Η Άλισον τον επεξεργάστηκε σαστισμένη αφού έμοιαζε με μοντέλο . Ήταν ψηλός, μάτια καταγάλανα σαν του ουρανού και γυμνασμένος. Κοντοκουρεμένος μα του πήγαινε. Φορούσε ένα μπλε τζιν και το πάνω μέρος της πράσινης ιατρικής ενδυμασίας.
«Καλησπέρα» αποκρίθηκε κοιτάζοντας μια τον Χάουαρντ μια εκείνη «Με καλέσατε;»
«Ναι. Από σήμερα η δεσποινίς Ντόνσον θα είναι υπό την επίβλεψη σου» του ανακοίνωσε ο Ερνέστο «Θα κάνει τη πρακτική της μαζί μας Έρικ» τον αποκάλεσε με το όνομα του δίνοντας ένα στοιχείο της ταυτότητας του στην Άλισον. Ο γιατρός έβγαλε τα γυαλιά του κοιτάζοντας τη σοβαρός
«Χωρίς να θέλω να επέμβω, δε το βρίσκω φρόνιμο» τοποθετήθηκε
«Θα συνηθίσει. Είστε νέοι άνθρωποι και πιστεύω πως θα έχετε μια καλή συνεργασία» επέμεινε «Ο γιατρός Έρικ Τζέφερσον είναι κορυφαίος στο τομέα του και ένα κρυφό διαμάντι που ανακαλύψαμε πρόσφατα» είπε προς την Άλισον «Ήταν η καλύτερη πρόσληψη που έχω κάνει τη τελευταία δεκαετία και πλάι του θα μάθεις πολλά»
«Πότε ξεκινάμε; Γιατί έχω αφήσει τον Στιούαρτ με τους φρουρούς» ρώτησε ο Έρικ
«Αμέσως. Μπορείς να την πάρεις μαζί. Η πρακτική ξεκινάει κάθε πρωί εκτός από τα Σαββατοκύριακα, από τις επτά και τριάντα έως το μεσημέρι. Αν προκύψει κάποιο πρόβλημα θα έρθετε σε μένα. Κατανοητό;»
«Μάλιστα. Λοιπόν; Είσαι έτοιμη να μπεις στην άλλη πλευρά δεσποινίς Ντόνσον;» είπε προς εκείνη
«Το θέμα είναι κύριε Τζέφερσον αν η άλλη πλευρά είναι έτοιμη για μένα» απάντησε και σηκώθηκε.
«Αυτό θα το μάθουμε σύντομα. Πάμε;»
Η Άλισον έγνεψε καταφατικά, αποχαιρέτησαν τον Χάουαρντ και βγήκαν έξω.
«Για ότι απορία δημιουργηθεί θα με ρωτάς. Τις πρώτες μέρες δε θα επεμβαίνεις καθόλου μα θέλω να παρατηρείς τα πάντα. Να κρατάς σημειώσεις από κάθε ασθενή που θα επισκεπτόμαστε και φυσικά να μου αναλύεις μετέπειτα το εγκληματικό προφίλ του» ξεκίνησε να της εξηγεί αμέσως
«Μάλιστα» απάντησε χαμηλόφωνα προσπαθώντας να φτάσει το γοργό του βήμα.
«Επίσης, δεν πλησιάζουμε κοντά τους σε καμία περίπτωση! Εγώ είμαι εξοικειωμένος. Θα φροντίσω να σου δοθεί και κάποιος εξοπλισμός για παν ενδεχόμενο. Και δε θέλω εξυπνάδες» είπε σταματώντας απότομα
«Τι εννοείτε;» απόρησε εκείνη
«Παρατηρείς. Σημειώνεις. Φεύγεις. Αυτή θα είναι η δουλειά σου και νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ. Και τώρα έλα να σου δώσω μια στολή έτσι ώστε να ξέρουν πως αποτελείς μέρος του προσωπικού. Μερικοί το σέβονται αυτό» ο Έρικ άνοιξε τη πόρτα στα αριστερά «Μπες και φόρεσε τη μπλε. Θα σε περιμένω εδώ» ήταν αρκετά απότομος, ευθύς μα και ετοιμόλογος πράγμα που δεν της άρεσε εν μέρη μα από την άλλη σκεφτόταν πως είναι ένας έμπειρος άντρας και ξέρει.

Μπήκε μέσα αμέσως. Ήταν ενθουσιασμένη που θα ξεκινούσε και δεν ήθελε να κάνει κακή εντύπωση. Το δωμάτιο ήταν μια τρύπα μα είχε κάθε είδους στολή. Έψαξε για τη μπλε μα βλέποντας την σήκωσε τα φρύδια της. Ήταν τεράστια. Λογικό μεν αφού δεν είχαν γυναικείο προσωπικό μα από την άλλη θα έδειχνε γελοία. Τη φόρεσε πάνω από τα ρούχα της και βγήκε.
«Θύμισε μου να σου φέρω μια στολή στα μέτρα σου» σχολίασε ο Έρικ σοβαρός κοιτώντας την από πάνω μέχρι κάτω

«Ευχαριστώ. Νομίζω τη χρειάζομαι» αστειεύτηκε τεντώνοντας τη μπλούζα μα εκείνος έμεινε αγέλαστος. Ξερόβηξε και άρχισε να περπατά προκαλώντας κοκκίνισμα στα μάγουλα της. Έφτασαν στην άλλη άκρη όπου ένας φρουρός ξεκλείδωσε και εκείνοι πέρασαν σε έναν άλλο χώρο. Είχε παντού πόρτες. Μερικές είχαν μικρά παραθυράκια , άλλες είχαν κάγκελα και άλλες τίποτα.
«Σε αυτή τη πτέρυγα διαμένουν όσοι έχουν αποκτήσει με το καιρό τω γνώθι εαυτόν. Όπως καταλαβαίνεις δε είναι στη δικαιοδοσία μας. Έχεις σκεφτεί την ακριβή ειδικότητα σου; Όλοι είμαστε αστυνομικοί ψυχίατροι μα κάθε ένας έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Εγώ ειδικεύομαι στην αντίστροφη ψυχολογία. Έχω λύσει δεκάδες περιπτώσεις παρά το νεαρό της ηλικίας μου» ο Έρικ μιλούσε χωρίς να σταματήσει να περπατά ώσπου άξαφνα κοκάλωσε «Ανάθεμα!» έβρισε απροκάλυπτα «Κάτσε εδώ!» απαίτησε μπροστά από μια γυάλινη πόρτα. Η Άλισον τον κοίταξε μπερδεμένη μα σαν πέρασε τη κάρτα του από το μηχάνημα και η πόρτα άνοιξε, ακούστηκαν δυνατές φωνές.

Μόλις εκείνη έκλεισε κατάλαβε αμέσως πως υπήρχε ηχομόνωση σε εκείνη τη πτέρυγα. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της όταν είδε τον Έρικ να κρατάει από τα χέρια έναν άντρα και να τον πετάει κυριολεκτικά σε ένα από τα κελιά. Πίσω του ακριβώς ξεπρόβαλε ένας φύλακας χτυπημένος στο μάτι και κλείνοντας το κελί, άρχισε να λογομαχεί μαζί του. Για γιατρός η δύναμη που είχε τη ξάφνιασε ενώ αν τη συνδύαζε με την ομορφιά του θα έφτιαχνε έναν επικίνδυνο συνδυασμό.
«Λυπάμαι δεσποινίς Ντόνσον μα προέκυψε κάποιο ζήτημα» είπε βγαίνοντας
«Δεν θα ξεκινήσω δηλαδή;» ρώτησε λυπημένη και εκείνος ξεφύσησε
«Ήθελα να ξεκινήσουμε από τον Στιούαρτ μα δε γίνεται. Ήταν σχετικά ήπιο περιστατικό μα βγήκε εκτός ελέγχου. Ο επόμενος στη λίστα είναι μια από τις βαριές περιπτώσεις. Αν πιστεύεις πως είσαι...»
«Είμαι!» τον έκοψε αμέσως
«Είσαι πάντα τόσο αισιόδοξη;» τη ρώτησε σκεπτικός. «Μ' αρέσει...» συνέχισε πριν του απαντήσει
«Ίσως είναι η ανάγκη για μάθηση» παραδέχθηκε ντροπαλά εκείνη
«Λοιπόν, θα σε πάω να γνωρίσεις τον Νάθαν! Ούτε εγώ έχω καταφέρει ακόμα να τον μάθω» αποκρίθηκε έχοντας ένα ενθουσιασμό στη φωνή
«Αλήθεια;» ρώτησε
«Ναι, μας τον έφεραν όταν ξεκίνησα και δεν είχα την ευκαιρία να τον επισκεφθώ πολλές φορές. Υπήρχαν πιο σημαντικά περιστατικά»
«Με συγχωρείς μα πόσο καιρό εργάζεσαι εδώ;»
«Δέκα μέρες!» Η Άλισον τον κοίταξε έκπληκτη «Πριν από εδώ εργαζόμουν για τη κυβέρνηση. Όπως καταλαβαίνεις ήθελα απλά μια αλλαγή» της εξήγησε
«Με όλο το θάρρος μα πόσο ετών είσαι;» εκείνος γέλασε
«Τριάντα έξι μα από παιδί ήμουν πανέξυπνο θα τολμούσα να πω»
Μπορεί να περπατούσαν μα όσο του μιλούσε ένιωθε πως ίσως βιάστηκε να τον κρίνει. Δεν ήταν ο κλειστός ψωνισμένος γιατρός που πίστευε.
«Φτάσαμε» ο Έρικ πέρασε τη κάρτα του από ένα παρόμοιο μηχάνημα με το προηγούμενο μα έβαλε και έναν επιπρόσθετο κωδικό αυτή τη φορά για να ανοίξει.
«Λοιπόν, εδώ έχουμε μόνο τρεις ασθενείς-δολοφόνους. Αυτός που θα επισκεφθούμε καταδικάστηκε για είκοσι κατά συρροή εγκλήματα. Στόχευε τα θύματά του και τα σκότωνε με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά και σε διαφορετικές περιοχές. Άλλες φορές τα πετσόκοβε, άλλες τα έβαζε φωτιά, άλλες τα βίαζε παρά φύση μέχρι να προκληθεί αιμορραγία και θάνατος, άλλες με δηλητήριο, άλλες με.. »
«Νομίζω κατάλαβα...» τον διέκοψε συγκλονισμένη
«Το αξιοπερίεργο μαζί του είναι πως παραδόθηκε μόνος του αλλιώς η αστυνομία δε θα τον συνέδεε ποτέ με τους φόνους. Ήταν αθλητής και μάλιστα είχε διακριθεί πρόσφατα. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει το λόγο. Είχε μια εξαιρετική παιδική ηλικία. Άριστος μαθητής, με φίλους, αρραβωνιαστικιά. Τα τίναξε όλα στον αέρα παραδίδοντας τον εαυτό του λίγο καιρό πριν. Έκτοτε όσες φορές τον επισκέφθηκα δεν έχει βγάλει λέξη...» εισήλθαν στην αίθουσα και λίγο πριν πλησιάσουν τη σταμάτησε κοιτώντας τη στοργικά «Πρέπει να γίνουμε ο καθρέφτης τους για να μιλήσουν Άλισον. Αυτό να το θυμάσαι» τη συμβούλεψε
Ο Έρικ έπιασε τη λαβή μιας σιδερένιας πόρτας και τραβώντας την αποκαλύφθηκε ένας γυάλινος τοίχος.
«Αυτός είναι;» απόρησε βλέποντας μόνο τη πλάτη του
«Μοιάζει σαν αρχηγός της γιακουζα έτσι;» σχολίασε ο Έρικ πλάι της . «Είναι τριάντα δύο και ονομάζεται Στεφεν Νολαν. Δεν υπάρχει σημείο στο κορμί του που να μην έχει τατουάζ μα ούτε αυτά μας βοήθησαν να βγάλουμε άκρη»
«Γιατί κάθεται κοιτάζοντας το τοίχο;»
«Δεν ξέρω. Πάντα κοιτάζει το ίδιο σημείο. Δε μιλάει και ακόμα κι αν δεν έχει δείξει κάποια επιθετική συμπεριφορά, τον κρατάμε εδώ. Ξέρεις καμία φορά...»
«Αυτούς πρέπει να φοβάσαι. Σωστά;»
«Πολύ σωστά. Θα μπω μέσα και θέλω να παρατηρήσεις ότι μπορείς και ότι σου φανεί περίεργο. Εντάξει;» Η Άλισον έβγαλε το σημειωματάριο της και εκείνος ακολουθώντας την ίδια διαδικασία με πριν άνοιξε τη παράμεση πόρτα. Το δωμάτιο είχε μόνο μια λάμπα και το φως της έπεφτε απευθείας πάνω στη πλάτη του ενώ το σημείο στο οποίος είχε εστιάσει το βλέμμα ήταν σκοτεινό. Αν και δεν ήξερε τι έψαχνε, παρατήρησε προσεκτικά ακόμα και το τρόπο που ενέπνεε. Ο Έρικ του μιλούσε ρίχνοντας της κλεφτές ματιές και ο Στεφεν δεν σάλευε καν. Το κινητό της χτύπησε ξαφνικά και εκείνη έβρισε φωναχτά ψάχνοντας στη τσάντα της. Το γύρισε στο αθόρυβο μα σαν σήκωσε το βλέμμα της κραύγασε τρομαγμένη και οπισθοχώρησε.
Ο ασθενής είχε κολλήσει τη μούρη του στο τζάμι ενώ ο Έρικ της έκανε νόημα από πίσω να ηρεμήσει. Η ανάσα του έβγαινε γρήγορη. Ακανόνιστη και θόλωνε το γυαλί. Τα μάτια του σαν δύο μαύρες πύλες ρουφούσαν το βλέμμα της ενώ στα πλούσια χείλη του είχε ζωγραφισμένο ένα πονηρό χαμόγελο. Δίχως να τον αντιληφθεί ο κρατούμενος ο Έρικ βγήκε και κλείδωσε.
«Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό το πράγμα. Μη δείχνεις φόβο! Μόλις σε άκουσε να βρίζεις πετάχτηκε σαν ελατήριο» είπε βλέποντας τα χέρια της να τρέμουν μα η Άλισον είχε παγιδευτεί στη ματιά του. Ο Στεφεν σήκωσε το ακροδάχτυλο του, σχημάτισε ένα κύκλο πάνω στη θολούρα και μια μικρή τελίτσα μέσα του.
«Έρικ;» ψέλλισε χαμηλά και ο Στεφεν άρχισε να ουρλιάζει ξαφνικά , να κοπανάει με τα χέρια το τζάμι και να το κλωτσάει με δύναμη.
«Φτάνει για σήμερα!» Ο Έρικ έκλεισε τη σιδερένια συρόμενη πόρτα και πήγε κοντά της. «Έδειξες φόβο Άλισον. Είναι όμως τόσο συναρπαστικό που κουνήθηκε! Ακόμα και το γεύμα του το τρώει κοιτώντας εκείνη τη σκοτεινή γωνία» είπε ενθουσιασμένος μα εκείνη βρισκόταν σε σοκ από το ξέσπασμα και τον τρομακτικό τρόπο που την κοιτούσε.

Σας φιλώ..