για να μη μπεις φυλακή και να βρεθεί άκρη...
Όχι για σένα, μα για τον αδερφό μου και τη σχέση που έχετε μεταξύ σας..."
Στο τελείωμα, γύρισε τη πλάτη με την αίσθηση της ήττας στους ώμους, και έφυγε...

******

"Σοβαρά θα φύγεις στην Ελλάδα;!" από την ώρα που μπήκε σπίτι, ανέβηκε στη κρεβατοκάμαρα και άνοιξε ένα σάκο πετώντας μέσα τα ρούχα του. Η Μπαχάρ τον ακολούθησε μα εκείνος ούτε λέξη δε μπήκε στο κόπο να της πει.
"Γιαμάν δέκα λεπτά τώρα σου μιλάω!"
Έσφιξε στα χέρια το πουκάμισο που κρατούσε , γύρισε το κεφάλι προς το μέρος της και τη κοίταξε παγωμένος.

"Είσαι σίγουρη πως θέλεις να ανοίξουμε τώρα κουβέντα;" ρώτησε σιγανα τείνοντας το δάχτυλο του προς το μέρος της "Θέλεις πραγματικά να το κάνουμε αυτό; Ξέρεις τη κατάληξη; Η κατάληξη θα είναι να σε στείλω στη μάνα σου και..."

"ΟΧΙΙΙ" Η Τσιριδα της επισκίασε τη φωνή του και η Μπαχάρ έπιασε το πουκάμισο που κρατούσε και το πέταξε στο κρεβάτι "Δε μπορείς!! Δώσαμε όρκο μπρος στα μάτια του Θεού!"

"ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΌΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΚΟΣ! ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ; ΜΕ ΤΙΜΗ;" φώναξε εξίσου δυνατά και εκείνη βουρκωσε "Με έδωσες στο χειρότερο εχθρό μου Μπαχάρ..." της είπε σε πιο ήρεμο τόνο αποτραβωντας το βλέμμα του από πάνω της "Μόλις γυρίσω θέλω διαζύγιο..." Χλωμιασε με τη τελευταία του λέξη

"Συγχώρεσε με!! Δεν ήξερα! Με ξεγέλασε!"

"Δεν με απασχολεί... Είμαι άντρας σου. Ήξερες καλά τι σημαίνει για μένα αυτός ο άντρας και εσύ τον εμπασες μέσα στην ίδια μου την εταιρεία. Τελειώσαμε!"

"ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!" φώναξε πέφτοντας στα πόδια του και εκείνος την άρπαξε από τα χέρια και σηκώνοντας τη , τη πέταξε στο κρεβάτι

"Μπορω!" είπε κλείνοντας τη μικρή βαλίτσα "Μέχρι να επιστρέψω μάζεψε τα και πήγαινε στη μάνα σου! Θα κανονίσω να έχεις όσα χρήματα θες αλλά εμείς οι δυο, τελειώσαμε!"

"Θα αυτοκτονήσω!!!" τσιριξε γεμάτη κλάματα στα μάτια κι εκείνος την αγριοκοίταξε.. Πήγε με δύο βήματα μπροστά της , έπιασε το πηγούνι της και την ανάγκασε να τον κοιτάξει
"Μη με εγκαταλείψεις... Έδωσες όρκο στο πατέρα μου. Ο θεός δε θα σε συγχωρέσει. Μου πήρες την αγνότητα μου!!! Με αγάπησες!! Δε μπορείς! Ήταν λάθος σου λέω! Λάθος! Με ξεγέλασε! Αν με χωρίσεις θα πεθάνω! Θα πεθάνω και το κρίμα στο λαιμό σου" του είπε βάζοντας τα κλάματα

"Ποτέ δε σε αγάπησα σαν γυναίκα... Σαν θηλυκό... Έμεινα πλάι σου για να τιμήσω τα παντελόνια μου μα ως εδώ... Προτιμώ να μείνω μόνος από το να έχω πλάι μου μια γυναίκα σαν εσένα...Κάνε ότι θέλεις... Το κρίμα θα είναι στο δικό σου λαιμό και στις δικές σου πράξεις..." της απάντησε απτόητος και πιάνοντας τη βαλίτσα του, της έριξε μια τελευταία ματιά και έφυγε..

"Θα μου το πληρώσεις αυτό Ισίκ!" Εσκουξε σαν έμεινε μόνη.
Όλα έπρεπε να γίνουν εντελώς διαφορετικά...
Η κατάληξη και η τροπή που πήραν τα πράγματα δεν ήταν όμως η αναμενόμενη.
Σαν άκουσε το αμάξι του να παίρνει μπρος άρπαξε το κινητό της και πήγε στα μηνύματα
"Σε μισή ώρα να είσαι στο Αργκίλ. Όλα πήγαν λάθος" έγραψε οργισμένη και πάτησε αποστολή...

****

Ήταν καθισμένος στο γραφείο πιάνοντας το κεφάλι του για πάνω από μία ώρα...
Τα νέα που του ανακοίνωσε ο Γιαμάν από το τμήμα ήταν αρκετά άσχημα...
Στην αρχή σκέφτηκε πως ίσως ο Μπαρίς είχε βάλει το χεράκι του σε αυτή την υπόθεση μα αποδείχθηκε πως είχε να κάνει με ένα ακίνητο πίσω στην Ελλάδα και ένα δάνειο που πήρε λίγο καιρό πριν. Παρόλα αυτά όμως, όλα γύρω ήταν χάλια..
Ήξερε καλα πως ο Γιαμάν δε θα συγχωρέσει επουδενί τη Μπαχάρ και πως αυτό θα ήταν το τέλος τους.
Αν κάτι δε συγχωρούσε ποτέ ήταν η προδοσία πόσο μάλλον σε έναν εχθρό όπως ο Μπαρίς.
Δεν εβγαζε την ουρά του απ έξω φυσικά. Και εκείνος μιλούσε μαζί του αλλά σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο.
Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να προκαλέσει κάποιο κακό στη εταιρεία μα ύστερα από όσα έγιναν ένιωσε πως πιάστηκε κορόιδο από εκείνον...
Ένιωσε τόσο ντροπιασμένος σαν αναφέρθηκε στις ερωτικές του προτιμήσεις... Ήταν σίγουρος πως ο Μπαρίς είχε καταλάβει την ιδιαιτερότητα του και απλά τον κορόιδευε τόσο καιρό...
Κι όμως... Ίσως τον ξεφτιλισε μπροστά στη Μυρσίνη μα εκείνη τον έβαλε στη θέση του και πήρε το μέρος του όπως προσπάθησε να κάνει και εκείνος απέναντι στη Μπαχάρ νωρίτερα.
Τελικά αυτό ήταν το λάθος του...
Η ανοησία του και η πίστη του στο κόσμο...
Μια ξένη του στάθηκε καλύτερα από κάθε γνωστό γύρω του... Μια ξένη που ο αδερφός του το είχε σκοπό να τη καταστρέψει μα να που τελικά, ο εχθρός σου καμία φορά γίνεται σύμμαχος από το πουθενά.
Ένιωθε πως ο Γιαμάν τρέφει περίεργα συναισθήματα προς το πρόσωπο της εξ αρχής. Τα είχε δικαιολογησει σε όλο εκείνο το μισος που είχε φυτέψει ο πατέρας τους μέσα τους από παιδιά μα πλέον είχε αρχίσει να έχει αμφιβολίες...
Τον ήξερε καλά και κάποιες πράξεις του δεν είχαν συνοχή. Παρόλα αυτά ήξερε καλά και τη Μπαχάρ και γνώριζε πως κάθε υπόνοια θα ήταν καταστροφική. Τόσο για το σπίτι τους όσο και για τη καριέρα του Γιαμάν και της εταιρείας. Όσο θεούσα κι αν ήταν η Μπαχάρ άλλο τόσο σκληρή μπορούσε να γίνει και ο Ομέρ το ήξερε αυτό. Το εισέπραττε ακόμα κι όταν η συζήτηση έπεφτε τυχαία στους ομοφυλόφιλους και εκείνη έβγαζε χολή και μίσος.

Το μέλλον όλων ήταν αβέβαιο...
Η εταιρεία λειτούργησε μόνη της όλο το πρωί. Ο Μπαρίς προκάλεσε ανεπανόρθωτο χάος ενώ η σύλληψη της Μυρσίνης το ενέτεινε.
Ο Γιαμάν τον ενημέρωσε με ένα απλό μήνυμα πως φεύγει Ελλάδα μαζί της για να δει την υπόθεση και τον άφηνε υπεύθυνο ενώ ο ίδιος ένιωθε για πρώτη φορά ανήμπορος να αντιδράσει.
Από πού να άρχιζε...
Από πού να τελείωνε...
Ένιωθε τύψεις και ήταν σίγουρος πως ο Γιαμάν τη βοηθάει γιατί είπε πως ήταν ζευγάρι... Περίμενε ένα επικείμενο ξέσπασμα από εκείνον μα παρόλα αυτά θαύμασε την αξιοπρέπεια και τον επαγγελματισμό που έβγαλε σαν επέστρεψε και τους βρήκε στο γραφείο με τον Μπαρίς.
Κάτι είχε αλλαξει σε εκείνα τα μάτια...
Ήταν πιο καθαρά...
Πιο ώριμα.. ίσως πιο κατασταλαγμένα...

Ο Ομέρ αναστεναξε και θέλοντας να ηρεμήσει , έπιασε τους φακέλους με κάποια ακίνητα που έφτασαν τη προηγούμενη και ξεκίνησε δουλειά. Τα χέρια του ήταν δεμένα...
Ο Μπαρίς είχε φύγει ώρα πριν και μόνος πια, δε του έμενε τίποτα άλλο για να ξεχαστεί παρά να πιάσει δουλειά...

*****

Αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχαν περίεργα βλέμματα τριγύρω, κατέβασε τα μαύρα της γυαλιά και χώθηκε καλυτερα στο κάθισμα της. Ήταν έξαλλη με τη συμπεριφορά του Γιαμάν και σε καμία περίπτωση δε περίμενε ένα χωρισμό...

"Δε νομίζεις πως είναι εντελώς ηλίθιο να βρισκόμαστε αμέσως μετά από όσα έγιναν;" άκουσε και είδε τη μορφή του να κάθεται απέναντι της.

"Ποιος θα μας δει εδώ;" απάντησε κοφτά "Όπως και να έχει όλα πήγαν στραβά! Μου υποσχέθηκες πως αν σου έγραφα το 10% θα έβγαζες από τη μέση αυτή τη γυναίκα! Δε ξέρω τι έκανες μα φεύγει μαζί της Ελλάδα και ζήτησε διαζύγιο!" Εσκουξε η Μπαχάρ εκνευρισμένη

"Δεν έχω καμία δουλειά με τα όσα έγιναν! Υποθέτω όμως μας βόλεψε πολύ το γεγονός πως τη ψάχνει η αστυνομία. Σου υποσχέθηκα να τη βγάλω από τη μέση και θα το κάνω μα δε μπορώ να κάνω πολλά για το γάμο σου Μπαχάρ! Εσύ μόνη σου τα μαρτυρησες όλα! Σαν καμία χαζή πηγές και είπες πως μου έγραψες το 10% και σε ξεγέλασα! Υποτίθεται θα το έκανα εγώ αυτό με το ζόρι, το ξεχασες; Για να βγω κακός και να μη φανείς πουθενά! Δε φταίω εγώ λοιπόν για τη βλακεία σου!"

"Αν με χωρίσει θα τον σκοτώσω και θα σκοτωθώ!"

"Γίνεσαι σαν καμία απελπισμένη υπερβολική γυναικούλα! Χάθηκαν οι άντρες; Η μήπως νομίζεις πως επειδή σου πήρε τη παρθενιά δε θα σε πάρει κανείς; Ξύπνα Μπαχάρ! Άλλαξαν οι εποχές! Αν..." Ο Μπαρίς έκανε μια παύση και αναστεναξε "Αν εξ αρχής ερχόσουν σε μένα θα σε είχα βασίλισσα... Μα εσύ επέλεξες να πείσεις το μπαμπακα σου να ζητήσει το χέρι σου ο Γιαμάν! Κολλημένη από την εφηβεία σου με αυτόν!!! Κοίτα τα αποτελέσματα! Ζεις με έναν άντρα που δε σε αγάπησε ποτέ! Μου ζήτησες να βγάλω από την άκρη την Εμινέ με τη δικαιολογία ότι παρενοχλεί το Γιαμάν ενώ εκείνος θέλει εσένα... Και εγώ τι έκανα;!" ο Μπαρίς θόλωσε για μια στιγμή και χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι "Την έβγαλα, σωστά;;; Δεν την έβγαλα; Τώρα τι άλλο θες πια; Δε σε θέλει, δε το καταλαβαίνεις;"

"Με λατρεύει και κανείς λάθος! Η Εμινέ ήταν μια αμαρτωλή κοπέλα και το ξέρεις καλά! Ρίχτηκε και σε σένα σωστά;"

"Το ότι είχαμε μια κοντινή σχέση δε σημαίνει κάτι Μπαχάρ για το Θεό! Την κατέστρεψα όμως για χάρη σου! Έκανα πίσω σε πάρα πολλά για χάρη σου! Μέχρι και τη τελευταία όμως στιγμή σου ζήτησα να μη προχωρήσεις σε αυτό το γάμο-φιάσκο... Πάμε να φύγουμε... Πάρε διαζύγιο και πάμε να φύγουμε μακριά... Δε το καταλαβαίνεις επιτέλους; Ο θεός δεν ευλογεί τέτοιες σχέσεις Μπαχάρ... Κι αν πιστεύεις πως είσαι η σωστή γυναίκα, η αναμάρτητη και η πιστή, κάνεις λάθος! Δε χτίζεται έτσι ένα σπίτι! Έτσι γκρεμίζεται!"

Η Μπαχάρ φόρεσε τα γυαλια της και σηκώθηκε.
"Ήταν η μοίρα μας να είμαστε μαζί από παιδια... Ποτέ δε σου έταξα κάτι για να με βοηθήσεις..."

"Ναι! Το εκανα γιατί πάντα σαγαπουσα ανάθεμα σε!"

"Ακριβώς Μπαρίς! Με αγαπούσες... Τα συναισθήματα όμως δεν είναι αμοιβαία... Σε αγαπώ σαν φίλο..."

"Κάποια μέρα θα καταλάβεις πως όλα αυτά που κάνεις αγγίζουν τη παράνοια και πως δε μπορείς να κρατήσεις πλαι σου κανεναν με το ζόρι... Δε ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω Μπαχάρ... Δε βλέπω το λόγο. Θέλησες να σώσεις το γάμο σου και το σεβάστηκα. Σε βοήθησα. Αλλά πλέον νομίζω ότι το παρατραβας..."

"Εγώ ήθελα να σωσω το γάμο μου και εσύ να πάρεις εκδίκηση... Νομιζω πως και οι δύο είχαμε ένα κοινό σκοπό! Και στη τελική, να εκδικηθεις γιατί; Γιατί σου γυρίσανε τη πλάτη; Δεν σου είπα να τη βιάσεις Μπαρίς! Να τη βγάλεις από τη ζωή μας ζήτησα! Νομίζω έχουμε ίσο μερίδιο ευθύνης οι δυο μας κι αν είναι να πάω στο πάτο θα σε πάρω μαζί. Και εσένα και όλη την οικογένεια Ορντουκ! Συνεργασου μαζί μου και στο τέλος θα βγούμε και οι δύο νικητές!" Η Μπαχάρ πήρε τη τσάντα της και τον άφησε μόνο να τη κοιτάζει να φεύγει...
Τα τελευταία έξι χρόνια τη κοίταζε να φεύγει...
Δεν ήταν μόνο ο σφοδρός έρωτας χωρίς ανταπόκριση που ένιωθε για εκείνη και η Μπαχάρ το ήξερε καλά...
Μέσω της πράξης του όλα είχαν αλλάξει τότε.
Ο Μπαρίς ήταν πνιγμένος στην οργή του.
Οργή γιατί η εταιρεία του Γιαμάν άνθισε σαν χώρισαν χρόνια πριν, οργή γιατί στο τέλος κατέληξε με τη γυναίκα που εκείνος αγαπούσε...
Οργή γιατί η Μπαχάρ τον λάτρευε σαν θεό της και δεν άκουγε κανένα και τίποτα... Οργή γιατί δεν κατάφερε ούτε ο ίδιος να στρώσει τη ζωή και έμεινε με τη ρετσινια σε φίλους και γνωστούς...
Για όλα κατηγορούσε το Γιάμαν...
Ήταν η αρχη και το τέλος όλων των κακων που ακολούθησαν...

Άφησε λίγα λεφτά πάνω στο τραπεζάκι και σηκώθηκε.
Αν δε μπορούσε να έχει τη Μπαχάρ τουλάχιστον θα φρόντιζε να τη βοηθήσει ενώ παράλληλα θα κατέστρεφε εντελώς τη καριέρα του Γιαμάν και την εταιρεία εκ των έσω...
Πόσο πολύ θα τον αγαπούσε άραγε δίχως λεφτά  και δίχως φήμη;

*****

Μόλις το πόδι της πάτησε σε ελληνικό σκάφος και είδε δύο άντρες με κοστούμι να τη πλησιάζουν τους κατακεραύνωσε με το βλέμμα της. Ήταν ξεκάθαρα ένα πλοίο του λιμενικού για μεταφορά κρατουμένων και φαινόταν από παντού. Κεραίες, ασύρματα, όπλα, σήμα του πολεμικού ναυτικού... Όλα φώναζαν πως την είχε άσχημα για κάποιο λόγο. Τουλάχιστον οι Τούρκοι έφυγαν και πλέον θα είχε να κάνει με δικούς της...

"Ξέρω πως είστε αστυνομικοί! Απαιτώ να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει!" Ζήτησε σοβαρή σαν τη πλησίασαν αρκετά

"Θα τα μάθετε όλα σαν φτάσουμε Αθήνα"

"Το ξέρετε πως  υπάρχει νόμος ο οποίος σας επιβάλει την άμεση ενημέρωση της κράτησης μου σωστά;" οι αστυνομικοί αλληλοκοιταχθηκαν μεταξύ τους "Όπως επίσης και δικαιοδοσία τηλεφωνήματος το οποίο μου αρνήθηκαν κατα τη κράτηση μου στα τουρκικά κρατητήρια!"συνέχισε απτόητη

"Δεσποινίς Ασλάνογλου..." Πήρε το λόγο ο ένας "Η τράπεζα σας κατηγορεί για ξέπλυμα χρήματος μέσω δανείου κατοικίας και αισχροκέρδεια κατά τη μεταπώληση αυτού. Έχετε συναίσθηση τι είναι αυτό;" Η Μυρσίνη τους κοίταξε μπερδεμένη

"Πήρατε δάνειο λίγο καιρό πριν...
Επίσης σχεδόν αμέσως γράψατε το οίκημα σε άλλο όνομα το οποίο όνομα με τη σειρά του έγραψε λίγες μέρες πριν το οίκημα άλλου αφιλοκερδώς και ο καινούριος ιδιοκτήτης το πούλησε στο διπλασιο της αξίας του!" πήρε θέση ο άλλος εξηγώντας εντελώς τη κατάσταση και η Μυρσίνη έμεινε στήλη άλατος "Αυτό δεσποινίς μου, είναι έγκλημα προς τη τράπεζα η οποία έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να καταγγείλει την αρχική σύμβαση σας, να κάνει μήνυση φυσικά και να σας τρέξει στα δικαστήρια... Δεν είστε η μόνη περίπτωση που πίστεψε ότι θα ξεγελάσει το σύστημα! Προς ενημέρωση σας , οι ποινές είναι αρκετά βαριές για αυτά τα εγκλήματα! Τόσο βαριές που αν δεν έχετε όλο το αρχικό ποσό καθώς και το ποσο της δεύτερης αγοραπωλησίας, το δικαστήριο επιβάλει φυλάκιση ανάλογη αυτού!"

Ασπρισε ολόκληρη...
Άπλωσε τα χέρια να πιαστεί από τη κουπαστή μα ούτε που πρόλαβε...
Τα μάτια της μαύρισαν και σωριάστηκε κάτω απευθείας...

🙄🙄🙄🙄