Γκριν Μπέι

Τα νέα από τη μονάδα του Μέριλαντ δεν ήταν καλά ακόμα κι αν προσπάθησε πολύ να αλλάξει τα δεδομένα με τη δύναμη που είχε σαν επικεφαλής γιατρός πάραυτα όμως, ο Φρανκ ήταν ενθουσιασμένος. Μπήκε τρέχοντας στο σπίτι ενώ από τη μυρωδιά και μόνο ήξερε που θα έβρισκε τη Μισέλ.

«Αγάπη μου έχω ευχάριστα νέα!» αναφώνησε μπαίνοντας στη κουζίνα.

«Με τρόμαξες Νόμιζα θα γυρίσεις πιο αργά» σκούπισε τα χέρια στη ποδιά της και τον φίλησε. Σπάνια την έβλεπε με την ενδυμασία της νοικοκυράς και όχι της αυστηρής γιατρού μα του άρεσε

«Θα ξαναφύγω είναι η αλήθεια. Ήρθα να αλλάξω και πάω στο αεροδρόμιο!»

«Αεροδρόμιο;» απόρησε εκείνη

«Έρχεται ο Ρίτσαρντ με τη Κλάρα!» η Μισέλ στένεψε τα μάτια της και γύρισε στη κατσαρόλα

«Θα μείνουν μέρες;» ρώτησε χωρίς να κρύψει τη δυσαρέσκειά της.

«Δεν ξέρω. Με πήρε μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο. Τα παιδιά έμειναν πίσω»

«Μάλιστα. Θα μπορούσε να πάρει ένα τηλέφωνο νωρίτερα» συνέχισε κακότροπα.

«Μη κάνεις έτσι γλυκιά μου, αδερφός μου είναι. Σίγουρα θα έχει λόγο που έρχεται για να αφήσει τη δουλειά του στη Βοστόνη. Δεν είπε πολλά στο τηλέφωνο. Μην έχεις μούτρα σε παρακαλώ

«Δεν έχω. Πήγαινε να τους πάρεις. Σε μια ώρα θα φύγω για το σπίτι του πάστορα. Η Μπάρμπαρα, σκέφτεται να υιοθετήσει ένα από τα παιδιά του Μέριλαντ και επειδή ξέρουμε την κατάσταση τους θέλει τη συμβουλή μου»

«Εξαιρετικά Πάω να αλλάξω και φεύγω» ο Φρανκ της άφησε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε για τη κρεβατοκάμαρα. Πέρασαν τρία χρόνια σχεδόν από το Ματωμένο Σεπτέμβρη και η άρνηση της να καταλάβει πως ο Ρίτσαρντ δεν είχε καμία δικαιοδοσία στην υπόθεση του έφερνε λύπη. Η Μισέλ θεωρούσε πως σαν αστυνομικός έπρεπε να επιμείνει στην ανεύρεση του υπόπτου μα εκείνος είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής πως δε μπορούσε να επέμβει στη δουλειά του επιθεωρητή Μόργκαν. Όταν η υπόθεση έκλεισε, αποστασιοποιήθηκε τόσο από εκείνον όσο και από την γυναίκα του με την οποία διατηρούσαν εξαιρετικές σχέσεις αποφεύγοντας κάθε είδους συναναστροφή μαζί τους ενώ και οι ίδιοι έπαψαν να τους επισκέπτονται στο Γκριν Μπει όπως συνήθιζαν να κάνουν. Η ξαφνική τους άφιξη του προκάλεσε δεκάδες ερωτήματα αφού ο Φρανκ σε αντίθεση με τη Μισέλ είχε κρατήσει επαφές μα ο Ρίτσαρντ δε του είχε αναφέρει στις πρόσφατες συνομιλίες τους πως σκόπευε να τους επισκεφθεί. Άλλαξε ρούχα βγάζοντας την ιατρική του ενδυμασία και κατεβαίνοντας την είδε να μιλάει στο τηλέφωνο.

«Θα σε δω μετά» ψέλλισε φιλώντας τη βιαστικά στο μάγουλο και έφυγε για το αεροδρόμιο.

***

Πάρκαρε μα δεν άφησε το τιμόνι. Όλα όσα έζησε στο Silk River της άφησαν μια αγχωτική αίσθηση. Τόσοι εγκληματίες μαζεμένοι σε ένα χώρο και οι αρμόδιοι γιατροί ελάχιστοι. Έπειτα από την επίσκεψη στο Στέφεν, ο Έρικ αποφάσισε να μην δουν άλλο ασθενή και οδηγώντας τη στο χώρο υποδοχής, της γνώρισε άλλους δύο γιατρούς. Στο σύνολο ήταν πέντε. Η Άλισον πήρε την άδεια του για να φύγει νωρίτερα μα τόσο κατά τη διάρκεια της παραμονής της εκεί, όσο και στη διαδρομή της επιστροφής , ο Νόλαν ταλαιπωρούσε το μυαλό της. Ο τρόπος που το βλέμμα του βυθιζόταν στο δικό της , το σχέδιο στο τζαμί μα και τα ουρλιαχτά του της ξυπνούσαν το φόβο. Ήταν νέος για να έχει αλλοιωθεί κάποιο «κομμάτι» του εγκεφάλου ενώ η ομορφιά του, σίγουρα θα αποτελούσε προσόν στην ερωτική του ζωή. Ποιός ο λόγος λοιπόν να διαπράξει όλα αυτά τα αδικήματα; Δυστυχώς όπως ακριβώς και ο Έρικ, δε μπορούσε να δώσει μια απάντηση με υπόσταση και σαφήνεια.

Πήρε τα πράγματα της, εξουθενωμένη ψυχικά και σωματικά από τη πρώτη της μέρα και περπάτησε ως την οικοδομή. Έλεγξε το γραμματοκιβώτιο αν και δε περίμενε τίποτα , μπήκε στο ασανσέρ και αφήνοντας ένα ηχηρό χασμουρητό στράφηκε προς το πινακάκι με τους ορόφους. Άπλωσε το ακροδάχτυλο της αλλά ένα χέρι εμφανίστηκε ανάμεσα στο χώρισμα από τις πόρτες με αποτέλεσμα να ανοίξουν ξανά.

Ο Τζόνι μπήκε σιωπηλός, στάθηκε μπροστά της και πάτησε το πέντε.

«Καλησπέρα λέει ο κόσμος» είπε ειρωνικά παραμερίζοντας τον για να πατήσει τον αριθμό του δικού της ορόφου

«Ο κόσμος πολλά λέει, πρέπει να με ενδιαφέρει;» Η Άλισον σούφρωσε τα χείλη της προσπαθώντας να κατανοήσει τι τύπος ανθρώπου ήταν. Εξ αρχής η αγένεια του δεν της άρεσε καθόλου μα δε μπορούσε να τον κατηγορήσει. Όλοι οι άνθρωποι είχαν προβλήματα και ίσως είχε κι αυτός τα δικά του με βάση τα λεγόμενα της κυρίας Κλαρκ.

«Θα βγεις επιτέλους;» κοίταξε την ανοιχτή πόρτα που της έδειχνε και κατάλαβε πως αφαιρέθηκε.

«Πάντα τόσο αγενής είσαι;» ρώτησε αυτό που σκεφτόταν βολεύοντας καλύτερα τη τσάντα της μα στο πρώτο της βήμα, το τακούνι της βυθίστηκε στην εσοχή ανάμεσα στο πάτωμα και το ασανσέρ με αποτέλεσμα να στραβοπατήσει. Ο Τζόνι την άρπαξε από τη μέση πριν πέσει και εκείνη ένιωσε αμήχανα από την κοντινή επαφή.

«Αγένεια θα ήταν να σε αφήσω να πέσεις και να γελάω» είπε ψιθυριστά αφήνοντας την ανάσα του στο πρόσωπο της και τη βοήθησε να σηκωθεί. Τα χέρια του έμειναν για λίγα δευτερόλεπτα κολλημένα στη μέση της, πιέζοντας την ελαφρά και ένα κύμα φωτιάς πλημμύρισε τα στήθη της. Ήταν πολύ γοητευτικός άντρας ενώ η σκοτεινή σαγήνη που απέπνεε το παρουσιαστικό του την μαγνήτισε. Για μια στιγμή τον παρομοίασε σαν ένα αχαρτογράφητο μέρος και γέννησε μέσα της την ανάγκη να τον εξερευνήσει. Ο Τζόνι ξερόβηξε τραβώντας τα χέρια του , έκανε ένα βήμα μακριά της και πάτησε ξανά το κουμπί

«Να προσέχεις την επόμενη φορά Άλισον...» τη προσφώνησε με το όνομα της «Υπάρχουν αρκετές παγίδες που δε βλέπουμε» τα αινιγματικά του λόγια χάθηκαν μαζί με τη μορφή του καθώς έκλεισαν οι πόρτες

«Αναρωτιέμαι αν οι τρελοί βρίσκονται μέσα η έξω από το Silk River...» σκέφτηκε φωναχτά βγάζοντας τα κλειδιά της. Κάθε όροφος είχε το δικό του διαμέρισμα το οποίο βρισκόταν στο τέλος ενός διαδρόμου έξι μέτρων από το ασανσέρ και δεν υπήρχαν παράθυρα. Μπήκε, πέταξε τις γόβες της και ανοίγοντας τη βρύση της μπανιέρας άρχισε να γδύνεται. Σε λίγες ώρες θα πήγαινε στη δουλειά και ήθελε να καθαρίσει τις εικόνες που της έμειναν από τη πρώτη της μέρα στο άσυλο. Ο Πότερ της είχε ζητήσει να του δώσει μια μικρή αναφορά από τη πρώτη της μέρα μα δεν είχε κουράγιο να το κάνει. Και τι θα του έλεγε; Πως το μέρος ήταν βγαλμένο από ταινία; Πέτρινοι , φθαρμένοι τοίχοι, φωνές, ουρλιαχτά, βλέμματα στο κενό και άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά. Δεν ήταν αγνώμων της επιλογής της μα η αλήθεια πως η θάλασσα που επέλεξε να κολυμπήσει ήταν πιο βαθειά από όσο περίμενε, ήταν γραμμένη σε κάθε σημείο του προσώπου της. Βύθισε το πόδι της στη μπανιέρα και πριν μπει ολόκληρη, άκουσε το κουδούνι να χτυπάει.

«Ποιος είναι τώρα...» μουρμούρισε αλλά δε περίμενε κανένα οπότε συνέχισε το μπάνιο της ώσπου ο κροταλιστός ήχος ακούστηκε ξανά και πιο επίμονα. Βγήκε εκνευρισμένη τυλίγοντας το μπουρνούζι στο γυμνό της κορμί, μα σαν κοίταξε από το ματάκι της πόρτας δεν είδε κανένα. Παραξενεύτηκε, άνοιξε προσεκτικά ελέγχοντας το διάδρομο και επέστρεψε στο διαμέρισμα μα στα επόμενα βήματα της το κουδούνι χτύπησε ξανά και σταμάτησε σχεδόν αμέσως. Για κάποιο ακατανόητο λόγο το βλέμμα της έπεσε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και συγκεκριμένα στη κάρτα που της είχε δώσει ο νεαρός αστυνομικός, όμως η σκέψη να τον ενημερώσει για ένα τέτοιο περιστατικό της φάνηκε αστεία ώσπου το κουδούνι ακούστηκε για τρίτη φορά. Έκανε μεταβολή, όπλισε τον εαυτό της με θάρρος και άνοιξε με δύναμη τη πόρτα.

«Τζόνι;» απόρησε δένοντας καλύτερα τη ζώνη από το μπουρνούζι της.

«Σου έπεσε αυτό το πράγμα και καρφιτσώθηκε στη μπλούζα μου!» άπλωσε το χέρι δείχνοντας της ένα σκουλαρίκι κι εκείνη έπιασε αυθόρμητα τα αυτιά της. Το δεξί, έλειπε από τη θέση του.

«Ευχαριστώ μα έπρεπε να χτυπήσεις τόσες φορές;» η Άλισον πήρε το σκουλαρίκι της όμως η έκφραση του άλλαξε

«Μα μόλις ήρθα..» αποκρίθηκε σοβαρός

«Πριν ένα λεπτό δε χτύπησες το κουδούνι;» επέμενε εκείνη

«Όχι. Είδα έναν άντρα όμως να κατεβαίνει τις σκάλες. Μη σκας, καμία φορά αυτοί οι τύποι με τα διαφημιστικά ξεπερνούν τα όρια» της απάντησε σπέρνοντας τον τρόμο στο μυαλό της. «Είσαι εντάξει; Έχεις ασπρίσει» παρατήρησε μα σαν άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της εκείνη οπισθοχώρησε προς το διαμέρισμα. «Να καλέσω κάποιο γιατρό; Δεν φαίνεσαι καλά...» ο Τζόνι έκανε ένα βήμα προς τα μέσα και το βλέμμα της εστίασε αμέσως στο πόδι του.

«Μια χαρά είμαι!» τσίριξε πνιχτά η Άλισον και χωρίς δεύτερη σκέψη τον έσπρωξε ελαφρά προς τα έξω κλείνοντας του τη πόρτα στα μούτρα.

«Τρελή!» τον άκουσε να παραμιλάει απ έξω μα εκείνη είχε ήδη αρχίσει να πληκτρολογεί τον αριθμό του Νάθαν στο σταθερό...

Να είστε όλοι καλά!